ဂ်ဴနီယာ၀င္း – က်င္းပျဖစ္ခဲ့တဲ့ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရပဲြ

ဂ်ဴနီယာ၀င္း  – က်င္းပျဖစ္ခဲ့တဲ့ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရပဲြ

(မိုုးမခ) ေမ ၁၄၊ ၂၀၁၅

ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႕ ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္တုိ႕ရဲ႕ နွစ္တစ္ရာ ျပည့္အမွတ္တရအတြက္ ရည္ရြယ္ေရးသားခဲ့တဲ့စာအုပ္ A Memory of my Grandparents ကုိဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ား၊ စာေပသမားမ်ား၊ သူတုိ႕ကုိေလးစားခ်စ္ခင္သူမ်ားကုိလက္ေဆာင္ေပးမယ္လုိ႕ ၂၀၁၄ ေမလမွာစတင္ ေရးသားခဲ့ကတည္းက ေတြးထားခဲ့တာပါ။ 

ကၽြန္မကုိ ဘာေၾကာင့္ ျမန္မာလိုုမေရးပဲ အဂၤလိပ္လုုိေရးရတာလဲဆုုိတဲ့ ေမးခြန္းဟာ စေရးကတည္းကအေမးခံခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ အဂၤလိပ္လုိ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုမွာ စတင္စမ္းသပ္ကာ အဂၤလိပ္လုိ ၂၀၁၁ နဲ႕၂၀၁၂ မွာေရးသားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္တုန္းကဆုိရင္ အဂၤလိပ္လုုိေရးရတာ ျမန္မာလိုုေရးရတာထက္ ပိုုျပီးလြတ္လပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြရွိတာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လုိပဲ ေရးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေတာင္ျဖစ္လာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲဘဘၾကီးေမေမၾကီး တုုိ႕အေၾကာင္း နွစ္တရာျပည့္အမွတ္တရ ေ၇းမယ္ လုုိ႕စိတ္ကူးလုုိက္ခ်ိန္မွာ ကိုုယ့္ရဲ႕အေတြးကိုုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကုုိလြတ္လပ္တဲ့ အေတြးေတြ နဲ႕ေရးခ်င္တဲ့အတြက္အဂၤလိပ္လုုိေရးဖုုိ႕ ဆုုံးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သည္စာအုပ္ေလးကုိ ေရးသားထုတ္ေ၀ျပီးတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ အနီးအေ၀းကေဆြမ်ူိးေတြ၊ စာေပသမားေတြကုိ လက္ေဆာင္ပုိ႕ေပးၾကရေအာင္လုိ႕ အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကပါတယ္။ ျပည္ရိပ္သာျခံထဲေတာ့ ရာျပည့္ပဲြ လုပ္ဖုိ႕စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ ေမေမကေတာ့ လုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျခံထဲမွာလုပ္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္မကသိပ္မလုပ္ခ်င္ဖူး။ အကုိေမာင္ရစ္လဲ အစေတာ့သေဘာမတူဘူး။

၂၀၁၅ ကုိေရာက္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအကုိေမာင္ရစ္ကေန ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ရဲ႕ ေခတ္ျပိဳင္စာေပပညာရွင္ေတြ ရဲ႕ ဓါတ္ပုံေတြကုိုိ ျပည္ရိပ္သာျခံကေလးမွာ ျပသဖုိ႕ တုိင္ပင္ၾကေတာ့ ဒါကုိစဥ္းစားေနမိၾကပါတယ္။ လုပ္ဖုိ႕စဥ္းစားလုိက္ေတာ့လဲလုပ္နုိင္မယ္လုိ႕ ေတြးပါတယ္။ ကၽြန္မစာအုပ္ကလဲ မတ္လမွာထြက္ဖုိ႕စီစဥ္ထားတာမွာ အေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ူဴိးေၾကာင့္……. အဲသည္ထဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕ ေလးေအာက္အခ်ဴိးမ်ား မွားယြင္းေနတာ ျပင္ဆင္ရတာေတြ၊ စာမ်က္နွာတခ်ဴိ႕ အေရာင္မ်ား ျပင္ဆင္ရတာေတြ၊ စာမ်က္နွာမ်ားေပ်ာက္ေနတာေတြ ျပင္ရတာေတြ ပါပါတယ္၊ စာအုပ္ကမထြက္နိင္ မထြက္နိုင္နဲ႕ ေနာက္ဆုံးေမလပထမပတ္က်မွ စာအုပ္ထြက္ပါတယ္။ လုပ္ျဖစ္မယ့္ ေမလ၉ ရက္ေန႕ေတာင္မွီပါ့မလားလုိ႕ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ ေနခဲ့ရတာေတြ ဟာစာအုပ္ေတြ႕မွ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ပါတယ္။ 

သည္လုိနဲ႕ ေမလဆုိတာကုိမွတ္မိေနၾကသူေတြ၊ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုိ႕ရဲ႕ နွစ္တစ္ရာျပည့္ကုိ သတိတရရွိေနသူေတြနဲ႕ စစီစဥ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုေမာင္ရစ္ကေခတ္ျပိဳင္စာေရးဆရာမ်ား၏ ဓါတ္ပုံေပါင္း ၈၀ေက်ာ္နဲ႕ သတူုိ႕ရဲ႕ေမြးခုနွစ္ ကြယ္လြန္ခုနွစ္ေတြ ကုိရွာေဖြစုေဆာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မကထြက္ရွိလာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕စာအုပ္ကုိေမတၱာလက္ေဆာင္ေပးဖုိ႕ အခြင့္အေရးရျပီလုိ႕ အေတြးနဲ႕ စိတ္ကူးေနမိပါတယ္။ ကိုေမာင္ရစ္ကေတာ့ အြန္လိုင္းကေန ၉ရက္ေန႕ ကုိေၾကျငာထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕မိဘမ်ားကေတာ့ သူတုိ႕ရင္းနွီးရာတခ်ဴိ႕ကို နွစ္တစ္ရာျပည့္ရွိမွန္းသိလို႕ ေမးျမန္းေနသူေတြကုိ ရက္သတ္မွတ္ထားျပီးေၾကာင္း ေျပာျဖစ္သြားတယ္။ ဖိတ္စာမရုိက္ျဖစ္ပါဘူး။ အနီးက ၀ဂီၢရပ္ကြက္ထဲက ေမေမၾကီးတုုိ႕နားေနခဲ့သူ မျဖဴကသတိတရနဲ႕ တျခားေသာတပည့္တပန္းမ်ားကုုိ သူဖိတ္ေပးရမလားလုုိ႕ ေျပာလာေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ဖိတ္ခုုိင္းရပါတယ္။ ေမ့ေနတာေတာ့မဟုုတ္ေပမယ့္ ရာျပည့္ပဲြအတြက္ လုုံးပန္းေနရတာအားလုုံးရဲ႕ စိတ္ေတြကပုုံမွန္မဟုုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဖိတ္သာဖိတ္ ခြင့္ေတာင္းမေနနဲ႕လိုုိ႕ လူတုုိင္းကုုိ စကားပါးေနျဖစ္ပါတယ္။ 

ေမလတစ္ရက္ေန႕ကေနစလုိ႕ ကိုေမာင္ရစ္နဲ႕ သူ႕မုိးမခမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႕ အေပါင္းအသင္းရွားပါးတဲ့ ကၽြန္မလဲ ၀င္ေရာက္ပူးေပါင္းရင္း စလုပ္ဖုိ႕ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ သူ႕ဓါတ္ပုံေတြကုိ သူပဲဓါတ္ပုံဆုိင္သြားေဘာင္လုပ္၊ သြားေရြး။ အမုိး၊ခုန္၊ စားပဲြေတြလဲသူပဲသြားမွာ။ ေနပူပူမွာပင္ပန္းေပမယ့္ ေဇာနဲ႕မုိ႕ လုပ္ရတာေမာပုံမရပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ ပန္႕ဖလက္ကိစၥ၊ ေဖာ့ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားကိစၥ၊ ေရခဲမွာတာေတြကုိ မတတ္တတတ္နဲ႕ ၀င္ကူညီေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဓူ၀ံစာေပက ဦး၀င္းခ်ဴိကဓါတ္ပံုေတြကပ္ဖုိ႕ ေဘာင္ေတြ ငွားေပးပါတယ္။ ကားနဲ႕ လာပုိ႕ ျပန္ယူေတာ့ကၽြန္မတုိ႕ အမ်ားၾကီးသက္သာသြားပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာၾကီးဦးတင္မုိးရဲ႕ သမီး အမမိုးမုိးစံတုိ႕ ဦးသန္းညြန္႕တုိ႕မိသားစုကအေအးဗူးမ်ား လွဴပါတယ္။ ကုိေမာင္ရစ္သူငယ္ခ်င္းဘြန္းက ေရပုလင္းမ်ားလာပုိ႕သြားပါတယ္။ မယု၊ မနီနီမာတုိ႕မိသားစုမွ လဘက္မ်ားပုိ႕ေပးတယ္။ ကၽြန္မတု႕ိရဲ႕ ၀မး္ကဲြညီမ ခင္သစၥာကရင္ပတ္မွာကပ္ဖုိ႕ စတစ္ကာမ်ားလုုပ္ေပးပါတယ္။ အစကဗမာမုန္႕ေကၽြးမယ္လုိ႕ စဥ္းစားရာက ကိုေမာင္ရစ္က မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးမယ္လုိ႕ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။ ဗမာမုန္႕လဲစားခ်င္ျပန္ေတာ့ ဗမာမုန္႕ကိစၥကို ကိုရန္ေနာင့္ တာ၀န္ျဖစ္သြားတယ္။ ျခံကုိရွင္းဖုိ႕ တာ၀န္ကုိ မယုကအလုပ္သမားေခၚလာေပးလုိ႕ စိတ္ေအးသြားရတယ္။ 

ေမလ ၈ရက္ေန႕မွာ ကၽြန္မအေဒၚတစ္ေယာက္နဲ႕ ညီမငယ္တစ္ေယာက္ေရာ၊ အိမ္နီးခ်င္းညီမတစ္ေယာက္ကုိ လွမ္းေခၚကာဓါတ္ပုံေတြေအာက္မွာ စာေတြကပ္ဖုိ႕ အကူအညီေတာင္းရေတာ့တယ္။ မုိးမခ၀ုိ္င္းေတာ္သားမ်ားလဲ ျခံထဲခုန္မ်ားေနရာခ်၊ စားပဲြခင္းအမုိးမ်ားခ်၊ ျခံေတြရွင္းလင္းရနဲ႕ မနားတမ္းလုပ္ေနၾကေတာ့ သူတုိ႕လဲေတာ္ေတာ္ေမာေနၾကပါျပီ။ ကပ္ဖုိ႕ စာရြက္ေတြ စစခ်င္းကြန္ျပဴတာထုတ္ဖုိ႕ စဥ္းစားေပမယ့္ အခ်ိန္မရွိေတာ့လုိ႕ လက္ေရးနဲ႕ ေရးဖုိ႕ ပဲဆုံးျဖတ္ၾကတယ္။ အစကေတာ့ လက္ေရးတူေအာင္၊ မွင္တူေအာင္ ဆုိျပီးစဥ္းစားၾကေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ၾကဳံသလုိေရးခုိင္းရတယ္။ ကုိေမာင္ရစ္ကဘုတ္တစ္ခုမွာကပ္တဲ့ဓါတ္ပဳံ ၇ပုံ ၈ပုံဆုိတာ ၾကဳံရာကပ္တာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူ႕ေခတ္သူ႕အလုိက္ ဒါမွမဟုတ္ စာေပအလုိက္၊ ခ်ိတ္တာျဖစ္တယ္တဲ့။ သည္ေတာ့ သူကပ္ထားတဲ့အတုိင္း ကၽြန္မတုိ႕က နံမယ္ေတြလုိက္ကပ္ေနရေတာ့ အမွားအယြင္းမ်ား ျဖစ္မွာကိုူစုိးရိမ္ေနၾကတယ္။ ညေန ၆နာရီအထိ ဘုတ္တစ္ခုေအာက္မွာ ဘာမွမကပ္ရေသးဘူး။ သည္ေတာ့ လုိက္ရွာုျပီးနံမယ္ေရး၊သူတို႕ စာအုပ္နံမယ္ေရး ကုိယ့္သေဘာနဲ႕ကိုယ္ကပ္ၾကတယ္။ ေမွာင္ထဲမွာ လက္နွိတ္ဓါတ္မီးထုိးျပီး ကပ္ၾကေတာ့ မွားကပ္မိရင္ဆိုုျပီးးစဥ္းစားမိေသးတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သည္ဘုတ္က မုိးမခနာယကဘုတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ။ ကုိယ့္အဘုိးအဘြားေတြကသူတုိ႕ ေျမးေလးေတြ မွားေရးမိမွားကပ္မိလဲခြင့္လြတ္ပါတယ္။ စိတ္ပူစရာမလုိ။

အန္တီေရႊကူေမႏွင္းလဲ ျခံထဲဖုန္မထေအာင္ ေရမ်ားလာျဖန္းေပးပါတယ္။ စာအုပ္မွာထုဖုိ႕ ေမတၱာလက္ေဆာင္ တုံးစာလုံးလဲရပါျပီ။ စာအုပ္ မ်ားကိုလဲတုံးထုျပီးပါျပီ။ မိုးမခမဂၢဇင္းမ်ားလဲ ေမတၱာလက္ေဆာင္တုံးမ်ားထုျပီး။ ပန္ဖလက္ေတြလဲေခါက္ျပီးျပီ။ ရန္ေအာင္စာေပက ေမာင္ျပည့္ေက်ာ္လဲ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာဗီႏုိင္းမ်ားလာပုိ႕သြားျပီ။ ဗမာမုန္႕မ်ားက မုိးမခအဖဲြ႕နဲ႕အတူ မနက္၇နာရီေရာက္မယ္။ ေရခဲတုံးကမနက္ ၇နာရီခဲြ၊ မုန္႕ဟင္းခါးက မနက္၈နာရီခဲြေရာက္မယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ အားလုံးအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။ သည္လုိနဲ႕ပဲေမလ ၉ရက္ေန႕ကုိ ေရာက္လာပါျပီၤ။

ဖိတ္ထားသူေတြေရာ၊ သတင္းၾကားလုိ႕ ေရာက္လာသူေတြ အားလုံးကုိ ၾကိဳဆုိပါတယ္။ A Memory of My Grandparents စာအုပ္ေမတၱာလက္ေဆာင္ေပးဖုိ႕ အခြင့္အေရးတစ္ခုရလုိက္လုိ႕ ဘဘၾကီးေမေမၾဲကီးတုိ႕ ကုိယ္စားစာအုပ္လက္ေဆာင္ ေပးခြင့္ရလုိ႕ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ မုိးမခ ေမလထုတ္ လက္ေဆာင္ေပးထဲ့ထဲ ပါပါတယ္။ ရာျပည့္ပဲြကို တခ်ဴ႕ိကေတာ့ သိၾကေသာလဲ တျခားကိစၥေတြန႕ဲတုိက္ေနတာေၾကာင့္ မလာႏုိင္ၾကပါ။ တခ်ူိ႕ကေတာ့ မသိလုိက္လုိ႕ လြတ္သြားၾကတယ္။ တခ်ိူ႕လဲရာသီဥတုပူပူ ကားၾကပ္တဲ့ ေခတ္ထဲမွာက်မ္းမာေရးေၾကာင့္ မလာႏုိင္ၾကသူေတြရွိတယ္။ သုိ႕ေသာ္လဲ အေ၀းက ေဆြမ်ဴိးအရင္းအခ်ာတခ်ဴိ႕က အေၾကာင္းမၾကားရေလခ်င္းလုိ႕ ဖုန္းနဲ႕ အဆူအဆဲခံရပါတယ္။ အဲသည္လုိစိတ္ဆုိးေန တဲ့သူေတြကုိေတာ့ ကၽြန္မစာအုပ္လက္ေဆာင္ ေပးရင္းနဲ႕ပဲ ေတာင္းပန္ရေတာ့မယ္။ 

သည္ပဲြေလးကပရိသတ္ ၂၀၀ ေက်ာ္နဲ႕ ဖုန္ထေနတဲ့သည္ ျခံကေလးမွာ ကသုတ္ကရက္က်င္းပလုိက္ရတာပါ။ ပရိသတ္က စိတ္၀င္တစားရွိေနတာကို သိလုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ သည္အမွတ္တရပဲြကေလး ကုုိတက္ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ ဘဘဦးတင္ဦး၊ ဘၾကီးမုိး၊ ေဒၚစန္းစန္း၊ အန္တီစမ္းစမ္းႏြဲ႕သာယာ၀တီ၊ အန္ကယ္ ဦးေအာင္ျငိမ္းနွင့္ အန္တီေဒၚသန္းသန္းႏု၊ အန္တီ ေဒၚခ်ဴိခ်ဴိေက်ာ္ျငိမ္း၊ (ေဒၚ)ေဒါက္တာခင္လက်ၤာ၊ အန္တီ ေဒၚေဒ၀ီသန္႕စင္၊ ကာတြန္း ေအာ္ပီက်ယ္၊ ဦးေမာ္လင္း၊ ဆရာမ မစႏၵာ၊ ဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္၊ စာေရးဆရာၾကီး ဦးေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ဦး၀င္းေဖ(ျမဇင္)၊ ဦးသန္း၀င္းလွဴိင္၊ ဦးညြန္႕ေ၀မုိး၊ ရန္ေအာင္စာေပမွ ဦးလွတုိး၊ Unity စာေပမွ ဦးသန္းေဆြ၊ ဓူ၀ံစာေပမွ ဦး၀င္းခ်ဴိ၊ ျပည္သူ႕ေခတ္မွ လြတ္လပ္စိုး၊ ပါရမီစာေပမွ ဦးေက်ာ္ဦး၊ လင္းလြန္းခင္စာေပမွ ဦးသိန္းလြင္၊ ကဗ်ာဆရာ ဖ်ာပုံနီလုံဦး၊ (ဦး) ၀င္းျငိမ္း၊ (ဦး)စုိး၀င္းျငိမး္၊ အန္တီေရႊကူေမႏွင္း၊ မေမႊး၊ မျဖဴျဖဴသင္း၊ အန္တီစမ္းသုေမာင္၊ ကာတြန္း၀င္းေအာင္၊ ေသြး(စစ္ကုိင္း)၊ ျငိမ္းသစ္၊ ေမာင္ေဇယ်ာ၊ သားၾကီးေမာင္ေဇယ်၊ (ဦး)ထြန္း၀င္းျငိမ္း၊ ကိုရာဇာ၊ ဓါတ္ပုံ (ဦး) ထိန္၀င္း၊ အမ ဇြန္ပြင့္ (ရုပ္ေျပာင္စာေပ)၊ (ဦး)ထင္ေအာင္၊ ကိုမင္းကိုနုိင္တုိ႕ နွင့္တကြ တက္ေ၇ာက္ခဲ့ၾကေသာ ဧည့္သည္မ်ားနွင့္ ဂ်ာနယ္တုိက္မ်ားျဖစ္ေသာ the Irrawaddy, ဒီလွဴိင္း၊ ျပည္သူ႕အေရး၊ လူ႕ေဘာင္သစ၊္ ကမာရြတ္မီဒီယာ တုိ႕အျပင္ skynet, 5 Plus 5network  မီဒီယာအဖဲြ႕မ်ားအပါအ၀င္ ပဲြအစအဆုုံးတုုိင္ အဆင္ေျပေျပျဖစ္သြားေအာင္ အစစအရာရာေမတၱာနဲ႕ ၀ုိင္း၀န္းကူညီေပးခဲ့ၾကေသာ မိုးမခ၀ုိင္းေတာ္သားမ်ားနဲ႕ တကြ ကၽြန္မတုိ႕၏ ေဆြမ်ူိးသဂၤဟမ်ား၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ေက်းဇူးစကားဆုိလုိက္ပါရေစ။

Read More

အနက္ေရာင္က်ဴးလစ္ပန္းနွင့္ ညီအမေလးေဖာ္

တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္း ၏ အနက္ေရာင္က်ဴးလစ္ပန္းနွင့္ ညီအမေလးေဖာ္ –  
(မိုးမခစာအုပ္စင္) ဧျပီ ၂၅၊ ၂၀၁၅
စာအုုပ္အမည္ – အနက္ေရာင္က်ဴးလစ္ပန္းနွင့္ ညီအမေလးေဖာ္
ဘာသာျပန္သူ – တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္း
မူရင္းမ်ား – Jumas’s Black Tulips, and Louis May Alcott’s Little Women
ထုုတ္ေ၀သူ – ေဒၚစန္းစန္းေ၀။ အမႊာညီေနာင္စာေပ
အမွတ္ ၄၇၉/၄၈၁ လမ္း၃၀ ႏွင့္ ဗုုိလ္ဆြန္ပက္လမ္းၾကား။ မဟာဗႏၶဳလ လမ္းမၾကီး၊ ပန္းဘဲတန္းျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုုန္။
စီစဥ္သူ – ၾကည္ႏုုိင္
မ်က္နွာဖုုံး ပန္းခ်ီ – အံ့ဘြယ္ဇင္
တန္ဖုုိး – ၂၅၀၀က်ပ္။ အုုပ္ေရ – ၅၀၀
ျဖန္႕ခ်ီေရး – အမႊာညီေနာင္စာေပတုုိက္။ ဖုုံး ၂၄၅၃၆၈။၀၉ -၄၉ ၂၇၇၃၅။ ၀၉ – ၈၆၃၃၀၄၄။
စာမ်က္နွာ – ၂၉၅
စာအုုပ္ပုုံစံ – အဂၤလိပ္ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာ
၀တၱဳနွစ္ပုုဒ္လုုံးသည္ ရီတုုိးေခၚ မူရင္း၀တၱဳကုုိ ဇာတ္လမ္းမပ်က္ေအာင္ေရးသား ထားေသာ ဇာတ္လမ္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ ကုုိ ဘာသာျပန္ဆုုိမူ ျဖစ္သည္။ သုုိ႕ေသာ ္မူရင္း၀တၱဳ၏ အေရးၾကီးေသာ မူရင္းအဂၤလိပ္စာ ေၾကာင္းမ်ား၊ ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ားကုုိ မပ်က္ေအာင္ ေရးသားထားေသာ အရသာတမ်ူိးေပးစြမ္းသည္ ့ ေရးသားမူ ျဖစ္ပါသည္။ ထုုိ၀တၳဳ ၂ပုုဒ္စလုုံးကုုိ တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္းက မူရင္းရသမပ်က္ေစပဲ ရီတုုိး၏ အနွစ္သာရေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသား ျပန္ဆိုုထားရာ အဂၤလိပ္ျမန္မာႏွစ္ဘာသာ ေလ့လာလုုိသူမ်ားေရာ၊ ဇါာတ္လမ္းကုုိ စိတ္၀င္စားသူမ်ားအတြက္ပါ စိတ္၀င္တစား ဖတ္ရူႏုုိင္မည့္ စာအုုပ္တစ္အုုပ္အျဖစ္ ရည္ညြန္းလုုိက္ရပါသည္။
ပထမ၀တၱဳသည္ ႏုုိင္ငံေရးအရူပ္ဇာတ္လမ္းထဲ ပါ၀င္ပတ္သက္မိသူ က်ဴးလစ္ပန္းစုုိက္၀ါသနာရွင္ကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းခေလး ရုုိစာ တုုိ႕၏ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္သည္။ ၀တၱဳထဲတြင္ က်ဴးလစ္ပန္းနက္ အေၾကာင္းမ်ားနွင့္ ပန္းစုုိက္ပ်ဴိးဖုုိ႕ရန္ ၀ါသနာၾကီးမားသူတစ္ေယာက္၏ ရုုိးသားေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကုုိ ေတြ႕ၾကရပါမည္။ ရူပ္ေထြးေသာ ႏုုိင္ငံေရး အလွည့္အကြက္မ်ားနွင့္ တုုိင္းျပည္တြင္းက တုုိင္းသူျပည္သားမ်ား ၏အသိညဏ္နည္းပါးမူမ်ားေၾကာင့္ အျပစ္မရွိေသာ သူမ်ားဒုုကၡေရာက္ရကာ အသက္အႏၱရာယ္က်ေရာက္ရပုုံမ်ားကုုိ ၀တၳဳ ဖတ္ရင္းခံစားႏုုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ဒုုတိယအပုုဒ္ျဖစ္ေသာ ညီအမေလးေဖာ္ကား ပထမဇာတ္လမ္း နွင့္ဆန္႕က်င္ဖက္ျဖစ္သည္။ မိသားစုု၏ သာမန္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုုဒ္ျဖစ္သည္။ မိသားစုုတစ္စုုက ညီအမေလးေဖာ္အေၾကာင္း၊ သူတိုု႕ေတြ၏ သံေယာဇဥ္မ်ားကုုိ ဖတ္ရူၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ညီအမေလးေဖာ္ထဲက ဒုုတိယ ဂ်ဴိသည္ စာေရးဆရာ ျဖစ္လာပါသည္။ စာေရးဆရာက သူ၏ဇာတ္ရုုပ္ကုုိ ဂ်ဴိ႕မွာ ထည့္သြင္းေရး သားထားသည္ဟုု ဆုုိၾကပါသည္။ ထုုိ၀တၳဳသည္ ကမာၻ႕ကေလးစာေပ စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းခံရသည္ ဆုုိေသာ အခ်က္သည္ ထူးျခားေသာ သူ၏ေရးသားမူ၊ ကေလးလူၾကီးမေရြး ဖတ္ရူကာ ႏွစ္သက္သည္ဆုုိေသာ စာေပအဆင့္အတန္းတစ္ခုု ကုုိ ျပသရာ ေရာက္ေနပါသည္။

Read More

တစ္မိနစ္ အိပ္ရာ၀င္ပုုံျပင္မ်ား – စာအုပ္ရီဗ်ဴး

တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္း ၏ တစ္မိနစ္ အိပ္ရာ၀င္ပုုံျပင္မ်ား – 

(မိုုးမခစာအုုပ္စင္) ဧျပီ ၁၊ ၂၀၁၅

စာအုုပ္အမည္ – တစ္မိနစ္အိပ္ရာ၀င္ပုုံျပင္

မူရင္းစာအုုပ္ – One-Minute Favorite Fairy Tales by Shari Lewis

ဘာသာျပန္သူ – တကၠသိုုလ္ေရႊရီ၀င္း

ထုုတ္ေ၀သူ – ရန္ေအာင္စာေပ

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၅ မတ္လ၊  အုုပ္ေရ – ၁၀၀၀

ထုုတ္ေ၀သူ – ဦးလွတုုိး ၊ တုုိက္ ၁၇၊ အခန္း ၂၃၊ ေရႊအုုန္းပင္အိမ္ရာ၊ အေနာက္ရန္ကင္း၊ ရန္ကုုန္

တန္ဖိုုး – ၁၀၀၀ က်ပ္၊ စာမ်က္နွာ – ၁၃၀

ပုုံျပင္မ်ား – အပုုဒ္ ၂၀ (အဂၤလိပ္ ျမန္မာ တဲြလ်က္)

ကေလးမ်ားအတြက္ မရုုိးနိုု္င္ေသာ ပုုံျပင္မ်ားကုုိ အမည္မ်ဴိးစံုုတပ္ကာ ေျပာခဲ့ၾကာတာေတြကုုိ ပုုံျပင္ေရးဆရာမ်ားက ေရးသားခဲ့ၾကတာေတြကုုိ ကေလးမ်ားက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္ခဲ့နားဆင္ခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ရာေထာင္ခ်ီခဲ့ျပီျဖစ္ပါသည္။ ပုုံျပင္တုုိကေလးေတြ နဲ႕ ပုုံျပင္ရွည္ ဘယ္ဟာကုုိ ပုုိၾကိဳက္ခဲ့ပါသလဲ။ ျမန္ျမန္ျပီးတာ ၾကိဳက္ ပါသလား။ သုုိ႕မဟုုတ္ ပုုံျပင္ရွည္ေတြမွ ဖတ္ခ်င္ပါသလား။ အိပ္ရာ၀င္ပုုံျပင္ဆုုိေတာ့ ျမန္ျမန္ပီးတာ ပုုိေကာငး္မည္ထင္သလား။ ရွည္ရွည္ဖတ္ရင္းအိပ္ငုုိက္သြားတာ ပုုိၾကိဳက္ပါသလား။ သည္စာအုုပ္က တစ္မိနစ္ပုုံျပင္ဆုုိေတာ့ ျငီးေငြ႕ဖုုိ႕ အခ်ိန္မရွိပါ။ ခ်က္ခ်င္းပုုံျပင္တစ္ပုုဒ္ျပီးသြား ကာျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္ပါလိမ့္မည္။ သုုိ႕မဟုုတ္ ေနာက္တစ္ပုုဒ္ဆက္ဖတ္ရင္း အိပ္ငုုိက္လာမည္ ထင္ပါသည္။

Read More

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ႏိုုင္ငံေရး သရုုပ္ေဖာ္ဟုု ေထာက္ျပခံရေသာ ပုုံ၀တၳဳၾကီး

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ႏိုုင္ငံေရး သရုုပ္ေဖာ္ဟုု ေထာက္ျပခံရေသာ ပုုံ၀တၳဳၾကီး


၂၀၁၄ နုုိ၀င္ဘာ အေတြးအျမင္ အမွတ္ ၂၇၁








The Wizard of Oz အမည္ရွိ ရုုပ္ရွင္ကားကုုိ ငယ္စဥ္က ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ သူ၏ မူရင္းမွာ အေမရိကန္စာေရးဆရာ L.Frank Baun (1856-1919)၏ ‘The Wonderful Wizard of Oz’ ျဖစ္သည္။ စာအုုပ္အမ်ဴိးအစားကိုု ကေလးမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ၀တၳဳဟုု ဆုုိထားေသာ္လည္း စာအုုပ္ထြက္ရွိေသာ ၁၉ ၀၀ ခုုႏွစ္ ေနာက္ပိုုင္းမွာ ႏုုိင္ငံေရးသေဘာတရား အဓိပၺယ္ ဖြင့္ဆုုိခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။



Oz (ေအာဇ့္)သည္္ ေမွာ္ဆရာၾကီးတစ္ဦး၏ အမည္ျဖစ္သည္။ ၁၉၀၂ ခုုႏွစ္ မွာပင္ ဇာတ္စင္ေပၚ ကျပခဲ့ရာ ကေလးမ်ားအသည္းစဲြ ဇာတ္ေကာင္ ျဖစ္လာသည္။ စာအုုပ္သည္ ထြက္ထြက္ခ်င္းမွာပင္ ထပ္ခါတလဲလဲ ရုုိက္ႏွုုိပ္ခဲ့ရေလသည္။ ၀တၳဳ၏ အဓိက ဇာတ္ေကာင္မွာ Dorthy (ေဒၚရသီ) အမည္ရွိကေလးမေလး ျဖစ္ျပီး ေမွာ္ဆရာၾကီး ေအာ့ဇ္၏ နယ္ေျမထဲ ေရာက္သြားပုုံ ျဖစ္ပါသည္။



ေဒၚရသီသည္ Kansas ေဒသတြင္ ဦးေလး ဟင္နရီ၊ အေဒၚ အန္၊ ေခြးကေလး (ToTo) တုုိ႕နွင့္အတူ ေနထုုိင္လ်က္ ရွိသည္။ တစ္ေန႕ ေဒၚရသီ တုုိ႕လယ္ေတာထဲ ေလဆင္ႏွာေမာင္း ၀င္တုုိက္ရာ ေဒၚရသီ ႏွင့္ တုုိတိုု တုုိ႕အိ္မ္ကေလးေခၚရာ ပါသြားသည္။ သူတုုိ႕ သတိရလုုိ႕ ၾကည့္လုုိက္ေတာ့ ေအာ့ဇ္ နယ္ေျမထဲက Munchkins (မန္ခ်္ကင္) လူပူေလးေတြ၏ ေဒသ ျဖစ္ေနသည္။ ေျမာက္ပိုုင္း နယ္က နတ္သမီးေလးက ေဒၚရသီ ကုုိေသဆုုံးသြားျပီ ျဖစ္ေသာ အေရွ႕ပိုုင္း ေမွာ္ဆရာမၾကီး၏ ေငြသားဖိနပ္ကုုိ ေပးလုုိက္သည္။ ေဒၚရသီမွာ သူ႕ေဒသ Kansas ကိုုျပန္သြားဖုုိ႕ ေမွာ္ဆရာေအာ့ဇ္ ထံသြားဖုုိ႕ နတ္သမီးက အၾကံ ေပးလုုိက္သည္။



ေဒၚရသီ သြားရာ လမ္းတေလ်ာက္မွာ ေကာက္ရုုိးမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္လွဴပ္ရွားေနေသာ စာေျခာက္ရုုပ္၊ သံထည္မ်ား ျဖင့္ျပဳလုုပ္ထားေသာ သံလူသားၾကီးနွင့္ သတၱိမရွိေသာ ျခေသၤ့ၾကီး တုုိ႕ျဖင့္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္သြားသည္။ သည္ေတာ့ စာေျခာက္ရုုပ္က ဦးေႏွာက္လုုိခ်င္သည္။ သံလူသားၾကီးက ႏွလုုံးသားလုုိခ်င္သည္။ ျခေသၤ့ၾကီးက သတိၱရွိမွ ျဖစ္မည္။ သူတိုု႕၏ ဆႏၵမ်ားျပည့္ ေျမာက္ဖုုိ႕ ေမွာ္ဆရာၾကီး ႏွင့္ေတြ႕မွျဖစ္မည္။ သည္ေတာ့သူတုုိ႕အားလုုံး ေအာ့ဇ္ ဆီခရီးႏွင္ၾကေလသည္။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ အခက္အခဲမ်ား ျပသနာမ်ား အျပင္ ဆုုိးလွေသာ အေနာက္ပုုိင္း နယ္က ေမွာ္ဆရာမၾကီး၏ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားလည္း ခံၾကရသည္။



ေနာက္ဆုုံး ေမွာ္ဆရာ ေအာ့ဇ္ႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္ရသြားေတာ့ သူတုုိ႕လုုိခ်င္တာေတြ ေတာင္းၾကေလသည္။ သည္ေတာ့ ေမွာ ္ဆရာ Oz (ေအာ့ဇ္) က သူတုုိ႕လုုိခ်င္တာ ေတြကုုိ ဘယ္လုုိ ေျဖရွင္းေပးခဲ့ပါသလဲ။ ေမွာ္ ဆရာကေျပာတာေတာ့ “မင္းတုုိ႕မွာ မင္းတိုု႕လုိခ်င္တဲ့ နွလုုံးသားတုုိ႕၊ သတၱိတုုိ႕ ရွိျပီးသားပဲကြယ့္။ သတၱိရွိတယ္ ဆုုိတဲ့သူေတြကုုိေတာင္မမွီ ပါဘူး။ ကဲ… သုုိ႕ေသာ္ လည္း မင္းတိုု႕ ေက်နပ္ေအာင္ ေဟာဒီ ဆုုတံဆိပ္ေတြ ခ်ီးျမွင့္ေပးမယ္….ရေစ“ ဟုုဆုုိကာ ဆုုတံဆိ္ပ္မ်ား ေပးလုုိက္ေတာ့ ေက်နပ္သြားၾကသည္။ ေဒၚရသီသည္ သူ႕ကုုိ ေပးထားေသာ ေမွာ္ဆရာမၾကီး၏ ေငြေရာင္ဖိနပ္ေလးကိုု စီးကာ အိမ္သိုု႕ ျပန္ခ်င္ေၾကာင္း ဆုုိေတာင္းလုုိက္သည္။ သူစီးထားေသာ ဖိနပ္ေလးမွာ ေဒၚရသီအိမ္ျပန္ခရီးမွာ ေပ်ာက္သြားေလသည္။



ထုုိ ‘The Wonderful Wizard of OZ’ ၏ အေရးအသား အေရးအဖဲြ႕မ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ သမုုိင္းပညာရွင္၊ စီးပြားေရး ပညာရွင္၊ စာၾကီးေပၾကီးပညာရွင္မ်ားက ႏုုိင္ငံေရးေရာယွက္ေသာ ေရးသားခ်က္မ်ားပါသည္ ဟုုဆုုိၾကေသာလည္း စာဖတ္ပရိသတ္ အမ်ားစုုကေတာ့ ၀တၱဳ၏ အဖုုိးတန္ ဇာတ္လမ္းကိုုသာ ရုုိးရုုိးသားသား နွင့္ ႏွစ္သက္ခဲ့ၾကေလသည္။



၀တၱဳထဲက အေရွ႕ ေမွာ္ ဆရာမနဲ႕ အေနာက္ေမွာ္ဆရာမ ဆိုုတာသည္ ေဒသတြင္းဘဏ္မ်ား နွင့္ မီးရထားသံလမ္း လုုပ္ငန္းမ်ားကုုိ ဆုုိလုုိသည္။ ထုုိႏွစ္ခုုစလုုံးသည္ လယ္သမားမ်ားအား အလုုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားေအာင္ လုုပ္ခဲ့ၾကတာကုုိ ရည္ညႊန္းပါသည္။



စာေျခာက္ရုုပ္ဆုုိတာ အေၾကြးစနစ္ကုုိ ဖ်က္သိမ္းဖုုိ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ Populist Party ကုုိရည္ညြန္းသည္။ သူက အေၾကြးစနစ္မရွိေအာင္ ဆုုိကာ ေငြဒဂၤါးမ်ားထုုတ္ကာ စီမံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းစနစ္သည္ အမွန္ေတာ့ အေၾကြးကုုိ ဒဂၤါးျပားမ်ား ျဖင့္ေစ်းနွိမ္ကာ ဆပ္ခုုိင္းေသာ စနစ္ျဖစ္သြားသည္။



သံလူသားသုုိ႕မဟုုတ္ သံျဖစ္ျပဳလုုပ္ထားေသာ သစ္ခုုတ္သမားဆုုိတာ ေျမာက္ပုုိင္းက စက္ရုုံ အလုုပ္သမားမ်ားကုုိ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္သည္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူုတုုိ႕ကုုိ အလုုပ္မ်ားပုုိ ခုုိင္းကာ ပိုုက္ဆံနည္းနည္း သာပိုုေပးျပီး အလုုပ္ယႏယား လည္ပတ္ေစသည္။ ထုုိအခါ အလုုပ္သမားမ်ား မွာ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ အသည္းနွလုုံးကင္းမဲ့လာကာ စက္ရုုပ္လူသားေတြလုုိ ျဖစ္သြားရသည္။ စက္မူေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းမ်ား ဖတ္ရူၾကည့္လ ွ်င္ ထုုိအေၾကာင္းအရာမ်ား အေသးစိတ္ သိနုုိင္ပါသည္။



၀တၳဳထဲက ေခြးကေလး ToTo (တုုိတုုိ)ကား ထုုိသုုိ႕တုုိင္းျပည္ကုုိ ကေမာက္ကမျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ေသာ ႏုုိင္ငံေရးပါတီ (Populist Party) က ၾကမ္းတမ္းေသာ စရုုိက္ရွိသူ William Jennings Bayan ကုုိဆိုုထားပါသတဲ့။ သူကအရက္ေသစာ မေသာက္ေသာသူ teetotaler တစ္ဦး အျဖစ္ေနထုုိင္သူ ျဖစ္လုုိ႕ ToTo ဆုုိတာ ထုုိစကားလုုံး ၏အတုုိေကာက္ ကုုိယူထားသည္ ဟုုဆုုိပါသည္။ ထုုိ႕ျပင္ထုုိလူက သတိၱမရွိေသာ ျခေသၤ့ၾကီး အျဖစ္လည္း ရည္ညႊန္းထားပုုံ ရပါသည္။



Munchkin မန္ခ်္ကင္ လူပုုေလးမ်ားကား သာမန္အရပ္သား လူတန္းစား ကုုိဆုုိုုလုုိပါသည္။



ထုုိျမစိမ္းေရာင္ ျမိဳ႕ၾကီး (ေမွာ္ဆရာၾကီးတုုိင္းျပည္) ဆုုိတာ ၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕ၾကီးျဖစ္ကာ ထုုိျမိဳ႕ကုုိအုုပ္ခ်ဴပ္ေနေသာ OZ ေမွာ္ဆရာၾကီးကား တန္ခိုုးပါ၀ါသုုံးျပီး လူေတြကုုိ ေၾကာက္ေအာင္ လုုပ္ကာ သူ႕ကိုုယုုံၾကည္ဖုုိ႕လွည့္ကြက္မ်ား သုုံးေနသူ သမၼတၾကီး ျဖစ္သတဲ့။



ထုုိ႕အျပင္ သေဘာေကာင္းေသာ ေျမာက္ပုုိင္း နတ္သမီးေလးက ေဒၚရသီကိုုေပးေသာ အနမ္းဆုုိတာ မဲဆြယ္တာ ျဖစ္ျပီး အေျခက်ေနေသာ အေနာက္ပိုုင္းနယ္ကုုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။



ထုုိမ ွ်မကေသး Oz ဆုုိတာ တန္ဖုုိးၾကီးလွေသ ေငြဒဂၤါးအေလးခ်ိန္ကုုိ တုုိင္းတာေသ ယူနစ္ေအာင္စ (ounce) ၏ အတုုိေကာက္ ျဖစ္သည္ဟူ၍ ေထာက္ၾကပါသည္။ အမွန္ေတာ့ စာေရးဆရာ ဆုုိသည္မွာ သူ၏ အကၡရာ စဥ္လုုိက္စီထားေသာ ဖုုိင္တဲြမ်ားထဲမွ o မွ z (o to z) (O – Z) အမည္ေပးထားေသာ ဖုုိင္တဲြကုုိ အစဲြျပဳေရြ႕ သူ၏ ဇာတ္ေကာင္ကုုိ OZ ဟုုေပးခဲ့တာ ျဖစ္သည္ဟုု ဆုုိပါသည္။



၀တၱဳတစ္ခုုလုုံး သည္ ၁၈၉၁ ခုုႏွစ္ မွ ၁၉၀၈ ခုုနွစ္ၾကား ခဏတာ ရွင္သန္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုရွိ Populist Party ႏွင့္ ၁၉၀၈ ခုုႏုုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကုုိ မီးေမာင္းထုုိးကာ ေရးသားထားတာျဖစ္သည္ဟူေရြ႕ သတ္မွတ္ျခင္းခံရကာ ရုုပ္ရွင္မ်ားအျဖစ္ ရုုိက္ကူးေတာ့ တစ္ခ်ိဴ႕ေသာ အခန္း၊ စကားလုံးမ်ားကုုိပင္ ႏုုိင္ငံေရးရူေထာင့္မွ ၾကည့္ကာ ခ်န္လွပ္ပစ္ခဲ့ရသည္ဟူ၏။ Populist ပါတီသည္ Political ႏွင့္ People ဟူေသာ စကားလုုံး ကုုိ အတုုိေကာက္ေခၚေ၀ၚထားတာ ျဖစ္ေလသည္။ ပါတီတည္ေထာင္စဥ္က ဆင္းရဲသား လူတန္းစား မ်ား၊ ဂ်ဴံစုုိက္ပ်ဴိးေသာ ဆင္းရဲသားလယ္သမားမ်ား၊ အလုုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားကိုု အေျခခံကာ ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္သည္။ ဘဏ္လုုပ္ငန္းမ်ား၊ မီးရထား သံလမ္းလုုပ္ငန္းမ်ား၊ စက္မူလုုပ္ငန္းမ်ား၊ အလုုပ္သမားမ်ားအား တစ္ေနကုုန္ခုုိင္းေစျခင္း အစရွိေသာ အေၾကာင္းခ်င္းရာ မ်ားကုုိ မုုန္းတီးစက္ဆုုပ္ကာ စုုိက္ပ်ဴိးေရးကိုု ေထာက္ခံေသာ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းခဲ့တာ ျဖစ္သည္။



သုုိ႕ေသာ္ ပါတီသည္ ၁၈၉၂-၉၆ ၾကားသာ အေရးပါေသာ အခန္းက႑အျဖစ္ ရွိခဲ့ျပီး အဲသည္ေနာက္ပိုု္င္း ပါတီေခါင္းေဆာင္အသစ္ အျဖစ္ William Jennings Bayan ကုုိ ၁၈၉၆ ခုုနွစ္မွာ ခန္႕အပ္ခဲ့ျပီးေနာက္မွာ တျဖည္းျဖည္း ဆုုတ္ယုုတ္ ေမွးမွိန္သြားခဲ့ပါသည္။ သူက စီးပြားေရး က်ဆင္းမူနွင့္ ေငြဒဂၤါး အသစ္မ်ား ထုုတ္လုုပ္ကာ ေျဖရွင္းဖုုိ႕ ၾကိုုးစားခ့သည္။ သူေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာေတာ့ ေတာင္ဘက္နွင့္ အေနာက္ဘက္က Populist Party ေခါင္းေဆာင္ပုုိင္းက လက္ေဟာင္းမ်ားကုုိ အၾကမ္းဖက္ ထုုတ္ပစ္ခဲ့သည္။ Bayan သည္လူလတ္တန္းစားမ်ားကုုိ ပစ္ပယ္ေသာ သေဘာကုုိ လက္ခံထားသည္။




၀တၳဳထဲက ေဒၚရသီ စီးလုုိက္ရေသာ ေငြေရာင္ဖိနပ္သည္ ထုုိေငြဒဂၤါးေခတ္ကုုိ ရည္ညၽြန္းလ်က္ရွိကာ ေရႊ၀ါေရာင္လမ္းၾကီးက ေရႊေခတ္ကုုိ ဆုုိလုုိပါသတဲ့။ ေအာ့ဇ္၏ ျမစိမ္းေရာင္ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးပင္ ၀ါရွင္တန္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးနွင့္ ၄င္း၏ အစိမ္းေရာင္ေငြစကၠဴျပႆနာကုုိ ပုုံေဖာ္ထားပါသည္။ ထုုိ႕ျပင္ ၀တၳဳထဲမွာ ေဒၚရသီက အေနာက္ပိုုင္းေဒသေမွာ္ဆရာမၾကီးအား ေရျဖင့္ ေလာင္းခ်လုုိက္ရာ ေမွာ္ဆရာမၾကီးမွာ အရည္ေပ်ာ္သြားသည့္အခန္းမွာ ေရဆုုိတာ ဟာတကယ္ေတာ့ အဲဒိအခ်ိန္တုုန္းက အေမရိကမွာ ရင္ဆုုိင္ေနရေသာ လယ္ယာေျမျပႆနာမ်ားကုုိ ဆုုိလုုိတာ ဟူ၍ေထာက္ျပ ျခင္းခံရေလသည္။ အေနာက္ပိုုင္း အရပ္က ေမွာ္ဆရာမဆုုိတာဟာ ထုုိအခ်ိန္က စီးပြားေရး ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥမ်ားဟုု ျမင္ၾကေလသည္။



အကယ္၍ စာဖတ္သူသည္ ၁၈၉ ၃ ခုုႏွစ္မွာ စတင္ဦးတည္ ျဖစ္ပြားလာေသာ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုု၏ စီးပြားေရးကပ္ဆုုိက္မူၾကီး၊ မီးရထားသံလမ္းမ်ား၊ အေဆာက္အဦမ်ားကုုိ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ေဆာက္လုုပ္မူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဘဏ္လုုပ္ငန္း ဆုုံးရူဴံးလာမူ ယင္းအျဖစ္ေတြေၾကာင့္ ေရႊတြင္းတူးလုုပ္ငန္းမ်ား မ်ားျပားလာကာ ေရႊျဖင့္ လုုပ္ငန္းလည္ပတ္ လာျခင္း၊ ရင္းနွီးျမွပ္နွံသူမ်ားက ေရႊမ်ားျဖင့္သာ ရင္းႏွီးလာရာ “ေရႊေခတ္” ဆုုိတာ တကယ္ပဲ ျဖစ္လာခဲ့ကာ ျပန္ရေသ ၀င္ေငြ အႏွဴတ္လကၡဏာျပမူလာမူေၾကာင့္ တစ္ဖန္ ေငြဒဂၤါး လုုပ္ငန္းျဖင့္ လည္ပတ္ဖုုိ႕ ၾကိဳးစားရင္း ေငြစကၠဴက်ဆုုံးျခင္း၊ လယ္သမားမ်ား ေၾကြးတင္ျခင္း၊ စုုိက္ပ်ဴိးေရး လုုပ္ငန္းမ်ား က်ဆင္းမူမ်ား၊ လူထုုအုုံၾကြမူမ်ား ျဖစ္လာျခင္းမ်ားကုုိ နွဴိက္ႏွဴိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ သိရွိထားမည္ဆုုိပါလ ွ်င္ စာေရးဆရာ Baun ၏ The Wizard of Oz သည္စီးပြားေရး လုုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ႏုုိင္ငံေရးပညာရွင္မ်ား ထင္ျမင္ယူဆသလုုိ ပါ၀င္ေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ အေနအထားမ်ားက ထုုိေခတ္ထုုိအခါက အျဖစ္မ်ားကုုိ မီးေမာင္းထုုိးျပလုုိက္သလုုိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း မ်ားေပၚေနမည္လားမသိပါ။



၁၈၉၀ မွာ ေငြဒဂၤါးေစ်းသည္ တစ္ေအာင္စ (one ounce) ကုုိ ၁.၁၆ ေဒၚလာအထိ က်သြားျခင္း၊ ထုုိႏွစ္ကုုန္မွာ ၀.၆၉ ေဒၚလာသိုု႕ ဆက္လက္က်ဆင္းသြားျခင္း၊ ၁၈၉ ၄ ဒီဇင္ဘာမွာ ၀.၆၀ ေဒၚလာသိုု႕ ဆက္က်သြားခဲ့ရာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုု မွာ ၁၈၉၅ ႏုုိ၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႕ မွာေငြဒဂၤါး အသစ္မ်ား ထုုတ္၍ ေျဖရွင္း ဖုုိ႕ၾကိုုးစားခဲ့ပုုံမ်ားသည္ Baun ၁၉၀၀ ခုုႏွစ္ထုုတ္စာအုုပ္အတြက္ ကုုန္ၾကမ္းေတြရခဲ့သာလားဟုု ေတြးစရာျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေလသည္။



၀တၳဳၾကီးသည္ ကေလးစာေပဂႏၱ၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံရကာ အၾကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္မူမ်ားရခဲ့သည့္ ေနာက္ကြယ္မွာ ႏုုိင္ငံေရးအျမင္ျဖင့္ နုုိင္ငံေရးရူေထာင့္မ်ားစြာ ေပၚထြက္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ခ်ဴိ႕ေသာ ဘာသာေရး အယူ၀ါဒရွိသူမ်ားကပင္ ဘာမဆုုိင္ညာမဆုုိင္ Baun ၏ “စိတ္ေကာင္းရွိေသာ ေမွာ္ ဆရာမ်ား” ဆုုိတာကုုိ လုုံး၀ဆန္႕က်င္သည္ ဟူ၍ ဆုုိၾကေလသည္။ အမ်ဴိးသမီးစာေရးဆရာမတစ္ဦး – အမ်ဴိးသမီး၀ါဒကုုိ စဲြကိုုင္သူတစ္ဦးကေတာ့ Baun ရဲ႕ ၀တၳဳဟာ ပ်င္းစရာေကာင္းျပီး တစ္ပုုဒ္လုုံး စက္ကရိယာသံေတြ လႊမ္းေနတဲ့ ပုုံ၀တၳဳတစ္ပုုဒ္ ပဲဟုု ေ၀ဖန္ထားသည္။ ထုုိ႕ျပင္ အေရးအသားမွာ တုုံးတိတိနွင့္ စာေၾကာင္းဖဲြ႕စည္းမူ အားနည္းေနသည္ဟုု ပင္ျဖည့္စြက္ထားေလသည္။



ကၽြန္မ၏ အျမင္ကုုိ ေျပာရလ ွ်င္ေတာ့ အဲသည္လုုိ ႏုုိင္ငံေရး အျမင္ေတြ ဘာေတြ မသိခင္က ထုုိ၀တၳဳကုုိ ရုုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာေရာ၊ ဖတ္ရတာပါ အလြန္ႏွစ္သက္သည္။ ႏုုိင္ငံေရး ရူေထာင့္ျဖင့္ ၾကည္လုုိက္ေတာ့ ပိုု၍ပင္ ခံစားမိကာ စာေရးဆရာ Baun ၏ allegory သရုုပ္ေဆာင္မ်ားကုုိ လက္ေတြ႕နွင့္ စိတ္ကူးခံစားေရးမူ အတတ္ပညာကုုိ သေဘာက် မိပါသည္။



မည္သုုိ႕ပင္ ဆုုိေစကာမူ စာဖတ္ေနစဥ္ေရာ၊ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ေနစဥ္ပါ ဇာတ္လမ္းကိုု ခံစားရတာ အရသာေတြ႕လွရာ ေနာက္ဆုုံး ေမွာ္ဆရာၾကီး ေအာ့ဇ္ ကိုုသေရာ္ ေတာ္ေတာ္ တင္ျပပုုံမ်ား အခန္းေရာက္ေတာ့ အင္း……. ျမစိမ္းေရာင္တုုိင္းျပည္ၾကီးကုုိ အုုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ ေမွာ ္ဆရာ OZ ကဘာအရည္အခ်င္းမွ လည္းမရွိပါလား။ သူလုုပ္တတ္တာဆုုိလုုိ႕ ဆုုတံဆိပ္ေတြ ထုုတ္ေပးေနတာပဲ ဟုုေတြးမိျပီး ျပဳံးမိသြားတာကေတာ့ ႏုုိင္ငံေရး သေဘာတရားေတြ ထည့္ရုုိက္ထားမွန္း မသိခင္ကေရာ၊ သိျပီးသြားေတာ့ေရာ မေျပာင္းလဲတဲ့ တူညီေသာ အေတြးေတြ ျဖစ္ပါေၾကာင္း နိဂုုံးခ်ဴပ္ ဆုုိလုုိက္ပါရေစ။

Read More

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဦးခင္ေမာင္လတ္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရ သုုိ႕

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဦးခင္ေမာင္လတ္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရ သုုိ႕


(မိုုးမခ) ဧျပီ ၅၊ ၂၀၁၅







ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ၏၂၀၁၄ ေမလ ၁ ရက္ေန႕ ၉၉ ျပည့္ေမြးေန႕တုုန္းက ေၾသာ္…. ေနာက္ႏွစ္ ၂၀၁၅ ဆုုိရင္ ေမေမၾကီး ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ေတာ့မည္… ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္လဲ ၂၀၁၅ ၾသဂုုတ္လ ဆုုိႏွစ္တစ္ရာျပည့္ေတာ့မွာပဲ…. ဘာမ်ား အမွတ္တရ လုုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ…. စိတ္ကူးေပၚလာရာကေန ‘A Memory of my grandparents’ အမည္တပ္ျပီး အဂၤလိပ္လုုိစာတစ္အုုပ္ ေရးဖုုိ႕စိတ္ကူးရလာခဲ့ပါသည္။ သည္ေတာ့ သည္စိတ္ကူးကုုိ မိသားစုုနဲ႕ တုုိင္ပင္လုုိက္ေတာ့ သေဘာတူၾကသည္။ (သည္ေနရာမွာ ျဖတ္ေျပာရရင္ ကုုိယ့္ဘာသာကိုုယ့္စာေရးတာ မိသားစုုနဲ႕ တုုိ္င္ပင္စရာလုုိသလား… တျခား ေတာ့မဟုုတ္တဲ့ ကိုုယ့္အဘုုိးအဘြားအေၾကာင္း နွစ္တရာ အမွတ္တရ အဂၤလိပ္လုုိ ေရးတာလဲ ျဖစ္လုုိ႕ သည္ေနရာ မွာေတာ့လုုိပါသည္။ ေနာက္ပုုိင္းတြင္ ဘာေၾကာင့္ လုုိသလဲဆုုိတာ စာဖတ္သူမ်ား သိလာရမည္ ျဖစ္ပါသည္။) သေဘာတူ – ဆုုိတဲ့ စကားလုုံးက အလြယ္တကူ အေျဖထြက္လာတာ မွန္ေသာလည္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရတာ မလြယ္ပါ။ တကယ္စလုုပ္ေတာ့ တေျဖးေျဖး သိလာရသည္။



ဘဘၾကီး ေမေမၾကီး တုုိ႕ရဲ႕ ဓါတ္ပုုံေဟာင္းေတြ – စာအုုပ္ဘီဒုုိေဟာင္းေတြ – စာရြက္စာတမ္း အေဟာင္းအႏြမ္း အတုုိအစေတြ – ဖြဖုုိ႕ – ရွာဖုုိ႕ – မွတ္တမ္းေတြနဲ႕ ျပန္ျပီး ေကာက္ဖုုိ႕ ဆိုုတာ ဘယ္သူ႕ တာ၀န္ျဖစ္သြားသလဲ – ကၽြန္မ၏ မိခင္ တကၠသုုိလ္ေရႊရီ၀င္း ထံကုုိ ျဖစ္ပါသည္။ သူက စကတည္းက ဓါတ္ပုုံေဟာင္းမ်ား၊ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕အေၾကာင္း အထုုပတ ၱိမ်ား ကုုိ စုုေဆာင္းကာ ေရးမွတ္သိမ္းဆည္းတတ္သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မစာစတင္ေရးသားေနခ်ိန္က စလုုိ႕တေလ်ာက္လုုံး လုုိရင္လုုိသလုုိ ေတာင္းလုုိက္တုုိင္း အခ်က္အလက္မွန္သမွ် ေမေမခင္ဗ်ာ ျပန္ရွာေပးရ၊ ထုုတ္ရ၊ ေတာ္ေတာ္အလုုပ္မ်ားရပါသည္။



ကၽြန္မထုုိ ၂၀၁၄ ေမလကေန စိတ္ကူးရလာကတည္းက ေခါင္းစဥ္မ်ား တပ္ကာ ခုုွႏွစ္မ်ားအလုုိက္ ခဲြျပီး အၾကမ္းစေရးခ်ိန္ကစလုုိ႕ ညဘက္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကီး မုုိးခ်ဴပ္မွ အိပ္ျဖစ္သည္။ ေန႕စဥ္နွင့္အမ ွ်လည္း စိတ္ကူးထဲမွာ ဘယ္လုုိေရးရ၊ ခၽြတ္ရ၊ ဘယ္လုုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရ – ဒါကိုုပဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ ဓါတ္ပုုံမ်ားကုုိ ခုုနွစ္အလုုိက္ ျပန္စီကာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ကုုိမေမ့ေအာင္ မွတ္ခ်က္မ်ားနွင့္ သိမ္းဆည္းထားေသာလည္း တကယ္တန္းခ်ေရး ဘာေရးနဲ႕ က်န္သြားတာမ်ားက ျပန္စစ္တုုိင္း ေတြ႕ေတြ႕ေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္ျပန္သြား ေနရတာ ေတြကမ်ားေနသည္။ ဒါေၾကာင့္မုုိ႕ုလုုိ႕လဲ “အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ပါလုုိ႕ အေနာက္ကုုိတဲ့ ေမ်ာ္လုုိက္ရင္“ ေတးသီခ်င္းညီးေနရ တာေနာက္ဆုုံး ျပီးျပီဟုု လႊတ္လုုိက္မိတဲ့အခ်ိန္တုုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ေရးေနတဲ့ကာလတစ္ေလ်ာက္မွာ ေဖေဖ့ကုုိလည္း ျပန္ဖတ္ခုုိင္းကာ အဲဒစ္လုုပ္ခုုိင္းေနရပါသည္။



အရင္ကဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ အဂၤလိ္ပ္စာအုုပ္မ်ား ခ်ားစ္းဒစ္ကန္၊ ဘရႊန္ေတ၊ ဆာအာသာကြန္နင္ဒြိင္း၊ စတဲ့ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီစာအုုပ္္ၾကီးမ်ားကိုု ျပန္ဖတ္ရင္ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီ စတုုိင္မ်ားကုုိ စိတ္သြင္းမိသည္။ သူတုုိ႕ ေရးသားနည္းမ်ား၊ ဖဲြ႕ဆုုိပုုံမ်ားကုုိ အတုုယူျပီး ခံစားမိသည္။ တဖန္ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီ ပုုံစံဟာျဖင့္ ညီးေငြ႕စရာပဲ ဟုုခံစားမိကာ စတုုိင္ျပန္ေျပာင္းေရး ဖုုိ႕စိတ္ကူး ရလာသည္။ ထုုိ႕ေၾကာင့္ အမွတ္တရ စဲြလန္းခဲ့ရေသာ ဂ်ဴးမားတုုိ႕ ဘရန္စေတာ့ကာ တုုိ႕ ေသာမတ္စ္ဟာဒီ စတဲ့ အဂၤလိပ္စာအေရးအသားအတုုယူဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စာေပမ်ားကုုိ အရသာျပန္ယူကာ ဖတ္ရင္း သေဘာက်မိသည္။ သည္လုုိပုုံစံကုုိ ပုုိသေဘာက်တယ္ —— အဲဒါပုုိေကာင္းတယ္…… စသျဖင့္ စိတ္ကူးေနမိျပန္သည္။



ကၽြန္မေရးသားေနစဥ္ကာလမွာ အကုုိျဖစ္သူ ကာတြန္းေမာင္ရစ္ကုုိ လုုိအပ္ေသာပုုံမ်ား၊ ဓါတ္ပုုံတခ်ဴိ႕ ရွာခုုိင္း ဆဲြခိုုင္းေနရသည္။ တခါတရံ ေမေမက လာျပေသာ ဓါတ္ပုုံေဟာင္းမ်ား အခ်က္အလက္တခ်ဴိ႕ကုုိ မလုုိ မသုုံးဟုု ဆုုိကာ ျပန္သိမ္းခုုိင္းတာမ်ဴိး ကၽြန္မက လုုပ္မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ အေနာက္ကုုိ ျပန္လွန္ေလွာ္ ေရးေနမိရင္း … ဟုုိတရက္က ေမေမေျပာတာ မဆုုိးဘူးပဲ… ဟုုိဓါတ္ပုုံေဟာင္းက ျပန္သုုံးသင့္တယ္ … စသည္ျဖင့္ စိတ္ကူးေပၚလာကာ ေမေမ့ကုုိ ျပန္ေတာင္းေတာ့ ေမေမလဲ ဒုုကၡေရာက္ရသည္. သူလဲ ဘယ္နားျပန္သိမ္းမိသည္မသိ ျဖစ္ရသည္။ ေပးတုုနး္က ယူမထားဖူးဟုု တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာကာ ျပန္ရွာ ျပန္လွန္ လုုပ္ရပါသည္။ တအိမ္လုုံး ဘယ္သူမွ မနားရပါ။ ေရးတဲ့အလုုပ္ကုုိ ဒုုိင္ခံလုုပ္ေနေသာ ကၽြန္မကုုိသူတုုိ႕အားလုုံးက ညွာၾကပါသည္။ ဒါကုုိ အခြင့္အေရးယူကာ ကၽြန္မစိတ္ကူးမ်ား လြင့္ျပန္႕ေနသည့္အတုုိင္း စိတ္ကူးမ်ား သြားေလရာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္အျမဲတမ္း နေဘးကသူမ်ားကုုိ ေတာ္ေတာ္ၾကီး နွိတ္စက္ေနမိပါသည္။ ေနာက္ပုုိင္းတြင္ သူတုုိ႕ ကၽြန္မစာေရးေနေသာ အနား မလာရဲေတာ့ပါ။ တခုုခုု လွမ္းခုုိင္း လွမ္းရွာခုုိင္းမွာ ေၾကာက္ေနၾကပါသည္။ ဟုုတ္ပါသည္…. မိသားစုု ပံ့ပုုိးမူမပါပဲနဲ႕ သည္စာအုုပ္ မျဖစ္ႏုုိ္င္ပါ။



ဒီဇင္ဘာလ အျပီးဟုု မွႏ္ုုးကာေရးခဲ့ေသာလည္း စိတ္တုုိင္းမက်တက်ျဖင့္ ပီးသြားရသည္။ ဒါကုုိ အၾကမ္း ၂စုုံ ၃စုုံထုုတ္ကာ တရြက္ခ်င္းအေသးစိတ္ ၾကည့္ရင္းက ကၽြန္မက ကိုုယ့္ကုုိယ္ကိုု္ယ္စာဖတ္သူ ေနရာကေနခံစားမိသည္။ တခ်ဴိ႕ေနရာမ်ား အီေနတာ၊ အဆင္မေျပေသးတာမ်ားကုုိ အေပၚစီးကၾကည့္ေတာ့ ျမင္ရသလုုိ ေတြ႕ေနရေသးသည္။ ဒါေတြကုုိ ျပန္ျပင္ျပန္ေရး….. ေဖေဖ့ကိုုလည္း ျပန္ဖတ္ခုုိ္င္းကာ အကူအညီေတာင္းရသည္။ ဒါနဲ႕Index ထည့္ဖုုိ႕ စိတ္ကူးရကာ အင္ဒက္စ္ကုုိ နံမယ္စာရင္းလုုပ္ကာ တအိမ္သားလုုံးအကူအညီျဖင့္ ၀ုုိ္င္းလုုပ္ၾကပါသည္။ ဒါနဲ႕ အုုိေကဟုု ဆုုိကာ Kindle Ebook ထြက္သြားသည္။ အခုေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၅ ထဲေရာက္လာျပီ။ ဒါကုုိထုုတ္ဖုုိ႕ ရန္ေအာင္စာေပသုုိ႕ပိုု႕။ ပုုံႏွိပ္တိုုက္လက္ထဲသုုိ႕ေရာက္တာနဲ႕ အျမန္အျပီးအစီးဆုုိရင္ ၂ပတ္အတြင္း စာအုုပ္ျဖစ္ျပီ ဟုု ဆုုိပါသည္။ ဒါဆုုိ ၀မ္းသာစရာေပါ့။ မတ္လအတြင္းမွာ စာအုုပ္ျမင္ရေတာ့မည္။



စာမူကိုု ကၽြန္မကိုုယ္တုုိင္ ေ၀ါ့ဒ္နဲ႕ ရုုိက္ပါသည္။ ဓါတ္ပုုံေလးေအာက္ဒီဇုုိင္းကုုိ ကုုိယ္တိုုင္လုုပ္ပါသည္။ စရုုိက္တုုန္းက အဆင္ေျပမယ္ ဟုုဆုုိိထားေသာ အတုုိင္းအတာက တကယ္တန္းရုုိက္ဖုုိ႕လုုပ္ ေတာ့အရွည္က ၁လက္မခဲြ ပုုိေနသည္ ဆုုိသည္။ ဒါကုုိ ျပန္ျပင္ဖုုိ႕က ကၽြန္မဆီ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မူလက ၁၇၇ မ်က္နွာက စာရြက္အရွည္ကိုု တုုိလုုိက္ေတာ့ ၂၄၀ ျဖစ္သြားသည္။ ပုုံေတြေရာ စာေတြေရာ စာမ်က္နွာ နံပါတ္မ်ားကအစ ျပန္ေျပာင္းကုုန္ေတာ့သည္။ ပုုံတခ်ဴိ႕ကုုိ ျပန္ေလ်ာ့္ရပါသည္။ စာမ်ားက ျပန္ကာ စီရပါသည္။ ေနာက္ဆုုံးစာမ်က္နွာ ၁၉ ၉ မ်က္နွာ မွာ ရပ္။ ဒါထက္ေလ်ာ့လုုိ႕ ေတာ့မရပါ။ အင္ဒက္စ္က စာမ်က္နွာနံပါတ္မ်ား လဲြသြားခဲ့ျပီ။ ဒါကုုိ သာအစကျပန္လုုပ္ၾကရင္ မတ္လကုုန္ေတာင္မျပီးႏုုိင္။ မတတ္နိုုင္…. ဒါကိုုေတာ့ လႊတ္လုုိက္ရပီ။



စာအုုပ္အတြင္းက ဒီဇုုိင္းပုုံစံကုုိ ကၽြန္မဖတ္ေနေသာ ဆာအာသာကြန္နင္ဒြိုုင္း အတုုပတၱိဒီဇုုိင္းပုုံစံ (ဘရုုစ္ ၀က္စ္စာ ေရးသားျပီး ဆူရိုုစ့္၏ ဒီဇုုိင္းပုုံစံ)၊ ေသာမတ္ဟာဒီ အထုုပတၱိဒီဇုုိင္းပုုံစံ (ရုုိက္တာ အင္ ျဗိတိန္စီးရီးမွ) ကုုိ ေနာက္ဆုုံး ဆကာတင္ ေရြးထားပါသည္။ အတြင္းကာဗာပုုံမ်ားကုုိ အဲသည္လုုိပုုံစံမ်ဴိး၀င္ေအာင္လုုပ္ပါမည္။ ဒါကိုုကၽြန္မကုုိယ္တုုိင္ စိတ္တုုိင္းက် လုုပ္ထားသည္။ အေရာင္ကအစေပါ့။ အပိုုင္းမ်ားခဲြထားတာကုုိလည္း ကၽြန္မစိတ္ကူးအတုုိင္း ျဖစ္ေအာင္လုုပ္ထားပါသည္။ ထုုိစာအုုပ္မ်ား အတြင္းက ေ၇းသားထားေသာ စတုုိင္မ်ား၊ ဓါတ္ပုုံမ်ား၏ စာသား ေရးသားပုုံမ်ားကုုိ ကၽြန္မအတုုခုုိး ထားပါသည္။ ကိုုယ့္အဘုုိးအဘြားအေၾကာင္းမ်ား စာအုုပ္မိုု႕ တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းကုုိ အေသးစိတ္ ၾကည့္ကာ စိတ္ၾကိဳက္လုုပ္ထားပါသည္။ စာအုုပ္ကုုိ ျမင္လုုိက္တာနဲ႕ ဘဘၾကီးတုုိ႕ ေမေမၾကီးတိုု႕ကုုိ သတိရမိေအာင္ေပါ့။ ပုုံနွိတ္မွတ္တမ္း ကုုိအဂၤလိပ္ စာအုုပ္မ်ားဆီက ပုုံစံမ်ူးိကုုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့လာထားပါသည္။ အဖုုံးကုုိ ကုုိေမာင္ရစ္က တာ၀န္ယူေပးထားတာေၾကာင့္ အဖုုံးကုုိ သူ႕ပဲအပ္ပါမည္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးရွိတုုိင္းသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ဆုုိပါရင္ စာအုုပ္ေတာင္ ထြက္ဖုုိ႕ ၾကန္႕ၾကာဦးမည္ထင္ပါသည္။ ရန္ေအာင္စာေပက ကၽြန္မ ေမာင္ေလး ကိုုျပည့္ေက်ာ္က စာအုုပ္ကိစၥမ်ား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အကူအညီေပးတာေၾကာင့္ သူ႕လဲ အားမနာတမ္းခုုိင္းေနမိသည္။



ထုုိအေတာအတြင္းမွာ “ငါမ်ားရူးသြားပီလား“ ဟုု စိတ္ထဲျဖစ္မိသည္။ အလုုပ္က မပီးမွာကုုိ စုုိးရိမ္စိတ္ကမ်ားေနျပီး ရက္စဲြေတြေမ့ေလ်ာ့ကာ ခ်ိမ္းထားတာေတြ ကအစ ေမ့ကုန္ျပီ။ ေရးေနေသာ တခ်ဴိ႕စာမူမ်ားကုုိ ေရးပီးျပီလား ပိုု႕ျပီးပလားကအစ မသိေတာ့ပါ။ လုုပ္ျပီးသားအလုုပ္မ်ားကုုိ ပင္ မလုုပ္ရေသးဟုု စုုိးရိမ္ေသာက ျဖစ္တာေတြ မ်ားလာသည္။ ထုုိ႕ျပင္ စာစေရးကတည္းက ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကြန္ျပဴတာ၊ တက္ဘလက္ႏွင့္ မက္မုုိရီစတစ္မ်ားအေပၚ စိတ္မခ်မူ၊ မယုုံၾကည္မူမ်ား ယခုုကာလအတြင္း ပိုုမ်ားလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္မကုုိယ္ကၽြန္မ ရူးမ်ားေနျပီလားဟုု သံသယ ျဖစ္လာရပါသည္။ ေမေမၾကီး ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ေျပာတာ သတိရသည္ … ဘာတဲ့ … ကုုိယ့္ကုုိယ္ကိုုယ္ ရူးေနျပီလားဟုု စိတ္ျဖစ္ေနသ၍ မရူးေသးပါ တဲ့။ ဒါဆုုိ ေတာ့မစုုိးရိမ္ရပါ။




ေဖေဖာ္၀ါရီလကုုန္ပိုု္ငး္နွင့္ မတ္လဆန္းေလာက္မွာ စာမူအျပီးအပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မစာအုုပ္သည္ မွန္းထားသည့္အတုုိင္း မတ္လကုုန္ သိုု႕မဟုုတ္ အေနာက္က်ဆုုံး ဧျပီလဆန္းေလာက္ဆိုု ထြက္ႏိုု္င္ပါသည္။



မတ္လဆန္းေလာက္မွာ The Irrawaddy Magazine ကေန ကၽြန္မ၏ အဂၤလိပ္လုုိ ဘေလာ့ဖတ္ရာကေန သည္စာအုုပ္အေၾကာင္းစိတ္၀င္စားျပီး ကၽြန္မထံ ဆက္သြယ္လာပါသည္။ သူတုုိ႕က သည္စာအုုပ္ မထြက္ခင္ သည္စာအုုပ္အေၾကာင္း ပရီဗ်ဴး (Preview) ေရးမည္ ဟုု ဆုုိပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ထုုိသုုိ႕ မဂၢဇင္း တစ္ခုုက စိတ္၀င္တစားရွိလာျခင္းအေပၚ အလြန္စိတ္လွဴပ္ရွားမိပါသည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲေတာ့ သည္စာအုုပ္ စိတ္၀င္စားသူ တစ္ေယာက္ေပၚလာတုုိင္း ဟုုတ္မွဟုုတ္ရဲ႕လား နွင့္မယုုံႏုုိင္ ျဖစ္ရပါသည္။ ကၽြန္မနွင့္ဂရုုတစုုိ္က္ လာေတြ႕ေသာ The Irrawaddy Magazine သုုိ႕ ကၽြန္မ၏ Introduction အခ်ဴိ႕နွင့္ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတိုု႕ အေၾကာင္းမ်ားကုုိ အတုုိခ်ဴပ္ျပန္စီစစ္ကာ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထုုိ႕ျပင္ အဖုုံးနမူနာကုုိလည္း ေတာင္းသျဖင့္ ေပးျဖစ္ပါသည္။ သူတုုိ႕က ယခုုလုုိ ကၽြန္မအား တေလးတစားလာေရာက္ ေမးျမန္းတာကုုိ ၾကဳံရသည့္အျဖစ္အတြက္ အထင္ၾကီးစရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ စာအုုပ္ကုုိ္ သူတုုိ႕က သူတုုိ႕တုုိက္က မိတ္ေဆြမ်ား ကပါစိတ္၀င္တစား ရွိေနၾကေၾကာင္းေျပာေတာ့ သိပ္အံ့ၾသမိပါသည္။ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕ အေၾကာင္းကိုု စာဖတ္သူမ်ားဘက္က စိတ၀င္တစားရွိျခင္းအတြက္ ကၽြန္မတုုိ႕အားလုုံး ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။



‘A Memory of My Grandpaents’ စာအုုပ္သည္ ယခုုသည္စာေရးေနသည့္ အခ်ိန္ မတ္လ တတိယအပတ္အေရာက္မွာေတာ့ ဖလင္ဆဲြသည့္ အဆင့္ကုုိ ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေရးေနသည့္ကာလတစ္ေလ်ာက္လုုံး ဘဘၾကီး ေမေမၾကီးတုုိ႕ကုုိ ပုုိျပီးသတိရ၊ ပိုုျပီးလြမ္းကာ၊ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာေတြကုုိ ဘယ္လုုိစာဖဲြ႕ရပါ့။ ေမေမၾကီး အေနာ္ရထာ စာအုုပ္ေရးစဥ္တုုန္းက သထုုံျမိဳ႕က သစ္တပင္ေအာက္မွာ ေမေမၾကီးက တရားထုုိင္ရင္းနဲ႕ ေရွးပုုဂံသူရဲေကာင္းမ်ားက ေပၚလာျပီး ကူညီေလမလားဟုု ေသာေမ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ တရားအားထုုတ္ခဲ့သတဲ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ဘဘၾကီးေမေမၾကီး တုုိ႕ရဲ႕အေငြ႕အသက္မ်ား ရွိေနတဲ့… ေဟာသည္ ျပည္ရိပ္သာ ျခံကေလးမွာ … မ်က္စိကုုိ (ခဏေလာက္ေတာ့) မွိတ္ကာ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕ကုုိ စိတ္ကူးျဖင့္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါသည္……….။



အခုုေတာ့…. ေဟာသည္….သူတုုိ႕ နွစ္ဦးရဲ႕ အမွတ္တရ စာအုုပ္…. ကၽြန္မ…. သူတုုိ႕ရဲ႕ခပ္တုုံးတုုံး ေျမးတစ္ေကာင္ရဲ႕… လက္ခ်က္နဲ႕…. သူတုုိ႕ အေၾကာင္းေတြကုုိ…… ဘာကုုိ ဘယ္လုုိ လ်ဴိ႕၀ွက္ထားရမွန္းမသိ….. ဘာကုုိ ဘယ္လုုိ ထုုတ္ေဖာ္ေရးရမွန္းမသိ…. သူေရးခ်င္သလုုိ…. သူေရးတတ္သလုုိ…… သူစိတ္ကူးထဲရွိသလုုိ….. သူ႕စိတ္ကုုိ လႊတ္ျပီး…….. အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ေရးခဲ့ … ခၽြတ္ခဲ့….. တဲ့…. ေဟာဒီ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ စာအုုပ္ကုုိ …… ေကာင္းကင္ဘုုံကေန……. ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကကာ…….. ၀မ္းသာေနမလား…….. ျပဳံးေနၾကမလား……… ေက်နပ္ေနၾကပါရဲ႕လား…………။

Read More

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ပါလုုိ႕ အေနာက္ကုုိတဲ့ ေမွ်ာ္လုုိက္ရင္

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ပါလုုိ႕ အေနာက္ကုုိတဲ့ ေမွ်ာ္လုုိက္ရင္

(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၅

၂၀၁၄ ခုုနွစ္ေမလ ၁ ရက္ေန႕ ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ ေမြးေန႕မွာ စဥ္းစားမိသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ေတာ့ ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္နွင့္ ေမေမၾကီး ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္တုုိ႕ ၏ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ ဟာ ၂၀၁၅ ခုုႏွစ္မွာ က််ေရာက္ေတာ့မည္ ဆုုိတာပါပဲ။သည္ေတာ့ သူတုုိ႕ အေၾကာင္း အဂၤလိပ္လုုိ ေရးဖုုိ႕စိတ္ကူးရလာတယ္။ ဒါကုုိ အေကာင္အထည္ေဖၚဖုုိ႕ စိတ္ကူးဟာ ကၽြန္မတုုိ႕မိသားစုု၀င္မ်ား ၏ပံ့ပုုိးမူ အကူအညီရမူ ေထာက္ပံ့မူ အားေပးမူမ်ား ေပါင္းစည္းျပီးမွ သာတကယ္ ျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ပဲ အေကာင္အထည္ေပၚလာ တာဟာလည္း မိသားစုုအားလုုံး၏ ၾကိဳးပမ္းမုူေၾကာင့္ပါပဲ။

တကယ္တန္းခ်ေရးေတာ့ အခ်က္အလက္မ်ား ဓါတ္ပုုံမ်ား ကုုိ မိခင္ျဖစ္သူ တကၠသုုိလ္ေရႊရီ၀င္းက ရွာေပး ထုုတ္ေပးပါတယ္။ လုုိရင္လုုိသလုုိ အလ်င္စလုုိ ကၽြန္မက ေတာင္းလုုိက္တုုိင္း မညီးမညဴရွာေပးသူျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အခန္းမ်ားကုုိ စေရးသမွ် ကုုိ ဖတ္ေပး ျပင္ေပးသူက ကၽြန္မဖခင္ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ပါ။ ဒီလုုိနဲ႕ ပထမအၾကမ္း ထြက္လာတယ္။ ဒါကုုိ ျပန္ျပီး ဖတ္ရင္းနဲ႕ တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ ေသာမတ္ဟာဒ၊ီ ဆာအာသာကုုိ နင္ဒြိင္း၊ အဲလစ္ဇဘက္ ၈ါဇ္ကယ္ေရးတဲ့ ရွားေလာ့ဘရြန္ေတ၊ စီစယ္ ၀ုုိလန္စမစ္ရဲ႕ ဖေလာ္ရင့္ နက္တင္းေဂး အထုုပၸတိၱမ်ား ဖတ္ရူေလ့လာရင္းနဲ႕ သတူုုိ႕ဆီက အထုုပၸတၱိေရးတဲ့ ပုုံစံ။ ေရးပုုံေရးနည္းကအစ တင္ျပပုုံမ်ားကုုိ ေလ့လာရင္း ကုုိယ္ေရးျပီးသားမ်ားထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုုိ စတုုိင္ ျပန္ေျပာင္း ေရးျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ အကုုိျဖစ္သူ ေမာင္ရစ္ကုုိလဲ လုုိအပ္တဲ့ ပုုံေတြ ဆဲြခုုိင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလုုိနဲ႕ ဒုုတိယအၾကမ္းထြက္လာပါတယ္။ ဒုုတိယအၾကမ္း ျပန္လုုပ္ကတည္းက ညီးေနရတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုုဒ္ကေတာ့ “အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ပါလုုိ႕ အေနာက္ကုုိတဲ့ ေမ်ာ္လုုိက္ရင္ ……” ဘဘၾကီးတုုိ႕ ေမေမၾကီးတုုိ႕အေၾကာင္းမ်ားက ေရးရင္းနဲ႕တင္ ေရွ႕ကုုိမတက္ႏုုိင္ ေနာက္ျပန္ျပန္လွန္ ေနရလိုု႕ အေရွ႕ုကုုိ ေလ်ာက္ရင္းနဲ႕ အေရွ႕ကုုိ မေရာက္နိုုင္ အေနာက္ကုုိပဲ ျပန္သြား ျပန္စစ္ ျပန္လုုပ္ေနရလုုိ႕ပါပဲ။ ဘဘၾကီးတုုိ႕ ရဲ႕ဘီဒုိေဟာင္းေတြ ၾကား ကၽြန္မလည္း လုုိက္၀င္ရင္း ဟုုိအခ်က္ကေလး မပါေသးပါလား သည္အခ်က္ကေလးက်န္ေနျပန္ျပီနဲ႕… မျပီးႏုုိင္ ျဖစ္ရပါတယ္္။

ဒီလုုိနဲ႕ ဒုုတိယအၾကမ္း ႏုုိ္၀င္ဘာပထမပတ္ မွာ ျပီးတယ္။ အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ရင္းနဲ႕ မေရာက္ႏုုိင္ အေနာက္ကုုိေမ်ာ္တဲ့ ေတးသီခ်င္းညီးေနရင္းကပဲ….။ သည္လုုိနဲ႕ပဲ ႏုုိ၀င္ဘာ လအတြင္းမွာ ျပန္အေခ်ာသတ္ထားတဲ့ တတိယအၾကမ္းဟာ အခုုေတာ့ ဒီဇင္ဘာထဲ ေရာက္လာျပီ။ ဒါကိုု ဖုုိင္နယ္လုုိ႕ ေခၚမလား ။ ဒါကုုိ ကြန္ပလိ လုုိ႕ယူဆျပီး ဓါတ္ပုုံမ်ားနဲ႕ စာမ်က္နွာအစုုံးအလင္နဲ႕ ၂ စုုံ ပရင့္ေအာက္ထုုတ္တယ္။ အေဖနဲ႕အေမလက္ထဲထည့္တယ္။ သူတုုိ႕ကုုိဖတ္ခ်ိန္ ၂ ပတ္ေပးထားတယ္။ ၂၀၁၄ ေမလကေနစလုုိ႕ သည္အလုုပ္ စလုုပ္ကတည္းက ည၁၂ခဲြ တစ္ခ်က္ အထိ အလုုပ္လုုပ္ ျဖစ္ေနတာ အခုုမွ နည္းနည္း ျပန္နားရပါတယ္။

စေရးကတည္းက သည္ကာလအတြင္း ေရးရင္ ခၽြတ္ရင္း ဖတ္ရင္း နဲ႕ ဘဘၾကီး ေမေမၾကီးတိုု႕ကုုိပုုိျပီး တုုိင္တည္ ပုုိျပီး သတိရ လြမ္း မ်က္ရည္က် စိတ္ထဲ မ်ဴးိစုုံေအာင္ ခံစားရတာေတြ ကုုိဘယ္လုုိ စာဖဲြ႕ရ ေျပာရ ကဗ်ာစပ္ရ မလဲစဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ သူတုုိ႕ထားရစ္ခဲ့တဲ့ စာအုုပ္ပုုံ ဓါတ္ပုုံေဟာင္းပုုံ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေဟာင္းနြမ္းစုုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အမွဴိက္ပုုံေတြထဲက ဆဲြထုုတ္ ျပီး ဘာေတြကဘယ္လုုိ လ်ဴိ႕၀ွက္ထားရမယ္ဆုုိတာလဲ နားမလည္၊ ဘာက ဘယ္လုုိေဖာ္ထုုတ္ ရမယ္ဆုုိတာလည္းမသိတဲ့ သူတိုု႕ရဲ႕ ခပ္တုံးတုုံး ေျမးမတစ္ေကာင္ရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕ အခုုေတာ့ သူတုုိ႕အေၾကာင္းေတြ လူထုုသိေအာင္ ခ်ျပလုုိက္ပါျပီ။

အခုုထြက္လာတဲ့ အီးဘုုတ္ကေတာ့ လက္လွမ္းမွီသူမ်ားအတြက္ နမူနာေလာက္ ကုုိေတာ့ ျမည္းခြင့္ရမွာပါ။ ဖရီးေပးဖုုိ႕ေတာ့ မတတ္ႏိုုင္ေသးပါဘူး။ သိပ္ျပီး ေတာ့ေပါသြားတဲ့ပုုံစံမ်ဴိး မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ထားတဲ့သေဘာပါပဲ။ ၂၀၁၅ နွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ကုုိ ရည္ရြယ္ထားတာေၾကာင့္ အခုုအီးဘုတ္ဟာ အၾကိဳ စာအုုပ္ပါပဲ။ ေရွ႕ကေျပာတဲ့ ေက်းဇူးစကား ျပန္ေျပာရရင္ သည္စာအုုပ္သည္လုုိ ထြက္ရွိလာျခင္းသည္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း၏ ၾကိဳးပမ္းမူမဟုုတ္ပါ။ ကၽြန္မဖခင္မိခင္ ကၽြန္မအကုုိ တုုိ႕ အားလုုံး တစည္းတလုုံးတည္းလုုပ္ခဲ့တဲ့ ရလဒ္ပါပဲ။ အဘုုိးအဘြားမ်ား၏ ရာျပည့္စာအုုပ္ဟာျဖင့္ မိသားစုု၏လုုပ္အားနဲ႕ ကင္ဒယ္စာအုုပ္ထြက္လာသလုုိ ေနာက္ေတာ့ မၾကာမွီ လက္နဲ႕ ကုုိင္ဖတ္လုုိ႕ရတဲ့ စာအုုပ္အျဖစ္ ထြက္ရွိမွာ ျဖစ္ပါသည္။ သူတုုိ႕ လုုပ္အား ၾကိဳးပမ္းမူမပါပဲ သည္စာအုုပ္္ဘယ္လုုိမွ မထြက္ႏုုိင္ပါ ဆုုိတာကေတာ့ ကၽြန္မ၏ ေက်းဇူးတင္စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နဲ႕ကုုိင္ဖတ္လုုိ႕ရတဲ့ စာအုုပ္ကေတာ့…… အဲဒါ ေမာင္ရစ္ကုုိသာ ဘယ္ေတာ့ထြက္မလဲ ေမးၾကပါေတာ့။

http://www.amazon.com/Junior-Win-Memory-Grandparests-Anniversary-ebook/dp/B00S1VE8XU/

(သရုပ္ေဖာ္ – ေအာင္ထက္၊ မ်က္ႏွာဖုံး)

Read More