Give me a break!

ညဳိျမ ၏ ကေလာင္သမုိင္း ၊၁၉၇၁ အုိးေ၀ဂ်ာနယ္၊ စာေရးဆရာ ေမာင္ထင္ ၏ အနာဂတၱိက်မ္း ႏွင့္အျခား၀တၳဳမ်ား၊ အမွတ္ ၁၈၆ အေတြးအျမင္ မွ ျမဟန္ ၏ ျမန္မာစာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ အိတ္ဂ်ီ၀ဲ
တုိ႕တြင္ ေရးသားသမွ်ကုိ ယခုလုိ ထုတ္ႏွဴတ္တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

သိပၸံႏွင့္ လူမူေရး၀တၳဳေရး ကမာၻေက်ာ္စာေရးဆရာၾကီး အိတ္ဂ်ီ၀ဲ (Herbert George Wells)H.G.Wells (၁၈၆၆-၁၉၄၆) သည္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာျပည္သုိ႕လာလည္ခဲ့သည္။ သူျမန္မာျပည္ေရာက္ေနစဥ္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂) ရက္ေန႕တြင္ ျမန္မာစာေရးဆရာ (၄၆) ေယာက္ တုိ႕ကဆရာၾကီးအားရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေလွေလွာ္အသင္း၌လက္ဘက္ရည္ပဲြႏွင့္ ဂုဏ္ျပဳဧည္႕ခံခဲ့ပါသည္။
တက္ေရာက္ခဲ့ၾကေသာစာေရးဆရာမ်ားမွာ
ေဒါက္တာထင္ေအာင္၊ ဆရာၾကီးဂ်ီအိတ္လု(စ္)၊ ဒဂုန္ဦးစန္းေငြ၊ ေရႊညာေမာင္၊ မုိးၾကဳိးဦးအုန္းခင္၊ ဦးေစာဦး၊သခၤါ၊ ရဲထြဠ္၊ ရဲသမိန္၊ ဦးစံထြား၊ ဆရာဇမၺဴသံ၊ ဦးဖုိးက်ား၊ နယူးဘားမားဦးတင္ေမာင္၊ သူရိယဦးသိမ္းေမာင္၊ သူၾကီးေဂဇက္ဦးခင္ေမာင္၊ မဟာေဆြ၊ ဒဂုန္နတ္ရွင္၊ လူထုဦးလွ၊ ျမေဒါင္းညဳိ၊ ဆရာတက္တုိး၊ကုိဘေအး၊ ေမာင္အာယု၊ ဦးညဳိျမ၊ ဒဂုန္တာရာ၊ သိပၸံစုိးလွ၊ ခင္ေလးေမာင္၊ ထင္ၾကီး၊ သိန္းေဖျမင့္၊ ကုိတင္ညြန္႕၊ ကုိတင္ေအး၊ သုခ၊ တကၠသုိလ္ဆုျမဳိင္၊ ဒဂုန္ဦးလွဘူး၊ ဦးသန္းေဖ၊ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္၀င္း၊ ပန္း၀တ္ေရႊ၊ ဦးရန္ေအာင္၊ ဇ၀န၊ ဦးခ်စ္ေမာင္၊ ျမမ်ဳိးလြင္၊ ေသာ္တာစန္း၊၊ခင္မ်ဴိးခ်စ္၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ သိပၸံေက်ာ္ထင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ေျပ ႏွင့္ ဇာနည္ေဆြ တုိ႕တက္ေရာက္ၾကသည္။
ဆရာၾကီး H.G.Wells ျမန္မာျပည္ေရာက္လာခ်ိန္သည္ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ေက်ာင္းသားမ်ားဆႏၵျပပဲြတြင္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္က်ဆုံးစအခ်ိန္ျဖစ္သည္။အိတ္ဂ်ီ၀ဲအားစာေရးဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္အဂၤလိ္ပ္အစုိးရ၏ ဆုိးသြမ္းရက္စက္ပုံနွင့္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ကုိပုလိပ္မ်ားရုိက္၍ေသရပုံကုိ ေသြးစြန္းေနေသာ လက္ကုိင္ပု၀ါ ႏွင့္အဂၤလိပ္လုိထုိအျဖစ္အပ်က္ကုိေရးထားတဲ့စာရြက္တစ္ရြက္၊ဗိုလ္္ေအာင္ေက်ာ္ကုိပုလိပ္မ်ားရုိက္ႏွက္ေန
သည္႕ဓာတ္ပုံတုိ႕ကုိထုတ္ျပျပီးေျပာျပခဲ့သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဆရာမၾကီးကသူ့႕ေျမးသားသမီးမ်ားကုိ ဂုဏ္ယူစြာ ေျပာျပခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ယခုကဲ့သုိ႕မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာၾကီးH.G.Wellsကသူအဂၤလန္ျပန္ေရာက္ေသာအခါဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္က်ဆုံးရသည္႕အေရးအခင္းအ ေၾကာင္းကုိ “Trouble in burma “ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ NEWS CHRONICLE သတင္းစာ၌ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ ကုိပုလိပ္မ်ားကရုိက္ႏွက္ေနပုံပါသည္႕ဓာတ္ပုံႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႕ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရာက္ရွိရာ ျမန္မာစာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ၍စာေပေရးရာမ်ား၊ ျဗတိသွ် လက္ေအာက္ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနမ်ားကုိေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ အိတ္ဂ်ီ၀ဲ နွင့္စုေ၀းေတြ႕ဆုံၾကျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ျမန္မာျပည္၌စာေရးဆရာအသင္းတစ္ခုထူေထာင္ေရးအတြက္စတင္လွူပ္ရွားအေကာင္အ ထည္ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့သည္ျဖစ္ရာ အိတ္ဂ်ီ၀ဲ ႏွင့္ပတ္သက္၍ျမန္မာစာေရးဆရာေလာက၌ ယေန႕တုိင္ျပန္ေျပာင္း ေျပာၾကရဆဲျဖစ္ပါသည္။

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္(ပင္မ) အဓိပတိလမ္းအ၀င္၀ လက္ယာဘက္တြင္ယေန႕တုိင္ ရွိေနေသာ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ အမွတ္တရေက်ာက္တုိင္

Read More

selection 7

English for all ဧျပီ ၂၀၀၅ တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ H.W.Longfellow ၏ The Arrow and The Song
ကဗ်ာကုိ ဂ်ဴနွီယာ၀င္း က အခုလုိခံစားထားေၾကာင္းပါ။ အခုအပတ္က Friends of the Week လုိ႕ ၾကားမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာေတြနဲ႕ အေဖာ္လုပ္ေနရတဲ့ ကဗ်ာဆရာ Longfellow က ဘယ္လုိမ်ား သူငယ္ခ်င္းဖဲြ႕ေနသလဲဆုိတာစိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။

The Arrow and the Song
I shout an arrow into the air,It fell to earth, I knew not where;


For, so swiftly it flew, the sightCould not follow it in its flight.
I breathed a song into the air,It fell to earth, I knew not where;


For who has sight so keen and strong,That it can follow the flight of song?
Long, long afterward, in an oakI found the arrow,


still unbroke;And the song, from beginning to end,


I found again in the heart of a friend.
Henry Wadsworth Longfellow

”ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးဖဲြ႕လုိက္တဲ့ကဗ်ာဆရာဟာ
ျမားတစ္စင္းကုိေလထဲပစ္လႊတ္လုိက္တဲ့ ျမားပစ္သမားနဲ႔အတူတူပါပဲ။
ေလထဲတုိး၀င္သြားတဲ့ျမားဟာ တစ္ေနရာရာမွာ က်သြားသလုိ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာလည္း အက်ဴိးသက္ေရာက္မွဳေတာ့ရွိပါတယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ၀က္သစ္ခ်ပင္တစ္ပင္မွာ စုိက္ေနတဲ့ ျမားကုိ
ျမားပုိင္ရွင္က ရွာေတြ႕ခ်င္ေတြ႕ႏုိင္သလုိ
ကဗ်ာဆရာဟာလည္း သူေရးဖြဲ႕လုိက္တဲ့ ကဗ်ာကုိ
ခံစားဖတ္ရွုေနတဲ့ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကုိ ရွာေတြ႕ခ်င္ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ သူစိမ္းတစ္ေယာက္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဖဲြ႕လုိက္ႏုိင္ပါေတာ့တယ္။”

Read More

Give me a break!

ဒီတၾကိမ္ Give me a break! အစီအစဥ္မွာ မွတ္သားစရာအဖ်ာဖ်ာ ကုိေကာက္ႏူတ္တင္ျပသြားခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕အေတြ႕အၾကဳံေတြ၊ ကုိယ္ရရွိခဲ့တဲ့အယူအဆ ေတြ ေပၚအေျခခံျပီး ရရွိလာခဲ့တဲ့မွတ္ခ်က္ေတြျဖစ္ ပါတယ္။ အဲဒါေတြကုိမွတ္ရသားရတာေပ်ာ္စရာပါ။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီထဲမွာ ဆုံးမစကားေတြလဲေတြ႕ရတယ္။ သက္ၾကီးစကားသက္ငယ္ၾကား ရပါသတဲ့။ ေငြစင္ေရာ္ ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကုိ၀င္လာခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ ေတြလုိ႕ပဲ ဆုိၾကပါစုိ႕။

ႏွစ္သစ္ဦးခ်စ္ဦးလက္ေဆာင္ (ဦးဘေသာ္) စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ (ေဒၚ) ခင္မ်ဴိးခ်စ္ ၏ အမွာစာ ျဖစ္ပါသည္။

ကဗ်ာဟူသည္ ႏွုႈတ္တုိက္ရြတ္ဆုိ-သီဆုိ၍ အရသာခံဖုိ႕ကအဓိကျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူယူဆသည္။
စာေရးသူကုိယ္တုိင္ ျမန္မာကဗ်ာ အဂၤလိပ္ကဗ်ာမ်ားကုိငယ္စဥ္က ႏႈတ္ကတြတ္တြတ္ရြတ္ဆုိၾကည္ႏူးခဲ့ရ သည္။
ေနာင္အခါတြင္ စာေမးပဲြေအာင္ဖုိ႕ ၊ စာတမ္းေရးဖုိ႕၊ ေဆာင္းပါးေရးဖုိ႕ အစရွိေသာကိစၥမ်ားအတြက္ က်ယ္ က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ေလ့လာရန္အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ၾကဳံရသည္။
ကဗ်ာ၏အရသာကုိခ်ဴိမိန္ ၾကည္ႏူးျခင္းသည္အေျခခံျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
မည္သည္႕ကိစၥမဆုိေဆာင္ရြက္စရာရွိလွ်င္ ၀ိတက္-၀ိစာရ-ပီတိ-သုခ-ဧကဂၢတာ ဟူေသာအဆင့္ငါးဆင့္ ျဖင့္တက္ရသည္။
ဥပမာ-ကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ဖတ္ရွူရြတ္ဆုိ၍ စိတ္အာရုံထဲမွာ သြင္းလုိက္ရမည္ (၀ိတက္) ထုိသုိ႕ စိတ္အာရုံထဲ၌ သြင္းထားေသာကဗ်ာကုိထပ္ခါတလဲလဲရြတ္ဆုိပြားမ်ား အာရုံက်က္စားရမည္ (၀ိစာရ) ထုိသုိ႕ပြားမ်ားေသာ အခါႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးအရသာေပၚလာမည္(ပီတိ)ထုိသုိ႕ၾကည္ႏူးအရသာေပၚ၍ႏွစ္သက္ျခင္းျဖစ္ကာ ခ်မ္းသာ လာမည္ (သုုခ) ထုိသုိ႕ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးခ်မ္းသာေနေသာအရသာေပၚ၌စိတ္အာရုံတသားတည္း တထပ္ တည္းက်ကာတျခားဘယ္ကုိမွစိတ္မေရာက္ပဲတည္တံံ့လ်က္ေနမည္(ဧကဂၢတာ)ဤသည္ပင္ကဗ်ာ၏အရသာ ျပည္႕စုံေပလိမ့္မည္။ဤေနရာ၌ထပ္ေျပာလုိပါေသးသည္။မည္သည္႕အမူကိစၥကုိျပဳသည္ျဖစ္ေစ မည္သည္႕ပညာကုိေလ့လာသည္ ျဖစ္ေစ ထုိစ်ာန္အဂၤါ ၅ ပါးကုိျပည္႕စုံမွသာလုိရာျပီးၤႏုိင္ေပမည္။ ထုိစ်ာန္အဂၤါ ၅ ပါးမွာဘယ္ေနရာမဆုိအသုံးခ် ႏုိင္သည္။ ေဖာ္ျမဴလာတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။
ထုိနည္းစံနစ္အတုိင္းတဆင့္ထက္တဆင့္တက္ကာ ပညာစီးပြားၾကီးပြားၾကပါေစ........။
ခင္မ်ဴိးခ်စ္
၁၈-၁၂-၈၁

အဂၤလိပ္စာတတ္လုိေသာ္ ႏွင့္ စာအုပ္စင္ေက်းဇူး မွ အဂၤလိပ္ဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ ၏ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းမ်ားကုိ ဖတ္ျပီးသြားတဲ့အခါ ေငြစင္ေရာ္ အေနနဲ႔ေအာက္ပါအခ်က္ ၃ ခ်က္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕မိေၾကာင္းပါ။

နံပတ္(၁) အမ်ဴိးသားေက်ာင္းေတြအေၾကာင္း-“အမ်ဴိးသားေက်ာင္းဆုိတာ၁၉၂၀ခုႏွစ္ျဗိတိသွ်အစုိးရ၏ University အက္ဥပေဒကုိကန္႕ကြက္တုိက္ျဖတ္တဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ျပည္လံုးကၽြတ္ေက်ာင္း သား ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ boycottဘြဳိင္းေကာက္သပိတ္ၾကီးကေမြးဖြားလုိက္တဲ့ေက်ာင္းမ်ားျဖစ္ တယ္။--‘ကၽြန္ပညာအလုိမရွိ’ ဟူေသာေၾကြးေက်ာ္သံႏွင့္ CNE (ေခၚ) Council of National Education က အမ်ဴိးသားပညာေရးစံနစ္သစ္ကုိဖန္တီးျပီးကုိယ့္စာေမးပဲြႏွင့္ကုိယ္ စီမံကြပ္ကဲေသာေက်ာင္းမ်ား ျဖစ္တယ္္။ အမ်ားျပည္သူတုိ႕ရဲ႕အလွဴေငြနဲ႕ရပ္တည္ေနတဲ့ေက်ာင္းျဖစ္တယ္။ ”
နံပတ္(၂) အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွာသင္ၾကားေနေသာဆရာမ်ားအေၾကာင္း-“ပညာသင္ရင္းတန္းလန္းေက်ာင္း ဆရာျဖစ္ၾကရလုိ႕ မည္သည္႕ဆရာမွဆရာျဖစ္လက္မွတ္မရၾကပါ။အသင္အျပကေတာ့အလြန္ေကာင္းၾကပါ တယ္။ဆရာေတြရဲ႕ၾကိမ္လုံးဟာေယာက်ၤားေလး မိန္းခေလးမ်က္ႏွာမေရြးပါဘူး။သူတုိ႕ပင္ပင္ပန္းပန္းစာသင္ ေနသည္ကုိၾကည္႕၍တပည္႕မ်ားစိတ္မေကာင္းေတာင္ျဖစ္ရပါတယ္။တခ်ဴိ႕ဆရာမ်ားဟာျမန္မာလုိတခြန္းမွမ ေျပာပဲအဂၤလိပ္လုိေျပာသင္လုိ႔ျမန္မာစကားေတာင္တတ္ရဲ႕လားလုိ႕အခ်င္းခ်င္းအျငင္းပြားၾကရပါတယ္။”
နံပတ္(၃) ပညာသင္ၾကားပုံ စံနစ္- “အတန္းကုိအဆင့္လုိ႕ေခၚပါတယ္။တတိယအဆင့္မွအစျပဳ၍စာပုိဒ္တစ္္ ပုိဒ္ကုိ္ တေယာက္စီအလွည္႕က်ဖတ္-မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ဖတ္-မထစ္မေငါ့ပဲဖတ္ႏုိင္သည္အထိေက်ာင္း သားတုိင္းေန႕စဥ္ရက္ဆက္ဖတ္ၾကရပါတယ္။အဂၤလိပ္မွျမန္မာ ျမန္မာမွအဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ေလ့က်င့္ခန္း ေတြလုပ္ရပါတယ္။ရာဇ၀င္၊ပထ၀ီ၊သခ်ၤာ စေသာအျခားေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိသင္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာဆရာကအဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြထဲတပုဒ္ကုိေရြးျပီးဆရာကအစေဖာ္ေပးလုိက္ရင္ေက်ာင္း သားေတြကဆက္ဆုိရပါတယ္။ဥပမာ- Lord Ullin’s daughterရဲ႕ကဗ်ာရဲ႕အစ A Chieftain to the Hilandbound ဆရာကအစခ်ီလုိက္တာနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြေအာ္ဟစ္ဆက္ဆုိရပါတယ္။ ကဗ်ာအဆုံးအ ထိရြတ္ျပဲီးမွ အိမ္ျပန္ရပါတယ္။အဲဒီအရသာဟာဘာနဲ႕မွလဲႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး......။”

ဦးခင္ေမာင္လတ္ MA ၁၉၇၉ ဒီဇင္ဘာလ

ေၾသာ္....ထုိေခတ္ကေက်ာင္းသားမ်ား..ရုိက္အသင္ခံရသလုိ..မတတ္မေနရ..မတတ္ခ်င္လုိ႕ကုိမရ ရေလာက္ ေအာင္ ပညာတတ္ေျမာက္ၾကသည္႕အေၾကာင္းမ်ားေပပဲလုိ႕ ခံစားလုိက္မိေၾကာင္းပါ္.......။


၂၀၀၄ ႏုိ၀င္ဘာလ ကလ်ာ မဂၢဇင္း တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ လူထုေဒၚအမာ ၏ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ား ေဆာင္းပါးမွ ျဖစ္ပါသည္။

ငါ့သား ငါ့သမီး တုိ႕လည္းအခက္အခဲေတြရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႕ၾကဳိးစားၾကကြယ္၊။ အေမတုိ႕လူၾကီးေတြမွာ ခုေနခါ ခြန္အားလည္းမရွိေတာ့ မာန္မာနေတြလည္း ေလ်ာ့က်ကုန္ျပီမုိ႕ ဘ၀ကုိလက္ေျမွာက္အရုႈံးေပးျပီးလားလုိ႕ ေမး ရင္ေတာ့လည္း ဒီလုိလည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး။ အေမတုိ႕မွာ အသက္ၾကီးတာမွန္တယ္။ အသက္ၾကီးတဲ့အတြက္ သူမ်ားထက္အေတြ႕အၾကဳံပုိမ်ားတယ္။ အဲဒီကုိယ္ေတြ႕ေတြဟာ ဘယ္အရာနဲ႕မွမလဲ ႏုိင္တဲ့အဖုိးတန္ရတနာေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့သားတုိ႕ ငါ့သမီးတုိ႕ ကုိယ္အခက္အခဲေတြနဲ႕ရင္ဆုိင္ေနရရင္ ဒါမ်ဳိးေတြကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကဳ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ လူၾကီးမိဘေတြဆီက အၾကံညဏ္ေတာင္းပါ။ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ပါ။ ေသ တယ္ဆုိတာကေတာ့ ေသျခင္းတရားကုိး။ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏ တဲ့။ ဒါဟာ သတၲ၀ါတုိင္းရင္ဆုိင္ရမည္႕ ကိစၥ။
လူထုေဒၚအမာ



၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေလာက္ကထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ေအာင္စုဂ်ာနယ္ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မဟတၱမဂန္ဒီ ရဲ့
အဆုိအမိန္႕ျဖစ္ပါတယ္။
First, they ignore you, then
they laugh at you, then
they fight you, then you win.
Mathatra Gandhi

ပထမ သူတုိ႕ကသင့္ကုိလစ္လ်ဴရႈသည္ ထုိ႕ေနာက္
သူတုိ႕က သင့္ကုိပ်က္ရည္ျပဳၾကသည္ ထုိ႕ေနာက္
သူတုိ႕က သင့္ကုိတုိက္ခုိက္ၾကသည္ ထုိအခါ သင္ႏုိင္ျပီ။

သမၼတ ကေနဒီ ၏ မိန္႕ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။

"Ask not what your country can do for you--ask what you can do for your country."

တုိင္းျပည္ကသင့္အတြက္ဘာလုပ္ေပးမလဲဟုမေမးပါႏွင့္၊ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အတြက္သင္ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ ဆုိတာကုိပဲေမးပါ။

“Common enemy for the people are tyranny, poverty and diseases , and war.”

လူသားေတြအတြက္ဘုံရန္သူဆုိတာဟာ အာဏာရွင္စံနစ္၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ႏွင့္ ေရာဂါဘယရယ္ ျပီးေတာ့ စစ္ ရယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။


The end of poverty(Jefffrey Sach) စာအုပ္ထဲမွာ ေရာ့အဆုိေတာ္ ဘုိႏုိ ရဲ႕ နိဒန္းပါ။ အဲဒီထဲက မွတ္သားစရာတစ္ခုပါ။
‘က်ြန္႕ေတာ့္ကုိယ္က်ြန္တာ္ မိတ္ဆက္ မယ္၊ က်ြန္ေတာ့္ နံမယ္ ဘုိႏုိ’ ဆုိတဲ့ အဆုိေတာ္ရဲ႕ အျမင္ကဒီလုိပါ။

“က်ြန္ေတာ္တုိ႕ကသာရုိးသားေျဖာင့္မတ္ရင္ ဒီလုိေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ေသေၾကပ်က္စီးတာေတြ ေနရာအႏွံ႕မွာ ျဖစ္ပြားေနတာေတြအတြက္ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္ရလိမ့္မယ္၊ ေျမာက္အေမရိက၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္၊ မွာမွမဟုတ္ပါဘူး။ တုိက္ေတြအကုန္လုံးေပါက္ကဲြျပၾကည္႕ပါလား၊ က်ြန္ေတာ္တုိ႕ကသာ အမွန္တကယ္ပဲစာနာ ျပီးလက္ခံံျပမယ္ဆုိရင္ ဒီေလာင္က်ြမ္းေနတဲ့မီးကုိ တကမာၻလုံးအတုိင္းအတာနဲ႕ ျငိမ္း သတ္ႏုိင္ပါျပီဗ်ာ။ဒါဟာ မသက္မသာနဲ႕လက္ခံလုိက္ရတဲ့အမွန္တရားပါပဲ။”

အဲဒီနိဒါန္းအျပည္႕အစုံကုိဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွတ္ ၁၈၄ (၂၀၀၇) အေတြးအျမင္ မဂၢဇင္း က ဂ်ဴနီယာ၀င္း ရဲ႕‘ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ားေဆာင္းပါး’ ကုိပဲရွာဖတ္လုိက္ပါလုိ႕ အၾကံေပးလုိက္ေၾကာင္းပါ။

Read More

Selection article - juniorwin

ပိေတာက္ပြင့္သစ္ မဂၢဇင္း ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ အမွတ္ (၁) အက္ေဆး ကဏၰတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ၏ သမုိင္းျဖစ္သြားတဲ့ဇတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါသည္။


သမိုင္းျဖစ္သြားတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

လူသားေတြေနရာမွာ စက္ပစၥည္းေတြ အစားထိုးဝင္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ျဖစ္ပြားလာရတဲ့ ပဋိပကၡတစ္ခုလို႔ ဆိုရမလား ။ စက္ပစၥည္းေတြ ၊ သိပၸံပညာေတြ တိုးတက္လာတဲ့အတြက္ လူသားေတြရဲ့ စြမ္းပကားေတြ ၊ ခြန္အားေတြဟာ အရာမဝင္ေတာ့ဘူးလို႕ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ အခိုက္အတံံ့ အခ်ိန္ပိုင္းေလး
တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးမွာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလ လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ ၁၀ႏွစ္ ၊ ေနာက္ႏွစ္ ၂၀၊ ႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာတဲ့အခါ အဲဒီ အတိတ္က ပဋိပကၡ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြဟာ “ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ႔. . . . ”ဆိုတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္
လို က်န္ရစ္ခဲ့ရၿပီထင္ပါရဲ႕။ ငယ္စဥ္ကနားေထာင္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို႔ပဲ ဆိုရေပေတာ့မည္။
ဗာဂ်ီးနီးယားအေနာက္ဘက္က Hill dale အရပ္ေဒသနားတြင္ Big Bend မီးရထားလိုဏ္ေခါင္းတစ္ခု ရွိပါသည္။ ထိုေနရာတြင္ သံလိုမာေၾကာကာ ခြန္အားအျပည့္ရွိ၍ သန္စြမ္းလွသည့္ steel driving man ဟူသည့္ လူသားတစ္ဦး၏ နားခိုရာဝိညာဥ္တစ္ခု ရွိေလသည္။
“There lies a steel drivin’ man,
Lord, Lord
There lies a steel drivin’ man”
ထိုေနရာမွာေပါ႔ သံလိုမာေၾကာသန္စြမ္းလွသည့္ လူသန္ႀကီးတစ္ဦး ရွိေနပါသည္တဲ့။ သူ႔နာမည္က John Henry ျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ေတြကိုၿဖိဳကာ မီးရထားသံလမ္းေတြ၊ လိုဏ္ေခါင္းေတြတူးေဖာက္ရေသာ အလုပ္ၾကမ္းေတြကို steel driving man လူသန္ႀကီးေတြကလုပ္ၾကရပါတယ္။ John Henry က ထိုလူသားေတြထဲက တစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။ မာေၾကာတဲ့ေက်ာက္တံုးေက်ာက္စိုင္ေတြကို လြန္ပူျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စူးျဖင့္ ျဖစ္ေစေဖာက္ဖို႔အတြက္ ခြန္အားလိုပါသည္။ ၁၈၇၀ ခုႏွစ္ လုိဏ္ေခါင္းေဖာက္စက္မ်ား တူးေဖာ္စက္ မ်ားမေပၚမွီက လူ႕စြမ္းအားသုံး၍ ေဖာက္ဖုိ႕ရန္ steel driving man ေတြလုိအပ္လွပါသည္။ မီးရထားလုိဏ္ ေခါင္းေတြ ၁၈၇၀ မတုိင္မီက ေဆာက္လုပ္ႏုိင္ၾကတာကုိၾကည္႕ ၍ steel driving man ေတြ အမ်ားအပ်ား ရွိ ခဲ့သည္ဆုိတာကုိသက္ေသခံ လ်က္ရွိေနပါသည္။ ထုိသံလုိမာေၾကာကာ ခြန္အားဗလႏွင့္ျပည္႕စုံေသာလူသား steel driving man ေတြမ်ားစြာရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ John Henry ကုိမမီပါ။ ဟုတ္ပါသည္။ John Henry ရဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြက ပုံျပင္ေတြထဲညႊန္းတာထက္ေတာင္ပုိပါသည္။ သူအသုံးျပဳေသာေဆာက္က ေပါင္ ၃၀ ေလာက္ေလးပါသည္။တခ်ဴိ႕က သူ႕လက္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ ေပါင္ ၂၀ ေလးေသာေဆာက္ကုိကုိင္ ျပီး ရုိက္ႏုိင္လဲႊနုိင္ပါသတဲ့။ ၁၀ ေပါင္ေလးေသာေဆာက္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ျပီး သူလဲႊရုိက္လုိက္တဲ့ အၾကိမ္တုိင္း မွာ ေတာင္ေတြဟာသြက္သြက္ခါကာ တသိမ့္သိမ့္တုန္သြားေလသည္။ John Henry သည္ သူ၏ဂုဏ္ပုဒ္ steel driving man ကုိအလြန္ဂုဏ္ယူေက်နပ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ခြန္အားကုိ ဂုဏ္ယူလ်က္ခြန္အားသုံး၍ လုပ္ရေသာအလုပ္မွန္သမွ်ကုိလည္း အစဥ္အျမဲၾကဳိဆုိလ်က္ရွိေနပါသည္။ ၁၈၇၀
ခုႏွစ္ခန္႕က John Henry သည္ဗာဂ်ီးနီးယားေနာက္ဖက္ Hilldale နားတြင္ Big Bend မီးရထားလုိဏ္ေခါင္း တူးဖုိ႔အဆင့္သင့္ေစာင့္ေနေလသည္။ သူေရွ႕တြင္ေရေႏြးေငြ႕သုံး မီးရထားလုိဏ္ေခါင္းတူးေဖာက္ စက္ကုိ
ကုမၸဏီကသယ္ေဆာင္လာပါသည္။ကုမၸဏီကထုိပစၥည္းဘယ္ေလာက္အလုပ္တြင္မလဲဆုိတာစိတ္၀င္စားေန ၾကပါသည္။
John Henry သည္ထုိစက္ကုိရပ္ၾကည္႕လ်က္ရွိေနရာက စိတ္ရုိင္းေတြ၀င္လာပါသည္။သူ႕ေလက္ခြန္အားမရွိ သူေတြကထုိလုိဏ္ေခါင္းတူးစက္ျဖင့္သူ႕ထက္သာေအာင္လုပ္ႏုိင္မည္ဆုိတာကုိမယုံၾကည္ပါ။
“အုိ...လူသားတစ္ဦးအျဖစ္ျဖင့္သာ လူသားတစ္ဦးရွင္သန္လ်က္ရွိပါသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း....
က်ႊႏုိပ္က ဤလုိဏ္ေခါင္းတူူးစက္ကုိ အႏုိင္ေပးလုိက္ရသည္အထိေပါ့ကြယ္။
က်ၽြႏု္ပ္ ၏ေဆာက္ႏွင့္အတူ က်ၽြႏု္ပ္ လုိက္ေသေတာ့မည္။
က်ၽြႏု္ပ္ ၏ေဆာက္ႏွင့္အတူ က်ၽြႏု္ပ္ လုိက္ေသေတာ့မည္။”
“Well , a man ain’t nothing but a man ,
But before I let that stream drill beat me down,
Lord, Lord
I’ll die with my hammer in my hand. ”
John Henryသည္သူ၏လက္နက္ စူးနွင့္ေဆာက္တုိ႕ႏွင့္ေတာင္ကုိျဖဳိဖုိ႕ျပင္ေလသည္။ John Henry ႏွင့္လုိဏ္ေခါင္းတူးစက္တုိ႕အျပဳိင္ႏႊဲၾကရာတြင္ John Henry ၁၅ ေပေဖာက္ႏုိင္စဥ္မွာစက္ၾကီးက ၉ေပသာရ ေသးသည္။ သူ၏ခြန္အားကုိအားကုန္စုိက္သုံးလုိက္၍ပဲလား၊ ထုိေနရာမွာပင္သူ၏အသဲႏွလုံးေတြကဲြေၾကကာ သူ၏ေဆာက္လည္းလြတ္က်ျပီးနေဘးမွာပင္ ေသပြဲ၀င္ခဲ့လျပီ။
ဗာဂ်ီးနီးယားအေနာက္ဖက္က Big Band မီရထားသံလမ္းနေဘးမွာ John Henry ၏၀ိညာဥ္ရွိပါသည္။ ထုိေနရာကုိျဖတ္သြားတုိင္းမွာ မိဘလုပ္သူေတြကသားသမီးေတြကုိ ၊ အဘုိးအဘြားေတြက ေျမးကေလးေတြ ကုိ John Henry အေၾကာင္းကုိေျပာျပၾကပါသည္။ သူသန္စြမ္းကာ ခြန္အားပုံကုိ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္လာ ေအာင္ပုံေဖာ္ၾကည္႕ၾကပါသည္။ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာၾကသည္႕အခါ၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက အတိတ္မွာက်န္ခဲ့ျပီဟု ေျပာလုိက္သည္႕အခါ အဲဒါ History ပဲဟုေျပာၾကတာကုိ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ေခတ္ေနာက္က်က်န္ရစ္ျပီ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးလည္း သုံးၾကပါသည္။
John Henry ၏ အေၾကာင္းသည္လည္းသမုိင္းမွာက်န္ရစ္ခဲ့ျပီထင္ပါသည္။

Read More

Give me a break!

ေဟာဒီ အပတ္ Give me a break! ဂဏၰမွာ ကာတြန္း ေမာင္ရစ္ ရဲ႕ လက္ရာကုိတင္ျပလုိက္ပါတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္မွာ.......................
ကာတြန္း ေဘာက္(စ္) ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေမာင္ရစ္ က သူ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ကာတြန္းေဘာက္(စ္) အေၾကာင္းကုိ အခုလုိပုံေဖာ္ထားေၾကာင္းပါ။ ကာတြန္း ေဘာက္(စ္) Cartoon Box မွာ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လက္ရာ ကာတြန္းေတြ၊ စာတုိစာစေတြ၊ ရင္ဖြင့္သံေတြ အခုလုိ ရွိခဲ့ဖူးပါသတဲ့။
ယခုေခတ္ ေတာ့ အဲဒီလုိရင္ဖြင့္ စရာ Box မ်ဴိးကုိ မျမင္ဖူးမေတြ႕ဖူးၾကမွာပဲလုိ႕ ေတြးလုိက္မိတာနဲ႕ပဲ...........။

Read More

selection 5 - article -juniorwin

ခ်ယ္ရီ မဂၢဇင္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၆ တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ၏ စိတ္ေျပာင္းသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္း
ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။

စိတ္ေျပာင္းသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္း

Salvador Novo (၁၉၀၄) စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးက နပုိလီယန္ လုိ႕အမည္တြင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ ေယာက္ကုိရည္ရြုယ္ျပီးစာတပုဒ္ေရးဖဲြ႕ခဲ့ပါတယ္။ နပုိလီယန္ ဆုိတာစစ္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ၾကီးအမည္ျဖစ္ေပမယ့္သူဆုိ လုိတာက နပုိလီယန္ ကဲ့သုိ႕စိတ္ဓာတ္ၾကံ႕ခုိင္ျပီးရည္မွန္းခ်က္ၾကီးမားလြန္းသူတစ္ဦးကုိဆုိလုိပုံရပါတယ္။သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအမည္ကုိ နပုိလီယန္ လုိ႕ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ နပုိလီယန္စစ္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ၾကီးရဲ႕သေကတေတြစိတ္ ဓာတ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးမားတာေတြ အကုန္ပါသြားပါတယ္။လြယ္လြယ္နဲ႕ရည္မွန္ခ်က္ကုိ စြန္႕လႊတ္မယ့္ သူမဟုတ္တဲ့သုူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းမုိ႕စိတ္၀င္စားစရာပါ။ Salvador Novo ရဲ့စိတ္ေျပာင္းသြားတဲ့ သူငယ္ ခ်င္းနပုိလီယန္အေၾကာင္းေရးဖဲြ႕ထားတဲ့စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာသူငယ္ခ်င္းနပုိလီယန္ကသူ႕ဆီစာေရးပါတယ္။နပုိလီယန္ရဲ့စာထဲမွာ သူတက္ေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ ၾကီးနဲ႕သူသင္ေနရတဲ့စာေတြကုိအထင္တၾကီးတက္တက္ၾကြၾကြျဖစ္ေနပုံရပါသတဲ့။
Nepoleon writes me ;
The school very big
we get up very early
we spoke nothing
but english ,
I’ m sending you the picture of the building......
ၤၤေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကအလြန္ၾကီးမွၾကီးပဲ
ငါတုိ႕တေတြမနက္ေစာေစာအိပ္ရာထၾကရတယ္၊
ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးအဂလိပ္စကားကုိပဲေျပာၾကရတယ္၊
ေက်ာင္းအေဆာက္အဦပုံကုိ မင္းဆီပုိ႕လုိက္တယ္........ၤ
သူငယ္ခ်င္းနပုိလီယန္ ကသူတုိ႕၂ဦးငယ္စဥ္ကေပ်ာ္ရႊင္စရာအမွတ္တရေရးပါတယ္။သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဘယ္လုိေပ်ာ္ စရာကေလးဘ၀သေတြကုိကုန္လြန္ခဲ့ၾကပါသလဲ။
We won’ t steal candy together anymore from the cupboards,
or run off to the river to halfdown ourselves,
or snitch the bloodstained water-melons...
‘ေၾကာင္အိမ္ထဲကသၾကားလုံးေတြငါတုိ႕ေနာက္ထပ္မခုိးစားႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့၊
ျမစ္ေခ်ာင္းထဲငါတုိ႔ ၂ေယာက္သားေျပးလႊားျပီးေရမစိမ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊
ျပီးေတာ့ ဖရဲသီးနီနီေလးေတြလဲ မခုိးစားႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေလ။’
နပုိလီယန္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားဘ၀က ယခုလုိပါ။
I ‘m ready now for my 6th year exam ;
as far as I can make out ,
afterwards I ll learn everything you ought to learn ,
I’ ll be a doctor,
I’ ll have ambitions, a beard, long pants.....
‘ငါကေတာ့ အခ ု၆ႏွစ္ေျမာက္စာေမးပဲြကုိေျဖဖုိ႔အသင့္ျဖစ္ေနပါျပီ၊
ငါတတ္ႏုိင္တဲ့အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ၾကုိးစားသင္ယူေနပါတယ္၊
ျပီးရင္......
မင္းလုိ ငါလုိ ေက်ာင္းသားတုိင္းတတ္သင့္တတ္ထုိက္တဲ့၊
သင္ၾကားသင့္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ကုိသင္ယူရမွာေပါ့၊
ျပီးတဲ့ေနာက္.........
ငါဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္လာမယ္......
ငါ့မွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိလာမယ္.....
မုတ္ဆိတ္ေတြနဲ႕.....ေဘာင္းဘီရွည္ရွည္ေတြနဲ႔......’
ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးၾကီးမားမားနဲ႕ ရွင္သန္ခဲ့သူ သူငယ္ခ်င္းနပုိလီယန္က သုူ႔မွာသားတစ္ေယာက္ရွိလာရင္ဘယ္ လုိမ်ားျဖစ္ေစခ်င္မွာတဲ့လဲ။
But if I have a son,
I ll see that no one ever teaches him anything
I want him to be lazy and happy........
the way I never could because of my parents .
nor my parents , nor my grandparents because of God.
‘ဒါေပမယ့္ကြယ္....
အကယ္၍မ်ားကုိယ့္မွာသားေလးတစ္ေယာက္ရွိရင္..
သူ႕ကုိဘယ္သူ႕ကမွ ဘာကုိမွ မသင္ေစရဘူး၊
သူ႕ကုိျပင္းေစခ်င္တယ္....
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနေစခ်င္တယ္။
ကုိယ့္မိဘေတြေၾကာင့္ ကုိယ္မလုပ္ခဲ့ရတာေတြ...
ကုိယ့္အဘုိးအဘြားေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္မိဘေတြမလုပ္ခဲ့ရတာေတြ...
ဘုရားသခင္ေၾကာင့္ ကုိယ့္အဘုိးအဘြားေတြမလုပ္ခဲ့ရတာေတြ.....
အဲဒီလုိလမ္းမ်ဴိးသူ႕ကုိခင္းေပးခ်င္တယ္......။’
ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးမားတဲ့သုူငယ္ခ်င္းနပုိလီယန္ က Salvador Novo ဆီသုိ႕ေပးပုိ႕ခဲ့ေသာစာတစ္ေစာင္ျဖစ္ပါ တယ္။သူ႕စာတစ္ေစာင္ကုိဖတ္ျပီးသြားတဲ့အခါကုိယ့္မွာသားတစ္ေယာက္ရွိ၇င္သူ႕ကုိဘယ္လုိမ်ားၾကီးျပင္းလာ ေစခ်င္မွာပါလိမ့္....လုိ႕ေတြးလုိက္မိပါတယ္။ဒီအေျဖဟာ ကုိယ္က နပုိလီယန္ေလာက္ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးမား လြန္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္၊မျဖစ္ခဲ့သည္ဆုိတဲ့ေပၚမွာတည္ေနတယ္မဟုတ္ပါလား။

Read More

give me a break!

ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ ေမာင္သာ္က(ဘေသာ္) ၏ ႏွစ္သစ္ဦးခ်စ္ဦးလက္ေဆာင္ ဟုအမည္တြင္ေသာ
ဘာသာျပန္ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ေမာင္သာ္က ၏ အမွာစကားျဖစ္ပါသည္။

ကဗ်ာေရးသားျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကႊ်န္ေတာ္ကဲ့သုိ႕ေသာေဆာင္းပါး ၀တၳဳေရးသူတစ္ဦး မည္သည္႕အတြက္ ေၾကာင့္ ကဗ်ာေရးသည္႕ဘက္သုိ႕ဦးလွည္႕သြားရသနည္း ဆုိသည္ကုိကႊ်န္ေတာ့္ကုိယ္စား T.S.Eliot(things) ၏ ကဗ်ာကပင္သက္ေသထူသြားပါလိမ့္မည္္။


ကဗ်ာသည္-
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ပင္ကုိယ္အရည္အေသြးကုိ
ဟစ္ေၾကြး ေၾကျငာသည္မဟုတ္၊
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးမွ
ထြက္ေျပးေရွာင္ခြာ ျခင္းသာတည္း။

ကဗ်ာသည္-
စိတ္၏ ခံစားခ်က္အေတြးမ်ားကုိ
သြန္လ်က္ေရးသားသည္မဟုတ္၊
အႏွီခံစားခ်က္မ်ားကုိ
ဖိထားႏွိတ္ကြတ္ျခင္းသာတည္း။

သုိ႕တေစ-
ပင္ကုိယ္ရည္ေသြးႏွင့္
ခံစားခ်က္ အေတြးရွိသူမ်ားသာလွ်င္-
ယင္းအရည္အေသြးကုိမွ
ထြက္ေျပးႏွိပ္ကြပ္လုိျခင္း၏
အဓိပၸါယ္ ယတၱကုိ
တိက်ကုန္စင္ သိျမင္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ။

အထက္ပါကဗ်ာတုိေလးသည္ ကႊ်န္ေတာ့္ကုိယ္စား အားလုံးကုိတင္ျပသြားျပီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကဗ်ာျမတ္ႏုိး သူစာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ၾကည္ႏူးရႊင္ျမဴးႏုိင္ပါေစဟု ဆုေတာင္းပတၱနာ ျပဳလုိက္ပါသည္။ ျမန္မာျပန္ကဗ်ာမ်ား ၏ေခါင္းစဥ္မွာ ကႊ်န္ေတာ့္ခံစားမူအရေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္
ဘေသာ္(ေမာင္ေသာ္က)
ရန္ကုန္ျမဴိ႕
၁၉၈၂ ဇန္န၀ါရီ

Read More