ဂ်ဴနီယာဝင္း
ဇြန္ ၇၊ ၂၀၁၁
စာအုပ္အမည္ - အက္ေဆးလွည္းတန္း
Words Art Product မွ ထုတ္သည္။
ကေလာင္စုံ -
သင္းစာေပ
စာမ်က္ႏွာ - ၁၆၀
၁၈၀၀ က်ပ္
ေစာင္ေရ - ၅၀၀
၂၀၁၁ ေမလ
ေဟာသည္ စာအုပ္ေလးအေၾကာင္းကုိ ေျပာရရင္ေတာ့ လွည္းတန္းမွာ ေနထုိင္ခဲ့ၾက၊ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတဲ့ စာေရးဆရာေတြ၊ စာဖတ္သူေတြ၊ စာနဲ႔မကင္းႏုိင္သူေတြက လွည္းတန္းအေၾကာင္းကုိ ေရးသားထားၾကပုံမ်ားနဲ႔ လွည္းတန္းမွာ ေနထုိင္ေနဆဲ၊ လွည္းတန္းနဲ႔ ေရစက္ရွိေနဆဲသူမ်ားရဲ႕ အမွတ္တရ စာတမ္းမ်ားပါပဲ။ စာေရးဆရာမ်ားကေတာ့ ဖုိးေက်ာ့၊ ေမာင္သာခ်ဳိ၊ကုိထြားႀကီး၊ ၾကဴးနစ္၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း၊ တကၠသိုလ္ေရႊရီဝင္း၊ စုိင္းေအာင္ဝင္း၊ ေႏြသင္းႏိုင္၊ ေလးကုိတင္၊ ကုိစုိင္း၊ ကို႐ုိးကြန္႔၊ လူၿငိမ္းခုိင္၊ ေသာ္ဒီေဝ၊ သြင္ေမာင္ေမာင္၊ ဂ်ဴနီယာဝင္း၊ မ်ဳိးျမင့္အုန္း၊ လြင္ေမာင္ေမာင္၊ ေမာင္ေကာင္း၊ ဥကၠာကိုကုိ၊ ေအာင္မုိး၊ ယူမုိး၊ ေအာင္ျပည့္စုံနဲ႔ ေကအုိေက(မာလာေဆာင္) တုိ႔ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမ်ား ပါဝင္ထားပါတယ္။
ဘဘႀကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္တုိ႔၊ ဆရာဦးသိန္းေမာင္တုိ႔သာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိၾကမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ ေရးတာေတြကုိလည္း ေတြ႔ရမွာေပါ့။ အခုေတာ့ သည္နာမည္မ်ားကို လြမ္းစရာအျဖစ္ လွည္းတန္းအက္ေဆးမ်ားမွာ ေတြ႔ၾကရဦးေတာ့မယ္။
လွည္းတန္းမွာ ေနထုိင္၊ လွည္းတန္းမွာ ႀကီးျပင္း၊ လွည္းတန္းကုိ စြန္႔ခြာ၊ လွည္းတန္းကေန ေမာင္းအထုတ္ခံရ၊ လွည္းတန္းကုိ နာက်ည္း၊ လွည္းတန္းကုိ သတိရ၊ လွည္းတန္းကုိ ျမင္ေယာင္၊ လွည္းတန္းမွာ အေျခက်၊ လွည္းတန္းမွာ ေသာင္တင္၊ လွည္းတန္းကုိ လြမ္းေနရင္းနဲ႔ လွည္းတန္းက ပုံရိပ္မ်ားကုိ ရင္ထဲမွာထားရင္း လွည္းတန္းက ေဝနာမ်ားကို ၿမိဳသိပ္ကာေရးသားထားတဲ့ ... သို႔မဟုတ္ လွည္းတန္းက ေျခရာမ်ားကုိ တူးေဖာ္ကာ လွည္းတန္း အက္ေဆးကုိ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ရင္ျဖင့္ … ...
အက္ေဆးလွည္းတန္း
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနေသာ လွည္းတန္းတြင္ ယခု ျခံေတြလည္း မရွိေတာ့၊ အိမ္နားက ေရေျမာင္းလည္း မရွိေတာ့၊ ျမင္းလွည္းဂိတ္၊ ေဗာဓိေညာင္ပင္၊ ဦးခ်စ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္လည္း မရွိေတာ့၊ က်ားေတြလည္း မရွိေတာ့၊ မရွိေတာ့၊ မရွိေတာ့ … ...။”
(ဖုိးေက်ာ့္၏ လွည္းတန္းက က်ားမ်ား )
“ထူးအိမ္သင္ျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ပန္းခ်ီမုန္သုံျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ခင္ဝမ္း ျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ခင္ေမာင္တုိးျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ကိုေနဝင္းျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ဝင္းမင္းေထြးျဖစ္လာမည့္ လူငယ္တေယာက္၊ ထို႔အျပင္ မိႈွႏွင့္မွ်စ္ႏုတ္မည့္လူငယ္ အိမ္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ကေန ထြက္ခြာမည့္ လူငယ္၊ လူငယ္ေတြ၊ လူငယ္ေတြသည္ အင္းယား ကန္ေတာ္မဟာႏွင့္ သည္ကံ့ေကာ္အုပ္ႀကီးတဝုိက္ အခန္းကေလးေတြ၊ အခန္းကေလးေတြကေန ထြက္လာလုိက္ၾကတာ….”
(ေမာင္သာခ်ဳိ၏ ရတနာကန္ႀကီးရဲ႕ အခန္းကေလးမ်ား)
“ငါ့ၿမိဳ႕ႀကီး … ငယ္႐ုပ္ေတြ ေပ်ာက္ရွကုန္ပါေရာလား၊ တခ်ိန္တုန္းက သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္ေလးေတြနဲ႔ အကြက္ခ် တည္ေဆာက္ထားတဲ့ၿမိဳ႕ ခုေတာ့…..”
(ကိုထြားႀကီး၏ က်က္သေရမိုးရြာတဲ့အခါ)
“ကၽြန္ေတာ္၏ သြားေလသူ အဘုိးရွိစဥ္က သူဘယ္အခ်ိန္ ဘုရားဝတ္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ေဝေနယ် သတၱဝါတုိ႔အတြက္ရည္စူးကာ ကပ္ႀကီးသုံးပါး ေက်ာ္ႏိုင္နင္းႏုိင္ပါေစဟု ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳတတ္စျမဲ ျဖစ္သည္။”
(ၾကဴးနစ္၏ တြင္းနက္ဆီသုိ႔)
“ထုိအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ထူးထူးျခားျခား ေဆာင္ရြက္ခ်က္တခုကုိ ဤေနရာတြင္ မွတ္တမ္းတင္သင့္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ လွည္းတန္းထိပ္သုိ႔ မီးကူးမည္ကုိ သိေသာအခါ ထုိေနရာရွိ ဆုိင္မ်ား အိမ္မ်ားထဲမွ ပစၥည္းမ်ားအားလုံးကုိသယ္ယူ၍ လွည္းတန္းအဝုိင္း ေပၚတြင္ တင္ထားေပးသည္။ သူတုိ႔ကုိ ဘယ္သူက ေခါင္းေဆာင္၍ မည္ကဲ့သုိ႔ႀကီးၾကပ္ၿပီး လုပ္လုိက္သည္ မသိပါ။ အိမ္မ်ားအားလုံး ျပာက်ၿပီးသြားေသာအခါတြင္ အဝုိင္းေပၚ၌ ပစၥည္းမ်ားသည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အပုံလုိက္ခ်ထားၿပီးျဖစ္သည္။ အိမ္နံပါတ္မ်ားကိုပင္ ခြာယူ၍ ပစၥည္းမ်ားေရွ႕တြင္ ေထာင္ထားေပးသည္။ ဝင္းဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္၊ အေသာကစတုိး၊ ေရႊဗဟုိရ္၊ ယူနီယံဓာတ္ပုံဆုိင္မွ ပစၥည္းမ်ားမွာလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အပုံလုိက္ခ်ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ အျခားလုပ္ငန္းမ်ားကုိေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မီးေလာင္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာတြင္ ထုိပစၥည္းပုံမ်ားၾကားတြင္ ဝင္းဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္သည္ သူ၏ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ျပန္လည္၍ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
လွည္းတန္းသူ လွည္းတန္းသားမ်ားအေပၚ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေက်းဇူးသည္ ႀကီးပါေပသည္။ ထုိေက်ာင္းသားမ်ား ဘယ္သူဘယ္ဝါ ျဖစ္ၾကသည္ကိုေတာ့ မသိေတာ့ပါ။ သူတုိ႔ကုိ ျပန္လည္၍ ေက်းဇူးဆပ္ရန္လည္း အခြင့္မၾကံဳေတာ့ပါ။”
(ေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း၏ ကမာရြတ္လွည္းတန္း၏ အမွတ္တရ သမုိင္းမွတ္တုိင္မ်ား)
“ကမာရြတ္လွည္းတန္းေစ်းေနရာမွာ ယခုလည္း အရင္ကအတုိင္း လွည္းတန္းေစ်း ရွိပါတယ္။ ကြာသြားတာက ဟုိတုန္းကေစ်း႐ုံႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦနဲ႔ ေစ်းႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေနာက္ ကမာၻႀကီးဟာေျပာင္းလဲလာသလုိ ျမန္မာျပည္မွာလည္း အေျပာင္းအလဲေတြရွိတဲ့အထဲမွာ ေရွာ့ပင္းေမာေတြ မ်ားလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကမာရြတ္လွည္းတန္းလည္း အားက်မခံ ေခတ္မီစြာနဲ႔ စိန္ေဂဟာေစ်းဆုိင္ႀကီး ဖြင့္လာပါတယ္။ လွည္းတန္းေစ်းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငါတုိ႔ရပ္ကြက္မွာလည္း ေစ်းဝယ္စရာ စင္တာရွိတယ္လို႔ ႂကြားစရာရသလားေတာ့ မသိပါဘူး။”
(တကၠသိုလ္ေရႊရီဝင္း၏ ျပည္လမ္းအိမ္)
“ကမာရြတ္မွာ အႀကိဳက္ဆုံး၊ တန္ဖုိးအထားဆုံးကေတာ့ “အင္းယား” ဆုိတဲ့ ရတနာႀကီးပါပဲ။ ကမာရြတ္ဆုိတာ မြန္ဘာသာနဲ႔ ရတနာေရကန္လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္ေလ။ ျပည္လမ္းအင္းယား ကန္ေပါင္ေပၚကေန ... ေနထြက္႐ူခင္းကုိ မၾကည္ဖူးတဲ့သူေတြ၊ ကန္ေရျပင္ကို ျဖတ္သန္းတုိက္ခတ္လာတဲ့ ေလေျပေလညႇင္းကို မ႐ူ႐ူိက္ မၾကည္ေမြ႔ဖူးတဲ့သူေတြကုိ သနားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကမာရြတ္သား ျဖစ္ရင္ေပါ့။”
(စုိင္းေအာင္ဝင္း၏ နန္းေရႊနရီေျမးဦးႏွင့္ စကားေျပာျခင္း)
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္မိၾကေတာ့ မိုးက ပုိသည္းလာသည္။ အဲဒီမုိးကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ရြာေစခ်င္ပါသည္။ အျပင္မွာရြာတဲ့မုိးကုိၾကည့္ၿပီး အတြင္းမွာ ကုိယ္ပါမိုးစုိေနသလုိမ်ဳိး ခံစားရတဲ့ အရသာတခုက အခုလုိ အေနအထားေလးမွာ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲရသည္။”
(ေႏြသင္းႏုိင္၏ လူမွာမရြာေစခ်င္တဲ့စကားေတာ့ရွိမယ္)
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ လွည္းတန္းစာအုပ္ေဟာင္းတန္းသည္ ေျခဦးတည့္ရာ ပုံမွန္ေနရာျဖစ္သည္။ မဂၢဇင္းေဟာင္းေတြ၊ လုံးခ်င္းစာအုပ္ေဟာင္းေတြဆုိလွ်င္ ညေနေရာက္၍ ညဥ့္နက္သည္အထိ ေရြးလို႔မဆုံးရွိေနပါသည္။…”
(ေလးကုိတင္၏ လွည္းတန္းႏွင့္ သူ၏သေကၤတမ်ား)
“ျပည္ျမန္မာကုန္တုိက္ မရွိခင္တုန္းက အဲဒီေနရာဟာ ျခံအက်ယ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီျခံဟာ ကုန္တုိက္ကေန အဲဒီေနာက္က ၅ ထပ္တုိက္အဆုံးအထိကုိ က်ယ္တယ္။ ေရွာ္ဖီတုိက္ လုိ႔ ေခၚၾကတဲ့ တုိက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျခံရွိမွန္းမသိႏုိင္ဘူး။ မ်က္ႏွာစာတန္းမွာ ဆုိင္ခန္းေလးေတြ စီတန္းၿပီးရွိေနလုိ႔ပါပဲ။”
(ကုိစုိင္း(Guiter Library)၏ အတိတ္နဲ႔အရိပ္ၾကားက လွည္းတန္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္)
“တကၠသိုလ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ လွည္းတန္းသုိ႔ တလ တေခါက္၊ ႏွစ္လ တေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲမွ အင္းစိန္ကားစီး၍ လွည္းတန္းမွတ္တုိင္မွာ ဆင္းသည္။ အျပန္ဆိုလွ်င္ လွည္းတန္းမွတ္တုိင္တြင္ ဆူးေလ ဟုေအာ္ေသာကားကုိ တဲြခိုစီးလွ်င္ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္သည္။ ဆူးေလႏွင့္ လွည္းတန္းကိုေတာ့ ေန႔ေန႔ညညသြားရဲသည္။”
(ကို႐ုိးကြန္႔၏ လွည္းတန္းမွန္းမသိ ကမာရြတ္မွန္းမသိ)
“လမ္းမီးေရာင္ထဲမွာ မိုးစက္ေသးေသးေလးေတြ ၃၅ ဒီဂရီေစာင္းၿပီး ခပ္က်ဲက်ဲက်လာၿပီး ေရာင္စုံ ထီးရြက္ေတြေအာက္မွာ ေျခနင္းလွလွစီးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ျပေျခေထာက္လွလွေလးေတြ စုိလက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သြားရမလဲ။”
(လူၿငိမ္းခုိင္၏ အဝါရင့္ရင့္အသံလြင့္ခ်က္)
“ကမာရြတ္လွည္းတန္းနဲ႔ ေရစက္ပါတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းေတြအားလုံး ကမာရြတ္ လွည္းတန္းက စခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႔ပတ္သက္သူတခ်ဳိ႕လည္း ကမာၻေျမေပၚမွာ မရွိၾကေတာ့ဘူး။”
(ေသာ္ဒီေဝ၏ လွည္းတန္းရဲ႕ ေရာ့ခ္ဒုိင္ယာရီ)
“ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမြးဖြားလူလားေျမာက္ေစခဲ့တဲ့ သည္ရပ္ကြက္ေလးဟာ ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ဆင္ေျခဖုံးအရပ္ တည္ရွိေနေပမယ့္ အဓိကလမ္းမႀကီးေတြနဲ႔နီးတာေၾကာင့္ တျခားေသာ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ေတြလို သြားေရးလာေရး မခက္ခဲပါဘူး။”
(သြင္ေမာင္ေမာင္၏ ရပ္ကြက္ေလးရဲ႕ဘဝစာမ်က္ႏွာ)
“ငယ္စဥ္ကတည္းက ရင္းႏွီးေနခဲ့ရေသာအရာမွာ အိမ္က စာအုပ္စင္ကေလး ျဖစ္ပါသည္။ စာအုပ္စင္ကေလးတြင္ မိမိ၏ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ားႏွင့္အတူ ပုံျပင္စာအုပ္ကေလးမ်ား၊ ေဆးေရာင္ခ်ယ္ ေရာင္စုံစာအုပ္မ်ား၊ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ား စသည္ျဖင့္ သူ႔အကန္႔ႏွင့္သူခဲြျခားကာ အစီအရင္ တင္ထားသည္ကုိ မွတ္မိေနပါသည္။”
(ဂ်ဴနီယာဝင္း၏ အိမ္ရွိစာအုပ္စင္)
“ယေန႔ကာလ လွည္းတန္းသည္ ဟုိးယခင္က လွည္းတန္းကဲ့သုိ႔ စိမ္းစိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ အုံ႔အုံ႔ဆုိင္းဆုိင္း ကုပ္ကုပ္႐ုပ္႐ုပ္ မဟုတ္ေတာ့ပါ …”
(မ်ဳိးျမင့္အုန္း ၏ ေရဒီယုိလွည္းတန္း)
“မေန႔ညက အိပ္မက္တခုကုိ ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ၿဖိဳးေဝ ကေဖး၏ ေခ်ာင္က်က် စားပဲြလြတ္တလုံးမွေန၍ အျမဲထာဝရ လႈပ္ရွားစီးဆင္းေနခဲ့သည့္ ျမင္ကြင္းႀကီး တခုလုံး ရပ္တန္႔ၿငိမ္သက္သြားသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။”
(လြင္ေမာင္ေမာင္၏ အလြမ္းမွန္ကူကြက္မ်ား)
“မိသားစုအတြက္အခ်ိန္ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမရွိႏုိင္ေတာ့ဘူး …”
(ေမာင္ေကာင္း၏ ခပ္က်ဲက်ဲပဲ)
“ကၽြန္ေတာ္ သတင္းသမားမျဖစ္မီ တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က အင္းလ်ားကန္သုိ႔ သြားရာလမ္းကုိ ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့ဖူးသည္။ အင္းစိန္မွ ၄၅ ကားစီး၍ လွည္းတန္းမွတ္တုိင္မွာဆင္းကာ ျပည္လမ္းအတုိင္း သြားရမည္ကုိ မသိေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ရပ္သာလမ္းအတုိင္း ေငးေမာရင္း ေလွ်ာက္လာခဲ့၏”
(ဥကၠာကိုကုိ၏ သုညႏွင့္ သူ၏မိုးရာသီ)
“ညသည္ နက္႐ူိင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စကားဝိုင္းသည္လည္း အားေပ်ာ့ တိတ္ဆိတ္လာေလသည္။ သံသယႏွင့္ စုိးရိမ္စိတ္မ်ား တြားတက္လာသည္ကို သူ မသိ၍မဟုတ္။”
(ေအာင္မုိး၏ ကမာရြတ္မွ တညတာ)
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရွ႕တြင္ ေခတ္ႀကီးတေခတ္သည္ ေရြ႕လ်ားေနပါသည္။ ထုိ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေန႔စဥ္ဘဝထဲတြင္ ကမာၻျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔သည္ စီးဝင္ေနၾကပါသည္။”
(ယူမိုး၏ ျဖာထြက္ျခင္း)
“ဒီ႐ုပ္ရွင္မွာ သတိေပးခ်က္က အရင္စမယ္။ သတိေပးခ်က္။ သင္ဟာ ကာလတရားတခုရဲ႕အေပၚ အမွတ္ရစြာ လုိက္ပါစီးေမ်ာသူတဦး။ ဒါမွမဟုတ္ အတိတ္ေမ့ေရာဂါ မရွိသူျဖစ္ပါက လွည္းတန္း႐ုပ္ရွင္မွ ေပးေသာ ျပကြက္မ်ားေပၚတြင္ အ႐ုပ္သေဘာမွ်သာ ခံစားရန္၊ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကားကုိၾကည့္သူသည္ ပါရီၿမိဳ႕သား မျဖစ္ရ၊ ၎ျပကြက္မ်ားေၾကာင့္ စိတ္ကေမာက္ကမျဖစ္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တာဝန္ယူပါမည္။”
(ေအာင္ျပည့္စုံ၏ လွည္းတန္း႐ုပ္ရွင္)
“ေဟာသည္အိပ္ခန္းေလးရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းက ကၽြန္မ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေငးေမာေနက်၊ မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္ေနက်၊ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္ေတြနဲ႔ စိမ္းလန္းစုိေျပေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကုိၾကည့္ၿပီး လန္းဆန္းတက္ႂကြတဲ့ ခြန္အားသစ္ေတြ ေမြးဖြားေနက်။”
(ေကအုိေကမာလာေဆာင္၏ တည္ျမဲေနတဲ့ေျပာင္းလဲျခင္း)
