Thaw Dar Swe - Khin Myo Chit

အမွတ္ ၂၁၄ အေတြးအျမင္မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္

ေသာ္တာေဆြ

ခင္မ်ဴိးခ်စ္

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ၁၉၅၇ ခုနွစ္ ဂါးဒီယန္း (Guardian Magazine) တြင္အဂၤလိပ္လုိေရးသားေဖာ္ျပ

ခဲ့ေသာ Thaw Dar Swe အမည္ရွိေဆာင္းပါးကုိေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းမွျမန္မာလိုဘာသာျပန္

ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ထုိိေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိေကာက္ႏွဴတ္တင္ျပလုိက္ျခင္းသာျဖစ္

ပါသည္။အျပည့္အစုံကိုေတာ့အေတြးအျမင္ကိုသာရွာဖတ္လုိက္ၾကပါေတာ့။

“မဂၢဇင္းဖတ္သူမ်ားသည္သူ႕ကုိေကာင္းစြာသိၾကပါသည္။သူသည္ဒုတိယကမာၻစစ္အျပီးတြင္ထြက္

ေပၚလာေသာလူငယ္စာေရးဆရာမ်ားထဲမွတစ္ဦးျဖစ္သည္။သူသည္အခ်ိန္အနည္းငယ္အေတာအတြင္း

တြင္ဘ၀တသက္စာရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာႏွင့္စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာဖိစီးမူမ်ားႏွင့္အေတြ႕အၾကဳံမ်ားကုိတ၀ၾကီးေတြ႕

ၾကဳံခံစားခဲ့ရသူတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။”

“စာဖတ္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏အျမင္မွာသူ၏၀တၳဳမ်ားသည္ရယ္စရာ၊ဟာသဆန္ဆန္မ်ားသာျဖစ္

ပါသည္။အခ်ဴိ႕ကသူ႕ကုိညစ္ညမ္းသည္ဟုပင္ဆုိၾကပါသည္။သုိ႕ေသာ္သူ၏အေရးအသားမ်ား၏ေနာက္

ကြယ္တြင္ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိျမင္ေသာသူေတာ္ေတာ္နည္းပါသည္။”

“ေသာ္တာေဆြသည္ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ကာရုိက္တာေခၚစိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ဇာတ္အိမ္ဖဲြ႕သည့္

အတတ္တြင္အလြန္ကၽြမ္းက်င္သည္။သူ႕၀တၳဳမ်ားသည္စုံေထာက္၀တၳဳမ်ားပမာအလြန္ပီျပင္ေသာ

ဇာတ္အိမ္မ်ားရွိသည္။တခါတရံတြင္သူသည္အဓိကဇာတ္ေကာင္ေလးဦးထက္မနည္းဖန္တီးထားသည္။

ေသာ္တာေဆြသည္သူဖန္တီးထားေသာဇာတ္အိမ္မ်ားကုိအပုိအလုိမရွိေအာင္ေကာင္းစြာထိ္မ္းထား

ႏုိင္သည္။သူသီးျခားဖဲြ႕ထားေသာဇာတ္အိမ္မ်ားကုိလည္းအဆုံးတြင္သပ္သပ္ယပ္ယပ္ဘာမွမက်န္ေအာင္

စုစည္းထားႏုိင္သည္။စာဖတ္သူ၏စိတ္၀င္စားမူကုိလည္းအစမွအဆုံးထိေအာင္ထိန္းထားႏုိင္စြမ္းရွိ

သည္။သူက၀န္ခံေျပာၾကားေလ့ရွိေသာအခ်က္တစ္ခုမွာသူသည္စုံေထာက္၀တၳဳမ်ားကုိေ၇းခ်င္သည္ဟူ

၍ျဖစ္သည္။သူ၏၀တၳဳမ်ားတြင္က်ားကြက္ခ်ထားသည္ပမာအပုိအလုိမရွိေအာင္ထိန္းထားႏုိင္စြမ္းကုိ

သူ၏၀တၳဳတုိမ်ားတြင္ပင္လွ်င္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။”

“ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏စိတ္ေနသေဘာထားမ်ားကုိေဖာ္ျပရာတြင္သူ႕ကုိမီေသာသူေတာ္ေတာ္ရွားပါသည္။

သူ၏ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏စိတ္သေဘာထားသည္ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္၏ေအာက္တြင္ရွိမေနဘဲဇာတ္

ေကာင္မ်ား၏စိတ္သေဘာထားမ်ားကသာဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကုိလႊမ္းမိုးလ်က္ရွိေနပါသည္။ဇာတ္

ေကာင္မ်ားသည္စာဖတ္သူမ်ား၏စိတ္ထဲတြင္သက္ရွိလူမ်ားပမာစိတ္ထဲတြင္မွတ္မိေနသည္။သူသည္

လူမ်ားအေၾကာင္းကုိေကာင္းစြာပုံေဖာ္ေရးသားႏုိ္င္သူျဖစ္သည္။”

“ေသာ္တာေဆြသည္ေတာမွတက္လာသူ ေျမၾကီးႏွင့္နီးကပ္စြာေနခဲ့သူ ျဖစ္သည္။သူသည္ေတာသူ

ေတာင္သားမ်ား၏ဘ၀ကုိေကာင္းေကာင္းသိသည္။ဘ၀ႏွင့္ပတ္သက္၍သူ႕မွာကဗ်ာဆန္ဆန္စိတ္ကူး

စိတ္သန္းမ်ားမရွိ။ေတာသူေတာင္သားမ်ား၏နိမ့္က်ေသာဘ၀မ်ားတြင္ၾကဳံရေသာဒုကၡမ်ား၊ပညာမဲ့မူမ်ား

တုိ႕ကုိေကာင္းေကာင္းသိသည္။သူတုိ႕၏ယဥ္ေက်းမူ၊ဓေလ့မ်ားကုိလညး္နားလည္သည္။သူကုိယ္တုိင္

ဘ၀အမ်ဴိးမ်ဴိးကုိက်င္လည္ခဲ့သည္။သူသည္ထန္းေရေသာက္ျခင္း၊ၾကက္ခုိးျခင္း၊ႏြားခုိးျခင္းစေသာ

အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိေနစဥ္ျဖစ္ပ်က္ေနက်သာမန္အေၾကာင္းအရာမ်ားပမာေရးသားေဖာ္ျပသည့္

အတြက္ယဥ္ေက်းေသာသူမ်ားကသူ၏ၾကမ္းတမ္းမူကုိတုန္လွဴပ္ေျခာက္ျခားသြားရသည္။ထုိုကိစၥႏွင့္

ပတ္သက္၍ေသာ္တာေဆြသည္ဘာဆင္ေျခမွမေပးပါ။သူသည္ထုိကိစၥမ်ားကုိအျပစ္လည္းမတင္ပါ။

သူသည္ရုိးသားေသာေတာသူေတာင္သားတုိ႕၏ဓေလ့မ်ားထဲတြင္သဘာ၀အေလွ်ာက္လုပ္ေနေသာ

အမူကိစၥမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္းကုိအရင္းအတုိင္းေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။သူ၏၀တၳဳမ်ားသည္ဆင္းရဲေသာ

ေတာသူေတာင္သားမ်ား၏အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွတ္တမ္းမ်ားျဖစ္ျပီး၎တုိ႕ကုိပုဂၢိဳလ္ေရးခံစားခ်က္မပါပဲ

ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။”

“ေသာ္တာေဆြ၏၀တၳဳမ်ားသညမၾကာမၾကာသေရာ္သည့္ေလသံမ်ဴိး၊မထိတထိပုံစံမ်ဴိးပါ၀င္တတ္ပါ

သည္။သူသည္သူေတြ႕ဖူးေသာသက္ရွိလူမ်ားကိုသူ၏၀တၳဳမ်ားထဲတြင္ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ထည့္သြင္း

ေရးသားေလ့ရွိသည္။ဤသို႕ေရးသားရာတြင္တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္စိတ္ကူးတုိ႕ကုိေရာစပ္လုိက္ပုံ

မွာမည္သည့္အရာသည္တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မည္သည့္အရာသည္စိတ္ကူးဟူသည္ကိုစာဖတ္သူမ်ား

အေနနွင့္ခဲြျခား၍မရပါ။သူသည္ယေန႕ေခတ္စာေရးဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိဟာသဆန္ဆန္ထည့္

သြင္းေရးသားထားပုံမွာအေရးခံရသူမ်ားကုိယ္တုိင္ပင္လွ်င္မရယ္ဘဲမေနႏုိင္ေခ်။”

“ေသာ္တာေဆြသည္ေခတ္သစ္ကဗ်ာဆရာမ်ားကုိသူ၏၀တၳဳမ်ားထဲတြင္ထည့္သြင္းေလ့ရွိသည္။ဤကဲ့သို႕

ထည့္သြင္းရာတြင္ပါ၀င္သူအဖုိ႕ရယ္စရာျဖစ္ေအာင္၊ဟားစရာျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးသည္။သူ၏ေခတ္ျပိဳင္

စာေရးဆရာမ်ားသည္သူ၏ကေလာင္ေအာက္တြင္ဘာမွမတုန္႕ျပန္ႏုိင္ပဲခံေနၾကရသည္။သူသည္

သူ၏ကေလာင္စြမ္းျဖင့္စာေရးဆရာမ်ားကုိကမာၻအရပ္ရပ္သုိ႕ပို႕လုိက္သည္။တျခားျဂိဳလ္မ်ားသုိ႕လည္း

ပုိ႕သည္။သူတုိ႕ကုိအိေျႏၶပ်က္ေလာက္ေသာအေျခအေနမ်ားျဖစ္ေအာင္လည္းဖန္တီးသည္။ေနာက္ဆုံး

တြင္သူတုိ႕ကုိ(၀တၳဳထဲတြင္)ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေစပါသည္။

သူ႕ကေလာင္ေအာက္တြင္ကၽြန္မကိုလည္းသက္သာခြင့္မေပးပါ။ကၽြန္မေယာက်ားႏွင့္ကၽြန္မတုိ႕သည္

ရုပ္ေသးရုပ္မ်ားပမာရူမ၀မဂၢဇင္း၏စာမ်က္နွာမ်ားေပၚသို႕ဆဲြေခၚသြားသည္။စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားက

လည္းအလြန္ႏွစ္သက္ၾကသည္။သူ႕ကေလာင္ေအာက္တြင္ကၽြန္မတုိ႕သည္အမ်ဴိးစုံေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရပါသည္။”