English for All မဂၢဇင္း ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ
ခံစားမိေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္
The Happy Prince – Oscal Wilde(1854-1900)
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
"When I was alive and had a human heart," answered the statue, "I did not know what tears were, for I lived in the Palace of Sans- Souci,
where sorrow is not allowed to enter. In the daytime I played with my companions in the garden, and in the evening I led the dance in the Great Hall.
Round the garden ran a very lofty wall, but I never cared to ask what lay beyond it, everything about me was so beautiful. My courtiers called me the Happy Prince,
and happy indeed I was, if pleasure be happiness. So I lived, and so I died. And now that I am dead they have set me up here so high that
I can see all the ugliness and all the misery of my city, and though my heart is made of lead yet I cannot chose but weep."
OscarWilde၏TheHappyPrince
ကိုဖတ္ရင္းကဗ်ာဆန္ဆန္စာေၾကာင္းမ်ားကုိခံစားမိပါသည္။ျမိဳ႕ၾကီးကုိ
မိုးေနသည့္အလား၊ျမင့္မားလွသည့္HappyPrince
ဟုအမည္တြင္ေသာရုပ္တုၾကီးကုိေတြ႕ရသည္။"ေပွ်ာ္ေန
ေသာမင္းသားေလး"တဲ့။တစ္ကုိယ္လုံးေရႊျပား၊ေရႊရြက္ကေလးမ်ားတပ္ထားျပီး
မ်က္စိႏွစ္လုံးမွာေတာက္ပလွေသာနီလာေက်ာက္မ်က္ရတနာႏွစ္လုံးရွိသည္။
သူလြယ္ထားေသာဓါးအိမ္၏ထိ္တ္ဖ်ား
မွာေတာ့အနီေရာင္ပတၱျမားၾကီးကိုေတာက္ပစြာေတြ႕ရေပသည္။ျမင္ရသူအေပါင္း
HappyPrince၏ဘ၀ကုိအားက်ၾက၊သေဘာက်ၾကႏွင့္ျဖစ္ေလသည္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ေဆာင္းကုိေရွာင္ဖုိ႕တျခားအရပ္သုိ႕ေျပာငး္ရမည့္စာကေလးငွက္ကေလး
တစ္ေကာင္ကHappyPrinceရုပ္တုေျခရင္း၌ေခတၱနားခုိစဥ္သူ႕အေပၚက်လာေသာ
happyPrince ၏မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီး
မ်ားေၾကာင့္ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ားမ်က္ရည္က်ရပါသလဲဟုဂရုဏာသက္စြာ
ငွက္ကေလးကေမးသည္ကုိေျဖလုိက္ပုံျဖစ္ပါသည္။
"ကၽြႏုိပ္ လူ႕အသည္းႏွလုံးနဲ႕ အသက္ရွင္ခဲ့စဥ္က
မ်က္ရည္ဆုိတာ ဘာလဲမသိခဲ့ပါဘူး။
ကၽြႏုိပ္ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ဆြန္-ဆုိစီ ဆုိတဲ့နန္းေတာ္ၾကီးက
၀မ္းနည္းေၾကကဲြစရာေတြကုိေပးမ၀င္ခဲ့ပါဘူး။
မနက္ခင္းမွာ အေဖာ္ေတြနဲ႕ ပန္းျခံထဲ ေပွ်ာ္ပါးလုိ႕၊
ညေနခင္းမွာေတာ့ ခန္းမၾကီးထဲကခုန္လုိ႕ေပါ့။
ပန္းျခံပတ္ပတ္လည္တစ္ေလွ်ာက္ ျမင့္မားတဲ့တံတုိင္းၾကီးရွိေလရဲ႕။
အဲဒီတံတုိင္းၾကီးတစ္ဖက္မွာ ဘာရွိလဲလို႕
ကၽြႏုိပ္ ေမးဖုိ႕စိတ္ကူးမရွိခဲ့ပါဘူး။
ကၽြႏုိပ္နဲ႕ပတ္သက္သမွ် အရာရာဟာ လွပလုိ႕ေပါ့။
ကၽြႏုိပ္ရဲ႕မင္းညီမင္းသားေတြက
ကၽြႏုိပ္ကုိ"ေပွ်ာ္ေနတဲ့မင္းသားေလး" လုိ႕ေခၚတယ္။
ဟုတ္တာေပါ့…..ေပွ်ာ္လုိက္တာ။
ရွိရွိသမွ်ေတြဟာေပွ်ာ္စရာ။
ဒီလုိနဲ႕ …. ကၽြႏု္ပ္ရွင္သန္ခဲ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႕ … ကၽြႏုိပ္ေသဆုံးခဲ့တယ္။
အင္း …. အခုေတာ့ ကၽြႏုိပ္ေသဆုံးျပီ။
သူတုိ႕က ကၽြႏုိပ္ကုိ အခုလုိျမင့္ျမင့္မားမား
ထုဆစ္ထားလုိ႕။
ဒီေတာ့ … ကၽြႏုိပ္ေလ
ကၽြႏုိပ္ျမိဳ႕ၾကီးရဲ႕အရုပ္ဆုိးအက်ဥ္းတန္မူေတြ
စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ ေတြ႕ျမင္ေနရျပီ။
ကၽြႏုိပ္အသည္းနွလုံးက ခဲနဲ႕လုပ္ထားေပမယ့္
ကၽြႏုိပ္ ငိုေနတယ္။"
OscarWilde
ကမင္းသားေလးသည္နံရံ၏တစ္ဖက္မွာဘာရွိသလဲစိတ္မ၀င္စားဘူး၊ေမးရမွန္းလဲမသိဘူးဟု
ဆုိထားသည္။နံရံတစ္ဖက္မွာသူ႕တုိင္းသူျပည္သားေတြဆင္းရဲေနတာေတြ၊စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ေနတာေတြ
ဘာမွမသိဟုဆုိလုိပုံရသည္။ထုိ႕ျပင္အသက္ရွိစဥ္ကလူသားတစ္ေယာက္၏အသည္းနွလုံးကုိပုိင္ဆုိင္ပါလ်က္
ႏွင့္ခဲသတၱဳအသည္းနွလုံးရုပ္တုအျဖစ္ေရာက္မွခံစားတတ္ျပီးမ်က္ရည္က်ရသည့္အျဖစ္ကုိေထာက္ျပထား
သည္။ယင္းသည္ခဲသတၱဳအသည္းႏွလုံးေလာက္မွမျမင့္ျမတ္သည့္ထုိျမဳိ႕ကအုပ္ခ်ဴပ္သူမ်ားကိုသေရာ္
ေလွာင္ေျပာင္လုိက္သည္ဟုကဗ်ာကုိခံစားလုိက္မိပါသည္။
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
No comments:
Post a Comment