Book Review

ခင္မ်ဳိးခ်စ္ေရး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တဦး၏ ခရီးၾကမ္း (ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ဘာသာျပန္)

မိုုးမခစာအုုပ္စင္၊ ဂ်ဳနီယာ၀င္း၊ ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃

စာအုပ္အမည္ – A Buddhist Pilgrims Progress

ေရးသားသူ – Khin Myo Chit

ဘာသာျပန္အမည္ – ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း

ဘာသာျပန္သူ – ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ

ထုတ္ေ၀သူ – လင္းလြန္းခင္စာေပ

တန္ဖုိး – ၁၂၀၀က်ပ္

အုပ္ေရ – ၅၀၀

မ်က္နွာဖုံး – Eagle

စာမ်က္နွာ – ၁၂၀ ခန္႕

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ – ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မ

- See more at: http://moemaka.com/archives/1749#sthash.gxeYJeh1.dpuf

ခင္မ်ဳိးခ်စ္ေရး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တဦး၏ ခရီးၾကမ္း (ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ဘာသာျပန္)

မိုုးမခစာအုုပ္စင္၊ ဂ်ဳနီယာ၀င္း၊ ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃

စာအုပ္အမည္ – A Buddhist Pilgrims Progress

ေရးသားသူ – Khin Myo Chit

ဘာသာျပန္အမည္ – ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း

ဘာသာျပန္သူ – ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ

ထုတ္ေ၀သူ – လင္းလြန္းခင္စာေပ

တန္ဖုိး – ၁၂၀၀က်ပ္

အုပ္ေရ – ၅၀၀

မ်က္နွာဖုံး – Eagle

စာမ်က္နွာ – ၁၂၀ ခန္႕

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ – ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မ

- See more at: http://moemaka.com/archives/1749#sthash.gxeYJeh1.dpuf

ခင္မ်ဳိးခ်စ္ေရး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တဦး၏ ခရီးၾကမ္း (ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ဘာသာျပန္)

မိုုးမခစာအုုပ္စင္၊ ဂ်ဳနီယာ၀င္း၊ ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃

စာအုပ္အမည္ – A Buddhist Pilgrims Progress

ေရးသားသူ – Khin Myo Chit

ဘာသာျပန္အမည္ – ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း

ဘာသာျပန္သူ – ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ

ထုတ္ေ၀သူ – လင္းလြန္းခင္စာေပ

တန္ဖုိး – ၁၂၀၀က်ပ္

အုပ္ေရ – ၅၀၀

မ်က္နွာဖုံး – Eagle

စာမ်က္နွာ – ၁၂၀ ခန္႕

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ – ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ သူ႕ဘ၀တြင္ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္သိန္းေဆြသည္ ဗုိ္လ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆုံးျပီးေနာက္ အေမရိကသုိ႕ ပညာေတာ္သင္သြားခဲ့ျပီး ျပန္လာေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးသမားေယာင္ေယာင္ျဖင့္ သူမရွိလွ်င္ ကမာၻၾကီးပ်က္သြားေတာ့္မည္ ဟူေသာပုံစံျဖင့္ သြားလာလွဴပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။ အမ်ားကေျပာၾကသည္မွာ သူသည္ သူ႕ကုိယ္သူ တစ္ေန႕ ၀န္ၾကီးခဴ်ပ္ျဖစ္မည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ထားသူျဖစ္သည္တဲ့။ သူ႕လုိလူမ်ဴိးက လူ႕ေလာကကိုစြန္႕ခြာ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ၀င္သြားသည္မွာ ထူးျခားပါသည္။ ေနာင္တြင္ သူ႕ဘဲြ႕အမည္မွာ ဦးသာသန၀ိသုဒၶိျဖစ္သည္။ ကုိလွေဖအမည္ရွိ ကုန္သည္တစ္ဦးသည္ ဂ်ပန္ေခတ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ယုိးဒယားနယ္စပ္ ရထားလမ္းေပါက္ေသာ နယ္စပ္တြင္ သူလ်ဴိလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူကၽႊမ္းက်င္စြာလုပ္ေသာ အလုပ္မ်ားမွာ ေတးဂီတ၊ စကားရည္လုပဲြ၊ စီးပြားေရး၊ ကိစၥမ်ဴိးစုံ လွသည္။ သူသည္ အာ၀ဇြန္းေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ သူလူ႕ဘ၀ကုိ စြန္႔လႊတ္ျပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားေတာ့ ဘဲြ႕အမည္ ဦး၀ိနယ (စြန္းလြန္းေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ၾကီး) ျဖစ္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဴလ္ႏွစ္ဦး ဘုန္းၾကိး၀တ္သြားသည္ဟူေသာ သတင္းသည္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ စိတ္ကုိလွဴပ္ရွားသြားေစလ်က္ ေဘာက္ေထာ္စြန္းလြန္းေက်ာင္းသို႕ သြားရန္ အားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္က ထုိအျဖစ္ကုိ “ကၽြန္မကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္းပါပဲ“ ဟု ေရးသားထားပါသည္။

ေခါင္းစဥ္အရ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္းဟု ဆုိသကဲ့သုိ႕ပင္ တရားရူဴျခင္း၊ တရားမွတ္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာလုိက္ျခင္း အစရွိေသာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခံစားခဲ့ရသည့္ တရားထုိင္ျခင္း အေတြ႕အၾကဳံမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကဳံခဲ့ရပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေျပာမိေသာစကားမွာ-“ငါဘာေၾကာင့္မ်ား ဒါကုိ လုပ္မိပါလိမ့္၊ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္မိတာ မွားတာပဲ၊ ဒီတခါထုိင္ျပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါျပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ မထုိင္ေတာ့ဘူး“ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသသည္။ သုိ႕ေသာ္ရွဴရင္းနဲ႕ ၾကိဳးစားလုိက္ေသာအခါ ဆက္ရွဳ၍ ရလာသည္။ ရွဳလုိ႕ေတာင္ ေကာင္းလာသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဒုကၡအမ်ဴိးမ်ဳိးကုိ ခံစားေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရသာကို ခံစားလာရသည္။

ဒါဟာျဖင့္ တကယ္ေအးခ်မ္းပါလား၊ ဘယ္လုိ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိတာေတာင္ ေျပာရခက္ပါလား၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သန္႕ရွင္းသြားသည္ကုိ ခံစားလုိက္ရသည့္ ခ်မ္းသာမူမ်ူိး တခါမွ မေတြးဖူးပါလား.. ဟူ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိေတာ့ မျပတ္ေအာင္လုပ္သင့္သည္ဟူ၍ ခံစားမိလာရပုံမ်ားကုိ ဖတ္ရူၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းအခန္းမ်ားတြင္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ သာယာမိေသာ အာရုံနိမိတ္ပုံမ်ား၊ မိမိရွာေဖြေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ နက္နဲေသာ သဘာ၀တရားမဟုတ္ေသာ အေရာင္အလင္းမ်ာအေပၚ သာယာမိရာမွ ဗုဒၶ၏သေဘာတရားမ်ားနွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားရပုံမ်ား၊ ဟုိသည္ေရာက္ေနေသာ စိတ္ရုိင္းကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားရပုံ၊ ထိမူ သိမူ သတိျပဳသည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ေ၀ဒနာမ်ားကို သတိႏွင့္ကပ္လ်က္ သိေနေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပုံမ်ားကုိ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္မ်ား ေရးသားထားသည္။

တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္လာသည့္အက်ဴးိကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ သိလာတာျဖစ္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ တရားအားထုတ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာခရီးၾကမ္းအေၾကာင္း အဆုံးသတ္ပါေတာ့မည္။ သုိ႕ေသာ္ေရးသားျခင္း အဆုံးသတ္တာသာျဖစ္ျပီး ခရီးကေတာ့မျပီးေသးေၾကာင္း ဆုိထားပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ တစ္ေန႕တြင္ ဆရာေတာ္ဦး၀ိနယႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ယခုလုိညီးညဴမိသည္မွာ “ေလာကမွာ လုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ စစ္ေတြပ ပဋိပကၡေတြ အျပည့္နဲ႕။ ဒါေတြအတြက္ ကိုယ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ။”

ဆရာေတာ္က ဤသုိ႕မိန္႕သည္။

“ေလာကမွာ အမ်ားအက်ဴိးအတြက္ကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ ျဖစ္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခု သိထားရမွာက အမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တုိင္က အရည္အခ်င္း ျပည့္၀ဖုိ႔လုိတယ္။ အရည္အခ်င္းျပည့္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အေကာင္းဆုံးနည္းက သတိပဌာန္တရားပဲ။ သတိဦးေဆာင္တဲ့ ကမၼဌာန္းတရားပဲလုိ႕ ေျပာရမွာပဲ။

တရားကုိ ႏြံႏြံတာတာ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူူး၊ အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လွဴပ္ဘူး။ မဟာသတိပဌာနသုတၱန္ထဲမွာ ေဟာၾကားထားတာက သတိပဌာန္ တရားေတာ္သာလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းကို ေအာင္နုိင္ေသာနည္းလမး္ျဖစ္သည္လုိ႕ ဆိုထားတယ္။

အခ်ဴိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမူေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြကုိ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စ ထြက္ခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ  ့ဒီလူေတြဟာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သတိပဌာန္တရား ကင္းမဲ့ခဲ့လုိ႕ပဲ။ သတိပဌာန္တရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားရင္ ကိုယ့္ဘ၀က ေပးတဲ့တာ၀န္ကုိ ေကာင္းစြာ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္။“

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ ဆရာေတာ္ဆက္လက္အမိန္႕ရွိသည့္အတုိင္း “မိမိမွာကမာၻကုိ အကိ်ဴးျပဳႏုိင္တဲ့အလုပ္ ရွိတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကုိသာ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ပါ။ သတိပဌာန္တရားက အက်ဴိးျပဳလိမ့္မယ္။ အဲဒီအလုပ္ကေတာ့ စာေရးဖုိ႕ပဲ” ဟူေသာ ဆုံးမစကားကုိ နာခံလ်က္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာမွာ သည္စာအုပ္ကေလးကုိ ေရးျဖစ္သြားေၾကာင္းျဖင္ ့အဆုံးသတ္ထားပါသည္။

ခင္မ်ဳိးခ်စ္ေရး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တဦး၏ ခရီးၾကမ္း (ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ဘာသာျပန္)

စာအုပ္အမည္ – A Buddhist Pilgrims Progress

ေရးသားသူ – Khin Myo Chit

ဘာသာျပန္အမည္ – ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း

ဘာသာျပန္သူ – ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ

ထုတ္ေ၀သူ – လင္းလြန္းခင္စာေပ

တန္ဖုိး – ၁၂၀၀က်ပ္

အုပ္ေရ – ၅၀၀

မ်က္နွာဖုံး – Eagle

စာမ်က္နွာ – ၁၂၀ ခန္႕

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ – ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ သူ႕ဘ၀တြင္ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္သိန္းေဆြသည္ ဗုိ္လ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆုံးျပီးေနာက္ အေမရိကသုိ႕ ပညာေတာ္သင္သြားခဲ့ျပီး ျပန္လာေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးသမားေယာင္ေယာင္ျဖင့္ သူမရွိလွ်င္ ကမာၻၾကီးပ်က္သြားေတာ့္မည္ ဟူေသာပုံစံျဖင့္ သြားလာလွဴပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။ အမ်ားကေျပာၾကသည္မွာ သူသည္ သူ႕ကုိယ္သူ တစ္ေန႕ ၀န္ၾကီးခဴ်ပ္ျဖစ္မည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ထားသူျဖစ္သည္တဲ့။ သူ႕လုိလူမ်ဴိးက လူ႕ေလာကကိုစြန္႕ခြာ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ၀င္သြားသည္မွာ ထူးျခားပါသည္။ ေနာင္တြင္ သူ႕ဘဲြ႕အမည္မွာ ဦးသာသန၀ိသုဒၶိျဖစ္သည္။ ကုိလွေဖအမည္ရွိ ကုန္သည္တစ္ဦးသည္ ဂ်ပန္ေခတ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ယုိးဒယားနယ္စပ္ ရထားလမ္းေပါက္ေသာ နယ္စပ္တြင္ သူလ်ဴိလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူကၽႊမ္းက်င္စြာလုပ္ေသာ အလုပ္မ်ားမွာ ေတးဂီတ၊ စကားရည္လုပဲြ၊ စီးပြားေရး၊ ကိစၥမ်ဴိးစုံ လွသည္။ သူသည္ အာ၀ဇြန္းေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ သူလူ႕ဘ၀ကုိ စြန္႔လႊတ္ျပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားေတာ့ ဘဲြ႕အမည္ ဦး၀ိနယ (စြန္းလြန္းေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ၾကီး) ျဖစ္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဴလ္ႏွစ္ဦး ဘုန္းၾကိး၀တ္သြားသည္ဟူေသာ သတင္းသည္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ စိတ္ကုိလွဴပ္ရွားသြားေစလ်က္ ေဘာက္ေထာ္စြန္းလြန္းေက်ာင္းသို႕ သြားရန္ အားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္က ထုိအျဖစ္ကုိ “ကၽြန္မကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္းပါပဲ“ ဟု ေရးသားထားပါသည္။

ေခါင္းစဥ္အရ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္းဟု ဆုိသကဲ့သုိ႕ပင္ တရားရူဴျခင္း၊ တရားမွတ္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာလုိက္ျခင္း အစရွိေသာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခံစားခဲ့ရသည့္ တရားထုိင္ျခင္း အေတြ႕အၾကဳံမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကဳံခဲ့ရပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေျပာမိေသာစကားမွာ-“ငါဘာေၾကာင့္မ်ား ဒါကုိ လုပ္မိပါလိမ့္၊ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္မိတာ မွားတာပဲ၊ ဒီတခါထုိင္ျပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါျပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ မထုိင္ေတာ့ဘူး“ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသသည္။ သုိ႕ေသာ္ရွဴရင္းနဲ႕ ၾကိဳးစားလုိက္ေသာအခါ ဆက္ရွဳ၍ ရလာသည္။ ရွဳလုိ႕ေတာင္ ေကာင္းလာသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဒုကၡအမ်ဴိးမ်ဳိးကုိ ခံစားေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရသာကို ခံစားလာရသည္။

ဒါဟာျဖင့္ တကယ္ေအးခ်မ္းပါလား၊ ဘယ္လုိ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိတာေတာင္ ေျပာရခက္ပါလား၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သန္႕ရွင္းသြားသည္ကုိ ခံစားလုိက္ရသည့္ ခ်မ္းသာမူမ်ူိး တခါမွ မေတြးဖူးပါလား.. ဟူ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိေတာ့ မျပတ္ေအာင္လုပ္သင့္သည္ဟူ၍ ခံစားမိလာရပုံမ်ားကုိ ဖတ္ရူၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းအခန္းမ်ားတြင္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ သာယာမိေသာ အာရုံနိမိတ္ပုံမ်ား၊ မိမိရွာေဖြေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ နက္နဲေသာ သဘာ၀တရားမဟုတ္ေသာ အေရာင္အလင္းမ်ာအေပၚ သာယာမိရာမွ ဗုဒၶ၏သေဘာတရားမ်ားနွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားရပုံမ်ား၊ ဟုိသည္ေရာက္ေနေသာ စိတ္ရုိင္းကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားရပုံ၊ ထိမူ သိမူ သတိျပဳသည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ေ၀ဒနာမ်ားကို သတိႏွင့္ကပ္လ်က္ သိေနေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပုံမ်ားကုိ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္မ်ား ေရးသားထားသည္။

တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္လာသည့္အက်ဴးိကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ သိလာတာျဖစ္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ တရားအားထုတ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာခရီးၾကမ္းအေၾကာင္း အဆုံးသတ္ပါေတာ့မည္။ သုိ႕ေသာ္ေရးသားျခင္း အဆုံးသတ္တာသာျဖစ္ျပီး ခရီးကေတာ့မျပီးေသးေၾကာင္း ဆုိထားပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ တစ္ေန႕တြင္ ဆရာေတာ္ဦး၀ိနယႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ယခုလုိညီးညဴမိသည္မွာ “ေလာကမွာ လုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ စစ္ေတြပ ပဋိပကၡေတြ အျပည့္နဲ႕။ ဒါေတြအတြက္ ကိုယ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ။”

ဆရာေတာ္က ဤသုိ႕မိန္႕သည္။

“ေလာကမွာ အမ်ားအက်ဴိးအတြက္ကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ ျဖစ္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခု သိထားရမွာက အမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တုိင္က အရည္အခ်င္း ျပည့္၀ဖုိ႔လုိတယ္။ အရည္အခ်င္းျပည့္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အေကာင္းဆုံးနည္းက သတိပဌာန္တရားပဲ။ သတိဦးေဆာင္တဲ့ ကမၼဌာန္းတရားပဲလုိ႕ ေျပာရမွာပဲ။

တရားကုိ ႏြံႏြံတာတာ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူူး၊ အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လွဴပ္ဘူး။ မဟာသတိပဌာနသုတၱန္ထဲမွာ ေဟာၾကားထားတာက သတိပဌာန္ တရားေတာ္သာလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းကို ေအာင္နုိင္ေသာနည္းလမး္ျဖစ္သည္လုိ႕ ဆိုထားတယ္။

အခ်ဴိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမူေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြကုိ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စ ထြက္ခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ  ့ဒီလူေတြဟာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သတိပဌာန္တရား ကင္းမဲ့ခဲ့လုိ႕ပဲ။ သတိပဌာန္တရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားရင္ ကိုယ့္ဘ၀က ေပးတဲ့တာ၀န္ကုိ ေကာင္းစြာ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္။“

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ ဆရာေတာ္ဆက္လက္အမိန္႕ရွိသည့္အတုိင္း “မိမိမွာကမာၻကုိ အကိ်ဴးျပဳႏုိင္တဲ့အလုပ္ ရွိတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကုိသာ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ပါ။ သတိပဌာန္တရားက အက်ဴိးျပဳလိမ့္မယ္။ အဲဒီအလုပ္ကေတာ့ စာေရးဖုိ႕ပဲ” ဟူေသာ ဆုံးမစကားကုိ နာခံလ်က္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာမွာ သည္စာအုပ္ကေလးကုိ ေရးျဖစ္သြားေၾကာင္းျဖင္ ့အဆုံးသတ္ထားပါသည္။

Read More

စာအုပ္အမည္ - A Buddhist Pilgrims Progress

ခင္မ်ဳိးခ်စ္ေရး ဗုုဒၶဘာသာ၀င္တဦး၏ ခရီးၾကမ္း (ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း ဘာသာျပန္)

မိုုးမခစာအုုပ္စင္၊ ဂ်ဳနီယာ၀င္း၊ ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃

စာအုပ္အမည္ - A Buddhist Pilgrims Progress

ေရးသားသူ - Khin Myo Chit

ဘာသာျပန္အမည္ - ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း

ဘာသာျပန္သူ - ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ

ထုတ္ေ၀သူ - လင္းလြန္းခင္စာေပ

တန္ဖုိး - ၁၂၀၀က်ပ္

အုပ္ေရ - ၅၀၀

မ်က္နွာဖုံး - Eagle

စာမ်က္နွာ - ၁၂၀ ခန္႕

ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ - ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မည္။

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ သူ႕ဘ၀တြင္ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္သိန္းေဆြသည္ ဗုိ္လ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆုံးျပီးေနာက္ အေမရိကသုိ႕ ပညာေတာ္သင္သြားခဲ့ျပီး ျပန္လာေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးသမားေယာင္ေယာင္ျဖင့္ သူမရွိလွ်င္ ကမာၻၾကီးပ်က္သြားေတာ့္မည္ ဟူေသာပုံစံျဖင့္ သြားလာလွဴပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။ အမ်ားကေျပာၾကသည္မွာ သူသည္ သူ႕ကုိယ္သူ တစ္ေန႕ ၀န္ၾကီးခဴ်ပ္ျဖစ္မည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ထားသူျဖစ္သည္တဲ့။ သူ႕လုိလူမ်ဴိးက လူ႕ေလာကကိုစြန္႕ခြာ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ၀င္သြားသည္မွာ ထူးျခားပါသည္။ ေနာင္တြင္ သူ႕ဘဲြ႕အမည္မွာ ဦးသာသန၀ိသုဒၶိျဖစ္သည္။ ကုိလွေဖအမည္ရွိ ကုန္သည္တစ္ဦးသည္ ဂ်ပန္ေခတ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ယုိးဒယားနယ္စပ္ ရထားလမ္းေပါက္ေသာ နယ္စပ္တြင္ သူလ်ဴိလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူကၽႊမ္းက်င္စြာလုပ္ေသာ အလုပ္မ်ားမွာ ေတးဂီတ၊ စကားရည္လုပဲြ၊ စီးပြားေရး၊ ကိစၥမ်ဴိးစုံ လွသည္။ သူသည္ အာ၀ဇြန္းေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ သူလူ႕ဘ၀ကုိ စြန္႔လႊတ္ျပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားေတာ့ ဘဲြ႕အမည္ ဦး၀ိနယ (စြန္းလြန္းေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ၾကီး) ျဖစ္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဴလ္ႏွစ္ဦး ဘုန္းၾကိး၀တ္သြားသည္ဟူေသာ သတင္းသည္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ စိတ္ကုိလွဴပ္ရွားသြားေစလ်က္ ေဘာက္ေထာ္စြန္းလြန္းေက်ာင္းသို႕ သြားရန္ အားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္က ထုိအျဖစ္ကုိ “ကၽြန္မကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္းပါပဲ“ ဟု ေရးသားထားပါသည္။

ေခါင္းစဥ္အရ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္းဟု ဆုိသကဲ့သုိ႕ပင္ တရားရူဴျခင္း၊ တရားမွတ္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာလုိက္ျခင္း အစရွိေသာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခံစားခဲ့ရသည့္ တရားထုိင္ျခင္း အေတြ႕အၾကဳံမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကဳံခဲ့ရပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေျပာမိေသာစကားမွာ-“ငါဘာေၾကာင့္မ်ား ဒါကုိ လုပ္မိပါလိမ့္၊ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္မိတာ မွားတာပဲ၊ ဒီတခါထုိင္ျပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါျပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ မထုိင္ေတာ့ဘူး“ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသသည္။ သုိ႕ေသာ္ရွဴရင္းနဲ႕ ၾကိဳးစားလုိက္ေသာအခါ ဆက္ရွဳ၍ ရလာသည္။ ရွဳလုိ႕ေတာင္ ေကာင္းလာသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဒုကၡအမ်ဴိးမ်ဳိးကုိ ခံစားေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရသာကို ခံစားလာရသည္။

ဒါဟာျဖင့္ တကယ္ေအးခ်မ္းပါလား၊ ဘယ္လုိ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိတာေတာင္ ေျပာရခက္ပါလား၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သန္႕ရွင္းသြားသည္ကုိ ခံစားလုိက္ရသည့္ ခ်မ္းသာမူမ်ူိး တခါမွ မေတြးဖူးပါလား.. ဟူ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိေတာ့ မျပတ္ေအာင္လုပ္သင့္သည္ဟူ၍ ခံစားမိလာရပုံမ်ားကုိ ဖတ္ရူၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းအခန္းမ်ားတြင္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ သာယာမိေသာ အာရုံနိမိတ္ပုံမ်ား၊ မိမိရွာေဖြေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ နက္နဲေသာ သဘာ၀တရားမဟုတ္ေသာ အေရာင္အလင္းမ်ာအေပၚ သာယာမိရာမွ ဗုဒၶ၏သေဘာတရားမ်ားနွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားရပုံမ်ား၊ ဟုိသည္ေရာက္ေနေသာ စိတ္ရုိင္းကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားရပုံ၊ ထိမူ သိမူ သတိျပဳသည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ေ၀ဒနာမ်ားကို သတိႏွင့္ကပ္လ်က္ သိေနေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပုံမ်ားကုိ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္မ်ား ေရးသားထားသည္။

တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္လာသည့္အက်ဴးိကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ သိလာတာျဖစ္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ တရားအားထုတ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာခရီးၾကမ္းအေၾကာင္း အဆုံးသတ္ပါေတာ့မည္။ သုိ႕ေသာ္ေရးသားျခင္း အဆုံးသတ္တာသာျဖစ္ျပီး ခရီးကေတာ့မျပီးေသးေၾကာင္း ဆုိထားပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ တစ္ေန႕တြင္ ဆရာေတာ္ဦး၀ိနယႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ယခုလုိညီးညဴမိသည္မွာ “ေလာကမွာ လုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ စစ္ေတြပ ပဋိပကၡေတြ အျပည့္နဲ႕။ ဒါေတြအတြက္ ကိုယ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ။”

ဆရာေတာ္က ဤသုိ႕မိန္႕သည္။

“ေလာကမွာ အမ်ားအက်ဴိးအတြက္ကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ ျဖစ္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခု သိထားရမွာက အမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တုိင္က အရည္အခ်င္း ျပည့္၀ဖုိ႔လုိတယ္။ အရည္အခ်င္းျပည့္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အေကာင္းဆုံးနည္းက သတိပဌာန္တရားပဲ။ သတိဦးေဆာင္တဲ့ ကမၼဌာန္းတရားပဲလုိ႕ ေျပာရမွာပဲ။

တရားကုိ ႏြံႏြံတာတာ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူူး၊ အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လွဴပ္ဘူး။ မဟာသတိပဌာနသုတၱန္ထဲမွာ ေဟာၾကားထားတာက သတိပဌာန္ တရားေတာ္သာလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းကို ေအာင္နုိင္ေသာနည္းလမး္ျဖစ္သည္လုိ႕ ဆိုထားတယ္။

အခ်ဴိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမူေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြကုိ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စ ထြက္ခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ  ့ဒီလူေတြဟာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သတိပဌာန္တရား ကင္းမဲ့ခဲ့လုိ႕ပဲ။ သတိပဌာန္တရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားရင္ ကိုယ့္ဘ၀က ေပးတဲ့တာ၀န္ကုိ ေကာင္းစြာ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္။“

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ ဆရာေတာ္ဆက္လက္အမိန္႕ရွိသည့္အတုိင္း “မိမိမွာကမာၻကုိ အကိ်ဴးျပဳႏုိင္တဲ့အလုပ္ ရွိတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကုိသာ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ပါ။ သတိပဌာန္တရားက အက်ဴိးျပဳလိမ့္မယ္။ အဲဒီအလုပ္ကေတာ့ စာေရးဖုိ႕ပဲ” ဟူေသာ ဆုံးမစကားကုိ နာခံလ်က္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာမွာ သည္စာအုပ္ကေလးကုိ ေရးျဖစ္သြားေၾကာင္းျဖင္ ့အဆုံးသတ္ထားပါသည္။

Read More

အာလ္ထရာဗုိင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္မ်ားႏွင့္ကၽြန္မ

အာလ္ထရာဗုိင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္မ်ားႏွင့္ကၽြန္မ

ဂ်ဴနီယာ၀င္း၊ ေမ ၁၊ ၂၀၁၃

(ဒီေလာက္ေတာင္ပူျပင္းတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ထီးမေဆာင္း မ်က္မွန္မကာပဲ ေလ်ာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မကုိ သူတုိ႕က ၀ုိင္းဆူလုိက္ၾကတာ။)

ဒီမွာရာသီဥတုက အလြန္ပူအုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မုိးေလ၀သေၾကျငာခ်က္ကလည္း ကၽြန္မတုိ႕ကုိ စိတ္ညစ္ေစရတယ္။ ေနေရာင္ေအာက္ထြက္ရင္ သတိထားရမတဲ့။ အာလ္ထရာဗိုင္းအုိးလက္ ေရာင္ျခည္ ဆုိလား။ အခု ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနတယ္ဆုိပဲ… ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲသည္ေရာင္ျခည္ကုိ အႏၱရယ္ရွိတဲ့ေရာင္ျခည္လုိ႕ ေခၚတယ္။ ေန႕လည္၁၁နာရီနဲ႕ ၂နာရီၾကားက အဆုိးဆုံးပဲ တဲ့။ ကၽြန္မသိသေလာက္ ေျပာရရင္ သဘာ၀တရားၾကီးက ကၽြန္မတုိ႕ကုိ အုိဇုန္းအလႊာက ကာကြယ္ေပးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္အလႊာကလည္း တေျဖးေျဖးပါးလာျပီ။ အဆိပ္ေငြ႕ေတြ ထုတ္လႊတ္တာေတြကလည္း မ်ားလာတာကုိး။ ဒီေတာ့ အာလ္ထြာဗုိင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္က အခုဆုိ လူေတြနဲ႕ တုိက္ရုိက္ထိေတြ႕လာျပီေပါ့။

ကၽြန္မတုိ႕တုိ္င္းျပည္အတြက္ေတာ့ ဒီလက အပူဆုံးလ။ သည္ေတာ ့အျပင္ထြက္ရင ္ ပုိသတိထားရေတာ့မယ္။ အာလ္ထရာဗုိင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္ေခၚ ယူဗီေရာင္ျခည္ေၾကာင့့့္ ျဖစ္တဲ့အေရျပားကင္ဆာတုိ႕ အျမင္ခ်ဴိ႕ယြင္းတာတုိ႕ကုိ ေရွာင္ရွားဖုိ႕ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ကာကြယ္ထားရမယ္။ ယူဗိအမွတ္တမ္းအရေတာ ့၈၊ ၉၊ ၁၀ ဆုိရင္ အရည္ျပားနဲ႕ မ်က္စိအႏၱရယ္ရွိတယ္။ ၁၃နဲ႕ ၁၄ ဆုိရင္ ကုိယ္ခႏၱာအႏၱရယ္ရွိတယ္။ အခုဒီတုိင္းျပည္မွာေတာ့ ယူဗီေရာင္ျခည္က ၁၃နဲ႕ အထက္လုိ႕ ဆုိတယ္။ သည္ေတာ့ ဒါက ေနေလာင္ျခင္းနဲ႕ က်မ္းမာေရးကို ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ေပါ့။

မနက္၁၀နာရီ မထုိးခင္ ေစ်းသြားေတာ့ ၁၁နာရီ မထုိးခင္ အိမ္ျပန္သင့္တယ္လုိ႕ေတာ ့ေတြးမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အာလ္ထရာဗုိင္းအုိလက္ေရာင္ျခည္က အႏၱရယ္ရွိတယ္။ သည္ေတာ့ ေန႕ခင္းအခ်ိန္ဆို ပုိျပီး ေရွာင္ရမယ္။ သုိ႕ေသာ္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ ့ေစ်း၀ယ္တာကလည္း အခ်ိန္ကိုက္မျပီးဘူး။ လူေတြကေတာ ့ သြားလာလွဴပ္ရွားေနဆဲပါပဲ။ သူတု႕ိၾကည့္ရတာ အာလ္ထရာဗိုင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္ကို မေၾကာက္ၾကသလုိပဲ။

တက္စီဒရုိင္ဘာေတြလည္း အရိပ္မွာ ပါဆင္ဂ်ာကို ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကတာေတြ႕တယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ယာဥ္ေတြကေတာ့ ေနပူထဲမွာ ရပ္ထားတယ္။ နာရီကုိငုံ႕ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၁၁နာရီခဲြ ပါေပါ့။ ဘတ္စ္ကားေတြလည္း လူအျပည့္။ လူေတြကလည္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ အလုပ္မ်ားေနလုိက္ၾကတာ။ သစ္သီးေရာင္းတဲ့သူေတြလည္း ေအးေအးေဆးေဆး အေရာင္းမပ်က္ဘူး။ အစစအရာရာ ပုံမွန္။ လြန္ခဲ့တဲ့လအနည္းငယ္ေလာက္က သစ္ပင္ေတြအမ်ားၾကီး တံတားေတြေဆာက္လုိ႕ ခုတ္ပစ္လုိက္ရတာ မွတ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေလေတြလည္း မေအးေတာ့ဘူး။

“အာလ္ထရာဗုိင္းအုိးလက္ေရာင္ျခည္သည္ ယခုအခါ အလြန္ျမင့္မားေသာအဆင့္တြင္ ရွိေနသည္…. ထုိ႕ေၾကာင့္ အလြန္အႏၱရယ္ရွိသည္….. ယူဗီေရာင္ျခည္သည္ ေန႕လည္ခင္းတြင္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္သည္… ထုိ႕ေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ေသာလူမ်ားအေနႏွင့္ ၁၁နာရီႏွင့္၂နာရီၾကားမွာ……“ ကၽြန္မနားထဲမွာ ၾကားေနသည္။

အခုမနက္အျပင္ထြက္ေတာ့ ကၽြန္မလည္းေၾကာက္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ၁၁ နာရီမထုိးခင္ အိမ္ျပန္သင့္တယ္လုိ႕ ေတြးထားတာ။ ဒါေပမယ့္ အခုကၽြန္မက သည္ေန႕လည္ခင္းမွာ အျပင္မွာပဲ ရွိေသးတယ္။ လူေတြလည္း အလုပ္မ်ားေနဆဲပဲ။ သူတုိ႕က ထူထဲတဲ့အ၀တ္ေတြလည္း ၀တ္မထားဘူး။ ေနကာမ်က္မွန္လည္း တပ္မထားၾကဘူး။ ထီးနဲ႕လည္း မကာကြယ္ထားဘူး။ ကၽြန္မတစ္ဦးတည္း… ေအာက္ခံတီရွပ္ပါးပါးေလးေပၚမွာ အက်ီလက္ရွည္ၾကီး ထပ္၀တ္ထားလုိ႕၊ ေနကာမ်က္မွန္နဲ႕၊ ထီးနဲ႕။

ဒီလုိနဲ႕ တက္စီငွားျပီး အိမ္ျပန္တယ္။ တက္စ္ီဒရုိင္ဘာက ဘာအက်ီအထူမွလည္း ၀တ္မထား၊ ေနကာမ်က္မွန္လည္း တပ္မထားဘူး။ ကၽြန္မအေပၚက ထပ္၀တ္ထားတဲ့ အက်ီလက္ရွည္က ကၽြန္မကိုပုိျပီး ပူအုိက္ ေခၽြးထြက္ေစတယ္။ အေပၚအက်ီကို ခ်ႊတ္ပစ္လုိက္ေတာ့မွပဲ အတြင္းကတီရွပ္ပါးေလးနဲ႕ ေနလုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသြားတယ္။ အိမ္ေပါက္၀ေရာက္ေတာ့ တက္စီေပၚကဆင္း။ ျခံထဲကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ ေနေအာက္မွာ၊ ဘာအရိပ္မွလည္း မရွိ။ ကၽြန္မက ျခံထဲကုိ ဘာထီးမွလည္း မေဆာင္း၊ ေနကာမ်က္မွန္လည္း မတပ္ေတာ့ဘဲ ၀င္သြားလုိက္ေတာ့တယ္။ အိမ္ထဲလူၾကီးေတြက ကၽြန္မကုိေတြ႕ေတာ့ လွမး္ေအာ္လုိက္ၾကတာ။

ဒီေလာက္ေတာင္ ပူျပင္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ ထီးမေဆာင္း မ်က္မွန္မကာပဲ ေလ်ာက္ေနတဲ့ကၽြန္မကုိ ၀ုိင္းဆူလုိက္ၾကတာ။

…“အာလ္ထရာဗုိင္းအုိလက္ေရာင္ျခည္က အႏၱရယ္ရွိတယ္။ သည္ေတာ့ ေန႕ခင္းအခ်ိန္မွာ အျပင္ထြက္ရင္ ထီးေဆာင္းပါ။ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားပါ… မဟုတ္ရင္ေတာ ့အေရျပားကင္ဆာတုိ႕ အျမင္အာရုံ ထိခုိက္တာတုိ႕……”

ကၽြန္မကျပဳံးုလိုက္မိတယ္။ သူတုိ႕ကုိ ေနာက္မွပ ဲရွင္းျပေတာ့မယ္ေလ။

 (Photo Credit - http://www.spexexpressions.com/2011/07/13/its-national-uv-awareness-month/)

Read More