ယံုျကည္မႈ
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
အေတြးအျမင္ (အမွတ္ ၁၉၃)
ယံုျကည္မႈကို တည္ေဆာက္ျပီး တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ဆက္ဆံရျခင္းသည္ ေကာင္းေပစြ။ ယံုျကည္မႈမရိွလွ်င္ ဘာေတြျဖစ္သြား နိုင္ပါသလဲ။ ကြ်န္မသည္ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံျကားမွာ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့ေသာ 'သမားေတာ္' အမည္တြင္ေသာ အခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းတဲြကို ျကည့္ျပီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ အေတြးပါ။
'သမားေတာ္' ဇာတ္လမ္းတဲြကို ျကည့္ဖူးသူမ်ားသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းအေသးစိတ္ကိုေတာ့ မေျပာလိုပါ။ အဓိက အခ်က္ကိုသာေရြး၍ တင္ျပသြားမည္။ 'ေဒါက္တာဟို' ‘Dr.Heo’ ဟု အမည္တြင္ေသာ 'သမားေတာ္'သည္ ေရာဂါကုရာတြင္ အလြန္ေတာ္ေသာ ေဆးဆရာ၊ ေဆးပညာ သုေတသနကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသူတစ္ဦးဟု ပံုေဖာ္ထားရံုမက သူသည္ လူနာမ်ားအေပၚတြင္ ယုတ္၊ လတ္၊ ျမတ္ မေရြး တစ္ေျပးညီ ေဆးကုသေပးသူ/ဆင္းရဲခ်မ္းသာမျကည့္/မ်က္နွာမေရြးကုသေပးသူ၊ 'ကြ်န္ေတာ္က လူနာကိုပဲျကည့္ပါတယ္၊ သူ့ေရာဂါကိုပဲ စိတ္ဝင္စားပါတယ္၊ သူ့ရဲ့ရာထူးကို မျကည့္ပါ' ယင္းသည္ သမားေတာ္၏ သစၥာစကား။
အလြန္ရႈပ္ေထြးေသာ စစ္ပဲြကာလ၊ မင္းသားငယ္ အေျပာင္းအလဲထီးနန္းအရႈပ္ အေထြးေတြျကားထဲမွာ သမားေတာ္သည္ ဘုရင္၏ လက္စဲြ ျဖစ္လာရံုမက မနာလိုသူမ်ားျပား၊ ကုန္းတိုက္သူမ်ား ျကားဝယ္ေတာ္ေတာ္ျကီးကို ရုန္းကန္ေနခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ကိုျကည့္ျပီး အားမလို အားမရေတြျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ကိုယ္ကေကာင္းရင္ေခါင္းဘယ္မွ မေရႊ႕၊ ဘယ္သူပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ဟူေသာ ဝါဒကို စဲြကိုင္ကာ ရပ္တည္ခဲ့ ေသာ သမားေတာ္၏ သစၥာတရားကို ေတြ့ျမင္ခြင့္ရလိုက္ပါသည္။
သမားေတာ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဂ်ပန္ေတြ ဝင္လာစဥ္က ေဆးစာအုပ္မ်ားကို တန္ဖိုးထားအေလးထား သယ္ ယူေနေသာ သမားေတာ္သည္ မိသားစုကို လွည့္မျကည့္နိုင္၊ ဘုရင့္အပါးအမႈထမ္းရသည္ကိုလည္း ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ အျဖစ္နွင့္ ျကံုခဲ့ရသည္။ ဤေနရာတြင္ သူ့ကို ေဂ်ာက္တြန္းရန္ ေစာင့္ေနေသာ အမတ္မ်ားက 'ေဒါက္တာဟို ကိုယ္လြတ္ရုန္းထြက္ေျပးေလျပီ၊ ဘုရင္ကို သစၥာေဖာက္ ေလျပီ'ဟု ဝိုင္းဝန္းေျပာဆိုေနျကခိ်န္ဝယ္ 'ေဒါက္တာဟိုက အဲဒီလို ထြက္ေျပးတဲ့ လူစားမို်းမဟုတ္ပါဘူး။ သူ့ကို ကု်ပ္ယံုျကည္ပါတယ္'ဟု ေျပာထြက္ဝံ့ေသာ အမတ္တစ္ဦးကို ေတြ့ခဲ့ပါသည္။ လူ ၁ဝဝ မွာ ၉၉ ေယာက္က သမားေတာ္ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျကခိ်န္မွာ သမားေတာ္ အေပၚ 'ယံုျကည္မႈ'ရိွေသာ အမတ္တစ္ဦးကို ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းအေပၚ ကြ်န္မအလြန္ သေဘာက်မိသည္။ 'ဟုတ္တယ္၊ သမားေတာ္က အဲဒီလို ကိုယ္လြတ္ရုန္းတဲ့သူ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သူမဟုတ္၊ မိသားစုအေရးကို တိုင္းေရးျပည္ေရးထက္ ဦးစားေပးသူမဟုတ္'... ကြ်န္မအလြန္ အေလးအနက္ ထားမိေသာ အခ်က္ပါ။ 'ကိုယ္လြတ္ရုန္းေကာင္း ရုန္းနိုင္တယ္ေလ... သူ့လည္း အျပစ္တင္လို့မရဘူးေပါ့... အေျခအေနကလည္း အဲဒီလိုေပးလာေတာ့လည္း... သူက ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လဲ... အဲဒီလို လုပ္ေကာင္းလုပ္နိုင္တာေပါ့... ' စေသာ စေသာ သမားေတာ္ကို ခ်စ္ခင္ ေလးစားသူတို့ေတာင္မွ ထင္ေယာင္ထင္မွား ေတြေဝသြားခိ်န္မွာ 'ေဒါက္တာဟိုက အဲဒီလို လူစားမို်းမဟုတ္ဖူးေဟ့'ဟု ယံုျကည္သူ တစ္ဦး ရိွေနတာကို ကြ်န္မ ျကက္သီးေမြးညွင္းထမတက္ ခံစားမိပါသည္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီနွမ္းတစ္ေစ့နဲ့ေတာ့ ဆီမျဖစ္ပါဘူး။ သို့ေသာ္ ကြ်န္မသည္ ေဒါက္တာဟို၏ ေနရာတြင္ ခံစားမိရင္း ထိုနွမ္းေလးတစ္ ေစ့ကို အလြန္တန္ဖိုးထားမိပါသည္။
တစ္ဖန္ မင္းသားေလးဖ်ားနာ၍ ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖစ္ေသာအခါမွာ ရႈပ္ေထြးေသာ နိုင္ငံေရး ဂယက္ထဲမွာ မင္းသားေလးကို ေသေစလိုသူ အမတ္ေတြက တစ္ဖက္၊ ရွင္ေစလိုေသာ အမတ္ေတြက တစ္ဖက္ျဖစ္လာျပန္သည္။ ေဒါက္တာဟိုမွာ ေရာဂါကုသဖို့အေရးသာ စဥ္းစားေနသူ ျဖစ္၍ ထီးနန္းအရိုက္အရာ ျပႆနာကို ဘယ္လိုမွ အာရံုမထားသည္မွာ ထင္ရွားသည္။ ဤသို့နွင့္ မိုးေရစစ္စစ္ကို ခံယူကာ အဆိပ္ (Arsenic) နွင့္ ေရာ၍ ေဆးရည္ေဖာ္ခဲ့သည္။ ယင္းသည္ မင္းသားေလးကို သတ္ဖို့လုပ္ပါသည္ဟု အစြပ္စဲြခံရျပန္သည္။
မင္းသားကို ေသေစလိုသူေတြကလည္း ေဒါက္တာဟိုကို အေကာင္းမျမင္၊ မင္းသားကို မေသေစလိုသူေတြကလည္း ထိုအခါမွာေတာ့ ေဒါက္တာဟိုကို အေကာင္းမျမင္၊ မင္းသားကို မေသေစလိုသူေတြကလည္း ထိုအခါမွာေတာ့ ေဒါက္တာဟိုကို အထင္လဲြနွင့္ေတာ္ေတာ္ျကီး အျကပ္ေတြ့ခဲ့ရေလသည္။ ဤေနရာတြင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ မင္းသားသည္ သမားေတာ္၏မ်က္နွာကိုျကည့္ျပီး 'ေဒါက္တာဟိုကို ကု်ပ္ယံုျကည္ပါတယ္။ ေဒါက္တာဟိုဟာ အဲဒီလို လူစားမို်းမဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးသာေပးပါေတာ့'ဟု အမတ္ေတြအားလံုးေရွ့မွာ ေဒါက္တာဟို ဆီက ေဆးကို ေတာင္းခဲ့ရာအားလံုး အံ့ျသတုန္ျကရေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုေဆးနွင့္ပင္ မင္းသားအသက္ရွင္ခဲ့သည္။ 'ယံုျကည္မႈ'သည္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေရးပါခဲ့ပါသလဲ။ မင္းသား၏ သမားေတာ္အေပၚ ယံုျကည္မႈသည္ သူ့အသက္နွင့္ပင္ အေလာင္းအစား လုပ္ဝံ့ေပသည္။ 'ငါ့ကို လုပ္ျကံေကာင္း လံုျကံနိုင္တယ္ေလ... အေျခအေနေတြကလည္း ေပးေနေတာ့... 'ဟုမ်ား နည္းနည္းေလးေတာင္ ေတြးမိခဲ့ရင္ မင္းသား က ထိုအဆိပ္ပါေသာ ေျဖေဆးကို ေသာက္ရဲပါ့မလား။ ေပးေနေသာ အေျခအေနေတြထဲမွာ မင္းသားဟာ အသက္ရွင္ျပီး ဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ေဒါက္တာဟိုအပါအဝင္ အမတ္တခို့်မွာ အကြပ္မ်က္ခံရဖို့အေျကာင္းေတြ ရိွလာနိုင္သည္။ ေဒါက္တာဟို လုပ္ေနေသာ ေဆးပညာသုေတသန တစ္ခုလံုး ပ်က္စီးသြားဖို့ အလားအလာေတြကလည္း ရိွေနေသးသည္။ မင္းသားသာ အသက္ရွင္လွ်င္ သမားေတာ္ ေဒါက္တာဟိုအတြက္ ေကာင္းတာဘာမွမရိွ။ ထိုအေျခအေနမို်း ရိွေနလ်က္နွင့္ပင္ သမားေတာ္သည္ 'လူနာကိုပဲ ျကည့္ပါတယ္။ ေရာဂါကိုပဲ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ တျခားဘာကိုမွ မျကည့္ပါ'ဟူေသာ သစၥာတရားကို လက္ကိုင္စဲြထားပါေျကာင္းကို မင္းသားက ယံုျကည္ရသည့္အျဖစ္သည္ အေတာ္ေလးနက္ လွပါသည္။
'ယံုျကည္မႈ'ကို တည္ေဆာက္ျပီး တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ဆက္ဆံရျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ အကို်းကို ရနိုင္ပါသလား။ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို ယံုျကည္၍ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးဝံ့ေသာ သမားေတာ္ဘက္က အမတ္တစ္ဦးတည္းသာ ရိွခဲ့၏။ သမားေတာ္၏ သစၥာ တရားကို အသက္နွင့္ပင္ အေလာင္းအစားလုပ္ဝံ့ေသာ သူဟူ၍ သမားေတာ္ဘက္က မင္းသားငယ္တစ္ဦးသာရိွခဲ့၏။ ကမၻာေပၚတြင္ သစၥာ တရားကို ယံုျကည္ေသာ သူတစ္ေယာက္မကသာရိွခဲ့ပါလွ်င္ ကြ်န္မယခုလို အေတြးမို်းေတြးျပီး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးမိပါ့မလားဟု စဥ္းစားလိုက္မိပါေတာ့သည္။
