အေတြးအျမင္စာစဥ္ ၁၈၄ - ၂၀၀၇ ဂ်ဴလုိင္လ တြင္ပါရွွိေသာ
၅၂ ုပုဒ္ေျမာက္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ား
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
Jeffery Sachs ေရးသားေသာ The end of Poverty အမည္ရွိစာအုပ္တအုပ္ထြက္ရွိခဲ့ပါသည္။
“ဆင္းရဲတြင္းအဆုံးသတ္ဖုိ႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္ၾကပါသလဲ“ ဟုဆိုထားပါသည္။
ထုိစာအုပ္ကုိမဖတ္ရူခင္စာအုပ္ထဲမွာဘာေတြပါသလဲဆုိတာကိုမစူးစမ္းခင္မွာ စာအုပ္ရဲ႕
နိဒါန္းတစ္ခုကုိေတြ႕လုိက္ရပါသည္။အဲသည္န္ိဒါန္းမွာကိုကစာအုပ္ရဲ႕အႏွစ္သာရေတြပါေန၏။
ယင္းတုိ႕ကုိယခုတင္ျပသြားပါမည္။
“အာဖရိကကိုသြားမယ့္ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာလူနွစ္ေယာက္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမွီလို႕ အိပ္လုိ႕ ၊မွဴန္ရီ
အုံ႕ဆုိင္းတဲ့ တိမ္ဆုိင္ေတြရဲ႕ေပၚမွာေက်နပ္စရာေကာင္းပါ့။တစ္ဦးကမုတ္ဆိတ္္္္္္ေတြကိုရိတ္ထား
တယ္။အနက္ေရာင္၀တ္စုံ နဲ႕ လုံး၀မအိပ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေဟာက္ပတ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဥေနွာက္ကၾကီးၾကီး
က်ယ္က်ယ္ေတြေတြးေနပုံ။ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ကေလကေခ် ပရမ္းပတာ မုတ္ဆိတ္ေတြမရိတ္
ျဖစ္သလုိေနတဲ့ပုံ။ ဒီလိုပုံန႕ဲေနလာတာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲမသိ။ သူ႕ရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့မ်က္ႏွာ
ေလးကႏွစ္ကာလၾကာလြန္ချဲ့ပီလုိ႕ေဖာ္ျပေနတယ္။ကုိယ့္က်မ္းမာေ၇းကဒီလုိေလေကာင္းေလ
သန္႕ထဲမွာဘယ္လုိေနရပါ့။သူအိပ္ရာကႏုိးထလာခ်ိန္မွွာေလယာဥ္
မယ္ေလးကလက္မွတ္လာထုိးခုိင္းတယ္။စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သလုိေက်နပ္္ေပွ်ာ္ရြင္သြား
ပါရဲ႕။အနက္ေရာင္ကုတ္အက်ၤီထဲကစာရြက္တုိစာရြက္အတ္ိုအစေတြၾကားထဲကကတ္ျပားကိုထုတ္
လုိ္က္တယ္။အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မိတ္ဆက္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေရာ့ဂီတေက်ာင္းသားျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္နေဘးကလူက Jeffery D.Sach သူက
စီးပြားေရးပညာရွင္ၾကီးေပါ့။ျပီးေတာ့နွစ္အေတာ္ၾကာကၽြန္ေတာ့ဆရာျဖစ္လာသူျဖစ္တယ္။အဲဒီတုန္းက
မ်ားသူ႕ရဲ႕လက္မွတ္ကကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္တန္ဖိုးရွိပါ့။
ဒီခရီးကၽြန္ေတာ္တုိ႕ထြက္ျဖစ္ပုံကိုေျပာျပမယ္။ Jeff Sachs ကုိလံဘီယာတကၠသိုလ္ရဲ႕
Earth Institude ဒါရုိက္တာျဖစ္မလာခင္အခိ်န္ကေနစရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕မက္ဆက္
ခ်ဴးဆက္က ကင္းဘရစ္မွာရွိတဲ့ဟားဘတ္တကၠသိုလ္ကတတိယေျမာက္ဘဲြ႔ဒီဂရီကို Jeff
ကေပးအပ္ခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း Bobby Shriver
ကကၽြန္ေတာ့္ကုိသူနဲ႕သြားေတြ႕ဖုိ႕အၾကံေပးတယ္။အေၾကာင္းကေတာ့၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္
အမွတ္တရအျဖစ္OECD(Organization for Economic Cooporation and Development)
ရဲ႕အခ်မ္းသာဆုံးတုိင္းျပည္ေတြဆီကိုကမာၻ႔ မတိုးတက္ဆုံး LDC(Least Development Countries)
မ်ားရဲ႕အေၾကြးစာရင္းေတြကေနပယ္ဖ်က္ေပးဖို႕ Jubillee 2000 ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္မဲဆြယ္
ရာမွာဘာေတြေျပာရမလဲဆုိတာသိရွိဖို႕ဆုိပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ဟာကိန္းကဏန္းေတြနဲ႕
တည္ေဆာက္ထားတဲ့ကမာၻထဲမွာစြပ္ျပဳပ္တစ္ပန္းကန္ရဲ႕ရာဇ၀င္ကိုေမြေႏွာက္စူးစမ္းေနသူ
လူသားတစ္ဦးနဲ႕မိတ္္ေဆြျဖစ္ခဲ့ရတယ္လုိ႕ေျပာရမွာေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။စြပ္ျပဳတ္ကိုေသာက္
ရတာဘယ့္ႏွယ့္လဲ။အကယ္၍မ်ားစြပ္ျ္ပဳတ္ဟာအစာေၾကတယ္ဆုိရင္လူေတြအမ်ားၾကီး
ေသာက္သုံးဖုိ႕စြပ္ျပဳတ္ေတြအမ်ားၾကီးရွိရမယ္။
အစာငတ္ျခင္း ေရာဂါဘယျဖစ္ျခင္း အသက္မ်ားစြာဆုံးရဴံးရျခင္းဆုိတာေတြဟာဆင္းရဲ
လြန္းတဲ့ဒုကၡေတြေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာေတြပဲ။ ဒါေတြဟာကၽြန္ေတာ္တို႕မ်က္စိေရွ႕မွာ။
Jeff အတြက္ ခက္ေတာ့ခက္ေပမယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္ျပႆနာပါ။ဒါကိုညီမွ်ျခင္းခ်မယ္္ဆုိရင္
ေငြေရးေၾကးေရးထိပ္ေရာက္ေနတဲ့လူသားေတြ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့တုိင္းျပည္ေတြရဲ႕
လွဴ႕ံေဆာ္မူေတြနဲ႕အတူတည္ဆင္းရဲ႕မဲြေတေနတဲ့တုိင္းျပည္ေတြမွာလုပ္ရမယ့္အစီအစဥ္
အသစ္ေတြရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကအၾကားအာရုံ သံစဥ္ဖဲြ႕သီတဲ့အဆုိေတာ္ပါ။ၾကီးက်ယ္တဲ့အၾကံညဏ္ေတြ
မ်ားစြာကလွပတဲ့တီးလုံးေတြျဖစ္လာတယ္။ဒီလိုသန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္ ေမြးရာပါ ပါရမီ
အမွတ္တရ တမ္းတမ္းတတ အျဖစ္ေတြ……….ဒါေတြကိုေခါင္းထဲကထုတ္ပစ္လုိ႕
မရဘူး။တခ်ိန္လုံးကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးေနမွာ။စာအုပ္ထဲကေၾကာင္းအရာေတြကသီခ်င္း
ရွည္ၾကီးတပုဒ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိ္ုင္မယ့္အရာေတြ၊
ဆင္းရဲတြင္းနက္ျခင္းမွ အဆုံးသတ္ေပးတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြျဖစ္လာမယ္။ဒါေတြ
လစ္လွ်ဴရူဖို႕ခက္တယ္ဆုိေတာ့ အေလာင္းအစားလုပ္မယ္။
ဂ်က္ဖ္ (Jeff) ကလစ္လ်ဴရူဖုိ႕ခက္ေနတယ္။သူနဲ႕စကားေျပာရတာမ်ား ကၽြန္ေတာ့မွာ
သူ႕ေနာက္တစ္ေကာက္ေကာက္ ၊ဘီးတဲလ္ အဖဲြ႕ၾကည့္ျပီးအျပန္ ဂနာမညိမ္ျဖစ္ေန
တဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေနာက္တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနရသလုိ။ သူ႕အသံက
လွ်ပ္စစ္ဂီတသံထက္ေတာင္က်ယ္တယ္။ဟဲဗီးေတးဂီတတီးလုံးေတြထက္ေတာင္
ေလးလံျပင္းထန္တယ္။ သူ႕ခံစားမူေတြကသူ႕အမူအယာထဲမွာတခါထဲပါျပီးသား
လို႕ေျပာရမယ္။အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအမူအရာေတြ၀င္ေနေပမယ့္
ေရွ႕ေနာက္ဆီေလွ်ာမူေတာ့ရွိပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကသူ႕အသံထဲမွာအသံခ်ဲ႕စက္
ပါတခါတည္းတပ္ေပးထားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ေန႕လုံးျငင္းလုိက္ခုန္လုိက္နဲ႕ကုုန္ပါေ၇ာ။
သူစိတ္ဆုိးေနတာေတာ့တကယ္ပါပဲ။တိုးတက္ေနတဲ့ကမာၻၾကီးမွာ ဒုကၡသုကၡေတြ အက်ပ္အတည္းေတြမ်ားစြာရွိေနတာသူသိတယ္။ Malawi ကျပင္ပေဆးရုံတစ္ခုမွာ
ကုတင္ေပၚ ၂ ေယာက္ ကုတင္ေအာက္္ ၁ ေယာက္အိပ္ဖုိ႕အေရးအန္စာတုံးေခါက္
ျပီးအလွည့္က်အိပ္ေနရတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့တုန္လွဴပ္မိပါရဲ႕။
ဂ်က္ဖ္ကဘယ္လုိေျဖရွင္းဖုိ႕စဥ္းစားမွာလဲ။သူကစီးပြားေရးပညာရွင္ တစ္ဦး။ သူကအတြက္
အခ်က္စာရင္းဇယားေတြနဲ႕ဘ၀ကုိအသက္၀င္ေစမွာလား။သူက ကိန္းဂဏာန္းေတြ
စာမ်က္ႏွာေတြကုိအၾကမး္ဖ်င္းျဖန္႕ၾကတ္ၾကည့္တယ္။ကမာၻ႔အဆုံးကုိထရပ္ကားတစ္စီးနဲ႕
က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းသြားေနရတဲ့မိသားစုေတြ။ဒါေတြကိုခံစားၾကည့္ၾကဖို႕ကၽြန္ေတာ္တုိ္႕ကုိ
ဂ်က္ဖ္ကေျပာမယ္ဆု္ိရင္ မခံစားတတ္ေအာင္လည္းေနတတ္ဖို႕လုိမယ္။အာဖရိကမွာလူေပါင္း
တစ္ေသာင္းခဲြေန႕စဥ္နဲ႕အမွ်ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနရတာ၊ ေရာဂါဘယေတြ AIDS ငွက္ဖ်ား
တီဘီ၊ ….ေဆးမလုံေလာက္တာေတြဟာ ၀ဠ္ေၾကြးေတြတဲ့လား။
ကိန္းဂဏာန္းေတြ အတြက္အခ်က္ေတြကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႕ခပ္ရူးရူးအေတြး
ေတြနဲ႕ညီမွ်ျခင္းခ်ျပၾကမွာလား။အာဖရိက ကအျဖစ္ေတြကကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ သနားစာနာမူတုိ႕
စုိးရိမ္ပူပန္မူတို႕ မယုံၾကည္မူတို႕ ေမးခြန္းပရမး္ပတာေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ၾကရင္ဘယ္လုိ
လုပ္မွာလဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကသာရုိးသားေျဖာင့္မတ္မယ္ဆုိ္ရင္ ဒီလုိေန႕စဥ္
နဲ႕အမွ်ေသေၾကပ်က္စီးတာေတြေနရာအႏွံ႕မွာျဖစ္ပြားေနတာေတြအတြက္အဆုံးအျဖစ္ေပး
ႏုိင္ရလိမ့္မယ္။ ေျမာက္အေမရိကတုိက္၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္ မွာမွမဟုတ္ပါဘူး။ တုိက္ေတြအကုန္
လုံးေပါက္ကဲြျပၾကည့္ပါလား။ကၽြန္ေတာ္တုိ္႕ကသာ အာဖရိက က အသက္ေတြအတြက္အမွန္
တကယ္ပဲ စာနာျပီးလက္ခံျပမယ္ဆုိရင္ဒီေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့မီးကိုတကမာၻလုံးအတုိင္းအတာ
နိဲ႕ျငိမ္းသတ္နုိင္ပါျပီဗ်ာ။ဒါဟာမသက္မသာနဲ႕ လက္ခံလုိက္ရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။
ဒီစာအုပ္ကညီမွ်ျခင္းတစ္ခုကုိခ်ျပမယ့္ခရီးစဥ္တစ္ခုရဲ႕ေျခလွမ္းဆုိပါေတာ့။ညီမွ်ျခင္းဆုိတဲ့
စကားလုံးကၾကီးက်ယ္ပါတယ္။ဒီစကားလုံးဟာလြတ္လပ္ျခင္းဆု္ိတဲ့စကားးလုံးနဲ႕ဆက္သြယ္
ထားတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီအေတြးအေခၚဟာလြတ္လပ္ဖို႕အတြက္ဆုိတဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။
အကယ္၍ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သာအေလးအနက္ထားမယ္ဆုိရင္အဲဒီအတြင္ေပးဆပ္ဖုိ႕အသင့္
ရွိရမယ္။တခ်ဴိ႕လူေတြကေျပာတယ္။မတတ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာမတူဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တ္ုိ႕ကလုပ္ဖုိ႕ကိုမတတ္ႏုိင္တာပါ။ကမာၻၾကီးထဲမွာအကြာ
အေ၀းဆု္ိတဲ့စကားလုံးကိုကိုုယ့္ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းဆုိတဲ့အတုိင္းအတာနဲ႕တုိင္းၾကည့္ရေအာင္။
အဲဒါဆုိဘယ္လုိလဲ။ဒါဆုိရင္နီးစပ္ျခင္းဆုိတဲ့ခံစားမူအျပင္ေက်နပ္စရာေတာ့ျဖစ္သြားမယ္။
လက္ခံႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ “ရွိျခင္း“ ဆုိတဲ့သေဘာတရားက “ဘာမွမရွိဘူး“ ဆုိတဲ့
ကံၾကမၼာကေနလာတယ္လုိ႕သဘာ၀က်က်ေတြးလုိ႕ရပါတယ္။၂၀၀၁ ခုနွစ္စက္တင္ဘာ
လ ၁၁ ရက္ေန႕ကအျဖစ္ဆုိးၾကီးကုိစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္အၾကမး္ဖက္သမားေတြကို
အားေပးေနတာကခ်မ္းသာတဲ့ေဆာဒီေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္သမား
ေတြခုိလွဴံရာက ဆင္းရဲပါတယ္ဆုိတဲ့ အာဖကန္နစၥတန္ေဒသကေနရာေတြျဖစ္္္္ေနတယ္။
အၾကမ္းဖက္တာကိုတုိက္ခုိက္တဲ့စစ္ပဲြမွာအာဖရိကတုိက္ကိုေရွ႕တန္းအေနနဲ႕မတုိက္
ေသးဘူး။ဒါေပမယ့္ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။
“အၾကမး္ဖက္ျခင္းကုိဆန္႕က်င္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္တုိက္ခုိက္တဲ့စစ္္ပဲြသည္ ဆင္းရဲျခင္းကုိဆန္႕က်င္တုိ္ကခုိက္
ေသာစစ္ပဲြနွင့္ပတ္သက္လ်က္ရွိေနသည္“ ။ ဒီစကားကုိေျပာတာကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါျငိမ္းခ်မ္းေ၇းအုပ္စုေတြဆီကလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္က
ေျပာတာပါ။စစ္ဘက္ကပုဂၢဳိလ္ကဒီလုိစကားမ်ိဴးကိုေျပာေတာ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နားေထာင္
ၾကတယ္။အံ့ၾသၾကတယ္။ၾကက္ေသေသမိတယ္။ စိတ္လွဴပ္ရွားသြားတယ္။သူတုိ႕နဲ႕
ဆန္႕က်င္ျပီးကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ကာကြယ္ေနရတာထက္ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့ရန္သူေတြနဲ႕မိတ္ေဆြ
ျဖစ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရတာပိုျပီးဟန္က်မလား။
ဂ်က္ဖ္ကအစီအစဥ္တစ္ခုကိုဆဲြတယ္။ကမာၻနဲ႕လည္းဆုိင္ပါတယ္။ ၂၀၂၅ ခုႏွစ္မွာဆင္းရဲျခင္း
တစ္၀က္ကုိျဖတ္ေတာက္ပစ္၇မည္ဆုိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကုိခင္းေပးမယ့္လမ္းဆုိပါေတာ့။ ဒီစာအုပ္
ဟာကၽြန္ေတာ္တုိ႕အလုပ္ကုိဘယ္လုိျပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္သလဲဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာ
ေတြပါတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာဒီလုိအစြန္းေရာက္၊စုတ္ျပတ္၊
ဆင္းရဲလွတဲ့ ဆင္းရဲလြန္းလုိ႕ အစာငတ္ေသတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကိုလက္ပုိက္္္္္
ၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္ကိုေရွာင္ကြင္းလုိ႕ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာကူေငြ
၂၅ ဆင့္ေပးျပီး ဒီေရာဂါဘယကုိကာကြယ္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးမ်ိဴးဆက္တဲ့လား။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာဒီလုိ ပရဟိတအလုပ္ကုိလုပ္ေဆာင္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးေသာ
မ်ိဴးဆက္။ ဆုိး၀ါးေသာစီးပြားေရး ဆုိး၀ါးေသာအေၾကြး ဆုိး၀ါးေသာကံဆုိးမုိးေမွာင္
ဆုိတဲ့ ရုူပ္ေထြးရက္ရွက္ေနတဲ့ၾကိဳးထုံးၾကီးကိုျဖည္ေပးမယ့္ပထမဆုံးေသာမ်ိဴးဆက္။
အၾကာၾကီးမွားယြင္းစြာလည္ပတ္ေနတဲ့ ကမာၻၾကီးထဲမွာရွင္သန္လ်က္ရွိၾကတဲ့
ခြန္အားရွိသူနဲ႕ ခြန္အားနည္းသူေတြရဲ႕ၾကားထဲကဆက္ဆံေ၇းမေျပလည္မူကုိ
အဆုံးသတ္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးေသာမ်ိဴးဆက္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္ပင္းထိေအာင္ေရာက္ေနတဲ့ဂ်က္ဖ္ ရဲ႕လက္ထဲကလုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္
ဖို႕အခြင့္အလမ္းေတြဟာစြန္႕စားခန္းေတြျဖစ္လာမွာလား။ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ျမင္စြာျပီးေျမာက္
ေစမွာလား။သူ႕ရဲ႕ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကလည္းရွင္းလင္းပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕
မတူညီတဲ့စမွတ္ကေနခဲြထြက္ၾကမယ္။သူက ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား
မူကေနစမယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေၾကာျငာကေနစမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္စလုံးလက္ခံ
ႏုိ္င္တဲ့အတြက္ကံေကာင္းတယ္လို႕ဆုိရမယ္။ေျပာရရင္ေတာ့စာအုပ္ေတြထဲကေန အေျဖ
ရဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။အျဖေတြဟာအျပင္ဘက္ကသီအုိရီေတြ ကြင္းဆင္း
ေလ့လာမူေတြကေနရွိေနလိမ့္မယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာကေလးတစ္ေယာက္ေသတယ္
ရွင္တယ္ဆ္ုိတဲ့အျဖစ္သနစ္ကိုစဥ္းစားရင္း လက္မခံႏုိင္ျဖစ္ရင္း နဲ႕ျပီးသြားမယ့္မ်ိဴးဆက္
ေတြလား။အေနာက္တုိင္းသားကၽြန္ေတာ္တုိ္႕တေတြကေကာင္းမြန္စြာအိပ္စက္ေနထုိင္
လိုျခင္းဆ္ိုတဲ့ ဆႏၵေနာက္ကိုလုိက္ရင္းကိုယ့္နားနေဘးကေန မတူညီတဲ့စုတ္သံေတြကို
နားဆင္ရင္း အိပ္စက္သြားမယ့္လူေတြလား။ AIDS ၊တီဘီေရာဂါသည္ေတြနဲ႕လူေပါင္း
တစ္ေသာင္းခဲြေန႕တုိင္းေသမလုိျဖစ္ေနၾကတယ္။မိခင္ေတြ ဖခင္ေတြ ဆရာ ဆရာမေတြ
အလုပ္သမားေတြ သူနာျပဳေတြ စက္ျပင္ဆရာေတြ ကေလးသူငယ္ေတြ။အဲဒါ အာဖရိက
ရဲ႕ဒုကၡ။အဲဒါ ညအခ်ိန္လြင့္တဲ့သတင္းေတြေပၚက မဟုတ္ဘူး။ဒါေတြကအေရးေပၚကိစၥ
ေတြလိုရုတ္ခ်ည္းထျပီးေျဖရွင္းလုိ႕ျပီးသြားၾကတဲ့အရာေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါကကၽြန္ေတာ္
တ္ုိ႕ရဲ႕ဒုကၡေတြ။
ေနာက္လာမယ့္မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြကဒီစာမ်က္ႏွာေတြကိုအမွတ္မထင္ေက်ာ္လြားသြား
ရင္းနဲ႕ဒီအခါကေမးခြန္းကုိေမးထားတဲ့အေျဖကိုသိခ်င္လည္းသိလာလိမ့္မယ္။သူတုိ႕
နေဘးမွာရွိတဲ့ကမာၻသက္ေသျပဳလိမ့္မယ္။သမုိင္းသည္ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕၏တရားသူၾကီး။
ဒါေပမယ့္အဲဒီအေပၚဘာေရးထားတာလဲဆုိတာကကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေပၚမူတည္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကဘယ္သူလဲ၊ ဘာလဲ၊ ဘာေတြကိုသတိရေနေစခ်င္တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္
တို႕ရဲ႕မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြကိုဘယ္လုိလုပ္ပါလုိ႕မေျပာႏို္င္ပါဘူး။ဘယ္လုိမလုပ္ႏိုင္ဘူး
လုိ႕လဲမေျပာႏုိင္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕မ်ိဴးဆက္ေတြလုပ္ကိုလုပ္ရမယ္လုိ႕လည္းေၾကာင္း
ျပခ်က္မေပးႏုိင္။ဒါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေပၚမွာပဲမူတည္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာတာ၀န္
ကိုသူမ်ားကိုလဲြခ်မွာလား။ဒါမွမဟုတ္ ဒီစာအုပ္မွာ ဆရာသမားကညြန္ျပထားသလုိ
အျဖစ္သနစ္ေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ၾကမွာလား။“
အထက္ေဖာ္ျပပါအေရးအသားမွာ The End of Poverty စာအုပ္၏နိဒါန္းျဖစ္ပါသည္။
စာေရးဆရာ Jeffrey D.Sachs ၏ရုပ္ပုံလႊာကုိထိုနိဒါန္းထဲမွာတစြန္းတစေတြ႕လုိက္ရပါ၏။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီကငွားရမ္းဖတ္ရူရင္းႏွင့္မွစိတ္၀င္စားစရာနိဒါန္းေရးသားလုိက္ပုံကို
သေဘာက်မိသျဖင့္ထုိနိဒါန္းကုိဘာသာျပန္လုိက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
