“ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာျခင္း”

အေတြးအျမင္အမွတ္စဥ္၁၂၃၊၁၉၉၇ဇန္န၀ါရီ+ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာ

ဂ်ဴနီယာ၀င္း၏တတိယေျမာက္လက္ရာ…

၂၀၀၆ေမလထုတ္“ေတြးမိေသာအေတြးမ်ား”စာအုပ္တြင္ထပ္မံေဖာျ္ပျပီးျဖစ္ေသာေဆာင္းပါး။

“ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာျခင္း”

ကၽြန္မငယ္စဥ္မွယခုမဟာသိပၸံက်မ္းျပဳေက်ာင္းသူဘ၀အထိသူငယ္ခ်င္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာႏွင့္ေတြ႕ဆုံခဲ့ျပီးစကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာခဲ့ၾကပါသည္။ထုိေျပာခဲ့ေသာစကားမ်ားစြာအနက္မ်ကၽြန္မကုိယခုထက္တုိင္အမွတ္ရေစေသာစကားလုံးအခ်ဴိ႕ကုိျပန္လည္တင္ျပခ်င္ေသာဆႏၵျဖင့္ယခုေဆာင္းပါးကုိေရးပါသည္။

ကၽြန္မငယ္စဥ္ကသခ်ၤာတစ္မွတ္မွမရဖူးသည္အထိညံ့ခဲ့ဖူးပါသည္။ကၽြန္မလုိအျဖစ္ဆုိးေသာကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္သူ႕ကုိယ္သူထက္ကၽြန္မကုိစုိးရိမ္စြာယခုလုိေျပာပါသည္။

“တတန္းလုံးနီးပါးသုညရတယ္လုိ႕နင့္အေဖကိုေျပာလုိက္ေနာ္။”

“ဘယ္လုိေျပာေျပာမထူးပါဘူးဟာ”

“ဒါနဲ႕နင့္အေဖကသခ်ၤာဆရာဆုိေတာ့နင့္ကုိသင္ေပးမွာေပါ့။”

“သင္ေပးတာေပါ့ဟာ။ဒါေပမယ့္ငါကအရမ္းသွ်မ္းတာ။တြက္နည္းသိတာနဲ႕ငါကအရမ္းခ်တြက္ေတာ့အမွားမ်ားတာေပါ့။အဲဒိေတာ့လုိခ်င္တဲ့အေျဖမရေတာ့ဘူးေပါ့ဟာ။”

“ငါကေတာ့အခုစာေမးပဲြမွာပါတဲ့အစားပုစာၦဆုိငါကစားရမွန္းမသိဘူး။နင္က“စား“ရမွန္းသိျပီးလွ်မ္းလုိ႕အမွတ္မရဘူး။တကယ္လုိ႕တြက္နည္းကုိအမွတ္သတ္သတ္၊အေျဖမွန္ကုိအမွတ္သတ္သတ္ေပးရင္နင္ေအာင္ႏုိင္တာေပါ့ေနာ္။“

ကၽြန္မအဆုိး၀ါးၾကီးမညံ့ေသးေၾကာင္းအားတက္ေစခဲ့ေသာစကားပဲျဖစ္ပါသည္။

၁၀တန္းေအာင္စာရင္းထြက္သည့္ေန႕ကကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမ်ားကယခုလုိတအံ့တၾသေျပာၾကပါသည္။

“နင့္ကုိသခ်ၤာDပါမယ္ထင္တာ။ဘယ္လုိျဖစ္ျပီးသမုိ္င္းDပါရတာလဲ။နင္ကစာက်က္ရမွာေၾကာက္တယ္ဆုိျပီးDရမယ့္ရေတာ့လည္းက်က္စာပါလား။”

“အဲဒါဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့သခ်ၤာDမပါခဲ့တာထုံးစံအတုိင္းငါလွ်မ္းျပီးပုစာၦကူးတာမွားသြားလုိ႕။သမုိင္းDပါလာတာကငါကအဲဒီဘာသာနဲ႕က်မွာအရမ္းေၾကာက္ျပီးေန႕မအိပ္ညမအိပ္က်က္တယ္။ျပီးေတာ့ခနခနေရးက်င့္ထားလုိ႕နဲ႕တူတာပဲ။”

“ဒါဆုိလည္းနင္သခ်ၤာမွာမလွ်မ္းေအာင္ၾကိဳးစားပါလား။ဒါဆုိနင့္အေဖဘာသာလည္းDရမယ္။က်က္စာမွာလည္းDရမယ္။ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။”

“ေအး…ဟုတ္တယ္ေနာ္။ငါတကၠသုိလ္ေရာက္ရင္သခ်ၤာမွာအလွ်မ္းေအာင္ဂရုစုိက္ရမယ္။က်က္စာကုိႏိုင္တဲ့နည္းေတာ့ငါသိသြားျပီ။”

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ကၽြန္မသခ်ၤာဘယ္ႏွစ္မွတ္ပဲရရကၽြန္မဘက္ကလိုုက္စဥ္းစားျပီးအားေပးခဲ့ၾကပါသည္။ကၽြန္မ၏အေၾကာင္းကိုကၽြန္မကိုသင္ေသာဆရာဆရာမမ်ားထက္ကၽြန္မေဘးကသူငယ္ခ်င္းမ်ားကပိုသိေနၾကသည္ဟုထင္ပါသည္။

စာက်က္ရမွာေၾကာက္ေသာစိတ္တစ္ခုတည္းနွင့္သခ်ၤာအဓိကကုိရယူခဲ့ေသာကၽြန္မသည္တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တြင္သူငယ္ခ်င္းအသစ္မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံခဲ့ရပါသည္။ထုိသူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲတြင္သခ်ၤာကိုအလြန္စိတ္၀င္စားျပီးဂုဏ္ထူးတန္းအလြန္၀င္ခ်င္ေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။သူသည္ပထမႏွစ္ကတည္းကစာကိုလုံး၀မေပါ့ဘဲၾကိဳးစားသူျဖစ္သည့္အတြက္ထုိပထမႏွစ္တြင္သခ်ၤာဂုဏ္ထူးႏွင့္ေအာင္ပါသည္။

ထုိသူငယ္ခ်င္း၏အဓိကျပႆနာမွာပုစာၦတစ္ပုဒ္ကုိနားမလည္ပဲႏွင့္အလြတ္မက်က္တတ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တြင္ကၽြန္မသည္သခ်ၤာပုစာၦမ်ားကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူတူတြက္ခ်က္ၾကရင္းသူ႕ကုိနားခ်ခဲ့ရပါသည္။

“ငါလည္းအလြတ္က်က္ရမွာသိပ္ေၾကာက္တာပဲ။ဒါေပမယ့္ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္ခ်င္ရင္ေတာ့တခ်ဴိ႕ပုစာၦေတြကိုနင္က်က္ရလိမ့္မယ္။ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိတဲ့ေမးခြန္းမ်ဴိးကုိလစ္လ်ဴရုူဴျပီးက်က္ရမွာပဲ”

ထုိအခါသူကစဥ္းစဥ္းစားစားႏွင့္ယခုလုိေျပာပါသည္။

“နင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္အဲဒီလုိအလြတ္က်က္ျပီးဂုဏ္ထူးတန္း၀င္သြားမယ္။M.Scအထိဒီပုံအတုိင္းအလြတ္က်က္ျပီးေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ဆရာဆရာမေတြျဖစ္လာတဲ့အခါကိုယ့္တပည့္ေတြကုိဒီပုစာၦေတြသင္ရပါျပီတဲ့။ငါဘယ္လုိရွင္းျပရမလဲ။”

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းသည္သူ၏ယုံၾကည္ခ်က္ကုိဆုတ္ကုိင္ရင္းကၽြန္မတုိ႕ဒုတိယႏွစ္စာေမးပဲြကုိေျဖဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ထုိသူငယ္ခ်င္းမွာသခ်ၤာႏွစ္ဘာသာအနက္တစ္ဘာသာပဲဂုဏ္ထူးရျပီးဂုဏ္ထူးတန္းတက္ခြင့္မရခဲ့ပါ။ကၽြန္မကဂုဏ္ထူးတန္း၀င္ေသာေၾကာင့္သူ႕ထက္ေတာ္ေၾကာင္းေျပာေသာအခါကၽြန္မကသူမ၀င္ျခင္းမွာ“နားမလည္ဘဲႏွင့္အလြတ္မက်က္ရ”ဟူေသာအစဲြေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟုျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။သူေနာက္ဆုံးနွစ္ေရာက္ေသာအခါကၽြန္မကယခုလုိအၾကံေပးခဲ့ပါသည္။

“နင္ဒီႏွစ္Qualifyျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနာ္။နင့္ရဲ႕အယူအဆေတြကိုခဏေဘးခ်ိတ္ထားျပီးအလြတ္က်က္တန္ရင္က်က္ရမွာပဲ။အဓိကကQualifyျဖစ္ဖုိ႕ပဲမဟုတ္လား။”

သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကကၽြန္မကုိယခုလုိ၀င္ေျပာပါသည္။

“သူဒီႏွစ္၀င္မွာက်ိမ္းေသပဲ။ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့အတန္းထဲမွာဆုိရင္သူ႕ေဘးမွာစာေမးတဲ့သူေတြ၀ိုင္း၀ုိင္းလည္ေနတာပဲ။က်ဴတုိရီရယ္ဆုိရင္လည္းတစ္တန္းလုံးမွာသူတစ္ေယာက္ပဲတြက္တတ္တာ။သူ႕လုိလူမ်ဴိးမွမရရင္ဘယ္သူရမလဲ။”

ထုိႏွစ္တြင္လည္းကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းQualifyမျဖစ္ျပန္ပါ။သူသင္ေပးရေသာသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပင္Qualifyျဖစ္ျပီးသူမျဖစ္ေသာအခါတတန္းလုံးအံ့ၾသကုန္ၾကျပီးသူကိုယ္တုိင္ပင္မယုံၾကည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

……………………………………………………                   ………………………………………………………..

ကၽြန္မဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသူဘ၀တြင္သခ်ၤာပုစာၦမ်ားကုိၾကိဳးစား၍ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရပါသည္။ကၽြန္မဖခင္သခ်ၤာဆရာၾကီးႏွင့္သခ်ၤာပုစာၦမ်ားကုိေမးျမန္းတြက္ခ်က္ရင္းပထ၀ီေမဂ်ာမွကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးနွင့္ကၽြန္မသခ်ၤာတြက္ရာတြင္ေတြ႕ၾကံဳရေသာအခက္အခဲျပႆနာမ်ားကုိေျပာဆုိခဲ့မိၾကပါသည္။ထုိအခါပထ၀ီေက်ာင္းသူကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကကၽြန္မ၏ညီးညဴေျပာဆုိမူမ်ားကုိနားေထာင္ရင္းယခုကဲ့သုိ႕တအံ့တၾသေျပာပါသည္။

“နင္တို႕သခ်ၤာမွာပုစာၦတစ္ပုဒ္ထဲကုိတြက္နည္းႏွစ္မ်ဴိးသုံးမ်ဴိးရွိတယ္ဟုတ္လား။ပုစာၦတစ္ပုဒ္ထဲကုိဘယ္လုိပဲတြက္တြက္အေျဖမွန္ရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား။တြက္နည္းနွစ္မ်ဴိးရွိတဲ့သခ်ာၤပုစာၦဆုိတာဘယ္လုိဟာမ်ဴိလဲ။နင္တုိ႕သခ်ၤာကလည္းရူပ္ေနတာပဲ။”

၁၀တန္းသခ်ၤာအဆင့္ထိသာနားလည္ေသာကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကိုနားလည္ေအာင္ကၽြန္မမေျပာတတ္ပါ။“ငါတုိ႕သင္ေနတာHigherMathematicsမုိ႕၁၀တန္းသခ်ၤာနဲ႕တျခားစီေပါ့။”ဟုသာျပန္လည္ေျခပႏုိင္ခဲ့ပါသည္။(အတန္းထဲကသင္တဲ့တြက္နည္းမဟုတ္ရင္အမွတ္မေပးဆုိတာကိုသူဘယ္လုိလုပ္နားလည္ႏုိင္ပါ့မလဲ။)

ကၽြန္မတုိ႕ဂုဏ္ထူးတန္းတြင္Pureႏွင့္Appliedဘာသာရပ္မ်ားကိုသင္ၾကားခဲ့ရပါသည္။Appliedဘာသာရပ္သည္ေက်ာင္းသားတုိင္းေၾကာက္ေသာဘာသာရပ္ျဖစ္ပါသည္။တတိယႏွစ္ဂုဏ္ထူးတန္းတြင္Pureႏွင့္Appliedတစ္ခုကိုပဲေရြးရမည္ဆိုေသာအခါAppliedကုိစိတ္၀င္စားသူေက်ာင္းသားမ်ားပင္Appliedကုိေရြးယူဖုိ႕ေတာ္ေတာ္ၾကီးစဥ္းစားခဲ့ၾကပါသည္။ကၽြန္မသည္Appliedဘာသာရပ္အေပၚတြင္စိတ္၀င္စားမူရွိခဲ့ေသာလည္းအလြတ္က်က္ရမွာေၾကာက္ေသာစိတ္ႏွင့္Pureကုိပဲယူခဲ့ပါသည္။

Appliedဘာသာကုိယူေသာေက်ာင္းသားအေရအတြက္မွာအေယာက္၂၀ခန္႕သာရွိပါသည္။Appliedေက်ာင္းသားအေရအတြက္နည္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍Appliedမွသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကသူ႕ခံယူခ်က္တစ္ခုကုိေျပာပါသည္။

“အခုအခ်ိန္မွာငါတုိ႕Appliedကနင္တုိ႕Pureနဲ႕မယွဥ္ႏုိင္ဘူး။ဒါေပမယ့္ငါဆရာျပန္လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာငါ့ေက်ာင္းသားေတြဟာAppliedကုိစိတ္လဲ၀င္စားရမယ္။ေၾကာက္လည္းမေၾကာက္ေစရဘူး။unseenကိုလည္းတြက္ႏိုင္တဲ့သူေတြျဖစ္လာေစရမယ္။အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္နင္တုိ႕Pureနဲ႕ငါတုိ႕Appliedျပိဳင္မလား။”

“စိန္လုိ္က္္ေလ။”ဟုကၽြန္္မတုိ႕Pureသမားမ်ားႏွင့္Appliedသူငယ္ခ်င္းမ်ားအေလာင္းအစားလုပ္ဖူးၾကပါသည္။

ထုိ၁၉၉၃ခုႏွစ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဂုဏ္ထူးတန္းတြင္၃၇ဦးသာမဟာသိပၸံဆက္တက္ခြင့္ရၾကပါသည္။Appliedေအာင္ျမင္သူမွာလက္ခ်ဴိးေရတြက္၍ရပါသည္။ကၽြန္မတုိ႕ႏွင့္အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့ေသာAppliedမွကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းသည္ရုိးရုိးpassပင္ရရွိခဲ့ျပီးသာမန္B.Scဘဲြ႕သာရခဲ့ပါသည္။သူေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာAppliedဆရာဘ၀ႏွင့္အလွမ္းေ၀းခဲ့ရပါသည္။

ထုိေနာက္ဆုံးႏွစ္ဂုဏ္ထူးတန္းေအာင္ျပီးမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္ၾကားတစ္ႏွစ္နားပါသည္။ေက်ာင္းျပန္အဖြင့္ကုိေမွ်ာ္ၾကစဥ္ကြန္ျပဳဴတာတကၠသိုလ္မွM.I.S.C၀င္ခြင့္မ်ားေခၚပါသည္။ကၽြန္မသည္ကြန္ျပဴတာကိုစိတ္မ၀င္စားေသာလည္းကၽြန္မ၏အရည္အခ်ငး္ကုိစမ္းသပ္ခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္၀င္ေျဖခဲ့ရာေရးေျဖေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။အင္တာဗ်ဴး၀င္ရမည့္ေနာက္ဆုံးေန႕ကုိေၾကျငာေသာအခါတုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္မဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္၀င္ခြင့္မ်ားတင္ရမည့္ေဖာင္ပိတ္ရက္ျဖစ္ေနပါသည္။ကၽြန္မသည္M.I.S.Cကုိစြန္႕လႊတ္ျပီးမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္အတြက္ေဖာင္ကုိအမီွတင္ခဲ့ရပါသည္။ကၽြန္မလုိအျဖစ္တူေသာကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လညး္ရွိပါသည္။သူကM.I.S.Cကုိမယူပဲမဟာသိပၸံဘဲြ႕ကုိဦးစားေပးခဲ့ရျခင္းအေၾကာင္းကုိယခုလုိရွင္းျပပါသည္။

“သခ်ၤာကငါးႏွစ္လုံးလုံးသင္ခဲ့ရတဲ့ဘာသာရပ္မုိ႕လုိ႕ကိုယ္ပုိင္ဘာသာရပ္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနျပီ။ကြန္ျပဴတာကေတာ့မုိင္နာဘာသာရပ္တစ္ခုလုိပဲျမင္မိတယ္။ဒါေၾကာင့္သခ်ၤာကုိပဲျပန္ျပီးေလွ်ာက္ခဲ့မိတာပဲ။”

ထုိသူငယ္ခ်င္းသည္၁၉၉၅ေမလတြင္ေျဖဆုိခဲ့ရေသာမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပဲြတြင္အမွတ္အမ်ားဆုံးပထမဆုကိုရရွိခဲ့ပါသည္။

ထုိမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပဲြျပီးသည့္ရက္ႏွင့္ႏွစ္ပတ္ခန္႕အကြာတြင္နည္းျပစာေမးပဲြကုိေျဖရပါသည္။ထုိနည္းျပစာေမးပဲြကုိကၽြန္မသည္လုံး၀စိတ္မပါပဲေျဖခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။မဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္တႏွစ္လုံးစာေတြႏွင့္ပိေနေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊စာေမးပဲြရက္ႏွင့္သိပ္မကြာေသာနည္းျပစာေမးပဲြရက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ကၽြန္မစိတ္၀င္စားေသာသခ်ၤာဘာသာရပ္မဟုတ္ေသာစာမ်ားကိုက်က္မွတ္ရေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ကၽြန္မကုိသခ်ာၤဆရာၾကီးသမီးပဲေအာင္မွာပါဟူေသာေျပာဆုိခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္းကၽြန္မသည္ထုိအလုပ္ကုိတက္ၾကြစြာလုိခ်င္ေသာစိတ္မ်ားမရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ထုိနည္းျပစာေမးပဲြက်ေသာအခါမည္သုိ႕မွ်မခံစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္မႏွင့္အတူထုိပထမရေသာသူငယ္ခ်င္း၊မဟာသိပၸံက်မး္ျပဳခြင့္ရသူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်ခဲ့ၾကပါသည္။ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းအခ်ဴိ႕မွာထုိအလုပ္စာေမးပဲြက်ျခင္းအတြက္မ်ားစြာခံစားခဲ့ၾကရပါသည္။

“ငါတုိ႕အခုမဟာသိပၸံက်မ္းျပဳခြင့္ရျပီးအလုပ္မရခဲ့ဘူး။မဟာသိပၸံဆက္တက္တယ္ဆုိကတည္းကဒီအလုပ္လုပ္ဖုိ႕ပဲ။အခုေတာ့ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။“

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ကၽြန္မအလုုပ္စာေမးပဲြက်ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ယခုလုိေ၀ဖန္ေျပာဆုိပါသည္။

“အခုဒီႏွစ္ေအာက္ရင္နင့္ကုိအားလုံးက၀ုိင္းျပီးေျပာလုိက္ၾကမယ့္ျဖစ္ျခင္းပဲ။သခ်ၤာဆရာၾကီးသမီးမုိ႕ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။အခုဆုိဆရာေတြကအစအံ့ၾသကုန္ၾကရတယ္။နင္ဒါကုိဂုဏ္ယူမေနန႕ဲ။အခုေတာ့သူတုိ႕ကုိနင္ဟာသူတုိ႕ထင္သလုိမဟုတ္ဘူးဆုိတာသက္ေသျပျပီးျပီလုိ႕သေဘာထားလုိက္။ေနာက္တခါေျဖရင္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ေအာင္ေအာင္ေျဖသိလား။”

မဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္က်ျပီးက်ဴတာစာေမးပဲြေအာင္ေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့သူ႕ယူဆခ်က္တစ္ခုကိုကၽြန္မကုိပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာျပပါသည္။

“ငါ့အတြက္ဘဲြ႕ထက္အလုပ္ကပုိအေရးၾကီးတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္းမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္ႏွစ္လယ္ေလာက္ကတည္းကက်ဴတာစာေမးပဲြအတြက္က်ဴရွင္တက္ထားႏွင့္တယ္။အလုပ္စာေမးပဲြဆိုတာႏွစ္ႏွစ္သုံးႏွစ္ေနမွတစ္ခါေခၚတာမဟုတ္လား။”

ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္မဟာသိပၸံက်မ္းျပဳေနစဥ္ပုိေနသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ကၽြန္မဖခင္ကိုယ္တုိင္သင္ၾကားေသာFunctionalAnalysis(F.A)ဘာသာရပ္ကုိမဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားနွင့္အတူသြားေရာက္တက္ခဲ့ၾကပါသည္။ထုိအခါထုိအတန္းမွေက်ာင္းသားတစ္ဦးကကၽြန္မကုိယခုကဲ့သို႕လာေျပာပါသည္။

“အစ္မ..ဘာျဖစ္လုိ႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အတန္းမွာဆရာ့လက္ခ်ာကုိလုိက္တက္ရတာလဲ။အိမ္မွာသင္၇င္လညး္ရသားနဲ႕။”

ကၽြန္မအေျဖကုိစဥ္းစားေနစဥ္ထုိေက်ာင္းသားကသူ႕ေမးခြန္းကုိသူ႕ဘာသာေျဖသြားပါသည္။

“ဒါေပါ့ေနာ္။ဆရာၾကီးကအားမွမအားပဲ။အခ်ိန္ျပည့္ေက်ာင္းမွာပဲရွိေနေတာ့အိမ္မွာစာသင္ခ်ိန္ဘယ္ရွိမလဲ။ဆရာၾကီးကုိၾကည့္လုိက္ရင္တစ္ခါမွအလုပ္နဲ႕လက္နဲ႕ျပတ္တယ္ကုိမရွိဘူး။လက္နွိတ္စက္လည္းရုိက္ေနတာေတြ႕ေနရတယ္။”

ကၽြန္မေဘးတြင္ထုိင္ေနေသာက်ဴတာလည္းက်၊မဟာသိပၸံေနာက္ဆုံးႏွစ္လည္းက်၍Repeaterအျဖစ္ျဖင့္အတန္ျပန္ထုိင္ေန၇ေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးကေတာ့-

“အခုလိုF.Aကုိျပန္တက္ေနတာေကာင္းပါတယ္။ဘယ္ဘာသာရပ္မဆုိထပ္ကာထပ္ကာေလ့က်င့္ထားရင္ကုိယ့္အတြက္အသုံး၀င္တာေပါ့။ငါလည္းအခုစာေတြျပန္သင္ရေတာ့ငါ့မႏွစ္ကဘယ္ေနရာေတြမွာလုိေနသလဲဆုိတာေတြ႕ရတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြကအတန္းထဲမွာစကားအရမ္းမ်ားတာပဲ။ငါကေတာ့စာေမးပဲြက်ျခင္းရဲ႕ရလဒ္ကုိသိထားရလုိ႕စာကိုဂရုတစုိက္နားေထာင္တယ္။သူတုိ႕ကက်ဴရွင္ေတြလည္းတက္တယ္။ဒါေၾကာင့္အတန္းထဲကဆရာေတြသင္ရင္ဂရုမစုိက္ၾကတာနဲ႕တူတယ္။”

ထုိသူငယ္ခ်င္းသည္ထုိႏွစ္တြင္တစ္ဘာသာဂုဏ္ထူးႏွင့္ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး၀မ္းသာေက်နပ္စြာျဖင့္ကၽြန္မကိုယခုလိုေျပာပါသည္။

“ဒီႏွစ္စာကိုေသေသခ်ာခ်ာက်က္မွတ္၇ျခင္းရဲ႕အက်ဴိးပဲ။စာေမးပဲြေျဖျပီးကတည္းကကိုယ့္ကိုယ္ကုိေအာင္မယ္လုိ႕Confidenceရွိေနတယ္။”

“ဒါေပ့ါဟာ။ရုိးရုိးသားသားနဲ႕ေျဖျပီးရလာတဲ့ဘဲြ႕နဲ႕နည္းမ်ဴိးစုံနဲ႕စာေမးပဲြေအာင္ဖုိ႕ၾကိဳးပမ္းၾကတဲ့ဘဲြ႕တစ္ခု၊ဘယ္ဘဲြ႕ကတန္ဖုိးရွိသလဲဆိုတာစဥ္းစားၾကည့္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။”

ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ကၽြန္မတုိ႕ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရေသာပညာေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ေလွ်က္လွမ္းရင္းလြတ္လပ္စြာစကားမ်ားေျပာခဲ့ၾကပါသည္။ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းၾကီးတည္ျမဲေနသေရြ႕ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားတြင္လည္းယခုလုိေျပာဆုိေနၾကေသာစကားမ်ားရွိေနပါလိမ့္မည္။ထုိစကားလုံးမ်ားကေျပာေသာကၽြန္မတုိ႕၏ပညာေရးအဆင့္အတန္းတစ္ခုကုိျမွင့္တင္ႏုိင္ၾကရန္ရည္ရြယ္ရင္းေနာင္လာေနာင္သားမ်ားကေျပာေနၾကသည့္စကားလုံးမ်ားကုိနားစြင့္ရင္းကၽြန္မ၏ေဆာင္းပါးကုိနိဂုံးခ်ဴပ္လုိက္ရပါသည္။

(ဆက္ပါဦးမည္။)