အစဥ္ေခတ္မွီေနေသာ ငါးရာငါးဆယ္
ခင္မ်ဴိးခ်စ္
ငါးရာ့ငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္၀တၳဳမ်ားကုိခေလးဘ၀ကမိဘဘုိးဘြားခြင္ထက္မွာၾကားနာ
ခဲ့ၾကရတယ္။ေစတီပုထုိးမ်ားမွာပန္းခ်ီပန္းပုမ်ားႏွင့္သရုပ္ေဖာ္ထားတာေတြကုိျမင္ခဲ့ရတယ္။
ခေလးဘ၀တြင္အျငီးေျပသေဘာေလာက္သာမကလူ႕ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးအသုံး၀င္သည့္
အေတြးအေခၚသေဘာတရားေတြပါေနတာကုိလည္းၾကာေလၾကာေလသေဘာေပါက္မိ
ပါတယ္။၅၅၀နိပါတ္ေတာ္ဦးဆုံးအစျဖစ္တဲ့ဧကနိပါတ္ရဲ႕ပထမဇါတ္၀တၳဳကိုတင္ျပလုိပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းကေတာ့မဆန္းလွပါဘူး - လွည္းကုန္သည္၅၀၀အစုႏွစ္စုတုိ႕ကႏၱာရခရီးျဖတ္
ျပီးကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္သြားၾကတဲ့အေၾကာင္းပါဘဲ -
အုပ္စုႏွစ္စုဘယ္သူကအလ်င္ေရွ႕ကသြားမလဲဆိုတာညွိၾကတယ္၊ပညာရွိလွည္းကုန္သည္
ကေနာက္မွသြားဘုိ႕ဆုံးျဖတ္တယ္။လူမုိ္က္လွည္းကုန္သည္ကေရွ႕ကသြားမယ္လို႕ဆုိတယ္-
လွည္းကုန္သည္ႏွစ္ဦးရဲ႕အေတြးအေခၚယူဆပုံကလည္းအေတာ္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္း
ပါတယ္။
သူမုိက္လွည္းကုန္သည္ကဒီလုိေတြးတယ္ -
ေရွ႕ကသြားယင္လမ္းေတြမပ်က္စီးေသးဘူး လမး္ေကာင္းေကာင္းကသြားရမယ္
ႏြားေတြလည္းတျခာႏြားေတြမစားေသးတဲ့ျမက္ဦးကိုစားရမယ္ လူေတြလည္းသူတပါး
မခူးေသးတဲ့ဟင္းရြက္ဦးကုိစားရမယ္
ေရအုိင္ေတြလည္းသူတပါးမခပ္ေသးၾကတာမုိ႕ၾကည္လင္သန္႕ရွင္းမယ္
ျမိဳ႕ျပထဲေရာက္တဲ့အခါလညး္ေစ်းကေစ်းေရာင္းသြားၾကတဲ့ကုန္ေတြကိုေစ်းတင္ျပီးကုိယ္ၾကိဳက္
တဲ့ေစ်းနွင့္ေရာင္းႏုိင္မယ္ -
အဲသလုိေတြးျပီးသူေရွ႕ကအလ်င္သြားမယ္လို႕ဆုိတယ္။
ပညာရွိလွည္းကုန္သည္ကခုလုိေတြးတယ္ -
ေရွ႕ကသြားတဲ့လွညး္ကုန္သည္ေတြကလမ္းမေကာင္းယင္ျပင္ဆင္ၾကလိမ့္မယ္
မညီညာယင္ဖုိ႕ၾကလိမ့္မယ္ ဒီေတာ့တို႕တေတြလမ္းေကာင္းေကာင္းသြားရလိမ့္မယ္
ေရွ႕ကသြားတဲ့ႏြားေတြဟာျမက္ၾကမ္းကုိစားၾကရမယ္ ေနာက္ကလာတဲ့ႏြားေတြက
တဖန္တက္လာတဲ့ရြက္ႏုကုိစားရလိမ့္မယ္
ေရွ႕ကသြားတဲ့သူေတြကေရမရွိရင္တူးသြားၾကမွာပဲ ဒီေတာ့တုိ႕တေတြေရအသင့္ရ
မွာေပါ့။
ျမိဳ႕ျပကိုေရာက္လုိ႕ေစ်းေရာင္းရာမွာလည္း ေရွ႕ကကုန္သည္မ်ားကေစ်းတင္ျပီးျဖစ္လုိ႕
အထူးေစ်းမဆုိရဘဲအလြယ္တကူေရာင္းရလိမ့္မယ္ -
အဲသလိုေတြးျပီးေနာက္မွသြားဖုိ႕သေဘာတူတယ္။
ဒီေနရာမွာလွည္းကုန္သည္ႏွစ္ဦးေတြးပုံကလုံးလုံးလ်ားလ်ားမွားတယ္လို႕မဆုိႏုိင္ဘူး။
ပထမလွည္းကုန္သည္ေတြးသလုိဆိုလည္းျဖစ္ႏုိင္တာဘဲ။ဒါေပမယ့္ဒုတိယလွညး္ကုန္သည္
ကပညာရွိေတာ့ ငါအလ်င္ေရွ႕ကသြားမယ္လုိ႕ဆုိယင္စကားမ်ားၾကမွာဘဲ ျငင္းခုန္ရမွာဘဲ
ဒီေတာ့အခ်ိန္ကုန္လူပင္ပန္းခံျပီးစကားအေရးဆုိမေနေတာ့ဘဲ ေနာက္မွဘဲလုိက္ခဲ့မယ္လု႕ိ
သေဘာတူလုိက္တယ္ ျပီးေတာ့လည္းလွညး္ကုန္သည္အုပ္စုသြားျပီးရက္အေတာ္ၾကာ
မွေနာက္ကလုိက္ခဲ့တယ္ ဒါမွသူေတြးတဲ့အတိုင္းေရွ႕လူေတြခူးသြားတဲ့သစ္ပင္ႏြယ္ပင္
ေနာက္သစ္ရြက္ဖူးေတြတက္လာမယ္ေပါ့ -
ဒီကိစၥမွာသင္ခန္းစာယူစရာ၇ာက - အေရးမၾကီးတဲ့ကိစၥမွာအခ်င္းခ်င္းအညင္းမပြား
ၾကဘဲလုိက္ေလ်ာသင့္တဲ့အခါမွာလိုက္ေလ်ာရမယ္ ျပီးေတာ့အခ်ိန္ကာလဆုိ္ငး္ငံ့ျပီး
ကုိယ့္အတြက္အက်ိဴးရွိေအာင္လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာလုပ္၇မယ္ စိတ္ရွည္ဘုိ႕သေဘာ
ထားၾကီးဘုိ႕ဒီ၀တၳဳကညြန္ျပသြန္သင္လုိက္တာပါဘဲ။
ကဲ ဇာတ္လမ္းဆက္ၾကဦးစုိ႕။
ပထမလွည္းကုန္သည္အုပ္စုဟာ ေရမရွိတဲ့ကႏၱရအနီးေရာက္လာၾကတယ္ သူတို႕ခရီ
စဥ္အတုိင္းအဲဒီအရပ္ကုိျဖတ္သြားမွာကိုသိၾကလို႕လွည္းေပၚမွာေရအုိးေတြတင္လာ
ၾကတယ္။ အဲဒီေနရာမွာလူသားစားဘီလူးေတြကလူရဲ႕အသြင္အျပင္ကုိယူၾကျပီး
လွညး္ယာဥ္စီးလာၾကတယ္။သူတုိ႕ကုိယ္မွာေရေတြစုိရၽြဲေနၾကတယ္။ၾကာနီၾကာျဖဴ
ေတြပန္ထားၾကတယ္။ၾကာစြယ္ၾကာခုိင္ေတြကိုစားလာၾကတယ္။သူတုိ႕လာခဲ့တဲ့အရပ္
မွာေရအလြန္ေပါတယ္ ဆိုတာကိုျမင္ရသူစိတ္မွာယုံၾကည္သြားေအာင္လုပ္ၾကတယ္။
လွည္းကုန္သည္ေတြအုပ္စုနဲ႕ရင္ဆုိင္ေတြကၾကေတာ့ "ေရေတြဒီလုိအေလးခံယူဘုိ္႕
မလုိဘူး"--အစရႈွိသည္ျဖင့္ေျပာၾကတယ္။ေရအုိးေတြခဲြေရေတြသြန္ျပီးေပါ့ေပါ့ပါးပါး
သြားၾကပါေတာ့ေပါ့လုိ႕ဆုိတယ္။
ဒီစကားကုိလွညး္ကုန္သည္ေခါင္းေဆာင္ကယုံၾကည္ျပီးသူ႕လွည္းသားေတြေရေတြစြန္႕
ေရအိုးေတြခဲြခုိင္းတယ္။လူေတြကလဲ၀န္ေပ့ါတာဘဲဆိုျပီးအားရ၀မ္းသာလုပ္ၾကေတာ့
တာေပါ့။
ခရီးဒီလုိႏွင့္ဆက္ေတာ့ေရကမေတြ႕ဘူး ႏြားေတြလည္းေရမတုိက္ရ လူေတြလည္း
ေရမေသာက္ရ ထမင္းဟင္းမွခ်က္လုိ႕မျဖစ္ေတာ့အစားအစာငတ္ျပီးႏြမ္းလုကုန္တာ
ေပါ့ - ႏြားေတြလည္းေသ လူေတြလညး္ခ်ိ
တယ္ေတာ့သူတို႕လူစုကလွည္းသားငါးရာေတာင္ရွိတာဘဲ ကာကြယ္ေရးအတြက္လက္နက္
ေတြလညး္ပါတယ္ ဘီလူးေတြကအလြန္ဆုံးဆယ့္သုံးေလးေယာက္ေလာက္ရွိတာ
ဆုိေတာ့ --- လူေတြကုိငတ္ျပတ္အားအင္ကုန္ခန္းေအာင္လုပ္ျပီးမွ ၀င္စီးေတာ့တာ
ေပါ့။သူတို႕စခမ္းေတြ႕တဲ့ေနရာမွာကုန္၀န္စည္စလယ္အျပည့္ႏွင့္လွည္းေတြဘဲ
က်န္ေတာ့တယ္ လူအရုိးေတြလည္းစုပုံေနေတာ့တယ္။
ပညာရွိကုန္သည္ႏွင့္အေပါငး္အပါတို႕ကေနာက္တလခဲြေလာက္ၾကာမွေနာက္
ကလုိက္လာၾကတယ္ လူေနျမိဳ႕ျပလြန္လို႕ကႏၱရထဲေရာက္တာႏွင့္ဘီလူးေတြက
အရင္ကနည္းအတုိင္းဖ်ားေယာင္းၾကျပန္တယ္။
ဒီေတာ့ေခါင္းေဆာင္လွညး္ကုန္သည္ကသူ႕ေနာက္လုိက္ေတြႏွင့္အခုလုိအခ်ီအခ်
ေျပာၾကတယ္ -
ေမး - အသင္တုိကသည္ဤအရပ္ခရီး၌အုိင္သုိ႕မဟုတ္ေလးေထာင့္ကန္ရွိတယ္
လုိ႕မ်ားသူမ်ားေျပာစကားၾကားဘူးၾကသလား။
ေျဖ - မၾကားဘူးပါ
ေမး - ယခုငါတုိ႕ႏွင့္ေတြ႕ရတဲ့လူေတြကေျပာတယ္ ဒီေတာကလြန္ယင္မိုးရြာ
သတဲ့ မိုးသက္ေလဆုိတာဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းကလာသလဲ
ေျဖ - တယူဇနာေ၀းတဲ့အရပ္ကလာပါတယ္
ေမး - သင္တုိ႕ရဲ႕ကိုယ္ကုိမိုးသက္ေလအမွတ္မဲ့တုိက္ခတ္မိၾကသလား
ေျဖ - မတုိက္ခတ္မိပါ
ေမး - မိုးတိမ္ညြန္႕ကုိဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းကေနျပီးျမင္ႏုိ္င္လဲ
ေျဖ - သုံးယူဇနာကေနျပီးျမင္၇ပါတယ္
ေမး - မင္းတုိ႕လူစုထဲကတေယာက္တေလမ်ားမုိးတိမ္မ်ားျမင္မိၾကသလား
ေျဖ - မျမင္မိပါ
ေမး - မိုးသံကုိဘယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ကေနၾကားရသလဲ
ေျဖ - တယူဇနာေလာက္ကေနၾကားရပါတယ္
ေမး - သင္တုိ႕လူစုထဲကတေယာက္ကမ်ားမုိးသံၾကားမိၾကသလား
ေျဖ - မၾကားမိပါ
ဒီေတာ့ေခါင္းေဆာင္လွညး္ကုန္သည္ကသူ႕လူေတြကို ေရေတြမသြန္ပစ္ဖုိ႕ေျပာတယ္
ေရေပါေပါမ်ားမ်ားရဘုိ႕ကန္ေခ်ာင္းမ်က္ျမင္ေတြ႕မွသာေရကုိသြန္ရမယ္ေပါ့ ျပီးေတာ့
သူတို႕ႏွင့္ေတြ႕တဲ့လူတစုဟာမရုိးသားဘူး အေကာက္ၾကံတာဘဲျဖစ္ရမယ္ အစာေရ
စာငတ္ျပတ္အားအင္ကုန္တဲ့အခါမွာအလစ္၀င္စီးမွာေသခ်ာတယ္ ဒီေတာ့ဒီေနရာ
ကေ၀းေအာင္လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္လွည္းေတြေမာင္းေစတယ္။
သိပ္ျပီးမသြားလုိက္ရပါဘူး ေရွ႕ကလွည္းကုန္သည္ေတြရဲ႕အျဖစ္ကုိအထင္အရွား
ျမင္ၾကရေတာ့တာဘဲ အရုးိေတြေတာင္လုိပုံေနတာေတြ႕ၾကရတယ္။
ဒီေတာ့ညဥ့္အခ်ိန္စခမ္းခ်တဲ့အခါမွာ လူေတြလက္နက္ကုိင္စဲြျပီးအလွည့္က်ေစာင့္
ေရွာက္ေစတယ္ နံနက္ေစာေစာထ ကိစၥျပီးေစတယ္။သူတုိ႕လွညး္ေတြထဲက
က်ိဴးပဲ့တဲ့လွည္းေတြကုိေရွ႕ကသြားတဲ့က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ခုိင္ခန္႕တဲ့လွညး္ေတြ
ႏွင့္လဲယူတယ္ ဥစၥပစၥည္းေတြကုိအဖိုးထုိက္တာေတြယူျပီးကုိယ္မွာပါလာတဲ့အဖုိး
မတန္တာေတြကို၀န္ေပါ့ေအာင္ခ်ထားခဲ့ၾကတယ္။
အဲသည္လုိစီမံျပီးလူေနျမိဳ႕ျပျပည္ရြာေတြလွည့္ျပီးကုန္မ်ားေရာင္းၾကတယ္။အျမတ္
အစြနး္လည္းႏွစ္ဆပို၇ၾကတယ္။ကိစၥျပီးေတာ့ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ကုိယ့္အရပ္ကုိ
ျပန္္္္္္္္္္္္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ပညာဥာဏ္အဆင္ျခင္ႏွင့္ျပည့္စုံတဲ့ေခါင္းေဆာင္မူကိုရတဲ့သူေတြမွာ
ေဘးကငး္ရန္ကင္းျပီးခ်မ္းသာၾကရတယ္။
၅၅၀ န္ိပါတ္၀တၳဳတုိင္းမွာေခတ္ကာလမေရြးေနရာမေရြးႏွလုံးသြင္းအပ္တဲ့
စည္းကမ္းေတြပါပါတယ္။ဘယ္ေတာ့မွေခတ္မမွီဘူးဆုိတာမရွိပါဘူး။
ျမန္မာလူမ်ိဴးမ်ားအဘိ႕ု၅၅၀နိပါတ္ေတာ္ေတြဟာတကယ္အားကိုးရာျဖစ္လုိ႕
သားစဥ္ေျမးဆက္သိမ္းပုိက္ႏိုင္ၾကပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment