ဖရင္ကင္စတိုင္း၏ ဖန္တီးရွင္ ဂ်ဴနီယာ၀င္း

ဖရင္ကင္စတိုင္း၏ ဖန္တီးရွင္

ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂဇင္းမွ)



ေမရီရွယ္လီ (၁၇၉၇-၁၈၅၁) Mary Shelly သည္ စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္ျကေသာ William Godwin နွင့္ Mary Wollstonecraft၏ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး ျဖစ္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာ ပါစီရွယ္လီ (Percy Bysshe Shelly) ၏ ဇနီးျဖစ္သည္။ သူတို့ Genera အရပ္တြင္ ေနထိုင္ျကစဥ္ ၄င္းတို့၏ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ျကေသာ Byron နွင့္ Polidori တို့နွင့္ စုေပါင္းကာ အပ်င္းေျပပံုျပင္ဇာတ္လမ္းမ်ား ေျပာဖို့ အျကံကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ျကသည္။ ဤကားဖရင္ကင္စတိုင္း (Frankenstein) သည္းထိတ္ရင္ဖို ေျကာက္စရာဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေပၚလာရပံုအစျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို့ အစျပုရာမွ စာျကီးေပျကီးမွာ ဘယ္လိုမွ နာမည္မရိွ စာေပေရးရာမွာ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္ခဲ့ေသာ သူနွစ္ဦး (Polidori) နွင့္ ေမရီရွယ္လီတို့၏ ဖန္တီးခဲ့ေသာ ဝတၴုဇာတ္လမ္းသည္ အမွတ္ရဖြယ္ ယေန့တိုင္ တည္ျမဲေနေတာ့သည္။ Polidori (ပိုလီဒိုရီ)က Vanpyre (ဗန္ပါရာ-ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္)၊ ေမရီရွယ္လီက ဖရင္ကင္စတိုင္ (Frankenstein)။ ၁၈၁၈ ခုနွစ္မွ ပထမဦးဆံုး ထုတ္ေဝခဲ့ ေသာ ထိုဝတၴုနွစ္ပုဒ္သည္ ယေန့တိုင္ နာမည္ေက်ာ္ ေပၚျပူလာအျဖစ္ဆံုး စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္ထုတ္မ်ား ျဖစ္လာေပေတာ့သည္။

အာတိတ္ပင္လယ္ျပင္မွာ တစ္ကိုယ္တည္းသြားလာရင္း အလုပ္လုပ္လ်က္ရိွသူ အဂၤလိပ္လူမို်း R. Walton က သူ့ညီမျဖစ္သူထံ ေရး ေသာစာမ်ားမွစ၍ ဇာတ္လမ္းကို ဖြင့္လိုက္ပါသည္။ သူနွင့္ ေတြ့ဆံုခဲ့သူ ဖရင္ကင္စတိုင္၏အေျကာင္းကို စီကာပတ္ကံုး ဇာတ္စံုခင္းလိုက္ပံုျဖစ္ ပါသည္။ ဖရင္ကင္စတိုင္သည္ ထူးခြ်န္ေသာ ေဆးပညာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာမူ အလြန္စိတ္ဝင္စားေသာ ဘာသာရပ္ကား လူေသကို အသက္သြင္းျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သူဖန္တီးလိုက္ေသာ သတၲဝါသည္ တစ္ကိုယ္တည္းအထီးက်န္လွသည္။ သူ့ကို ျမင္သူတိုင္းက ေျကာက္ရံြ့ကာ ေမာင္းထုတ္ျကသျဖင့္ သူ့ဘဝသည္ စိတ္မခ်မ္းသာစရာျဖစ္ရသည္။ ေျကာက္စရာ၊ ရံြ့စရာ သူ့ပံုပန္းသဏၭာန္ ျဖစ္ေနရျခင္းအေပၚ လက္စားေခ်လိုစိတ္ျဖင့္ လူသတ္ သမားျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သတၲဝါျကီးသည္ လူစကားကို နားမလည္ အဝတ္အစားမပါ၊ လူ့သေဘာသဘာဝကို နားမလည္၊ အစားအေသာက္ ငတ္မြတ္၊ ေနစရာ အိပ္စရာမရိွ၊ ခိုနားစရာမရိွျဖင့္ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ၊ အက်ပ္အတည္းမ်ားစြာျဖင့္ ရွင္သန္ခဲ့ရပံုကို ေရးဖဲြ့ခဲ့ရာ၌ ေတာထဲမွာ သစ္ခုတ္သမားတစ္ဦး၊ မိန္းကေလးတစ္ဦး၊ အဘိုးျကီးတစ္ဦးတို့ ၃ ဦးသား ေနထိုင္ျကသည္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္းျကည့္ရႈရင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ သူ့ခံစားခ်က္မွာ သနားစရာ၊ တရားရစရာ ျဖစ္ပါသည္။

'သူတို့ကို ျကည့္ရတာ လံုးဝဥသံုေပ်ာ္ရႊင္ေနျကတာမို်း မျဖစ္ျကဘူး။ လူငယ္ကေလးက သူ့အေဖာ္နဲ့ မျကာခဏခဲြခြာေနရတယ္။ ငိုေနတာလည္း ေတြ့ရတယ္။ သူတို့မေပ်ာ္ရႊင္ျကတဲ့ အေျကာင္းအရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားလို့မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေလးေလး နက္နက္ ခံစားေနမိတယ္။ သူတို့စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနျကတာ သိပ္ထူးဆန္းတာပဲ။ ငါ့ထက္ ဘာမ်ား စိတ္ညစ္စရာေတြရိွမွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္လို အထီးက်န္၊ မျပည့္စံုတဲ့သူထက္ သူတို့က မေပ်ာ္ျကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိေရွ့မွာ သိပ္ကို ေနခ်င္စရာ အိမ္ကေလးသူတို့ ပိုင္ဆိုင္ျကတယ္။ ျမင္ျမင္သမွ်တိုင္းဟာ သူေဌးပစၥည္းေတြျကီးပဲ။ သူတို့ခ်မ္းေအးတဲ့အခါ မီးဖိုေလးရိွတယ္။ သူတို့ကို ေနြးေထြးေစတယ္။ သူတို့ဆာေလာင္တဲ့ အခါ သားငါးေတြစားစရာရိွတယ္။ သူတို့ ဝတ္ထားလိုက္တာလည္း ေကာင္းမွေကာင္းတဲ့ အဝတ္အစားေတြ၊ ဒီထက္မက ရိွပါေသးတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ အေဖာ္ျပုေနနိုင္ျကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ေျပာျက၊ ဆိုျက၊ နွစ္သိမ့္ျကနဲ့။ ေန့စဥ္နဲ့အမွ် တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာနဲ့ ျကင္ျကင္နာနာ ျကည့္ျက၊ ျကင္နာျက၊ ေဖးမျကနဲ့။ သူတို့ရဲ့ မ်က္ရည္ေတြက ဘာကိုမ်ား ဆိုလိုတာပါလိမ့္။ သူတို့မွာ နာက်င္စရာ တစ္ခုခုရိွလို့လား။ အဲဒီအေျဖကို စစခ်င္းေတာ့ စဥ္းစားလို့မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခိ်န္အေတာ္ျကာျကာ ဂရုတစိုက္နဲ့ ေသခ်ာေစာင့္ ျကည့္လိုက္ေတာ့မွ အခိ်န္က အေျဖေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုခ်စ္စရာ မိသားစုမွာ စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားေစရတဲ့ အေျကာင္းရင္းေတြ ထဲက တစ္ခုကေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းပါပဲ။ အဲသည္ဒဏ္ကို သူတို့ဟာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို ခံစားေနျကရတယ္။ သူတို့ရဲ့ စားသံုးျခင္းေတြဟာ ျခံထြက္ပစၥည္းေတြကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား အားကိုးေနရတယ္။ ေဆာင္းရာသီကာလမွာ ျခံထဲကေရာ၊ ျခံထဲက နို့စားနြားမဆီက နို့ေရာ၊ နည္း နည္းပဲ ရေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္ သူတို့တစ္ခါတစ္ေလ အငတ္ေနေနရတဲ့ ေန့ေတြရိွတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေလး ၂ ေယာက္ေပါ့။ အဘိုးျကီးကို စားစရာေတြ ေကြ်းေမြးေနေပမဲ့ သူတို့မွာ စားစရာဘာမွမရိွျကဘူး။ အဲဒီျကင္နာျခင္းဆိုတဲ့ အရာဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ရွား သြားေစပါတယ္'

ဖရင္ကင္စတိုင္ ဝတၴုကို ငယ္စဥ္က အလြယ္ေရးထားေသာ စာအုပ္၊ ပံုကေလးမ်ားျဖင့္ ကေလးမ်ား အလြယ္တကူဖတ္ဖို့ စာအုပ္မ်ား သာ ဖတ္ဖူးခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ျကည့္ဖူးသည္။ ေျကာက္စရာလူသတၲဝါျကီးအေျကာင္းဟုပဲ သူရဲကားတစ္ကားသဖြယ္ ထိုဇာတ္လမ္း ကို သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ယခုမူရင္း ဝတၴုကို ဖတ္ျကည့္လိုက္ေသာအခါ ဖရင္ကင္စတိုင္ ဖန္တီးလိုက္သည့္ သတၲဝါျကီး၏ အတြင္းစိတ္ ကို သိလာရသည္။ ဝတၴုေရးသားသူ ေမရီရွယ္လီသည္ လူအျဖစ္သို့ ရုတ္တရက္ေရာက္လာခဲ့သူ၊ ဦးေနွာက္မွာ ဘာဆိုဘာမွ အသိညဏ္မရိွသူ၊ စားဝတ္ေနေရးကိုပဲ သိထားသူ တစ္ေယာက္၏ ရင္တြင္းက ခံစားခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ထို့ျပင္ ထိုသတၲဝါျကီး၏ ရုန္းကန္ရွင္သန္ခဲ့ရပံုေတြကိုလည္း အခုလို ေရးဖဲြ့ထားျပန္ပါေသးသည္။

'ကြ်န္ေတာ္ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ ရွာေဖြေတြ့ရိွမႈေတြ ရလာပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္ဖို့ နည္းလမ္း ေတြ သံုးျကတယ္ဆိုတာ ေတြ့ရတယ္။ သူတို့ရဲ့အေတြ့အျကံုေတြ၊ သူတို့ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို အသံတစ္မို်းနဲ့ ေဖာ္ျပျကတယ္။ သူတို့ သံုးလိုက္ တဲ့ စကားလံုးေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ တစ္ခါတစ္ရံ နာက်င္မႈ၊ တစ္ခါတေလ အျပံုးေတြနဲ့၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မႈေတြနဲ့ သူတို့ရဲ့ ေခါင္းထဲက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို မ်က္နွာေပၚမွာ ေတြ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကို ဘုရားကေပးတဲ့ သိပၸံပညာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီဘာသာစကားကို သိကြ်မ္းခ်င္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ ျကိုးစားတိုင္း မေအာင္ျမင္ဘူး။ သူတို့အသံထြက္တာ သိပ္ျမန္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေဖာ္ထုတ္ရပါ့။ သူတို့အသံေတြ၊ စကားလံုးေတြရဲ့ လိွု့်ဝွက္ခ်က္ေတြကို သိခ်င္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ အခိ်န္ ေတြ အျကာျကီးေလ့လာေနရင္းနဲ့ သူတို့ရဲ့ နံမယ္ေလးေတြ သိလာရျပီ။ မီး၊ နြား နို့၊ ေပါင္မုန့္၊ ထင္း အစရိွသျဖင့္။ ျပီးေတာ့ လူငယ္ေလး ၂ ေယာက္ရဲ့ အမည္ေတြက အခ်င္းခ်င္းအမို်းမို်း ေခၚေဝၚျကေပမယ့္ အဘိုးျကီးရဲ့ အမည္ကေတာ့ 'အေဖ'လို့ တစ္ခုတည္းပဲရိွတယ္။ မိန္းကေလးကို 'ညီမ'သို့မဟုတ္ 'အဂၢါသာ'။ ေကာင္ေလးကို 'ဖိလစ္' 'အစ္ကို' 'သား'တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ေလ အဲသည္လို တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ အခုလို ေခၚေဝၚသံုးစဲြျကတဲ့ အျကံညဏ္ကို သိပ္သေဘာက်ျပီး အခုလို သူတို့အမည္ေလးေတြ သိလာရတာ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္မိ တယ္။ တခို့်စကားလံုးေတြကိုေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး။ 'ေကာင္းတယ္' 'ေဈးအျကီးဆံုး' 'မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး' ဆိုတာေတြ။

ဤသို့နွင့္ သတၲဝါျကီးသည္ စကားလံုးမ်ားကို ေလ့လာရင္းနွင့္ ထိုစကားမ်ားကို နားလည္လာသည္။ သူပုန္းေအာင္းေနသည့္ ေနရာကို ျပန္ေရာက္တိုင္း က်က္မွတ္လ်က္ရိွသည္။ ျပီးလွ်င္ ျကိုးစားျပီး သူ့နႈတ္မွ အေျပာက်င့္သည္။ စကားေျပာသည့္ေနရာမွာ တိုးတက္လာေသာအခါ စကားလံုးေဝါဟာရမ်ားကို ေလ့လာသည္။ ဖိလစ္သည္ အသစ္ေရာက္ရိွလာေသာ သူ့ခ်စ္သူေလး 'ဆာဖီရာ'နွင့္ 'အင္ပါယာျကီး ပ်က္ဆီးျခင္း' အမည္ရိွ ၁၈ ရာစု အေတြးေခၚပညာရွင္ Volney ေရးသားခ်က္မ်ားကို ေလ့လာသင္ျကားလ်က္ရိွသည္။ ဤသို့နွင့္ သတၲဝါျကီးသည္ လိွု့်ဝွက္စြာ နားဆင္မွတ္ယူရင္း အသိပညာရပ္မ်ား တိုးလာသည္။ အင္ပါယာ၊ ခရစ္ယာန္ လြတ္လပ္ခြင့္နွင့္ ဘုရင္ဧကရာဇ္ေ တြအေျကာင္း သိ လာသည္။ ဥပေဒမ်ား၊ အစိုးရမ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယိုမႈမ်ားအေျကာင္းကို နားလည္လာသည္။ မိသားစုဘဝ၊ ဆာေလာင္မႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ ခ်မ္းသာမႈ၊ အမို်းျမင့္ျမတ္သူမ်ား၊ အဆင့္အတန္းခဲြျခားမႈေတြ...။

'ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ေဆြမို်းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္မွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ဘယ္အေဖကမွ မေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္အေမက မွ အျပံုးေတြနဲ့ ဂရုတစိုက္ မေခ်ာ့ျမူခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အတိတ္ဘဝက ကြက္လပ္။ ဘာဆို ဘာမွမရိွတဲ့ ေလဟာနယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဦးဆံုး မွတ္မိလိုက္တာက ပံုပန္းမက်တဲ့ အရပ္အေမာင္းနဲ့ သည္ခနၶာကိုယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ့တူတဲ့ သူတစ္ေယာက္မွ မျမင္ဖူးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္နဲ့ ဘယ္သူမွ လည္း လာဆက္မသြယ္ျကဘူး။ သည္ေတာ့... ကြ်န္ေတာ္ကဘာလဲ။ တစ္ခိ်န္လံုးေမးေနမိေပမယ့္ အေျဖကေတာ့ ေဒါသေတြ သက္ျပင္းမႈတ္ ထုတ္သံပဲ ထြက္လာတယ္'

သူသိလာခဲ့ေသာ အဘိုးျကီးသည္ မ်က္မျမင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ တစ္ေန့တြင္ အိမ္သားေတြ မရိွခိုက္ ထိုမ်က္ျမင္အဘိုးျကီးနွင့္ စကား ေျပာဖို့ ျကိုးစားခဲ့သည္။

'ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အသည္းနွလံုးေတြဟာ အဆက္မျပတ္ခုန္ေနလိုက္တာ။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ေျကာက္ရံြ့မႈေတြေျကာင့္လား။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာမို့လား။ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ သူတို့ တဲအိမ္ကေလးဟာလည္း ျငိမ္သက္လို့၊ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အခြင့္အေရး။ ကြ်န္ေတာ္အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဒူးေတြ တုန္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေျမျကီးေပၚ ညြတ္က်သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ဖန္ မတ္မတ္ျပန္ရပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရိွရိွသမွ် ခိုင္မာမႈ အင္အားေတြကို အကုန္ထုတ္ တယ္။ ေလေကာင္းေလသန့္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကို အားျဖစ္ေစတယ္။ စိတ္ေတြကို လန္းဆန္းေစတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ တဲအိမ္ေလးရဲ့ တံခါးကို ေခါက္လိုက္ပါတယ္'

ေနာက္ေတာ့ မ်က္မျမင္ အဘိုးျကီးနွင့္ မိတ္ဆက္ကာ စေျပာျကသည္။ ထိုအခိ်န္မွာ ျဖစ္ေပၚလာေသာသူ၏ ခံစားမႈမ်ားကား သနားစရာ ျဖစ္ရသည္။

'ကြ်န္ေတာ္ဟာ အဘိုးျကီးရဲ့ ျကင္နာတဲ့ စကားသံေတြကို လိုက္နာရင္း ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈက ျကီးစိုးလာတယ္။ သူနဲ့ အခုလို ေနေနရတဲ့ မိနစ္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဖိုးတန္လိုက္တာ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူနဲ့ဘာစကားစေျပာျပီး ေနရမလဲဆိုတာ မသိေသးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဒီအတိုင္း ျငိမ္ေနမိတာ အဘိုးျကီးက စေျပာမွပဲ...'

ဤသို့နွင့္ အခိ်န္အေတာ္ျကာ စကားမ်ားေျပာျကရင္း သူအိမ္သားမ်ား ဝင္လာေသာအခါ သူ့ကို ေျကာက္ရံြ့ျပီး ပစ္ျက၊ ခတ္ျကနွင့္ ေမာင္းထုတ္ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုတစ္မိသားစုလံုး သူ့ကို ေျကာက္ျပီး ေျပာင္းေျပးသြားျကရာ သတၲဝါျကီး၏ ကမၻာေလးလည္း ပ်က္သြားေလေတာ့သည္။ ဤကား ထိုသတၲဝါျကီး၏ ရင္ထဲမွာ သူ့ကို ဖန္တီးလိုက္သူ ဖရင္ကင္စတိုင္အေပၚ အမုန္းတရားမ်ားနွင့္ လက္စား ေခ်လိုေသာ စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာရျခင္း အေျကာင္းမ်ားျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ဖရင္ကင္စတိုင္ ဝတၴုကို ရုပ္ရွင္ကားအျဖစ္ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ရိုက္ကူးခဲ့ျကသည္ဟူ၏။ သို့ေသာ္ ဘယ္ရုပ္ရွင္ကမွ ဝတၴုထဲမွာ ပါဝင္ေသာ ယုတၲိေဗဒဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚမ်ား၊ စိတ္ေခ်ာက္ျခားရသည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ေပၚလြင္ေအာင္ ရိုက္ကူးနိုင္ျခင္း မျပုနိုင္ခဲ့ျကပါ ဟု ေဝဖန္ခဲ့ျကသည္။ ထို့ေျကာင့္ ဖရင္ကင္စတိုင္ကို လူသတ္ကား၊ သရဲကားဟုဆိုကာ သိထားျကလွ်င္ေတာ့၊ အမွားျကီးမွားေပေတာ့မည္ဟု ဖန္တီးရွင္ေမရီရွယ္လီ၏ အနုပညာေျမာက္လွေသာ လက္ရာကို ဖတ္ရင္းခံစားမိလိုက္ပါေတာ့သည္။

(ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂဇင္းမွ)

