ဘာသာျပန္ရျခင္းဒုကၡ
(အမွတ္ ၂၃၁၊ အေတြးအျမင္)
ကြ်န္မသည္ အဂၤလိပ္မွ ျမန္မာဘာသာသို့ ဘာသာျပန္ဆိုရသည့္ အလုပ္မို်းကို တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အလုပ္သေဘာအရ လုပ္ဖူးပါသည္။ သို့ရာတြင္ ကိုယ္ဘာသာျပန္ရသည့္ အေျကာင္းအရာက ကိုယ္နွင့္ဘာမွမဆိုင္၊ ကိုယ္ကလည္း စိတ္မဝင္စားသည့္ အခါမို်းတြင္ ျငင္းရပါသည္။ ေမေမျကီး ေဒၚခင္မို်းခ်စ္ ေရးသားေသာ အဂၤလိပ္လိုစာမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားက်ေတာ့ ကြ်န္မက စိတ္လည္းဝင္စားျပီး၊ ဘာသာျပန္ရတာ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။ ထိုအခါ ကြ်န္မကို တစ္ခါတစ္ရံ ဘာသာျပန္ခိုင္းသူမ်ားကို ရွင္းျပရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါသည္။ ကြ်န္မတို့ က စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသာျပန္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္သူမ်ားမဟုတ္ေျကာင္း၊ ေမေမျကီးေရးေသာ စာမ်ားက်ေတာ့ ခံစားလို့ရ ေျကာင္း ... စသည္ျဖင့္။ သို့ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘာသာျပန္ေသာ အလုပ္မို်းကို လံုးဝကို လက္မခံေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ စိတ္ဝင္စား သလိုပဲ လုပ္ပါသည္။ ကိုယ္ျကိုက္မွ ကိုယ္ခံစားလို့ရမွ ဘာသာျပန္တာ ဆိုသည့္အခ်က္ကို နားလည္သြားေအာင္ ေျပာဖို့ အေတာ္ခက္ပါသည္။ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရမွ လုပ္မွာလဲဟူေသာ ေမးခြန္းမို်းမွာ အေတာ္ေျဖရခက္ပါသည္။ ဒါကို စာေရးဆရာမ်ား၏ ခံစားတတ္ေသာ စိတ္မို်းရိွမွ ပင္ နားလည္ပါလိမ့္မည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ငါးနွစ္ခန့္က ကြ်န္မကို နိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးက ဘာသာျပန္အလုပ္တစ္ခုကို အပ္ပါသည္။ ၎တို့ ထရိန္နင္ေပးထားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ရိုက္ထားသည့္ သတင္း၊ မွတ္တမ္း ရုပ္ရွင္ Documentary တိုေလးမ်ားကို အေခ်ာမသတ္ခင္မွာ ကားထဲရိုက္ထား သမွ် စကားလံုးမ်ားအားလံုးကို အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ေပးဖို့ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္မက ျငင္းမိပါသည္။ သို့ေသာ္ နားေထာင္ျကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါသည္။ သူက အရင္တစ္နွစ္က ရိုက္ကူးတည္းျဖတ္ျပီးသား မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္မ်ားပါေသာ အဂၤလိပ္စာတမ္းထိုးအေခြကို ေပးကာ ေလ့လာျကည့္ဖို့ ေျပာပါသည္။
သည္လိုနွင့္ ကြ်န္မ ထိုအလုပ္ကို လက္ခံျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူတို့ဌာနမွာ ကြ်န္မလိုပဲ ဘာသာျပန္ဖို့ အခိ်န္ပိုင္းငွားထားသူမ်ားကို ေတြ့ရပါ သည္။ သည္ေတာ့ ကြ်န္မဆီေရာက္လာေသာ ရိုက္ထားသမွ် ရုပ္ရွင္ကားကို ဗမာမွ အဂၤလိပ္သို့ ဘာသာျပန္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္မက ဘာသာျပန္ရင္းကေန ထိုရုပ္ရွင္ေလးမ်ားကိုပါ ျကည့္ရသည္ေပါ့။ အဲသည္မွာ ကြ်န္မ၏ ဒုကၡကစပါသည္။ (ဘာသာျပန္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေနရင္ေတာ့ ဘာဒုကၡမွ ေရာက္မလာနိုင္ပါ။) ထိုရုပ္ရွင္မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္တြင္းက အျဖစ္အပ်က္တိုကေလးမ်ား၊ အေျကာင္း အရာေလးမ်ား၊ လူပုဂၢိုလ္မ်ား အေျကာင္းရာစံုလင္လွပါသည္။ ခက္ေနတာက အားလံုး၏ ရႈေထာင့္က ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေနသည္။ ဆင္းရဲျခင္းဆို တာကို အေျခခံထားျပီး ရိုက္ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဥပမာ- ေရသန့္ဘူးေရာင္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ဘဝ၊ နယ္ကေနတက္လာျပီး စာလည္းမသင္ရဘဲ ဆင္းဆင္းရဲရဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အေျကာင္း။ ထားပါေတာ့... အဲသည္ ကေလးေတြကိုက ဆင္းရဲတဲ့အေျခအေနမို့လို့။ ခက္တာက ျမန္မာအနုပညာသည္ အခ်ိဳ႕ရဲ့ ရုပ္ပံုလႊာတခို့်ကိုလည္း အဲသည္ ရႈေထာင့္ကေန ျကည့္ျပီး ရိုက္ထားျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္လမ္းတိုမ်ားကို ရိုက္ျကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား အရည္အခ်င္းကိုေတာ့ ကြ်န္မ ခီ်းကူ်းရပါ မည္။ သူတို့သည္ တကယ့္ဝါရင့္သူမ်ားကဲ့သို့ပင္ ေတာ္ျကတာကို ေတြ့ရပါသည္။ သို့ေသာ္ သူတို့ကို သင္ေပးေသာ သူတို့ရိုက္ထားသမွ်ကို တည္းျဖတ္လိုက္ေသာ နိုင္ငံျခားသား ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက ဇာတ္ညႊန္းမ်ားကို ျပင္လိုက္ပံုရပါသည္။ သည့္ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ ၎တို့၏ ထရိန္နင္ေျကာင့္ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ သတင္း၊ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ဆိုတာ ဆင္းရဲတာကို ရိုက္တာပဲဟု ထင္သြားျကသူမ်ားကို ကြ်န္မေတြ့လိုက္ရေသာေျကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်က္ကိုေတာ့ ထိုသင္တန္းက လူငယ္ေလးမ်ား၏ အင္တာဗ်ဴးအခို့်ကို ကြ်န္မက အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ေပးခဲ့ရေသာေျကာင့္ ျဖစ္ ပါသည္။ သတင္းမွတ္တမ္းဆိုတာ သတင္းကား၊ သတင္းရုပ္ရွင္လို့ အဓိပၸာယ္ေဖာ္လို့ ရနိုင္ပါသည္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေျကာင္း၊ ဘဝ၊ အနုပညာရွင္ေတြရဲ့ အတၴုပၸတၲိေလးေတြ၊ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ေရေျမသဘာဝအလွမ်ား၊ ဘုရားသမိုင္းမ်ား၊ ဒ႑ာရီမ်ားကိုလည္း ရိုက္ကူးလို့ရနိုင္ ေပသည္။ ယခုလို ဆင္းရဲ၊ စုတ္ျပတ္ေနေသာ ဘဝမ်ားကိုသာ ရိုက္ကူးျခင္းမဟုတ္ပါ။
ဤသို့နွင့္ မေနနိုင္၊ မထိုင္နိုင္ပင္ ကြ်န္မကို အလုပ္လာအပ္ေသာ အဖဲြ့ေခါင္းေဆာင္ နိုင္ငံျခားသူ အမို်းသမီးျကီးထံသြားကာ စကား သြားေျပာျကည့္မိပါသည္။ ကြ်န္မကို အလုပ္အပ္စဥ္က သူေပးခဲ့ေသာ အေခြထဲက ရုပ္ရွင္တစ္ခုကို ေထာက္ျပီး ေဆြးေနြးျကည့္မိပါသည္။ အဲသည္မွာ ဘာသာျပန္ထားေသာ အခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာလို မူရင္းခံစားခ်က္လဲြေနေျကာင္း၊ တခို့်ေနရာမ်ားတြင္ ရွင္းျပဖို့လိုေျကာင္း၊ တခို့်အခန္းမ်ားတြင္ ဘာသာမျပန္ဘဲ ထားထား၍ ျမန္မာစာမတတ္တဲ့၊ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ နိုင္ငံျခားသားမ်ားက တကယ့္ မူရင္းအဓိပၸာယ္ လဲြသြားနိုင္ေျကာင္း၊ သည္လို လဲြသြားတဲ့အတြက္ ျမန္မာေတြကို အထင္ေသးစရာ ျဖစ္ရေျကာင္းတို့ကို ထိုဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားတစ္ခုခ်င္းစီ အေသး စိတ္ ရွင္းျပခဲ့မိပါသည္။ ထို့ျပင္ ျမန္မာျပည္၏ အလွအပမ်ား၊ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အေျကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း ရိုက္ကူးဖို့ အျကံေပးလိုက္ပါ သည္။ သည္လိုနွင့္ ၄င္းတို့ သတ္မွတ္ထားသည့္ ကာလတိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ဘာမွ ထူးမလာပါ။ သည္အတိုင္း သည္အတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို့နွင့္ အလုပ္နားသည့္ကာလသို့ ေရာက္သြားပါသည္။
ေနာင္တစ္နွစ္တြင္ ထိုဘာသာျပန္အလုပ္ကို ထပ္လုပ္ဖို့ အေျကာင္းျကားပါသည္။ ကြ်န္မ ျငင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြ်န္မစိတ္ထဲတြင္ ေငြေရးေျကးေရးအရ မက္ေမာစရာေကာင္းေသာ အလုပ္မွန္းေတာ့ သိပါသည္။ ထိုရုပ္ရွင္မ်ားကို နိုင္ငံျခားသားအဖဲြ့မ်ားက ဝိုင္းျကည့္ကာ ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနျကသည့္ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ့ရသည္မွာ ကြ်န္မစိတ္မသက္သာပါ။ ထို့ျပင္ ျမန္မာေတြကို အထင္ေသးေသာ စိတ္ရိွသူ မ်ားနွင့္ တဲြျပီး အလုပ္မလုပ္ခ်င္ပါ။ ဤကား ကိုယ္လည္း စိတ္ဝင္စားရဲ့သားနွင့္၊ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းရဲ့သားနွင့္ သည္ဘာသာျပန္အလုပ္ ကို ျငင္းရေကာင္းလားဟူေသာ အေမးကို ဘယ္လိုနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရမွန္းမသိသည့္ ဒုကၡတစ္ခု တိုးလာပါေတာ့သည္။
(အမွတ္ ၂၃၁၊ အေတြးအျမင္)
No comments:
Post a Comment