ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းရာျပည့္ နွင့္ အမွတ္တရ ေဒၚခင္ၾကည္

 ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းရာျပည့္ နွင့္ အမွတ္တရ ေဒၚခင္ၾကည္

 (မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၅

ငယ္ငယ္တုုန္းကေတာ့ ဗုုိ္လ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကုုိ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးဟုု သိခဲ့ က်က္ခဲ့ မွတ္ခဲ့  ေတးသီခ်င္းမ်ားေအာ္ဆုုိခဲ့။ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ပုုံပါေသာ ပုုိက္ဆံျပားအေၾကြမ်ား ေငြစကၠဴမ်ားကုုိ ေန႕စဥ္လုုိလုုိ ေတြ႕ခဲ့သုုံးခဲ့ျဖုဳန္းခဲ့စုုခဲ့။ တခါတခါ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ပုုံပါတဲ့ က်ပ္တန္ေလးကုုိ ေခါက္ပုုံေခါက္နည္းနဲ႕ ဗိုုလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ ဦးထုုတ္ေလး ေပၚေအာင္လုုပ္တတ္ဖိုု႕ သင္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ မွတ္မွတ္ရရ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႕ ကေလးမ်ားေန႕မွာ မိဘမ်ားေခၚရာ လုုိက္ပါရင္း ကုုိယ္တုုိ႕ေတြအတြက္ ကစားကြင္းထဲ အလကား၀င္ခြင့္ ရခဲ့ဖူးတာ ေပ်ာ္ခဲ့ရတာ မွတ္မိသည္။ အဲဒါဗုုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ ရခဲ့ဖူးတဲ့ အခြင့္အေရး။ 

ကၽြန္မတုုိ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ရေတာ့မယ့္ သူရဲေကာင္းၾကီး လုုိ႕စဥ္းစားလုုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္အသက္ေပးသြားသူ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္၊ ကြၽန္မတုုိ႕ ယခုုလုုိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အပူပင္ကင္းမဲ့ အစုုိးရိမ္ေၾကာင့္က်မဲ့ ေၾကာက္ရြ႕ံျခင္းကင္းမဲ့ ေနခဲ့ထုုိင္ခဲ့ရတာ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ေၾကာင့္လုုိ႕ သတိတရ ျဖစ္မိခဲ့ရတာေပါ့။ ေက်ာင္းမွာလဲ ဆရာဆ၇ာမမ်ားက နင္တုုိ႕တေတြ အခုုလုုိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းစာသင္ရတာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ၊ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ေအာင္လုုပ္ စသျဖင့္ ၾကားဖူးနာဖူး မွတ္သားဖူးခဲ့သကုုိး။ သည္ေတာ့ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ကုုိ ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ အျမဲလုုိလုုိ အမွတ္ရ ေက်းဇူးတင္ သည္လုုိနဲ႕ အခိ်န္ေတြ နဲ႕အတူ ေက်ာ္ျဖတ္ခရီးဆက္ခဲ့ရ။

တေျဖးေျဖး ကၽြႏုု္မတုုိ႕ အဘုုိးအဘြားမ်ားစကား နားလည္တဲ့အရြယ္ေရာက္ လာေတာ့ အင္း… တယ္ဟုုတ္ပါလားေပါ့ေလ။ အဘုုးိျဖစ္သူ ဘဘၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္က ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ ပီေအ လုုပ္ခဲ့ဘူးသတဲ့။ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ စကားေျပာဖူး ရင္းနွီးခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုုတဲ့စကားၾကားေတာ့ စိတ္ထဲပီတိျဖစ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ တန္ဖုုိးထားတဲ့သူတစ္ေယာက္က ကိုုယ့္အဘုုိးနဲ႕ ရင္းနွီးတယ္ဆုုိတာ ဂုုဏ္ယူစရာေပါ့။ သုုိ႕ေသာ္လည္း အဘုုိးျဖစ္သူက ေျပာျပတဲ့ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္အေၾကာင္းမ်ား ျပန္ေျပာဖုုိ႕ ခပ္ခက္ခက္ပဲ။ ဘဘၾကီးကလည္း လူၾကီးသူမဆုုိ အင္မတန္ရုုိေသ ကုုိင္းရွဴိင္းသူျဖစ္ေလေတာ့ အစည္းအေ၀းကိစၥမ်ား နဲ႕ၾကဳံရတုုိင္း ဗိုုလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ မၾကာခန ဆုုိသလုုိ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုု၊ သေဘာထားျခင္းမတုုိက္ဆုုိင္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ရန္ျဖစ္ၾက ဒီအသံေတြကုုိ ေအာက္ထပ္မွာ ေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ ကၽြန္မေဖေဖနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္စုုၾကည္တုုိ႕က ကေလးေတြပီပီ ၾကားခဲ့ဖူး ၾကသေပါ့။ သိပ္မၾကာပါဖူး အခန္းထဲက ဗုုိလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ ကၽြန္မအဘုုိးတုုိ႕ နွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုုိ တစ္ေယာက္ လည္ပင္းဖက္ျပီး ရယ္ေမာ ထြက္လာၾကတာေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသစရာေပါ့။ ခုုနက ေအာ္ဟစ္ရန္ျဖစ္ေနၾကတာ သူတုုိ႕မဟုုတ္တဲ့အတုုိင္း။ ဒါမ်ူိး တခါလည္းမဟုုတ္ ႏွစ္ခါလည္းမဟုုတ္၊ ဒီလုုိ နဲ႕ တခါေတာ့ ဘဘၾကီးက ဗုုိလ္ခ်ဴပ္နဲ႕ စိတ္ဆုုိးရန္ျဖစ္ျပီး ပီေအအျဖစ္က ထြက္မယ္ဘာမယ္ျဖစ္ ထြက္သြား၊ တရက္နွစ္ရက္ေနေတာ့ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္က ေမေမၾကီးကုုိ “ကုုိခင္ေမာင္လတ္ စိတ္ဆုုိးမေျပေသးဘူးလား။ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမလဲ“ ေမးတယ္။ အဲဒီ စကားသံေလးကိုု ကၽြန္မစိတ္ထဲ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ေျပာတဲ့ေလသံ နဲ႕နားေထာင္မိတယ္။ လြမ္းစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒါ ဘဘၾကီးဆီကနဲ႕ ကၽြန္မေဖေဖ့ဆီ ကၾကားၾကားေနခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါ။

ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ဆီကေတာ့ သိပ္ၾကားေလ့ၾကားထမရွိလွပါဘူး။ ေမေမၾကီးက ဗိုုလ္ခ်ဴပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္နဲ႕ အရင္းႏွီးဆုုံးသူငယ္ခ်င္းပါ။ ဒါကုုိကၽြန္မက ဘာေၾကာင့္သိခဲ့သလဲဆုုိေတာ့ ေဒၚခင္ၾကည္က ေမေမၾကီးနဲ႕ ဖုုန္းဆက္ျပီး ခ်ိမ္းဆုုိၾကရင္ ကၽြန္မက ဒုုိင္ခံ ေမေမၾကီးနဲ႕ေဒၚခင္ၾကည့္ဆီ အေဖာ္လုုိက္လုုိက္ေပးခဲ့ရဖူးတယ္။  အဲဒီသြားရင္ ဗမာဆန္ဆန္၀တ္ရစားရတယ္။ ထမီ၀တ္ရတယ္။ ကၽြန္မက အဲဒါေတြ မ၀တ္ခ်င္ဘူး။ အဘြားၾကီး၂ေယာက္ စကားေျပာၾကတာ ထုုိင္ေစာင့္ရတာ ပ်င္းစရာ။ 

ပုုိဆုုိးတာက ေဒၚခင္ၾကည္က ကၽြန္မကုုိ ေတြ႕တုုိင္း အျမဲေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြ – “ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ပီလဲ“ “အတန္းထဲမွာ အဆင့္ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ“ “သခ်ာၤဘယ္ႏွစ္မွတ္ရလဲ“ – သည္ေလာက္ဆုုိ ကၽြန္မအေၾကာင္းသိတဲ့ စာဖတ္သူမ်ား ကၽြန္မဘယ္ေလာက္စိတ္ဆင္းရဲရသလဲ သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္။ သခ်ာၤလဲက် အတန္းထဲမွာ အဆင့္ကလည္း ဟုုိးေနာက္ဆုုံးနားမွာ … 

သူ႕ေမးခြန္းေတြ ေျဖျပီးသြားရင္၊ ေကၽြးတဲ့မုုန္႕စား ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မကုုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆာ့ခုုိင္းတယ္၊ အိမ္ထဲ သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားေပါ့။ ေမေမၾကီးက အိမ္ထဲပစၥည္းေတြ ဟုုိဟာမကုုိင္နဲ႕သည္ဟာမကုုိင္နဲ႕ အျမဲတန္း သတိေပးတယ္။ ကၽြန္မက ျခံထဲဆင္းဖုုိ႕လုုပ္ရင္ ေဒၚခင္ၾကည္က ေရနားမသြားနဲ႕ လုုိ႕တခ်ိန္လုုံး ေျပာတတ္တယ္။ စိတ္မခ်ပဲခနခန ထြက္ၾကည့္တယ္။ 

ကၽြန္မေမေမရဲ႕ အေမ ကႊ်န္မတိုု႕ရဲ႕ အဘြား ေဒၚခ်စ္တင္ ကြယ္လြန္စဥ္တုုန္းက ေဒၚခင္ၾကည္က ေမေမ့ကုုိ နွစ္သိမ့္ ေပးတဲ့အေနနဲ႕  အာဖရီကန္ရုုိ႕စ္ အပင္ လက္ေဆာင္ေပး ခဲ့ဖူးတယ္။ သူဂ်ာမဏီသြားတုုန္းက ပါလာတာလုုိ႕ ဆုုိပါတယ္။ အိမ္မွာ ရွိေနဆဲ သည္အပင္ေတြက သူ႕ရဲ႕ အမွတ္တရေတြ ေပါ့။ ၁၉၈၈ ေလာက္မွာ ေဒၚခင္ၾကည္ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ ၾကားျပီးေနာက္ေတာ့ ဆုုံးေတာ့မွပဲ ေရာက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ၀၀ျဖဳိးျဖိဳး နဲ႕ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ သူကုုိ ေနာက္ဆုုံးေတြ႕ခဲ့ရတုုန္းက ေမေမၾကီးလဲ စိတ္ထိခုုိက္ခဲ့ရသလုုိ ကၽြန္မလဲ မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရပါတယ္။ 

ေနာက္ပိုုင္းေတာ့ ေမေမၾကီးေရးခဲ့တဲ့ Quest For Peace ထဲက ေမေမၾကီးတိုု႕ ေလ်ာက္ခဲ့တဲ့ စစ္တြင္းကာလ အျဖစ္ေတြ ႏုုိင္ငံေရးသမားေတြနဲ႕ ရင္းနွီးပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဘာသာျပန္ေတာ့ ဗိုုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းေလးေတြ ဟုုိတစ သည္တစ သိလာရျပန္တယ္။ စစ္အတြင္းကာလ၊ စစ္ျပီးကာလ စစ္ဗ်ဴဟာ စစ္နည္းပရိယယ္ေတြ မ်ားလွတယ္။ ဟုုိးေရွးေရွးက ႏုုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္ေတြ စစ္ဗ်ဴဟာေတြဟာ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ လက္ဆင့္ကမ္း ေနၾကတယ္လိုု႕ ျမင္မိတယ္။ 

ေမေမၾကီး ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ေျပာခဲ့သလုုိဆုုိရရင္ “ အသက္ငယ္ငယ္ ေသြးပူေသြးဆူတဲ့အရြယ္မွာ (ေမေမၾကီးက သူ႕ကုုိယ္သူ ေျပာတာပါ။) သူ တုုိင္းျပည္အတြက္လုုိ႕ ေၾကြးေက်ာ္ျပီး လုုပ္ခဲ့့သမွ်အတြက္ ေနာင္တစကားပဲ ဆုုိခ်င္ပါတယ္ …”  လုုိ႕ဆုုိသလုုိ။ ေမေမၾကီးတုုိ႕နဲ႕ ဗိုုလ္ခ်ဴပ္ အခုုေတာ့ မိုုးေကာင္းကင္မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကရင္ ေမေမၾကီး သည္စကား ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ကုုိ ေျပာဖုုိ႕ေမ့ေနဦးမယ္။

 ဗုုိ္လ္ခ်ဴပ္ပုုံနဲ႕ က်ပ္တန္ေခါက္နည္းေလးလည္း အခ်ိန္ဇာတ္ဆရာအလုုိက် ေမ့သြားခဲ့ျပီမုုိ႕ … ဗုုိ္လ္ခ်ဴပ္ႏွစ္တစ္ရာျပည့္မွာ အလြမ္းစကားမဆုုိႏုုိင္၊ လြမ္းေတးသီမဖဲြ႕ႏုုိင္ပဲ နာက်င္တဲ့ႏွလုုံးသားနဲ႕ ဗုုိလ္ခ်ဴပ္ရာျပည့္ အခ်ိန္မွီ စာတစ္ပုုဒ္ခပ္သြက္သြက္ ေကာက္ေရးလုုိက္မိတာကုုိ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလုုိ႕႔ပဲ စကားပါးပါရေစေတာ့။