Saturday, July 25, 2009

selected article - The End of Poverty

အေတြးအျမင္စာစဥ္ ၁၈၄ - ၂၀၀၇ ဂ်ဴလုိင္လ တြင္ပါရွွိေသာ


၅၂ ုပုဒ္ေျမာက္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္

ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ား

ဂ်ဴနီယာ၀င္း

Jeffery Sachs ေရးသားေသာ The end of Poverty အမည္ရွိစာအုပ္တအုပ္ထြက္ရွိခဲ့ပါသည္။

“ဆင္းရဲတြင္းအဆုံးသတ္ဖုိ႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္ၾကပါသလဲ“ ဟုဆိုထားပါသည္။

ထုိစာအုပ္ကုိမဖတ္ရူခင္စာအုပ္ထဲမွာဘာေတြပါသလဲဆုိတာကိုမစူးစမ္းခင္မွာ စာအုပ္ရဲ႕

နိဒါန္းတစ္ခုကုိေတြ႕လုိက္ရပါသည္။အဲသည္န္ိဒါန္းမွာကိုကစာအုပ္ရဲ႕အႏွစ္သာရေတြပါေန၏။

ယင္းတုိ႕ကုိယခုတင္ျပသြားပါမည္။

“အာဖရိကကိုသြားမယ့္ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာလူနွစ္ေယာက္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမွီလို႕ အိပ္လုိ႕ ၊မွဴန္ရီ

အုံ႕ဆုိင္းတဲ့ တိမ္ဆုိင္ေတြရဲ႕ေပၚမွာေက်နပ္စရာေကာင္းပါ့။တစ္ဦးကမုတ္ဆိတ္္္္္္ေတြကိုရိတ္ထား

တယ္။အနက္ေရာင္၀တ္စုံ နဲ႕ လုံး၀မအိပ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေဟာက္ပတ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဥေနွာက္ကၾကီးၾကီး

က်ယ္က်ယ္ေတြေတြးေနပုံ။ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ကေလကေခ် ပရမ္းပတာ မုတ္ဆိတ္ေတြမရိတ္

ျဖစ္သလုိေနတဲ့ပုံ။ ဒီလိုပုံန႕ဲေနလာတာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲမသိ။ သူ႕ရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့မ်က္ႏွာ

ေလးကႏွစ္ကာလၾကာလြန္ချဲ့ပီလုိ႕ေဖာ္ျပေနတယ္။ကုိယ့္က်မ္းမာေ၇းကဒီလုိေလေကာင္းေလ

သန္႕ထဲမွာဘယ္လုိေနရပါ့။သူအိပ္ရာကႏုိးထလာခ်ိန္မွွာေလယာဥ္

မယ္ေလးကလက္မွတ္လာထုိးခုိင္းတယ္။စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သလုိေက်နပ္္ေပွ်ာ္ရြင္သြား

ပါရဲ႕။အနက္ေရာင္ကုတ္အက်ၤီထဲကစာရြက္တုိစာရြက္အတ္ိုအစေတြၾကားထဲကကတ္ျပားကိုထုတ္

လုိ္က္တယ္။အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မိတ္ဆက္မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေရာ့ဂီတေက်ာင္းသားျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္နေဘးကလူက Jeffery D.Sach သူက

စီးပြားေရးပညာရွင္ၾကီးေပါ့။ျပီးေတာ့နွစ္အေတာ္ၾကာကၽြန္ေတာ့ဆရာျဖစ္လာသူျဖစ္တယ္။အဲဒီတုန္းက

မ်ားသူ႕ရဲ႕လက္မွတ္ကကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္တန္ဖိုးရွိပါ့။

ဒီခရီးကၽြန္ေတာ္တုိ႕ထြက္ျဖစ္ပုံကိုေျပာျပမယ္။ Jeff Sachs ကုိလံဘီယာတကၠသိုလ္ရဲ႕

Earth Institude ဒါရုိက္တာျဖစ္မလာခင္အခိ်န္ကေနစရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕မက္ဆက္

ခ်ဴးဆက္က ကင္းဘရစ္မွာရွိတဲ့ဟားဘတ္တကၠသိုလ္ကတတိယေျမာက္ဘဲြ႔ဒီဂရီကို Jeff

ကေပးအပ္ခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း Bobby Shriver

ကကၽြန္ေတာ့္ကုိသူနဲ႕သြားေတြ႕ဖုိ႕အၾကံေပးတယ္။အေၾကာင္းကေတာ့၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္

အမွတ္တရအျဖစ္OECD(Organization for Economic Cooporation and Development)

ရဲ႕အခ်မ္းသာဆုံးတုိင္းျပည္ေတြဆီကိုကမာၻ႔ မတိုးတက္ဆုံး LDC(Least Development Countries)

မ်ားရဲ႕အေၾကြးစာရင္းေတြကေနပယ္ဖ်က္ေပးဖို႕ Jubillee 2000 ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္မဲဆြယ္

ရာမွာဘာေတြေျပာရမလဲဆုိတာသိရွိဖို႕ဆုိပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ဟာကိန္းကဏန္းေတြနဲ႕

တည္ေဆာက္ထားတဲ့ကမာၻထဲမွာစြပ္ျပဳပ္တစ္ပန္းကန္ရဲ႕ရာဇ၀င္ကိုေမြေႏွာက္စူးစမ္းေနသူ

လူသားတစ္ဦးနဲ႕မိတ္္ေဆြျဖစ္ခဲ့ရတယ္လုိ႕ေျပာရမွာေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။စြပ္ျပဳတ္ကိုေသာက္

ရတာဘယ့္ႏွယ့္လဲ။အကယ္၍မ်ားစြပ္ျ္ပဳတ္ဟာအစာေၾကတယ္ဆုိရင္လူေတြအမ်ားၾကီး

ေသာက္သုံးဖုိ႕စြပ္ျပဳတ္ေတြအမ်ားၾကီးရွိရမယ္။

အစာငတ္ျခင္း ေရာဂါဘယျဖစ္ျခင္း အသက္မ်ားစြာဆုံးရဴံးရျခင္းဆုိတာေတြဟာဆင္းရဲ

လြန္းတဲ့ဒုကၡေတြေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာေတြပဲ။ ဒါေတြဟာကၽြန္ေတာ္တို႕မ်က္စိေရွ႕မွာ။

Jeff အတြက္ ခက္ေတာ့ခက္ေပမယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္ျပႆနာပါ။ဒါကိုညီမွ်ျခင္းခ်မယ္္ဆုိရင္

ေငြေရးေၾကးေရးထိပ္ေရာက္ေနတဲ့လူသားေတြ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့တုိင္းျပည္ေတြရဲ႕

လွဴ႕ံေဆာ္မူေတြနဲ႕အတူတည္ဆင္းရဲ႕မဲြေတေနတဲ့တုိင္းျပည္ေတြမွာလုပ္ရမယ့္အစီအစဥ္

အသစ္ေတြရွိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကအၾကားအာရုံ သံစဥ္ဖဲြ႕သီတဲ့အဆုိေတာ္ပါ။ၾကီးက်ယ္တဲ့အၾကံညဏ္ေတြ

မ်ားစြာကလွပတဲ့တီးလုံးေတြျဖစ္လာတယ္။ဒီလိုသန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္ ေမြးရာပါ ပါရမီ

အမွတ္တရ တမ္းတမ္းတတ အျဖစ္ေတြ……….ဒါေတြကိုေခါင္းထဲကထုတ္ပစ္လုိ႕

မရဘူး။တခ်ိန္လုံးကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးေနမွာ။စာအုပ္ထဲကေၾကာင္းအရာေတြကသီခ်င္း

ရွည္ၾကီးတပုဒ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိ္ုင္မယ့္အရာေတြ၊

ဆင္းရဲတြင္းနက္ျခင္းမွ အဆုံးသတ္ေပးတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြျဖစ္လာမယ္။ဒါေတြ

လစ္လွ်ဴရူဖို႕ခက္တယ္ဆုိေတာ့ အေလာင္းအစားလုပ္မယ္။

ဂ်က္ဖ္ (Jeff) ကလစ္လ်ဴရူဖုိ႕ခက္ေနတယ္။သူနဲ႕စကားေျပာရတာမ်ား ကၽြန္ေတာ့မွာ

သူ႕ေနာက္တစ္ေကာက္ေကာက္ ၊ဘီးတဲလ္ အဖဲြ႕ၾကည့္ျပီးအျပန္ ဂနာမညိမ္ျဖစ္ေန

တဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေနာက္တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနရသလုိ။ သူ႕အသံက

လွ်ပ္စစ္ဂီတသံထက္ေတာင္က်ယ္တယ္။ဟဲဗီးေတးဂီတတီးလုံးေတြထက္ေတာင္

ေလးလံျပင္းထန္တယ္။ သူ႕ခံစားမူေတြကသူ႕အမူအယာထဲမွာတခါထဲပါျပီးသား

လို႕ေျပာရမယ္။အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအမူအရာေတြ၀င္ေနေပမယ့္

ေရွ႕ေနာက္ဆီေလွ်ာမူေတာ့ရွိပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကသူ႕အသံထဲမွာအသံခ်ဲ႕စက္

ပါတခါတည္းတပ္ေပးထားတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ေန႕လုံးျငင္းလုိက္ခုန္လုိက္နဲ႕ကုုန္ပါေ၇ာ။

သူစိတ္ဆုိးေနတာေတာ့တကယ္ပါပဲ။တိုးတက္ေနတဲ့ကမာၻၾကီးမွာ ဒုကၡသုကၡေတြ အက်ပ္အတည္းေတြမ်ားစြာရွိေနတာသူသိတယ္။ Malawi ကျပင္ပေဆးရုံတစ္ခုမွာ

ကုတင္ေပၚ ၂ ေယာက္ ကုတင္ေအာက္္ ၁ ေယာက္အိပ္ဖုိ႕အေရးအန္စာတုံးေခါက္

ျပီးအလွည့္က်အိပ္ေနရတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့တုန္လွဴပ္မိပါရဲ႕။

ဂ်က္ဖ္ကဘယ္လုိေျဖရွင္းဖုိ႕စဥ္းစားမွာလဲ။သူကစီးပြားေရးပညာရွင္ တစ္ဦး။ သူကအတြက္

အခ်က္စာရင္းဇယားေတြနဲ႕ဘ၀ကုိအသက္၀င္ေစမွာလား။သူက ကိန္းဂဏာန္းေတြ

စာမ်က္ႏွာေတြကုိအၾကမး္ဖ်င္းျဖန္႕ၾကတ္ၾကည့္တယ္။ကမာၻ႔အဆုံးကုိထရပ္ကားတစ္စီးနဲ႕

က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းသြားေနရတဲ့မိသားစုေတြ။ဒါေတြကိုခံစားၾကည့္ၾကဖို႕ကၽြန္ေတာ္တုိ္႕ကုိ

ဂ်က္ဖ္ကေျပာမယ္ဆု္ိရင္ မခံစားတတ္ေအာင္လည္းေနတတ္ဖို႕လုိမယ္။အာဖရိကမွာလူေပါင္း

တစ္ေသာင္းခဲြေန႕စဥ္နဲ႕အမွ်ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနရတာ၊ ေရာဂါဘယေတြ AIDS ငွက္ဖ်ား

တီဘီ၊ ….ေဆးမလုံေလာက္တာေတြဟာ ၀ဠ္ေၾကြးေတြတဲ့လား။

ကိန္းဂဏာန္းေတြ အတြက္အခ်က္ေတြကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႕ခပ္ရူးရူးအေတြး

ေတြနဲ႕ညီမွ်ျခင္းခ်ျပၾကမွာလား။အာဖရိက ကအျဖစ္ေတြကကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ သနားစာနာမူတုိ႕

စုိးရိမ္ပူပန္မူတို႕ မယုံၾကည္မူတို႕ ေမးခြန္းပရမး္ပတာေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ၾကရင္ဘယ္လုိ

လုပ္မွာလဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကသာရုိးသားေျဖာင့္မတ္မယ္ဆုိ္ရင္ ဒီလုိေန႕စဥ္

နဲ႕အမွ်ေသေၾကပ်က္စီးတာေတြေနရာအႏွံ႕မွာျဖစ္ပြားေနတာေတြအတြက္အဆုံးအျဖစ္ေပး

ႏုိင္ရလိမ့္မယ္။ ေျမာက္အေမရိကတုိက္၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္ မွာမွမဟုတ္ပါဘူး။ တုိက္ေတြအကုန္

လုံးေပါက္ကဲြျပၾကည့္ပါလား။ကၽြန္ေတာ္တုိ္႕ကသာ အာဖရိက က အသက္ေတြအတြက္အမွန္

တကယ္ပဲ စာနာျပီးလက္ခံျပမယ္ဆုိရင္ဒီေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့မီးကိုတကမာၻလုံးအတုိင္းအတာ

နိဲ႕ျငိမ္းသတ္နုိင္ပါျပီဗ်ာ။ဒါဟာမသက္မသာနဲ႕ လက္ခံလုိက္ရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။

ဒီစာအုပ္ကညီမွ်ျခင္းတစ္ခုကုိခ်ျပမယ့္ခရီးစဥ္တစ္ခုရဲ႕ေျခလွမ္းဆုိပါေတာ့။ညီမွ်ျခင္းဆုိတဲ့

စကားလုံးကၾကီးက်ယ္ပါတယ္။ဒီစကားလုံးဟာလြတ္လပ္ျခင္းဆု္ိတဲ့စကားးလုံးနဲ႕ဆက္သြယ္

ထားတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီအေတြးအေခၚဟာလြတ္လပ္ဖို႕အတြက္ဆုိတဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။

အကယ္၍ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သာအေလးအနက္ထားမယ္ဆုိရင္အဲဒီအတြင္ေပးဆပ္ဖုိ႕အသင့္

ရွိရမယ္။တခ်ဴိ႕လူေတြကေျပာတယ္။မတတ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာမတူဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တ္ုိ႕ကလုပ္ဖုိ႕ကိုမတတ္ႏုိင္တာပါ။ကမာၻၾကီးထဲမွာအကြာ

အေ၀းဆု္ိတဲ့စကားလုံးကိုကိုုယ့္ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းဆုိတဲ့အတုိင္းအတာနဲ႕တုိင္းၾကည့္ရေအာင္။

အဲဒါဆုိဘယ္လုိလဲ။ဒါဆုိရင္နီးစပ္ျခင္းဆုိတဲ့ခံစားမူအျပင္ေက်နပ္စရာေတာ့ျဖစ္သြားမယ္။

လက္ခံႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ “ရွိျခင္း“ ဆုိတဲ့သေဘာတရားက “ဘာမွမရွိဘူး“ ဆုိတဲ့

ကံၾကမၼာကေနလာတယ္လုိ႕သဘာ၀က်က်ေတြးလုိ႕ရပါတယ္။၂၀၀၁ ခုနွစ္စက္တင္ဘာ

လ ၁၁ ရက္ေန႕ကအျဖစ္ဆုိးၾကီးကုိစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္အၾကမး္ဖက္သမားေတြကို

အားေပးေနတာကခ်မ္းသာတဲ့ေဆာဒီေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္သမား

ေတြခုိလွဴံရာက ဆင္းရဲပါတယ္ဆုိတဲ့ အာဖကန္နစၥတန္ေဒသကေနရာေတြျဖစ္္္္ေနတယ္။

အၾကမ္းဖက္တာကိုတုိက္ခုိက္တဲ့စစ္ပဲြမွာအာဖရိကတုိက္ကိုေရွ႕တန္းအေနနဲ႕မတုိက္

ေသးဘူး။ဒါေပမယ့္ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။

“အၾကမး္ဖက္ျခင္းကုိဆန္႕က်င္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္တုိက္ခုိက္တဲ့စစ္္ပဲြသည္ ဆင္းရဲျခင္းကုိဆန္႕က်င္တုိ္ကခုိက္

ေသာစစ္ပဲြနွင့္ပတ္သက္လ်က္ရွိေနသည္“ ။ ဒီစကားကုိေျပာတာကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါျငိမ္းခ်မ္းေ၇းအုပ္စုေတြဆီကလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးတစ္ေယာက္က

ေျပာတာပါ။စစ္ဘက္ကပုဂၢဳိလ္ကဒီလုိစကားမ်ိဴးကိုေျပာေတာ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နားေထာင္

ၾကတယ္။အံ့ၾသၾကတယ္။ၾကက္ေသေသမိတယ္။ စိတ္လွဴပ္ရွားသြားတယ္။သူတုိ႕နဲ႕

ဆန္႕က်င္ျပီးကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ကာကြယ္ေနရတာထက္ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့ရန္သူေတြနဲ႕မိတ္ေဆြ

ျဖစ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားရတာပိုျပီးဟန္က်မလား။

ဂ်က္ဖ္ကအစီအစဥ္တစ္ခုကိုဆဲြတယ္။ကမာၻနဲ႕လည္းဆုိင္ပါတယ္။ ၂၀၂၅ ခုႏွစ္မွာဆင္းရဲျခင္း

တစ္၀က္ကုိျဖတ္ေတာက္ပစ္၇မည္ဆုိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကုိခင္းေပးမယ့္လမ္းဆုိပါေတာ့။ ဒီစာအုပ္

ဟာကၽြန္ေတာ္တုိ႕အလုပ္ကုိဘယ္လုိျပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္သလဲဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာ

ေတြပါတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာဒီလုိအစြန္းေရာက္၊စုတ္ျပတ္၊

ဆင္းရဲလွတဲ့ ဆင္းရဲလြန္းလုိ႕ အစာငတ္ေသတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကိုလက္ပုိက္္္္္

ၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္ကိုေရွာင္ကြင္းလုိ႕ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာကူေငြ

၂၅ ဆင့္ေပးျပီး ဒီေရာဂါဘယကုိကာကြယ္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးမ်ိဴးဆက္တဲ့လား။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာဒီလုိ ပရဟိတအလုပ္ကုိလုပ္ေဆာင္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးေသာ

မ်ိဴးဆက္။ ဆုိး၀ါးေသာစီးပြားေရး ဆုိး၀ါးေသာအေၾကြး ဆုိး၀ါးေသာကံဆုိးမုိးေမွာင္

ဆုိတဲ့ ရုူပ္ေထြးရက္ရွက္ေနတဲ့ၾကိဳးထုံးၾကီးကိုျဖည္ေပးမယ့္ပထမဆုံးေသာမ်ိဴးဆက္။

အၾကာၾကီးမွားယြင္းစြာလည္ပတ္ေနတဲ့ ကမာၻၾကီးထဲမွာရွင္သန္လ်က္ရွိၾကတဲ့

ခြန္အားရွိသူနဲ႕ ခြန္အားနည္းသူေတြရဲ႕ၾကားထဲကဆက္ဆံေ၇းမေျပလည္မူကုိ

အဆုံးသတ္ေပးမယ့္ပထမဦးဆုံးေသာမ်ိဴးဆက္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္ပင္းထိေအာင္ေရာက္ေနတဲ့ဂ်က္ဖ္ ရဲ႕လက္ထဲကလုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္

ဖို႕အခြင့္အလမ္းေတြဟာစြန္႕စားခန္းေတြျဖစ္လာမွာလား။ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ျမင္စြာျပီးေျမာက္

ေစမွာလား။သူ႕ရဲ႕ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကလည္းရွင္းလင္းပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕

မတူညီတဲ့စမွတ္ကေနခဲြထြက္ၾကမယ္။သူက ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား

မူကေနစမယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေၾကာျငာကေနစမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္စလုံးလက္ခံ

ႏုိ္င္တဲ့အတြက္ကံေကာင္းတယ္လို႕ဆုိရမယ္။ေျပာရရင္ေတာ့စာအုပ္ေတြထဲကေန အေျဖ

ရဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။အျဖေတြဟာအျပင္ဘက္ကသီအုိရီေတြ ကြင္းဆင္း

ေလ့လာမူေတြကေနရွိေနလိမ့္မယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာကေလးတစ္ေယာက္ေသတယ္

ရွင္တယ္ဆ္ုိတဲ့အျဖစ္သနစ္ကိုစဥ္းစားရင္း လက္မခံႏုိင္ျဖစ္ရင္း နဲ႕ျပီးသြားမယ့္မ်ိဴးဆက္

ေတြလား။အေနာက္တုိင္းသားကၽြန္ေတာ္တုိ္႕တေတြကေကာင္းမြန္စြာအိပ္စက္ေနထုိင္

လိုျခင္းဆ္ိုတဲ့ ဆႏၵေနာက္ကိုလုိက္ရင္းကိုယ့္နားနေဘးကေန မတူညီတဲ့စုတ္သံေတြကို

နားဆင္ရင္း အိပ္စက္သြားမယ့္လူေတြလား။ AIDS ၊တီဘီေရာဂါသည္ေတြနဲ႕လူေပါင္း

တစ္ေသာင္းခဲြေန႕တုိင္းေသမလုိျဖစ္ေနၾကတယ္။မိခင္ေတြ ဖခင္ေတြ ဆရာ ဆရာမေတြ

အလုပ္သမားေတြ သူနာျပဳေတြ စက္ျပင္ဆရာေတြ ကေလးသူငယ္ေတြ။အဲဒါ အာဖရိက

ရဲ႕ဒုကၡ။အဲဒါ ညအခ်ိန္လြင့္တဲ့သတင္းေတြေပၚက မဟုတ္ဘူး။ဒါေတြကအေရးေပၚကိစၥ

ေတြလိုရုတ္ခ်ည္းထျပီးေျဖရွင္းလုိ႕ျပီးသြားၾကတဲ့အရာေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါကကၽြန္ေတာ္

တ္ုိ႕ရဲ႕ဒုကၡေတြ။

ေနာက္လာမယ့္မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြကဒီစာမ်က္ႏွာေတြကိုအမွတ္မထင္ေက်ာ္လြားသြား

ရင္းနဲ႕ဒီအခါကေမးခြန္းကုိေမးထားတဲ့အေျဖကိုသိခ်င္လည္းသိလာလိမ့္မယ္။သူတုိ႕

နေဘးမွာရွိတဲ့ကမာၻသက္ေသျပဳလိမ့္မယ္။သမုိင္းသည္ကၽြန္ေတာ္တ္ို႕၏တရားသူၾကီး။

ဒါေပမယ့္အဲဒီအေပၚဘာေရးထားတာလဲဆုိတာကကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေပၚမူတည္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကဘယ္သူလဲ၊ ဘာလဲ၊ ဘာေတြကိုသတိရေနေစခ်င္တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္

တို႕ရဲ႕မ်ိဴးဆက္သစ္ေတြကိုဘယ္လုိလုပ္ပါလုိ႕မေျပာႏို္င္ပါဘူး။ဘယ္လုိမလုပ္ႏိုင္ဘူး

လုိ႕လဲမေျပာႏုိင္ဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕မ်ိဴးဆက္ေတြလုပ္ကိုလုပ္ရမယ္လုိ႕လည္းေၾကာင္း

ျပခ်က္မေပးႏုိင္။ဒါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေပၚမွာပဲမူတည္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဟာတာ၀န္

ကိုသူမ်ားကိုလဲြခ်မွာလား။ဒါမွမဟုတ္ ဒီစာအုပ္မွာ ဆရာသမားကညြန္ျပထားသလုိ

အျဖစ္သနစ္ေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ၾကမွာလား။“

အထက္ေဖာ္ျပပါအေရးအသားမွာ The End of Poverty စာအုပ္၏နိဒါန္းျဖစ္ပါသည္။

စာေရးဆရာ Jeffrey D.Sachs ၏ရုပ္ပုံလႊာကုိထိုနိဒါန္းထဲမွာတစြန္းတစေတြ႕လုိက္ရပါ၏။

မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီကငွားရမ္းဖတ္ရူရင္းႏွင့္မွစိတ္၀င္စားစရာနိဒါန္းေရးသားလုိက္ပုံကို

သေဘာက်မိသျဖင့္ထုိနိဒါန္းကုိဘာသာျပန္လုိက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဂ်ဴနီယာ၀င္း

Sunday, July 19, 2009

19 july

19 July

 

ဒီကေန႕၁၉ရက္ဇူလုိင္လ၂၀၀၉ခုႏွစ္။မနက္ကတည္းကမိုးအုံ႕ေနသည္။ေနကတခ်က္တခ်က္ထြက္လာလုိက္၊

ျပန္၀င္သြားလုိက္။မနက္၁၀နာရီခဲြေလာက္ကစလုိ႕မုိးကတစိမ့္စိမ့္စတင္ရြာသြန္းလုိက္ကာမတိတ္ေတာ့။မိုးက

တေျဖးေျဖးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနပါသည္။ေစ်းေရာင္းသည့္အေဒၚၾကီးကမိုးကရြာမွာေပါ့။ဒီကေန႕ကအာဇာ

နည္ေန႕ကိုးဟုေျပာသည္။ဘတ္စကားေစာင့္ေနသူကလည္းနေဘးကသူေတြေျပာတာၾကားလုိက္မိသည္။မိုးရြာ

မွာပဲ-ဒီကေန႕ကအာဇာနည္ေန႕တဲ့။လမ္းသြားလမ္းလာေတြကလည္းအာဇာနည္ေန႕ဆုိေတာ့မိုးရြာမွာေပါ့-ဟု

မွတ္ခ်က္ေတြခ်သြားၾကသည္။လူတုိင္းရင္မွာရွိေနတဲ့ေန႕ကေလးတစ္ေန႕ပါလားဟုခံစားမိပါသည္။မေမ့သင့္ဘူး

ေလ။အဲသည္ေန႕ကေလးႏွင့္ပတ္သက္တာေလးေတာ့အမွတ္တရေရးဦးမွ။

 

သက္ၾကီးစကားသက္ငယ္ၾကား

 

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႕ မွာဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလုပ္ၾကံ

ခံခဲ့ရသည္။ထုိေန႕မွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ျမင္ကြင္းကုိအခုလုိပုံေဖာ္ထားတာၾကားဖူးခဲ့သည္။

"အဲသည္ေန႕ကေပါ့။တတုိင္းျပည္လုံးမ်က္ရည္က်တဲ့ေန႕။မိသားစု၀င္တစ္ဦးကြယ္လြန္ရင္အဲသည္သူနဲ႕၏သက္

ဆုိင္သူေတြပဲငုိေၾကြးက်မွာေပါ့။သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ေဆြမ်ဴိးေတြ၊မိတ္ေဆြေတြေလာက္ပဲမ်က္ရည္က်ၾကမယ္။အခု

ေတာ့ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႕အာဇာနည္ေတြက်ဆုံးတယ္လုိ႕သိရၾကားရတဲ့ေန႕ကေတာ့တတိုင္းျပည္လုံးငုိပဲြ

ဆင္ၾကတယ္။လမ္းေပၚထြက္လုိက္ရင္ကုိလမ္းသြားတဲ့သူေတြကအစ၊ေစ်းသည္ေတြ၊ဘတ္စကားေစာင့္ေနသူ

ေတြ၊အားလုံးအားလုံးမ်က္လုံးေတြမွာမ်က္ရည္စေတြနဲ႕။ရဲေဘာ္ေလးေတြမ်က္ႏွာေတြမွာဦးထုတ္ေလးေတြနဲ႕

မ်က္ရည္ေတြသုတ္လုိ႕။ဘယ္သူ႕ကုိၾကည့္ၾကည့္မ်က္ရည္က်ေနသူေတြ။ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႕ေမးစရာမလုိ၊ဘာ

ေၾကာင့္လည္းဆုိတာအားလုံးရင္ထဲမွာသိျပီးျဖစ္ေနၾကတယ္။အိမ္မွာေနေနသူေတြလည္းငုိေနၾက၊လမ္းသြားေန

သူေတြလည္းမ်က္ရည္က်၊မ်က္ရည္ေတြျဖည္မဆည္ႏုိင္ေအာင္က်ေနၾကတာ။အားလုံးရဲ႕ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့

အာဇာနည္ေတြက်ဆုံးျခင္းကုိအသိအမွတ္ျပဳႏွေမ်ာတသျခင္းေတြ၊၀မ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းေတြရင္ထဲကအလုိလုိ

ျဖစ္ေပၚလာၾကတဲ့ေန႕တစ္ေန႕ပါပဲ။" တဲ့။

ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြအာဇာနည္မ်ားက်ဆုံးသြားခဲ့ေသာေန႕အမွတ္တရေန႕အျဖစ္ယေန႕တုိင္

အာဇာနည္ေန႕အျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ေသာေန႕။ဒါကုိသက္ၾကီးစကားသက္ငယ္ၾကားဆုိသလုိအဘိုးအဘြားမ်ားထံမွ

ၾကားခဲ့သိခဲ့ရ။အာဇာနည္ေန႕လုိ႕ဘာေၾကာင့္ေခၚခဲ့ၾကသည္ဆုိတာကုိေဟာသည္ေန႕ေရာက္တုိင္းသတိရမိခဲ့

သည္ကုိျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားရင္းျဖင့္အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလုံးကိုအေလးျပဳလုိက္ရပါသည္။

လုပ္ၾကံခံခဲ့ရေသာအာဇာနည္မ်ား

၁။ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း(၁၉၁၅ေဖေဖာ္၀ါရီ၃ရက္-၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၂။သခင္ျမ(၁၈၉၇ေအာက္တုိဘာလ၇ရက္-၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၃။ဦးဘခ်ဴိ(၁၈၉၃ဧျပီလ၂၃ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၄။ဦးရာဇတ္(၁၈၉၈ဇန္န၀ါရီလ၂၀ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၅။ဦးဘ၀င္း(၁၉၀၁ဇြန္လ၁၁ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)(ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း၏အကုိၾကီး)

၆။မန္းဘခုိင္(၁၉၀၃ေအာက္တုိဘာလ၂၆ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၇။မုိ္င္းပြန္ေစာ္ဘြား စပ္စံထြန္း(၁၉၀၇ေမလ၃၁ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၈။ဦးအုန္းေမာင္(၁၉၁၃ေဖေဖာ္၀ါရီလ၂ရက္- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

၉။ရဲေဘာ္ကုိေထြး(၁၉၂၉- ၁၉၄၇ဇူလုိင္လ၁၉ရက္)

 

ထုိေန႕ကျမင္ကြင္း(OUR FALLEN LEADERS ကို ဘာသာျပန္ဆု္ိမူ)

စေနေန႕။

၁၉ ရက္ဇူလုိင္လ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္။

မနက္ခင္းကစုိစြတ္ေနတယ္။သို႕ေသာ္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကေတာ့မုန္သုန္တိမ္တုိက္ေတြေအာက္မွာသမရုိးက်ျဖတ္

သန္းေနတယ္။အတြင္း၀န္မ်ားရုံးမွာရုံးခန္းေတြထဲလူေတြက၀င္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ႕ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာအရာရွိ

ေတြလဲအလုပ္မ်ားေနၾကတယ္။ဤကားေန႕စဥ္အလုပ္ပုံမွန္ဘ၀စတင္ခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။သုိ႕ေပမယ့္အျဖစ္

အပ်က္ကေတာ့ရုတ္တရက္ဆုိသလုိျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျပီ။၁၀နာရီ၃၇မိႏွစ္။ေနရာကေတာ့အလုပ္အမူေဆာင္ေကာင္စီ

ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးအဖဲြ႕၀င္မ်ားအစည္းအေ၀းလုပ္ေနတဲ့အခန္းတစ္ခုမွာ။ဥကၠဌအဖဲြ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ

ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္မူေအာက္ကျပဳလုပ္တဲ့အစည္းအေ၀းမွာအရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္တုန္လွဴပ္

ေျခာက္ျခားစရာအသံေတြ။လူေတြဘာျဖစ္တာလဲလုိ႕ရွာေဖြၾကခ်ိန္မွာကာဘရုိက္တာေသနပ္ရ႕ဲစူးရွတဲ့အသံရယ္၊

ေလးလံထူထပ္တဲ့မီးခုိးေငြ႕ေတြက အဲသည္အခန္းထဲကထုိးထြက္လာၾကတယ္။

အတြင္းမွာေတာ့ရူပ္ေထြးေနတယ္။ကုလားထုိင္ေတြကလဲျပိဳလုိ႕၊စားပဲြေတြကေနရာေတြေျပာင္းလွည့္ေနျပီးၾကမ္း

ျပင္ေပၚမွာေတာ့ေသြးေတြ။အမူေဆာင္ပုဂၢိလ္ေတြကေတာ့ပုံစံမ်ဴိးစုံနဲ႕လဲေနၾကတယ္။ေသဆုံး၊ေသလုဆဲဆဲ။

ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း၊သခင္ျမ၊မန္းဘခုိင္၊ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဴိ၊မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားစပ္စံထြန္း၊ဦးရာဇတ္၊ဦးဘ၀င္းတုိ႕ေပါ့။

လူေတြရဲ႕ယုံၾကည္မူေတြကိုပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊လူေတြအေပၚသစၥာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာယုတ္မာျပီးသူရဲ

ေဘာေၾကာင္တဲ့လူသတ္သမားေတြရဲ႕ၾကည္ဆံေတြလက္ခ်က္နဲ႕ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္ခံလုိက္ရျပီ။

သယ္ယူပုိ႕ေဆာင္ေရးနဲ႕ဆက္သြယ္ေရး၀န္ၾကီးဒုတိယအတြင္းေရးမူးဦးအုန္းေမာင္ကအခန္းထဲကုိမွတ္တမ္းလာ

ယူအျပမွာအသတ္ျဖတ္ခံလုိက္ရတယ္။ကုိေထြးကေတာ့ပညာေရးအဖဲြ႕၀င္ဦးရာဇတ္၏ေဘာ္ဒီဂတ္ျဖစ္ျပီးသူဟာ

လည္းထြက္ေျပးတဲ့လူသတ္သမားေတြေနာက္ကိုအလုိက္မွာေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာလဲက်ေသဆုံးေနပါတယ္။

ဤကားကၽြႏုိပ္တုိ႕၏ႏုိင္ငံေရးစည္းလုံးျခင္းႏွင့္လြတ္လပ္ျခင္းကုိေပးဆပ္လုိက္ရေသာ၀မ္းနည္းပူေဆြးခဲ့ရမူပင္ျဖစ္

ေပေတာ့သည္။

 

 

 

Monday, July 13, 2009

Painting Appreciation - Miss Ellen Terry as Lady Macbeth


အေတြးအျမင္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၀၆ ေမလ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာႏုိင္ငံတကာပန္းခ်ီခံစားမူ

ေလဒီမက္ဘက္ သရုပ္ေဆာင္ မစ္ အယ္လန္္

ဂ်ဴနီယာ၀င္း

မစၥတာ ဆာဂ်န္႕ (John Singer Sargent) သည္ အဓိကအားျဖင့္လူပုံတူေတြေရးဆဲြ

ေသာပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ပန္းခ်ီအႏုပညာသည္သူငယ္ရြယ္စဥ္

စာသင္ရြယ္ကတည္းကစလို႔သူ႕အားဆဲြေဆာင္ခဲ့ေလသည္။လူပုံတူဆဲြရတာငယ္စဥ္

ကတည္းက၀ါသနာပါေလသည္။ယင္းသည္သူ႕ကိုနံမယ္ေက်ာ္သြားေအာင္တြန္းပို႕ခဲ့သည္ဟု

ဆုိႏုိင္ပါသည္။ သူေရးဆဲြလိုေသာဇာတ္ရုပ္သည္ေလးေလးနက္နက္သူ႕ရင္ကုိ

၀င္ေရာက္စူးနစ္ေစျပီးေနာက္ သူ႕ပန္းခ်ီကားကမ္းဗတ္စ္ေပၚမွာေပၚလာေစေတာ့သည္။

သူ႕ဖခင္ကေဘာ့စ္တြန္(Boston) အရပ္ကေဆးဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာလည္း

သူ႕ကုိေတာ့ ဖေလာရင့္(Florence)မွာေမြးပါသည္။ထိုအရပ္ေဒသကားအႏုပညာရပ္၀န္း

ေဒသ အႏုပညာယဥ္ေက်းမူအရိပ္အေငြ႕မ်ားလႊမ္းျခံဳုုုုုုုုုုုုုရာမဟုတ္ပါလား။ထုိအရပ္မွာသူ႕

ငယ္ဘ၀ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။သူ႕အသက္ ၂၀ မွာ ပါရီသုိ႕ေရာက္လာသည္။ကာရုိလပ္စ္

ဒူရမ္(Carolus Duran) ရွိစတူဒီယုိတစ္ခုမွာပညာသင္ၾကားဖုိ႕ျဖစ္သည္။ထုိစဥ္ကသူအလြန္ေလးစား

ခဲ့ေသာဆရာတစ္ဦး၏ပုံတူကုိေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္းဆုိသလုိေရးဆဲြျပခဲ့ေလသည္။

ထုိ႕ေနာက္ ၂ ႏွစ္ၾကာေသာအခါစပိန္သုိ႕ေရာက္ခဲ့သည္။

စပိန္မွာကုန္လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္မ်ားသည္သူ႕အားေက်နပ္စရာေတြေပးခဲ့သည္ဟုဆုိရမည္။

စပိန္မွာ ပန္းခ်ီပညာရွင္Velazquez ၏လက္ေအာက္မွာသူပညာေကာင္းေကာင္းသင္ယူခဲ့ရသည္။

စပိန္၏ၾသဇာသက္ေရာက္ခဲ့ေသာပန္းခ်ီအႏုပညာရပ္ကိုသူ႕ပန္းခ်ီကားေတြထဲေတြ႕

ၾကရေလသည္။ တကယ္ေတာ့သူကသူ၏ကုိယ္ပုိင္ဟန္ ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးမူ မ်ားျဖင့္

ပန္းခ်ီကားမ်ားကိုေရးဆဲြခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။သုိ႕ရာတြင္သူ႕ဆရာၾကီးမ်ား၏နည္းပညာမ်ားကိုေတာ့

သူ႕ပန္းခ်ီကားေတြေရးဆဲြသည့္အခါေမြးစားယူခဲ့ပုံရပါသည္။

ယခုေဖာ္ျပထားေသာပန္းခ်ီကား Miss Ellen Terry as Lady Macbeth(ေလဒီမက္ဘက္ သရုပ္ေဆာင္

မစ္ အယ္လန္)မွာ တခ်ိန္က ဆာ ဟန္နရီ အုိင္ဗင္း (Sir Henry Irving)

ပုိင္ဆုိင္ေသာပန္းခ်ီကားတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ေနာက္ေတာ့ ၁၉၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ပန္းခ်ီျပခန္းသို႕ေပးအပ္ခဲ့သည္။

ပန္းခ်ီကားထဲကျပဇာတ္မင္းသမီး မစ္ တယ္ရီ(Miss Terry) သည္ဆာ ဟင္နရီ အုိင္ဗင္း

၏ဒီဇုိင္းလက္ရာ၀တ္စုံကုိဆင္ျမန္းထား၏။ ယင္းသည္ မတ္ဘက္ (Macbeth) ျပဇာတ္ထဲက

ဇာတ္ကြက္ျဖစ္သည္။Lyceum ျပဇာတ္ရုံတြင္ကျပခဲ့ေသာျပဇာတ္ျဖစ္သည္။နံမယ္ေက်ာ္

ရွိတ္စပီးယား (William Shakespeare) ၏ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။

အျပာေရာင္ေတာက္ေတာက္ ၀တ္စုံ၊ ရွည္လွ်ားေသာအစိမ္းေရာင္ကြပ္ထားေသာ

လက္ေပါက္က်ယ္က်ယ္သည္ထူးျခားေသာ၀တ္စားဆင္ယင္မူျဖစ္သည္။

သူမ ၏လက္ေမာင္းမ်ားသည္သူမ၏ေရႊအုိေရာင္နီက်င္က်င္ဆံပင္ထက္တြင္ရွိ၏။

သူမလက္ထဲမွာ ဘုရင္ ဒမ္ကန္ (Duncan)၏သရဖူကိုကုိင္ေျမွာက္ထားသည္။

လူပုံပန္းသဏာန္ဟန္ပန္ကုိေရးဆဲြသူပန္းခ်ီဆရာသည္သရုပ္ေဆာင္မင္းသမီး၏

တိက်ေသသပ္ေသာဟန္အမူအယာကိုအျပည့္အ၀ေရးဆဲြထားသည္။သူမ၏

မ်က္လုံးမ်ားကုိၾကည့္လုိက္ရုံႏွင့္ပင္တကိုယ္လုံးကုိျခဳံ၍ျမင္ရသကဲ့သုိခံစားသြားရေပသည္။

ပန္းခ်ီကားကုိၾကည့္လုိက္သူတုိင္းသည္သူမ၏မ်က္လုံးကုိဦးစြာ

အာရုံစုိက္မိသြားကာေနာက္မွပန္းခ်ီကားတခုလုံးကုိစိတ္၀င္စားသြားၾကေပေတာ့သည္။

Macbeth ျပဇာတ္သည္ ရွိတ္စ္ပီးယား (William Shakespeare) ေရးသားခဲ့ေသာ

နံမယ္ေက်ာ္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ျပဇာတ္သည္ ၁၁ ရာစုကအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။

မက္ဘက္(Macbeth) သည္စေကာတလန္ ဘုရင္ဒမ္ကန္(Duncan) ၏ ညီအကုိ၀မ္းကဲြေတာ္စပ္သူ၊

စေကာ့တလန္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ျဖစ္သည္။ဇာတ္လမ္းအရမက္ဘက္သည္ သူ႕ညီအကုိ၀မး္ကဲြအကုိ

ဒမ္ကန္ ကုိလုပ္ၾကံကာဘုရင္ျဖစ္လာသည္။ဤေနရာတြင္ ဘုုုုုုုရင္ဒမ္ကန္ကုိသူ႕အိမ္ေဂဟာသုိ႕

အလည္ေခၚကာလုပ္ၾကံဖုိ႕ဇနီးသည္ ေလဒီမက္ဘက္၏အၾကံအစည္အတုိင္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိ႕ျပင္ မက္ဘက္သူငယ္ခ်င္းစေကာ့တလန္စစ္ဗိုခ္ခ်ဴပ္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဘန္ကုိ-Banqu၀ ကုိလညး္

ေလဒီမက္ဘက္၏အၾကံအစည္အတုိင္းလုပ္ၾကံခဲ့ၾကျပန္သည္။

ဤျပဇာတ္ကိုမင္းသားမင္းသမီးမ်ားျဖင့္ကျပခဲ့ၾကသည္။ယခုပန္းခ်ီကားထဲကမငး္သမီး အယ္လန္တယ္ရီ

(Ellen Terry )သည္ေလဒီမက္ဘက္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။

မက္ဘက္ျပဇာတ္ဟုဆုိလုိက္လွ်င္ပရိသတ္သည္ သူ႕ဇနီးသည္ေလဒီမက္ဘက္ကုိ တျခားေသာ

သရုပ္ေဆာင္မ်ားထက္သာမက မက္ဘက္ထက္ပင္ ပို၍စိတ္၀င္စားၾကရသည္။

ယင္းသည္ရွိတ္စပီးယား၏ ေရးသားခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေသာျဖစ္ေသာ

“အမေလး ငါ့လက္ေတြဘာလုိ႕ေသြးေတြနဲ႕စြန္းထင္းေနရတာပါလိမ့္၊

အုိ ငါ့လက္ေတြကေသြးညွီန႕ံေတြရေနတုန္းပါလား။

အာေရဗီရမ္က ေရေမႊးေတြနဲ႕ငါ့လက္ေတြေဆးလည္းငါ့လက္ကေလးေတြ

သန္႕ရွင္းပါဦးမလား၊

ညအိပ္၀တ္ရုံကို၀တ္ျပီးအိပ္ရာ၀င္ေတာ့ ။

အိုး အုိး အိုး ဘန္ကုိေသျပီေလ သူကေျမၾကီးထဲေရာက္သြားေပါ့။

သူကဘယ္လုိလုပ္ျပီးသခ်ၤဳိငး္ကထလာမလဲ ကဲ ကဲ အိပ္ေတာ့ အိပ္ေတာ့ ။

အုိး လုပ္ခဲ့ျပီးတာေတြကုိေနာက္ဆုတ္လုိ႕မရေတာ့ဘူးေလ

အိပ္ေခ်ေတာ့ အိပ္ေခ်ေတာ့။“

ဟူေသာေလဒီမက္ဘက္၏တကုိယ္တည္းေျခာက္ျခားစြာေရရြတ္သံမ်ား၊

ဘာမွမရွိသန္႕ရွင္းေနေသာလက္ဖ၀ါးမ်ားကုိအထပ္ထပ္ေဆးေၾကာရင္းညစဥ္အိပ္မရ

ျဖစ္ေနသည့္ေလဒီမက္ဘက္၏တကုိ္ယ္ေတာ္ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ားေၾကာင့္ပရိသတ္ကထူးထူးျခားျခား

စဲြလန္းေနၾကတာမ်ားလား ဟုေတြးလုိက္မိပါသည္။

ဂ်ဴနီယာ၀င္း

Friday, July 10, 2009

Wahso (Yellow Ropes Donation at the Monestries)

၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴပဲြ


၀ါဆုိလျပည့္ေန႕မွာ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္ဖုိ႕ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုေရာက္ခဲ့ၾကသည္။အခ်ိန္ကေတာ့ေန႕လည္ေလာက္

မွာပါ။မစခင္မွာေရာက္လာၾကသည့္အလွဴရွင္ေတြကသိမ္ေတာ္မွာေနရာယူေနၾကသည္။တခ်ဴိ႕ကေတာ့၀ါဆုိ

သကၤန္းဖိုးေတြသြားေရာက္လွဴကာနံမယ္စာရင္းေပးေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ရက္ၾကိဳတင္၍၀ါဆုိ

သကၤန္းအတြက္စာရင္းေပးကာလွဴထားႏွင့္ၾကျပီျဖစ္ပါသည္။သကၤန္းတစ္စုံကုိ ၃၀၀၀က်ပ္ တခ်ဴိ႕ေက်ာင္းတုိက္

မ်ားမွာ ၃၅၀၀ က်ပ္ျဖစ္သည္။အမွန္တကယ္သကၤန္းကုိ၀ယ္မည္ဆုိလွ်င္ ၈၀၀၀က်ပ္ႏွင့္အထက္ရွိသည္။ယခုလုိ

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ၀ါဆုိသကၤန္းကုိလူတုိင္းကပ္လွဴလို႕ရေအာင္၊ေငြေၾကးအရဤမွ်မတတ္ႏုိင္သူမ်ားလည္း

လွဴလုိ႕ရေအာင္လုပ္ေပးသည္မွာအေတာ္ေလးၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွေသာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္သည္။တခ်ဴိ႕

မိသားစုမ်ားမွာ၁၀စုံေလာက္လွဴၾကသည္။တခ်ဴိ႕မွာကုိယ့္ဘာသာ၀ယ္လာမိျပီးလွဴလုိ႕လည္းရၾကသည္။

သည္လိုႏွင့္အခ်ိန္ေရာက္လာေသာအခါေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ၾကြလာသည္။ေက်ာင္းကတကာၾကီးေတြက

အမည္စာရင္းစာရြက္ေတြျဖင့္နံမယ္ေခၚေပးသည္။မိိမိအမည္ၾကားသူေတြကထၾကကာဆရာေတာ့္ထံသကၤန္း

ကပ္ၾကရသည္။ဆရာေတာ္ေရွ႕တြင္သကၤန္းေတြမေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပုံထားသည္။ဒါယကာမ်ားကနံ

မယ္စာရင္းေခၚသည့္အခါသကၤန္းဘယ္ႏွစ္စုံဆုိသည္ကိုေရတြက္၍အလွဴရွင္ေတြကုိေပးရသည္။ထုိမွတဆင့္

ေစာင့္ေနၾကသူအလွဴရွင္မ်ားေစ့ေအာင္ဆရာေတာ့္ထံအသီးသီးလွဴၾကရပါသည္။

၀ါဆုိသကၤန္းမ်ားကပ္ျပီးသြားေသာအခါဆရာေတာ္ကအမွ်အတန္းေပးေ၀သည္။အားလုံးညီတူညီညာလုိက္ရြတ္

ကာအထက္ေအာက္အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာအႏွ႕ံေမတၱာပို႕အမွ်ေ၀ၾကရပါသည္။၀မ္းသာစရာေကာင္း၊ၾကည္ႏူးစရာ

ေကာင္းလွပါသည္။ထုိ႕ေနာက္အမွ်သုံးၾကိမ္ရြတ္ကာသာဓုေခၚၾကပါသည္။ျပီးေနာက္ဆရာေတာ္ကဒါယကာ၊ဒါယ

ကာမ်ားအားလုံးေရာဂါဘယကင္းေ၀းေစဖုိ႕ပရိတ္ေရမ်ားလာေသာက္ခုိင္းပါသည္။တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ေသာက္

ၾကပါသည္။ခြက္ကေလးေတြကတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လက္ဆင့္ကမ္းေသာက္ၾကရတာပါ။အဲသည္အခ်ိန္

မွာေရာဂါေတြေတာ့ကူးေတာ့မွာပဲဟုစုိးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိစရာပါ။H1N1ဗုိင္းရပ္ကလည္းေၾကာက္စရာမဟုတ္လား။ဒါ

ေပမယ့္ဘုရား၏အရိပ္၊ဆရာေတာ္ၾကီး၏ေမတၱာသည္ထုိစုိးရိမ္စိတ္မ်ားကုိလႊမ္းမိုးသြားခဲ့ပါေလသည္။အားလုံး

ယုံယုံၾကည္ၾကည္စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ပရိတ္ေရေအးကိုေသာက္သုံးလုိက္ၾကပါေတာ့သည္။ထုိ႕ေနာက္အားလုံး

ေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၾကည္ၾကည္နူးႏူးႏွင့္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွျပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။

ဤကား၀ါတြင္းကာလ၏၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴျခင္းအေတြ႕အၾကံဳမ်ားပင္ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။



Sunday, July 5, 2009

June2009 – Raining


ဇြန္လ၏မိုးေရစက္မ်ား သုိ႕မဟုတ္ ဇြန္ ဇူလုိင္ မုိးျဖဳိင္ျဖိဳင္

ဒီနွစ္ဇြန္လကေတာ့မိုးရာသီ၀င္လာျပီးၾကံဳၾကရတဲ့ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေနမင္းၾကီးကပူျပင္းလုိက္တာလို႕ညီးတြားမယ္ၾကံကာရွိေသး..ရုတ္တရက္မုိးအေမွာင္က်သြားျပီး

ေလျပင္ေတြတုိက္နဲ႕မုိးၾကိဳးပစ္သံေတြမိုးခ်ိန္းသံေတြတညံညံၾကားရျပန္တယ္။

မိုးေတြဟာမရပ္မနားရြာသြန္းျပန္ေတာ့အရင္ရက္ေတြကပူခဲ့တဲ့ေနမင္းၾကီးကုိလြမ္းမိရျပန္တယ္။

မုိးေတြဟာမနက္မိုးလင္းတာေတာင္ေမွာင္မဲေနလုိ႕ညေရာက္ျပီလို႕ေတာင္ထင္ၾကရတဲ့ေန႕ေတြကုိ

ေက်ာ္ျဖတ္ရင္းရြာလုိက္တဲ့မိုးလုိ႕ေျပာမယ္ၾကံတုန္းေနမင္းၾကီးကပူလိုက္တာေႏြရာသီေတာင္ရူံးမယ္။

ညဆုိရင္လဲၾကယ္ပြင့္ေတြေတာင္မျမင္ရေလာက္ေအာင္နီရဲေနတဲ့ေကာငး္ကင္ၾကီးကုိၾကည့္ရင္း

မုန္တုိင္းမ်ားရွိေနမလားလုိ႕ရင္တုန္ေနၾကရျပန္ပါရဲ႕။

မုန္တုိင္းလာမွာကိုေၾကာက္လုိ႕သစ္ပင္ၾကီးေတြခုတ္ဖုိ႕သစ္ခုတ္သမားငွားရတယ္။ေစ်းတည့္ျပီး

ခုတ္မယ္လုိ႕ဆုံးျဖတ္ကာသရက္ပင္၂ပင္၊ဥသွ်စ္ပင္တစ္ပင္ေရြးလုိက္တယ္။ဒါေပမယ့္မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ျပႆနာ

ေတြ၀င္လာတယ္။သစ္ပင္ထိတ္ပုိင္း၊အလယ္ပိုင္းေတြမွာက်ီးကန္းေတြအသုိက္ေတြရွိျပီးသားေပါက္

ကေလးေတြရွိေနတယ္။သစ္ပင္ခုတ္သမားကသစ္ပင္အလယ္ေလာက္ေတာင္မေရာက္ေသးဖူး။က်ီးေတြ

ကထုိးဖုိ႕ဟန္ျပင္ေနၾကျပီ။ျပီးေတာ့အသိုက္ထဲကက်ီးကန္းေသးေလးေတြကေအာ္လုိက္ၾကတာတျခံလုံး

ညံေနတယ္။ဒီေတာ့ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။သစ္ခုတ္သမားကအဲဒီအကို္င္းေတြခ်န္မလားလုိ႕ေမးတယ္။ခ်န္ရ

မွာေပါ့။ေျမာက္ဘက္ကနတ္ေနကုိင္းတစ္ကုိင္းခ်န္တယ္။က်ီးကန္းသုိက္ေတြရွိတဲ့အကို္ငး္ေတြခ်န္တယ္။

သစ္ခုတ္သမားလည္းအေပၚထိတက္ႏုိင္သမွ်ေတာ့တက္ခုတ္ေပးရွာတယ္။က်ီးကန္းအထိုးလဲခံရတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။သစ္ပင္ခုတ္ဖို႕လုပ္ခကုိက်ီးကန္းေတြရဲ႕အသက္နဲ႕လဲလုိက္ရတာေပါ့။ကုသုိလ္ရ

တယ္လို႕သေဘာထားလုိက္တာေပါ့။

အခုမိုးတြင္းမွာေတာ္ေတာ္ေလးပညာေတြတုိးလာတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့မိုးကရုတ္တရက္ရြာခ်လုိက္၊

ရုတ္တရက္ေနၾကီးပူလာလုိက္ဆုိေတာ့အျပင္ထြက္ထြက္ျပီးမိုးသားေတြၾကည့္ရတာအလုပ္တစ္ခုလုိျဖစ္လာ

တယ္။အေၾကာင္းကေတာ့အျပင္မွာအ၀တ္ေတြလွန္းထားတယ္။မိုးရြာတာကိုၾကိဳသိထားရင္ရုတ္ထားရတာပုိ

မေကာင္းဘူးလား။ဒီေတာ့ေမွာင္မဲေနတဲ့မိုးတိမ္ေတြဟာအခုေတာ့ျဖင့္ကမာၻေအးမွာ၊အခုေတာ့ျဖင့္ျမိဳ႕ထဲမွာ၊

အခုဆုိရင္ေတာင္ဥကၠလာမွာ၊ကမာရြတ္ေလာက္ေတာ့ေရာက္ေနျပီ။စသျဖင့္ၾကိဳတင္တြက္ဆၾကရတယ္။

တုိက္ေနတဲ့ေလကုိလည္းမွန္းဆရေသးတယ္။ေလကေတာင္ဘက္ကုိတုိက္ေနတယ္။ေျမာက္ဘက္ကုိတုိက္

ေနတယ္။စသျဖင့္ေတြးျပီးကိုယ့္ဘက္ကုိေရာက္လာႏုိင္မႏုိင္ကုိတြက္ခ်က္ၾကတယ္။တြက္ဆပုံကေတာ့တိမ္

သားေတြေရြ႕ေနတဲ့ဘက္ကုိၾကည့္ျပီးေျပာတာပါ။ဒါေပမယ့္လည္းမွားတာကခပ္မ်ားမ်ားပါ။ျပဴတင္းေပါက္ေတြ

ၾကိဳပိတ္ထားမိရင္ေနကပူလာျပန္တာ။အ၀တ္ေတြလွန္းသာလွန္းမိုးမရြာဖူးလုိ႕နမိတ္ဖတ္ထားေပမယ့္ရုတ္တရက္

ေမွာင္မဲျပီးမိုးေတြခ်ိန္းျပီးရြာတာေတြ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကုိယ္ပုိင္မုိးေလ၀သဖတ္ျပီးမိုးရာသီကာလကုိေက်ာ္ျဖတ္ရပုံ

ပါပဲ။