Selected Poem – juniorwin

၂၀၀၅ ခုနွစ္ ေမလထုတ္ English for All

မဂၢဇင္းမွခံစားမိေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဂဏတြင္

ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ဘာသာျပန္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

Patriotism

Sir Walter Scott

Patriotism

Breathes there the man with soul so dead,
Who never to himself hath said,
'This is my own, my native land!'
Whose heart hath ne'er within him burn'd
As home his footsteps he hath turn'd
From wandering on a foreign strand?
If such there breathe, go, mark him well;
For him no Minstrel raptures swell;
High though his titles, proud his name,
Boundless his wealth as wish can claim;
Despite those titles, power, and pelf,
The wretch, concentred all in self,
Living, shall forfeit fair renown,
And, doubly dying, shall go down
To the vile dust from whence he sprung,
Unwept, unhonour'd, and unsung.

ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိမခ်စ္တဲ့သူမ်ားရွိခဲ့ရင္အဲဒီအျဖစ္ကုိယုံဖုိ႕ခက္လွပါသည္။သုိ႕ေသာ္လည္းအဲဒီလုိတုိင္းျပည္

မခ်စ္တဲ့လူမ်ဴိးမ်ားရွိေနရင္ေတာ့သူ႕ရဲ႕အမည္ကိုေသခ်ာမွတ္သားထားလုိက္ပါတဲ့။သူ႕အတြက္ေတးသီခ်င္းသီ

ကုံးေပးမည့္သူမရွိ။သူ႕အတြက္အမည္မေသတဲ့ကဗ်ာလကၤာေတြေရးဖဲြ႕မဆုံးႏုိင္သူမရွိတာကိုသင္ေတြ႕ရပါလိမ့္

မည္..တဲ့။

“ဒါငါ့တုိင္းျပည္ ငါ့ေမြးဖြားရာ တုိင္းျပည္ရင္းလုိ႕

မဟစ္ေအာ္မေၾကြးေၾကာ္ဖူးတဲ့လူမ်ဴိး၊

ကိုယ့္တုိင္းျပည္မွန္း မသိတဲ့လူမ်ဴိး၊

ဒီကမာၻေလာကၾကီးေပၚမွာရွိသလား။

ပင္လယ္ရပ္ျခားတုိင္းျပည္အႏွ႕ံေပ်ာ္ပါးလွည့္လည္ရာက

ကုိယ့္အိမ္ဖက္ေျခဦးလွည့္လုိက္တာေတာင္မွ

ငါ အိမ္ျပန္ခ်င္လုိက္တာဆုိတာမရွိ။

င့ါတုိင္းျပည္ကိုလြမ္းလုိက္တာဆုိတာမရွိ။”

“အဲဒီလုိမ်ဴိးခ်စ္စိတ္မရွိတဲ့သူမ်ဴိးရွိရင္ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားလုိက္စမ္းပါ။

သူ႕အတြက္မ်ားေတာ့ ကဗ်ာလကၤာေတြ ဘယ္သူမွမေရးထုိး-

သူ႕အမည္ သူ႕ရာထူးဌာနေတြကေတာ့ျဖင့္ေက်ာ္ေစာ္ပါေပတယ္၊ျမင့္မားပါေပတယ္-

သူဓနဥစၥာမ်ားလည္း လက္ညွိဳးညႊန္ရာေရျဖစ္ဆုိသလုိေရတြက္လုိ႕မရႏုိင္ေအာ္ေပါမ်ားလွပါတယ္-”

“အဲဒီလုိရာထူးဌာနေတြ၊တန္ခုိးအာဏာေတြခ်မ္းသာၾကြယ္၀မူေတြရွိေနေပမယ့္……

အဲဒီလုိ တန္ဖိုးမရွိတဲ့သူဟာျဖင့္…

အရာရာငါ့ဖုိ႕..ငါ့ဖုိ႕ပဲ အဓိကထားတယ္။

ဒီလုိလူ အသက္ရွင္ေနရင္

သူ႕ဘ၀မွာ..နာမည္ေကာင္းဆုိတာ မရွိ။

ေသရင္လည္း ႏွစ္ခါျပန္ေသဦးမည္။

သူလာခဲ့ရာ ေျမၾကီးဘ၀ ျပန္ေရာက္ကာ….

သူ႕အတြက္..

ငိုေၾကြးမည့္သူမရွိ။

သူ႕အတြက္….

အမည္မေသတဲ့ေတးသီခ်င္းေတြ..သီကုံးဖဲြႏြဲ႕ေပးမည့္သူမရွိ။”

Read More

Story Time

ပုံျပင္ဂဏ

(ေမွာ္ဆရာၾကီး၏လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ႏုိင္ငံတကာပုံျပင္မ်ား စာအုပ္မွေနာ္ေ၀းပုံျပင္တစ္ပုဒ္)

ႏွင္းဘုရင္မ

တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံတြင္အလြန္ဆုိးေသာေမွာ္ပညာရွင္ၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။သူ႕တြင္ေမွာ္

အတတ္ပညာႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာမွန္တစ္ခ်ပ္ရွိသည္။ထုိမွန္သည္လွပေကာင္းမြန္ေသာအရာမွန္သမွ်ကိုအရုပ္

ဆုိး၍မေကာင္းေသာအရာအျဖစ္ေဖာ္ျပသည္။တစ္ေန႕တြင္ေမွာဆရာၾကီးသည္သူ၏မွန္ကိုနတ္သမီးေလးမ်ား

ေနေသာေတာအုပ္ထဲသုိ႕ယူသြားရန္စိတ္ကူးေလသည္။သူ႕အၾကံအစည္မွာထုိမွန္ကုိနတ္သမီးေလးမ်ားကုိ

ၾကည့္ေစျပီးမွန္ထဲတြင္အရုပ္ဆုိးေသာပုံမ်ားေပၚလာပါကနတ္သမီးေလးမ်ားမည္သို႕ျဖစ္မည္ဆုိသည္ကိုသိခ်င္

၍ပင္ျဖစ္သည္။

ေမွာ္ဆရာၾကီးသည္နတ္သမီးေလးမ်ားေနေသာေတာအုပ္သို႕အသြားတြင္သူ႕လက္ထဲမွမွန္သည္လြတ္က်ျပီး

အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာကဲြသြားသည္။ထုိကဲ့သုိ႕အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာကဲြသြားရာမွမွန္စေလးတစ္ခုသည္လယ္သမား

ၾကီး၏သားဂၽြန္ဆိုသူကေလး၏မ်က္စိထဲ၀င္သြားသည္။

ဂၽြန္၏အိမ္နီးနားခ်င္းျဖစ္သူအဲလီစဘက္ႏွင့္ဂၽြန္သည္အလြန္ရင္းႏွီးၾကသည္။သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ငယ္စဥ္က

တည္းကအတူၾကီးျပင္းလာၾကသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကသည္။

သုိ႕ေသာ္အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေမွာဆရာၾကီး၏မွန္ကဲြစေလးဂၽြန္၏မ်က္စိထဲ၀င္သြားသည့္အခ်ိန္မွစ၍သူတုိ႕

နွစ္ေယာက္၏ဆက္ဆံေရးသည္တစ္မ်ဴိးတစ္ဖုံျဖစ္သြားသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ဂၽြန္သည္ေကာင္းေသာ

အရာမွန္သမွ်ကုိမေကာင္းဟုျမင္ျပီးစိတ္တုိေန၍ျဖစ္သည္။

တစ္ေန႕တြင္ဂၽြန္သည္တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိမေကာင္းၾကံရန္ၾကံစည္ရင္းမိန္းမပ်ဴိတစ္ေယာက္ကုိုေတြ႕ေလ

သည္။ထုိမိန္းမပ်ဴိသည္ေခါင္းေပၚမွာသရဖူတစ္ခုက္ုိေဆာင္းထားသည္။ထုိသရဖူမွစိန္မ်ားသည္ေနေရာင္တြင္

တလက္လက္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။ဂၽြန္သည္ဖန္ကဲြစေလးမ်က္စိထဲ၀င္ေနသည္ျဖစ္၍ထုိအမ်ဴိးသမီးေလးကုိသူ႕မ်က္

စိထဲတြင္အလွပဆုံးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟုထင္ေနသည္။

အမွန္မွာထုိအမ်ဴိးသမီးေလးသည္ႏွင္းနတ္သမီးေလးမ်ား၏အၾကီးအကဲႏွင္းဘုရင္မျဖစ္သည္။သူသည္ေရခဲႏွင့္

ေဆာက္ထားေသာနန္းေတာ္ၾကီးထဲတြင္ေနသည္။သူ၏နန္းေတာ္သည္ဖင္လန္ႏုိင္ငံမွာရွိသည္။

ႏွင္းဘုရင္မက “မင္း ငါနဲ႕လုိက္ခဲ့ပါလား”ဟုဂၽြန္ကိုေမးလုိက္သည္။ဂၽြန္သည္ခ်က္ခ်င္းပင္လုိက္ရန္သေဘာတူ

လုိ္က္သည္။သူ႕စိတ္ထဲတြင္သူ႕မိဘႏွင့္အဲလီစဘက္ကိုခင္မင္တြယ္တာမူလုံး၀မရွိေတာ့ေခ်။ထုိ႕ေၾကာင့္ႏွင္းဘု

၇င္မသည္သူ၏လွည္းေပၚကုိဂၽြန္အားတင္ျပီးေတာေတာင္မ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာခရီးႏွင္ခဲ့သည္။ႏွင္းဘုရင္မ၏

လွည္းကုိဆဲြေသာျမင္းျဖဴၾကီးမ်ားမွာလည္းအလြန္လွပေလသည္။ေနာက္ဆုံးတြင္ဆီးႏွင္းမ်ားဖုံးေနေသာေရကန္

မ်ားကုိေက်ာ္ျဖတ္ကာခရီးဆက္ခဲ့ရာႏွင္းဘုရင္မ၏နန္းေတာ္သုိ႕ေ၇ာက္သြားသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္အဲလီစဘက္ေလးသည္ဂၽြန္ေပ်ာက္ဆုံးသြားသျဖင့္စိတ္ေသာကေရာက္ေနသည္။သူ႕စိတ္ထဲတြင္

ယခင္ကအလြန္သေဘာေကာင္းျပီးလိမၼာေသာဂၽြန္ကေလးသည္ခ်က္ခ်င္းပင္ပုံစံေျပာင္းသြားသည္ကိုဘ၀င္မက်

လွေခ်။ထုိ႕ေၾကာင့္ယခုလုိေပ်ာက္သြားေသာအခါစိတ္ပူျပီးလိုက္ရွာလ်က္ရွိသည္။

အဲလီစဘက္သည္နံနက္ေစာေစာထျပီးသူ႕မိခင္ကုိႏွဴတ္ဆက္ကာေလွကေလးတစ္စင္းျဖင့္က်ယ္ျပန္႕ေသာလြင္

ျပင္မ်ားကုိေက်ာ္ျဖတ္ကာေတာင္မ်ားရွိရာဆီသို႕ခရီးထြက္ခဲ့သည္။

ကမ္းတစ္ဖက္သို႕ေရာက္ေသာ္ေလွေပၚမွဆင္းကာေျခက်င္ခရီးဆက္ခဲ့သည္။အဲလီစဘက္သည္လမ္းေလွ်ာက္

ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းႏွင့္သူသြားေနေသာအရပ္သည္ဖင္လန္ႏုိင္ငံသုိ႕ဦးတည္ေနသည္ကိုမသိဘဲသြားေနသည္။

ဖင္လန္ႏုိင္ငံတြင္ဆီးႏွင္းမ်ားဖုံးလႊမ္းလ်က္ရွိျပီးသစ္ပင္ျမက္ပင္မ်ားမရွိေခ်။ေနရာတုိင္းတြင္ႏွင္းမ်ားျဖင့္ဖုံးလႊမ္း

လ်က္ရွိသည္။

အဲလီစဘက္သည္ခရီးပန္းလာသည္ႏွင့္ေရလည္းငတ္လာသည္။ထမင္းလည္းဆာလာသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ဂၽြန္ကုိ

ဆက္၍မရွာေတာ့ဘဲအိ္မ္သုိ႕ျပန္ရန္ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ထုိအခ်ိန္တြင္ဒရယ္ေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္က်ီးတစ္ေကာင္

ကုိသူေတြ႕သည္။

သူတုိ႕ႏွစ္ေကာင္က“မင္းလမ္းေပ်ာက္ေနတာလား၊ငါတုိ႕ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”ဟုေမးၾကသည္။

အဲလီစဘက္သည္သူ႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိအစအဆုံးရွင္းျပသည္။ထုိအခါဒရယ္ကေလးကႏွင္းဘုရင္မ၏နန္း

ေတာ္ထဲတြင္ဂၽြန္ကုိသူျမင္လုိက္ေၾကာင္းေျပာသည္။အကယ္၍အဲလီစဘက္ကထုိနန္းေတာ္သို႕သြားလုိပါကသူ

လုိက္ပု႕ိေပးမည္ဟုေျပာသည္။

အဲလီစဘက္သည္လည္း၀မး္သာအားရႏွင့္ဂၽြန္ထံသို႕ပို႕ေပးရန္ေတာင္းပန္သည္။ဒရယ္ႏွင့္က်ီးကလည္းအဲလီစ

ဘက္ကုိသနားသျဖင့္ႏွင္းဘုရင္နန္းေတာ္သို႕ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္။အဲလီစဘက္ကလည္းသူ႕ကုိလမ္းျပေပး

ေသာမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာကာနွဴတ္ဆက္သည္။

အဲလီစဘက္သည္ႏွင္းဘုရင္မ၏နန္းေတာ္ၾကီးကိုျမင္ေသာအခါတအံ့တၾသျဖစ္ကာေၾကာက္ရႊ႕ံစိတ္မ်ားေပၚလာ

သည္။သို႕ေသာ္သူ႕သူငယ္ခ်င္းဂၽြန္ကိုျမင္လုိေဇာႏွင့္နန္းေတာ္၏တံခါးဆီသုိ႕သြားခဲ့သည္။ထုိအခါႏွင္းဘုရင္မ

သည္ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္အဲလီစဘက္ကိုျမင္သြားသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ႏွင္းဘုရင္မသည္အဲလီစဘက္ရွိရာသုိ႕

လက္ညွဳိးနွင့္ထုိးျပီး“နင့္သူငယ္ခ်င္းကုိဘယ္နည္းနဲ႕မွကယ္လိုမရေစရဘူး”ဟုၾကိမ္း၀ါးေလသည္။နွင္းဘု၇င္မ၏

စကားအဆုံးတြင္ႏွင္းဖတ္မ်ား ႏွင္းစက္မ်ားသည္အလုိလိုအဲလီစဘက္၏ေရွ႕တြင္က်လာသည္။

အဲလီစဘက္သည္ႏွင္းမ်ားက်လာသျဖင့္ခ်မ္းျပီးအလိုလိုတုန္လာသည္။သုိ႕ေသာ္သူသည္မေၾကာက္ရႊ႕ံပဲနန္း

ေတာ္တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ျပီးအထဲသို႕၀င္ခဲ့သည္။

နုန္းေတာ္ထဲတြင္ျမင္ျမင္သမွ်သည္ေရခဲမ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။ၾကမ္းျပင္၏အခင္းမွာေရခဲျပင္ၾကီးျဖစ္သလုိ

ေလွကားမ်ား တုိင္မ်ားအားလုံးသည္ေရခဲျဖင့္ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။အမိုးမွာလည္းေရခဲႏွင့္ပင္။အဲလီစဘက္သည္

အံ့ၾသလြန္းသျဖင့္ေရခဲတုံးမ်ားကုိလုိက္၍ၾကည့္ေနသည္။

ဂၽြန္သည္အဲလီစဘက္ကိုလုံး၀သတိမရေခ်။သူေနေသာနန္းေတာ္ထဲသို႕အလီစဘက္ေရာက္ေနျပီဆုိသည္ကို

လည္းမသိေခ်။အဲလီစဘက္ကမူအခန္းမ်ားအားလုံးသို႕တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ႏွင့္ဂၽြန္ကိုလိုက္ရွာေနသည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္အဲလီစဘက္သည္ေျမေအာက္အခန္းတစ္ခုကုိသြားေတြ႕သည္။ထုိေျမေအာက္အက်ဥ္းစခန္း

သည္ေရခဲေနေသာေရအုိင္တစ္ခုကိ္ုအခန္းဖဲြ႕ထားျခင္းျဖစ္သည္။ထုိေရအိုင္ေဘးတြင္ဂၽြန္သည္ေရခဲတုံးမ်ားႏွင့္

အိမ္ေဆာက္ကစားေနသည္။အဲလီစဘက္သည္ေပွ်ာ္လြန္း၍သူ႕သူငယ္ခ်င္းနာမည္ကို“ဂၽြန္”“ဂၽြန္”ႏွင့္အဆက္

မျပတ္ေအာ္ေခၚေနသည္။

သုိ႕ေသာ္ဂၽြန္သည္သူ႕နာမည္ကုိေခၚေနသည္ကိုသိပုံမရေခ်။ကစားျမဲဆက္၍ကစားေနသည္။ထုိအခါအဲလီစ

ဘက္သည္ဂၽြန္၏အနားသုိကသြားျပီး“ငါ့ကိုၾကည့္ပါဦး နင္ငါ့ကိုမသိဘူးလား။နင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား။နင့္

သူငယ္ခ်င္းေလ”ဟုတဖြဖြေျပာလ်က္ရွိသည္။

ဂၽြန္ကမူအဲလီစဘက္ေျပာသမွ်ကုိနားမလည္ေခ်။ထုိအခါမွာအဲလီစဘက္သည္၀မး္နညး္လာသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္

သူ႕မ်က္လုံးထဲမွမ်က္၇ည္မ်ားသည္ဒလေဟာစီးဆင္းလာသည္။အဲလီစဘက္က၀မ္းနညး္ပန္းနည္းျဖစ္ေနသည္

ကုိျမင္ေသာအခါဂၽြန္ကအဲလီစဘက္ကိုေသေသခ်ာခ်ာလွမး္ၾကည့္ေဖာ္ရလာသည္။ထုိသုိ႕ၾကည့္ရင္းႏွင့္ရင္ထဲ

တြင္အလုိလို၀မ္းနည္းလာျပီးအဲလီစဘက္လိုပင္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။

ဂၽြန္သည္သူ႕မ်က္လုံးထဲမွမ်က္ရည္မ်ားအလုိလုိစီးက်သည္ကိုနားမလည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ထုိအခါဂၽြန္၏

မ်က္ရည္မ်ားနွင့္အတူဂၽြန္၏မ်က္စိထဲ၀င္ေနေသာမွန္စေသးေသးေလးသည္ၾကမ္းေပၚသိုကထြက္က်သြားသည္။

ဂၽြန္သည္မ်က္စိထဲမွမွန္စေလးမရွိသည္ႏွင့္တျပိုင္နက္၀မး္သာအားရထ၍ခုန္ုေလသည္။သူ၏မ်က္စိထဲတြင္မ

ေကာင္းျမင္မူမ်ားေပ်ာက္ျပီးအေကာင္းမ်ားကိုျပန္၍ျမင္လာျပီျဖစ္သည္။သူ႕သူငယ္ခ်င္းကုိလည္းမွတ္မိသြား

သည္။

“အဲလီစဘက္ရယ္ နင္ဟာငါ့အတြက္မိတ္ေဆြစစ္မိတ္ေဆြမွန္တစ္ေယာက္ပါပဲကြယ္။ငါ့စိတ္ထဲဘာေတြျဖစ္တယ္

မသိဘူး။ဒီေရခဲနန္းေတာ္ထဲမွာငါဘယ္လုိေရာက္ေနတယ္ဆုိတာငါမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။တကယ္ကဒီေနရာၾကီးကို

ငါမၾကိဳက္ဘူး။မုန္းပါတယ္”ဟု၇ွင္းျပသည္။

အဲလီစဘက္ကလညး္“ဒါဆုိတုိ႕ေတြအခုခ်က္ျခင္းထြက္သြားၾကရေအာင္၊နင္အဲခုလုိအျမင္မွန္ျပန္ရတာငါသိပ္၀မ္း

သာတာပဲ”ဟုေျပာသည္။

ႏွင္းဘုရင္မကလညး္ဂၽြန္ကိုသူ႕နန္းေတာ္မွာဆက္ျပီးေနရန္မစြမး္ေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။

ဂၽြန္ႏွင့္အဲလီစဘက္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆဲြျပီးေရခဲနန္းေတာ္ထဲမွထြက္ေျပးၾက

သည္။သူတုိ႕နွစ္ေယာက္သည္ခရီးဆက္ၾကရင္းတျဖည္းျဖည္းေႏြးေထြးေသာအရပ္မ်ားသုိ႕ေရာက္လာသည္။

ေနမင္းၾကီးကုိလည္းသူတုိ႕ေခါင္းေပၚတြင္ထြန္းလင္းေနသည္ကိုေတြ႕ၾကရသည္။

သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ဂၽြန္၏မ်က္စိထဲကိုေမွာ္ဆရာၾကီး၏မွန္ကဲြစေလးမ၀င္ခင္ကအတုိင္းပင္ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္

ႏွင့္ကစားၾက ေပွ်ာ္ၾကနွင့္ခရီးဆက္ၾကသည္။

သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ျမစ္ဆိပ္သို႕သုိ႕ေ၇ာက္ေသာ္အဲလီစဘက္ထားခဲ့ေသာေလွကေလးကုိေတြ႕ရသည္။ထုိ

ေလွကေလးေပၚတက္ျပီးသူတုိ႕၏မိဘမ်ားရွိရာအရပ္သို႕ေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ဂၽြန္ႏွင့္အဲလီစဘက္

တုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္အစဥ္အျမဲေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ကစားေနၾကေလသည္။

Read More

Selected Article – KhinMyoChit

၁၉၈၈ - ၈ - ၈ တုန္းကလူထုအုံၾကြမူၾကီးျဖစ္ခဲ့ျခင္းကုိဘယ္သူမညင္းႏုိင္ပါ။ထုိစဥ္ကအျဖစ္အပ်က္မ်ား

ႏွင့္ပတ္သက္၍စာေရးဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ကေအာက္ပါေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကုိေရးသားခဲ့ဖူးသည္

ကုိျပန္လည္တင္ျပအပ္ပါသည္။

သတင္းစာလြတ္လပ္မူႏွင့္တာ၀န္

ခင္မ်ဴိးခ်စ္

ခုတေလာသတင္းစာေတြပလူျပန္သလုိထြက္ေနတယ္။ႏွစ္ေပါင္း ၂၆ ႏွစ္ၾကာခ်ဴပ္ကိုင္ခံခဲ့ရတဲ့သတင္းစာလြတ္

လပ္မူကိုလက္၀ယ္ရရွိခဲ့ၾကတယ္။

လြတ္လပ္မူအခြင့္အေရးကုိတာ၀န္မဲ့မသုံးမိၾကဘုိ႕အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။အဲဒီလုိအေလ့အက်င့္အျပဳအမူေတြ

ဟာ-ဒီမိုကေရစီရဲ႕အားထားရာျဖစ္တဲ့သတင္းစာလြတ္လပ္မူကုိပ်က္ဆီးေစတတ္ပါတယ္။

လြတ္လပ္မူဆုိတာလဲတာ၀န္ႏွင့္ယွဥ္တဲြေနပါးတယ္။တာ၀န္မဲ့ယင္လြတ္လပ္မူဆုံးရူံးတတ္ပါတယ္။

အခုဆုိယင္တခ်ဴိ႕သတင္းစာေတြထဲမွာ ေကာဠါဟာလေတြ အနိဠါရုံသတင္းေတြကုိ“သတင္းၾကီး”ေနရာမွာ

ေပးျပီးဓါတ္ပုံေတြႏွင့္ထည့္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။

ဒီကိစၥကုိအေလးအနက္ထားျပီးဆင္ျခင္ကဘုိ႕ေကာင္းပါတယ္။

သတင္းစာဆုိတာ သတင္းထူး သတင္းမွန္ကုိေရးေကာင္းပါတယ္။ထည့္ေကာငး္ပါတယ္။

သတင္းဆုိတာလဲအနိဠါရုံသတင္းေတြပဲမ်ားတတ္ပါတယ္။“မၾကား၀ံ့ တရားသူ-မျမင္၀ံ့ေဆးသမား”ဆုိသလုိ

မၾကား၀့့ံမျမင္၀ံ့တဲ့သတင္းေတြသတင္းစာမွာပါၾကရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္မၾကား၀ံ့တဲ့စကားကုိဥပေဒပညာရွင္ တရားသူၾကီးေျပာတာမ်ဴိး-မျမင္၀ံ့တဲ့ကိစၥကိုဆရာ၀န္မ်ားကိုင္

တြယ္တာမ်ဴိးႏွင့္ပညာသားမပါတာ၀န္မဲ့ကိုင္တြယ္ေျပာဆုိပုံျခင္းနွင့္ျခားနားပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ဓါတ္ပုံသတင္းမ်ားဆုိယင္“မရုိင္း”ဘုိ႕အေရးၾကီးပါတယ္။အနိဠါရုံေတြကုိကြင္းကြင္းကြက္ကြက္-

ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္းဓါတ္ပုံရုိက္ျပမွ“သတင္းတန္ဖိုး”ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ပညာသားပါပါႏွင့္သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕တင္ျပ

တာကပိုုျပီးထိေရာက္ပါတယ္။

လူထုၾကီးအမ်က္ေဒါသမထိမ္းႏုိင္လုိ႕မီးရူိ႕ဘုိ႕ၾကံစီတယ္ဆုိတဲ့သူေတြ-အဆိပ္ခပ္တယ္ဆုိတဲ့သူေတြကုိေခါင္း

ျဖတ္-ေခါင္းေတြကုိလူျမင္ကြင္းမွာခ်ိတ္ျပတယ္ဆုိတဲ့သတင္းမ်ဴိးကုိသတင္းစာမွာထည့္သြင္းတင္ျပတဲ့အခါမွာ

စဥ္းစားစရာအခ်က္ေတြရွိပါတယ္။

(၁)တရားဥပေဒစိုးမိုးမူရွိမွရပ္ရြာေအးခ်မ္းမယ္-ခုလုိဒီမုိကေရစီတုိက္ပဲြ၀င္တဲ့အခ်ိန္မ်ဴးိမွာအဲသလုိသတင္းမ်ဴိးကုိ

တာ၀န္မဲ့ထည့္ယင္တရားမဲ့-မင္းမဲ့၀ါဒကုိအားေပးသလုိမျဖစ္ေစဘုိကသတိျပဳရပါလိမ့္မယ္။

(၂)ရာဇ၀တ္မူက်ဴးလြန္တဲ့လူပဲျဖစ္ျဖစ္-သူ႕မွာလူရဲ႕အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။ရုံးတင္စစ္ေဆးျပီးမွသာထုိက္သင့္တဲ့

အျပစ္ဒဏ္ေပးရပါတယ္။

လူစုလူေ၀းကအတင္းအဓမၼလုယက္ရက္ရက္စက္စက္လုပ္တယ္ဆုိတာလူ႕အခြင့္အေရးေဖါက္ဖ်က္ရာက်ပါ

တယ္။

(၃)ဒီလိုလူ႕အခြင့္အေရးခ်ဴိးေဖါက္တယ္ဆုိတာလူတုိင္းကုိထိခုိက္ပါတယ္။=ေခါငး္ျဖတ္တာထုံးစံအစဥ္အလာ

ျဖစ္သြားယင္အျပစ္မရွိတဲ့လူသူေလးပါးမွာလဲကုိယ့္ေခါင္းမွရွိေသးရဲ႕လားလုိ႕စမ္းၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္မ်ဴးိေရာက္

မွာစုိးရိမ္ရပါတယ္။

(၄)ဗမာျပည္ဗုဒၶဘာသာတုိင္းျပည္ျဖစ္တယ္။သီးခံခြင့္လႊတ္တတ္တတ္။စိတ္သေဘာယဥ္ေက်းသိမ္ေမႊ႕တယ္

လုိ႕ႏုိင္ငံတကာကခ်ီးမႊမ္းေနၾကတဲ့အထဲမွာဒီလုိသတင္းမ်ဴးိကုိအသားေပးကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျပတာသင့္ေလွ်ာ္

ပါ့မလား။

သတင္းစာဆ၇ာဆိုတာဒီမုိကေရစီရဲ႕မဏိင္ၾကီးကုိထိမ္းသိမ္းဘုိ႕တာ၀န္ရွိပါတယ္။ဒီတာ၀န္ကုိသိကၡာရွိရွိထမ္း

ရြက္ၾကဘု္ိ႕အေရးၾကီးပါတယ္။၀ါရင့္သတင္းစာဆရာၾကီးေတြကလည္းထမ္းသိမ္းေပးၾကပါလုိ႕ပန္ၾကားလုိက္ပါ

တယ္။

ခင္မ်ဴိးခ်စ္

၁၆-၉-၈၈

Read More

U Khin Maung Latt - Rememberance

ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ ကြယ္လြန္ျခင္း ၁၃ ႏွစ္ပတ္လည္

၁၉၉၄ ခုႏွစ္စာေပဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ္ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္၏ေသတမ္းစာ

ဦးခင္ေမာင္လတ္၏အထုပၸတိၱ

၁ -၈- ၂၀၀၉

အမွတ္တရ

Thus let me live unseen, unknown.

Thus unlamented Let me die.

Steal from the world , and not a stone tell where I lie.

Alexander Pope

အဲဒီလုိလူမသိ သူမသိေနခ်င္လွ

အဲဒီလုိလူမေဆြး သူ မေဆြးေသခ်င္ပ၊

လူသူေလးပါးတိတ္ခ်ိန္က် ေလာကၾကီးက ထြက္ခြာမွ၊

ငါေလ်ာင္းရာဘာေက်ာက္တုိင္မွမျပ။

အသိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕နာေရးေၾကာ္ျငာမွာ“သြားေလသူရဲ႕ဆႏၵအရအသုဘပုိ႕ျခင္းသည္းခံပါ” လုိ႕ေရး

ထားတာတစ္ခါတုန္းကေတြ႕ရဖူးတယ္။အဲဒီဆႏၵဟာ ဘဘရဲ႕ဆႏၵနဲ႕တထပ္ထဲက်ေနတယ္။

ဘဘကေတာ့အသုဘလဲမပို႕ေစခ်င္ဘူး။သတင္းစာထဲမွာလည္းမိတ္ေဆြရင္းခ်ာေတြကေတာ့မသိဘဲလဲမေန

ဘူး။မပို႕ဘဲလဲမေနဘူး။သူတုိ႕ကေတာ့ကိုယ္နဲ႕ထပ္တူပူေဆြးမည့္သူ၊ကူညီမည့္သူေတြပဲ။မပုိ႕ရင္မေကာင္းလို႕

ပို႕မည့္သူေတြမဟုတ္။၀တၱရားရွိလို႕ပန္းေခြပုိ႕မည့္သူေတြမဟုတ္ဘူး။၀တၱရားရွိလို႕အသုဘပုိ႕တဲ့ကားေတြေပၚ

မွာလုိက္လာျပီးကားေပၚကေတာင္ေအာက္မဆင္းဘဲအိမ္ျပန္ၾကတဲ့လူေတြမဟုတ္ဘူး။ေဟးလား၀ါးလားနဲ႕တ

ေသာေသာရယ္ေမာရင္းမသာပုိ႕တဲ့လူေတြလဲမဟုတ္ဘူး။

သတင္းစာထဲမထည့္လို႕အဲဒီလိုလူေတြမပုိ႕ႏုိင္ၾကတာ၀မး္နည္းေၾကကဲြေနရတဲ့မိသားစုအဖို႕ပုိ၍၀မ္းနညး္ေၾက

ကဲြဖြယ္ရာတစ္ရပ္မဟုတ္ပါ။သတင္းစာထဲမထည့္လုိ္႕ျဖစ္ေပၚမည့္အက်ဴိးေက်းဇူးမွာယေန႕ေခတ္ပကာသန

ေၾကာင့္ပို႕ၾကေသာပန္းေခြမ်ားအတြက္အခ်ီးနွီးကုန္က်စရိတ္သက္သာသေလာက္သက္သာသြားလိမ့္မည္။

ပူေဆြးေၾကကဲြေနၾကတဲ့က်န္ရစ္သူမိသားစုအဖုိ႕မွာ၊ပန္းေခြပုိ႕ရန္မလုိတဲ့အရင္းနွီးေဆြမ်ဴိးညာတိ၊မိတ္ေဆြသဂၤဟ

အေပါင္း၏ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္းထပ္တူ၀မ္းနည္းျခင္းအစစ္အမွန္ကိုအားပါးတရခံယူရရွိႏုိင္ၾကမည္။

ဒါကသတင္းစာမွာနာေရးေၾကာ္ျငာလုံး၀မထည့္ရင္ရွိမည့္အက်ဴိး။

သတင္းစာထဲထည့္မည္ဆုိလွ်င္“ကြယ္လြန္သူ၏ဆႏၵအရ အသုဘပုိ႕ျခင္း၊ပန္းေခြပုိ႕ျခင္းသည္းခံပါ”လို႕ထည့္

မွျဖစ္မည္။ဒီလုိဆုိျပန္ေတာ့လူအမ်ားေခတ္စားေနတဲ့ထုံးစံတစ္ခုကိုဖီလာဆန္႕က်င္ေနတာဟာအလကားေန

ရင္းအမုန္းပြားေအာင္တစ္ကိုယ္ေတာ္၀ါဒနဲ႕အတၱလြန္ကဲရာေရာက္ေနမလားလုိ႕လဲစဥ္းစားမိတယ္။

သားတုိ႕သမီးတို႕ေျမးတုိ႕အေနနဲ႕လဲကိုယ့္အေပါင္းအသင္းအသိုင္းအ၀ုိင္းရဲ႕အေတြးအျမင္ကကိုထည့္သြင္း

စဥ္းစားေပါ့။ဘဘသေဘာထားကိုသာသားတုိ႕သိဖုိ႕ေျပာျပေနတာပါ။

သားတုိ႕သမီးတုိ႕အသုိ္င္းအ၀ုိင္းကသူမ်ားမလုပ္တဲ့လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေၾကာင့္သားတုိ႕သမီးတုိ႕ကုိကဲ့ရဲ႕အျပစ္

တင္မွာစုိးရင္၊ကိစၥေတြအားလုံးျပီးမွ“ကြယ္လြန္သူရဲ႕ဆႏၵအရကိစၥျပီးမွဤေၾကာ္ျငာကုိထည့္ရပါသည္”လို႕ဆုိရင္

လုံေလာက္ပါလိမ့္မယ္လုိ႕ထင္မိတယ္။

ဒီစာထိပ္ဆုံးမွာပါတဲ့ The Quiet Life ကဗ်ာေလးကဘဘ ၃ တန္းမွာသင္ရကတည္းကေခါင္းထဲမွာစဲြျပီးသေဘာ

က်ေနတာ၊ဘဘတုိ႕ကလူစည္းကားတာကိုဘယ္ေလာက္ေၾကာက္သလဲဆုိရင္သားတုိ႕သမီးတုိ႕အသိဆုံးေပါ့။

တစ္ဦးတည္းေသာသားရဲ႕တစ္သက္တစ္ခါမဂၤလာကိစၥကုိအတုိခ်ဴံးျပီးတရားသူၾကီးနဲ႕လူၾကီးစုံရာေရွ႕မွာျပီးလုိက္

တာဟာသမီးၾကီးရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးကိုယ္တုိင္ကသူေတာ္ေကာင္းစိတ္နဲ႕သေဘာထားၾကီးစြာခြင္ျပဳလုိ႕သာျဖစ္ႏိုင္တာ

ေပါ့။အသြင္မတူအိမ္သူမျဖစ္ဆုိတာကုိယ္လုိလူလဲရွိေသးတယ္ေနာ္။

ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္။

ဘဘၾကီးအတြက္အမွတ္တရစကားမ်ား

ကၽြန္မ၏အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦးမွာကိုလတ္အမည္ရွိလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။သူသည္ကၽြန္မကဲ့သို႕စာဖတ္၀ါသနာပါသူျဖစ္သည္။

ကၽြန္မဖတ္ေသာစာအုပ္မ်ားႏွင့္သူဖတ္ေသာစာအုပ္မ်ားအေၾကာင္းေျပာၾကသည္။စာအုပ္မ်ားလဲလွယ္ဖတ္ၾကသည္။ကၽြန္မ

တုိ႕လဲလွယ္ဖတ္ၾကေသာစာအုပ္တစ္အုပ္မွာ Louisa M.A.lcott ၏ Little Women ၀တၳဳျဖစ္သည္။ထုိ၀တၳဳထဲမွမင္းသမီး

ျဖစ္ေသာ Little Jo ကုိအစဲြျပဳ၍ကုိလတ္ကကၽြန္မကုိက်ီစားသည့္အေနႏွင့္ ဂ်ဴိ ဟုေခၚသည္။ကၽြန္မတုိ႕ေတြ႕ၾကတုိင္းစာအုပ္

ေတြအေၾကာင္းေျပာမဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ဤကဲ့သုိ႕၀ါသနာတူ၊ဘ၀ခ်င္းတူသူအခ်င္းခ်င္းေတြ႕ဆုံစကားမ်ားေျပာမဆုံးျဖစ္သည့္အခါေရြးစရာလမ္းမွာတစ္ခုသာရွိသည္။

၎မွာတစ္သက္လုံးအတူတူေနၾကရန္ျဖစ္ပါသည္။

ခင္မ်ဴိးခ်စ္

Possible ႏွင့္ Probable ဟူေသာစကားႏွစ္လုံးကုိျဖစ္ႏုိင္ေသာဟုဘာသာျပန္ရေသာလည္းအသုံးအႏွဴန္းအားျဖင့္လြန္စြာ

ကဲြျပားပါသည္ ဟုဘဘကဤသို႕ဥပမာေပးဖူးသည္ကိုမွတ္မိေနပါသည္။

Today, Science makes it possible for man to go to the moon. I am a man.

So it is possible for me to go to the moon. But it is not probable for me to go to the moon.

အဓိပၸါယ္မွာ- သိပၸံတုိးတက္မူမ်ားေၾကာင့္လူသည္လေပၚသုိ႕သြားႏုိင္သည္။ဘဘသည္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္အတြက္

ဘဘလည္းလေပၚသြားရန္ျဖစ္ႏု္ိင္သည္။သို႕ေသာ္ဘဘအေနနဲ႕ေတာ့လေပၚသို႕သြားရန္ျဖစ္ႏုိင္စြမ္းမရွိပါ။

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း

ဘဘဟာသက္တူရြယ္တူၾကီးသူငယ္မေရြးကုိေရွ႕ကနာမ၀ိေသသထည့္ျပီးေျပာတတ္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားကုိေတာင္ကုိခင္ေမာင္၀င္းလို႕ေခၚျပီးေျပာပါတယ္။ဒါဟာကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္

ႏွိမ့္ခ်ျပီး၊စိတ္ဓါတ္ႏူးညံ့ျပီးယဥ္ေက်းမူကုိျဖစ္ေစတဲ့သေဘာပဲျဖစ္ပါတယ္။လူတုိင္းရဲ႕စိ္ိတ္ဓါတ္ဟာ

ႏူးညံ့ယဥ္ေက်းရင္အရာရာေအာင္ျမင္မူရႏုိင္တယ္လုိ႕မိသားစုစကား၀ုိင္းမွာဆုံးမသြန္သင္

ခဲ့ပါတယ္။

တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း

ကုိိကိုႏုိင္ငံျခားမွာေနရင္းဘဘၾကီးတပည့္ေတြနဲ႕ေတြ႕ဆုံရပါတယ္။သူတုိ႕ကဘဘၾကီးဆုံးမထားတဲ့

အတုိင္းက်င့္ၾကံေနထုိင္ရင္းေအာင္ျမင္မူေတြရေနၾကပါတယ္လို႕ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါေတြနားေထာင္ရတာဂုဏ္ယူမဆုံးပါ။

ေမာင္ရစ္

လူဆုိတာအသက္တရာမေနရေပမယ့္အမူတစ္ရာၾကဳံရတယ္လုိ႕ဆုိရုိးစကားရွိတယ္မဟုတ္လား။အခက္အခဲေတြ

စိတ္ညစ္စရာေတြၾကဳံလာတုိင္း blessing in disguise ဆုိတဲ့စကားေလးေခါင္းထဲမွာရွိေနရင္အမ်ားၾကီစိတ္သက္

သာရာရသြားပါတယ္။ဒါဘဘၾကီးသင္ေပးထားတာပါ။“အဆုိးထဲကအေကာင္း” ‘ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္း’

‘အဆုိးထဲကအေကာင္းေတြရွိေနပါသတဲ့။’

ဂ်ဴနီယာ၀င္း

Read More