Burma Poet - Min Thu Wun

တပို႕တဲြလဖြား ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္

၁၉၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္ေန႕ဗုဒၶဟူးေန႕ဖြား ကဗ်ာဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္

ကိုအမွတ္တရအျဖစ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုတင္ဆက္လုိ္ပါ၏။မတင္ဆက္မီမွာ...

ဆရာၾကီး၏အေၾကာင္းအနညး္ငယ္

ရန္ကုန္တုိင္းကြမ္းျခံကုန္းျမိဳ႕တြင္အဖကုန္သည္ဦးလြမ္းပင္ အမိ ေဒၚမိ

တုိ႕မွေမြးဖြားခဲ့ရာေမြးခ်င္း ၇ ေယာက္တြင္ဒုတိယျဖစ္သည္။မြန္ျမန္မာမ်ိဴးရုိးျဖစ္ကာ

အမည္ရင္း ဦး၀န္ျဖစ္သည္။

ဆရာၾကီးသည္ ၁၉၃၃ တြင္၀ဇၹာဂုဏ္ထူးတန္းကုိျမန္မာစာပထမအဆင့္ျဖင့္ေအာင္၊

၁၉၅၃ တြင္မဟာ၀ိဇၹာျမန္ မာစာဂုဲဏ္ထူးတန္းကိုဒုတ္ိယအဆင့္ျဖင့္ေအာင္၊

၁၉၃၆ တြင္အဂၤလန္ေအာက္စဖုိ႕တကၠသုိလ္တြင္ပညာေတာ္သင္၊

၁၉၃၈ တြင္လန္ဒန္တကၠသုိလ္အေရွ႕တုိင္းႏွင့္ အာဖရိကဘာသာရပ္မ်ားေလ့လာေရး ေက်ာင္းတြင္ပညာသင္၊၁၉၃၉ တြင္ေအာက္စဖုိ႕တကၠသုိလ္မွစာေပ၀ိဇၨာဘဲြ႕ရခဲ့ပါသည္။

၁၉၂၆ တြင္ဒဂုန္မ၈ၢဇင္းတြင္ပထမဆုံးကဗ်ာေဖာ္ျပျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။

ကဗ်ာ၏အမည္က မုိးရာသီဘဲြ႕ ေလးဆစ္သျဖန္ တဲ့။

ထင္ရွားေသာစာအုပ္မ်ားမွာ ၁၉၄၀ ေမာင္ေခြးဖုိ႕ကဗ်ာ၊၁၉၄၁ သေျပညိဳႏွင့္အျခားကဗ်ာ၊

၁၉၄၈ စာေပေလာက(ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္တဲြ)၊၁၉၅၂-၆၄ ျမန္မာအဘိဓာန္(၅ ပုိင္း)၊

၁၉၅၅ သုံးပြင့္ဆုိင္ေခတ္စမ္းစာေပ(သိပၸံေမာင္၀ ေဇာ္ဂ်ီ တုိ႕ႏွင့္တဲြ)၊၁၉၆၃ ကဗ်ာပရိ ယာယ္(မင္းယုေ၀ ႏွင့္တြဲ)၊ ၁၉၇၀ ေရခ်မ္းစင္၊၁၉၇၄ အင္းယားကန္သုိ႕ အုိ ကူးတုိ႕၊

၁၉၈၄ လီယာမင္းၾကီး စသည္မွ်မကရွိပါသည္။(၂၀ရာစုျမန္မာစာေရးဆရာ၁၀၀၊

ႏွင့္မင္းသု၀ဏ္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဴပ္စာအုပ္မ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ားကုိရယူပါသည္)

ဆရာၾကီးသည္ ၁၉၈၄တြင္ လီယာမင္းၾကီး စာအုပ္ျဖင့္အမ််ိဴးသားစာေပဆုကုိ၎၊ ၁၉၅၀တြင္ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ၊၁၉၆၂တြင္ သီရိပ်ံခ်ီ ဘဲြ႕မ်ားရရွိခဲ့သည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ တနဂၤေႏြေန႕တြင္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကမာရြတ္ေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။

၁၉၃၅ ခုႏွစ္က ဆရာၾကီး ၏ကဗ်ာကုိအလြမ္းေျပတင္ဆက္လုိက္ရပါသည္။

ေငြစင္ေရာ္သုိ႕

ျမစ္ယံမွာ ခ်စ္သံေတးေတြနဲ႕

ဌက္ကေလး ေငြစင္ေရာ္တဲ့

ေရႊေဖာ္ေဖာ္ မေခၚရေသာ္လဲ

စာဆုိကိုု ႏွဴတ္ခ်ိဴ “သ“ ေလေပါ့

ခ်မ္းျမျမ ၾကည္စရာ။

အစာေတာင္းေရာ့သလား

ေကာင္းပါျပီ စင္ေရာ္ပ်ိဴရဲ႕

စာဆုိမွာ လုိမျပည့္ေသာ္လဲ

ျဖည့္ဖို႕ရန္ အဆင္သင့္ပါကဲြ႕

ေစတနာ သဒၵါပြင့္ေတြက

လန္းတင့္ၾကဴစြာ။

ေရာ့ပါေမာင္ စိတ္ရွိစားေပေရာ့

မုန္႕သား ခ်ိဴလုိ႕သင္းပါရဲ႕

ၾကည့္ရင္းပင္ သဒၵါပုိေပါ့

စာဆုိမွာ အေဖာ္နဲ႕သာျဖင့္

တစ္ဖဲ့စီ ေ၀လို႕ေကၽြးခ်င္ရဲ႕

ေအးျမတဲ့ ေစတနာငယ္

ဧရာျမစ္ နဒီလမ္း။

သုိ႕ကတဲ

လက္၀ဲစာဆုိေပါ့

လက်ၤာကို ေဆြးအမွတ္ကယ္နဲ႕

ျဖဴဆြတ္သည္ ေစတနာပ

ၾကည္ႏူးစြာ စာဆုိေကၽြးျပီကဲြ႕

ကုိယ္စားေတာ္ သူႏွင့္ေအးေပဦး

ေ၀တဲ့စခန္း။ ။

Read More

HARVEST FESTIVAL In Burma ( 2008 )

ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဦးဘၾကည္ ၏ ထမနဲ လဘဲြ႕ ပန္းခ်ီကား

လတပုိ႕တဲြ တမနဲ ထိိုးျမဲအစဥ္လာ။

HARVEST FESTIVAL

PREPARATION OF Hta-ma-ne (Glutinous Rice) for alms-giving

Tapoutwe - Harvest festival (february)

Come Tapoutwe , the eleventh month of the myanmar calendar, the myanmar have the harvest festival. All the products of the farm and garden are made into htamane, a formulation of glutinous rice, coconut slices, sessamum seeds , peanuts and a generous amount of cooking oil. Htamane feast is either celebrated communally or done in the private circle of family and friends.

By--juniorwin

Read More

Burma Cartoonist U Ba Gyan

အလကၤာ ေက်ာ္စြာကာတြန္း၀ိဇၨာဦးဘဂ်မ္း(၁၉၀၂-၁၉၅၃)




ကာတြန္းဆရာၾကီးဦးဘဂ်မ္း ၏အသက္ ၁၀၆ ႏွစ္ျပည့္သည့္

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႕ ႏွင့္

ကြယ္လြန္ျခင္း ၅၅ ႏွစ္ျပည့္သည့္

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈ ရက္ေန႕

အမွတ္တရ

ေမာင္ဗုိလ္ေမႊးေရးသားေသာ ဦးဘဂ်မ္းကာတြန္းတေစ့တေစာင္းစာအုပ္၊အလကၤာ ေက်ာ္စြာကာတြန္း၀ိဇၨာဦးဘဂ်မ္း၏ဟာသရသကာတြန္းမ်ားစာအုပ္ႏွင့္ဘေထြးေရး သားေသာကာတြန္းဦးဘဂ်မ္းႏွင့္သူတုိ႕အျမင္စာအုပ္မ်ားမွေကာက္ႏွဴတ္တင္ဆက္ လုိက္ရပါသည္။

ဦးဘဂ်မ္း၏ေမြးမိခင္ေဒၚျမစ္ ၏ ပုံ

၀ဲမွယာ

ဦးဘေမာ္
(အကုိလတ္) ဦးဘေသာ္(အကိုၾကီး) ကာတြန္းဦးဘဂ်မ္း

.............................................ကုိယ္တု္ိင္ရုိက္ကုိယ္တုိင္ကူးေဆးတတ္ေသာဓါတ္ပုံ၀ါသနာရွင္ဦးဘဂ်မ္း

ဤသုိ႕စဥ္းစား၍ေနပုံ

ဤသို႕စိတ္ကူးယဥ္၍တနည္းပုံမ်ားကုိေရးဆဲြခဲ့သည္။

ဦးဘဂ်မ္းအေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း

ကာတြန္း၀ိဇၨာဦးဘဂ်မ္းသည္မအူပင္ခရုိင္ေညာင္တုန္းျမိဳ႕

၁၂၆၃-ခုႏွစ္တပုိ႕တဲြလဆန္း ၁၃-ရက္ၾကာသာပေတးေန႕(၁၉၀၂-ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀-ရက္)၌ဖြားျမင္သည္။ေမြး ခ်င္းေျခာက္ေယာက္ရွိသည့္အနက္ဦးဘဂ်မ္းမွာပဥၥမေျမာက္ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္ဥပစာတန္းအထိပညာသင္ၾကား၍၁၉၂၉ခုႏွစ္တြင္ဘြဳိင္လာအင္

စပိတ္ေတာ္ခ်ဴပ္ရုံး၌လစာေငြ၉၀ိ-စားစာေရးအျဖစ္အမူထမ္းသည္။လုပ္သက္တႏွစ္ ေက်ာ္ရွိမွခ်ဴပ္ခ်ယ္မူကိုမႏွစ္သက္၍အလုပ္မွထြက္ကာငယ္စဥ္ကပင္၀ါသနာထုံေသာ ရုပ္ေျပာင္ကာတြန္းကုိေရးဆဲြသည္။ရန္ကုန္ေဂဇက္သတင္းစာကသူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိ

စတင္ေဖာ္ျပသည္။အယ္ဒီတာမစၥတာေမာင္မုိင္းကေငြ၆၀ိ-ထုတ္ေပးလုိက္၍ကာတြန္း ဆ၇ာအျဖစ္အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရန္စိတ္ဓါတ္ခုိင္ျမဲသြားသည္။

သတင္းစာဆရာမ်ားကသူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိအလုအယက္သုံး၍ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာသည္။ပန္းခ်ီဆရာအသင္းအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ေလးႏွစ္ေဆာင္ရြက္ သည္။ထုိမွတဆင့္တက္၍ပဲေရာ့ရုပ္ရွင္မွေပ၈၀၀ ရွည္”ၾကက္ေတာင္ကြ”ႏွင့္ေပ၁၀၀၀

ခန္႕ရွိ”အသူရာ”ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကားမ်ားကုိတီထြင္ရုိ္က္ကူးသည္။ထုိအခ်ိန္ကကာတြန္း ရုပ္ရွင္ေရးဆဲြနည္းမရွိေသး၍မွန္ေရွ႕တြင္ခါးေတာင္းက်ဴိက္လမ္းေလွ်ာက္ကာအရုပ္လွုူပ္ ရွားပုံကုိခက္ခက္ခဲခဲမွတ္ခဲ့ရသည္ဟုဆုိသည္။ဤနညး္ျဖင့္ပုံေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေရးဆဲြျပီး ကာတြန္းရုပ္ရွင္ကုိုႏွစ္လခဲြအတြင္းရုိက္ကူးႏုိင္ခဲ့သည္။

ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ကာတြန္းေရးဆဲြရာတြင္သာမကစာအေရးအသားလည္းေကာင္း သူျဖစ္သည္။အထူးသျဖင့္ဟာသ၀တၳဳေရးသားရာတြင္ေျပာင္ေျမာက္သည္။သူကုိယ္ တုိင္ၾကီးမွဴးထုတ္ေ၀ေသာ”ေရႊျမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္း”၌သုသုအမည္ျဖင့္”ညီမေလးေၾကာင့္” ၀တၳဳကုိေရးသည္။ရွဴမ၀ႏွစ္ရာျပည့္တြင္ေဖာ္ျပေသာ”အခ်စ္ေၾကာင့္”၀တၳဳရွည္မွာ ဟာသဥာဏ္ရႊင္၍ဆဲြေဆာင္မူအျပည့္ရွိေသာ၀တၳဳျဖစ္သည္။

၁၉၅၀-ခုႏွစ္ေလာက္ကလက္ဖ်ားေငြသီးေနေသာဦးဘဂ်မ္းအားဖဆပလအစုိးရကအ ျမတ္ေတာ္ေၾကးေကာက္ရန္ဆင့္ဆုိ၍ဦးဘဂ်မး္သည္ကာတြန္းမဆဲြပဲသုံးလခန္႕သပိတ္ ေမွာက္ဘူးသည္။သူ႕ကာတြန္းမ်ားကုိလူထုကမၾကည့္ရမေနႏုိင္ေသာလူထုကေတာင္း ဆုိၾက၍ကာတြန္းျပန္္ဆဲြခဲ့သည္။ဦးဘဂ်မ္း၏ကာတြန္းမ်ားသည္လူထုအေပၚၾသဇာၾကီး

မားေသာေၾကာင့္ဖဆပလ အာဏာပုိင္ၾကီးတဦးကဦးဘဂ်မ္းအားညႊန္ၾကားေရး၀န္တ ေနရာယူ၍ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္းေဆာင္ဘုိ႕စည္းရုံးသည္။ဦးဘဂ်မ္းကသူ႕အတြက္ေရာတု္ိင္း

ျပည္အတြက္ပါအက်ိဴးရွိမည္မဟုတ္ဟုုျငင္းဆုိခဲ့သည္။

ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္တေယာထုိးျခင္းႏွင့္က်ားကစာျခင္းကုိ၀ါသနာထုံသည္။လူမ်ားရာ ပြဲလမ္းသဘင္ဧည့္ခံပဲြမ်ားသုိ႕သြားေလ့မရွိ၊ထင္ရွားမူကုိလုိလားသူလည္းမဟုတ္ေခ်။

ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္ ၁၉၃၄-ခုႏွစ္တြင္ပဲခူးျမိဳ႕သူ

ေဒၚၾကည္ႏွင့္အေၾကာင္းပါသည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ တြင္သားကုိဗုိက္ခဲြေမြးရေသာဒဏ္ျဖင့္ေဒၚခင္ၾကည္ကြယ္လြန္ရာ

အလြန္စိတ္ထိခုိက္သြားရွာသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ဦးဘဂ်မ္းဇတ္လုိက္ေက်ာ္”ဦးေဖ်ာက္ဆိပ္” သည္ရေသ့၀တ္ေျပာင္းကာ”ရေသ့ၾကီးဦးေဖ်ာက္ဆိပ္”

ျဖစ္လာရသည္။

ဦးဘဂ်မ္းသည္စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္မိမိအာေဘာ္ျဖင့္ေရးသည့္ပုံျပင္မ်ားကုိ”ဘဂ်မ္း” ဟူ၍လက္မွတ္အျပည့္အစုံေရးထုိးျပီးမိမိအာေဘာ္မဟုတ္ပဲအျခားသူမ်ား၏အာေဘာ္ကုိ သရုပ္ေဖာ္ေပးရေသာအခါ”ဘီဂ်ီ”ဟူ၍အတုိေကာက္လက္မွတ္ထိုးေလသည္။

ႏုိင္ငံျခား၌ပညာဆည္းပူးရန္အစုိးရကေစလႊတ္မည္ဆု္ိေသာ္လည္းလုိလိုခ်င္ခ်င္္မရွိ၊

ျငင္းဆန္ခဲ့ေလသည္။

ဦးဘဂ်မ္း၏ကုိယ္ပုိင္ဇတ္ေကာင္မ်ားမွာဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတြင္ဦးေဖ်ာက္္ဆိပ္၊ ဟံသာ၀တီသတင္းစာတြင္”ခ်ာရာဏသီေမာင္ေျမဇာ”တုိ႕ျဖစ္သည္။

ဦးဘဂ်မ္းသည္ပုဂၢိဳလ္ေရးအရသေရာ္ျပီးေရးသားျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။ေခတ္ စရုိက္ သဘာ၀ ကုိအဓိကထားကာသေရာ္ခဲ့သည္။ေန႕စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားကုိဖတ္ကာတုိင္းျပည္

အတြက္ျဖစ္ပ်က္ေနေသာအေရးအေၾကာင္းမ်ားကိုေလ့လာအကဲျဖတ္ျပီးမွပုံေရးေလ့ ရွိသည္။

ဆရာဦးဘဂ်မ္းသည္အစာမေၾကေရာဂါ၊အနာ့ပဆုပ္ေရာဂါတုိ႕၏ဒဏ္ေၾကာင့္

၁၉၅၃-ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈-ရက္တြင္ကြယ္လြန္သည္။ ဦးဘဂ်မ္းမရွိေတာ့မွဖဆပလ-အစုိးရ

က၁၉၅၅-ခုႏွစ္တြင္အလကၤာေက်ာ္စြာဘဲြ႕ကုိခ်ီးျမင့္သည္။ က်န္ရစ္သူတစ္ဦးတည္း ေသာသားေလးေမာင္ေက်ာ္ညြန္႕အားထုိဆုကုိရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာ၌ေပးအပ္ခဲ့ သည္။ထုိဂုဏ္ျပဳပဲြတြင္ပန္းပုဦးဟန္တင္ထုထား

ေသာဦးဘဂ်မ္း၏ကုိယ္တပုိင္းပန္းပု ရုပ္ပုံကုိပန္းခ်ီဦးေငြကုိင္ကဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေလသည္။

Read More

Give Me A Break!

အမွတ္တရ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃-ရက္သည္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း ၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ျဖစ္သည္။
ေအာင္သန္း၏ေအာင္ဆန္း စာအုပ္၊ဗုိလ္္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႕ခြန္းမ်ားစာအုပ္ႏွင့္ ဖတ္မိေသာစာအုပ္စာတမ္းမ်ားမွေကာက္ႏွဴတ္တင္ဆက္လုိက္ရပါသည္။

ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး၏ဖခင္၊

လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းသည္သကၠရာဖ္၁၂၆၇-ခု၊

တေပါင္းလဆန္း၁-ရက္(၁၉၁၅-ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၁၃-ရက္)စေနေန႕တြင္

မေကြးခရုိင္၊နတ္ေမာက္ျမိဳ႕၊အဖအမိန္႕ေတာ္ ရေရွ႕ေနဦးဖာ၊အမိေဒၚစုတုိ႕မွဖြားျမင္သည္။

”အငယ္ဆုံးျဖစ္သည့္အတုိင္းမိဘႏွစ္ပါးသာမကအစ္ကုိအစ္မမ်ားကပါအလုိလုိက္ ၾကသည္ျဖစ္ရာေအာင္ဆန္းသည္ကေလးဆိုးၾကီးကဲ့သို႕ျဖစ္ေနပါသည္။လုိခ်င္သည္ ကုိမရမေနငုိယုိေတာင္းဆုိတတ္ပါသည္။ရလည္းရပါသည္။ၾကီးလာသည့္တိုင္ေအာင္ မိမိေျပာလုိရာစြပ္၍ေျပာတတ္ျခင္း၊လုပ္လုိရာကိုစြပ္လုပ္တတ္ျခင္းတို႕သည္ငယ္စဥ္ ကအလုိလုိက္ခံထားရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္”

”ေအာင္ဆန္းသည္နာမည္ႏွင့့္လုိက္ေအာင္“ဆန္း“သူျဖစ္ပါသည္။

အေမးအျမန္းထူ ၍လူၾကီးေတြျပန္မေျဖႏုိင္သည့္

ေမးခြန္းမ်ားကုိေမးေလ့ရွိပါသည္။မုိးတြင္း၊ေဆာင္း တြင္းဟုေခၚၾကေသာ္လည္း

ေႏြရာသီကုိအဘယ့္ေၾကာင့္“ေႏြတြင္း”ဟုမေခၚၾကသလဲ ဟုေမးရာလူၾကိီးမ်ားသည္ျပန္၍မေျဖႏုိင္ပဲရယ္

ေနၾကရပါသည္။”

”ေအာင္ဆန္းသည္ေက်ာင္းေနရမွာေၾကာက္သျဖင့္”အမေနမွေနမယ္”ဟုမိခင္ကိုေျပာ ပါသည္။(အေမကိုေမဟုေခၚသည္)အေထြးဆုံးသားကေလးကုိအလြန္ခ်စ္ေသာမိခင္က ေအာင္ဆန္းကုိေက်ာင္းမပုိ႕ရက္ပဲခြင့္လြတ္ထားပါသည္။ခုႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ရွစ္ႏွစ္သားရွိေနျပီ ျဖစ္ေသာေအာင္ဆန္းသည္ေက်ာင္းမေနရေသးေသာ္လည္းကုိရင္ႏွင့္ကသူပအစ္ကိုေအာင္ သန္းဆီေန႕စဥ္လာပါသည။ထုိသုိ႕လာရင္းကိုရင္၀တ္ခ်င္စိတ္ေပါ္က္လာသျဖင့္ကုိရင္၀၀္ ေပးရန္ပူစာပါသည္။ခ်က္ေကာင္းကုိယူတတ္ေသာမိခင္က”ကုိရင္၀တ္တယ္ဆုိတာလြယ္ တာမဟုတ္ဖူးကြ။စာတတ္မွ၀တ္ရတာ။မင္းလုိစာမတတ္တဲ့လူကကုိရင္၀တ္လုိ႕ဘယ္ျဖစ္ မလဲ”ဟုဆြေပးလုိက္ပါသည္။”ဒီလုိလား၊ဒီလုိဆုိေက်ာင္းေနမယ္”ဟုေျပာျပီးေအာင္ဆန္း သည္ထုိိအခိ််န္မွစ၍ေက်ာင္းေနပါေတာ့သည္။”

အသက္ခုႏွစ္နွစ္အရြယ္နတ္ေမာက္ျမိဳ႕၊ဆရာေတာ္ဦးေသာဘိတ၏ေက်ာင္းတြင္

ပညာသင္ခဲ့သည္။

”ေခတ္ပညာ(အဂၤလိပ္စာသင္လုိလွ်င္နတ္ေမာက္၌မသင္ႏုိင္ဘဲျမိဳတျမိဳ႕သုိ႕သြားရပါသည္။ ေအာင္ဆန္းအစ္ကုိမ်ားပညာသင္ခဲ့ေသာေရနံေခ်ာင္းေနရွင္နယ္သုိ႕သူ႕ကိုပုိ႕ေပးရန္ပူဆာပါ သည္။မိဘမ်ားသာမကအကိုအမမ်ားကပါသူ႕ကုိကေလးဟုယူဆ၍တနယ္တေၾကးသုိ႕ပုိ႕ ရန္သေဘာမတူၾကပါ။အထူးသျဖင့္မိခင္သည္အခ်စ္ဆုံးသားေလးကုိမခဲြႏုိင္ျဖစ္ေနရာအနည္း ငယ္ၾကီးလာသည့္တု္ိင္ေစာင့္ဆုိင္း၇န္ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆုိပါသည္။လုပ္လုိရာကိုမျဖစ္မေနလုပ္ တတ္ေသာဇဲြရွိသည့္ေအာင္ဆန္းသည္ငုိယုိပူဆာရုံမက”ေရနံေခ်ာင္းေက်ာင္းကိုမပုိ႕လွ်င္ထမင္း မစား”ဟုေၾကညာ၍ထမင္းမစားပဲေနပါသည္။တနည္းအားျဖင့္ဆုိလွ်င္အစာငတ္ခံတုိက္ပဲြဆင္ ႏဲြပါသည္။သူ၏စိတ္ဓါတ္ကုိေကာင္းစြာသိေသာမိဘမ်ားသည္ေနာက္ဆုံးတြင္သူ၏လုိလားခ်က္ ကုိလုိက္ေလ်ာၾကရပါေတာ့သည္။”

ဤသုိ႕ႏွင့္အသက္၁၄-ႏွစ္အရြယ္တြင္ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕အမ်ိဴးသားအထက္တန္း ေက်ာင္းသုိ႕ကူးေျပာင္းသင္ၾကားခဲ့သည္။

၁၉၃၂-ခုႏွစ္အသက္၁၈-ႏွစ္တြင္အထက္တန္းပညာေအာင္ျမင္၍ထုိႏွစ္ဇြန္လမွာ ပင္ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သို႕ေရာက္ရွိေလသည္။

”ထုိေခတ္ထုိအခ်ိန္တြင္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားျဖစ္လာေသာေအာင္ဆန္းသည္တမူထူးျခားေန ပါသည္။အ၀တ္လည္းဂရုမစုိက္၊အစားလဲဂရုမစုိက္အျမဲဆံပင္စုတ္ဖြားျဖင့္ေနတတ္ပါသည္။

မႏၱေလးလုံျခည္တပတ္ႏြမ္း၊ပင္နီတုိက္ပုံအက်ၤီ၊တခ္တရံကတ္သလတ္အက်ၤီတပတ္ႏြမ္းကုိ ၀တ္ဆင္ပါသည္။ေအာင္ဆန္း၏အခန္းကားရွဴပ္ပြလွ၏။တခန္းလုံး၌စာအုပ္မ်ားျပန္႕က်ဲေန ၍အကၤီ်လုံခ်ည္မ်ားေနရာအႏွ႕ံေရာက္ေနၾကသည္။အိပ္ရာကုိလည္းမည္သည့္အခါမွမသိမ္း ဘဲ၊ျခင္ေထာင္ကုိလည္းအျမဲေထာင္ထားပါသည္။အျခားေက်ာင္းသားမ်ားကသူ႕အားေဖာ္ ေရြစြာႏွဴတ္ဆက္ေသာလည္းသူကျပန္၍နွူတ္ဆက္ခ်င္မွဆက္သည္။ထုိသုိ႕ေသာေအာင္ဆန္း ကုိေက်ာင္းသားမ်ားက“ဂြစာ”ဟုကင္ပြန္းတပ္ၾကသည္မွာမထူးဆန္းလွေပ။”

”ထုိဂြက်ေသာေအာင္ဆန္းသည္အလြန္စာဖတ္သူျဖစ္ပါသည္။စာဖတ္ရာ၌ေက်ာင္းသင္စာ အုပ္မ်ားးကိုသာမကအျပင္အပမွစာအုပ္မ်ား(အထူးသျဖင့္ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္မ်ား)ကုိပါဖတ္ေလ့ ရွိပါသည္။ဖတ္ရာ၌လည္းအခန္းနီးနားခ်င္းမ်ားအတြက္အေႏွာက့္အရွက္ျဖစ္မည္မျဖစ္မည္ ကုိသတိမျပဳေတာ့ဘဲေအာ္ဖတ္လုိကဖတ္သူျဖစ္ပါသည္။ယင္းသည္အျခားေက်ာင္းသားမ်ား ကုိေစာ္ကားလိုေသာေမာက္မာသည့္စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္မဟုတ္။စဥ္းစားခ်င္ရာစဥ္းစား၍ပတ္ ၀န္းက်င္ကိုေမ့ေနေသာေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္။”

”ေအာင္ဆန္းဘာေတြစဥ္းစားေနပါသနည္း။လူပ်ဴိလူရြယ္တုိ႕သဘာ၀အေလ်ာက္မိန္းခေလး ေတြအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနပါသလား။မဟုတ္ပါ။ေအာင္ဆန္းစဥ္းစားေနသည္မွာကၽြန္ျဖစ္ ေနေသာအဖႏုိ္ငငံကုိမည္သုိ႕ကယ္တင္ရမည္နည္း ဆုိသည့္အလြန္ၾကီးက်ယ္ေသာျပႆနာ ကုိစဥ္းစားေနေၾကာင္းသူ၏ေနာက္ပုိင္းလုပ္ရပါမ်ားကသက္ေသခံပါသည္။”

၁၉၃၅-ခုႏွစ္တြင္တကၠသုိလ္သမဂၢအမူေဆာင္ႏွင့္သမဂၢမွထုတ္ေ၀ေသာအုိးေ၀စာ ေစာင္စာတည္းအျဖစ္ေဆာင္ရြက္သည္။၁၉၃၆-၃၇-ခုႏွစ္တြင္တကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားသမဂၢဒုတိယဥကၠဌအျဖစ္ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရျပီးေနာက္၁၉၃၇-၃၈ ခုႏွစ္ တြင္ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢအကၠအျဖစ္ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ ခံရျပန္ေလသည္။ဤသို႕ေက်ာင္းသားအေရးအရာမ်ားကုိမဆုတ္မႏွစ္ေရွ႕ေဆာင္ ေခါင္းရြက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသား သမဂၢဥကၠဌအျဖစ္မွထြက္၍ဒုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးသုိ႕၀င္ေရာက္ျပီးလွ်င္အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ေန႕ညမအားေဆာင္ရြက္ေလသည္။

၁၉၃၉-ခုႏွစ္တြင္ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီးျဖစ္ပြားလာရာျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ၾကီးသည္နယ္ခ်ဲ႕တုိ႕လက္ေအာက္မွရွင္းရွင္းၾကီးလြတ္ေျမာက္ရမည္ဟုအဓိဌာန္ျဖင့္ ၁၉၄၀-ျပည့္ႏွစ္ၾသဂုတ္လတြင္ျမန္မာျပည္ျပင္ပသုိ႕ထြက္ခြာသြားျပီးေနာက္ျမန္မာ ျပည္လြတ္လပ္ေရးရေစမည္ဟူေသာဂ်ပန္အစုိးကတိကုိယူ၍ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ႏွင့္ အတူစစ္ပညာသင္ၾကားျပီးလွ်င္၁၉၄၁-ခု၊ဒီဇင္ဘာလ၂၆-၇က္ေန႕တြင္ယုိးဒယားျပည္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၌ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ကုိဖဲြ႕စည္းခဲ့ေလသည္။

ဗုိ္လ္ေတဇ ႏွင့္ ဘီ၊အုိင္၊ေအ

”သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ဂ်ပန္၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုမ်ားစြာမယုံၾကည္လွေပ။သုိ႕ေသာ္ လည္းစစ္ျဖစ္ေနစဥ္အေတာအတြင္းစစ္ပညာသင္ရလွ်င္၊လက္နက္ရႏုိင္လွ်င္၊တုိင္း ျပည္အတြက္မ်ားစြာအက်ိဴးရွိမည္ဟုယူဆသည့္အတုိင္းလူငယ္ရဲေဘာ္မ်ားကုိေခၚ ေဆာင္၇န္ျမန္မာျပည္သုိ႕ျပန္လာေလသည္။

၁၉၄၁-ခုေဖေဖာ၀ါရီလတြင္သခင္ေအာင္္ဆန္းသည္သြားတုတပ္၍တရုပ္သေဘၤာသား ကဲ့သုိ႕ရုပ္ဖ်က္ကာျမန္မာျပည္သုိ႕ျပန္ေရာက္လာသည္။ျမန္မာျပည္ရွိရဲေဘာ္မ်ားအားအ ေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိရွင္းျပျပီးေနာက္မတ္လဆန္းေလာက္တြင္သခင္လွေဖ(ဗုိလ္လ က်ၤာ)၊သခင္ဗဂ်မ္း(ဗုိလ္လေရာင္)၊တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားကုိထြန္းရႈွိန္(ဗုိလ္ရန္ႏုိင္) စသည့္ရဲေဘာ္မ်ားကုိတပါတည္းေခၚ၍ဂ်ပန္ျပည္သို႕သေဘၤာျဖင့္ပင္ျပန္လာသည္။ အျခားလူငယ္မ်ားကုိလည္းအသုတ္လုိက္ပုိ႕ရန္စီဲစဥ္ခဲ့ေလသည္။

ဤသုိ႕ျဖင့္”ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္”ဟုရာဇ၀င္တြင္ေနသည့္ေအာက္ပါရဲေဘာ္တုိ႕သည္ သေဘၤာျဖင့္တတန္၊ယုိးဒယားအထိကုန္းေၾကာင္းျဖင့္တမ်ိဴးစသည္ျဖင့္ဂ်ပန္ျပည္သုိ႕ တိတ္တဆိတ္ခိုးထြက္ၾကေလသည္။အေနာက္စစ္မ်က္ႏွာတြင္အလုပ္ရွဴပ္ေနသည့္ ျဗတိသွ်အစုိးရသည္သခင္ေအာင္ဆန္းေပ်ာက္သြားသည္ကို၎၊ေခတၱျပန္လာသည္ ကိ၎၊အျခားမ်ိဴးခ်စ္လူငယ္မ်ားေပ်ာက္သြားသည္ကုိ၎မသိလုိက္ရွာေပ။

ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္

၁။သခင္ေအာင္ဆန္း - ဗုိလ္ေတဇ

၂။သခင္လ်ေဖ - ဗုိလ္၇န္ႏုိင္

၃။သခင္ရွဴေမာင္ - ဗုိလ္ေန၀င္း

၄။ကုိထြန္းရွိန္ - ဗုိလ္ရန္ႏုိင္

၅။ကုိလွေမာင္ - ဗုိလ္ေဇယ်

၆။သခင္လွျမိဳင္ - ဗုိလ္ရန္ေအာင္

၇။ကုိေရႊ - ဗုိလ္ေက်ာ္ေဇာ

၈။သခင္စံလွဴိင္ - ဗုိလ္ေအာင္

၉။ကုိေဆာင္း - ဗုိလ္ထိန္၀င္း(အဂၤလိပ္အ၀င္ေသ ဆုံးသြားသူ)

၁၀။သခင္ထြန္းေရႊ - ဗုိလ္လင္းယုန္

၁၁။သခင္ေအာင္သိန္း - ဗုိလ္ရဲထြဠ္

၁၂။သခင္ဗဂ်မ္း - ဗုိလ္လေရာင္

၁၃။သခင္တင္ေအး - ဗုိလ္ဘုန္းျမင့္

၁၄။သခင္ထြန္းခင္ - ဗုိလ္ျမင့္ေဆြ

၁၅။သခင္ထြန္းခင္ - ဗုိလ္ျမင့္ေဆြ

၁၆။သခင္သန္းတင္ ၁ - ဗုိလ္သန္းတင္(ဇင္းမယ္တြင္က်ဆုံး)

၁၇။သခင္သန္းတင္ ၂ - ဗုိလ္ျမဒင္(ဟုိင္နံကၽြန္းတြင္ေသဆုံး)

၁၈။သခင္ေအာင္သန္း - ဗုိလ္စၾကၤာ

၁၉။သခင္စုိး - ဗုိလ္ျမင့္ေအာင္(အဂၤလိပ္ျပန္အ၀င္

တြင္ကိုယ့္ကုိယ္ကိုသတ္ေသ)

၂၀။ကုိလွ - ဗုိလ္မင္းေရာင္

၂၁။ကုိေစာလြင္ - ဗုိလ္မင္းေခါင္

၂၂။သခင္ေက်ာ္စိန္ - ဗုိလ္မုိးညိဳ

၂၃။သခင္သစ္ - ဗုိလ္ေစာေနာင္

၂၄။သခင္ခင္ေမာင္ဦး - ဗုိလ္တာရာ

၂၅။သခင္ထြန္းလြသ္ - ဗုိလ္ဗလ

၂၆။သခင္ထြန္းညြန္႕ - ဗုိလ္ဇင္ေယာ္

၂၇။သခင္ေအးေမာင္ - ဗုိလ္မုိး(ထူးၾကီးတုိက္ပဲြတြင္က်ဆုံး)

၂၈။သခင္ေမာင္ေမာင္ - ဗုိလ္ဥာဏ(ဖာပြန္တုိက္ပဲြတြင္က်)

၂၉။သခင္ေငြ - ဗုိလ္ေစာေအာင္(ေရႊက်င္တုိက္ပဲြမွာက်)

၃၀။သခင္ထြန္းအုပ္ - စစ္ပညာမသင္ပဲအုပ္ခ်ဴပ္ေရးပညာကုိ

သာသင္၍ဗုိလ္ဘဲြ႕မခံယူခဲ့သူ

ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္သည္ဂ်ပန္ျပည္သုိ႕ေရာက္ေသာအခါေရွးဦးစြာ”ေဖာ္မုိဆာ”ကၽြန္း၏အ ေနာက္ဖက္ရွိ”ဟုိင္နံကၽြန္း”တြင္စစ္ပညာကုိပင္ပန္းၾကီးစြာသင္ၾကားရသည္။အစားအ ေသာက္အေနအထုိင္အလြန္ဆု္ိး၀ါးသည့္အျပင္စားခ်ိန္ႏွင့္အိပ္ခိ်န္မွအပါးနားခ်ိန္ဟူ၍ လုံး၀မရိွသေလာက္ပင္။ထုိထက္ဆုိး၀ါးသည္မွာဂ်ပန္အရာရွိမ်ားသည္ပထမတြင္ရဲ ေဘာ္သုံးကိိ်ပ္ကုိမိတ္ေဆြကဲ့သုိ႕ဆက္ဆံေသာလည္းတျဖည္းျဖည္းေမာက္မာလာကာ လက္ေအာက္ငယ္သားသဖြယ္ဆက္ဆံလာၾကသည္။အသက္ငယ္ရြယ္ေသာရဲေဘာ္ မ်ားသည္ခံျပင္းလွရကားထိုအခ်ိန္ထုိေနရာ၌ပင္ဂ်ပန္တုိ႕ကိုေတာ္လွန္လုိစိတ္ေပၚ ေပါက္လာၾကေပသည္။သခင္ေအာင္ဆန္း၏ဆုံးမသြန္သင္မူေကာင္းေသာေၾကာင့္ သာစိတ္လုိက္မာန္ပါမလုပ္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ထုိသုိ႕ျပည္သူလူထုၾကီးတရပ္လုံးကုိလမ္းျပေခါင္း

ေဆာင္လ်က္မိမိ၏အသက္စည္းစိမ္ ကုိျမဴတျခမ္းမွ်ပမာဏမျပဳဘဲျပည္သူလူထု၏

အက်ိဴး၊ျပည္ေထာင္စုၾကီး၏အက်ိဴးကုိ သာမ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္အျပင္းအထန္ၾကိဳး

ပမ္းေဆာင္ရြက္ေနဆဲမွၾပင္၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ၁၉-ရက္ေန႕၌လူမသမာတုိ႕၏

လက္ခ်က္ျဖင့္ျပည္သူလူုထု၏ဖခင္ေက်းဇူး ရွင္ၾကီးသည္လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြတြင္

က်ဆုံးခဲ့ရေလသည္။

Read More

Selection 16

ဂ်ဴနီယာ၀င္း ေရးသားေသာ ”အရင္ဦးဆုံးအျဖစ္မ်ား” အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါး ထဲမွ

စာစဥ္ ၁၆၉ တြင္ ပါရွိေသာ ဗယ္လန္တုိ္င္း Valentine ေန႕အေၾကာင္းကုိ

ေကာက္ႏွဴတ္တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

vanentine လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားေပးပုိ႕ျခင္းအေလ့အထသည္၃ရာစုေလာက္က

သူေတာ္စင္ Valentine သည္ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးေၾကာင့္အင္ပါယာအရွင္

Claudres 2 လက္ထက္တြင္အသက္ေပးခဲ့ရသည္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ထုိေႏြဦးရာသီ ေရာက္တုိင္းေရာမရိုးရာစားေသာက္ပဲြမ်ားက်င္းပခဲ့သည္မွစသည္ဟုဆု္ိပါသည္။

ထဖန္ AD 270 ကာလတုန္းကအမည္တူသူေတာ္စင္ႏွစ္ဦး၏အမည္ကုိကုိယ္စား

ျပဳခဲ့ၾကသည္ဟုလည္းဆုိၾကပါသည္။

ဒဏာရီအဆုိအရတစ္ဦးမွာေရာမခရစ္ယာန္ ျဖစ္ျပီးၤ

Flaminaway တြင္အရွင္သခင္Claudius လက္ထက္

ခရစ္ယာန္မ်ားကုိ

အစြမ္းကုန္ႏွိမ္နင္းေနေသာကာလအတြင္းမီးရွဴံ႕အသက္ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္

ဦးမွ interamma (termi)ခရစ္ယာန္ဂုဏ္းအုပ္ဆရာျဖစ္ျပီးေရာမျမိဳ႕တြင္ခရစ္ယာန္ ဘာသာယုံၾကည္မူေၾကာင့္အသက္ခံခဲ့ရသူျဖစ္၏။၎တုိ႕ႏွစ္ဦးေသဆုံးခဲ့ေသာေန႕က

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႕ျဖစ္ပါသည္။သူေတာ္စင္ valentine ႏွစ္ဦးအမွတ္တရ အျဖစ္ထုိမွစတင္ခဲ့သည္ဟုဆ္ုိပါသည္။

ေရာမရုိးရာစားေသာက္ပဲြကုိႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းက်င္းပရာမွသူေတာ္စင္valentine ဟု လူသိလာၾကပါသည္။

မူလပထမvalentineလက္ေဆာင္မ်ားမွာလက္ကိုင္ပု၀ါမ်ား၊ လည္စီးပု၀ါမ်ား၊လက္အိတ္မ်ားကိုစာမ်က္ႏွာမ်ားအျဖစ

္အထူးခ်ဴပ္ထားေသာစာအုပ္ မ်ားျဖစ္သည္။

ေနာက္ဒီဲဇုိင္းတစ္မ်ိဴးမွာလက္ပတ္နာရီမ်ား၊စီးကရက္မီးျခစ္မ်ား၊

ဆဲြၾကိဳး မ်ားပါရွိေသာပုိ႕စကပ္မ်ားျဖစ္သည္။

valentineပစၥည္းမ်ားေပးပုိ႕ျခင္းအေလ့အထ သည္ရာစုလုိက္လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့ရာယေန႕တုိင္ျဖစ္သည္။

ျဗိတိသွ်ျပတုိက္တစ္ခုတြင္duke of orlean က၁၄၁၅-ခုႏွစ္လန္ဒန္ေမွ်ာ္စင္တြင္ အက်ဥ္းခ်ခံရစဥ္ကေပးပုိ႕ခဲ့ေသာvalintineပုိ႕စကပ္မ်ားရွိသည္။

၇-ရာစုေလာက္က

mr Samuel Prpys၏မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲတြင္yorkျမိဳ႕စားကlady arabelle

atuart ကုိvalentine လက္ေဆာင္အျဖစ္လက္စြပ္တစ္ကြင္းေပးခဲ့သည္ဟုေရး

မွတ္ထားသည္။mr pepys သည္ sir williwm pattern ထံမွ valentine လက္ေဆာင္အျဖစ္လက္အိတ္မ်ား၊ေျခအိ္တ္မ်ား၊ေျခစြပ္မ်ားရရွိခဲ့သည္ဟုဆုိပါသည္။

၁၉-ရာစုတြင္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိေဖာ္ညႊန္းေသာထုိအေလ့အထသည္ဟာသလူေျပာင္ မ်ားေၾကာင့္ပ်က္ဆီးေတာ့မည့္အႏၱရယ္ၾကံဳခဲ့ရသည္။၁၉-ရာစုအလယ္ေလာက္က

rowland hillကစာပုိ႕ခၾကိဳတင္ေပးရေသာစနစ္ကုိစတင္မိတ္ဆက္လုိက္သည္။ ပစၥည္းရရွိသူကစာအတြက္ေပးပုိ႕ခကုိေပးရမည္ သို႕မဟုတ္ စာကုိလက္ခံဖုိ႕ျငင္းရ မည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။

(မိန္းခေလးတစ္ေယာက္သည္ သိခ်င္စိတ္ စိတ္၀င္စားမည့္valentine အမွတ္တရျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္လိမ့္မည္)

မိန္းခေလးတစ္ေယာက္သည္ဤစာသည္သူမ သိခ်င္စိတ္ စိတ္၀င္စားမည့္

valentine အမွတ္တရျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္လိမ့္မည္။သူမကုိ လိမ္လည္ ေနာက္ေျပာင္ၾကံစည္ေပးပုိ႕ေသာစာမ်ားလည္းဤနည္းျဖင့္ေရာက္လာႏဳိင္ေလသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ၁၉-ရာစုအကုန္ပုိင္းေလာက္တြင္ထုိေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အမွတ္တရသည္ေမ့

ေလ်ာ့လုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

အခုေတာ့ထုိvalentineကျပန္လည္အသက္၀င္လာရျပန္ေလျပီ။valentine ကဒ္ကုိခင္မင္သူ၊ကတ္ေပးပုိ႕ျခင္း၊ခ်စ္သူအမွတ္တရပဲြတုိ႕သည္သူေတာ္စင္ valentine ႏွင့္ပတ္သက္ျခင္းလုံး၀မရွိဟုလညး္ေကာင္း၊သူတုိ႕ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ တုိ႕ႏွင့္ဘယ္လုိမွမသက္္ဆု္ိင္ဟုလည္းေကာင္းဆုိၾကပါသည္။သုိ႕ရာတြင္အမည္တူ၊

ရည္ရြယ္ခ်က္တူ၊ သူေတာ္စင္ႏွစ္ဦေကာင္းကင္ရံမွာေတြ႕ဆုံခဲ့ၾကသည့္အမွတ္တရ အျဖစ္ဟုလက္ခံလုိက္လွ်င္ေတာ့အဓိပၸါယ္ေတြရွိေနပါသည္။

Read More

Story Time (3)

တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း ေရးသားေသာ ကမာၻအရပ္ရပ္မွပုံျပင္မ်ားစာအုပ္မွျမန္မာပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိတင္ ဆက္လုိက္ရပါတယ္။(တခါကအလုပ္လုပ္ရန္အလြန္ျပင္းရိေသာေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ရွိၾက သည္။)

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာ

တခါကအလုပ္လုပ္ရန္အလြန္ျပင္းရိေသာေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာမိတ္ေဆြႏွစ္

ေယာက္ရွိၾက သည္။တစ္ေန႕တြင္ေမာင္လူလိမ္ကေမာင္လူညာအား“တုိ႕ႏွစ္ေယာက္

ပူးေပါင္းလိမ္ညာျပီးပုိက္ဆံရွာရေအာင္”ဟုတုိင္ပင္ေလသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ရြာတရြာသို႕

သြား၍ႏြားတစ္ေကာင္ကုိခုိး၀ွက္ထားေလသည္။ဲႏြားပုိင္ရွင္သည္တစ္ရြာလုံးအႏွ႕ံႏြား

ေပ်ာက္ကုိရွာလ်က္ရွိေလသည္။ထုိအခါေမာင္လူလိမ္က

”ဦးေလး..ဒီရြာကုိအခုပဲ ေရာက္လာတဲ့ေဗဒင္ဆရာေမာင္လူညာဆ္ုိတာရွိတယ္။

သူကေဗဒင္အေဟာ သိပ္မွန္တာ။အခုေတာ့ရြာထိ္တ္ကဇရပ္မွာေန ေနတယ္။သူ႕ကိုေမးပါလား”ဟုတုိက္တြန္းေလသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ႏြားပုိင္ရွင္သည္ေမာင္လူညာထံသြား၍ႏြားေပ်ာက္ကိုျပန္ေတြ႕ေအာင္ေဗဒင္

တြက္ခုိင္း သည္။ေမာင္လူညာကေဗဒင္စာအုပ္မ်ားဖတ္၍အလုပ္ရွဴပ္ေနဟန္ႏွင့္

အခ်ိန္ျဖဳန္းေနျပီးမွ”ဒီဇရပ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကုိသြား။အဲဒီမွာသရက္ပင္အၾကီးၾကီးတစ္ပင္

ေတြ႕လိမ့္မယ္။ အဲဒီသရက္ပင္ကေနေတာင္ ဘက္ကုိသြားရင္ေတာ့မန္က်ည္းပင္ၾကီး

တစ္ပင္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီမွာႏြားမရွိေသးဘူး။အဲ..အဲဒီ မန္က်ည္းပင္ရဲ႕ေျမာက္

ဘက္မွာေညာင္ပင္ၾကီးေတြ႕မယ္။ အဲဒၤီေညာင္ပင္ေအာက္မွာခင္ဗ်ားရဲ႕ႏြားကုိ ေတြ႔ရင္က်ဴပ္ကုိေဗဒင္ေဟာခအတြက္ေငြဒဂၤါးဆယ္ျပားေပးေပေတာ့။တကယ္လုိ႕

ႏြားမေတြ႕ရင္ေတာ့က်ဴပ္္ဟာမွန္ေအာင္မေဟာႏုိင္တဲ့ေဗဒင္ဆရာပဲ။ဒီေတာ့က်ဴပ္ကုိ

ေဗဒင္ေဟာခတစ္ျပား မွေပးစရာမလုိ ဘူး”ဟုေျပာေလသည္။

ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္တုိ႕သည္ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္မလုပ္ဘဲေငြဒဂၤါးဆယ္ျပား

ရလုိက္ၾက သည္။ႏွစ္ေယာက္သား၀မ္းသာအားရျဖင့္ေငြထုတ္ပုိ္က္ကာဇရပ္မွထြက္ရန္

ျပင္ေလသည္။ ထုိစဥ္ရြာသူ ၾကီးဇရပ္သုိ႕ေရာက္လာသည္။ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္

တု္ိ႕လည္းမိမိတု္ိ႕လိမ္မူအတြက္သူၾကီးကလာေရာက္ဖမ္းသည္ထင္ကာမ်က္စိမ်က္ႏွာ

ပ်က္ေနၾကသည္။ သူၾကီးက

”ဦးကေမာင္ရင္ေဗဒင္ေဟာ တာမွန္လွတယ္ဆုိလုိ႕လာျပီးေဗဒင္လာေမးတာပါ။ တစ္ရြာလုံးကေတာ့ႏြားေပ်ာက္ကိုေနရာအတိအက်ညႊန္ျပျပီးေတြ႕ေအာင္ေဟာႏုိင္တဲ့ ေမာင္ရင္ရဲ႕ေဗဒင္ပညာကုိ ဟုိးေလးတေက်ာ္ေျပာဆုိေနၾကတယ္။ ဦးရဲ႕ေရႊကြမ္းအစ္မေန႕ညကအခိုးခံရတယ္။အဲဒီေရႊကြမ္းအစ္ျပန္ရေအာင္ရွာေပးပါကြယ္။

ဦး ဆုေငြ မ်ားမ်ားပးပါ့မယ္“ ဟုေျပာေလသည္။ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္

သူၾကီး၏ စကားအဆုံးတြင္မွတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်ႏိုင္

ေတာ့သည္။ ေမာင္လူညာသည္ေခတၱမွ်စဥ္းစားလုိက္ျပီး

“ေဗဒင္ေဟာရတာ နကၡတ္ကုိၾကည့္ျပီးေဟာရတာဆုိေတာ့အခုခ်ိန္မွာနကၡတ္ေတြကသိပါမစုံ

ေသးဘူး။ဒါေၾကာင့္အခုေနတုန္းေတာ့ေဟာလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ေနာက္တစ္ေန႕မနက္က်မွလာခဲ့ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ဦးရဲ႕ေရႊကြမ္းအစ္ဘယ္ ေနရာမွာေတြ႕ရမယ္ဆုိတာေျပာပါ့မယ္“ ဟုေျပာေလသည္။

ရြာသူၾကီးျပန္သြားေသာအခါေမာင္လူညာသည္သူ၏သူငယ္ခ်င္းအားဤရြာမွခ်က္ခ်င္း

ထြက္ေျပးရန္ တုိက္တြန္းေလသည္။သုိ႕ေသာ္ေမာင္လူလိမ္ကသူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွမေျပာဘဲထြက္ေျပးသြားလွ်င္ တစ္ရြာလုံးႏြားခုိးမူကိုုသိသြားျပီးလုိက္ဖမ္းၾကမည္။ လြတ္လမ္းမရွိေၾကာင္းေျပာေလသည္။

“ညမိုးခ်ဴပ္ေအာင္ေတာ့ေစာင့္ပါဦးကြာ“ ဟုလည္းေမာင္လူလိမ္ကေတာင္းပန္ေလသည္။

သုိ႕ႏွင့္ညမုိး ခ်ဴပ္ျပီးတုိ႕ေတြသြားၾကစုိ႕“ ဟုေခၚေလသည္။

ထုိအခါေမာင္လူလိမ္က“မင္းကလည္းေလာလုိက္တာကြာ။လ ထြက္အာင္ေစာင့္ပါဦးကြ“

ဟုေျပာေလ သည္။သုိ႕ႏွင့္လထြက္သည့္အခ်ိန္ေရာက္လာသည္။

ထုိစဥ္သူၾကီး၏ေရႊကြမ္းအစ္ကုိခုိးယူလာေသာ သူခိုးေမာင္ကံသည္ေမာင္လူလိမ္ႏွင္ ့

ေမာင္လူညာ တည္းခိုေနေသာရြာထိပ္ရွိဇရပ္ဆီသုိ႕တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာ ျပီးလွ်င္ဇရပ္ေအာက္တြင္ပုန္းေအာင္းေနသည္။ ေဗဒင္ဆရာသည္ၾကယ္တာရာ

နကၡတ္စုံ လင္လွ်င္မည္သူခုိးယူေၾကာင္းသိသည္ဟုေျပာသည္ကိုဟုတ္မဟုတ္ သိလုိသျဖင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ေျပာစကားကုိခိုးျပီးနားေထာင္ေနသည္။

ထုိသူကားသူၾကီးႏွင့္ ေဆြမ်ိဴးမကင္းသူျဖစ္ သည္။

ေမာင္လူညာကေမာင္လူလိမ္္အား

“မင္းဘာျဖစ္လုိ႕ငါ့ကုိဒီလုိမဟုတ္တာေတြလုပ္ခုိင္းတာလဲကြာ။ ခုေတာ့ငါသူခိုးမဟုတ္ဘဲန႕ဲသူခုိးလုိထြက္ေျပးရေတာ့မယ္။ငါ့ကုိသူခုိးအထင္ခံရေတာ့မယ္။”

ဟုစိတ္ ဆုိးဆုိးႏွင့္ေျပာေလသည္။ေမာင္လူလိမ္ကလညး္“ငါ့ကုိအျပစ္မတင္ပါနဲ႕ကြ။

ဒါ ကံေၾကာင့္ကြ။ဒါ ကံ လုပ္တာကြ”ဟုေအာ္ေျပာေလသည္။ ဇရပ္ေအာက္တြင္ခုိးနားေထာင္ေနေသာသူခုိးေမာင္ကံမွာ အေပၚမွသူခိုးလုိထြက္ေျပးရေတာ့မယ္ဟူေသာစကားႏွင့္

“ဒါ ကံေၾကာင့္ ကံကုိအျပစ္တင္ကြ”ဟူ ေသာစကားမ်ားကုိၾကားရေသာအခါစိတ္ထဲတြင္

ေဗဒင္ဆရာသည္သူ႕အေၾကာင္းေျပာဆုိေနသည္ဟုထင္သြားသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္တုန္ရီ

ေၾကာက္ရြ႕ံစြာျဖင့္ ဇရပ္ေပၚတက္လာျပီး”ေဗဒင္ဆရာၾကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ

အလြန္ကံမေကာင္းတဲ့ ေမာင္ကံပါ။ဒီကြန္းအစ္က္ို ကၽြန္ေတာ္ခိုးမိပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကြမ္းအစ္ကုိခုိးယူျပီးသခ်ၤဴိင္းကဇရပ္ေလွကားခုံေအာက္မွာျမဳပ္ထားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူၾကီးလက္ထဲမအပ္ပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ”ဟုေတာင္းပန္ေလသည္။

ထုိအခါေမာင္လူညာလည္း၀မ္းသာအားရပင္”ေအး ေကာင္းျပီ၊မင္းသြားေပေတာ့”

ဟုခြင့္ေပးလုိက္ သည္။ေမာင္ကံသည္အလြန္ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ခြင့္ပန္ကာ ဤရြာမွထြက္ခြာသြားေလသည္။ေနာက္တေန႕မုိးလင္းသည္ႏွင့္သူၾကီးမင္းသည္

ဇရပ္သုိ႕ေရာက္လာေလသည္။ ေမာင္လူညာလည္း ေရႊကြမ္းအစ္၀ွက္ထားရာေနရာကုိ သိရွိျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေနရာမွန္ကိုေကာင္းမြန္စြာေဟာႏုိင္ေလသည္။သူၾကီးလည္း ၀မ္းသာအားရျဖင့္သခ်ၤဴိင္းရွိဇရပ္သုိ႕ သြားကာေလွကားခုံေအာက္တြင္တူးေဖာ္ ေသာအခါေရႊကြမ္းအစ္ကုိျပန္ေတြ႕ရေလသည္။ထုိအခါသူၾကီးသည္ေဗဒင္ဆရာ

ေမာင္လူညာအား ေဗဒင္ေဟာခအျဖစ္ငြဒဂ္ါးတစ္ရာေပးေလသည္။ ၎အျပင္မနက္စာေကၽြးေမြးရန္အတြက္ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္ကုိသူၾကီးအိမ္သုိ႕

ေခၚသြားသည္။

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ထမင္းစားေသာက္ျပီး၍သူၾကီးကုိႏွဴတ္ဆက္

ကာခရီးဆက္ ရန္ျပင္ျပင္ၾကသည္။ထုိစဥ္ဘုရင့္တမန္ေတာ္မ်ားေရာက္လာကာ

သူၾကီးကုိသတင္းစကားဆင့္ဆုိ ေလသည္။ဘုရင္တမန္ေတာ္မ်ားဆင့္ဆုိေသာစကားမွာ

”တုိင္းတပါးမွကုန္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္သည္သေဘၤာခုႏွစ္စင္းတြင္ေက်ာက္သံပတၱျမား

အျပည့္တင္ ေဆာင္ကာဘုရင္ၾကီး၏ေနျပည္ေတာ္သုိ႕ယေန႕မနက္ပင္ဆုိက္ေရာက္လာ

သည္။ ထုိကုန္သည္ၾကီးကဘုရင္ၾကီးႏွင့္အေလာင္းအစားတစ္ခုျပဳလုပ္ရန္ေတာင္းဆုိသည္။ ထုိကုန္သည္ၾကီးကသံႏွင့္ျပဳလုပ္ထား ေသာေသတၱာတစ္လုံးပါလာသည္။ ကုန္သည္ၾကီးကဘုရင္ၾကီးအား”ဒီရက္မွစတင္ေရတြက္၍ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္သည့္ေန႕ အထိဘုရင္၏ေဗဒင္တက္သူတစ္ ေယာက္ေယာက္ကဤသံေသတၱာအတြင္းတြင္ မည္သည့္အရာရွိသည္ကုိေျပာႏုိင္လၽွ်င္ဤသေဘၤာခုႏွစ္စင္းတြင္အျပည့္တင္ယူလာခဲ့

ေသာေက်ာက္ သံပတၱျမားႏွင့္အတူသေဘၤာမ်ားကုိဘုရင္မင္းျမတ္အားေပးအပ္မည္။ အကယ္၍ဘုရင္၏ေဗဒင္လကၡ ဏပညာရွိတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မွန္မွန္ကန္ကန္မေဟာ

ႏဳိင္လွ်င ္ဘုရင့္နန္းေတာ္ကုိကၽြႏုိပ္အားအပ္ ရမည္”ဟူေသာစာကုိေပးပုိ႕ေလသည္။ ဘုရင္ၾကီးကလည္းထုိအေလာင္းအစားကုိလက္ခံလုိက္သည္။ဘုရင္ၾကီးစိတ္ထဲတြင္ နန္းေတာ္ရွိေဗဒင္ပညာရွိမ်ားအေနျဖင့္ ဤသံေသတၱာတြင္ဘာရွိသည္ကုိသိရန္ ခက္ခဲေသာအလုပ္မဟုတ္ဟုထင္သည္။သုိ႕ေသာ္နန္းတြင္းေဗဒင္ပညာရွိကထုိ

သံေသတၱာတြင္ဘာရွိ သည္ကုိမိမိတြက္ခ်က္၍မသိႏိုိင္ေၾကာင္းအရွဴံးေပးကာ

ေတာင္းပန္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ဘုရင္ၾကီးသည္ ေနျပည္ေတာ္အႏွ႕ံသုိ႕လူမ်ားေစလႊတ္ကာ ထုိသံေသတၱာထဲတြင္ဘာရွိသည္ကိုမွန္ကန္စြာေဟာႏုိင္ေသာေဗဒင္ပညာရွိကုိလုိက္လံ၍ ရွာေဖြေစသည္”ဟူ၍ျဖစ္သည္။

သူၾကီးမင္းသည္ဘုရင္ေစလွႊတ္လုိက္ေသာတမန္ေတာ္၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္၀မ္းသာအားရ

ပင္”ဟာ အေတာ္ပဲ။ဒီေဗဒင္ဆရာေမာင္လူာကုိဘုရင့္ဆီေခၚသြားေပေတာ့။

သူကသံေသတၱာထဲမွာဘာရွိသလဲ ဆုိတာေဟာႏဳိင္မွာအမွန္ပဲ”ဟုေျပာေလ၏။

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ႏွစ္ေယာက္မည္မွ်စိတ္ညစ္မည္ကုိေဖာ္ျပ၍ရမည္

မဟုတ္ေပ။ဘုရင့္ တမန္ေတာ္ႏွင့္အတူေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္နန္းေတာ္သုိ႕ လုိက္သြားၾကေလသည္။ ေမာင္လူညာသည္ဘုရင္ၾကီးအားကုန္သည္ၾကီးေျပာထား သည့္ေန႕တြင္သံေသတၱာၾကီးထဲတြင္မည္သည့္အရာထည့္ထားေၾကာင္းေျဖၾကား မည္ဟုေျပာေလသည္။ဘုရင္ၾကီးမွာေမာင္လူညာ၏စကားကုိၾကားရေသာအခါအ

လြန္၀မး္သာေလသည္။ အစားအေသာက္မ်ားလည္းလုိေလေသးရွိစီမံေစသည္။

ေမာင္လိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာသည္ေလာကစည္းစိမ္အျပည့္ႏွင့္ေပ်ာ္ပါးေနၾကသည္မွာ

ေဗဒင္ေဟာမည့္ ေန႕မေရာက္မီညသုိ႕ေရာက္လာေလသည္။

ေမာင္လူလိ္မ္ကေမာင္လူညာအား

”တုိ႕ေတြနန္းတြင္းမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ေနျပီးၾကပီ။နက္ဖန္ကိစၥကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႕ဆုိတာလည္းစဥ္းစားလုိ႕ကုိမရဘူး။ဒီေတာ့တုိ႕ေတြျမစ္ဆိပ္ကုိသြားျပီးေရထဲ

ခုန္ခ်ျပီကုိယ့္ ကုိယ္ကုိသတ္ေသၾကစုိ႕”ဟုေျပာေလသည္။

(”ေရထဲခုန္ခ်ျပီးသတ္ေသရေအာင္ ငါတုိ႕ကေရကူးတတ္တယ္ကြ”)

ေမာင္လူညာက”ေရထဲခုန္ခ်ျပီးသတ္ေသရေအာင္ ငါတုိ႕ကေရကူးတတ္တယ္ကြ”ဟု

ဆင္ေျခတက္ ေလသည္။ေမာင္လူညာသည္ေမာင္လူလိမ္၏ေသေၾကာင္းၾကံရန္ အၾကံအစည္ကုိသေဘာမတူေခ်။

ေမာင္လူလိမ္က”မင္းကလဲကြာ ခက္တာလုိက္လုိ႕ ေရနက္အထိကူးသြားတာေပါ့။

အဲဒီလုိကူးရင္း ကူးရင္းနဲ႕ေမာျပီးေရနက္လာေတာ့ေရနစ္မွာေပါ့ကြာ”ဟုေျပာသည္။ သုိ႕ႏွင့္ႏွစ္ေယာက္သားျမစ္္ဆိပ္ သုိ႕သြားကာေရထဲသုိ႕ခုန္ခ်လုိက္ေလသည္။

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ေရထဲတြင္ကူးရင္းႏွင့္ကုန္သည္ၾကီး၏ေလွမ်ား

ေဘးမွျဖတ္ သန္းသြားစဥ္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏ေျပာသံကုိၾကားလုိက္သည္။

”ဘုိးဘုိး ဘိုးဘုိး ၊ဘုိးဘုိးကဒီသူေဌးၾကီးရဲ႕စားဖုိမွဴးၾကီးဆုိေတာ့ဒီေသတၱာထဲဘာရွိမလဲ

ဆ္ုိတာ သိမွာပဲေနာ္”

ထုိအခါအဘုိးအုိ၏အသံက

”ငါ့ေျမးရယ္၊မင္းကလဲ ကုိယ္နဲ႕မဆုိင္တာဘာလုိ႕သိခ်င္ရတာလဲ”ဟု ျပန္ေျဖသံၾကားရ

သည္။

”အုိ....ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ ဘုိးဘုိးရယ္၊ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ႕ပါ။ဘုိးဘုိးမေျပာရင္ေတာ

့ အေနာ္ ဒီညမအိပ္ပဲေနမွာပဲ”

”မင္းေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ကေလးပဲ”ဟုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာေသာအဘုိး၏အသံကုိ

ၾကားရသည္။ ကေလးကလည္းထပ္ခါထပ္ခါေမးလ်က္ရွိသည္။

”ေျပာပါဘုိးဘုိးရယ္။ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ႕ပါ။”

ေနာက္ဆုံးတြင္အဘုိးျဖစ္သူသည္ေျမးခ်စ္၏အလုိကိုလုိက္ေလ်ာရေတာ့သည္။

”ကဲ...နားေထာင္၊အဲဒီသံေသတၱာထဲမွာေၾကးေသတၱာရွိတယ္၊ေၾကးေသတၱာရဲ႕အထဲမွာ

ေတာ့ ေငြေသတၱာရွိတယ္၊ေငြေသတၱာထဲမွာေရႊေသတၱာရွိတယ္ေရႊေသတၱာထဲမွာ

ေတာ့အေကာင္းဆုံး ေရႊတစ္က်ပ္သားရွိတယ္။ကဲ...သိျပီမဟုတ္လား။သြား အိပ္ေပေတာ့။”

အဘုိးၾကီေျမးသည္သံေသတၱာထဲဘာရွိသည္ကိုသ္ိသြားကာအိပ္ေလသည္။သူ႕အတြက္က

မူအဘိုးျဖစ္သူကုိ ႏြဲ႔ဆုိးဆုိးလုိက္ရသျဖင့္ေက်နပ္သြားရုံသာျဖစ္သည္။

သူ႕ေၾကာင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာ မည္မွ်ကံေကာင္းသြားသည္ကုိမသိေပ။

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ေရေအာက္မွေန၍ေျမးအဖုိးႏွစ္ေယာက္ေျပာ

စကားကုိအေသ အခ်ာၾကားလုိက္ရသည္။သူတုိ႕ဲႏွစ္ေယာက္သည္ေျမးကုိ အလုိလုိက္ေသာအဘိုးေၾကာင့္ကံေကာင္း သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အဘုိး၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ သားအသံမၾကားရေအာင္ကမ္း္ဆီသုိ႕ေရကူးခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္တေန႕တြင္ေမာင္လူညာသည္သံေသတၱာထဲတြင္မည္သည့္အရာရွိေၾကာင္း၊

မမွားမယြင္းဘဲ ေသခ်ာစြာေဟာႏုိင္ေလသည္။ ကုန္သည္ၾကီးလည္းအရွဴံးေပးကာေက်ာက္သံပတၱာျမားအျပည့္ပါေသာ သေဘၤာခုႏွစ္စင္းကုိဘုရင္ၾကီးအားေပးဆက္ရေလေတာ့သည္။

ေမာင္လူညာအားဘုရင္ၾကီးကနန္း တြင္းေဗဒင္ပညာရွိအျဖစ္ခန္႕အပ္လုိ္ကေလသည္။ ျပီးလွ်င္ဘုရင္ၾကီးနန္းတြင္းသို႕ျပန္ေသာအခါနန္း ေတာ္သို႕ေမာင္လူညာအားေခၚသြား

သည္။

ဘုရင္ၾကီးကေမာင္လူညာအားနန္းေတာ္တြင္းေခၚေဆာင္သြားစဥ္ေမာင္လူလိမ္သည္

သူတုိ႕ကုိေပး ထားေသာအိမ္သုိ႕အလ်င္အျမန္ျပန္ျပီးအိမ္ကုိမီးေလာင္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္။ ျပီးလွ်င္သူ၏လက္မ်ား ကုိမီးေလာင္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္။ မီးရွဴ႕ိ၍အားရလွ်င္နန္းေတာ္သို႕အေျပးအလႊားသြားျပီးသူ၏သူငယ္ခ်င္းေရွ႕တြင္

နြမ္းလ်စြာျဖင့္

”ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးကုိခြင့္လႊတ္ပါအရွင္၊အရွင္ရဲ႕ေဗဒင္စာအုပ္ေတြေတာ့အားလုံးမီးေလာင္

ကုန္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးတု္ိ႕အိမ္ကိုမီးေလာင္တာအရွင့္ရဲ႕ေဗဒင္စာအုပ္ေတြမီးထဲပါ

ကုန္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဴးအစြမ္းးကုန္ၾကိဳးစားျပီးစာအုပ္ေတြကိုယူေပမယ့္အခ်ည္းနွီး

ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးရဲ႕လက္ေတြလည္း မီးေလာင္လုိ႕ဒဏ္ရာေတြျပည့္ေနပါျပီ”

ဟုေျပာေလသည္။

ေမာင္လူညာသည္ပထမတြင္သူ၏သူငယ္ခ်င္းေျပာေသာစကားမ်ားကိုနားေထာင္ျပီး

ပါးစပ္အေဟာင္း သားျဖင့္အံ့ၾသေနေလသည္။ေနာက္ေတာ့မွသူငယ္ခ်င္း၏အၾကံအစည္

ကိုရိပ္မိကာတကယ္စိတ္ မေကာင္းဟန္ျဖင့္ဆက္၍နားေထာင္ေနသည္။ေမာင္လူလိမ္၏ စကားဆုံးသြားေသာအခါေမာင္လူညာ သည္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ကာဆံပင္မ်ားဆဲြလုိက္၊ ရင္ဘတ္တဘုန္းဘုန္းထုလုိက္ျဖင့္လုပ္ကာငိုေလ သည္။ပါးစပါမွလည္း

”အုိ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ဒါဆုိ ငါ ဘယ္လုိေဗဒင္ေဟာလုိ႕ရပါေတာ့မလဲ။

ဒီစာအုပ္ေတြမရွိေတာ့ရင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲ”ဟုေျပာဆုိေလသည္။

ေမာင္လူညအျဖစ္ကုိၾကည့္ကာဘု၇င္ၾကီးကႏွစ္သိမ့္အားေပးေလသည္။

ျပီးလွ်င္ေမာင္လူညာအား ဆုလာဘ္မ်ားေပးသနားကာအတုိင္ပင္ခံအမတ္ေနရာေပး

ေလသည္။ ဘုရင္ၾကီးသည္သူငယ္ခ်င္းအက်ဴးိအတြက္မိမိလက္မ်ား အပူေလာင္သည္အထိစြန္းစားျပီးေဗဒင္စာအုပ္မ်ားယူရန္ၾကိဳးစား ေသာေမာင္လူလိမ္

အားၾကည့္ျပီး

”မင္းဟာအေတာ့ကုိရွားပါးျပီးသစၥာရွိတဲ့ငယ္ကၽြန္ပါပဲ။မင္းအသက္စြန္႕ျပီးမင္းဆရာ

စာအုပ္ေတြရ ေအာင္လုပ္ရွာတာပါပဲ။မင္းလုိလူမ်ိဴးလဲေျမာက္စားဖုိ႕လုိတယ္။”

ဟုေျပာကာေမာင္လူလိမ္အား ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ားေပးေလသည္။

Read More