“ယုံၾကည္ခ်က္ကုိဆုပ္ကုိင္ျခင္း”

Normal 0 false false false EN-US X-NONE X-NONE ...

Read More

သခင္အုုုန္းျမင့္ - အျမဲေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနတဲ့ အဘုိးအုိတစ္ဦး ဂ်ဴနီယာ၀င္း

@font-face { font-family: "Times New Roman"; }@font-face { font-family: "Zawgyi-One"; }p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { margin: 0in 0in 0.0001pt; font-size: 12pt; font-family: "Times New Roman"; }a:link, span.MsoHyperlink { color: blue; text-decoration: underline; }a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed { color: purple; text-decoration: underline; }table.MsoNormalTable { font-size: 10pt;...

Read More

Education for All, All for Education

...

Read More

“ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာျခင္း”

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; ...

Read More

Education for All - All for Education

...

Read More

“ဆရာထက္ေတာ္တဲ့တပည့္”

အေတြးအျမင္ အမွတ္စဥ္ ၁၂၁ ၁၉၉၆ခုႏွစ္ေအာက္တုိဘာတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာဂ်ဴနီယာ၀င္း၏ဒုတိယေျမာက္လက္ရာ….၂၀၀၆ေမလထုတ္“ေတြးမိေသာအေတြးမ်ား”စာအုပ္တြင္ထပ္မံေဖာျ္ပျပီးျဖစ္ေသာေဆာင္းပါး။“ဆရာထက္ေတာ္တဲ့တပည့္”ကၽြန္မသည္လူတစ္ေယာက္တြင္ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုရွိသင့္ေၾကာင္းသေဘာေပါက္လက္ခံလာေသာအခ်ိန္မွာကၽြန္မသခ်ၤာအဓိကႏွင့္တက္ေရာက္ေနခ်ိန္တကၠသုိလ္ဒုတိယႏွစ္တြင္ျဖစ္ပါသည္။ကၽြန္မ၁၀တန္းတုန္းကရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုခုဘာလုိ႕မရွိခဲ့တာလည္းဟုမေက်မနပ္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ရပါသည္။ငယ္စဥ္တုန္းကတစ္ခါမွမစဥ္းစာ...

Read More

Education for All, All for Education

...

Read More

Junior Win - ဆက္ခံသူ

အေတြးအျမင္မဂၢဇင္း ၁၉၉၆ခုနွစ္ မတ္+ ျပီလ အမွတ္ ၁၁၇ ေတြးမိေသာအေတြးမ်ား စာအုပ္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေဆာင္းပါး။ဂ်ဴနီယာ၀င္း၏ပထမဦးဆုံးလက္ရာ။“ဆက္ခံသူ”တေန႕သ၌ကၽြန္မထံသုိ႕စာတုိက္မွျဖတ္ပုိင္းတစ္ခုေရာက္လာပါသည္။၁၉၈၅-၈၆ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သုိ႕သခ်ၤာဘာသာရပ္ျဖင့္ပထမႏွစ္တက္ေရာက္ခြင့္ရေၾကာင္းအေၾကာင္းၾကားသည့္ျဖတ္ပုိ္င္းျဖစ္ပါသည္။ဆယ္တန္းေအာင္သည့္အမွတ္ျဖင့္ေလွ်ာက္မည္ဆုိလွ်င္ရႏုိ္င္ေသာဓာတုေဗဒႏွင့္ရူပေဗဒဘာသာရပ္မ်ားကုိမေလွ်ာက္ပဲသိပၸံဘာသာရပ္တြင္အနိမ့္ဆုံးျဖစ္ေသာသခ်ၤာကုိေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္းမွာသခ်ၤာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာကၽြန္မဖခင္၏တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲစာက်က္ရမွာျပင္းေသာကၽြန္မ၏ေမြးရာပါစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္။တကၠသုိလ္ပထမႏွစ္တြင္ကၽြန္မသည္အတန္းငယ္စဥ္တုန္းကလိုစာေမးပဲြေအာင္မွတ္ရရန္သာစိတ္၀င္စားခဲ့ေၾကာင္း၀န္ခံပါသည္။တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တြင္ကၽြန္မ၏အသက္အရြယ္ေၾကာင့္လား၊ကၽြန္မ၏အမႊာအကိုကစက္မူတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ကၽြန္မကသခ်ၤာအဓိကေက်ာင္းသူဟူေသာကၽြန္မတုိ႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္၏အဆင့္အတန္းကြာဟမူေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ။ကၽြန္မ၏အေတြးအေခၚမ်ားေျပာင္းလဲခဲ့ရပါသည္။ကၽြန္မငယ္ငယ္ကသခ်ၤာက်သျဖင့္မ်က္နွာငယ္ႏွင့္ဆရာမဆီလုိက္ခဲ့ရေသာကၽြန္မ၏ဖခင္။သခ်ၤာဆရာၾကီးသမီးကသခ်ာၤက်တယ္ဟူေသာေဖေဖ့တပည့္မ်ား၏ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာသံေတြကုိခံႏုိင္ရည္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္ခ်င္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္သခ်ၤာဘာသာရပ္အေပၚစိတ္၀င္စားမူမ်ားသည္ကၽြန္မထံသုိ႕ျပင္းျပစြာေရာက္ရွိလာခဲ့ပါေတာ့သည္။သုိ႕ရာတြင္ကၽြန္မ၏အၾကီးမားဆုံးအခက္အခဲတစ္ခုမွာအလြတ္က်က္ျခင္းျဖစ္သည္။ကၽြန္မသည္မည္မွ်ခက္ခဲေသာသခ်ၤာပုစာၦမ်ားျဖစ္ေစနားလည္ေအာင္မွတ္သည္။အလြတ္က်က္ရမည့္အဆင့္ကုိတတ္ႏုိင္သမွ်ေရွာင္သည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ကၽြန္မငယ္စဥ္ကျပဳမူခဲ့သည့္အတုိင္းနည္းနညး္ေလးနားမလည္သည္ႏွင့္ကၽြန္မ၏ဖခင္ကုိေမးျမန္းပါေတာ့သည္။ထုိအခါကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မဖခင္အၾကားတြင္နားမလည္မူမ်ားႏွင့္ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါသည္။ပုစာၦတစ္ပုဒ္အားကၽြန္မဖခင္အားေမးမိလွ်င္နာရီ၀က္တစ္နာရီၾကာေအာင္စာရြက္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပတတ္ေသာေၾကာင့္တခါတရံအဆင့္တဆင့္ေလာက္ကိုနားမလည္ရုံေလာက္နွင့္အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေမးရန္တြန္႕ဆုတ္ခဲ့ရသည္။“ဒီကေနဒါဘယ္လုိျဖစ္သြားတာလဲ...

Read More