အေတြးအျမင္မဂၢဇင္း
အမွတ္စဥ္၂၃၂, ၂၀၁၁ခုႏွစ္ ဂ်ဴလုိင္လတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေဆာင္းပါး။
ကၽြန္မဘ၀၏စာမ်က္နွာမ်ား
ဂ်ဴနီယာ၀င္း
ကၽြန္မဘ၀၏စာမ်က္နွာမ်ားစြာကုိတစ္ရြက္ခ်င္းလွန္ကာၾကည့္ပါကအျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာသည္Truth
is
stranger than fiction . (တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္စိတ္ကူးယဥ္တာထက္ေတာင္ဆန္းၾကယ္သည္)
ဟူသကဲ့သုိ႔ပင္ျဖစ္ရေလသည္။ယခုတင္ျပထားေသာစာမ်က္နွာမ်ားကားကၽြန္မMSc(Maths)ဘဲြ႕ရခဲ့ျပီး
ေနာက္လုပ္သားေကာလိပ္တြင္အခ်ိန္ပုိင္းခနလုပ္ခဲ့ျပီးလွဴိင္နယ္ေျမတြင္တဖန္အခိ်န္ပုိင္းအျဖစ္ဆက္လုပ္ခဲ့ရ
သည္မွစပါသည္။အခ်ိန္ပုိင္းဘ၀ဟူသည္တကၠသိုလ္မ်ားဖြင့္ခ်ိန္မွာေခတၱ၀င္ကာက်ဴတုိရီရယ္အခ်ိန္မ်ားတြင္
ေပးထားေသာေမးခြန္းမ်ားကုိေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတက္ေရးကာအေျဖလႊာမ်ားေကာက္သိမ္းေသာအလုပ္နွင့္
စာေမးပြဲစစ္ခ်ိန္မွာစာေမးပဲြခန္းေစာင့္။ဤသို႕နွင့္တကၠသိုလ္မ်ားပိတ္ေသာအခါကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ထုိင္ကာ
အခ်ိန္ျပည့္က်ဴတာဘ၀ကုိေရာက္ဖို႕စိတ္ကူးယဥ္ရင္းနွင့္အခ်ိန္ကုန္သြားေသာဘ၀မ်ားျဖစ္ပါသည္။ဘ၀၏
ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေသာပညာေရးလမ္းထဲေျခစုံရပ္ဖုိ႕လွမ္းလုိက္၊ေဘးကုိေရာက္သြားလုိက္ျဖစ္ေနခဲ့ေသာ
ဘ၀စာမ်က္ႏွာမ်ားအေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။
စာမ်က္ႏွာတစ္။
၁၉၉၇ခုနွစ္၉၈ခုႏွစ္မ်ားတြင္ကၽြန္မသည္လွဴိင္တကၠသုိလ္နယ္ေျမတြင္အခ်ိန္ပိ္ုင္းနည္းျပလုပ္ေနစဥ္ကၽြန္မ၏ဂုဏ္သိကၡာ၊ကၽြန္မဘုိးဘြားမ်ား၏ဂုဏ္သိကၡာ၊ကၽြန္မမိဘမ်ား၏ဂုဏ္သိကၡာနွင့္အက်င့္စာရိတၱဆိုင္ရာက်ဆင္းဖြယ္
ျဖစ္ေစေသာစာတစ္ေစာင္ေၾကာင့္အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မွထြက္ဖုိ႕ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ကၽြန္မသည္လွဴိင္တကၠသို္လ္
နယ္ေျမဆုိင္ရာလွဴိင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးထံထုိကိစၥႏွင္သြားေတြ႕ရပါသည္။ခ်က္ခ်င္းဆုံးျဖတ္ခဲ့ေသာကိစၥျဖစ္၍
ကၽြန္မကုိအိမ္ကမိဘမ်ားႏွင့္တုိ္င္ပင္ဖုိ႕ေျပာပါသည္။ကၽြန္မသည္ေခါင္းမာစြာပင္ထြက္စာကုိေရးကာတင္ေပးခဲ့
ပါသည္။
ထုိေန႕ကကၽြန္မသည္လွဴိင္တကၠသုိလ္နယ္ေျမမွျပန္လာရာမည္သုိ႕အိမ္ျပန္ေရာက္လာမွန္းပင္မသိပါ။ဘတ္စ္
ကားစီးခဲ့သလား၊လမ္းေလ်ာက္ပဲျပန္လာသလား၊ကားခေရာေပးမိရ႕ဲလားဆုိတာကအစအသိစိတ္မရွိခဲ့ပါ။ကၽြန္မဘ၀၏မွတ္ေက်ာက္တင္လာမည့္ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ေစမည့္အလုပ္တစ္ခုကုိျဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့မိေသာကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ပင္နားမလည္ခဲ့ပါ။ကၽြန္မသတိထားမိခ်ိန္တြင္ကၽြန္မသည္ကၽြန္မအဘြား၏အခန္းတြင္းေရာက္ေနျပီးကၽြန္မခံစားမိသမွ်ကုိမ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ရင္ဖြင့္မိေနျပီျဖစ္ပါသည္။ေမေမၾကီးသည္အိပ္ယာမွႏိုးလာရင္းအျဖစ္အပ်က္ကုိ
နားေထာင္ကာကၽြန္မဆုံးျဖတ္ခ်က္အတြက္အားေပးခဲ့ပါသည္။ကၽြန္မေဖေဖျပန္ေရာက္လာေသာအခါထုိကိစၥကုိ
ၾကားျပီးအလြန္စိတ္ဆုိးကာေဖေဖသည္သူလက္ရွိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပါေမာကၡရာထူးမွထြက္ဖုိ႕ခ်က္ခ်င္းဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ေနာက္တစ္ေန႕တြင္မွာပင္ေဖေဖသည္သူ႕စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကုိဌာနမွအကုန္သယ္ခ်လာကာဌာနသို႕လုံး၀မသြားေတာ့ပဲထြက္စာကိုသာတင္လုိက္ပါသည္။ထုိကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍
ေဖေဖ့ကုိေခၚကာျပန္ရုတ္သိမ္းဖုိ႕ေျပာပါသည္။ေဖေဖသည္ကၽြန္မထံသုိ႕ေပးပို႕လုိက္ေသာလွဴိင္တကၠသိုလ္မွစာကုိရုတ္သိမ္းမည္ဆုိလွ်င္ဆက္လုပ္မည္ဟုသာေျပာခဲ့ပါသည္။ကၽြန္မတုိ႕သားအဖသည္သခ်ၤာႏွင့္ပတ္သက္၍
သံေယာဇဥ္တိကနဲျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာလည္းကၽြန္မေမေမမွာေတာ့သခ်ၤာဘာသာရပ္အေပၚကၽြန္မတုိ႕၏ၾကိဳးစားခဲ့
ေသာမွတ္တုိ္င္မ်ားစြာသည္တခနခ်င္းမွာအဆုံးသတ္သြားျခင္းအတြက္ႏွေမ်ာကာမ်က္ရည္စက္လက္ျဖစ္ခဲ့ရပါ
သည္။
စာမ်က္ႏွာႏွစ္။
ကၽြန္မသည္၁၉၉၅ခုနွစ္တြင္တစ္ၾကိမ္၊၁၉၉၈ခုႏွစ္ခန္႕တြင္တစ္ၾကိမ္FullTimeTutorအလုပ္မ်ားကိုေလ်ာက္ခဲ့ျပီး
မရရွိခဲ့ပါ။ဤေနရာတြင္ထူးဆန္းတာတစ္ခုကေတာ့၁၉၉၈ခုႏွစ္တုန္းကက်ဴတာေလ်ာက္စဥ္ကစုစုေပါင္း၆၃
ေယာက္ရွိခဲ့ျပီး၆၂ေယာက္ခန္႕တာမွာပင္ကၽြန္မ...
