ဂ်ဴနီယာဝင္း ● အိပ္မက္ေတြကုုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးခဲ့ၾကသူမ်ား
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၊ ၂ဝ၁၇ (အေတြးအျမင္ ႏုုိဝင္ဘာ ၂ဝ၁၇)
(ဒီေဆာင္းပါးကုုိ
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ား (၂) လုိ႔ အမည္တပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ား အမည္တပ္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုုဒ္က Jeffrey Sachs
ေရးသားေသာ The End of Poverty စာအုုပ္နိဒါန္း (အဆိုုေတာ္ ဘုုိႏုုိ (Bono)
ေရး) တာကိုု ဘာသာျပန္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။)(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၊ ၂ဝ၁၇ (အေတြးအျမင္ ႏုုိဝင္ဘာ ၂ဝ၁၇)
● မင္းအိပ္မက္က ဘာလဲ ?
ဒီေမးခြန္းက ကမာၻေပၚမွာ အလုုပ္္မရွိတဲ့လူေတြ၊ အလုုပ္လက္မဲ့ေတနဲ႔ ဆင္းရဲတဲ့လူတန္းစားတရပ္ကုုိ ေမးလုုိက္တာပါ။ သည္ ေတာ့ ေမးခြန္းက သူတုိ႔အတြက္ ရယ္စရာေကာင္းေနလား။ သူတုိ႔ကုုိ ဘယ္လုုိအလုုပ္မ်ဳိးကုုိ စတင္လုုပ္ခ်င္သလဲလုိ႔ေမးျပီး အလုုပ္အကုုိင္တစ္ခုုခုုေပးျပီး သူတုိ႔ဆီက ဘယ္လုုိေမ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကမလဲ။
၁၉၇၉ ခုုနွစ္ မွာ Trickle Up ပရုုိဂရမ္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏုုိင္ငံသား မုုိင္းဒရပ္နဲ႔ဂလန္လိသ္ (Mildred and Glen Leet) တုိ႔စုုံတဲြက တုုိင္းျပည္ ၉၉ ႏုုိင္ငံမွာ အၾကိမ္ေပါင္း ၇ဝဝဝ မက အဲဒီ ေမးခြန္းေတြကုုိ ေမးၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႔တေတြက ဆင္းရဲသားေတြအျပင္ စာမတတ္ေပမတတ္ လူတန္းစားေတြကုုိေတာင္ ေတြ႕ျပီး အေျဖ ထုုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လိသ္ဟာ ကာရီဘီရန္အရပ္က အဆင္းရဲဆုုံး ေဒသတစ္ခုုျဖစ္တဲ့ ဒုုိမီနီကာကုုိခရီးထြက္ခဲ့စဥ္မွာ Trickle Up ေမြးဖြားလာဖုုိ႕ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
”ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က မတူညီတဲ့လုုပ္ငန္း ၁ဝဝ အတြက္ ေဒၚလာ ၁ဝဝ သုုံးခဲ့တယ္။ ရခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြက ဒီထက္မက တန္ဖုုိးရွိတယ္။ ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းလုိ႔မရပါဘူး။” ဂလန္လိသ္က ဆက္ေျပာရာမွာ ”ကာရီဘီရမ္အရပ္က ဒုုိမီနီကာဆုုိတဲ့ ကြၽန္းေလး တစ္ကြၽန္းကိုု စစခ်င္းတုုန္းက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိေတာ့ အဲသည္ေနရာမွာ အလုုပ္လက္မဲ့ေတြ သိပ္ကုုိ ထူထပ္တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ဝင္ေငြကလည္း အနိမ့္ဆုုံးအဆင့္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။”
အဲဒီမွာ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြကုုိ ကူညီေပးမယ့္ ပရုုိဂရမ္ေတြ ဘာမွမရွိဘူး။ သူတုိ႔က ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္းပဲ စခဲ့ၾကတာပါ။ သူတုိ႔ကိုုယ္ပုုိင္ ပုုိက္ဆံ ေဒၚလာ ၁ဝဝ နဲ႔ လူ ၁ဝ ေယာက္စီကုုိေပးျပီး ကိုုယ္ပုုိင္အလုုပ္ေလး စလုုပ္ခုုိင္းခဲ့ၾကတယ္။ ၾကက္ဥ၊ ယုုိနဲ႔ ေက်ာင္းသုုံး ပစၥည္းေလးေတြ ေရာင္းဖုုိ႔စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲသည္အလုုပ္ေလးက ယေန႔တုုိင္ တည္တန္႔ေနတယ္။ ေျပာရရင္ ရလဒ္ေတြက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုုိးတက္လာတယ္ေပါ့။ အခုု Trickle Up အေၾကာင္းေလးကုုိ အစျပန္ေဖာ္ၾကည့္ပါမယ္။
Trickle Up ဆုုိတဲ့ အဓိပၺါယ္ရဲ႕ ေနာက္မွာ လက္ေတြ႕က်တဲ့သီအုုိရီ တစ္ခုုရွိေနတယ္။ ”လူတစ္ေယာက္ကုုိ ငါးတစ္ေကာင္ေပးျပီး ထမင္းတနပ္ေကြၽးမလား၊ ဒါမွမဟုုတ္ သူ႕ဘဝေနထုုိင္စားေသာက္ဖုုိ႕ ငါးမ်ားနည္း သင္ေပးမလား” တဲ့။ လိသ္က ”လူတုုိင္း လူတုုိ္င္းမွာ” တဲ့၊ ”ဘယ္လုုိပဲ အဖိႏွိပ္ခံေနရပါေစ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘဝအိပ္မက္ေတြနဲ႔ အလုုပ္ေကာင္းေကာင္းလုုပ္ဖုုိ႔ ခ်န္ပီ ယံ ျဖစ္ဖုုိ႔ အခြင့္အေရးရရင္လုုပ္မွာပဲ ဆုုိတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ရွိေနၾကပါတယ္” လုိ႔ေျပာတယ္။
Trickle Up ရဲ႕မူရင္းအဓိပၸါယ္ကိုု ေဖာ္ၾကည့္လုုိက္ေတာ့ ”အျပည္ျပည္ဆုုိင္ရာ အက်ဳိးအျမတ္မယူပဲ လူ႔ဘဝေကာင္းမြန္တုုိး တက္ဖုုိ႔ လုုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာ အဖဲြ႕အစည္း” လုိ႔ ဘာသာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအဖဲြ႕အစည္းက အလြန္႔ အလြန္ ဆင္းရဲမဲြေတ ပါတယ္ဆုုိတဲ့သူေတြကုုိ အဓိကပစ္မွတ္ထားပါတယ္။ – သူတုိ႔သတ္မွတ္တဲ့ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြဆုုိတာ တစ္ေန႔ကုုိ ေဒၚလာ ၂ ေဒၚလာေအာက္ (၁.၉ ေဒၚလာ) ေလာက္ပဲ ဝင္ေငြရွိတဲ့သူေတြ – ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ စစခ်င္းမွာေတာ့ အားႏြဲ႕တဲ့ အမ်ဴိးသမီးေတြ၊ ကုုိယ္ခႏၶာခ်ဳိ႕ယြင္းေနတဲ့သူေတနဲ႔ အေမရိက၊ အာဖရိကနဲ႔အိႏၵိယက ခုုိလႈသူေတြဆီ ခ်ဥ္းကပ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲလြန္းလုိ႔ အတိ ဒုုကၡေရာက္ေနသူေတြျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ဟာ အစုုိးရေရးဆဲြတဲ့ အစီအစဥ္ေတြထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ဖုုိ႕ေတာင္မွ အလွမ္းေဝးေနသူ ေတြျဖစ္ျပီး NGO (Non-government Organization) ဆုုိတဲ့ ”အစုုိးရမဟုုတ္တဲ့ အဖဲြ႕အစည္း” ေတြနဲ႔လည္း ဘယ္လုုိမွ မ ေတြ႕ႏုုိင္တဲ့ မဆုုံဆည္းႏုုိင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
United Nations Relief and Rehabilitation Agency (ကမာၻ႕ကုုလသမဂၢ ဆုုိင္ရာ ကူညီေထာက္ပံ့ေရး ေအဂ်င္စီ) မွာ သူ႕ဘဝတေလ်ာက္လုုံး လုုပ္ကုုိင္ခဲ့တဲ့ ကာလတေလ်ာက္လုုံးမွာ ကမာၻအနွ႔႔ံက တုုိင္းျပည္ေပါင္း ၅ဝႏုုိင္ငံ ကုုိခရီးထြက္ျပီး လူေတြရဲ႕ ဘဝေတြကုုိ ေလ့လာစမ္းစစ္ျပီး အေျဖတစ္ခုုထုုတ္ႏုုိင္ဖုုိ႕ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတနဲ႔ ၾကိုုးစားခဲ့ၾကပါ့တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝႏွစ္ေလာက္က မုုိင္းလ္ဒရပ္နဲ႔သူ (လိသ္) တုိ႔နွစ္ဦးသားဟာ ”အျပည္ျပည္ဆိုုင္ရာ ညိမ္းခ်မ္းေရး အဆင့္ျမင့္ ေကာ္မတီ” ရဲ႕ ေနာက္ခံနဲ႔ၾကီးမားတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုုကုုိ ခ်မွတ္ေရးဆဲြျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔က ပုုိက္ဆံမရွိ၊ ဆင္းရဲတဲ့လူတန္းစားေတြကုုိ ေတြ႕တယ္၊ ေမးခြန္းေတြေမးတယ္၊ သူတိုု႔ရဲ႕အိပ္မက္ကဘာလဲလုိ႔ ေျဖခုုိင္းၾကည့္ တယ္၊ သူတုိ႔လက္ထဲ ပုုိက္ဆံထည့္ျပီး ဒါဟာ တကယ္ကူညီတာ၊ ဟန္ေဆာင္ေမးေနတာမဟုုတ္ဖူးလုိ႔ သက္ေသျပခဲ့တယ္။
”ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေဒသဆုုိင္ရာ (ကာရီဘီရန္အရပ္က အဆင္းရဲဆုုံး ေဒသတစ္ခုုျဖစ္တဲ့ ဒုုိမီနီကာ) အစုုိးရအဖဲြ႕ေတြ၊ အရာ ရွိေတြနဲ႔ ေတြ႕ျပီး သူတိုု႕ေနရာက လူေတြအေၾကာင္းကိုု အေသးစိတ္ေမးျမန္းၾကပါတယ္။ ေဒသခံလူေတနဲ႔ေတြ႕ဆုုံမူေတြ မေရတြက္နိုုင္ေအာင္ လုုပ္ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တုုံ႔ျပန္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဟာသေတြ လာလုုပ္ ေနတယ္ဆုုိျပီး စိတ္ဆုုိးၾကတယ္။ အဲသည္လုုိလူေတြ ၾကားထဲကမွ အနည္းငယ္ေသာ ၁ဝေယာက္ေလာက္သာ ရွိတဲ့ အလုုပ္ လက္မဲ့၊ အိမ္ေထာင္မရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအုုပ္စုုတစ္စုုကုုိ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က သူတုိ႔ကုုိ ေမးၾကည့္တယ္ — ”ခင္ဗ်ား တုိ႔ကုုိ အလုုပ္တစ္ခုုခုု တစ္ေယာက္ေယာက္က ေပးမယ္လုိ႔ ေမ်ာ္လင့္ျပီး ေစာင့္ေနၾကတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ၊ ကိုုယ့္ဘာ သာကုုိယ္ ေရာလုုပ္ဖုုိ႕စိတ္ကူးမရွိဘူးလား”
”ဒီေမးခြန္းက သူတုိ႔အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္လည္း ျဖစ္တယ္၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ သူတုိ႔က ေျဖတယ္ – ”ကြၽန္မတုိ႔လုုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ကြၽန္မတုိ႔က ဝုုိင္ေကာင္းေကာင္း လုုပ္တတ္တယ္။ ဘယ္လုုိလုုပ္ရမလဲ ဆုုိတာလည္း သိတယ္။” ဆုုိျပီး အစီအစဥ္တစ္ခုုကိုု ေကာက္ေၾကာင္းဆဲြျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က သူတုိ႔အတြက္ ရင္းႏွီးေငြ ထုုတ္ေပးလုုိက္ ပါတယ္။ ဒါဟာ သူတုိ႔ရဲ႕အိပ္မက္ကုုိ ဆဲြထုုတ္ေပးလုုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာခ်ဳပ္တစ္ခုုခ်ဳပ္တယ္ – လက္မွတ္ထုုိးၾကတယ္ – သူတုိ႔အတြက ္ပုုိက္ဆံ ထုုတ္ေပးတယ္။ သူတုိ႔စိတ္ထဲ အလုုပ္တစ္ခုုလုုပ္ရေတာ့မယ္ဆုုိျပီး ခံစားမိသြားၾကတယ္ေပါ့။”
မုုိင္းလ္ဒရက္က ”သူတုိ႔ အခုဆက္လက္ အလုုပ္လုုပ္ေနၾကဆဲပါပဲ။” ”အရသာရွိတဲ့ဝုုိင္ကုုိ သူတုိ႔ေကာင္းေကာင္းလုုပ္ႏုုိင္ၾက ၿပီ၊ ကြၽန္မေတာင္ ျမည္းၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတာပဲ။ ”။
သူတုိ႔လုုပ္ငန္းမွာ ၃ ပု႔ ၂ ပုုံက အမ်ဳိးသမီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂလန္လိသ္က ”ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကုုိ – ေပါင္မုုန္႔ ေကာင္းေကာင္းဖုုတ္တတ္ရင္ ေပါင္မုုန္႔ဆုုိင္တစ္ဆုုိင္ဖြင့္လုုိက္ေတာ့ – တဲ့။ ဒါမွမဟုုတ္ – ေကာင္းေကာင္း အခ်ဳပ္အလုုပ္တတ္ရင္ စီးပြားေရးတစ္ခုုခုု စတင္လုုိက္ေတာ့ – တဲ့။ အဲဒါ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က သူတိုု႕ကိုု ”ခင္ ဗ်ားတုိ႔ေခါင္းထဲ ရွိတာ ခ်ေရးလုုိက္ပါ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေဒၚလာ ၅ဝ အရင္းျပဳမယ္။ ၃ လေက်ာ္ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရလာတဲ့ အက်ဳိး အျမတ္ထဲက ၂ဝ ရာခုုိင္ႏႈန္းကုုိ ျပန္ျပီးအရင္းအႏွီးထပ္လုုပ္။ ဒါဆုုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေနာက္ထပ္ ေဒၚလာ ၅ဝ ထပ္ေပးမယ္” လုိ႔ေျပာလုုိက္တယ္။” မုုိင္းဒရက္က ”ဒီလုုိစေျပာလုုိက္ေတာ့ ပထမဦးဆုုံးအၾကိ္မ္ ဆင္းရဲသားေတြဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ အာ႐ုံ စုုိက္ျပီး နားေထာင္လာတယ္၊ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ၅ဝ ေဒၚလာ နဲ႔အလုုပ္စလုုပ္မယ္။ ဒါဟာ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူးပဲ”
”စစခ်င္းမွာေတာ့ သူတုိ႔ကုုိယ္ပုုိင္ စီမံကိန္းနဲ႔လုုပ္ၾကတာေပါ့။ အေမရိကန္က စီးပြားေရးသမားေတြ စီးပြားေရး စလုုပ္တဲ့ သူ ေတြလုုိေပါ့ဗ်ာ။” ဂလန္က ဆက္ေျပာတယ္။” ဒါေပမယ့္ လုုပ္ငန္းရဲ႕ ၃ ပုုံ ၂ ပုုံေလာက္ပဲ အၾကမ္းအားျဖင့္ သြားေနတယ္။ သူ တုိ႔ဆဲြထားတဲ့အတုုိင္းျဖစ္မလာရင္ တစ္ဝက္ေလာက္မွာ ေနာက္တစ္ခုုကိုု စလုုပ္ဖုုိ႕ အၾကံေပးလုုိက္ပါတယ္။” ”ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုုိေတာ့ သူတုိ႔မွာ ဒီအတုုိင္း ဆက္လက္သြားေနဖုုိ႔ အေတြ႕အၾကဳံတုိ႔၊ ဘာတုိ႔ ယူဖုုိ႕ အခ်ိန္သိပ္ေပးလုိ႔မရဘူးေလ။ ေမ်ာ္လင့္ ခ်က္တုိ႔၊ မုုိးေပၚကက်လာတဲ့ ကံေကာင္းမႈတုိ႔ကိုု ေစာင့္ေနလုိ႔မရဘူးဗ်။”
သူတုိ႔ စတင္လမ္းခင္းေပးတဲ့အလုုပ္ေတြထဲမွာ ဆုုိင္ေသးေသးေလး စဖြင့္တာ၊ ၾကက္နဲ႔ဆိတ္ေတြ ေရာင္းခုုိင္းတာ၊ အဝတ္အထည္ေတြကုုိ ေဒသဆုုိင္ရာေစ်းမွာ ေနရာရွာေပးျပီး တင္ေရာင္းခုုိင္းတာေတြပါပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပုုိက္ဆံကုုိ ဘယ္ လုုိ စုုေဆာင္းရမယ္၊ အေႂကြးကုုိ ဘယ္လုုိယူျပီး ကိုုယ္ပုုိင္အရည္အခ်င္းနဲ႔တုုိးပြားေအာင္ ဘယ္လုုိလုုပ္သင့္တယ္၊ အနာဂတ္အ တြက္ အစီအစဥ္ဆဲြတတ္ဖိုု႕ စသျဖင့္ ရွင္းျပသင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။ အေရးၾကီးဆုုံးကေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကုုိယ္ ယုုံၾကည္မူရွိဖုုိ႕ ျဖစ္ပါသတဲ့။
သူတိုု႕လုုပ္ငန္းေတြဟာ United Nation ‘s Development Forum magazine (ကမာၻ႕ကုုလသမဂၢ ဆုုိင္ရာ တုုိးတက္ေရး ဆုုိ္င္ရာ ေဆြးေႏြးပဲြ) မဂၢဇင္းမွာ Trickle Up အေၾကာင္းေတြ ေဆာင္းပါးေတြ ပါလာေတာ့ပုုိျပီး လူေတြ အာရုုံစုုိက္မိလာပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းကုုိ မီဒီယာေတြက စိတ္ဝင္စားလာတယ္။ သူတိုု႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မူေတြကုုိ လူေတြ သိခ်င္လာၾကတယ္။ ကမာၻအနွံ႔အျပားက ကမ္းလွမ္းလာတာေတြ၊ ဒီအလုုပ္ကုုိ လွဴခ်င္တမ္းခ်င္တာေတြ ထိျဖစ္လာတယ္။ မုုိင္းဒရပ္က ”ကြၽန္မတုိ႔ မူလအစမွာ ေဒၚလာ ၁ဝဝဝ နဲ႔ စလွဴခဲ့ၾကတာပါ” လုိ႔ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။ ”ေနာက္ေတာ့ UN (United Nation) (ကမာၻ႕ ကုုလသမဂၢ) က ေဒၚလာ ၇ဝဝဝထည့္ဝင္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ အက်ဳိးျပဳေပးခဲ့တာ ေဒၚလာ ၇ ေသာင္းခဲြေလာက္ ရွိပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ မႏွစ္ကဆုုိ နယ္သာလန္က လုုပ္ငန္းတစ္ခုုက ၄ ႏွစ္စီမံကိန္းအတြင္း ေဒၚလာ ၆ ေသာင္း ျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ နွစ္ေတြၾကာလာေလ၊ ပုုိျပီး လုုပ္ငန္းက ၾကီးထြားလာေလ၊ အျမတ္မ်ားမ်ားရေလ ေပါ့။ စစခ်င္း ကိုုယ္တတ္နိုုင္သေလာက္ေလးနဲ႔စေပးခဲ့ရာကေန ခုုဆိုု ၂ ဆ ျပန္ရတယ္။”
ဟုုတ္ပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာ ၅ ေသာင္းနဲ႔လူေတြကုုိ လုုပ္ငန္းေတြ စတင္ေပးခဲ့တာ လာမယ့္နွစ္အနာဂတ္မွာ ေဒၚလာ ၁ သန္းရမယ္လိုု႔ လိသ္က ေမ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။
Trickle Up က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုမွာလည္း အလုုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ မုုိင္းဒရပ္က ”နယူးေယာက္ရဲ႕အဆင္းရဲဆုုံး ေနရာေလးတစ္ခုုမွာ လုုပ္ငန္း ၄ဝ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုုဆုုိရင္ ျမင္တဲ့အတုုိင္းပဲေလ – ၂ဆ ၂ဆ ရေနျပီ။ ဒါဟာ ပထမတစ္နွစ္ စာေလာက္ေလး တြက္ျပတာပါ။ ဒိအရင္စခဲ့တဲ့ စီမံကိန္းေတြဆုုိ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္ေနပါျပီ။ ဒိထက္မ က ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။”
”အင္း… ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မီဒီယာကုုိ သည္လူေတနဲ႔ ေပးမေတြ႕ေစခ်င္ဘူး။ သည္လုုိလုုပ္လုုိက္တာဟာ သူတုိ႔ေလးေတြ ရဲ႕ ေရွ႕ေရးကိုဖ်က္စီးပစ္ရာေရာက္ပါတယ္။ လုုပ္ငန္းအတြက္ အကူအညီလည္းမျဖစ္ပါဘူူး။ အစုုိးရ ဝါဒျဖန္႕တဲ့ ပုုံစံျမင္ရပါမ်ား ရင္ ယုုံၾကည္မူကင္းမဲ့သြားမွာကုုိ စုုိးရိမ္ပါတယ္။ ခနေတာ့ စတားေတြ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ေလ။ ဒါဟာ သူတိုု႔အတြက္ ေရွ႕အလား အလာ အခြင့္အေရးေတြ ဆုုံး႐ႈံးသြားလိမ့္မယ္။”
မုုိင္းဒရက္ က ”ေဒၚလာ ၅ဝတုိ႔ ၊ ၅ေဒၚလာတုိ႔ဆိုုတာ အေရးမၾကီးပါဘူး။ အေရးၾကီးတာ လူ႕ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကုုိ ဖြင့္ေပးလုုိက္ဖုုိ႔ သာ အဓိကပါ။ သူတုိ႔အတြက္ ေလးစားမူနဲ႔ဂုုဏ္သိကၡာကို ရရွိခံစားေပးလုုိက္ျခင္းသာလ်င္ လုုပ္ငန္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ပါ တယ္။”
၁၉၇၉ခုုနွစ္မွာစတင္ခဲ့တဲ့ Trickle Up ဟာ အမ်ဳိးသမီး ၂ သိန္းခဲြကုုိ ကူညီေပးႏုုိင္ခဲ့ျပီး မိသားစုုေတြအတြက္ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကုုိယ္ ယုုံၾကည္မူ၊ အလုုပ္ကြၽမ္းက်င္မူေတနဲ႔ စီးပြားေရးအလုုပ္ေတြ ပုုိင္ႏုုိင္သြားေစယုုံမက လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ပါ က်ယ္ျပန္႔ လာေစခဲ့ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ – အမ်ဳိးသမီးေတြ ေအာင္ျမင္ရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြနဲ႔ မိသားစုုေတြပါ ပါလာျပီေပါ့။ ပထမ ၃၇ႏွစ္အတြင္းမွာ လူေပါင္း ၁ သန္းရဲ႕ဘဝေတြကုုိ ကယ္တင္ေပးႏုုိင္ခဲ့ပါတယ္။
အခုုဆုုိရင္ Trickle Upဟာ အဖဲြ႕ေတြဖဲြ႕ျပီး လုုပ္ငန္းေတြ ဆက္လုုပ္ႏုုိင္ေနပါျပီ။ သူတုိ႔ဟာ လုုပ္ငန္းတြငး္သင္တန္းမ်ားေပးတယ္၊ ကြၽမ္းက်င္ဖုုိ႔ ကြင္းဆင္းလုုပ္ၾကရပါတယ္။ အနာဂတ္အတြက္ အစီအစဥ္ေတြကုုိ ခ်ေပးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ Trickle Up ဟာ မိမိတုိ႔ေနထုုိင္ၾကတဲ့ ျမဳိ႕ရြာက လူေတြအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ေရး၊ ကိုုယ့္အသိစိတ္ဓါတ္နဲ႔အလုုပ္လုုပ္ခ်င္လာေအာင္ ၾကိဳးစား ခ်င္စိတ္ရွိလာေအာင္ အားေပးၾကတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဆင္းရဲတာဟာ ပုုိက္ဆံမရွိလုိ႔မဟုုတ္လား။ ဒါကုုိ ျဖည့္ေပးဖုုိ႔ဆုုိရင္ တကယ့္ကုုိ သူတုိ႔နဲ႔ပြင့္လင္းျမင္သာဖုုိ႔လည္း လုုိတယ္ေလ။
Trickle Up က ေနာက္လာမယ့္ သကၠရာဇ္ ၂ဝ၃ဝ မွာ တကမာၻလုုံးဆုုိင္ရာ ဆင္းရဲမြဲေတြမူ ကင္းစင္ဖုုိ႔ ေမ်ာ္လင့္လ်က္ရွိပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာေတာင္ အဆင္းရဲဆုုံးလူ၁သန္းကုုိ ထပ္မံကယ္တင္ေပးႏုုိင္မယ္လုိ႔ ေႂကြးေက်ာ္ထားပါတယ္။ အ ကယ္၍မ်ား သူတုိ႔မွန္းထားတဲ့အတုုိင္းမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ Trickle Up ဟာ တကမာၻလုုံးက အာရုုံစုုိက္လာျပီး သူတုိ႔လုုပ္ငန္း ကုုိလည္း သည့္ထက္တုုိးခ်ဲ႕လာႏုုိင္၊ ေအာင္ျမင္လာႏုုိင္ျပီးေတာ့ ဆင္းရဲတ့ဲေနရာေတြဆီကုုိ ဒိထက္မက ပုုိျပီးေရာက္ရွိ ျပန္႔နွ႔ံ သြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဂ်ဴနီယာဝင္း
REF : 1989 June American Newsletter, Sherrey Henry’s What is your dream? ကုုိ မွီျငမ္းဘာသာျပန္ထားကာ Trickle Up Wiki မွအခ်က္အလက္မ်ား ျဖည့္စြက္ထားပါတယ္။
