Saturday, June 28, 2008

BookReview-Introduction Camus

ူရင္းစာအုုပ္ Introduction Camus (By Davis Zane Mairowitz and Alain Korkos)

ကုိ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ဘာသာျပန္ ”ကာမူးမိတ္ဆက္”စာအုပ္ မုံေရြးစာအုပ္တုိက္မွ ၂၀၀၈ ခုနွစ္

ဂၽြန္လမွာထြက္ရွိလာခဲ့ပါျပီ။

ကာမူး(Camus) ဆုိတာ ျပင္သစ္စာေရးဆရာၾကီး အဲလ္ဘတ္ကာမူး (Albert Camus)

ျဖစ္ပါသည္။

ုပ္ပုံပန္းခ်ီမ်ားတင္ျပမူမ်ားကစိတ္၀င္စားဖြယ္စာဖတ္သူမ်ားကုိဆဲြေခၚသြားပါလိမ့္မည္။

ဒီေတာ့ ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ရဲ႕ ဘာသာျပန္လက္ရာ၊

စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေစမည့္ သတင္းေထာက္ဘ၀၊စာေရးဆရာဘ၀၊ျပဇတ္ေရးဆရာဘ၀၊

အဖုံဖုံကုိနာဇီဟစ္တလာေခတ္ေတြမွာ ကာမူး ဘယ္လုိျဖတ္သန္းခဲ့သလဲ။

ဒါအျပင္ ကာမူး ၏ ထူးျခားသည့္ ဒႆနိကအေတြးအေခၚေတြက ဘာလဲ

ကာမူး ၏ယုံၾကည္မူက ဘာလဲ ။

၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္အဲလ္ဘတ္ကာမူးသည္စာေပႏုိဘယ္လ္ဆုကိုရခဲ့သည္။

ကာမူးမိတ္ဆက္တြင္စာေရးဆရာၾကီးကာမူး၏ Abaurd ဟူေသာစကားလုံးအေပၚ

အဓိပၸါယအမိ်ဴးမ်ိဴးဖြင့္ဆုိထားသည္ကုိေတြ႕ၾကရမည္။ကာမူးအတြက္ကမာၻၾကီးသည္

Abaurd (ယုတၱိမရွိ)ျဖစ္သည္။ေပ်ာ္ရႊင္မူႏွင့္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မူ၊အေမွာင္ႏွင့္အလင္း၊

ရွင္သန္ျခင္းႏွင့္ေသဆုံးျခင္းတည္းဟူေသာလမ္းႏွစ္သြယ္ကုိစာဖတ္သူမ်ားအားခ်ျပ

ထားသည္။”ကၽြႏု္ပ္သည္မေပ်ာ္ရႊင္ေသာအခ်ိန္ကာလကိုလက္ခံႏိုင္သည္။

အေၾကာင္းမွာမၾကာမီေရာက္လာေတာ့မည့္ေပ်ာ္ရႊင္မူ ေတြ႕ၾကဳံခံစားရမည္ကုိ

ကၽြႏုိပ္သိသည္။””ကၽြႏုိ္ပ္၏ဘ၀ကေတာ္ေတာ္အေရးပါလွသည္ဟုထင္သည္။သုိ႕ေသာ္

ထုိအရာသည္ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါတကားဟုလည္းကၽြႏုိပ္ထင္ေနပါသည္”

ဤသည္္တုိ႕ကားကာမူး၏ Abaurd အယူအဆမ်ားျဖစ္၏။ကာမူး၏ရင္ထဲက

ဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားေသာအရာကားသူ႕ေမြးရပ္ေျမအယ္လ္ဂ်ီးရီးယားႏွင့္

သူ႕ငယ္စဥ္ကဆင္းရဲစြာေနထုိင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။

ကာမူးမိတ္ဆက္။

ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္ေသာ လူသားတစ္ဦး၏ရုပ္ပုံလႊာ။

ဒုတိယကမာၻစစ္မွာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားအျဖစ္လွဴပ္ရွားခဲ့သူ။ဘ၀ကုိခ်စ္ျမတ္ႏုိ္း၍

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းးကုိႏွစ္သက္ကာတည္ရွိေနရျခင္းကုိေက်နပ္လ်က္ရွိေသာ္လည္း

တခ်ိန္တည္းမွာပင္တစ္ေန႕မုခ်ေသၾကရမည္ကိုလည္းသိရွိခံစားလ်က္ရွိေသာ

လူသားတစ္ဦးျဖစ္၍ကၽြနုိပ္တုိ႕အားဆဲြေဆာင္လ်က္ရွိေသာအရာမ်ားသည္

ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါတကားဟုပါခံစားေနရေသာလူသားတစ္ဦးအေၾကာင္း။

မုံေရြးစာေပတုိက္

အမွတ္ (၁၄၀) ၄၅ လမ္း (ထက္)

ဗုိလ္တေထာင္ျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕

ဖုံး - ၂၉၇၀၇၂

sayadaw' donations

ဂၽြန္လ  ၉ ရက္ေန႕ က သဲကုန္းဆရာေတာ္ အရွင္ ဥာဏိႆရ ၏

ေျပာၾကားခ်က္တခ်ိဴ႕…

 

ဒီီလုိအေျခအေနမ်ိဴးမွာတတုိင္းျပည္လုံးမွာအဓိက ကဘာလုိအပ္လဲဆုိေတာ့

တျခားမ်က္လုံးေတြနဲ႕မၾကည့္ပဲနဲ႕ ကရုဏာ မ်က္လုံး ၂ လုံးထဲနဲ႕၀ုိင္းၾကည့္ဖုိ႕။

ဒါအေရးၾကီးတဲ့ကိစၥတခုပါပဲ။

ရြာတခ်ိဴ႕က ခရစ္ယာန္ရြာေတြ၊ရြာတခ်ိဴ႕ကမြတ္စလင္ရြာေတြ၊

အဲဒီရြာေတြလဲ ငါ ေရာက္တယ္။

ငါနဲ႕အတူတူခရစ္ယာန္အဖဲြ႕ေတြလွဴမလုိ႕ဆုိျပီးလုိက္လာၾကတယ္။

ခရစ္ယာန္ကလည္းခရစ္ယာန္မ်က္လုံးေတြနဲ႕ၾကည့္ျပီးေတာ့

ခရစ္ယာန္ေလာက္ပဲေပးမယ္ဆု္ိတာမ်ဴိး၊မြတ္စလင္ကလည္း

မြတ္စလင္မ်က္လုံးနဲ႕ၾကည့္ျပီးေတာ့မြတ္စလင္ေလာက္ပဲေပးမယ္

ဆုိတာမ်ဴိး၊ဗုဒၶဘာသာလည္းကုိယ့္ဗုဒၶဘာသာပဲေပးမယ္ဆုိတာမ်ဴိး၊

ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိတာမ်ိဴးေတြ က်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြကိုအကုန္

ဖယ္ထားျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးမ်က္လုံးေတြ၊ဘာသာေရးမ်က္လုံးေတြ၊

လူမ်ဴိးေရး …အဲဒီရွဴေထာင့္ေတြအကုန္လုံးရပ္ထားျပီးေတာ့

ဒုကၡေရာက္တာဟာ အားလုံး တညီတည္းပဲ၊ခရစ္ယာန္ကလည္းခရစ္ယာန္၊

ဟိႏၵဴ မြတ္စလင္ေရာ ။ဒီေတာ့ ဒုကၵျဖစ္တာျခင္းတူေနျပီ၊ ဒုကၵကိုေျဖရွင္းတဲ့

နည္းဟာ အားလုံးအတူတူပဲျဖစ္ျပီးေတာ့ common platform ေပါ့။

ဂရုဏာ စိတ္ဓါတ္တညီတည္းေမြးျပီးေတာ့ ဒုကၵေရာက္သူေတြကိုု

ဒုိ႕တေတြ၀ုိင္း၀န္းျပီးေတာ့ ေစာင့္ေရွာက္မယ္လုိ႕ အဲဒီစိတ္ဓါတ္ေမြးလုိက္

လုိ႕ရွိရင္ အားလုံးဟာ harmony ျဖစ္လာမယ္။ အဲဒီေပၚမွာလက္တဲြျပီးေတာ့

ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာေတြကုိ္ ပူးေပါင္းျပီးေတာ့ေျဖရွင္းသြားရင္

အဒီဥစၥာသိပ္ကုိအဓိကက်တဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

 

၂၅ ရက္ ဂၽြန္လ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က သီတဂူဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ဥာဏိႆရ

၏ "၀မ္းနည္းျခင္းႏွင့္ ၀မ္းသာျခင္း" ေဆာင္းပါးထဲမွေကာက္ႏွဴတ္ခ်က္မ်ား…

 

ဆရာေတာ္၏မွတ္တမ္း

 

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေမလ ၂ ရက္ႏွင့္ ၃ ရက္္ေန႕ကျမန္မာႏိုင္ငံဧရာ၀တီတုိင္းေအာက္ပုိင္း

ႏွင့္ရန္ကုန္တုိင္းအခ်ိဴ႕ေဒသမ်ားတြင္တစ္နာရီလွ်င္ကီလုိမီတာ ၂၀၀ ခန္႕အထိ

ျပင္းထန္ေသာဆုိင္ကလုံးမုန္ုတုိင္း(cyclone)မုန္တုိင္းတုိက္ခတ္မူေၾကာင့္ရဟန္း

ရွင္လူျပည္သူ သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ေက်ာင္းမဲ့၊ အိမ္မဲ့အျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိခဲ့ရျပီး ရဟန္းရွင္လူျပည္သူ

တစ္သန္းသုံးေသာင္းေက်ာ္ပရမ္းပတာေသဆုံးခဲ့ရသည့္အျဖစ္ဆုိးၾကီးကား

တစ္သက္မွာတစ္ခါၾကံဳခဲ့ရသည့္အလြန္၀မ္းနည္းေၾကကဲြဖြယ္အျဖစ္ဆိုးၾကီး

တစ္ရပ္အျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ရေလသည္။

 

ဆရာေတာ္၏ဆုေတာင္း

 

ဤတစ္သက္မွာဤအျဖစ္မ်ိဴးေနာက္တစ္ဖန္မၾကံဳေတြ႕ပါရေစနဲ႕ဟုဆုေတာင္း

မိပါသည္။ထို႕ျပင္ေနာင္ဘ၀အျဖစ္ဆက္တုိင္းဆက္တုိင္းဤမွေလာက္၀မ္းနည္း

ေၾကကဲြဖြယ္ေကာင္းေသာေဘာဂဗ်ႆနဟူေသာစီးပြားပ်က္၊ေဆြမ်ဴိးပ်က္၊မိသားစုပ်က္၊

က်မ္းမာေရးပ်က္၊ကုိယ္က်င့္သီလပ်က္၊ဘာသာေရးပ်က္၊လူမူေရးပ်က္စသည့္

ပ်က္စီးျခင္းအမိ်ဴးမ်ဴိးတုိ႕ကုိဘယ္ဘ၀မွာမွမျမင္မေတြ႕ပါရေစနဲ႕ဟုဆုေတာင္း

မိပါသည္။ထုိ႕ျပင္လည္းမည္သည့္လူသားတစ္စုံတစ္ေယာက္မွ်ဤကဲ့သုိ႕ေသာ

ပ်က္စီးျခင္းမ်ဴိးစုံတုိ႕ကုိမထိေတြ႕မခံစားပါရေစနဲ႕ဟုဆုေတာင္းရပါသည္။

 

ဆရာေတာ္၏ခံစားခ်က္

 

မိမိကုိယ္တုိင္ ဤကဲ့သုိ႕ေသာပ်က္စီးျခင္းမ်ဴိးကုိမထိေတြ႕မခံစားၾကရေစကာမူ

မိမိႏုိင္ငံသားရဟန္းရွင္လူအမ်ားတုိ႕ဤမွ်စပ္ခါးစူးရွေသာ ကုိယ္ဆင္းရဲ

စိတ္ဆင္းရဲတုိ႕ကုိခံစားရသည့္အျဖစ္ကိုသိရွိျမင္ေတြ႕ရသည့္အခါမိမိ၏

ႏွလုံးသားမွာလည္းထုိဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္မျခား အပ္သြားတစ္ရာျဖင့္

ထုိးဆြခံရဘိသည့္အလား ျပင္းစြာေသာေ၀ဒနာကိုစူးစူးရွရွခံစားရပါသည္။

ျပင္းစြာေသာႏွလုံးသား၏တုန္လွဴပ္ျခင္းကုိမည္သုိ႕တုိင္းတာရမည္ မသိေပ။

 

ဆရာေတာ္၏ အေရးေပၚလုပ္ရပ္

 

ထုိ႕ေၾကာင့္ထုိဒုကၡသည္တုိ႕၏ဒုကၡကို ငါသည္မည္မွ်ေလာက္မည္သည့္

နည္းျဖင့္ေစာင့္ေရွာက္ကူညီရပါအ့ံနည္း ဟုအေလးအနက္စဥ္းစားမိခဲ့သည္။

(ဒုကၡာဘိဘူတာနံအနာထဘာ၀ဒႆန ပဒဌာနာကရုဏာ)။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ေမလ ၈ ရက္ေန႕ညတြင္ သီတဂူအဖဲြ႕ကုိအေ၇းေပၚအစည္း

အေ၀းေခၚသည္။

 

ဆရာေတာ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္မူ

 

Compassponate Common Platform ကရုဏာလမ္းေၾကာင္းကုိတည္

ေဆာက္ၾကရန္ ထုိလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာလက္တဲြလမ္းေလွ်ာက္ၾကရန္၊

ကရုဏာ၏သရုပ္ကုိေပၚလြင္ေစဖုိ႕ Compassion in action ဒုကၡေရာက္

သူတုိ႕ကုိေစာင့္ေရွာက္ဖို႕လက္ေတြ႕လုပ္ရမည္ဟု မူစနစ္ကုိခ်မွတ္ခဲ့သည္။

ပါဠိဘာသာျဖင့္ေျပာရလွ်င္ မေနာကံကရုဏာမွ ကာယကံေျမာက္ ကရုဏာ

သရုပ္ေဖာ္အလုပ္ကိုလုပ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိသူတုိ႕လုပ္ငန္း

ကၽြမ္းက်င္လုပ္တတ္သူတုိ႕မွာလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိဖုိ႕အေရးၾကီးပါသည္။

လုပ္ခ်င္စိတ္ပင္ရွိေသာလည္းလုပ္ႏုိင္စြမ္းမရွိလွ်င္၊ မလုပ္တတ္လွ်င္

ထိထိေပါက္ေပါက္အက်ဴိးမသက္ေရာက္ႏုိင္ေပ။သုိ႕ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္

သီတဂူအဖဲြ႕ႏွင့္ သီတဂူ၏တပည့္တုိ႕ကိုဤသုံးခ်က္ျဖင့္လုပ္ငန္းခြင္

သုိ႕ သို႕မဟုတ္ ဒုကၡေရာက္သူတုိ႕၏နယ္ေျမသုိ႕တြန္းပုိ႕လုိက္သည္။

 

ဆရာေတာ္၏ အေရးေပၚေျခလွမ္းမ်ား

 

ေမလ ၉ ရက္ေန႕မွာဘုိကေလးျမိဳ႕နယ္ကြမ္းသီးေခ်ာင္းေက်းရြာ

သီတဂူ ဓမၼ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္တြင္ သီတဂူ ေစာင့္ေရွာက္ေထာက္ပံ့

ေရးေရွ႕တန္းစခန္းကုိဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ျပည္တြင္းႏွင့္ရပ္ရြာလူၾကီးေခါင္းေဆာင္

တစ္ေယာက္စီတစ္ေယာက္စီကုိဖိတ္ၾကားလုိက္သည္။ဆန္မ်ား၊အ၀တ္

အထည္မ်ား၊ေစာင္၊ျခင္ေထာင္မ်ား၊အုိးခြက္ပန္းကန္မ်ား၊အမ်ဴိးအမည္ေပါင္း

တစ္ရာေက်ာ္ႏွင့္အျခားအျခားအစားအစာ၊အသုံးအေဆာင္မ်ားကုိလွဴဒါန္း

ခဲ့သည္။သီတဂူႏွင့္အာရွေတာ္၀င္ဆရာ၀န္၊ဆရာမမ်ားျဖင့္ေဆးရုံေဆးခန္း

ေလးခုဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။(ကဒုံ၊အမာ၊စက္ဆန္း၊ကြမ္းသီးေခ်ာင္း)ကုိယ္တုိင္

အလွဴခံရရွိခဲ့သည့္ေဆး၀ါးျဖင့္ကုသေပးခဲ့သည္။ဘုိကေလးျမိဳ႕ေပၚရွိဒုကၡ

သည္မ်ားမွီခိုရာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းဆယ္ေက်ာင္းသုိ႕သုံးၾကိမ္သြား

ေရာက္၍ဒုုကၡသည္မ်ားအားဆန္၊အ၀တ္အထည္ႏွင့္အျခားစားစရာ၊၀တၳဳ

ေငြမ်ားလွဴဒါန္းခဲ့သည္။

ပ်က္စီးသြားေသာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားသုိ႕သုြပ္ျပားအခ်ပ္တစ္ရာစီ

ႏွင့္ေက်ာင္းျပင္ရန္၀တၳဳေငြက်ပ္တစ္သိန္းစီလွဴဒါန္းခဲ့သည္။အခ်ဴိ႕ေက်ာင္း

မ်ားကိုငါးသိန္းစီ၊ဆယ္သိန္းစီလည္းေပးလွဴခဲ့သည္။ကဒုံကနိႏွင့္အမာ

ေက်းရြာမ်ားရွိႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရေဆးရုံႏွစ္ရုံကုိျပင္ဆင္မြမး္မံေပးခဲ့သည္။

ေဆးရုံသုံးပစၥည္းႏွင့္ေဆး၀ါးမ်ားအျပည့္အစုံလွဴဒါန္းေပးခဲ့သည္။

 

ဆရာေတာ္၏အလွဴေရစက္

 

ဘုိကေလးျမိဳ႕ႏဳိင္ငံေတာ္အစုိးရေဆးရုံကိုေဒၚလာငါးေသာင္းဖုိးခန္႕တန္ဖုိးရွိ

ေသာပစၥည္းမ်ားလွဴဒါန္းရန္အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားျပီးျဖစ္သည္။ဇြန္လ ၉ ရက္

တစ္လျပည့္ေျမာက္ေန႕အထိသီတဂူသာသနာျပဳအဖဲြ႕ကလွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ခဲ့ေသာ

ပမာဏမွာျမိဳ႕နယ္ေျခာက္ျမိဳ႕နယ္၊ေက်ာင္းေပါင္း ၁၃၄၄ ေက်ာင္း၊တစ္ေက်ာင္း

လွ်င္အနည္းဆုံးေငြက်ပ္တစ္သိန္းစီျဖင့္စုစုေပါင္းေငြက်ပ္ ၁၃၄၄ ေက်ာ္လွဴျပီး

ျဖစ္သည္။တစ္ေက်ာင္းလွ်င္သြပ္ျပားအခ်ပ္တစ္ရာႏွဴန္းျဖင့္သြပ္အခ်ပ္ေရ ၁၃၄၄၊

ေက်းရြာေပါင္း ၉၀၀ ေက်ာ္တုိ႕အားဆန္တစ္တင္းခဲြ၀င္အိတ္ေပါင္းတစ္ေသာင္း

ေက်ာ္လွဴဒါန္းခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။အ၀တ္အထည္ႏွင္ဒန္အုိးဒန္ခြက္ႏွင့္အျခားစားစရာ

မ်ားထရပ္ကားအစီးတုိက္ေပါငး္ ၃၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ျပီျဖစ္ပါသည္။

 

ဆရာေတာ့္ ေမတၱာ

 

သီတဂူႆသနာျပဳအဖဲြ႕သည္သာသနာေရး၊ပညာေရးႏွင့္က်န္းမာေရးကိစၥ

မ်ားကုိဦးစားေပး၍ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေနပါသည္။ေ၀းလံေခါင္သီေသာ

Remote area ရွိဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္မူလတန္းေက်ာင္း

မ်ား၊အစုိးရမူလတန္းေက်ာင္းမ်ားေရြးခ်ယ္ထားျပီးျဖစ္သည္။မိမိတုိ႕လုပ္ႏုိင္

စြမ္းရွိသေလာက္လုပ္ခြင့္ရသေလာက္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူတို႕၏အက်ဴိး

စီးပြားကုိလုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။လုိအပ္သေလာက္ေလးႏွင့္

လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိသေလာက္မလုပ္ႏုိင္သည့္ မိမိတုိ႕၏အေနအထားကုိ၀မ္းနည္း

မိပါသည္။ဤေလာကတၱစရိယလုပ္ငန္းအားလုံးတုိ႕သည္ျပည္တြင္းျပည္ပ

အလွဴရွင္တုိ႕၏ေမတၱာ၊ကရုဏာ ႏွလုံးသားမွသန္႕ရွင္းစြာထြက္ေပၚလာသည့္

လွဴမ်ားျဖစ္ပါသည္။အလွဴဒါနကိုမွီခုိ၍ေန၇ေသာဤေလာကတၱစရိယာလုပ္ငန္း

အနိမ့္အျမင့္ အက်ယ္အျပန္႕ပမာဏ အမ်ဴိးမ်ဴိးရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။မည္သုိ႕ပင္

ျဖစ္ေစ ရထားသည့္ဘ၀ေကာင္းတစ္ခုမွာမြန္ျမတ္ေသာလုပ္ငန္းတစ္ခုကို

ဤမွ်ေလာက္လုပ္ကုိင္ခြင့္ရသည့္မိမိ၏ဘ၀ကုိ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးမိပါသည္။

 


Testing

I am just testing to post by gmail.

Friday, June 20, 2008

People' Donation

နာဂစ္ မုန္တ္ုိင္းၾကီးက်ေရာက္ခဲ့ျပီးေနာက္၀ယ္

ျပည္သူလူထုၾကီးမွာကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ေလးကုိ

ဒုကၡသည္မ်ားအားေပးလွဴခဲ့ၾကပါသည္။

မအူပင္ က်ိဴက္လတ္ ဖ်ာပုံ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသုိ႕

ဂ်ဴနီယာ၀င္း ႏွင့္သူ႕မိတ္ေဆြမ်ားသြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့

ၾကစဥ္က။

ဂ်ဴူနီယာ၀င္း မွသူခံစားခဲ့ရသမွ်ကိုတင္ျပလုိက္ပါသည္။

ကုိယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ဦးၾကီးတစ္ေယာက္က

ကၽြန္မကုိ - ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊က်မ္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစကြယ္-

လုိ႕ရုိရုိေသေသေျပာပါတယ္။တကယ္ေတာ့ကၽြန္မတုိ႕ဟာသူတုိ႕နဲ႕

ဘာမွမထူးျခားသူေတြပါပဲ။နာဂစ္မုန္တုိင္းၾကီးဆုိတာဟာ

သဘာ၀ေဘးပါပဲ။ဘယ္သူမဆုိ ကၽြန္မတုိ႕ေတာင္မွ

ဒီေဘးဒဏ္ကုိမေရွာင္ရွားႏုိ္င္ပါဘူး။ခံရတဲ့သူေတြအခ်င္းခ်ငး္

မုိ႕လုိ႕ေက်းဇူးတင္စကားကုိအခုလုိအေျပာခံရတာ

ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္။”

”ေဟာဒီကေလးကအသက္ငယ္ငယ္ပဲရွိဦးမယ္။သူကအိ္မ္ေထာင္

ဦးစီးအေခၚခံေနရျပီ။သူ႕ရဲ႕မိဘ၊အဘုိးအဘြားေတြဘယ္ေရာက္

သြားလုိ႕လဲလုိ႕မေမးရက္ပါဘူးရွင္။”

”သူတို႕တေတြဟာကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးေနၾကသူေတြပါ။

အခုေတာ့ဘာမွေသြးသားမေတာ္စပ္တဲ့သူေတြရဲ႕အကူအညီ

ကုိရယူေနၾကရပါတယ္။တခ်ိန္ၾကရင္ကၽြန္မတုိ႕ကို

ျပန္ျပီးဂရုစုိက္ေပးၾကမယ့္၊ကၽြန္မတို႕တေတြကိုျပန္ျပီး

ေမတၱာေတြျပန္ေပးၾကမယ့္သူေတြလုိ႕ဆုိရင္မမွားပါဘူးေနာ္”

ဧရာ၀တီတိုင္းသူေလးေတြမွာသနပ္ခါးမပ်က္ပါဘူး။ကေလးေလး

ေတြမွာလဲသနပ္ခါးဘဲက်ားနဲ႕ပါ။သူတုိ႕ေလးေတြကိုျမင္ရေတြ႕ရသူကုိ

စိတ္ေအးခ်မ္းေစပါတယ္။သူတုိ႕ကစကပ္မ၀တ္ဖူး။ထမီပဲ၀တ္ပါသတဲ့။

အဲဒီလုိဒုကၡေတာထဲမွာအမွတ္မထင္ေတြ႕ျမင္လုိက္ရတဲ့သူတုိ႕ေလးေတြရဲ႕

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္စရုိက္ကေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။”


”ကၽြန္မတုိ႕တေတြတတ္ႏုိ္င္သေလာက္ေလးနဲ႕သူတို႕ေလးေတြကိုေပး

ဆပ္ခြင့္ရခဲ့တာပါပဲ။

ေဟာဒီဒုကၡေတာထဲ၊ေဟာဒီကပ္ဆိုးၾကီးထဲကေနျပီး

စိတ္ခ်မ္းသာ၊ကုိယ္က်မ္းမာနဲ႕ရတနာသုံးပါးကုိဦးထိတ္ပန္္ဆင္လ်က္

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆုံးအမေတာ္အတုိင္းလုိက္နာရင္း

အျမန္ဆုံးလြတ္ေျမာက္ႏုိ္င္ၾကပါေစ လုိ႕ အျမဲတန္းဘုရားရွိခုိးတိုင္း

ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။”

Monday, June 16, 2008

Selected University Story

စီးပြားေရးတကၠသုလ္

(၁၉၆၆-၁၉၇၁)

တက္ခဲ့စဥ္က

တကၠသိုလ္ေရႊရီ၀င္း

၂၀၀၄ခုႏွစ္သည္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၏ ႏွစ္ ၄၀ ေျမာက္ ပတၱျမားရတုကို က်ေရာက္ မည္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူစီးပြားေရး တကၠသိုလ္သို႔ တက္ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္လည္ၾကည့္မိေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၆-၃၇ႏွစ္ၾကာခဲ့ ၿပီျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူတို႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္သို႔ ေက်ာင္းစတက္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၆၆-၇၁ ခုႏွစ္ စာသင္ႏွစ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ဆယ္တန္းေအာင္သူတို႔၏ အမွတ္ကုိ ILA (Intelligence Level Average)စနစ္ျဖင့္ခြဲၿပီး တကၠသိုလ္ အသီးသီးသို႔ ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ၀ိဇၨာဘာသာ တြဲဲႏွင့္ သိပၸံဘာသာတြဲရွိ ဘာသာရပ္ အသီးသီး၏ ရမွတ္ကိုညွိႏိႈင္းၿပီး တြက္ခ်က္သည့္စနစ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို ILA ျဖင့္ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ျပဳသည့္စနစ္မွာ အနည္းဆံုးႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္သာ ရွည္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထိုစနစ္အရ ၀ိဇၨာဘာသာတြဲျဖင့္ ဆယ္တန္းေအာင္သူသည္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္တို႔သို႔ ၀င္ခြင့္ရပါသည္။ စာေရးသူမွာ၀ိဇၨာဘာသာတြဲ ပထ၀ီ၀င္၊ သမိုင္း၊ သခ်ၤာ ဘာသာတြဲျဖင့္ ေအာင္ၿပီး စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ကို ၀င္ခြင့္ရသူျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္က စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္တြင္ ေဘာဂေဗဒ၊ ၀ါဏိဇၨေဗဒ၊ စာရင္းအင္း ဘာသာတို႔ကို အိကဘာသာရပ္အျဖစ္သင္ယူရပါသည္။ အဂၤလိ္ပ္စာ၊ ျမန္မာစာ၊ သခ်ၤာႏွင့္ ပထ၀ီဘာသာကို ယူရပါသည္။ ပထ၀ီဘာသာကို စီးပြားေရးပထ၀ီ၀င္ဟုေခၚၿပီး၊ သိပၸံဘာသာ တြဲျဖင့္ ၀င္ခြင့္ရလာသူတို႔ ေၾကာက္ၾကေသာဘာသာရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔က ကမၻာ့ေျမ မ်က္္ႏွာျပင္၊ ရာသီဥတုလည္းမသိ၊ ကြန္တိုလည္းမျမင္ဖူးၾကေတာ့ စိတ္ညစ္ၾကပါသည္။ စီးပြားေရးပထ၀ီ၀င္ကို ဆရာမႀကီးေနာ္ေဖ့၀ီလ်ံေလးႏွင့္ ဆရာဦးျမင့္ေမာင္တို႔ သင္ၾကပါ သည္။ အဂၤလိ္ပ္ဘာသာကို ေဒၚခင္မ၊ ေဒၚခင္မမ၊ ဦးေမာင္ေမာင္သန္းႏွင့္ ေဒၚခင္ေအးပြင့္တို႔ သင္ၾကတာ မွတ္မိပါသည္။

ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ အိကဘာသာရပ္ သံုးခုအနက္ ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ ႏွစ္ဘာ သာယူရပါသည္။ စာေရးသူက စာရင္းအင္း ဘာသာႏွင့္ ၀ါဏိဇၨေဗဒဘာသာတြဲ ယူခဲ့ပါ သည္။ စာေရးသူတို႔ႏွစ္က စာရင္းအင္း ႏွင့္ ၀ါဏိဇၨေဗဒဘာသာတြဲယူသူမ်ားပါသည္။ စာရင္းအင္း ႏွင့္ ေဘာဂေဗဒယူသူနည္းပါသည္။ အေထာက္အကူျပဳ ဘာသာရပ္မ်ားအေန ျဖင့္ ေဘာဂေဗဒ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာယူရပါသည္။ စာရင္းအင္းဘာသာရပ္ကို ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညြန္႔၊ ေဒၚခင္မမ၊ ေဒၚခင္ေလးႏြယ္၊ ေဒၚခင္စန္းျမင့္၊ ေဒၚထားထား၊ ဦးသန္္းေဖ၊ ဦးသိန္းတို႔ႏွင့္ သင္ခဲ့ရပါသည္။ သခ်ၤာဘာသာတြင္ ေဒါက္တာခ်စ္ေဆြ၊ ဦးလွျမင့္၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း၊ေဒါက္တာသိမ္းျမင့္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္၊ ေဒၚၾကင္ၾကင္၊ ေဒၚခင္ေန၀င္းတို႔ ႏွင့္သင္ရပါသည္။ ျမန္မာစာကိုမူ ေဒၚခင္ေခ်ာေခ်ာ၊ ေဒၚရီရီျမင့္၊ဦးသက္လြင္တို႔ သင္ပါသည္။


ဦးသက္လြင္မွာ “ျမကၽြန္းညိဳညိဳ တကၠသိုလ္” သီခ်င္းစပ္သူျဖစ္ပါသည္။ ဆရာသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တြင္ေမာ္ကြန္းထိန္းအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အဆင့္ျမင့္ပညာ ဦးစီးဌာနတြင္ လည္းေကာင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေၾကာင္း သိခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူမွာ ဒုတိယႏွစ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ေျဖၿပီး ေအာင္ခဲ့ရပါသည္။ စာေမးပြဲက်ရသည့္ အေၾကာင္းမွာလည္း ကိုယ္လိုခ်င္သည့္ ၀ါဏိဇၨေမဂ်ာဘာသာေျဖရမည့္ေန႔တြင္ သားႏွင့္သမီးအျမႊာကို ေမြးဖြားဖို႔ ေဆးရံုတက္ ျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဒုတိယႏွစ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ေျဖခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


စာေရးသူတို႔ တတိယႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ ဒုတိယႏွစ္က ိကဘာသာႏွစ္ခု ယူခဲ့ သည့္အနက္ အမွတ္အမ်ားဆံုးရေသာဘာသာကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါသည္။ စာေရးသူမွာ ၀ါဏိဇၨေဗဒ ိကယူခဲ့ပါသည္။ ထုိဘာသာတြင္ ဘာသာတြဲသံုးမ်ိဳး ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါသည္။ တို႔မွာAccounting and Auditing(AA), Banking and Finance (BF) ႏွင့္ Industry and Trade (IT) ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူက ဘာသာတြဲကို ယူခဲ့ပါသည္။ ေဘာဂေဗဒဘာသာမ်ားကို အေထာက္ အကူျပဳ ဘာသာမ်ားအျဖစ္ ယူရပါသည္။ Eco Analysis ႏွင့္ Eco History တို႔ျဖစ္ ပါသည္။Eco Socialism ပါ။ ပထမႏွစ္မွ တတိယႏွစ္အထိသင္ခဲ့ရသျဖင့္ ေဘာဂေဗဒဌာန၏ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဌာနမွဴးမ်ားအျဖစ္ ေဒါက္တာေမာင္ရွိန္၊ ေဒါက္တာဗိုလ္ေလး၊ ဦးသာထိုတို႔အ ျပင္ ေဒၚႏွင္းခိုင္၊ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း၊ ေဒၚတင္တင္စိန္၊ ေဒၚစိုးမိုးေအာင္၊ ေဒၚခင္ခင္သိန္း၊ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ရင္၊ ေဒၚခင္သိန္းရီ၊ ေဒၚရီေမေကာင္း၊ ေဒၚလွၾကဴ၊ ေဒၚလွသန္း၊ ဦးသန္းဦး၊ ဦးခင္ေမာင္ရီ၊ ဦးခင္ညိဳ တို႔ကို သတိရမိပါသည္။ တတိယႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားတိုင္း လက္ေတြ႕ဆင္းရပါသည္။ စာေရးသူတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုမွာ ေကာ္ပိုေရးရွင္း(၉)ရွိ စာေရးကိရိယာဂိုေဒါင္သြားၿပီး လက္က်န္စာရင္းမ်ား စစ္ေဆးမႈျပဳရပါသည္။ ေက်ာင္းသား ဘ၀ႏွင့္ ရံုးကို ပထမဆံုး ၀င္ေရာက္ရသည့္ အေတြ႕အၾကံဳ ျဖစ္ပါသည္။

စတုတၳႏွစ္တြင္ ေဘာဂေဗဒဘာသာ မသင္ရေတာ့ဘဲ ၀ါဏိဇၨဘာသာႀကီးပဲ သင္ရပါ ေတာ့သည္။ ၀ါဏိဇၨေဗဒဘာသာမ်ားအျပင္ Commercial Law, Commercial Audit ႏွင့္ Computer ဘာသာတို႔သင္ရပါသည္။ ဥပေဒဘာသာရပ္ကို ဆရာႀကီး ဦးခ်ိန္ဖိုးႏွင့္ ဦးျမင့္စိုးတို႔ သင္ပါသည္။နံနက္ေစာေစာတက္ရေသာ အတန္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ၀ါဏိဇၨေဗဒဘာသာဘြဲ႕အတြက္ သင္ယူစဥ္က ပါေမာကၡမ်ားအျဖစ္ ဆရာ ႀကီး ၀ီလ်ံေပါ၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ၾကည္၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ၾကြယ္တို႔ႏွင့္ ဆရာမ်ားအျဖစ္ ဦးတင္ညြန္႔၊ ဦးတင္ထြ္၊ ေဒၚၾကည္၀င္း၊ ေဒၚေငြတင္၊ ေဒၚရီရီျမင့္၊ ေဒၚခင္သန္းၾကြယ္၊ ေဒၚခင္ ေမျဖဴ၊ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ရီ၊ ေဒၚပိုပိုခင္၊ ေဒၚေ၀ေ၀ၿမိဳင္၊ မစၥစ္လွေအာင္၊ ဦးသိန္းေအာင္၊ ဦးအုန္း ေမာင္၊ေဒၚတင္တင္၊ ဦးမ်ိဳးျမင့္၊ဦးျမသိန္းတို႔ကို ေတြ႕ဆံုခဲ့၊ ပညာသင္ယူခဲ့ၾကပါသည္။

စတုတၳႏွစ္တြင္Term Paper စာတစ္ေစာင္ေရးရပါသည္။ စာေရးသူက Punch Card System အေၾကာင္းေရး ရပါသည္။ႀကီးၾကပ္သူမွာ ဆရာမေဒၚတင္တင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစာ တမ္းအတြက္ Punch Card System သံုးေသာစာရင္းရံုးႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းဌာနကို သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ပါသည္။ စတုတၳႏွစ္စာေမးပြဲေျဖဆိုၿပီးေသာအခါ ဆရာမေရွ႕တြင္ ရွင္းျပၿပီး ဆရာမ က သိိလိုသည္မ်ား ကိုေမးပါသည္။

စာေရးသူတို႔ ၁၉၆၆-၆၇ခုႏွစ္ သစ္လြင္ႀကိဳဆိုသည့္ေန႔သည္ အမွတ္ရစရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခမ္းမတြင္ သစ္လြင္ႀကိဳဆိုပြဲက်င္းပပါသည္။ ထိုေန႔က ေက်ာင္းသားတိုင္းကို အခ်ိန္စာရင္းတစ္ခုစီ အလကားေ၀ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္စာရင္းတြင္ တစ္ပတ္စာ တနလၤာေန႔ မွ စေနေန႔အထိ တက္ရန္အတန္းေတြ၊ ဘာသာရပ္ေတြကို စနစ္တက် ေရးဆြဲထားေသာ အခ်ိန္စာရင္းျဖစ္ပါသည္။ သစ္လြင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအဖို႔ ဘာေတြေရးထားမွန္း မသိၾကေသာ္လည္း ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခမ္းမထဲေရာက္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္က ပါေမာကၡေတြ၊ ဌာန မွဴးေတြႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေသာအခါ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာ၊ဆရာမေတြက ဘာသာရပ္ ေတြအေၾကာင္း၊ သင္တန္းတက္ရမည့္ အခန္းေတြ၊ ေျဖရမည့္ အခန္းေတြအေၾကာင္း ရွင္းလင္းျပလိုက္ေတာ့ သိသြားၾကပါသည္။

ေက်ာင္းစဖြင့္ဖြင့္ျခင္း၊ ခံုနံပါတ္မ်ားသည္ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္အလိုက္စီထားျခင္းျဖစ္ တကယ့္ခံုနံပါတ္မထြက္ေသးပါ။ ခံုနံပါတ္အလိုက္ အတန္းခြဲမ်ား တက္ရမည္ျဖစ္ရာ ခံုနံပါတ္ မထြက္ေသး ရွိသည့္အတန္းတိုင္းကို လိုက္တက္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာ မ်ား၏ အာေဘာ္မ်ားကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ျမည္းစမ္းခြင့္ရသည္။ ထိုအခါ ျပႆနာ ျဖစ္ပါ ေတာ့သည္။ စာသင္ေကာင္းေသာဆရာအတန္းတြင္ ခန္းလံုးျပည့္ ေကာ္ရစ္ဒါပါမက်န္ Lecture လိုက္ၾကသည္။ ျပတင္းေပါက္ တံခါးေဘာင္ပင္ ခ်မ္းသာမေပးဘဲ ထိုင္တက္ၾကပါ သည္။ ခံုနံပါတ္မ်ားထြက္လာေသာအခါ ကိုယ့္ခံုနံပါတ္သည္ ထိုစာသင္ေကာင္းေသာ ဆရာ အခန္းတြင္ မပါလွ်င္ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင့္ ကိုယ္က်ရာအခန္းကို ေျပာင္းတက္ရပါသည္။ ေပၿပီးတက္လည္း မရေပ။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းလည္း သိေနၾကသျဖင့္ အခန္းရွင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ျငဴစူၾကေလသည္။ လက္မွတ္ထိုးသည့္ Roll Sheet မွာလည္း ကုိယ့္ ခံုနံပါတ္မပါသျဖင့္ လက္မွတ္မထိုးရပါ။ ထိုအခါတြင္ ကိုယ္က်ရာအခန္း ေျပာင္းတက္ ၾကရ ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုယ္တက္ရေသာ အခန္းရွိ ဆရာ၏အာေဘာ္ ကိုသေဘာေတြ႕ သြားၾကသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔တက္ခဲ့ရေသာ ႏွစ္မ်ားက ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားသည္ စာသင္ေကာင္းၾကပါသည္။

အတန္းတက္တိုင္း Roll Sheet တြင္ အျမဲလက္မွတ္ထိုးရသည္။ အခန္းထဲရွိ ေက်ာင္း သားအေျခအေနကို သိေသာဆရာက ေက်ာင္းပ်က္ေသာသူမ်ားလာလွ်င္ Roll Sheet စာရြက္ကိုသိမ္းၿပီး Roll Sheet ေခၚသည္။ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ကုိယ္စားလတ္မွတ္ထိုးရတာ အလြန္တာ၀န္ႀကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတိုင္း ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ မွန္မွန္တက္ သည္။

ယခုေခတ္ႏွင့္ မတူေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုအၾကားတြင္ ၁၀မိနစ္ အခ်ိန္ရပါသည္။ ထို ၁၀မိနစ္သည္ အခ်ိန္ေျပာင္းရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္က စာသင္ခ်ိန္တစ္ခုကုန္ခါနီးတြင္ ဆရာလည္း စာသင္လို႔မရ။ ေက်ာင္းသားလညး္ Lecture လိုက္လို႔ မရပါ။ အေၾကာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြက စာအုပ္ေတြ၊ လြယ္အိတ္ေတြကုိင္ၿပီး အတန္းေျပာင္းဖို႔ ဟန္ျပင္ေနသလုိ၊ အျပင္မွအခန္းထဲ၀င္ရန္ ေစာင့္ေနၾကေသာ ေက်ာင္း သားတို႔ အသံေၾကာင့္ ဆရာလည္း စာသင္လို႔မရပါ။ ေခါင္းေလာင္းထိုးတာႏွင့္ ၀င္သူႏွင့္ ထြက္သူမွာ တိုးေ၀ွ႔ေနၾကၿပီး အခုေခတ္ ကေလးေတြ နားလည္မည္မဟုတ္ပါ။ Lecture တစ္ခုၿပီးလွ်င္ အတန္းေျပာင္းၾကရပါသည္။ စီးပြားေရး တကသိုလ္ ေအာက္ဆံုးထပ္ 101H ကေန အလယ္ထပ္108 ၊ တစ္ခါ အေပၚဆံုးထပ္ 205, Tutorial ေျဖလွ်င္ 113,213 တစ္ခါတစ္ေလ ပထ၀ီ၀င္ဘာသာႏွင့္ ဥပေဒဘာသာ အေဆာက္အအံုၾကားရွိ AE ေခၚ၀ိဇၨာ တုိးခ်ဲ႕ေဆာင္ေတြဆီ သြားရပါသည္။ မုိးတြင္းဆိုလွ်င္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ဆင္၀င္ေအာက္ တြင္ မၾကာခဏ ေခ်ာ္လဲၾကပါသည္။ ထိုဆင္၀င္ေအာက္ရွိ ေလွကားႏွင့္ လမ္းမွာဘယ္ ေလာက္ပဲ တိုက္တိုက္ မုိးတြင္းမွာ ဆရာႀကီးမ်ား၊ ဆရာမႀကီးမ်ား အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ေခ်ာ္လဲၾကတာ အဆန္းမဟုတ္ေသာ ျမင္ကြင္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ရွိ စာၾကည့္တိုက္မွာလည္း အလြန္မွပင္ တိတ္ဆိတ္လ်က္ ေက်ာင္းသားတို႔လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား သိုေလွာင္ထားရာဌာနတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ေက်ာင္းတက္စဥ္က စာၾကည့္တိုက္မွဴးမွာ ေဒၚလိႈင္လိႈင္ခ်ိဳ ျဖစ္ပါသည္။ စာ ၾကည့္တိုက္ရွိ ၀န္ထမ္းမ်ားမွာ ေစတနာအျပည့္ႏွင့္ စိတ္ရွည္ၾကသည္ကို မွတ္မိပါသည္။

ထိုစဥ္က ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ရင္းႏွီးမႈရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဟိုက္စကူးတုန္းက ဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသား ဆက္ဆံေရးမွာ မိဘႏွင့္ သားသမီး ဆက္ဆံေရး ႏွင့္ တူပါသည္။ယခု တကၠသိုလ္တြင္မူ တူ၀ရီး၊ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ တူပါ သည္္။ ပို႔ခ်တန္းရွိ သင္ခန္းစာမ်ား၊ Tutorial မွစာမ်ား နားမလည္လွ်င္ သြားေရာက္ ေမးျမန္းရန္ မေၾကာက္ၾကသလို၊ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ားကိုလည္း ရင္ဖြင့္ေဆြးေႏြး ၾကပါသည္။ ကိုယ္မသိေသာစာမ်ားကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း က်ဴရွင္ဆိုတာ မေပၚခဲ့ပါ။

စာေရးသူတုိ႔သည္ တစ္ႏွစ္ကုိ Term ႏွစ္ခုတက္ရပါသည္။ First Term တြင္စာေမးပြဲ တစ္ခါ စစ္သည္။ Second Term တြင္စာေမးပြဲႀကီးစစ္သည္။ Mid-Term Test ဆိုတာ လည္း ရွိပါေသးသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အလြန္အလုပ္မ်ားမည္ဟု ယခုအခါစဥ္းစားမိပါ သည္။ ထိုစဥ္က ထိုကဲ့သို႔ တစ္ခါမွ် မစဥ္းစားခဲ့မိပါ။ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားထံမွ ညည္းညဴသံ မၾကားခဲ့လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

Lectureခ်ိန္ပ်က္မွာကို ေက်ာင္းသားတုိင္းေၾကာက္ၾကသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပို႔ခ်ေသာဆရာက သူအေရးႀကီးသည္ ထင္ေသာအခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပသည္။ ထိုအခါLecture လိုက္ရင္းမွတ္ထားရသည္။ ကုိယ့္အတန္းပ်က္ သူမ်ားဆီက Lecture ကို ကူးယူပါက ထိုကဲ့သို႔ေျပာဆိုခ်က္ကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ရလိုက္မည္မဟုတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ အခ်က္က ကုိယ္ကအေရးႀကီးသည္ မွတ္ယူေသာ္လညး္ တျခားေက်ာင္းသားက ကိုယ့္လုိ ယူဆခ်င္မွယူဆေပမည္။ထို႔ေၾကာင့္အတန္းမွန္မွန္တက္ၾကသည္။Tutorialမွန္မွန္ ေျဖသည္။

အထက္ပါေရးသားခ်က္မ်ားကိုၾကည့္ စာေရးသူတုိ႔ေက်ာင္းတက္စဥ္က လူတိုင္း စာ ေမးပြဲေအာင္ၾကမည္ဟု ထင္စရာရွိပါသည္။ ထိုထင္ျမင္ခ်က္သည္ မွားပါသည္။ စာေမးပြဲက် သူမ်ားရွိပါသည္။ စာေမးပြဲတစ္ခါက်လွ်င္ ေက်ာင္းျပန္တက္ၿပီး ေနာက္တခါေျဖဆိုခြင့္ရွိပါ သည္။ စာေမးပြဲႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္က်လွ်င္ ျပင္ပေက်ာင္းသားအျဖစ္ Supple ႏွစ္ခါေျဖခြင့္ရွိ ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းတက္စဥ္က Supple ထိေသာ ေက်ာင္းေပ်ာ္ ေက်ာင္းသား ႀကီးမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။

ထိုစဥ္က အေပ်ာ္တမ္း၀င္ၾကေသာ UTCသင္တန္းဆိုတာ ရွိပါသည္။ သူတို႔ သင္တန္း တက္ေသာေန႔မ်ားတြင္ ယူနီေဖာင္းေတြႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ၾကပါသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ သူတို႔ ၏ ဖိနပ္သံေတြ၊ ဦးထုပ္ျပဳတ္က်သံေတြကို ဆရာ၊ဆရာမေတြ၏ စာသင္သံမ်ားၾကားတြင္ ၾကားေနရပါသည္။ တခ်ိဳ႕တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ ရိုးရာ၀တ္စံုမ်ားကုိ ၀တ္ဆင္ၿပီး ေက်ာင္း တက္ တတ္ၾကပါသည္။ ေရာင္စံုျဖာၿပီးလွေနေသာ စီးပြားေရးတကသိုလ္ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္ကေက်ာင္းစာအျပင္ အားကစား၊ အႏုပညာသင္တန္းမ်ား ရွိပါသည္။ ၀ါသနာပါ ရာကို လုပ္ႏိုင္ပါသည္။ အႏုပညာ သင္တန္းတြင္ အဆို ၊အက ၊အတီး ၊ပန္းခ်ီစသျဖင့္ သင္ႏိုင္ပါသည္။ အားကစားတြင္ ေရကူး၊ ေျပးခုန္ပစ္၊ ေဘာလံုး၊ ေျခလ်င္ႏွင့္ေတာင္တက္ စသျဖင့္ရွိပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔ေက်ာင္းတက္စဥ္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွေအာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအဖြဲ႕၀င္မ်ား ေတာင္တက္တာမွတ္မိပါသည္။ ၀ါသနာပါသူေတြ ၀င္ေရာက္ၾကပါ သည္။ စာေရးသူကေတာ့ ဘာသင္တန္းမွမတက္ျဖစ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကသင္၊ အဆုိသင္သည့္ Recreation Centre (RC)မွာ သြားေရာက္ အားေပးခဲ့တာ မွတ္မိပါသည္။

ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွာ ပထမႏွစ္တုန္းက စာေမးပြဲေျဖရသည္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ တစ္ရက္မွာ စီးပြားေရးမွ တိုင္းရင္းသားေပါငး္စံု မုန္႔ေရာင္းပြဲေတာ္ လုပ္ၾကသည္ကိုလည္း မွတ္မွတ္ရရရွိရ ပါသည္။ ထိုေန႔က တုိင္းရင္းသားေက်ာငး္သားေက်ာင္းသူမ်ားသည္ သူတုိ႔၏ ရိုးရာအကၤ်ီမ်ား၀တ္ဆင္ၿပီး ရိုးရာအစားအစာမ်ားကို ေရာင္းခ်ၾကပါသည္။ အလြန္လွပေသာ ျမင္ကြင္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တိုင္းရင္းသား၀တ္စံု အျပည့္အစံုက ာတ္ပံုေတြထဲမွာသာ ျမင္ဖူးရာမွ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကုိယ္တုိင္ ၀တ္ဆင္ၿပီးထားတာေတြ ေတြ႕ျမင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း သူတို႔ဘာသာစကားမ်ား ေျပာၾက။ ရယ္ေမာၾကႏွင့္ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာစရာ ျဖစ္ပါ သည္။

မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ ၁၉၇၀-၇၁ၾကားတြင္ ငလ်င္လႈပ္သည့္ အျဖစ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာငး္ေရာက္ၿပီးမွ အဲဒီရက္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငလ်င္လႈပ္မယ္ဆိုသည့္ သတင္း ေရာက္လာပါသည္။ ငလ်င္လႈပ္တာကို ႀကိဳတင္သိဖို႕ အလြန္ခက္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ဘယ္လိုက ဘယ္လိုကို သတင္းရသည္မသိပါ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၊ ဆရာဆရာမ အေတာ္မ်ားမ်ား ေက်ာငး္ေပၚမွဆင္းၿပီး ျမက္ခင္းေတြ လမ္းေတြမွာေနၾကတာ မွတ္မိပါသည္။ တခ်ိဳ႕ ဆရာ၊ဆရာမေတြကေတာ့ ေအာက္မဆင္းဘဲေက်ာင္းေပၚမွာ က်န္ခဲ့ တာ လည္းရွိပါသည္။ ငလ်င္လႈပ္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းေပၚ တေပ်ာ္တပါး ျပန္တက္ၾကသည္ကို မွတ္မိပါသည္။ ေနာက္မွတ္မိသည္ တစ္ခုမွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကၽြန္းဆြယ္ အားကစားပြဲ (5th SEAGAMES) ျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ ၾကည္ၾကည္ဟန္က အားကစားအဖြဲ႔ တစ္ဖြဲ႕၏ အလံကိုင္ရတာျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ကၽြန္းဆြယ္ မွာ ၀င္ၿပိဳင္သည္ကိုေတာ့ အမွတ္မရေတာ့ပါ။

အထက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းအရာအားလံုးသည္ စာေရးသူပညားဆည္းပူးခဲ့ေသာ ငါးႏွစ္တာအခ်ိန္အတြင္း စီးပြားေရးတကၠသိုလ္အေၾကာငး္ လြမ္းဆြတ္စရာ၊ တမ္းတစရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၄ခုႏွစ္တြင္ က်ေရာက္မည့္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၏ ႏွစ္(၄၀) ေျမာက္ ပတၱျမားရတုေန႔အတြက္ ေက်းဇူးႀကီးမားလွေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ သတိရလ်က္ ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Sunday, June 15, 2008

University Life Style

တခါတုံးက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ၄ ရက္ ေမ လ ျမင္ကြင္း

Saturday, June 14, 2008

Book Review

ပုံျပင္စာအုပ္မ်ားကုိမိတ္ဆက္ေပးမည္။

တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း ဘာသာျပန္ထားေသာ ပုံျပင္စာအုပ္ေလး ၃ အုပ္

မုံေရြး စာေပတုိက္မွ ထြက္ရွိလာပါျပီ။

မုိးျပိဳမွာစုိးတဲ့ ၾကက္ကေလးပိစိ

ဧျပီလ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္၎၊

ေခြးမေလး လက္စီ ႏွင့္ ပူစီေလးမ်ား

ဂၽြန္လ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္၎၊

ဂ်င္ဂ်ာမုန္႕ကေလး

ဂၽြန္လ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္၎

ထြက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့ဖူးၾကမည့္ပုံျပင္ကေလးေတြကိုခပ္တုိတုိ

ရုပ္ပုံေလးေတြက ခ်စ္စရာျဖင့္ ကေလးတုိ႕စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္မွာေသခ်ာပါသည္။

မုံေရြးစာေပတုိက္

အမွတ္ (၁၄၀) ၄၅ လမ္း (ထက္)

ဗုိလ္တေထာင္ျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕

ဖုံး - ၂၉၇၀၇၂