.jpg)
မိုုးမခစာအုုပ္စင္၊ ဂ်ဳနီယာ၀င္း၊ ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၃
စာအုပ္အမည္ - A Buddhist Pilgrims Progress
ေရးသားသူ - Khin Myo Chit
ဘာသာျပန္အမည္ - ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္း
ဘာသာျပန္သူ - ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း သခ်ာၤ
ထုတ္ေ၀သူ - လင္းလြန္းခင္စာေပ
တန္ဖုိး - ၁၂၀၀က်ပ္
အုပ္ေရ - ၅၀၀
မ်က္နွာဖုံး - Eagle
စာမ်က္နွာ - ၁၂၀ ခန္႕
ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၃ ေမလ
ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာလက္ရာျဖစ္ေသာ A Buddhist Pilgrims Progress ကိုဓမၼရိပ္မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္ေဖာ္ျပခဲ့ရာ သားျဖစ္သူေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းက ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ထားသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ စာအုပ္အျဖစ္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းမွာ စာမ်က္နွာ သုံးဆယ္ရွိ လက္နွိတ္စက္ရုိက္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ရာတြင္လည္း ေခါင္းစဥ္အေသးမ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေပးထားသည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ထုိေဆာင္းပါးမ်ားမွာ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း မရွိေသးေသာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏လက္ရာဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ (၁၉၅၃ - ၅၅) ခန္႕၊ သူ႕အသက္၄၀အရြယ္ခန္႕တြင္ သူ၏ငယ္ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစား သတိရမိသည္မွာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း အိမ္ရွိဘုရားစင္တြင္ ပန္းဆီးမီးစသည္တုိ႕ ကပ္လ်ဴျခင္း၊ သံယာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမး္ကပ္သည္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအတုိင္း နာခံက်င့္သုံးခဲ့သည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ သံသယစိတ္မ်ားျဖင့္ ဘာကိုမွ အယုံအၾကည္မရွိေတာ့ေသာ စိတ္ထားမ်ဴိးေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသနည္းဟု သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀သည္ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေနာင္ျဖစ္လာမည့္ဘ၀ကုိ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ရပ္မ်ားက အဆုံးအျဖစ္ေပးမည္ဟူသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ လုိရင္းအႏွစ္ခ်ဴပ္ေပေလာဟု နားလည္သလုိ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ေနာင္ဘ၀အတြက္ ယခုဘ၀တြင္ ေကာင္းတာကိုသာ လုပ္မည္။
ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ သူ႕ဘ၀တြင္ ထူးျခားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဗုိလ္သိန္းေဆြသည္ ဗုိ္လ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆုံးျပီးေနာက္ အေမရိကသုိ႕ ပညာေတာ္သင္သြားခဲ့ျပီး ျပန္လာေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးသမားေယာင္ေယာင္ျဖင့္ သူမရွိလွ်င္ ကမာၻၾကီးပ်က္သြားေတာ့္မည္ ဟူေသာပုံစံျဖင့္ သြားလာလွဴပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။ အမ်ားကေျပာၾကသည္မွာ သူသည္ သူ႕ကုိယ္သူ တစ္ေန႕ ၀န္ၾကီးခဴ်ပ္ျဖစ္မည္ဟု ေမ်ာ္လင့္ထားသူျဖစ္သည္တဲ့။ သူ႕လုိလူမ်ဴိးက လူ႕ေလာကကိုစြန္႕ခြာ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႕ ၀င္သြားသည္မွာ ထူးျခားပါသည္။ ေနာင္တြင္ သူ႕ဘဲြ႕အမည္မွာ ဦးသာသန၀ိသုဒၶိျဖစ္သည္။ ကုိလွေဖအမည္ရွိ ကုန္သည္တစ္ဦးသည္ ဂ်ပန္ေခတ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ယုိးဒယားနယ္စပ္ ရထားလမ္းေပါက္ေသာ နယ္စပ္တြင္ သူလ်ဴိလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူကၽႊမ္းက်င္စြာလုပ္ေသာ အလုပ္မ်ားမွာ ေတးဂီတ၊ စကားရည္လုပဲြ၊ စီးပြားေရး၊ ကိစၥမ်ဴိးစုံ လွသည္။ သူသည္ အာ၀ဇြန္းေကာင္းျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ သူလူ႕ဘ၀ကုိ စြန္႔လႊတ္ျပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားေတာ့ ဘဲြ႕အမည္ ဦး၀ိနယ (စြန္းလြန္းေက်ာင္းတုိက္ဆရာေတာ္ၾကီး) ျဖစ္လာသည္။ ထုိပုဂၢိဴလ္ႏွစ္ဦး ဘုန္းၾကိး၀တ္သြားသည္ဟူေသာ သတင္းသည္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ စိတ္ကုိလွဴပ္ရွားသြားေစလ်က္ ေဘာက္ေထာ္စြန္းလြန္းေက်ာင္းသို႕ သြားရန္ အားေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္က ထုိအျဖစ္ကုိ “ကၽြန္မကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းရင္းပါပဲ“ ဟု ေရးသားထားပါသည္။
ေခါင္းစဥ္အရ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ခရီးၾကမ္းဟု ဆုိသကဲ့သုိ႕ပင္ တရားရူဴျခင္း၊ တရားမွတ္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာလုိက္ျခင္း အစရွိေသာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ခံစားခဲ့ရသည့္ တရားထုိင္ျခင္း အေတြ႕အၾကဳံမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကဳံခဲ့ရပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေျပာမိေသာစကားမွာ-“ငါဘာေၾကာင့္မ်ား ဒါကုိ လုပ္မိပါလိမ့္၊ ဒီအလုပ္ကုိ လုပ္မိတာ မွားတာပဲ၊ ဒီတခါထုိင္ျပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါျပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ မထုိင္ေတာ့ဘူး“ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသသည္။ သုိ႕ေသာ္ရွဴရင္းနဲ႕ ၾကိဳးစားလုိက္ေသာအခါ ဆက္ရွဳ၍ ရလာသည္။ ရွဳလုိ႕ေတာင္ ေကာင္းလာသည္။ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဒုကၡအမ်ဴိးမ်ဳိးကုိ ခံစားေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရသာကို ခံစားလာရသည္။
ဒါဟာျဖင့္ တကယ္ေအးခ်မ္းပါလား၊ ဘယ္လုိ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိတာေတာင္ ေျပာရခက္ပါလား၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သန္႕ရွင္းသြားသည္ကုိ ခံစားလုိက္ရသည့္ ခ်မ္းသာမူမ်ူိး တခါမွ မေတြးဖူးပါလား.. ဟူ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိေတာ့ မျပတ္ေအာင္လုပ္သင့္သည္ဟူ၍ ခံစားမိလာရပုံမ်ားကုိ ဖတ္ရူၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ပိုင္းအခန္းမ်ားတြင္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ သာယာမိေသာ အာရုံနိမိတ္ပုံမ်ား၊ မိမိရွာေဖြေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ နက္နဲေသာ သဘာ၀တရားမဟုတ္ေသာ အေရာင္အလင္းမ်ာအေပၚ သာယာမိရာမွ ဗုဒၶ၏သေဘာတရားမ်ားနွင့္ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားရပုံမ်ား၊ ဟုိသည္ေရာက္ေနေသာ စိတ္ရုိင္းကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားရပုံ၊ ထိမူ သိမူ သတိျပဳသည့္ အေလ့အက်င့္မ်ား၊ ခႏၶာကိုယ္ေ၀ဒနာမ်ားကို သတိႏွင့္ကပ္လ်က္ သိေနေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပုံမ်ားကုိ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္မ်ား ေရးသားထားသည္။
တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္လာသည့္အက်ဴးိကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ သိလာတာျဖစ္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ တရားအားထုတ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာခရီးၾကမ္းအေၾကာင္း အဆုံးသတ္ပါေတာ့မည္။ သုိ႕ေသာ္ေရးသားျခင္း အဆုံးသတ္တာသာျဖစ္ျပီး ခရီးကေတာ့မျပီးေသးေၾကာင္း ဆုိထားပါသည္။ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ တစ္ေန႕တြင္ ဆရာေတာ္ဦး၀ိနယႏွင့္ ေတြ႕ဆုံစဥ္ ယခုလုိညီးညဴမိသည္မွာ “ေလာကမွာ လုပ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ စစ္ေတြပ ပဋိပကၡေတြ အျပည့္နဲ႕။ ဒါေတြအတြက္ ကိုယ္က ဘာလုပ္ေပးႏုိင္သလဲ။”
ဆရာေတာ္က ဤသုိ႕မိန္႕သည္။
“ေလာကမွာ အမ်ားအက်ဴိးအတြက္ကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ ျဖစ္လာတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းဟာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခု သိထားရမွာက အမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တုိင္က အရည္အခ်င္း ျပည့္၀ဖုိ႔လုိတယ္။ အရည္အခ်င္းျပည့္ေအာင္ လုပ္တဲ့ အေကာင္းဆုံးနည္းက သတိပဌာန္တရားပဲ။ သတိဦးေဆာင္တဲ့ ကမၼဌာန္းတရားပဲလုိ႕ ေျပာရမွာပဲ။
တရားကုိ ႏြံႏြံတာတာ အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူူး၊ အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္ရဲတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လွဴပ္ဘူး။ မဟာသတိပဌာနသုတၱန္ထဲမွာ ေဟာၾကားထားတာက သတိပဌာန္ တရားေတာ္သာလွ်င္ ဒုကၡအေပါင္းကို ေအာင္နုိင္ေသာနည္းလမး္ျဖစ္သည္လုိ႕ ဆိုထားတယ္။
အခ်ဴိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမူေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြကုိ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စ ထြက္ခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ေတာ ့ဒီလူေတြဟာ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သတိပဌာန္တရား ကင္းမဲ့ခဲ့လုိ႕ပဲ။ သတိပဌာန္တရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားရင္ ကိုယ့္ဘ၀က ေပးတဲ့တာ၀န္ကုိ ေကာင္းစြာ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္။“
ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္သည္ ဆရာေတာ္ဆက္လက္အမိန္႕ရွိသည့္အတုိင္း “မိမိမွာကမာၻကုိ အကိ်ဴးျပဳႏုိင္တဲ့အလုပ္ ရွိတယ္။ အဲဒီအလုပ္ကုိသာ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ပါ။ သတိပဌာန္တရားက အက်ဴိးျပဳလိမ့္မယ္။ အဲဒီအလုပ္ကေတာ့ စာေရးဖုိ႕ပဲ” ဟူေသာ ဆုံးမစကားကုိ နာခံလ်က္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာမွာ သည္စာအုပ္ကေလးကုိ ေရးျဖစ္သြားေၾကာင္းျဖင္ ့အဆုံးသတ္ထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment