ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဦးခင္ေမာင္လတ္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရ သုုိ႕

ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဦးခင္ေမာင္လတ္ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အမွတ္တရ သုုိ႕


(မိုုးမခ) ဧျပီ ၅၊ ၂၀၁၅







ေမေမၾကီးေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ၏၂၀၁၄ ေမလ ၁ ရက္ေန႕ ၉၉ ျပည့္ေမြးေန႕တုုန္းက ေၾသာ္…. ေနာက္ႏွစ္ ၂၀၁၅ ဆုုိရင္ ေမေမၾကီး ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ေတာ့မည္… ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္လဲ ၂၀၁၅ ၾသဂုုတ္လ ဆုုိႏွစ္တစ္ရာျပည့္ေတာ့မွာပဲ…. ဘာမ်ား အမွတ္တရ လုုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ…. စိတ္ကူးေပၚလာရာကေန ‘A Memory of my grandparents’ အမည္တပ္ျပီး အဂၤလိပ္လုုိစာတစ္အုုပ္ ေရးဖုုိ႕စိတ္ကူးရလာခဲ့ပါသည္။ သည္ေတာ့ သည္စိတ္ကူးကုုိ မိသားစုုနဲ႕ တုုိင္ပင္လုုိက္ေတာ့ သေဘာတူၾကသည္။ (သည္ေနရာမွာ ျဖတ္ေျပာရရင္ ကုုိယ့္ဘာသာကိုုယ့္စာေရးတာ မိသားစုုနဲ႕ တုုိ္င္ပင္စရာလုုိသလား… တျခား ေတာ့မဟုုတ္တဲ့ ကိုုယ့္အဘုုိးအဘြားအေၾကာင္း နွစ္တရာ အမွတ္တရ အဂၤလိပ္လုုိ ေရးတာလဲ ျဖစ္လုုိ႕ သည္ေနရာ မွာေတာ့လုုိပါသည္။ ေနာက္ပုုိင္းတြင္ ဘာေၾကာင့္ လုုိသလဲဆုုိတာ စာဖတ္သူမ်ား သိလာရမည္ ျဖစ္ပါသည္။) သေဘာတူ – ဆုုိတဲ့ စကားလုုံးက အလြယ္တကူ အေျဖထြက္လာတာ မွန္ေသာလည္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရတာ မလြယ္ပါ။ တကယ္စလုုပ္ေတာ့ တေျဖးေျဖး သိလာရသည္။



ဘဘၾကီး ေမေမၾကီး တုုိ႕ရဲ႕ ဓါတ္ပုုံေဟာင္းေတြ – စာအုုပ္ဘီဒုုိေဟာင္းေတြ – စာရြက္စာတမ္း အေဟာင္းအႏြမ္း အတုုိအစေတြ – ဖြဖုုိ႕ – ရွာဖုုိ႕ – မွတ္တမ္းေတြနဲ႕ ျပန္ျပီး ေကာက္ဖုုိ႕ ဆိုုတာ ဘယ္သူ႕ တာ၀န္ျဖစ္သြားသလဲ – ကၽြန္မ၏ မိခင္ တကၠသုုိလ္ေရႊရီ၀င္း ထံကုုိ ျဖစ္ပါသည္။ သူက စကတည္းက ဓါတ္ပုုံေဟာင္းမ်ား၊ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕အေၾကာင္း အထုုပတ ၱိမ်ား ကုုိ စုုေဆာင္းကာ ေရးမွတ္သိမ္းဆည္းတတ္သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မစာစတင္ေရးသားေနခ်ိန္က စလုုိ႕တေလ်ာက္လုုံး လုုိရင္လုုိသလုုိ ေတာင္းလုုိက္တုုိင္း အခ်က္အလက္မွန္သမွ် ေမေမခင္ဗ်ာ ျပန္ရွာေပးရ၊ ထုုတ္ရ၊ ေတာ္ေတာ္အလုုပ္မ်ားရပါသည္။



ကၽြန္မထုုိ ၂၀၁၄ ေမလကေန စိတ္ကူးရလာကတည္းက ေခါင္းစဥ္မ်ား တပ္ကာ ခုုွႏွစ္မ်ားအလုုိက္ ခဲြျပီး အၾကမ္းစေရးခ်ိန္ကစလုုိ႕ ညဘက္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကီး မုုိးခ်ဴပ္မွ အိပ္ျဖစ္သည္။ ေန႕စဥ္နွင့္အမ ွ်လည္း စိတ္ကူးထဲမွာ ဘယ္လုုိေရးရ၊ ခၽြတ္ရ၊ ဘယ္လုုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရ – ဒါကိုုပဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ ဓါတ္ပုုံမ်ားကုုိ ခုုနွစ္အလုုိက္ ျပန္စီကာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ကုုိမေမ့ေအာင္ မွတ္ခ်က္မ်ားနွင့္ သိမ္းဆည္းထားေသာလည္း တကယ္တန္းခ်ေရး ဘာေရးနဲ႕ က်န္သြားတာမ်ားက ျပန္စစ္တုုိင္း ေတြ႕ေတြ႕ေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္ျပန္သြား ေနရတာ ေတြကမ်ားေနသည္။ ဒါေၾကာင့္မုုိ႕ုလုုိ႕လဲ “အေရွ႕ကုုိ ေလ်ာက္ပါလုုိ႕ အေနာက္ကုုိတဲ့ ေမ်ာ္လုုိက္ရင္“ ေတးသီခ်င္းညီးေနရ တာေနာက္ဆုုံး ျပီးျပီဟုု လႊတ္လုုိက္မိတဲ့အခ်ိန္တုုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ေရးေနတဲ့ကာလတစ္ေလ်ာက္မွာ ေဖေဖ့ကုုိလည္း ျပန္ဖတ္ခုုိင္းကာ အဲဒစ္လုုပ္ခုုိင္းေနရပါသည္။



အရင္ကဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ အဂၤလိ္ပ္စာအုုပ္မ်ား ခ်ားစ္းဒစ္ကန္၊ ဘရႊန္ေတ၊ ဆာအာသာကြန္နင္ဒြိင္း၊ စတဲ့ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီစာအုုပ္္ၾကီးမ်ားကိုု ျပန္ဖတ္ရင္ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီ စတုုိင္မ်ားကုုိ စိတ္သြင္းမိသည္။ သူတုုိ႕ ေရးသားနည္းမ်ား၊ ဖဲြ႕ဆုုိပုုံမ်ားကုုိ အတုုယူျပီး ခံစားမိသည္။ တဖန္ ဘုုိင္အုုိဂရပ္ဖီ ပုုံစံဟာျဖင့္ ညီးေငြ႕စရာပဲ ဟုုခံစားမိကာ စတုုိင္ျပန္ေျပာင္းေရး ဖုုိ႕စိတ္ကူး ရလာသည္။ ထုုိ႕ေၾကာင့္ အမွတ္တရ စဲြလန္းခဲ့ရေသာ ဂ်ဴးမားတုုိ႕ ဘရန္စေတာ့ကာ တုုိ႕ ေသာမတ္စ္ဟာဒီ စတဲ့ အဂၤလိပ္စာအေရးအသားအတုုယူဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စာေပမ်ားကုုိ အရသာျပန္ယူကာ ဖတ္ရင္း သေဘာက်မိသည္။ သည္လုုိပုုံစံကုုိ ပုုိသေဘာက်တယ္ —— အဲဒါပုုိေကာင္းတယ္…… စသျဖင့္ စိတ္ကူးေနမိျပန္သည္။



ကၽြန္မေရးသားေနစဥ္ကာလမွာ အကုုိျဖစ္သူ ကာတြန္းေမာင္ရစ္ကုုိ လုုိအပ္ေသာပုုံမ်ား၊ ဓါတ္ပုုံတခ်ဴိ႕ ရွာခုုိင္း ဆဲြခိုုင္းေနရသည္။ တခါတရံ ေမေမက လာျပေသာ ဓါတ္ပုုံေဟာင္းမ်ား အခ်က္အလက္တခ်ဴိ႕ကုုိ မလုုိ မသုုံးဟုု ဆုုိကာ ျပန္သိမ္းခုုိင္းတာမ်ဴိး ကၽြန္မက လုုပ္မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ အေနာက္ကုုိ ျပန္လွန္ေလွာ္ ေရးေနမိရင္း … ဟုုိတရက္က ေမေမေျပာတာ မဆုုိးဘူးပဲ… ဟုုိဓါတ္ပုုံေဟာင္းက ျပန္သုုံးသင့္တယ္ … စသည္ျဖင့္ စိတ္ကူးေပၚလာကာ ေမေမ့ကုုိ ျပန္ေတာင္းေတာ့ ေမေမလဲ ဒုုကၡေရာက္ရသည္. သူလဲ ဘယ္နားျပန္သိမ္းမိသည္မသိ ျဖစ္ရသည္။ ေပးတုုနး္က ယူမထားဖူးဟုု တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာကာ ျပန္ရွာ ျပန္လွန္ လုုပ္ရပါသည္။ တအိမ္လုုံး ဘယ္သူမွ မနားရပါ။ ေရးတဲ့အလုုပ္ကုုိ ဒုုိင္ခံလုုပ္ေနေသာ ကၽြန္မကုုိသူတုုိ႕အားလုုံးက ညွာၾကပါသည္။ ဒါကုုိ အခြင့္အေရးယူကာ ကၽြန္မစိတ္ကူးမ်ား လြင့္ျပန္႕ေနသည့္အတုုိင္း စိတ္ကူးမ်ား သြားေလရာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္အျမဲတမ္း နေဘးကသူမ်ားကုုိ ေတာ္ေတာ္ၾကီး နွိတ္စက္ေနမိပါသည္။ ေနာက္ပုုိင္းတြင္ သူတုုိ႕ ကၽြန္မစာေရးေနေသာ အနား မလာရဲေတာ့ပါ။ တခုုခုု လွမ္းခုုိင္း လွမ္းရွာခုုိင္းမွာ ေၾကာက္ေနၾကပါသည္။ ဟုုတ္ပါသည္…. မိသားစုု ပံ့ပုုိးမူမပါပဲနဲ႕ သည္စာအုုပ္ မျဖစ္ႏုုိ္င္ပါ။



ဒီဇင္ဘာလ အျပီးဟုု မွႏ္ုုးကာေရးခဲ့ေသာလည္း စိတ္တုုိင္းမက်တက်ျဖင့္ ပီးသြားရသည္။ ဒါကုုိ အၾကမ္း ၂စုုံ ၃စုုံထုုတ္ကာ တရြက္ခ်င္းအေသးစိတ္ ၾကည့္ရင္းက ကၽြန္မက ကိုုယ့္ကုုိယ္ကိုု္ယ္စာဖတ္သူ ေနရာကေနခံစားမိသည္။ တခ်ဴိ႕ေနရာမ်ား အီေနတာ၊ အဆင္မေျပေသးတာမ်ားကုုိ အေပၚစီးကၾကည့္ေတာ့ ျမင္ရသလုုိ ေတြ႕ေနရေသးသည္။ ဒါေတြကုုိ ျပန္ျပင္ျပန္ေရး….. ေဖေဖ့ကိုုလည္း ျပန္ဖတ္ခုုိ္င္းကာ အကူအညီေတာင္းရသည္။ ဒါနဲ႕Index ထည့္ဖုုိ႕ စိတ္ကူးရကာ အင္ဒက္စ္ကုုိ နံမယ္စာရင္းလုုပ္ကာ တအိမ္သားလုုံးအကူအညီျဖင့္ ၀ုုိ္င္းလုုပ္ၾကပါသည္။ ဒါနဲ႕ အုုိေကဟုု ဆုုိကာ Kindle Ebook ထြက္သြားသည္။ အခုေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၅ ထဲေရာက္လာျပီ။ ဒါကုုိထုုတ္ဖုုိ႕ ရန္ေအာင္စာေပသုုိ႕ပိုု႕။ ပုုံႏွိပ္တိုုက္လက္ထဲသုုိ႕ေရာက္တာနဲ႕ အျမန္အျပီးအစီးဆုုိရင္ ၂ပတ္အတြင္း စာအုုပ္ျဖစ္ျပီ ဟုု ဆုုိပါသည္။ ဒါဆုုိ ၀မ္းသာစရာေပါ့။ မတ္လအတြင္းမွာ စာအုုပ္ျမင္ရေတာ့မည္။



စာမူကိုု ကၽြန္မကိုုယ္တုုိင္ ေ၀ါ့ဒ္နဲ႕ ရုုိက္ပါသည္။ ဓါတ္ပုုံေလးေအာက္ဒီဇုုိင္းကုုိ ကုုိယ္တိုုင္လုုပ္ပါသည္။ စရုုိက္တုုန္းက အဆင္ေျပမယ္ ဟုုဆုုိိထားေသာ အတုုိင္းအတာက တကယ္တန္းရုုိက္ဖုုိ႕လုုပ္ ေတာ့အရွည္က ၁လက္မခဲြ ပုုိေနသည္ ဆုုိသည္။ ဒါကုုိ ျပန္ျပင္ဖုုိ႕က ကၽြန္မဆီ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မူလက ၁၇၇ မ်က္နွာက စာရြက္အရွည္ကိုု တုုိလုုိက္ေတာ့ ၂၄၀ ျဖစ္သြားသည္။ ပုုံေတြေရာ စာေတြေရာ စာမ်က္နွာ နံပါတ္မ်ားကအစ ျပန္ေျပာင္းကုုန္ေတာ့သည္။ ပုုံတခ်ဴိ႕ကုုိ ျပန္ေလ်ာ့္ရပါသည္။ စာမ်ားက ျပန္ကာ စီရပါသည္။ ေနာက္ဆုုံးစာမ်က္နွာ ၁၉ ၉ မ်က္နွာ မွာ ရပ္။ ဒါထက္ေလ်ာ့လုုိ႕ ေတာ့မရပါ။ အင္ဒက္စ္က စာမ်က္နွာနံပါတ္မ်ား လဲြသြားခဲ့ျပီ။ ဒါကုုိ သာအစကျပန္လုုပ္ၾကရင္ မတ္လကုုန္ေတာင္မျပီးႏုုိင္။ မတတ္နိုုင္…. ဒါကိုုေတာ့ လႊတ္လုုိက္ရပီ။



စာအုုပ္အတြင္းက ဒီဇုုိင္းပုုံစံကုုိ ကၽြန္မဖတ္ေနေသာ ဆာအာသာကြန္နင္ဒြိုုင္း အတုုပတၱိဒီဇုုိင္းပုုံစံ (ဘရုုစ္ ၀က္စ္စာ ေရးသားျပီး ဆူရိုုစ့္၏ ဒီဇုုိင္းပုုံစံ)၊ ေသာမတ္ဟာဒီ အထုုပတၱိဒီဇုုိင္းပုုံစံ (ရုုိက္တာ အင္ ျဗိတိန္စီးရီးမွ) ကုုိ ေနာက္ဆုုံး ဆကာတင္ ေရြးထားပါသည္။ အတြင္းကာဗာပုုံမ်ားကုုိ အဲသည္လုုိပုုံစံမ်ဴိး၀င္ေအာင္လုုပ္ပါမည္။ ဒါကိုုကၽြန္မကုုိယ္တုုိင္ စိတ္တုုိင္းက် လုုပ္ထားသည္။ အေရာင္ကအစေပါ့။ အပိုုင္းမ်ားခဲြထားတာကုုိလည္း ကၽြန္မစိတ္ကူးအတုုိင္း ျဖစ္ေအာင္လုုပ္ထားပါသည္။ ထုုိစာအုုပ္မ်ား အတြင္းက ေ၇းသားထားေသာ စတုုိင္မ်ား၊ ဓါတ္ပုုံမ်ား၏ စာသား ေရးသားပုုံမ်ားကုုိ ကၽြန္မအတုုခုုိး ထားပါသည္။ ကိုုယ့္အဘုုိးအဘြားအေၾကာင္းမ်ား စာအုုပ္မိုု႕ တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းကုုိ အေသးစိတ္ ၾကည့္ကာ စိတ္ၾကိဳက္လုုပ္ထားပါသည္။ စာအုုပ္ကုုိ ျမင္လုုိက္တာနဲ႕ ဘဘၾကီးတုုိ႕ ေမေမၾကီးတိုု႕ကုုိ သတိရမိေအာင္ေပါ့။ ပုုံနွိတ္မွတ္တမ္း ကုုိအဂၤလိပ္ စာအုုပ္မ်ားဆီက ပုုံစံမ်ူးိကုုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့လာထားပါသည္။ အဖုုံးကုုိ ကုုိေမာင္ရစ္က တာ၀န္ယူေပးထားတာေၾကာင့္ အဖုုံးကုုိ သူ႕ပဲအပ္ပါမည္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးရွိတုုိင္းသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ဆုုိပါရင္ စာအုုပ္ေတာင္ ထြက္ဖုုိ႕ ၾကန္႕ၾကာဦးမည္ထင္ပါသည္။ ရန္ေအာင္စာေပက ကၽြန္မ ေမာင္ေလး ကိုုျပည့္ေက်ာ္က စာအုုပ္ကိစၥမ်ား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အကူအညီေပးတာေၾကာင့္ သူ႕လဲ အားမနာတမ္းခုုိင္းေနမိသည္။



ထုုိအေတာအတြင္းမွာ “ငါမ်ားရူးသြားပီလား“ ဟုု စိတ္ထဲျဖစ္မိသည္။ အလုုပ္က မပီးမွာကုုိ စုုိးရိမ္စိတ္ကမ်ားေနျပီး ရက္စဲြေတြေမ့ေလ်ာ့ကာ ခ်ိမ္းထားတာေတြ ကအစ ေမ့ကုန္ျပီ။ ေရးေနေသာ တခ်ဴိ႕စာမူမ်ားကုုိ ေရးပီးျပီလား ပိုု႕ျပီးပလားကအစ မသိေတာ့ပါ။ လုုပ္ျပီးသားအလုုပ္မ်ားကုုိ ပင္ မလုုပ္ရေသးဟုု စုုိးရိမ္ေသာက ျဖစ္တာေတြ မ်ားလာသည္။ ထုုိ႕ျပင္ စာစေရးကတည္းက ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကြန္ျပဴတာ၊ တက္ဘလက္ႏွင့္ မက္မုုိရီစတစ္မ်ားအေပၚ စိတ္မခ်မူ၊ မယုုံၾကည္မူမ်ား ယခုုကာလအတြင္း ပိုုမ်ားလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္မကုုိယ္ကၽြန္မ ရူးမ်ားေနျပီလားဟုု သံသယ ျဖစ္လာရပါသည္။ ေမေမၾကီး ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ ေျပာတာ သတိရသည္ … ဘာတဲ့ … ကုုိယ့္ကုုိယ္ကိုုယ္ ရူးေနျပီလားဟုု စိတ္ျဖစ္ေနသ၍ မရူးေသးပါ တဲ့။ ဒါဆုုိ ေတာ့မစုုိးရိမ္ရပါ။




ေဖေဖာ္၀ါရီလကုုန္ပိုု္ငး္နွင့္ မတ္လဆန္းေလာက္မွာ စာမူအျပီးအပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မစာအုုပ္သည္ မွန္းထားသည့္အတုုိင္း မတ္လကုုန္ သိုု႕မဟုုတ္ အေနာက္က်ဆုုံး ဧျပီလဆန္းေလာက္ဆိုု ထြက္ႏိုု္င္ပါသည္။



မတ္လဆန္းေလာက္မွာ The Irrawaddy Magazine ကေန ကၽြန္မ၏ အဂၤလိပ္လုုိ ဘေလာ့ဖတ္ရာကေန သည္စာအုုပ္အေၾကာင္းစိတ္၀င္စားျပီး ကၽြန္မထံ ဆက္သြယ္လာပါသည္။ သူတုုိ႕က သည္စာအုုပ္ မထြက္ခင္ သည္စာအုုပ္အေၾကာင္း ပရီဗ်ဴး (Preview) ေရးမည္ ဟုု ဆုုိပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ထုုိသုုိ႕ မဂၢဇင္း တစ္ခုုက စိတ္၀င္တစားရွိလာျခင္းအေပၚ အလြန္စိတ္လွဴပ္ရွားမိပါသည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲေတာ့ သည္စာအုုပ္ စိတ္၀င္စားသူ တစ္ေယာက္ေပၚလာတုုိင္း ဟုုတ္မွဟုုတ္ရဲ႕လား နွင့္မယုုံႏုုိင္ ျဖစ္ရပါသည္။ ကၽြန္မနွင့္ဂရုုတစုုိ္က္ လာေတြ႕ေသာ The Irrawaddy Magazine သုုိ႕ ကၽြန္မ၏ Introduction အခ်ဴိ႕နွင့္ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတိုု႕ အေၾကာင္းမ်ားကုုိ အတုုိခ်ဴပ္ျပန္စီစစ္ကာ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထုုိ႕ျပင္ အဖုုံးနမူနာကုုိလည္း ေတာင္းသျဖင့္ ေပးျဖစ္ပါသည္။ သူတုုိ႕က ယခုုလုုိ ကၽြန္မအား တေလးတစားလာေရာက္ ေမးျမန္းတာကုုိ ၾကဳံရသည့္အျဖစ္အတြက္ အထင္ၾကီးစရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ စာအုုပ္ကုုိ္ သူတုုိ႕က သူတုုိ႕တုုိက္က မိတ္ေဆြမ်ား ကပါစိတ္၀င္တစား ရွိေနၾကေၾကာင္းေျပာေတာ့ သိပ္အံ့ၾသမိပါသည္။ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕ အေၾကာင္းကိုု စာဖတ္သူမ်ားဘက္က စိတ၀င္တစားရွိျခင္းအတြက္ ကၽြန္မတုုိ႕အားလုုံး ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။



‘A Memory of My Grandpaents’ စာအုုပ္သည္ ယခုုသည္စာေရးေနသည့္ အခ်ိန္ မတ္လ တတိယအပတ္အေရာက္မွာေတာ့ ဖလင္ဆဲြသည့္ အဆင့္ကုုိ ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေရးေနသည့္ကာလတစ္ေလ်ာက္လုုံး ဘဘၾကီး ေမေမၾကီးတုုိ႕ကုုိ ပုုိျပီးသတိရ၊ ပိုုျပီးလြမ္းကာ၊ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာေတြကုုိ ဘယ္လုုိစာဖဲြ႕ရပါ့။ ေမေမၾကီး အေနာ္ရထာ စာအုုပ္ေရးစဥ္တုုန္းက သထုုံျမိဳ႕က သစ္တပင္ေအာက္မွာ ေမေမၾကီးက တရားထုုိင္ရင္းနဲ႕ ေရွးပုုဂံသူရဲေကာင္းမ်ားက ေပၚလာျပီး ကူညီေလမလားဟုု ေသာေမ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ တရားအားထုုတ္ခဲ့သတဲ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ဘဘၾကီးေမေမၾကီး တုုိ႕ရဲ႕အေငြ႕အသက္မ်ား ရွိေနတဲ့… ေဟာသည္ ျပည္ရိပ္သာ ျခံကေလးမွာ … မ်က္စိကုုိ (ခဏေလာက္ေတာ့) မွိတ္ကာ ဘဘၾကီးေမေမၾကီးတုုိ႕ကုုိ စိတ္ကူးျဖင့္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါသည္……….။



အခုုေတာ့…. ေဟာသည္….သူတုုိ႕ နွစ္ဦးရဲ႕ အမွတ္တရ စာအုုပ္…. ကၽြန္မ…. သူတုုိ႕ရဲ႕ခပ္တုုံးတုုံး ေျမးတစ္ေကာင္ရဲ႕… လက္ခ်က္နဲ႕…. သူတုုိ႕ အေၾကာင္းေတြကုုိ…… ဘာကုုိ ဘယ္လုုိ လ်ဴိ႕၀ွက္ထားရမွန္းမသိ….. ဘာကုုိ ဘယ္လုုိ ထုုတ္ေဖာ္ေရးရမွန္းမသိ…. သူေရးခ်င္သလုုိ…. သူေရးတတ္သလုုိ…… သူစိတ္ကူးထဲရွိသလုုိ….. သူ႕စိတ္ကုုိ လႊတ္ျပီး…….. အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ေရးခဲ့ … ခၽြတ္ခဲ့….. တဲ့…. ေဟာဒီ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ စာအုုပ္ကုုိ …… ေကာင္းကင္ဘုုံကေန……. ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကကာ…….. ၀မ္းသာေနမလား…….. ျပဳံးေနၾကမလား……… ေက်နပ္ေနၾကပါရဲ႕လား…………။