Friday, January 25, 2008

Give me a break! (We love our country-Part 2)

အပုိင္း ၂

၁၉၅၀ခုႏွစ္စာေပဗိမာန္ထုတ္အဂၤလိပ္စာဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ေရးသားခဲ့ေသာ

တုိ႕တုိင္းျပည္ စာအုပ္ကေလးမွျဖစ္ပါသည္။

တုိ႕တုိင္းျပည္

မ်ဴိးျခားလက္ေအာက္ ကၽြန္သေပါက္


ႏုိင္ငံတ၀န္းလုံးတြင္၀ံသာႏုအသင္းေပါင္း ၈၀၀၀ ေက်ာ္ရွိ၍အသင္း၀င္သိန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့၏။

တုိ႕တုိင္းျပည္ ရွိျပည္သူလူထုသည္သူတုိ႕၏ထက္ျမက္ေသာအသိဥာဏ္ျဖင့္

အေျခအေနမွန္ကုိေ၀ဖန္ပုိင္းျဖတ္လ်က္လြတ္လပ္စြာျပဳမူေဆာင္ရြက္ၾကေလသည္။ တုိ႕တုိင္းျပည္၏သမုိင္းေၾကာင္းသည္လည္းျပင္းထန္လြန္းေသာ

စိတ္ ဓါတ္၏ဒဏ္ကုိမခံရပ္ႏုိင္ဘဲတမ်ဳိးတဖုံေျပာင္းလြဲသြားရေလသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္၁၉၂၃ခုႏွစ္သုိ႕ေရာက္မွ၁၉၁၉ခုႏွစ္အိႏိၵယျပည္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဥပေဒဟုေခၚေသာ မြန္ေတဂူခ်န္စဖုိ႕ျပဳျပင္ေရးစီမံကိန္း(Montagu-Cheisford) ကုိျမန္မာႏုိင္ငံနွင့္လည္းသက္ဆုိင္ေစလ်က္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးကုိျပဳျပင္ေပးေလသည္။

ထုိစီမံကိန္းအရျမန္မာႏုိင္ငံသည္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးအုပ္ခ်ဴပ္ေသာျပည္နယ္ပါင္း၁၀၃ေနရာအထိ

တိုးခ်ဲ့လုိက္သည္။ထုိ၁၀၃ေနရာအနက္ေနရာ၈၀မွာေ၇ြးေကာက္တင္ေျမာက္ေသာအမတ္မ်ား

အတြက္ျဖစ္သည္။ထုိအခါကမဲဆႏၵေပးႏုိင္ခြင့္ရွိသူမွာလူ၂သန္းေလာက္ျဖစ္သည္။ က်န္၂၃ေနရာတြင္လက္ကုိင္ရာထူးအားေလ်ာ္စြာ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ရသူအမတ္၂ ဦးႏွင့္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ခန္႕ထားေသာအမတ္၂၁ေယာက္တုိ႕ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။ လက္ကိုင္ရာထူးအားေလ်ာ္ေဆာင္ရါက္ရသူအမတ္၂ဦးမွာဘုရင္ခံ မင္းၾကီး၏အုပ္ခ်ဴပ္ေရးေကာင္စီအဖဲြ႕တြင္ဘဏၰာေရး၀န္ၾကီးႏွင့္ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္ျဖင့္
ခန္႕ထားျခင္းခံရသူ ၂ ဦးတုိ႕ျဖစ္ၾကသည္။

အဆိုပါအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဴပ္ရာတြင္သိမ္းပုိက္ထားေသာဌာနမ်ားဟုေခၚသည္႕

အခ်ဴိ႕ေသာသီးသန္႕ဌာနမ်ားကုိဘုရင္ခံမင္းၾကီးကခန္႕ထားသည္႕ရာထူးလက္ကုိင္ရွိသူ၀န္ၾကီး ၂ဦးကအာဏာပုိင္စီမံခန္႕ခဲြၾကရသည္။လႊဲေျပာင္းေပးထားေသာဌာနမ်ားဟုေခၚသည့္က်န္ဌာနမ်ား

ကုိမူဥပေဒျပဳအဖဲြ႕သုိ႕ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ျခင္းခံရသည္႕အမတ္မ်ားအနက္မွ၀န္ၾကီးႏွစ္ဦးတုိ႕

ကစီမံခန္႕ခဲြၾကရသည္။ထုိ၀န္ၾကီး၂ဦးကုိဘုရင္ခံမင္းၾကီးပါတီအဖဲြ႕အင္အားေကာင္းရာသုိ႕လုိက္၍

ေရြးခ်ယ္ခန္႕ထားသည္။ သုိ႕ေသာ္ထုိ၀န္ၾကီး၂ဦးတုိ႕သည္ဥပေဒျပဳအဖဲြ႕ကုိတာ၀န္ခံ၍စီမံအုပ္ခ်ဴပ္ရေလရာဥပေဒျပဳအဖဲြ႕တြင္ အယုံအၾကည္မရွိအဆုိတင္သြင္း၍ျဖဳတ္ခ် ႏုိင္ခြင့္ရွိေလသည္။

ဤသုိ႕အုပ္ခ်ဴပ္ေရးတြင္ျဗိတိသွ်အစုိးရႏွင့္ျမန္မာျပည္သားတုိ႕သည္အုပ္ခ်ဴပ္မွဳအခြင့္အေရးကုိ

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခဲြေ၀ယူၾကသည္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ထုိအုပ္ခ်ဴပ္ေရးသစ္ကုိဒုိင္အာခီ(Dyarchy)

အုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္ဟုေခၚဆုိၾကသည္။ထုိစံနစ္၏အခ်ဴပ္အျခာကားဘုရင္ခံပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ပထမဦးဆုံးဘုရင္ခံမွာဆာဟာကုတ္ဗတၱလာ(SirHarcourtButler) ျဖစ္သည္။အထက္တြင္ဆ္ုိခဲ့ေသာဘုရင္ခံခန္႕၀န္ၾကီး၂ဦးတုိ႕သည္ျပည္ထဲ ေရးႏွင့္ဘာသာေရးဌာနတုိ႕ကုိလက္ကုိင္ထား၍ျပည္သူ႕ကုိယ္စားလွယ္တုိ႕မွေရြးခ်ယ္ေသာ

၀န္ၾကီးႏွစ္ဦးတုိ႕မွာသစ္ေတာေရးႏွင့္ပညာေရးဌာနတုိ႕ကုိကုိင္ရသည္။ ထုိအုပ္ခ်ဴပ္ေရးသစ္အရေဒသႏၱရကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဴပ္ခြင့္မ်ားရ၍ဒီစၾတိတ္ေကာင္စီ(DistrictCouncil) ႏွင့္ဆာကယဘုတ္(Circle Board) အဖြဲ႕မ်ားေပၚေပါက္လာ သည္။

ထုိအုပ္ခ်ဴပ္ေရးသည္ ၁၉၂၃ ခုႏွစ္တြင္အစျပဳသည္မွ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္အထိၾကာျမင့္ခဲ့ေလသည္။

ထုိဒုိင္အာခီအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္အရသုံးႏွစ္တၾကိမ္ေရြးေကာက္ပဲြက်င္းပရေလသည္။ တုိ႕တုိင္းျပည္တြင္ဒုိင္အာခီအသက္၀င္ မည္႕အခါ၌ဒုိင္အာခီကုိလက္ခံသင့္မခံသင့္ျပသ၁နာေပၚေပါက္လာသျဖင့္ ဂ်ီစီဘီေအ အမ်ဳိးသား

တပ္ဦးအဖဲြ႕ သည္ႏွစ္ျခမ္းကဲြသြားေလသည္။

ဦးဘေဖေခါင္းေဆာင္သည္႕၂၁ ဦးပါတီကအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္သစ္ကုိလက္ခံလ်က္ဦးခ်စ္လွဳိင္

္အမွဴးျပဳေသာ၀ံသာႏုအဖဲြ႕ကသပိတ္ေမွာက္ခဲ့ေလသည္။ေခါင္းေဆာင္ခ်င္းကြဲေၾကာင္းျပသည္႕

အတုိင္းေနာက္လုိက္မ်ားလည္းမီးခုိးေလွ်ာက္ကဲြလာခဲ့ၾကသည္။ထုိအခ်ိန္က၂၁ ဦးႏွင့္၀ံသာႏုအဖဲြ႕တုိ႕သည္စင္ျပဳိင္အဖဲြ႕ၾကီးႏွစ္ခုျဖစ္ လာသည္မွာတုိ႕တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းတြင္ေနာင္အခါအျမဲတေစယွဥ္ျပဳိင္လ်က္ေနမည္႕

အင္အားခဲြမ်ား၏ အစျဖစ္ေခ်သည္။ထုိအခါကပင္ေခတ္ပညာတက္လူမ်ားသည္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား

ဂုိဏ္းဂဏပါတီကဲြဲၾကသည္ကုိစက္ဆုတ္၇ြ႕ံရွာသည္မွအစျပဳ၍နားလည္က်ြမ္းက်င္မွသာသူမ်ား၏ လိမ္လည္လွည္႕ျဖားမွဳမွလြတ္ကင္းမည္ကုိေျမွာ္မွန္းမိသည္႕အေလ်က္ႏုိင္ငံေရးကုိစိတ္ပါ၀င္စား

စြာေလ့လာလုိက္စားခဲ့ၾကသည္။

၁၉၂၈ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးႏွင့္စပ္လ်င္း၍စစ္ေဆးစုံစမ္းကာအစီရင္ခံရန္ျဗိသွ်အစုိးရတုိ႕

ကဆာဂၽြန္ဆုိင္မြန္(SirJohnSimon)ေခါင္းေဆာင္ေသာေကာ္မရွင္အဖဲြ႕(Commission) တဖဲြ႕ကုိေစလႊတ္ခဲ့ေလသည္။ ထုိအဖဲြ႕ႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကလည္းကုိယ္စားလွယ္အဖဲြ႕ကုိဖဲြ႕စည္း ေလသည္။ထုိကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕သည္လည္းးေကာင္း၊ ဆုိင္မြန္ေကာ္မရွင္အဖဲြ႕သည္လည္းေကာင္း၊

ျမန္မာ ျပည္ကုိအိႏိၵယျပည္မွခဲြထြက္၍အုပ္ခ်ဴပ္ရန္ေထာက္ခံခ်က္မ်ားျဖင့္သီးျခားအစီခံၾကေလသည္။

ျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကလည္း၁၉၂၉ခု၊ေဖေဖာ္၀ါရီလ၁၈ ရက္ေန႕တြင္ျမန္မာျပည္အားအိႏိၵယျပည္မွခဲြထုတ္ ရန္အဆုိကုိမဲမခဲြရဘဲႏွင့္ဆုံးျဖတ္အတည္ျပဳခဲ့ေလသည္။

ထုိ႕ျပင္ဆုိင္မြန္ေကာ္မရွင္၏ခဲြခြာေရးေထာက္ခံခ်က္ႏွင့္စပ္လ်င္း၍ျမန္မာျပည္အစုိးရ၏

သေဘာထားကုိ

ျဗိတိသွ်အစုိးရကေမးျမန္းေသာအခါျမန္မာျပည္အစုိးရကခဲြခြာေရးကုိလုိလားေၾကာင္း

အတိအလင္းျပန္

ၾကားခဲ့ေလသည္။ထုိအခါကတဲြေရး ခဲြေရးျပသာနာသည္တုိ႕တုိင္းျပည္သူျပည္သားမ်ားအားႏုိင္ငံေရးတြင္ပုိမုိ၍စိတ္၀င္ စားခဲ့ေလသည္။တုိ႕တုိင္းျပည္သူျပည္သားမ်ားအားႏုိင္ငံေရးတြင္ပုိမုိ၍စိတ္၀င္စားခဲ့ေလသည္။ ဤကိစၥႏွင့္စပ္ လွ်င္း၍လန္ဒန္ျမဳိ႕ေတာ္၌လည္း ၁၉၃၀ ျပည္႕ႏွစ္တြင္တၾကိမ္၊ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္တြင္တၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ က်င္းပေသာမ်က္ႏွာစုံညီအစည္းအေ၀းေဆးေႏြးပဲြသုိ႕ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားတက္

ေရာက္ၾကရ သည္။

ဦးဘေဖေခါင္းေဆာင္သည္႕ ၂၁ ဦးပါတီပါတီကအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္သစ္ကုိလက္ခံလ်က္ဦးခ်စ္လွဳိင္အမွဴးျပဳ ေသာ၀ံသာႏုအဖဲြ႕ကသပိတ္ေမွာက္ခဲ့ေလသည္။ေခါင္းေဆာင္ခ်င္းကဲြေၾကာင္းျပသည္႕

အတုိင္းေနာက္လုိက္ မ်ားလည္းမီးခုိးေလွ်ာက္ကဲြလာခဲ့ၾကသည္။ထုိအခိ်န္က ၂၁ ဦးႏွင့္၀ံသာႏုအဖဲြ႕တုိ႕သည္စင္ျပိဳင္အဖဲြ႕ၾကီးႏွစ္

ခုျဖစ္လာသည္မွာတုိ႕တုိင္းျပည္ႏိုင္ငံေရးသမုိင္းတြင္ေနာင္အခါအျမဲတေစယွဥ္ျပဳိင္လ်က္

ေနမည္႕အင္အားခဲြ မ်ား၏အစျဖစ္ေခ်သည္။ထုိအခ်ိန္ကပင္ေခတ္ပညာတတ္တက္လူမ်ား သည္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ဂုဏ္းဂဏပါတီကဲြၾကသည္ကုိစက္ဆုပ္ရြံရွာသည္မွအစျပဳ၍နားလည္ကၽြမ္းက်င္မွသာသူမ်ား၏

လိမ္လည္ လွည္႕ျဖားမွဳမွလြတ္ကင္းမည္ကုိေျမွာ္မွန္းမိသည္႕အေလ်ာက္ႏုိင္ငံေရးကုိစိတ္ပါ၀င္စားစြာ

ေလ့လာလုိက္စားခဲ့

ၾကသည္။

၁၉၂၈ ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးႏွင့္စပ္လ်င္း၍စစ္ေဆးစုံစမ္းကာအစီရင္ခံေစရန္ျဗိတိသွ်

အစုိးရတုိ႕ ကဆာဂၽြန္ဆုိင္မြန္(ွSir John Simon) ေခါင္းေဆာင္ေသာေကာ္မရွင္အဖဲြ႕(Commission)တဖဲြ႕ကုိေစလႊတ္ခဲ့ ေလသည္။ ထုိအဖဲြ႕ႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကလည္းကုိယ္စားလွယ္အဖဲြ႕ တခုကုိဖဲြ႕စည္းေလသည္။ထုိကုိယ္စားလွယ္အဖဲြ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ဆုိင္မြန္ေကာ္မရွင္အဖဲြ႕သည္လည္း ေကာင္း၊ျမန္မာျပည္ကုိအိႏၵိယျပည္မွခဲြထုတ္၍အုပ္ခ်ဴပ္ရန္ေထာက္ခံခ်က္မ်ားျဖင့္သီးျခားအစီရင္ခံ

ံၾကေလ သည္။ျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကလည္း ၁၉၂၉ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈ ရက္န႕တြင္ျမန္မာျပည္အား အိႏိၵယျပည္မွခဲြထုတ္ရန္အဆုိကုိမဲခဲြရပဲႏွင့္ဆုံးျဖတ္အတည္ျပဳခဲ့ေလသည္။

ထုိ႕ျပင္ဆုိင္မြန္ေကာ္မရွင္၏ေကာ္မရွင္၏ခဲြေရးေထာက္ခံခ်က္ႏွင့္စပ္လွ်င္း၍ျမန္မာျပည္အစုိးရ၏

သေဘာထား ကုိျဗိတိသွ်အစုိးရကေမးျမန္ေသာအခါျမန္မာျပည္အစုိးရကခဲြခြာေရးကုိလုိလားေၾကာင္းအတိ

အလင္းျပန္ၾကား ခဲ့ေလသည္။ထုိအခါကတဲြေရးခဲြေရးျပသာနာသည္တုိ႕တုိင္းျပည္သူျပည္သားမ်ားအားႏုိင္ငံေရးတြင္

ပုိမုိ၍စိတ္ ၀င္စားခဲ့ေလသည္။ဤကိစၥႏွင့္စပ္လွ်င္း၍လန္ဒန္ျမဳိ႕ေတာ္၌လညး္ ၁၉၃၀ ျပည္႕ႏွစ္တြင္တၾကိမ္၊ ၁၉၃၁ ခုနွစ္ တြင္၊ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္က်င္းပေသာမ်က္ႏွာစုံညီအစည္းအေ၀းေဆြးေႏြးပဲြသုိ႕ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္

ေတာ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကရသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္က်င္းပေသာေရြးေကာက္ပဲြမွာအခ်ိန္က်ေရာက္၍က်င္းပေသာသာမန္ဒုိင္အာခီ ေရြးေကာက္ပဲြပင္ျဖစ္ေသာ္လည္းတဲြေရးခဲြေရးျပသာနာကုိဆုံးျဖတ္ရန္အထူးေရြးေကာက္ပဲြ

ြကဲ့သုိ႕လည္းျဖစ္ခဲ့ရ သည္။တြဲေရးေခါင္းေဆာင္တုိ႕မွာဦးခ်စ္လွဴိင္၊ေဒါက္တာဘေမာ္၊သာယာ၀တီဦးပုတုိ႕ျဖစ္၍ ခဲြေရးဖက္မွထင္ ရွားေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာဦးဘေဖအစရွိသည္႕ငါးပြင့္ဆုိင္အဖဲြ႕၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။

ေရြးေကာက္ပဲြျပီးေသာအခါျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္က ၁၉၃၂ ခုဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႕တြင္ခဲြေရးကုိ ခၽႊင္းခ်က္ႏွင့္ကန္႕ကြက္သည္႕ဥပေဒတခုကုိအတည္ျပဳၾကေလသည္။ေနာက္ဆုံးတြင္ျဗိတိသွ်

ပါလီမန္ကပင္ ေကာ္မတီတခုကုိဖဲြ႕စည္းေစျပီးေနာက္ခဲြေေ၇း တဲြေရးကိစၥကုိသာမကျမန္မာျပည္ႏွင့္အိႏိၵယျပည္တုိ႕၏အုပ္ ခ်ဴပ္ေရး ႏွင့္သက္ဆ္ုိင္ေသာအၾကံေပးခ်က္မ်ားကုိလည္းတင္ျပေစသည္။ထုိေကာ္မတီ၏အစီရင္ခံစာကုိမူ တည္၍ျဗိတိသွ်ပါလီမာန္က ၁၉၃၅ ခုအိႏိၵယအက္ဥပေဒႏွင့္ ၁၉၃၅ ခုျမန္မာျပည္အက္ဥပေဒဟုတြင္ေသာ ဥပေဒႏွစ္ခုကုိျပဌာန္းခဲ့ၾကေလသည္။ထုိျမန္မာျပည္အက္ဥပေဒသည္ ၁၉၃၇ ခုဧျပီလ ၁ ရက္ေန႕တြင္တုိ႕ တုိင္းျပည္၌စတင္အတည္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထုိအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္အရ ျမန္မာျပည္ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္အထက္လႊတ္ေတာ္၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ဟု ေခၚေသာလႊတ္ေတာ္အမတ္၃၆ ေယာက္ပါ၀င္သည္။ ထုိ ၃၆ ေယာက္အနက္ထက္၀က္ကုိေအာက္လႊတ္ ေတာ္မွေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည္။က်န္ ၁၈ ေယာက္ကုိဘုရင္ခံမင္းၾကီးကတုိက္ရုိက္ခန္႕ထားေလသည္။ အထက္လႊတ္ေတာ္တြင္နာယကအျဖစ္ေဆာင္ရြက္အုပ္ခ်ဴပ္ရေသာအရာရွိအားအထက္

လႊတ္ေတာ္အမတ္ မ်ားကေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္၍အထက္လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌဟုအမည္တြင္ေလသည္။

ေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္မူအမတ္ေပါင္း ၁၃၂ ေယာက္ပါ၀င္၍ထုိအမတ္အားလုံးတုိ႕အားအသီးသီးေသာမဲ ဆႏၵနယ္ပယ္မ်ားႏွင့္အသင္းအဖဲြ႕တုိ႕ကေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ၾကရေလသည္။

ေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္ နာယကအျဖစ္ေဆာင္ရြက္သူကုိေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္၍

ေအာက္လႊတ္ ေတာ္ဥကၠဌဟုေခၚတြင္ေလသည္။

ထုိလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္အထက္တြင္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးအားကူူညီအၾကံေပးရေသာအစုိးရ၀န္ၾကီး

အဖဲြ႕ရွိေလသည္။

အၾကံညဏ္ေပးရေသာကိစၥမ်ားမွာဘုရင္ခံမင္းၾကီးသေဘာအတုိင္းဆုံးျဖတ္စီမံရမည္ဟ

ုအတိအက်သတ္မွတ္ ထားေသာကိစၥတုိကမွတပါးက်န္ကိစၥအ၀၀တုိ႕ႏွင့္စပ္လ်င္း၍ထုိအစုိးရ၀န္ၾကီးအဖဲြ႕က

ဘုရင္ခံမင္းၾကီးအားကူ ညီေပးရသည္။ဘုရင္ခံမင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ဆုံးျဖတ္စီရင္ရမည္႕ကိစၥမ်ားတြင္ကာကြယ္ေရးႏုိင္ငံေရး

ေငြေၾကး ဆုိင္ရာအေရးႏွင့္ခၽြင္းခ်န္ထားေသာတုိင္းရင္းသားျပည္နယ္ကေလးမ်ားအရစသည္တုိ႕ပါ၀င္သည္။

ထုိ႕ျပင္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးတြင္အခ်ဴိ႕အခ်ဴိ႕ေသာကိစၥမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာအထူးတာ၀န္၀တၱရားမ်ား

ဟူ၍ရွိ ေသးသည္။ထုိကိစၥမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္လာလွ်င္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးသည္မိမိတဦးတည္း၏ဆုံးျဖတ္

ခ်က္ျဖင့္စီမံ ေဆာင္ရြက္ရေလသည္။ထုိအထူးတာ၀န္၀တၱရားမ်ားမွာအဓိကအားျဖင့္တုိင္းျပည္ျငိမ္းခ်မ္းေရး

တြင္ၾကီးမား ေသာအေႏွာက္အယွက္ေဘးအႏၱရယ္ႏွင့္ၾကဳံလာေသာ္တဦးတည္းတာ၀န္ခံကာတားဆီး

ကာကြယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံ ေရး၊ႏုိင္ငံေတာ္၏ဘဏၰာေရးကုိထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးစသည္တုိ႕ျဖစ္သည္။

ထုိသုုိ႕ေသာအထူးကိစၥမ်ားမွတပါးအျခားေသာကိစၥအ၀၀တုိ႕တြင္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးသည္

အစုိးရအဖဲြ႕၀န္ၾကီး

မ်ား၏အၾကံဥာဏ္ေပးခ်က္ကိုလုိက္နာ၍တုိင္းျပည္ကုိစီမံအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစည္းမ်ဥ္းဥပေဒအုပ္ခ်ဴပ္၍

မျဖစ္ႏုိင္

ေလာက္ ေသာအေျခအေနအေၾကာင္းကိစၥေပၚေပါက္လာလွ်င္ထုိအခါမ်ဴိးတြင္ဘုရင္ခံမင္းၾကီးသည္

အုပ္ခ်ဴပ္ေရးအာ ဏာဟူသမွ်နွင့္ဥပေဒျပဳအာဏာဟူသမွ်တုိ႕ကုိအားလုံးသိမ္းယူ၍မိမိသေဘာက်အုပ္ခ်ဴပ္ႏုိင္ခြင့္ရွိ

သည္ဟု အုပ္ခ်ဴပ္ေရးစည္းမ်ဥ္းဥပေဒအပုိဒ္ ၁၃၉ ၌ခြင့္ျပဳထားေလသည္။

ထုိေခတ္အတြင္း၌လႊတ္ေတာ္၏ျပင္ပတုိင္းျပည္တ၀န္းတြင္မည္သုိ႕ေသာႏုိင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳမ်ား

ရွိသည္ကုိေစ့ငုရန္လုိေပေသးသည္။၁၉၂၉ ႏွစ္၌ကမာၻတခုလုံးသုိ႕အႏွံ႕အျပားဂယက္ရုိက္ခတ္လုိက္ေသာ

စီးပြားေရး က်ပ္တည္းမွဳဒဏ္ခ်က္တြင္တုိင္းျပည္သည္လည္းျပင္းျပင္းထန္ထန္အလူးအလဲခံလုိက္ရသည္။

စားေသာက္ ေနထုိင္ေရးက်ဥ္းေျမာင္းက်ပ္တည္းလာသည္ႏွင့္အမွ်တုိ႕တုိင္းျပည္သားတုိ႕၏စိတ္တြင္”သား

သမီးမေကာင္းမိဘေခါင္း”“တုိင္းျပည္မေကာင္းဘုရင္ေခါင္း” ဟူဘိသကဲ့သုိ႕မလြတ္လပ္ေသာဘ၀ကုိရြံ႕ရွာမုန္းတီးကာမ်ဳိး ျခားအရွင္ေအာက္ကၽြန္သေပါက္အျဖစ္ဆုိးမွလြတ္ေျမာက္လုိေသာဆႏၵသည္ပုိမုိ၍ျပင္းျပလာခဲ့သည္။

တုိ႕အလတြက္စီးပြားေရးစံနစ္ကုိၾကဳိးကုိင္ေသာအုပ္ခ်ဴပ္သူတို႕၏အခ်ဴပ္အခ်ာကုိတြန္းလွန္ပယ္

ဖ်က္ရန္အခ်ဴိ႕ကၾကိဳး စားေလေတာ့သည္။

သို႕ျဖစ္ေလရာ ၁၉၃၀ ျပည္႕နွစ္တြင္အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံဆာခ်ားအင္းနစ္ (Sir Charles Innes)

သည္ေခတၱခြင့္ ယူသျဖင့္အမ်ဴိးသားဘုရင္ခံဆာေဂ်ေအေမာင္ၾကီးအားေခတၱတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေစရာ

ထန္းသီးေၾကြခုိက္က်ီး နင္းလုိက္သုိ႕သူ၏လက္ထက္တြင္သာယာ၀တီနယ္မွဆရာစံေခါင္းေဆာင္ေသာေတာင္သူ

လယ္သမားတုိ႕ သည္ဂဠဳန္တပ္သားမ်ားဟူေသာအမည္ျဖင့္ထၾကြပုန္ကန္ၾကသည္။

ထုိ္ပုန္ကန္မွဳမွာအေကာင္အထည္အားျဖင့္လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ျပႏုိင္ေသာအက်ဳိးအျမတ္မရွိခဲ့

ေသာ္လည္းတုိ႕ တုိင္းျပည္သားလူထု၏ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓါတ္ကုိမူတုိးတက္ျပင္းထန္ခဲ့ေစသည္။စည္းစံနစ္အ

ေျမာ္အျမင္ကင္းမဲ့ေသာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္း၏ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကုိ လည္းသိျမင္ေအာင္လူထုအားလက္ေတြ႕

သင္ျပလုိက္ေလသည္။စီးပြားေရးနယ္ပယ္၌လည္းေကာင္း၊လူမ်ဴိးေရးရာ၌လည္းေကာင္း၊ စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမွဳဖက္၌လည္း ေကာင္း၊ အျမင္သန္ရန္လွဳံ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ေလသည္။

တုိ႕တုိင္းျပည္တြင္အရင္းရွင္ႏုိင္ငံျခားသားတုိ႕တုိက္တာလယ္ယာတုိ႕ျဖင့္မေတာင့္မတ

ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသ ေလာက္တုိ႕တုိင္းျပည္သားတုိ႕မွာေန႕ႏွင့္ညအလ်င္းမွီေအာင္စားေသာက္ေနထုိင္ေရးပင

္မလုံေလာက္ခဲ့ေခ်။ ထုိသုုိ႕က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းလာသည္ကုိမ်က္ျမင္ေတြ႕ရေသာအခါထုိဒုကၡအေပါင္းတုိ႕၏

သက္သာေပါ့ပါး ရာသည္မ်ဴိးျခားအစုိးရ၏လက္ေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းမွဳ၌သာတည္သည္

္ကုိရိပ္စားမိသည္႕ အတုိင္းအထူးသျဖင့္အမ်ဴိးသားလြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓါတ္တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

ထုိေခတ္ကႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ေရွးကမၾကားဖူးခဲ့ေသးေသာေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္

တတုိင္းျပည္လုံး၏ကၽြန္ ဘ၀မုန္းတီးေရးစိတ္ဓါတ္ကုိေသြးထုိးေပးလုိက္သူမ်ားမွာသခင္ပါတီဟုတြင္မည္႕ဒုိ႕ဗမာအစည္း

အရုံးၾကီးပင္ ျဖစ္ေလသည္။သခင္ဘေသာင္၊သခင္ဗစိန္၊သခင္သိန္းေမာင္၊သခင္ညီ၊သခင္ေလးေမာင္စ

ေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ သခင္အစည္းအရုံးအုပ္ျမစ္ခ်သူမ်ားအျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ရေပမည္။

“ဗမာျပည္သည္တုိ႕ျပည္””ဗမာစာသည္တုိ႕စာ” ”ဗမာစကားသည္တုိ႕စကား”အစရွိသည္ျဖင့္တုိ႕ဗမာ၀ါဒကုိ သရုပ္ေဖာ္ေသာေၾကြးေက်ာ္သံမ်ားသည္ျပည္သူလူထု၏စိတ္ဓါတ္ကုိသိမ္းက်ဴံးယူငင္ႏုိင္ခဲ့သည္။

”လာမည္႕ ေဘးေျပးေတြ႕”ဟူေသာရဲရဲေတာက္စကားသည္ထုိအခါကစ၍လက္သုံးစကားျဖစ္လာသည္။

တုိ႕ဗမာသီခ်င္း၊ သုံးေရာင္ခ်ယ္အလံစေသာကၽြန္ဘ၀ေတာ္လွန္ေရးအထိမ္းအမွတ္မ်ားမွာထုိအခ်ိန္မွစ၍

ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီး ျပီးသည္အထိတုိ႕တုိင္းျပည္သားလူထုအမ်ားအားတက္သေရာေထာက္ခံသုံးစဲြခဲ့ေသာ

တကယ့္အမ်ဴိးသား

အထိမ္းအမွတ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာလူငယ္လူရြယ္မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္မုိက္ရူးရဲတဇြတ္ထုိး၀ါဒသမားမ်ား

အျဖစ္ျဖင့္အစုိးရ ရပ္ကြက္မ်ားမွယူဆၾကသည္။သုိ႕ရာတြင္ေနာင္အခါ၌တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးအား

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားမ်ားကသာလွ်င္လူအင္အားျဖည္႕တင္းေပးသကဲ့သုိ႕ရွိခဲ့ရာေက်ာင္းသားမ်ားက

သာလွ်င္လူအင္အားျဖည္႕ တင္းေပးသကဲ့သုိ႕ရွိခဲ့ရာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတုိ႕၏အမိအဖျဖစ္ေသာလူထုၾကီးသည္လည္း

တုိ႕ဗမာအ စည္းအရုံးအေပၚ၌ပုိမုိ၍ယုံၾကည္အားကုိးစိတ္ေပၚလာသည္။

ထုိအခ်ိန္မွာသခင္ႏု၊သခင္ေအာင္ဆန္း၊ကုိဘဟိန္း၊ ကုိဘေဆြတုိ႕သည္ပညာေရးနယ္ပယ္မွႏုိင္ငံေရးနယ္ ပယ္သုိ႕ကူးေျပာင္းလုိက္ၾကေသာအခါသမယပင္ျဖစ္သည္။လက္၀ဲသေဘာမ်ားတုိ႕တုိင္းျပည္၍

သေႏၶတည္ေသာအခ်ိန္ေပတည္း။ ထုိအခါ၌တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးၾကီး၏ထင္ရွားေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားအျပင္သခင္ကုိယ္ေတာ္မွဳိင္း(ဆရာလြန္း)၊သခင္ဦးေမာင္ၾကီး(လယ္တီပဏိတ)၊ သခင္ျမ၊သခင္သန္းထြန္း၊သခင္စုိး၊သခင္လွေဖ၊ သခင္တင္ေမာင္၊သခင္စံထြန္းလွ၊သခင္ေအာင္ဗလ စသည္တုိ႕ျဖစ္သည္။

၁၉၃၇ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၁ ရက္ေန႕မွအစျပဳ၍အထက္တြင္ဆုိခဲ့ေသာျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဴပ္ေရးသစ္သည္ ၉၁ဌာန အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဟူေသာအဂၤလိပ္ကေပးေသာအမည္ႏွင့္အသက္၀င္ခဲ့သည္။တုိ႕တုိင္းျပည္၏

လုံး၀လြတ္လပ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ဤ၉၁ဌာနအုပ္ခ်ဴပ္ေရးသည္အလွမ္းကြာေ၀းေသးသည္ဟူ၍ထုိအုပ္ခ်ဴပ္ေရးကိ

ုအျပင္းထန္ ဆုံးကန္႕ကြက္သူမ်ားမွတုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးၾကီးပင္တည္း။

စုတ္ပဲ့ႏုံခ်ာေသာ၉၁ဌာနအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္ကုိအတြင္းလမ္းအျပင္လမ္းႏွစ္လမ္းစလုံးျဖင့္

့တုိက္ျဖတ္ရန္အလုိ႕ ဌါသခင္ျမ(သာယာ၀တီ)၊သခင္အံ့ၾကီး(ပခုကၠဴ)၊သခင္လွတင္(ဇလြန္) တုိ႕သည္သခင္ပါတီအမတ္မ်ား အျဖစ္လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွေန၍တုိက္ဖ်က္ရန္တုိင္းျပည္တ၀န္းလုံးရွိလူထုအင္အားစုမ်ားျဖစ္ေသာ

အရင္းရွင္ ကုမၸဏီၾကီးမ်ားကုိပထမဆုံးအၾကိမ္စည္းရုံး၍ေပးခဲ့ၾကသည္။ထုိအခါကအုပ္ျမစ္ခ်ခဲ့ေသာအလုပ္

သမားစည္းရုံး မွဳအင္အားသည္တစတစအရွိန္ၾကီးျမင့္လာရကားတုိ႕တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြတါင္

အေရးအၾကီးဆုံး တပ္ဦးၾကီးသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္၌ေဒါက္တာဘေမာ္၏ညြန္႕ေပါင္းအစုိးရအာဏာရေနသည္႕အခ်ိန္တြင္အရင္းရွင္အုပ္ခ်ဴပ္ေရး

စံနစ္ ႏွင့္ပထမတုိက္ပဲြဆင္ႏဲႊခဲ့ရေလသည္။ေရနံေျမအလုပ္သမားမ်ား၏ရသင့္ရထုိက္ေသာအခြင့္အ

ေရးမ်ားကိုဆုိင္ ရာဆိုင္ရာကုမၸဏီမ်ားထံ၌ေတာင္းဆ္ိုၾကသည္မွအစျပဳ၍အရင္းရွင္နယ္ခ်ဲ႕စံနစ္၏ဆုိးရြားရက္စက္

ေသာဖိႏွိပ္ ခ်ဴပ္ခ်ယ္မွဳမ်ားသည္ဗူးေပၚသလုိေပၚကာတုိ႕တုိင္းျပည္တခုလုံးအားအႏုိးၾကားၾကီးႏုိးၾကားေအာင္

အေၾကာင္း ကိစၥမ်ားစဥ္တုိက္ဆက္တုိက္ေပၚေပါက္ေစသည္။

ေရနံေျမသပိတ္သမားမ်ားမွာအရုိက္အႏွက္အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ၾကရသည္။သူတုိ႕ႏွင့္တဲြ၍

ေက်ာင္းသားေသြးေျမသုိ႕

က်ေလျပီ။ဂ်ဒ္ဆင္ေကာလိပ္မွဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္သည္ခ်ဴပ္ခ်ယ္မွဳကန္႕ကြက္ေရးတုိက္ပဲြတြင္သူ၏

အသက္ ကုိစေတးလုိက္ရသည္။မႏၱေလးျမဳိ႕စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္အင္အားျပပဲြတြင္နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရတုိ႕၏

၇က္စက္ရမ္း ကားမွဳေၾကာင့္အာဇာနည္၁၇ဦးတုိ႕အသက္ဆုံးရွဴံးခဲ့ၾကရသည္။အဆုံး၌ေရနံေျမအလုပ္သမား

သပိတ္၊ အျခားအလုပ္သမားမ်ားသပိတ္ႏွင့္ေက်ာင္းသားသပိတ္တုိ႕ပူးေပါင္းမိၾက၍၁၉၃၉ခုေဖေဖာ္၀ါရီလ

တြင္ေဒါက္တာဘေမာ္အစုိးရျပဳတ္က်ရေလသည္။ လြတ္လပ္သည္႕အုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္ေျပာင္းလဲလုိေသာလူထု၏ဆႏၵကု္ိ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးစည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ထိန္းထား၍မရႏုိင္ေအာင္ႏုိင္ငံေရးႏုိးၾကားလာေသာေခတ္သမယ

ျဖစ္ေလသည္။

ေဒါက္တာဘေမာ္အစုိးရအဖဲြ႕၏ေနာက္ဆြယ္တြင္ဦးပုအစုိးရအဖဲြ႕တက္၍၉၁ဌာနအုပ္ခ်ဴပ္ေရး

စက္ၾကီးကုိေမာင္းႏွင္ျပန္သည္။၁၉၄၀ျပည္႕ႏွစ္၊စက္တင္ဘာလတြင္ ဦးပုအစုိးရဆင္းရျပန္၍ဦးေစာအစုိးရတက္လာသည္။ ဦးေစာအစုိးရသည္ျမန္မာျပည္ျဖစ္ေရး၀ါဒ(Burmanization)ကုိလက္ကုိင္ထား၍အုပ္ခ်ဴပ္ေရးဌာနအ သီးသီးတြင္ျမန္မာအရာရွိၾကီးမ်ားအားတုိးတက္ခန္႕ထားျခင္းျဖင့္ပဲြဦးထြက္ခဲ့ေလသည္။

အိႏၵိယျပည္မွျမန္မာ ျပည္သုိ႕လူ၀င္လူထြက္ကန္႕သတ္ၾကီးၾကပ္ေရးစာခ်ဴပ္ကုိခ်ဴပ္ဆုိခဲ့ေလသည္။

ထုိစာခ်ဴပ္သည္အိႏိၵယအက်ဴိး ကုိမ်ားစြာထိခုိက္ေစေၾကာင္းျဖင့္အိႏိၵယေခါင္းေဆာင္ၾကီးမဟတၱမဂႏၶီကမ်ားစြာရွဳတ္ခ်ခဲ့ေလသည္။

ဦးေစာကုိယ္တုိင္ဂဠဳန္စစ္သူၾကီးအျဖစ္ျဖင့္ဦးေဆာင္လ်က္ဖဲြ႕စည္း၍ထားေသာတပ္သားမ်ားသည္စစ္ေလ့ က်င့္ခဏ္းမ်ားကိုသင္ၾကားၾကေလသည္။ထုိအခါကဦးေစာနွင့္သူ၏ဂဠဳန္တပ္တုိ႕ျပဳမွဳေဆာင္ရြက္ပုံမွာအာ ဏာရွင္ဆန္လွသည္ဟုအမ်ားကေ၀ဖန္ၾကေလသည္။ပါတီအင္အားေတာင့္တင္းမွဳအတြက္

အေပ်ာ္တမ္းတပ္မ်ားကုိစတင္ဖဲြ႕စည္းၾကေသာအခ်ိန္ျဖစ္ရကားေဒါက္တာဘေမာ္၏ဓားမ ပါတီတြင္ဓါးမတပ္၊မ်ဴိးခ်စ္ပါတီတြင္ဂဠဳန္တပ္၊သခင္ပါတီတြင္လက္ရုံးတပ္ဟူ၍ လူငယ္တပ္အသီးသီးေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။ မ်ဴိးျခားလက္ေအာက္မွတုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ၾကဳိးပမ္းၾကရာတြင္အေရးရွိလွ်င္

္စံနစ္က်နေသာေတာ္ လွန္ေရးတပ္ဦးမ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲလုိက္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားသည္တုိ႕တပ္တုိင္း၌ပင္ရွိေပသည္။

ထုိအတြင္းဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီး(၁၉၃၉-၄၅)မွာကမာၻ႕အေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာက္ေလာင္လ်က္ရွိေနေလျပီ။ ျဗိတိသွ်ႏွင့္အေမရိကန္တုိ႕သည္အတၱလန္တိတ္ေက်ညာခ်က္ကုိေရးဆဲြလ်က္မိမိတုိ႕ႏွင့္

ပူးေပါင္းေသာႏုိင္ငံ ငယ္ကေလးမ်ားအားလြတ္လပ္ေရးေပးမည္ဟုကမာၻသိပဠိညာဥ္ေပးၾကေလသည္။

သုိ႕ရာတြင္ထုိေၾကညာ ခ်က္သည္ျဗိတိသွ်ႏုိင္ငံေတာ္တြင္းရွိလက္ေအာက္ခံႏုိင္ငံကေလးမ်ားအတြက္မသက္ဆ္ုိင္ဟု

ထပ္မံရွင္းလင္း ၾကျပန္သည္။

ျမန္မာျပည္၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ဦးေစာသည္ထုိေၾကညာခ်က္ကုိအေျခခံျပဳလ်က္ျမန္မာ႕လြတ္လပ္ေရး

အတြက္လန္ဒန္ျမဳိ႕ရွိျဗိတိသွ်အစုိးရတုိ႕ႏွင့္အေရးဆုိရာမွအျပန္တြင္အဖမ္းခံရေလသည္။

ထုိသုိ႕အဖမ္းခံရသည္မွာထုိအခ်ိန္တြင္ဂ်ပန္ကအဂၤလိပ္ႏွင့္အေမရိကန္တုိ႕အားစစ္ေက်ညာ၍

စတင္တုိက္ခုိက္ျပီျဖစ္သျဖင့္ဦးေစာမွာဂ်ပန္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသည္ဟုျဗိတိသွ်အစုိးရတုိ႕ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

၁၉၃၅ခုျမန္မာျပည္အက္ ဥပေဒအရအသက္၀င္ခဲ့ေသာအုပ္ခ်ဴပ္ေရးယႏၱရားသည္လည္းထုိအခိ်န္မွစ၍ရပ္ဆုိင္းခဲ့ေလသည္။

တုိ႕တုိင္းျပည္ အပုိင္း ၁

ဆက္ဦးမည္

Wednesday, January 16, 2008

၁၅ - ၁- ၂၀၀၈




၁၅ ရက္ေန႕ ၂၀၀၈ ဇန္န၀ါရီလ ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္း တြင္က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ

စာေပဆုေပးပဲြတြင္ အမွတ္တရ သမိုင္းမွတ္တုိင္

အဘုိးအဂၤလိပ္စာဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ အဘြားစာေရးဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ိဴးခ်စ္

တို႕သင္ၾကားပို႕ခ်ခဲ့ေသာအဂၤလိပ္စာပညာျဖင့္ ထုိ Lewis Carroll ၏ Alice In Wonderland

မူရင္းစာအုပ္ကိုဘာသာျပန္ဆုိႏုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆုရသူဂ်ဴနီယာ၀င္းကေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထုိ႕အျပင္ Lewis Carroll သည္ထုိပုံျပင္စာအုပ္ေလးအားကေလးမ်ားအတြက္ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ ေပးခ်င္ေသာေစတနာျဖင့္ေရးသားခဲ့သည္ဟုဆ္ုိသည့္အတြက္ကေလးမ်ားကအလြန္ႏွစ္သက္ သေဘာက်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆုိထားရာသူ၏စစ္မွန္ေသာေစတနာေၾကာင့္ဤသုိ႕ရလပ္ရရွိခဲ့ သည္ဟုယုံၾကည္ပါသည္။

ယခုရရွိေသာဆုသည္ အဂၤလိပ္စာဆရာၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ စာေရးဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ိဴးခ်စ္

မူရင္းစာအုပ္ေရးသားသူ Lewis Carrollတု္ိ႕ႏွင့္ပါ

သက္ဆုိင္ေနေသာဆုတစ္ဆုအျဖစ္သတ္မွတ္ပါသည္ဟုဂ်ဴနီယာ၀င္းကဆုိပါသည္။

ဆုေငြ ၃သိန္း ေရႊတံဆ္ိပ္ ႏွင့္ ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္းဘဏ္မွ ခ်ီးျမွင့္ေသာဂုဏ္ျပဳလႊာ

Wednesday, January 9, 2008

Selection 15

၂၀၀၈ ဇန္န၀ါရီလ English For All မဂၢဇင္းတြင္ေဖၚျပထားေသာ ဂ်ဴနီယာ၀င္း၏

ဘာသာျပန္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။

I would be true for those who trust me” တဲ့။

ကၽြႏုိပ္ကုိ ယုံေသာသူမ်ားအေပၚ ကၽြႏုိပ္ေျဖာင့္မတ္မည္။

ကၽြႏုိပ္ကုိ ဂရုစုိက္ေသာသူမ်ားအေပၚ ကၽြႏုိပ္မွန္မွန္ကန္ကန္ဆက္ဆံမည္။

ဒုကၡေရာက္ေနၾကေသာသူမ်ား၏ေရွ႕မွာ ကၽြႏုိပ္မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးမည္။

စြန္႕စြန္႕စားစားလုပ္မည္႕သူမ်ားအတြက္ ကၽြႏိုပ္က သတၱိေမြးေပးမည္။

ရန္သူေတြကုိေရာ၊ မိတ္ေဆြမရွိတဲ့သူေတြအတြက္ေရာ ကၽြႏုိပ္မိတ္ေဆြေကာင္းလုပ္မည္။

ကၽြႏုိပ္ရယူျခင္းထက္ကၽြႏိုပ္ကေပးရတာကိုပိုတန္ဖုိးထားမည္။

ကၽြႏုိပ္၏အားနည္းခ်က္ကုိကၽြႏိုပ္သိသည္႕အတြက္ကၽြႏိုပ္သည္ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ႏွိမ့္ခ်မည္။”

Saturday, January 5, 2008

News Update

မဂၤလာရွိေသာႏွစ္သစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္စ မွာ ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္းမွစာေပဆု ၇ ဆုထဲ

အဂၤလိပ္စာဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ ႏွင့္ စာေရးဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ိဴးခ်စ္၏ေျမး၊

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း-တကၠသိုလ္ေရႊရီ၀င္းတို႕၏သမီး၊ကာတြန္းေမာင္ရစ္၏အမႊာညီမ

ျဖစ္တဲ့ ဂ်ဴနီယာ၀င္း ဘာသာျပန္ထားေသာ အဲလစ္ႏွင့္အံ့ဖြယ္ကမာၻ စာအုပ္ကထူးထူးျခားျခား

ပါလာေၾကာင္းပါ။

အဲဒီစာအုပ္ရဲ႕မူရင္းပညာရွင္က Lewis CarollAlice in Wonderland ပါပဲ။

ရရွိခဲ့တဲ့ဆု ၇ ဆုုကိုတင္ျပရင္းႏွင့္ႏွစ္သစ္ကုိၾကိဳဆုိလုိက္ရပါသည္။

၂၀၀၆ခုနစ္အတြက္ထုတ္ေ၀ေသာျမန္မာစာအုပ္မ်ားထဲမွဆုခ်ီးျမွင့္ရန္ေရြးခ်ယ္ေထာက္ခံရရွိေသာ ဘာသာရပ္(၇)မ်ိိဴးပါ၀င္သည့္စာအုပ္မ်ားမွာ-

၁။သမုိင္းဘာသာရပ္အတြက္ခင္ခင္ထူးေရးသားေသာ”အညာသူအညာသားကၽြန္မေဆြမ်ိဴးမ်ား”စာအုပ္

၂။အတၳဳပတၱိဘာသရပ္အတြက္မုိးမုိးတာေရာစန္ေရးသားေသာ”ကုိယ္ႏွင့္သက္ကိုႏွင္းဆက္အပ္မည္”စာအုပ္

၃။ကေလး၊လူငယ္ဘာသာရပ္အတြက္ဂ်ဴနီယာ၀င္းဘာသာျပန္ေသာ”အဲလစ္ႏွင့္အံ့ဖြယ္ကမာၻစာအုပ္

၄။ယဥ္ေက်းမူဘာသာရပ္အတြက္၀င္းေမာင္(ကမာ၀တီ)ေရးသားေသာ”ျမန္မာမူသုေတသနစာ”စာအုပ္

၅။က်န္းမာေရးဘာသာရပ္အတြက္ေဒါက္တာစုိးလြင္ေရးသားေသာ”ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္တယ္ႏွင့္

ေဆးေလာက ဇတ္ခုံေပၚမွအေတြ႕အၾကဳံမ်ား”စာအုပ္

၆။ေရွးေဟာင္းက်မ္းဘာသာရပ္အတြက္ေဒါက္တာတုိးလွ(ျမန္မာသမုိင္းအဖဲြ႕၀င္)တည္းျဖတ္

သည့္”ဟံသာ ၀တီဆင္ျဖဴ႕ရွင္အေရးေတာ္ပုံေမာ္ကြန္းဥဒါန္း-ဥႆေရာအမတ္ၾကီး”စာအုပ္

၇။ရည္ညြန္းက်မ္းဘာသာရပ္အတြက္ေမာင္၀ံသေရးသားေသာ”အတၳဳပတၱိအဘိဓါန္”စာအုပ္ တုိ႕ျဖစ္ပါသည္။

၈။စီးပြားေရးဘာသာရပ္အတြက္ဆုခ်ီးျမင့္ႏုိင္ျခင္းမရွိပါ။


Wednesday, January 2, 2008

စာအုပ္သတင္း(၂)

(၁)

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းေရးသားေသာ

ပညာအလင္းမိတ္ဆက္ အမည္တြင္ေသာစာအုပ္တစ္အုပ္မုံေရြးစာအုပ္တုိက္မွထြက္ရွိလာခဲ့ျပီ။

ဘုိ(လ္)တဲယား ဒီဒီရုိ ရူးစုိး နယူတန္ ေဒးဗစ္ဟရြမ္း အက္ဒမ္စမစ္ ...

အစသျဖင့္ေသာပညာရပ္ဆုိင္ရာဗဟုသုတမ်ားပါ၀င္ေသာစာတစ္အုပ္ပါ။

”ကၽြန္ေတာ္ဖတ္သမွ်ေရးသမွ်ေတြးသမွ်အားလုံးဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္တစ္ခုတည္းမဟုတ္၊

ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြအတြက္လညး္ျဖစ္ပါတယ္..”

ဟူေသာ ဒီဒီရုိ ဟူေသာျပင္သစ္ေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီး၏အယူအဆေတြလည္းပါပါသည္။


(၂)

တကၠသိုလ္ေရႊရီ၀င္း ကမာၻအရပ္ရပ္မွပုံျပင္မ်ား (ပ) + (ဒု)

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ တြင္ထြက္ရွိလာပါျပီ။

ပုံျပင္ေပါင္း စုစုေပါင္းး ၃၇ ပုဒ္ ပါ၀င္သည္။

မုံေရြး ကေလးစာစဥ္ မွထုတ္ေ၀သည္။

နိေပါ အာဖရိက အေမရိကန္ ျမန္မာ အဂၤလိပ္ အာရပ္ ေဟာလန္ ဒိန္းမတ္ ေတာင္အာဖ၇ိက

ေနာ္ေ၀ ျပင္သစ္ အိႏိၵယ တရုတ္ အုိင္ယာလန္ ေပၚတူကီ ရုရွား ဂ်ပန္ စပိန္ ဂရိ အာရပ္

အစရွိေသာကမာၻအရပ္ရပ္ကပုံျပင္မ်ားကုိအားပါးတရဖတ္ရူၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာ”တဲ့။”ဦးကပ္ေစး”တဲ့။”ေၾကာက္တတ္ေသာမင္းသမီးေလး” အေၾကာင္းလည္းပါသည္။”လိမ့္ေနေသာေက်ာက္ခဲကေလး””မွင္စာကေလး၏ေ၀စု” ”ဆုေတာင္းမွားေသာ ဘုရင္ၾကီးမုိင္းဒတ္” အစရွိေသာစိတ္၀င္စားစရာေခါင္းစဥ္းေလးမ်ားႏွင့္ပုံျပင္မ်ားပါပါသည္။

ေနာက္ၾကံဳရင္အဲဒီစာအုပ္ထဲကပုံျပင္ကေလးေတြတင္ဆက္သြားဦးမည္။