ဂ်ဴနီယာ၀င္း
ဇန္န၀ါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၁ (Photo - Junior Win)
ဆရာ့ကုိ ကၽြန္မ စတင္ျမင္ဘူးခဲ့တာက ကာတြန္းဆရာၾကီး ဦးေဖသိန္းေမြးေန႕မွာပါ။ ဆရာက ကၽြန္မကုိ
“မင္းေရးတဲ့ အဲလစ္စာအုပ္ကုိ မင္းလက္မွတ္ထုိးျပီးေပးမွ ယူမွာကြ။ ဒီအတုိင္း မယူဘူး။” လုိ႔ေျပာခဲ့တယ္။ အဲသည္စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ကၽြန္မသိတယ္။
ကၽြန္မကလည္း “ေပးပါ့မယ္” ေပါ့။
ဆရာေဘးက ဆရာဇနီးနဲ႔ ႏွဴတ္ဆက္ရင္း
”ေမာင္စိန္ေသာင္း မႏွင္းရည္” ၀တၳဳတုိမ်ားကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာ့ရဲ့ရုပ္ရွင္ကားမ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္မအဘုိး ဘဘၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ အသည္းစဲြခဲ့ပုံကေတာ့ အခုထိ ကၽြန္မမိဘမ်ား ေျပာေနဆဲပါ။
“ကတၱီပါဖိနပ္စီး ေရႊထီးေဆာင္း” ဆုိတဲ့ရုပ္ရွင္က ကၽြန္မတုိ႕မေမြးခင္က ျမန္မာျပည္မွာျပခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္ကားကုိ ၾကိဳက္လြန္းလို႔တဲ့ ဘဘၾကီးက သူ႕တပည့္မ်ားကုိ ေျမနီကုန္းရုပ္ရွင္ရုံတစ္ရုံရဲ့ DC (Dress Circle) လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေပၚထပ္တစ္ထပ္လုံးကုိ ငွားျပီး ေခၚျပသတဲ့။ ကၽြန္မမိဘမ်ားလည္း မေနရပါဘူး။ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကလည္း ၾကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ဘဘၾကီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကိဳက္သလဲဆုိတာ။ ကၽြန္မေတာ့ မၾကည့္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ဘဘၾကီးရဲ႕အသည္းစဲြရုပ္ရွင္ဆုိတာ ေျပာေျပာေနတာနဲ႔ ၾကားဖူးေနပါတယ္။
ကၽြန္မသိခဲ့ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ကေတာ့ “ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ”၊ “ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀”တုိ႔ ပါပဲ။ အမွန္ေျပာရရင္ အဲသည္ကားမ်ားကုိ ကၽြန္မဦးေလး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား အလြန္ႏွစ္သက္ၾကတယ္ဆုိတာကိုေတာ့ မွတ္မိေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မၾကည့္ခဲ့ဖူးသေလာက္ မွတ္မိသေလာက္ စဥ္းစားမိသေလာက္ကေတာ့ ေက်ာင္းသြားတဲ့ သစ္ပင္ေတြေအာက္က လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ေမ၀၀င္းေမာင္နဲ႔ ေမာင္ရူပ လမ္းေလ်ာက္တာ၊ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ လုပ္ၾကတာေတြေတာ့ ျမင္ေနတယ္။ အဲသည္တုန္းက ပ်င္းလုိက္တာမွ။ ကၽြန္မဦးေလးကေတာ့ ဘယ္ေလာက္အဓိပၸါယ္ရွိေၾကာင္းေတြ ေျပာေနေလရဲ႕။ ကၽြန္မတုိ့က သိပ္ငယ္ေသးလုိ႔ ထင္ပါရဲ့။ အဲ … ပ်င္းတာပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။
မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ဆရာရုိက္တဲ့ “ဓါတ္ခဲ” ဆုိတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားဟာ ျမန္မာျပည္မွာ Best Audience ရခဲ့တယ္။ စာေရးဆရာ ဦးသုေမာင္ အိမ္ကုိလာတုနး္က ေျပာတာ မွတ္မိေနတယ္။ အဲသည္ကားက အရမ္းေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ေမာင္၀ဏၰတစ္ေယာက္ ဒီပရက္ရွင္ ျဖစ္သြားသတ့ဲ။ ဒိေလာက္ ေငြေရးေၾကးေရးအရ ေအာင္ျမင္တယ္။ ပရိသတ္ေတြကလည္း အားေပးလုိက္တာမွ။ ရုံေပၚကေန အပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ တင္ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ပရိသတ္က အားမရေသးဘူး။ ဒါေလာက္ ရွမ္းရွမ္းေတာက္ ျဖစ္တာကို ဒီပရက္ရွင္ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္၇သလဲ။ ဒါကုိေတာ့ အႏုပညာသည္မ်ားသာလွ်င္ နားလည္ေပလိမ့္မယ္။
“ခုႏွစ္စဥ္အလြမ္း” ကုိေတာ့ အရမး္ၾကိဳက္တယ္။ အကယ္ဒမီရတယ္ ဆုိေတာ့လည္း ၀မ္းသာမိတယ္။ သုေမာင္ မင္းလူ ေမာင္ရူပ စတဲ့ ညီအကုိမ်ား ပါ၀င္ထားတဲ့ရုပ္ရွင္တကားအျဖစ္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
အမွန္ေျပာရရင္ ေမာင္၀ဏၰဆိုတာကုိ စာေရးဆရာအျဖစ္နဲ႔ ပုိျပီး သတိထားမိခဲ့တယ္။ ဆရာေရးတဲ့ ၀တၳဳမ်ားဟာ မဂၢဇင္းကုိ လွန္လိုက္တုိင္း ေမာင္၀ဏၰဆုိတဲ့ အမည္ေတြ႕တာနဲ႕ အရင္ဆုံးေကာက္ဖတ္ခ်င္ရေလာက္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္မႈရွိတဲ့ စာေရးဆ၇ာပဲဆုိတာအမွန္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလး အႏွစ္သက္ဆုံးထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဆရာေရးတဲ့ အခ်စ္၀တၳဳမ်ားကုိ သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာ့ရဲ႕ေရးတဲ့စတုိင္ဟာ သဘာ၀က်တယ္။ ေပါ့ပါးတယ္။ ျပီးေတာ့ အဆန္းထြင္လုပ္ဇာတ္မ်ား မပါဘူး။ ရိုးစင္းတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ားနဲ႕ ေမာင္စိန္ေသာင္း မႏွင္းရည္၀တၳုဳမ်ားလုိ အိမ္ေထာင္ေရးဇာတ္လမ္းမ်ားဟာလည္း အင္မတန္ ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ Dialogueေတြမွာ ဆရာဟာ အလြန္ပုိင္ႏုိင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာတုိ့ရဲ့ဖခင္ၾကီး ဦးသာဓုရဲ့ ေသြးေတြ စီးဆင္းေနလုိ႕ပဲေပါ့။
ဆရာ ကြယ္လြန္တယ္ ဆုိေတာ့ ဒါေတြကေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာတာေတြပါ။ ဆရာ့ရဲ့ ပရိသတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခံစားမိတာေတြပါပဲ။
အႏုပညာသည္စစ္စစ္တေယာက္ဆုိတာရဲ့ အဓိပၸါယ္ဘာလဲ ဆုိတာျပခဲ့တဲ့ ဆရာ့ကုိ မေမ့ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာ ေကာင္းမြန္ရာကုိ ေရာက္ပါေစ။
1 comment:
ပန္းေတြ နဲ႕ေဝခဲ႕တဲ႕သူ မေဝနုိင္ေတာ႕ဘူးေပါ႕ေႀကြရွာၿပီ။
Post a Comment