ဂ်ဴနီယာ၀င္း၊ ဇြန္ ၂၄၊
၂၀၁၄
ရန္ေအာင္စာေပ
အ-ထ-က (၁) ရန္ကင္းေက်ာင္းေရွ႕
ဆုုိင္အမွတ္ (H) ၁၂လုုံးတန္းမွတ္တုုိင္အနီး ရန္ကင္းျမိဳ႕နယ္
ဖုုံး ၀၉ ၅၁၇ ၉ ၃၉ ၈။ ၀၉
၇၃၂ ၄၃၈ ၅၁။
ထုုတ္ေ၀သူ – ဦးလွတုုိး
ပထမအၾကိမ္ ၂၀၁၄ ဇြန္လ
အုုပ္ေရ – ၅၀၀
တန္ဖိုုး- ၁၀၀၀ က်ပ္
မ်က္နွာဖုုံး ပန္းခ်ီလက္ရာ – ေပၚဦးသက္
မ်က္နွာဖုုံး ဒီဇုုိင္း –
ကိုုျမင့္စုုိး
ေနာက္ဖုုံးပန္းခ်ီကား – A Girl in the
Wood (Vincent Van Gogh)
စာမ်က္နွာ – ၇၀
အခန္းေပါင္း – ၁၉ ခန္း
သည္စာအုုပ္ကေလးက အေမဇုုံကင္ဒဲယ္မွာ
တင္ျဖစ္ခဲ့တာ မႏွစ္ကပါ။ ၂၀၁၃ခုုႏွစ္ မတ္လ ၁၄ရက္ေန႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္မတုုိင္ခင္တုုန္းက
ကာလတစ္ခုဆီကုုိ ျပန္သြားခ်င္တယ္။ အေမဇုုံမွာ
အဂၤလိ္ပ္လုုိစာအုုပ္တစ္အုုပ္ေရးမယ္လုုိ႕စိတ္ကူးနဲ႕ စာစီေနစဥ္မွာ စာအုုပ္
ဘီဒုုိေဟာင္းထဲက အမွဴိက္ပုုံထဲကလုုိ႕ ဆုုိမလား။ ျပဇာတ္တစ္ပုုဒ္ကုုိ
ရွာေတြ႕ခ့ဲပါတယ္။ ျပဇာတ္နံမယ္က Pride and Prejudice လုုိ႕အမည္ေပးထားတဲ့ ကိုုယ္ေတြ႕ျပဇာတ္ပါ။
အဲသည္ျပဇာတ္က ၁၉ ၉ ၉ ခုုႏွစ္ေနာက္ပုုိင္းက ေလာက္ကလုုိ႕ ထင္တာပဲ။
ဒါမွမဟုုတ္လဲ အဲသည္၀န္းက်င္ေပါ့။ ဘီဘီစီကေန ျပဇာတ္ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုု လုုပ္တုုနး္က
ျပိုုင္ပဲြ၀င္ ျပဇာတ္တစ္ခုုအေနနဲ႕ ၀င္ျပိဳင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျပဇာတ္ေဟာင္းတစ္ပုုဒ္
ျဖစ္ပါတယ္။ စာမ်က္နွာ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီး ကၽြန္မရဲ႕ ကိုုယ္ေတြ႕အျဖစ္ေတြထဲက
ပညာေရးနယ္ပယ္ထဲကေန ၾကိဳးစားခဲ့ရပုုံမ်ားနဲ႕ ေနာက္ဆုုံးနွစ္ မဟာသိပံစာေမးပဲြ အထိ
ေရးထားတဲ့ အဂၤလိပ္လုုိေရး ျပဇာတ္ပါ။
ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးအျမင္ ပရိသတ္ကေတာ့
ကၽြန္မေရးခဲ့တဲ့ ဘ၀စာမ်က္နွာ ေတြ ဖတ္ဖူးထားခဲ့ရင္ အဲသည္ျပဇာတ္ထဲ ဘာေတြလဲဆုုိတာ
သိၾကမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုုိင္း စာေရးျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြ မပါေသးပါဘူး။
အဲဒီဟာကိုု ျပန္ရွာေတြ႕လုုိက္တာဟာ သည္စာအုုပ္ေလး ျဖစ္လာဖုုိ႕ အစပါပဲ။
ျပဇာတ္ဆုုိေတာ့ ဒုုိင္ယာေလာ့ေတြနဲ႕ ပဲတည္ေဆာက္ထားတာပါ။ ဒါကုုိ စကားေျပျပန္ေရးရတယ္။
ျပီးေတာ့ စာေရးဆရာ ျဖစ္လာပုုံမ်ားကုုိ ထပ္ျဖည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုုို ျပည္တြင္းမွာ
ထုုတ္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ထုုတ္ေ၀သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဗမာလုုိျပန္ခုုိင္းတာေၾကာင့္
ၾကန္႕ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ အခုုေတာ့ ရန္ေအာင္စာေပက ထုုတ္ေပးခဲ့ပါျပီ။
ဘာသာျပန္ဖုုိ႕စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲသည္ထဲက အခန္းေတြဟာ ကၽြန္မေရးေနတဲ့
အေတြးအျမင္ထဲက ေရးခဲ့ျပီး ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးတဲ့ ပညာေရးဆုုိင္ရာေဆာင္းပါးေတြ
ဘ၀စာမ်က္ႏွာေတြ ျဖစ္ေနလုုိ႕႔ပါပဲ။ ဒီေတာ့ အခုုလုုိ အဂၤလိပ္လုုိ ထုုတ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့
နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ျမန္မာလုုိေဆာင္းပါးမ်ားထဲက ထည့္မေရးျဖစ္ခဲ့တာေတြေတာ့
ပါတာေပါ့ေလ။ စာအုုပ္တစ္အုုပ္ လုုိေရးရတာဆုုိေတာ့ အဖြင့္အပိတ္ အစအဆုုံးရယ္လုုိ႕
ျဖစ္ေအာင္ စီစစ္ေရးသားရတာေပါ့။ သည္အထဲက နိဒါန္းကုုိ ဘယ္လုုိေရးထားတယ္ဆုုိတာေလး
ကိုု နည္းနည္း ဘာသာျပန္ေပးလုုိက္ပါတယ္…..
“……………
………………………
…………………
ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀မွာ ကၽြန္မနဲ႕
တျခားသူေတြၾကား အေရးၾကီးတယ္ဆုုိတဲ့ စကားလုုံးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေတာ္ေတာ့္ကုုိ
မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အဲသည္အခ်က္ဟာ ကၽြန္မေလ်ာက္ခဲ့တဲ့
ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းမွာေရာ ကၽြန္မရဲ႕ စာေပနယ္ပယ္မွာပါ အေရးပါလွတဲ့
အစိတ္အပိုုင္းအေနနဲ႕ တည္ရွိေနပါတယ္။
ကၽြန္္မက ေဟာဒါကေတာ့ျဖင့္
အေရးၾကီးတယ္လုုိ႕ ယူဆမိေပမယ့္ တျခားသူေတြက ဒါကုုိ အေရးမၾကီးဘူးလုုိ႕ ယူဆၾကပါတယ္။
ဒါကေတာ့ အလကားဟာေတြ၊ အေ၇းမၾကီးပါဘူးလုုိ႕ ကၽြန္္မက ထင္ေပမယ့္ တျခားသူေတြက
သိပ္ကုုိအေရးၾကီးလွေခ်ရဲ႕၊ ဘ၀အတြက္ အေရးပါလွေခ်ရဲ႕ လုုိ႕ ျမင္ၾကျပန္ပါေရာ။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ အခုုလုုိဆုုိခ်င္ ဆုုိႏုုိင္ပါတယ္ …. အေရးၾကီးတယ္
အေရးမၾကီးဘူးဆုုိတဲ့ အခ်က္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္အေရးၾကီး ေနလုုိ႕လဲ…..။ အင္း…. အဲဒါေပါ့
အခုုကၽြန္မ ေရးမွာ….
………….
………….“
အဲဒါ ကၽြန္မရဲ႕ My Life Will Go On
စာအုုပ္ကေလးရဲ႕ အျမည္းဘာသာျပန္ေပး ထားပုုံပါပဲ။ ဗမာလုုိဖတ္ခ်င္သူမ်ား ရွိလာရင္
ေမးသူမ်ားလာရင္ေတာ့လဲ ျမန္မာလုုိျပန္ဖုုိ႕ စဥ္းစားရမွာပါ။
စာဖတ္သူမ်ား၏
အလုုိေတာ္အတုုိင္းပါပဲ………။
အခုုေတာ့ ဘုုိလုုိပဲ
ခံစားၾကည့္ၾကတာေပါ့။
No comments:
Post a Comment