(ေမွာ္ဆရာၾကီး၏လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ႏုိင္ငံတကာပုံျပင္မ်ား စာအုပ္မွေနာ္ေ၀းပုံျပင္တစ္ပုဒ္)
ႏွင္းဘုရင္မ
တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း
ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံတြင္အလြန္ဆုိးေသာေမွာ္ပညာရွင္ၾကီးတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။သူ႕တြင္ေမွာ္
အတတ္ပညာႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာမွန္တစ္ခ်ပ္ရွိသည္။ထုိမွန္သည္လွပေကာင္းမြန္ေသာအရာမွန္သမွ်ကိုအရုပ္
ဆုိး၍မေကာင္းေသာအရာအျဖစ္ေဖာ္ျပသည္။တစ္ေန႕တြင္ေမွာဆရာၾကီးသည္သူ၏မွန္ကိုနတ္သမီးေလးမ်ား
ေနေသာေတာအုပ္ထဲသုိ႕ယူသြားရန္စိတ္ကူးေလသည္။သူ႕အၾကံအစည္မွာထုိမွန္ကုိနတ္သမီးေလးမ်ားကုိ
ၾကည့္ေစျပီးမွန္ထဲတြင္အရုပ္ဆုိးေသာပုံမ်ားေပၚလာပါကနတ္သမီးေလးမ်ားမည္သို႕ျဖစ္မည္ဆုိသည္ကိုသိခ်င္
၍ပင္ျဖစ္သည္။
ေမွာ္ဆရာၾကီးသည္နတ္သမီးေလးမ်ားေနေသာေတာအုပ္သို႕အသြားတြင္သူ႕လက္ထဲမွမွန္သည္လြတ္က်ျပီး
အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာကဲြသြားသည္။ထုိကဲ့သုိ႕အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာကဲြသြားရာမွမွန္စေလးတစ္ခုသည္လယ္သမား
ၾကီး၏သားဂၽြန္ဆိုသူကေလး၏မ်က္စိထဲ၀င္သြားသည္။
ဂၽြန္၏အိမ္နီးနားခ်င္းျဖစ္သူအဲလီစဘက္ႏွင့္ဂၽြန္သည္အလြန္ရင္းႏွီးၾကသည္။သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ငယ္စဥ္က
တည္းကအတူၾကီးျပင္းလာၾကသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကသည္။
သုိ႕ေသာ္အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေမွာဆရာၾကီး၏မွန္ကဲြစေလးဂၽြန္၏မ်က္စိထဲ၀င္သြားသည့္အခ်ိန္မွစ၍သူတုိ႕
နွစ္ေယာက္၏ဆက္ဆံေရးသည္တစ္မ်ဴိးတစ္ဖုံျဖစ္သြားသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ဂၽြန္သည္ေကာင္းေသာ
အရာမွန္သမွ်ကုိမေကာင္းဟုျမင္ျပီးစိတ္တုိေန၍ျဖစ္သည္။
တစ္ေန႕တြင္ဂၽြန္သည္တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိမေကာင္းၾကံရန္ၾကံစည္ရင္းမိန္းမပ်ဴိတစ္ေယာက္ကုိုေတြ႕ေလ
သည္။ထုိမိန္းမပ်ဴိသည္ေခါင္းေပၚမွာသရဖူတစ္ခုက္ုိေဆာင္းထားသည္။ထုိသရဖူမွစိန္မ်ားသည္ေနေရာင္တြင္
တလက္လက္ႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။ဂၽြန္သည္ဖန္ကဲြစေလးမ်က္စိထဲ၀င္ေနသည္ျဖစ္၍ထုိအမ်ဴိးသမီးေလးကုိသူ႕မ်က္
စိထဲတြင္အလွပဆုံးမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟုထင္ေနသည္။
အမွန္မွာထုိအမ်ဴိးသမီးေလးသည္ႏွင္းနတ္သမီးေလးမ်ား၏အၾကီးအကဲႏွင္းဘုရင္မျဖစ္သည္။သူသည္ေရခဲႏွင့္
ေဆာက္ထားေသာနန္းေတာ္ၾကီးထဲတြင္ေနသည္။သူ၏နန္းေတာ္သည္ဖင္လန္ႏုိင္ငံမွာရွိသည္။
ႏွင္းဘုရင္မက “မင္း ငါနဲ႕လုိက္ခဲ့ပါလား”ဟုဂၽြန္ကိုေမးလုိက္သည္။ဂၽြန္သည္ခ်က္ခ်င္းပင္လုိက္ရန္သေဘာတူ
လုိ္က္သည္။သူ႕စိတ္ထဲတြင္သူ႕မိဘႏွင့္အဲလီစဘက္ကိုခင္မင္တြယ္တာမူလုံး၀မရွိေတာ့ေခ်။ထုိ႕ေၾကာင့္ႏွင္းဘု
၇င္မသည္သူ၏လွည္းေပၚကုိဂၽြန္အားတင္ျပီးေတာေတာင္မ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ကာခရီးႏွင္ခဲ့သည္။ႏွင္းဘုရင္မ၏
လွည္းကုိဆဲြေသာျမင္းျဖဴၾကီးမ်ားမွာလည္းအလြန္လွပေလသည္။ေနာက္ဆုံးတြင္ဆီးႏွင္းမ်ားဖုံးေနေသာေရကန္
မ်ားကုိေက်ာ္ျဖတ္ကာခရီးဆက္ခဲ့ရာႏွင္းဘုရင္မ၏နန္းေတာ္သုိ႕ေ၇ာက္သြားသည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္အဲလီစဘက္ေလးသည္ဂၽြန္ေပ်ာက္ဆုံးသြားသျဖင့္စိတ္ေသာကေရာက္ေနသည္။သူ႕စိတ္ထဲတြင္
ယခင္ကအလြန္သေဘာေကာင္းျပီးလိမၼာေသာဂၽြန္ကေလးသည္ခ်က္ခ်င္းပင္ပုံစံေျပာင္းသြားသည္ကိုဘ၀င္မက်
လွေခ်။ထုိ႕ေၾကာင့္ယခုလုိေပ်ာက္သြားေသာအခါစိတ္ပူျပီးလိုက္ရွာလ်က္ရွိသည္။
အဲလီစဘက္သည္နံနက္ေစာေစာထျပီးသူ႕မိခင္ကုိႏွဴတ္ဆက္ကာေလွကေလးတစ္စင္းျဖင့္က်ယ္ျပန္႕ေသာလြင္
ျပင္မ်ားကုိေက်ာ္ျဖတ္ကာေတာင္မ်ားရွိရာဆီသို႕ခရီးထြက္ခဲ့သည္။
ကမ္းတစ္ဖက္သို႕ေရာက္ေသာ္ေလွေပၚမွဆင္းကာေျခက်င္ခရီးဆက္ခဲ့သည္။အဲလီစဘက္သည္လမ္းေလွ်ာက္
ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းႏွင့္သူသြားေနေသာအရပ္သည္ဖင္လန္ႏုိင္ငံသုိ႕ဦးတည္ေနသည္ကိုမသိဘဲသြားေနသည္။
ဖင္လန္ႏုိင္ငံတြင္ဆီးႏွင္းမ်ားဖုံးလႊမ္းလ်က္ရွိျပီးသစ္ပင္ျမက္ပင္မ်ားမရွိေခ်။ေနရာတုိင္းတြင္ႏွင္းမ်ားျဖင့္ဖုံးလႊမ္း
လ်က္ရွိသည္။
အဲလီစဘက္သည္ခရီးပန္းလာသည္ႏွင့္ေရလည္းငတ္လာသည္။ထမင္းလည္းဆာလာသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ဂၽြန္ကုိ
ဆက္၍မရွာေတာ့ဘဲအိ္မ္သုိ႕ျပန္ရန္ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ထုိအခ်ိန္တြင္ဒရယ္ေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္က်ီးတစ္ေကာင္
ကုိသူေတြ႕သည္။
သူတုိ႕ႏွစ္ေကာင္က“မင္းလမ္းေပ်ာက္ေနတာလား၊ငါတုိ႕ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”ဟုေမးၾကသည္။
အဲလီစဘက္သည္သူ႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိအစအဆုံးရွင္းျပသည္။ထုိအခါဒရယ္ကေလးကႏွင္းဘုရင္မ၏နန္း
ေတာ္ထဲတြင္ဂၽြန္ကုိသူျမင္လုိက္ေၾကာင္းေျပာသည္။အကယ္၍အဲလီစဘက္ကထုိနန္းေတာ္သို႕သြားလုိပါကသူ
လုိက္ပု႕ိေပးမည္ဟုေျပာသည္။
အဲလီစဘက္သည္လည္း၀မး္သာအားရႏွင့္ဂၽြန္ထံသို႕ပို႕ေပးရန္ေတာင္းပန္သည္။ဒရယ္ႏွင့္က်ီးကလည္းအဲလီစ
ဘက္ကုိသနားသျဖင့္ႏွင္းဘုရင္နန္းေတာ္သို႕ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္။အဲလီစဘက္ကလည္းသူ႕ကုိလမ္းျပေပး
ေသာမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာကာနွဴတ္ဆက္သည္။
အဲလီစဘက္သည္ႏွင္းဘုရင္မ၏နန္းေတာ္ၾကီးကိုျမင္ေသာအခါတအံ့တၾသျဖစ္ကာေၾကာက္ရႊ႕ံစိတ္မ်ားေပၚလာ
သည္။သို႕ေသာ္သူ႕သူငယ္ခ်င္းဂၽြန္ကိုျမင္လုိေဇာႏွင့္နန္းေတာ္၏တံခါးဆီသုိ႕သြားခဲ့သည္။ထုိအခါႏွင္းဘုရင္မ
သည္ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္အဲလီစဘက္ကိုျမင္သြားသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ႏွင္းဘုရင္မသည္အဲလီစဘက္ရွိရာသုိ႕
လက္ညွဳိးနွင့္ထုိးျပီး“နင့္သူငယ္ခ်င္းကုိဘယ္နည္းနဲ႕မွကယ္လိုမရေစရဘူး”ဟုၾကိမ္း၀ါးေလသည္။နွင္းဘု၇င္မ၏
စကားအဆုံးတြင္ႏွင္းဖတ္မ်ား ႏွင္းစက္မ်ားသည္အလုိလိုအဲလီစဘက္၏ေရွ႕တြင္က်လာသည္။
အဲလီစဘက္သည္ႏွင္းမ်ားက်လာသျဖင့္ခ်မ္းျပီးအလိုလိုတုန္လာသည္။သုိ႕ေသာ္သူသည္မေၾကာက္ရႊ႕ံပဲနန္း
ေတာ္တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ျပီးအထဲသို႕၀င္ခဲ့သည္။
နုန္းေတာ္ထဲတြင္ျမင္ျမင္သမွ်သည္ေရခဲမ်ားျဖင့္ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။ၾကမ္းျပင္၏အခင္းမွာေရခဲျပင္ၾကီးျဖစ္သလုိ
ေလွကားမ်ား တုိင္မ်ားအားလုံးသည္ေရခဲျဖင့္ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။အမိုးမွာလည္းေရခဲႏွင့္ပင္။အဲလီစဘက္သည္
အံ့ၾသလြန္းသျဖင့္ေရခဲတုံးမ်ားကုိလုိက္၍ၾကည့္ေနသည္။
ဂၽြန္သည္အဲလီစဘက္ကိုလုံး၀သတိမရေခ်။သူေနေသာနန္းေတာ္ထဲသို႕အလီစဘက္ေရာက္ေနျပီဆုိသည္ကို
လည္းမသိေခ်။အဲလီစဘက္ကမူအခန္းမ်ားအားလုံးသို႕တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္ႏွင့္ဂၽြန္ကိုလိုက္ရွာေနသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္အဲလီစဘက္သည္ေျမေအာက္အခန္းတစ္ခုကုိသြားေတြ႕သည္။ထုိေျမေအာက္အက်ဥ္းစခန္း
သည္ေရခဲေနေသာေရအုိင္တစ္ခုကိ္ုအခန္းဖဲြ႕ထားျခင္းျဖစ္သည္။ထုိေရအိုင္ေဘးတြင္ဂၽြန္သည္ေရခဲတုံးမ်ားႏွင့္
အိမ္ေဆာက္ကစားေနသည္။အဲလီစဘက္သည္ေပွ်ာ္လြန္း၍သူ႕သူငယ္ခ်င္းနာမည္ကို“ဂၽြန္”“ဂၽြန္”ႏွင့္အဆက္
မျပတ္ေအာ္ေခၚေနသည္။
သုိ႕ေသာ္ဂၽြန္သည္သူ႕နာမည္ကုိေခၚေနသည္ကိုသိပုံမရေခ်။ကစားျမဲဆက္၍ကစားေနသည္။ထုိအခါအဲလီစ
ဘက္သည္ဂၽြန္၏အနားသုိကသြားျပီး“ငါ့ကိုၾကည့္ပါဦး နင္ငါ့ကိုမသိဘူးလား။နင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား။နင့္
သူငယ္ခ်င္းေလ”ဟုတဖြဖြေျပာလ်က္ရွိသည္။
ဂၽြန္ကမူအဲလီစဘက္ေျပာသမွ်ကုိနားမလည္ေခ်။ထုိအခါမွာအဲလီစဘက္သည္၀မး္နညး္လာသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္
သူ႕မ်က္လုံးထဲမွမ်က္၇ည္မ်ားသည္ဒလေဟာစီးဆင္းလာသည္။အဲလီစဘက္က၀မ္းနညး္ပန္းနည္းျဖစ္ေနသည္
ကုိျမင္ေသာအခါဂၽြန္ကအဲလီစဘက္ကိုေသေသခ်ာခ်ာလွမး္ၾကည့္ေဖာ္ရလာသည္။ထုိသုိ႕ၾကည့္ရင္းႏွင့္ရင္ထဲ
တြင္အလုိလို၀မ္းနည္းလာျပီးအဲလီစဘက္လိုပင္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။
ဂၽြန္သည္သူ႕မ်က္လုံးထဲမွမ်က္ရည္မ်ားအလုိလုိစီးက်သည္ကိုနားမလည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ထုိအခါဂၽြန္၏
မ်က္ရည္မ်ားနွင့္အတူဂၽြန္၏မ်က္စိထဲ၀င္ေနေသာမွန္စေသးေသးေလးသည္ၾကမ္းေပၚသိုကထြက္က်သြားသည္။
ဂၽြန္သည္မ်က္စိထဲမွမွန္စေလးမရွိသည္ႏွင့္တျပိုင္နက္၀မး္သာအားရထ၍ခုန္ုေလသည္။သူ၏မ်က္စိထဲတြင္မ
ေကာင္းျမင္မူမ်ားေပ်ာက္ျပီးအေကာင္းမ်ားကိုျပန္၍ျမင္လာျပီျဖစ္သည္။သူ႕သူငယ္ခ်င္းကုိလည္းမွတ္မိသြား
သည္။
“အဲလီစဘက္ရယ္ နင္ဟာငါ့အတြက္မိတ္ေဆြစစ္မိတ္ေဆြမွန္တစ္ေယာက္ပါပဲကြယ္။ငါ့စိတ္ထဲဘာေတြျဖစ္တယ္
မသိဘူး။ဒီေရခဲနန္းေတာ္ထဲမွာငါဘယ္လုိေရာက္ေနတယ္ဆုိတာငါမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။တကယ္ကဒီေနရာၾကီးကို
ငါမၾကိဳက္ဘူး။မုန္းပါတယ္”ဟု၇ွင္းျပသည္။
အဲလီစဘက္ကလညး္“ဒါဆုိတုိ႕ေတြအခုခ်က္ျခင္းထြက္သြားၾကရေအာင္၊နင္အဲခုလုိအျမင္မွန္ျပန္ရတာငါသိပ္၀မ္း
သာတာပဲ”ဟုေျပာသည္။
ႏွင္းဘုရင္မကလညး္ဂၽြန္ကိုသူ႕နန္းေတာ္မွာဆက္ျပီးေနရန္မစြမး္ေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။
ဂၽြန္ႏွင့္အဲလီစဘက္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆဲြျပီးေရခဲနန္းေတာ္ထဲမွထြက္ေျပးၾက
သည္။သူတုိ႕နွစ္ေယာက္သည္ခရီးဆက္ၾကရင္းတျဖည္းျဖည္းေႏြးေထြးေသာအရပ္မ်ားသုိ႕ေရာက္လာသည္။
ေနမင္းၾကီးကုိလည္းသူတုိ႕ေခါင္းေပၚတြင္ထြန္းလင္းေနသည္ကိုေတြ႕ၾကရသည္။
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ဂၽြန္၏မ်က္စိထဲကိုေမွာ္ဆရာၾကီး၏မွန္ကဲြစေလးမ၀င္ခင္ကအတုိင္းပင္ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္
ႏွင့္ကစားၾက ေပွ်ာ္ၾကနွင့္ခရီးဆက္ၾကသည္။
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ျမစ္ဆိပ္သို႕သုိ႕ေ၇ာက္ေသာ္အဲလီစဘက္ထားခဲ့ေသာေလွကေလးကုိေတြ႕ရသည္။ထုိ
ေလွကေလးေပၚတက္ျပီးသူတုိ႕၏မိဘမ်ားရွိရာအရပ္သို႕ေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ဂၽြန္ႏွင့္အဲလီစဘက္
တုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္အစဥ္အျမဲေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ကစားေနၾကေလသည္။
No comments:
Post a Comment