Saturday, March 5, 2011

စာဖတ္ေသာအက်င့္

အမွတ္၁၇၃။ေအာက္တုိဘာလ၂၀၀၅ခုႏွစ္အေတြးအျမင္မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဘူးေသာေဆာင္းပါး။

ဂ်ဴနီယာ၀င္း
စာဖတ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ေျပာဆုိရလွ်င္အေျပာလြယ္သေလာက္လုိက္နာဖုိ႕ခက္ေလသည္။သုိ႕ေသာ္စာဖတ္တာကုိစဲြလွ်င္လည္းေတာ္ေတာ္အက်ဴိးျပဳပါသည္။အဲဒီအတြက္စာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိစလုပ္ပါမည္။စာဖတ္တာေတြႏွင့္ပတ္သက္သမွ်ေတြကုိလုိက္ရွာၾကည့္ပါမည္။
စာအုပ္ဆုိတာသစၥာအရွိဆုံးမိတ္ေဆြေကာင္းေတြဟုညႊန္းဆုိထားပါသည္။ကုိယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆုိတာဟာေျပာင္းလဲႏုိ္င္သည္။ကုိယ့္ေဘးမွာအစဥ္ထား၀ရမရွိႏို္င္ပါ။သုိ႕ေသာ္စာအုပ္ေတြကေတာ့သင့္နွင့္စကားေျပာဖုိ႕စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္အျမဲေစာင့္လ်က္ရွိေနပါသည္။စာအုပ္ေတြကသင့္ကုိမလွည့္စားပါ။မကာက္က်စ္ပါ။သင့္နွင့္လည္းမဆန္႕က်င္ပါ။သုိ႕ေသာ္သင့္မိတ္ေဆြေတြကေတာ့သင့္အေပၚအျမဲမေကာင္းႏုိင္။ဒီေတာ့စာအုပ္ေတြကုိခ်စ္လာရတာမဆန္းေပ။
အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္မွာစာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိစလုပ္ဖုိ႕ေကာင္းလွသည္။ယင္းသည္ဘ၀၏အဓိပၸါယ္ႏွင့္ဘ၀အတြက္ေနထုိင္အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းေတြကုိသင္ေပးပါလိ္မ့္မည္။ဘ၀တစ္သက္တာလုံးေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထုိင္အသက္ရွင္ဖုိ႕စာအုပ္ဖတ္ေသာအက်င့္ကုိလုပ္ရပါမည္။စာအုပ္ေတြကုိခ်စ္ေနသ၍တစ္ကုိယ္တည္းအထီးက်န္ေသာအျဖစ္မ်ဴိးမရွိႏုိ္င္ေပ။လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာအခ်ိန္ပုိေတြရွိေနေသာလည္းသူဘယ္ေတာ့မွမပ်င္းပါ။အေၾကာင္းမွာသူ႕ကုိစာအုပ္ေတြကအေဖာ္ျပဳေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ထုိစာအုပ္ေတြကုိေရႊေတြေငြေတြႏွင့္မလဲႏုိင္ပါ။စာအုပ္ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္သူ႕ဘ၀ကျပည့္စုံေနေလျပီ။
စာအုပ္ေတြကုိ“ရတနာသုိက္”ဟုေခၚေ၀ၚတင္စားပါသည္။ထုိရတနာသုိက္ကေရႊေတြ၊ေငြေတြ၊ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြမဟုတ္ပါ။ထုိ႕ထက္မကတန္ဖုိးရွိေသာအသိပညာ၊အေတြးအေခၚျမင့္မားေသာစိတ္ဓါတ္ကိုေပးသည့္စာအုပ္စာေပေတြျဖစ္ပါသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္စာဖတ္ဖုိ႕တုိက္တြန္းခ်င္ပါသည္။ဘာစာေတြဖတ္ရမည္နည္းဟူသည္ကေနာက္ဆက္တဲြေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။ဒီ့အတြက္စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ျပီးအေျဖကုိရွာၾကည့္ရပါမည္။
လက္လွမ္းမီသမွ်စာအုပ္ေတြကုိဖတ္ပါ။ထုိမွတဆင့္စာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိေမြးယူရပါမည္။ထုိအခါတစ္ခ်ဴိ႕ေသာစာအုပ္ေတြကအပ်င္းေျပရုံ၊ေပ်ာ္ရႊင္ရုံသက္သက္ျဖစ္ပါသည္။ထုိစာအုပ္ေတြသည္လူတုိင္းလူတုိင္းအားစာဖတ္ျခင္းေနရာကိုေပးလုိက္ေသာအရာေတြျဖစ္လာပါသည္။ပ်င္းရိေနေသာအခ်ိန္ေတြ၊စာေတြက်က္မွတ္ရ၍ေခါင္းမၾကည္လင္ေသာအခ်ိန္ေတြမွာဦးေႏွာက္ကုိျပန္လည္ဖြ႕ံျဖိဳး၍ၾကည္လင္လာေစဖုိ႕ပညာရွင္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြေရးထားေသာစာအုပ္စာေပေတြကုိဖတ္ကုိဖတ္ၾကရပါမည္။
စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳေတြကုိခ်ည္းပဲဖတ္ျခင္းသည္မုန္႕အခ်ဴိေတြ၊ကိတ္မုန္႕ေတြကုိခ်ည္းပဲစားေနတာႏွင့္တူပါသည္။ကိုယ္ခႏၳာက်မ္းမာသန္စြမ္းဖို႕အစာစားရန္လုိအပ္သလုိဦးေႏွာက္အတြက္ေလးနက္ေသာစာအုပ္စာေပေတြကုိဖတ္ရမည္။အဲဒီအတြက္ကိုယ့္အၾကိဳက္ႏွင့္ကိုက္ညီဖို႕ေရြးခ်ယ္ႏုိ္င္ရပါမည္။သမုိင္း၀င္စာအုပ္ေတြ၊အတၳဳပတၱိစာေပေတြ၊အေတြးအေခၚစာတမ္းေတြ၊ဘာသာေရး၊ခရီးသြားမွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္သိပၸံပညာရပ္စာအုပ္ေတြသည္စိတ္ေပ်ာ္ရြင္ရုံသာမကပညာကုိပါေပးပါသည္။၀တၳဳေတြ၊စိတ္ကူးယဥ္စာေပေတြကေပးတာေတြထက္သာလြန္ေသာခုိင္မာသည့္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မူကုိရရွိေစပါသည္။စာဖတ္မည့္အတူတူေတာ့ကုိယ့္စိတ္ကုိခြန္အားေပးမည့္စာေပမ်ဴိးကုိေရြးခ်ယ္ဖတ္ရူသင့္လွပါသည္။
ကဗ်ာေတြကေတာ့လွပေသာအေတြးစိတ္ကူး၊ျမင့္ျမတ္ေသာအေတြးအေခၚႏွင့္အေကာင္းဆုံးေသာစိတ္ကူး၀တ္စုံကုိဆင္ျမန္းထားသည့္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာေတးဂီတဘာသာစကားတစ္ခုျဖစ္သည့္ဟုတင္စားထားပါသည္။ကဗ်ာေတြကုိခၽြင္းခ်က္မရွိဖတ္ျပီးခံစားၾကည့္ဖုိ႕အားေပးသည့္သေဘာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မ၏ကုိယ္ေတြ႕အျမင္ျဖင့္ဆုိရလွ်င္ေတြ႕သမွ်စာေတြဖတ္လာရင္းကဘယ္စာကျဖင့္အခ်ိန္ကုန္ျပီးကုိယ့္အတြက္ဘာမွမက်န္ဆုိတာကုိသိလာရျခင္း၊ဘယ္လုိစာေပမ်ဴိးကျဖင့္စိတ္အသိညဏ္ဖြ႕ံျဖိဳးတုိးတက္ေစျခင္းဆုိတာကုိသိလာနို္င္ပါသည္။အဲဒီလုိအသိအျမင္မ်ဴးိရလာဖုိ႕လနွင့္ခ်ီျပီးၾကာႏုိင္ပါသည္။နွစ္ႏွင့္လည္းခ်ီနို္င္ပါသည္။ကၽြန္မအဖုိ႕ေတာ့အဲဒီအတြက္ႏွစ္နွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့ရပါသည္။ကၽြန္မထက္ညဏ္ပိုေကာင္းသူကေတာ့တစ္လေလာက္နွင့္လည္းဘယ္စာမ်ဴိးကုိဖတ္သင့္သလဲအက်ဴိးရွိသလဲဆုိတဲ့အျမင္ရလာႏုိ္င္ပါသည္။
အဲဒီအတြက္စာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိစလုပ္ဖုိ႕ေတြ႕သမွ်စာကုိဖတ္ၾကည့္ဖုိ႕တုိက္တြန္းခ်င္ပါသည္။ထုိကမွတစ္ဆင့္စိတ္အသိညဏ္တုိးတက္ျမင့္မားလာေစဖုိ႕ဘယ္လုိစာမ်ဴိးေတြဖတ္သင့္သလဲဆုိတာကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေရြးခ်ယ္တတ္သြားနုိင္ပါသည္။တစ္ပါးသူေျပာတာကိုနား၀င္ဖုိ႕ခက္ပါသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ကိုယ့္ဘာသာၾကိဳးစားျပီးစာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိေမြးယူေစခ်င္ပါသည္။
ထုိမွတစ္ဖန္စာဖတ္ေသာအက်င့္ကုိမေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ထိန္းသိ္မ္းဖုိ႕အေရးၾကီးျပန္ပါသည္။ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ၾကိဳးစားေနဆဲသာျဖစ္ပါသည္။ကၽြန္မအဘုိးအဘြားေတြလုိရွိတ္စပီးယားကဗ်ာေတြႏွဴတ္တုိက္ရြတ္ဆုိႏုိ္င္ေလာက္ေအာင္၊ေရွးရုိးရာပုံျပင္သမိုင္းေတြကုိအလြတ္က်က္ထားသည့္အလားအခ်ိန္မေရြးဂုဏ္ယူစဖြယ္ေျပာျပႏုိင္ေလာက္ေအာင္မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးပါ။အဲဒီအတြက္ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ၾကိဳးစားဖုိ႕လုိေသးေၾကာင္းအျမဲတေစအမွတ္ရေနရပါေတာ့သည္။

1 comment:

ေမ၀မ္ said...

မမ၀င္းေရ
စိတ္မဆိုးဖို႕ႀကိဳေတာင္းပန္ၿပီး ဖတ္ရတာ တစ္မ်ဳိးႀကီးျဖစ္ေနေၾကာင္းေျပာလိုပါတယ္ရွင္။
ကိုယ္တိုင္ စာဖတ္ဖို႕၀ါသနာအပါႀကီးမဟုတ္လွပဲ စာဖတ္တဲ့အက်ဳိးကိုလည္းတစ္စြန္းတစ္စ ရိပ္မိထားၿပီး သိနားလည္သလိုလိုျဖစ္ေနကာ မိမိအတြက္ ေလ့က်င့္ႀကိဳးပမ္းထူေထာင္ရင္း ကိုယ္လို ဘ၀တူမ်ားကိုပါ လက္တဲြေခၚလိုတာမ်ားလားဟုေတြးေတာမိပါတယ္။
အလြတ္က်က္ထားသည့္အလားဆိုတဲ့ ႏိႈင္းယွဥ္တင္ျပမႈအေပၚလည္းအေတြးခ်ဲ႕မိပါတယ္။
"တစ္စံုတစ္ဦးက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို ျပန္လည္ေျပာဖို႔ႀကံဳလာတိုင္း အခ်က္အလက္ေတြ ျပည့္စံုမွန္ကန္တိက်စြာေျပာႏိုင္တဲ့အျပင္ အစီအစဥ္လည္းက်န ေနေစတယ္" ဆိုတာမ်ဳိးက စိတ္၀င္တစားသိရွိပိုင္ႏိုင္ေနတဲ့သေဘာပိုေဆာင္မယ္လို႕ေတြးမိတာပါ။ အလြတ္က်က္မွတ္ထားတဲ့စာတစ္ပိုဒ္/ စာတစ္အုပ္ စသည္တို႕ကို အထစ္အေငါ့အလဲြအမွားလံုး၀မရွိေစပဲ ရြတ္ဆိုျပႏိုင္တာထက္ သာလြန္ကြာျခားတယ္လို႕လည္းေတြးမိပါတယ္။
မိမိစိတ္ပါ၀င္စားအၿမဲမွတ္မိေနတဲ့အေၾကာင္းအခ်က္ေတြထဲက တစ္ပါးသူတို႔ အက်ဳိးရွိမယ့္တစ္ခုခုကို ထုတ္ႏႈတ္ယူၿပီး ျပန္လည္ေ၀မွ်ေပးႏိုင္တာမ်ဳိးဆိုလွ်င္ေတာ့ က်က္မွတ္ႏိုင္သူတစ္ဦး၏ရြတ္ဆိုႏိုင္မႈထက္ အတိုင္းထက္အလြန္ ကြာျခားတန္ဖိုးထားဂုဏ္ယူသင့္တယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္ရွင္။
ဥပမာ မမရဲ႕အဘိုးအဘြားတို႕ဟာ သူတို႕ေျပာခ်င္တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သက္ေတာင့္သက္သာလက္တန္းေျပာႏိုင္ေအာင္ သိရွိမွတ္မိေနတဲ့အျပင္ ေလ့လာ နားေထာင္သူမ်ားစိတ္တြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူမ်ားအေပၚ ေလးစားျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္လာေအာင္/ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္ေျပာ/ေဟာ ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္တယ္ဆိုလွ်င္ သူတို႕ရဲ႕စြမ္းရည္ထူးကို အလြတ္က်က္ႏိုင္လို႕အလြတ္ရြတ္ျပႏိုင္တဲ့ ေျဖာင့္ျဖဴးညီညာ အထစ္အေင့ါမရွိတာမ်ဳိးေလာက္ႏွင့္ ထင္ဟပ္ႏိႈင္းယွဥ္မျပေစခ်င္မိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ေအ၇ာေမ