Monday, November 26, 2007

Once Upon A Time!

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက...

ေရွးလူၾကီးသူမမ်ားတဆင့္စကားႏွင့္တဆင့္ေျပာၾကားလာမူေၾကာင့္ယခုတုိင္မေပ်ာက္ပ်က္ေသး ေသာပုံျပင္မ်ားကုိဆက္လက္တည္တန္႕သြားေစရန္ရည္ရြယ္သည္။ဤလသည္တန္ေဆာင္တုိ္င္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႕ေန႕တြင္ေကာင္းကင္ရွိၾကယ္နကၡတ္တုိ႕၏စုံလင္စြာထြန္း လင္းၾကသည္ဟုဆုိပါသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ထုိလျပည္႕ေန႕တြင္ေဆးေပါင္းခသည္႕ေန႕ဟုေျပာၾကသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ထုိညတြင္မယ္ဇလီဖူးကုိအခ်ဴိျခင္း၊သုတ္စားျခင္းကုိရုိးရာအစဥ္အလာတစ္ခုအျဖစ္ယုံ ၾကည္စြာစားသုံးၾကပါသည္။

တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည္႕ေန႕တြင္ေကာင္းကင္ရွိၾကယ္တာရာမ်ားနကၡတ္မ်ားစုံလင္စြာထြန္လင္း သည္႕အတြက္ထုိလတြင္ျမန္မာတုိ႕ရင္ထဲစြဲေနေသာပုံျပင္မ်ားထဲမွၾကတၱိၾကယ္ျဖစ္ေပၚလာပုံေလး ျဖစ္ပါသည္။ဤရွင္းလင္းခ်က္ကုိနကၡတ္တေဗဒပညာရွင္မ်ားကေတာ့သိပၸံနည္းမဆန္ေသာေၾကာင့္ လက္ခံၾကမည္မဟုတ္ပါ။ၾကိတၱိကာၾကယ္ကုိေဖ်ာက္ဆိိတ္ၾကယ္ဟုလည္းေခၚပါသည္။

ေအာက္ပါပုံျပင္ေလးကုိတကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္းကေရးပါသည္။ေဟာသည္ဂဏၰသစ္ကေလးကိုစာဖတ္ သူမ်ားသေဘာက်ၾကမည္ဟုေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင့္ - ေငြစင္ေရာ္

ၾကတၱိကာၾကယ္ျဖစ္ေပၚလာပုံ


ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကသူေဌးသမီး၇ေယာက္ရွိသည္။ထု္ိသူေဌးသမီး၇ေယာက္သည္အလြန္လွပသည္

အလြန္လည္းမာနၾကီးၾကသည္။သူတုိ႕သည္လူတုိင္းအေပၚအထင္ေသးကာသူတုိ႕ႏွင့္မတူမတန္သလုိ

ဆက္ဆံၾကသည္။သူတုိ႕၏မိဘမ်ားကြယ္လြန္သြားေသာ္ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္သည္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ႏွင့္မိဘ၏လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာဆန္စက္တြင္ဦးစီးလုပ္ကုိင္ၾကသည္။

သူတုိ႕၏ဆန္စက္တြင္သူရင္းဌားေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္ညီအကိုတို႕ရွိၾကသည္။သူတို႕သည္ သူေဌးသမီးမ်ားကုိတဖက္သက္ခ်စ္ေနၾကသည္။သုိ႕ေသာ္သူေဌးသမီးတုိ႕ကေမာက္မာစြာဆက္ဆံ ေျပာဆုိေသာေၾကာင့္အရွက္ရခဲ့ၾကသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ညီအကုိနွစ္ေယာက္သည္ထုိဆန္စက္မွစြန္႕ခြာ ျပီးကုိယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ျဖင့္ၾကိဳးစားလုပ္ကုိင္ၾကရန္ဆုံးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

အမ်ဴိးသမီးမ်ားလည္းျဖစ္၊ဆက္ဆံေရးလည္းၾကမ္းတမ္းမူေၾကာင့္ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္တုိ႕၏စက္ရုံမွာ အရွဴံးေပၚကာဒုကၡေရာက္ၾကသည္။ပထမတြင္က်န္ရစ္ခဲ့ေသာပစၥည္းမ်ားကုိထုခဲြေရာင္းခ်၍၄င္း၊ ေနာက္ပုိင္းတတိတိျဖင့္စက္ရုံႏွင့္ေျမကိုပါေရာင္းစားရသည္အထိျဖစ္ခဲ့သည္။

ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္သည္အလြန္မာနၾကီးျပီးအေျပာအဆုိေမာက္မာသျဖင့္ထုိအရပ္တြင္ေနထုိင္၍မျဖစ္ ႏုိင္ေခ်။ထုိ႕ေၾကာင့္တျခားအရပ္ေဒသသုိ႕ေျပာင္းေရႊ႕၍ေနၾကသည္။ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားကလည္းသူ တုိ႕ညီအမကိုမသနားၾကေခ်။

သုိ႕ႏွင့္ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္သည္ဆင္းရဲသြားကာဆန္စက္တစ္ခုအတြင္းအေလအလြင့္စပါးမ်ားကုိလုိက္ လံေကာက္ယူျပီးစားေသာက္ၾကရသည့္အျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။တစ္ေန႕တြင္ဆန္စက္အ

တြင္းရွိစပါးေခၽႊျပီးသားေကာက္ရုိးပုံေဘးတြင္စပါးလုံးမ်ားကုိညီအမခုႏွစ္ေယာက္ေကာက္လုိက္ရွိစဥ္

ဆန္စက္ပုိင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ထုိနားသို႕ေရာက္လာသည္။ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္မွာဆန္စက္ပုိင္ရွင္၂ေယာက္ ကုိလွမ္းၾကည္႕လုိက္ရာအလြန္အံ့ၾသသြားၾကသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆ္ုိေသာ္ထုိဆန္စက္ပုိင္ရွင္မွာ သူတုိ႕မေခ်မငံဆက္ဆံလုိက္ေသာသူရင္းငွားေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္ညီအကုိျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္တုိ႕မွာသူတုိ႕၏ၾကိဳးစားအားထုတ္မူမ်ားေၾကာင့္ယခု လုိဆန္စက္ပုိ္င္ရွင္မ်ားအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိသြားၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္မွာသူတို႕ကိုေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္တုိ႕ေတြ႕သြားမည္ကုိအလြန္စုိးရိမ္ျပီးအ

လြန္လည္းရွက္မိၾကသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ေကာက္ရုိးပုံထဲ၀င္ပုန္းလုိက္ၾကသည္။ေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္ နယုန္မွာလည္းလယ္ကြင္းမ်ားကုိလုိက္လံၾကည္႕ရင္းစပါးေခၽြျပီးသားေကာက္ရုိးကုိမီးရွဴိ႕ပစ္ရန္သူ႕ တပည္႕မ်ားကုိညႊန္ၾကားလ်က္ရွိသည္။ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္မွာသူတုိ႕၏အသက္ထက္ေကာက္ရုိးပုံထဲ မွထြက္လုိက္ပါကေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္တုိ႕ကမွတ္မိသြားျပီးအရွက္ရမည္ကုိစုိးရိမ္ကာျငိမ္ ျငိမ္ေလးေနေနၾကသည္။

ေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္တုိ႕၏တပည္႕မ်ားသည္သူတုိ႕၏သူေဌးညႊန္ျပေသာေကာက္ရုိးပုံကုိ ခ်က္ခ်င္းပင္မီးရွဴိ႕လုိက္ၾကသည္။သူေဌးသမီးခုႏွစ္ေယာက္မွာရွက္လြန္းသျဖင့္ေကာက္ရုိးပုံထဲမွ မထြက္ပဲအေသခံသြားၾကသည္။သူတို႕ညီအမခုႏွစ္ေဖာ္သည္ေသဆုံးျပီးေနာက္ေကာင္းကင္တြင္ ၾကတၱိကာၾကယ္အျဖစ္သုိ႕ေျပာင္းလဲသြားၾကသည္။ၾကတၱိကာၾကယ္ကုိေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာ ၾကည္႕ပါကၾကယ္ခုႏွစ္လုံးစုလ်က္ရွိသည္ကိုေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ထုိၾကယ္ခုႏွစ္လုံးသည္ညီအမ ခုႏွစ္ေဖာ္ကုိကုိယ္စားျပဳျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိၾကတၱိကာၾကယ္သည္ကဆုန္လႏွင့္နယုန္လတြင္မုိးေကာင္းကင္တြင္မည္သည္႕ေနရာတြင္မွ ရွာ၍မေတြ႕ရပါ။အေၾကာင္းမွာေမာင္ကဆုန္ႏွင့္ေမာင္နယုန္ကသူတို႕ကုိေတြ႕မည္ကုိစုိး၍ထုိႏွစ္လ တြင္ပုန္းေအာင္းေနၾကသည္ဟုလူၾကီးသူမမ်ားကေျပာဆုိၾကပါသည္။

ၾၾၾၾ

Sunday, November 25, 2007

Selection 13

အဂၤလိပ္စာဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ေရးသားေသာSilenceIsGoldenအက္ေဆး

ျဖစ္ ပါသည္။

ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ေရႊ

ကၽြႏုိပ္တခါတရံလူေတြေျပာေနၾကတာၾကားဖူးသည္။”ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ေရႊ” တဲ့။သုိ႕ေသာ္ကၽြႏုိပ္ထုိစကားလုံးမ်ား၏အဓိပၸါယ္ကုိနားမလည္ပါ။ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကေရႊျဖစ္မွာလဲ။ကၽြႏုိပ္ကုိယ္ကၽြႏုိပ္ေမးေနမိပါသည္။ဆိတ္ဆိတ္ ေန ျခင္းသည္အမွန္တကယ္ပဲအလြန္႕အလြန္ကုိတန္ဖိုးရွိသည္ျဖစ္ပါသလား။

ဒါဆုိရင္စကား ေျပာတာၾကေတာ့ေရာ။”စကားေျပာျခင္းသည္ေငြ”တဲ့။ သူတုိ႕ကေျပာပါသည္။ ဒီေတာ့ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကစကားေျပာတာထက္ကုိပုိျပီး

တန္ဖုိးရွိတယ္ေပါ့။ အဲဒါကၽြန္ေတာ့္ဥာဏ္ရွိေလာက္ကေလးျဖင့္ဘာမွအဓိပၸါယ္မရိွေသာအေတြးေတြျဖစ္ပါ

သည္။ဒီလုိႏွင့္တေန႕ေတာ့ကုမၸဏီတစ္ခုမွာကုိယ့္ပါးစပ္ကုိယ္ပိတ္ကာေနေနၾက

ေသာလူတ ခ်ိဳ႕ကုိကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့သည္။ သူတုိ႕ကတမနက္လုံးတိတ္တဆိတ္ပင္ ေနေနၾကသည္။ျပီးေတာ့တစ္ေန႕လုံးစကားမေျပာၾကပါ။တစ္ခ်ိန္လုံးဆိတ္ဆိတ္ ေနေနၾကပါသည္။သူတုိ႕စကားနည္းနည္းေလးေလာက္သာေျပာၾကတာကေတာ့

အမွန္ပါ။ သို႕ေပမယ့္တကယ့္ကုိမေျပာမျဖစ္ေသာစကားေလးေတြသာျဖစ္ပါသည္။ ဒါႏွင့္ပဲကၽြန္ေတာ္သူတုိ႕လုပ္သည္႕အတုိင္းတေသြမတိန္းလုိက္လုပ္ၾကည္႕ေသာအခါ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္အဲဒါက္ိုသေဘာက်သြားမိပါသည္။

ကၽြႏုိပ္တုိ႕သည္ကၽြႏိုပ္တုိ႕၏ကမၸဠာန္းျပဆရာေတာ္ဆုံးမစကားအတုိင္းေသေသခ်ာ ခ်ာက်င့္ၾကံၾကည္႕ပါသည္။ကၽြႏုိပ္တုိ႕၏ထုိင္သည္႕အခါ၊ထသည္႕အခါ၊လွဴပ္ရွားသြား လာသည္႕အခါ၊လဲေလ်ာင္းသည္႕အခါ၊အနားယူသည္႕အခါအစရွိသည္တုိ႕၏ အေသးစိတ္မ်ားအေပၚတင္းက်ပ္စြာသတိျပဳေနရမည္ ဟုဆုိပါသည္။အကယ္၍အဲဒီ လုိမလုပ္ဖူးဆုိလွ်င္ေတာ့ကၽြႏုိပ္တုိ႕၏အသက္ရွဴသည္႕ ၀င္သက္ထြက္သက္

အေပၚသတိျပဳေနရမည္။ ယင္းသည္အမွန္တရားကိုရွာေဖြရာ-ကၽြႏုိပ္တုိ႕၏ ကုိယ္ခႏၶာႏွင့္စိတ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာအမွန္တရား ျဖစ္လာပုံ၊ပ်က္သြားပုံတုိ႕ကုိ ရွာေဖြရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ဒီလုိဆုိေတာ့ဗုဒၶ၏အဆုံးအမကုိ
လုိက္နာက်င့္ၾကံရန္အတြက္အေရးအၾကီးဆုံးေသာအရာတစ္ခုပင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္ တကား။


Sunday, November 18, 2007

Special Time Zone!

ဒီအပတ္ Special Issue ဂဏၰမွာေတာ့တန္ေဆာင္တုိင္လျမတ္ႏွင့္ေလ်ာညီစြာ အမွတ္တရမ်ားစြာကုိစုဆာင္းတင္ျပလုိက္ပါသည္။

ေရွးဦးစြာ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးေပၚဦးသက္၏၁၉၆၉ခုႏွစ္လက္ရာပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္၊ မ်ဴိးျမန္မာ့တုိင္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊သီတဂူဆရာေတာ္အရွင္ဥာဏိသရ၏ေမတၱာပုိ႕ဆုေတာင္း မ်ားႏွင့္ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဦးဘၾကည္၏တန္ေဆာင္တုိင္လျပည္႕ေန႕အမွတ္တရ
ပန္းခ်ီကားျဖစ္ပါသည္။

အခန္း(၁)

အုိးေ၀၈်ာနယ္ ၁၄-၁၀-၆၉ သတင္းကၽြတ္လၦန္း ၄ ရက္ အမွတ္ ၂၉

ပန္းခ်ီဆရာ ေပၚဦးသက္ ရဲ႕ပန္းခ်ီကားႏွင့္အတူေဟာဒီကဗ်ာကုိအုိးေ၀မ်က္ႏွာဖုံးမွာ

အတူယွဥ္တဲြလုိ႕ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အတုိင္းတင္ဆက္လုိက္ပါရေစ။

သုိ႕ေသာ္ ကဗ်ာစပ္သူရဲ႕အမည္ကုိေဖာ္မျပထားတဲ့အတြက္ ဒီကဗ်ာကုိ
ဖုိးသူေတာ္ဦးမင္းလား၊ဆရာေပၚဦးသက္လားဆ္ုိတာမသိပါ။

အကယ္၍မ်ားေဟာဒီ စာဖတ္ပရိသတ္ကတိတ္ိက်က်ေလးအေျဖရွာေပးမည္ ဆုိပါလွ်င္၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာလက္ခံ၍ျပင္ဆင္ေဖာ္ျပေပးပါ့မည္ဟုေငြစင္ေရာ္မွ
ေလးစားစြာ ျဖင့္တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

မ်ဴိးျမန္မာ့တုိင္း.

ဆီးမီးငယ္တဲ့ တထိန္ထိန္

အုိင္မင္းေရၾကည္က၊

ၾကာငါးမည္ ငုံအာစြင့္တယ္

ဖူးပြင့္ခါခ်ိန္။

အႆ၀ဏီ

ယွဥ္ကာခ်ဥ္းပါလုိ႕၊

လင္းလာတဲ့ ေငြတာရိန္ငယ္

ျပာမွိန္လ်က္ ျမဴေျခဆုိင္း။

ဂါရေ၀

သကၠစၥံ ပဏာေမျဖင့္

ဘဂ ၀ါ ပရေမ

ျမတ္ဘုရားမွာလ၊

သဒၵါေခၽြကန္ေတာ့ပဲြေတြနဲ႕

မစဲေပါင္

ကုသုိလ္ကုိႏူိးၾကတယ္၊

(ကြယ္)မ်ဴိးျမန္မာ႕တုိင္း။

အခန္း(၂)

သီတဂူဆရာေတာ္အရွင္ဥာဏိႆရ၏ေမတၱာပုိ႕ဆုေတာင္း မ်ား

ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ဖ်ာ ေဘးရန္ကြာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစ။

ေမတၱာႏွလုံး ကုိယ္စီသုံး ရႊင္ျပဳံး ၾကပါေစ။

ေမတၱာ ရန္သူေဒါသမူ အပူကင္းပါေစ။

ေမတၱာေရစမ္း ကုိယ္စီျဖန္း ေအးခ်မ္း ၾကပါေစ။

ခႏၶီ ၏ရန္ ေဒါသမာန္ တြန္းလွန္ ႏိုင္ပါေစ။

ခႏၶီ ႏွလုံး အစဥ္သုံး ရႊင္ျပဳံး ၾကပါေစ။

ဒုိ႕ေမတၱာစြမ္း ကမာၻလႊမ္း ျငိ္မ္းခ်မ္း ၾကပါေစ။

ေလာကီသတၱ၀ါအလီလီေလာကဓါတ္ကမာၻအတြင္း၌ေမတၱာတည္းဟူေသာမဥဇူသက

နတ္ပန္းပင္ၾကီးသည္ေန႔ေန႔ညညခပ္သိမ္းေသာကာလအတြင္းမွာပြင့္သည္

မုခ်မေသျဖစ္ပါေစသတည္း။

ေမတၱာတည္းဟူေသာမဥဇူသကနတ္ပန္း၏ရနံ႕ျဖင့္ထုံအပ္ေသာနတ္တုိ႕သည္

ေန႕ေန႕ညညခတ္သိမ္းေသာကာလတိုင္းမွာကုိယ္စိ္တ္ႏွစ္ဖ်ာစြာျဖင့္ ျပည္႔ကာၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေတာ္မူက်ပါေစကုန္သတည္း။

သုံးဆယ့္တစ္ပုံအရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာအႏၱစၾကာၤ၀ဠာမွာရွိက်ကုန္ေသာအႏၱသတၱ၀ါ ေတြေဘးရန္ခတ္သိမ္းကင္းညိမ္းက်ပါေစ။ ဆင္းရဲခတ္သိမ္းကင္းညိမ္းက်ပါေစ။ကုိယ္စိတ္ႏွလုံးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းက်ပါေစ။

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ျပည္႕စုံက်ပါေစ လုိ႕ေမတၱာဓါတ္ ေတြျဖန္႕ေ၀လုိက္

ရပါတယ္။

အခန္း(၃)

ပန္းခ်ဲီဆရာၾကီးဦးဘၾကည္၏တန္ေဆာင္းမုန္းလဖဲြ႕ပန္းခ်ီကား

ထြန္းျငိွ၀င္းေျပာင္ ဆီမီးေရာင္ တန္ေဆာင္ဆိုသည္႕ပဲြ။

An outburst of energy in meritorious deeds under cloudless skies and myriad lights.

အခန္း(၄)

ဘဒၵ ႏၱ ပညာဏိက(ဆားေတာင္ဆရာေတာ္)

သက္ေတာ္ (၈၃) ႏွစ္၊သိကၡာေတာ္ (၆၄) ၀ါ သည္

၁၃၆၉ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၄ ရက္

(၁၃-၁၁-၂၀၀၇)

အဂၤါေန႕ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၄၅ မိႏွစ္တြင္

ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားခဲ့ပါသည္။




သက္ေတာ္ ၇၆ ႏွစ္အရြယ္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ျပဳံးရြင္ေနေသာမ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးေတြ႕ရပုံ။
(၁၇-၄-၂၀၀၇ ဓာတ္ပုံရုိက္ကူးသူ NNS)

ဆရာေတာ္ၾကီးအားအဖဦးေငြဒင္၊မိခင္ေဒၚေျပာင္းမယ္တုိ႕မွ၁၂၈၇ခုႏွစ္တန္ေဆာင္းမုန္းလဆန္း ၁၄ရက္(၂၉-၁၀-၁၉၂၅)ၾကာသာပေတးေန႕ေန႕လယ္၂နာရီအခ်ိန္တြင္ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။ သားသမီးခုႏွစ္ေယာက္အနက္ စတုတၳေျမာက္သားရတနာျဖစ္သည္။

၁၃၆၉ခုႏွစ္တန္ေဆာင္းမုန္းလဆန္း၁၄ ရက္ဆုိပါလွ်င္ဆရာေတာ္ၾကီး

ေမြးေန႕က်ေရာက္ေနေပတာ့သည္။

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ၁၃၆၉ခုႏွစ္္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၄ ရက္ (၁၃-၁၁-၂၀၀၇)

အဂၤါေန႕ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၄၅ မိႏွစ္တြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူရာမင္းရြာကုန္း ဆားေတာင္ပဠိပတၳေက်ာင္းတုိက္၌ဘ၀နတ္ထံပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

၁၃၆၉ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႕ေက်ာ္ ၁ ရက္(၂၅-၁၁-၂၀၀၇) တနဂၤေႏြေန႕တြင္

နိဗၺာန္စံေက်ာင္းခ်ေတာ္မူျပီး ၁၃၆၉ ခုႏွစ္ တပုိ႕တြဲလဆန္း ၄ ရက္(၁၀-၂-၂၀၀၈) တနဂၤေႏြေန႕

တြင္ အႏၱိမစ်ာပနသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းသာသနာေရးဦးစီးဌာနမွသတင္းကုိ

ဆရာေတာ္ၾကီးအားၾကည္ညိဳၾကကုန္ေသာဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းအားသိေစလုိေသာ

ေစတနာျဖင့္ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင့္ - ေငြစင္ေရာ္




ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ဆုံးမ - မိန္႕စကား

နိဗၺာန္ မဂၤဖုိရလုိေၾကာင္းနဲ႕ ဆုေတာင္းခဲ့တာမ်ားျပီ။

၀ိဇၨာဥာဏ္မပါ၊ဓမၼတာေတာင္းမုိ႕၊

အာေညာင္းရုံပဲ ေမာဖတ္တင္မည္။

ဒါနျပဳခါ အခါခါေတာင္းလည္း၊

ငါေကာင္းခ်င္မူ ခုခံေနသည္။

ငါတစ္လုံးပယ္ ကြယ္ကာေပးမွ၊

လြန္စြာမေႏွး နိဗၺာန္ျမင္မည္။

၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရတာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္၊

အ၀တ္လည္းေျပာင္း၀တ္စရာမလုိဘူး၊ ဂူလည္းေအာင္းစရာမလုိဘူး၊

ပုထုဇဥ္စရုိက္ မူေျပာင္းဖုိ႕လုိတယ္။

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ၾသ၀ါဒအခ်ဴိ႕ကုိေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေနာက္ျပန္လည္ဖတ္ရူလုိသူမ်ားအတြက္

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ၾသ၀ါဒ(၁)

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ၾသ၀ါဒ(၂)


Wednesday, November 14, 2007

Give me a break!

ဘဒၵ ႏၱ ပညာဏိက(ဆားေတာင္ဆရာေတာ္)

သက္ေတာ္ (၈၃) ႏွစ္၊သိကၡာေတာ္ (၆၄) ၀ါ သည္

၁၃၆၉ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၄ ရက္ (၁၃-၁၁-၂၀၀၇)

အဂၤါေန႕ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၄၅ မိႏွစ္တြင္

ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ ေၾကာင္းၾကားသိရပါသျဖင့္

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဆုံးမၾသ၀ါဒမ်ားစြာထဲမွ တစ္ခုကုိ ေဖာ္ျပရင္း

ဆရာေတာ္ၾကီးအား ရုိေသစြာ ကန္ေတာ့လုိက္ရပါသည္။

ဆားေတာင္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး

အျမဲဆင္ျခင္ေနရမဲ့ တရားက အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ

လကၡဏာတရားသုံးပါးျဖစ္တယ္

လုပ္တုိင္းမျဖစ္ စိတ္မညစ္နဲ႕ ကုိယ္လုပ္တုိင္းသာျဖစ္ေနပါက ဘယ္မွာအနတၱရွိမည္နည္း။

ေျပာတုိင္းမရ ေဒါမထႏွင့္ ကုိယ္ေျပာတုိင္းသာ ရေနပါက ဘယ္မွာအနတၱရွိမည္နည္း။

ၾကံတုိင္မေျမာက္ စိတ္မေဖာက္ႏွင့္ ကုိယ္ၾကံတုိ္င္းသာ ျပီးေျမာက္ပါက ဘယ္မွာ အနတၱရွိမည္နည္း။

ဆင္းရဲၾကံဳမူ မညီးညဴႏွင့္ ခ်မ္းသာခ်ည္းသာၾကဳံေနပါက ဘယ္မွာ ဒုကၡ ရွိမည္နည္း။

ပ်က္စီးတုိ္င္းလွ်င္ မပူပင္နွင့္ မပ်က္စီးကာ ခုိင္ျမဲပါက ဘယ္မွာအနိစၥ ရွိမည္နည္း။

အာရုံဟူသမွ် မေတာင့္တႏွင့္ အာရုံတုိင္းသာ ေတာင့္တပါက ဘယ္မွာ ေလာဘဆုံးမည္နည္း။

အရာရာမ်ဴိး စိတ္မဆုိးႏွင့္ အရာရာတုိင္းသာ စိတ္ဆုိးပါက ဘယ္မွာ ေဒါသဆုံးမည္နည္း။

သိဥာဏ္မလုိက္ သင္မမုိက္ႏွင့္ သိဥာဏ္မရ မုိက္ေနပါက ဘယ္မွာ ေမာဟဆုံးမည္နည္း။

ဗုဒၶတရားေမ့မထားႏွင့္ ဆုံးမတုိင္းသာက်င့္ၾကံပါက ဘယ္မွာနိဗၺါန္ေ၀းမည္နည္း။

Tuesday, November 13, 2007

Thinking Aloud!

ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ေရးသားေသာColourfulBurmaဟုအမည္တြင္ေသာစာအုပ္ကုိ

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းမွစာအုပ္ပါေဆာင္းပါးအခ်ဴိ႕ကုိေကာက္ႏုတ္၍ဘာသာျပန္္ဆုိထုတ္ေ၀

လုိက္ေသာစာအုပ္တစ္အုပ္မၾကာမီကမွပါရမီ(parami)စာေပတုိက္မွထြက္ရွိလာပါပီ။

စာအုပ္အမည္က”ေရာင္စုံလွစြာျပည္ျမန္မာ”တဲ့။

ျမန္မာလူမ်ဴိးမ်ားအေပၚဗုဒၶဘာသာ၏အက်ိဴးသက္ေရာက္မူကုိေဖာ္ျပရန္ျဖစ္သည္။

ဤစာအုပ္ကုိဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ျမန္မာလူမ်ဴိးတုိ႕အေၾကာင္းကုိနားလည္လာမည္ျဖစ္သည္။

ပါ၀င္ေသာေဆာင္းပါးမ်ားထဲမွေငြစင္ေရာ့္အေနႏွင့္စာဖတ္သူမ်ားကုိခံစားႏို္င္ရန္

"Pagodas and What They Mean To Buddhists"

"ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႕အေပၚေစတီပုထုိးမ်ား၏အေရးပါမူ"

ဟူေသာအေၾကာင္းကုိေကာက္ႏုတ္တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

ကၽြန္မသည္ဧရာ၀တီျမစ္ကုိစုန္လုိက္၊ဆန္လုိက္မၾကာခဏခရီးသြားခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။

ထုိအခါေတာင္ထိတ္ မ်ားေပၚရွိေစတီပုထုိးမ်ားကုိဖူးျမင္ခဲ့ရသည့္အျဖစ္မွာကလးဘ၀၏

အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံးေသာအျဖစ္အပ်က္တစ္ခု အျဖစ္မွတ္မိေနေသာအရာျဖစ္ပါသည္။

ေစတီပုထုိးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ပထမဆုံးရရွိခဲ့ေသာသင္တန္းစာတစ္ခုမွာဗုဒၶဘာသာ

ဆုိင္ရာအေတြးအေခၚ ႏွင့္မဆုိင္ပါ။သုိ႕ေသာ္ကေလးအဖုိ႕စိတ္ကူးယဥ္စရာဇတ္လမ္းသဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ မႏၱေလးမွစစ္ကုိင္း ဘက္သုိ႕ေမာ္ေတာ္ေလးျဖင့္ကူးေနစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္ကလွပေသာအင္း၀တံတား ၾကီးမေဆာက္ရ ေသးပါ။ေတာမ်ားထူထပ္ျပီးေတာက္ပေသာ ဘုရားေစတီမ်ားရွိရာဆီသုိ႕ဦးတည္၍သြားေနၾကပါသည္။ဘု ရားေစတီ၏ထီးေတာ္မ်ားဆီမွ ေခါင္းေလာင္းသံေလးမ်ားသည္ဧည္႕သည္မ်ားကုိၾကိဳဆုိၾကပါသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ကၽြန္မ၏အဘုိးသည္ဘုရားႏွစ္ဆူကုိလွမ္း၍ျပလုိက္သည္။

အဘုိးကေျပာလုိက္သည္။”ဒီဘု ရားႏွစ္ဆူကိုေရွးျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္က အေစာင့္အၾကပ္ေတြခ်ထားခဲ့တယ္။”

ထုံးစံအတုိင္းကၽြန္မကဘာေၾကာင့္လဲဟုေမးေသာအခါအဘုိးကေအာက္ပါပုံျပင္ကုိ

ေျပာျပေလသည္-

တစ္ခ်ိန္ကမင္းသားတစ္ပါးသည္သူ႕အစ္ကုိဘုရင္ကသူ႕ကိုေကာင္းစြာမဆက္ဆံဟု ခံစားရျပီးေတာ္လွန္ရန္ ၾကံစည္ခဲ့သည္။သူစစ္ခ်ီလာစဥ္ထုိဘုရားႏွစ္ဆူသုိ႕ေရာက္ေသာ္ ထုိေနရာရွိဘုရားဆင္းတုေတာ္အား သကၤန္းကပ္ေလသည္။ထုိအခါဘုရားဆင္းတုေတာ္သည္ လက္ကုိ ဆန္႕တန္း၍သကၤန္းကုိလက္ခံေတာ္မူ ခဲ့သည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္မင္းသားသည္စစ္ႏို္င္၍ ဘုရင္ျဖစ္သြားေလသည္။သူဘုရင္ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းလုပ္ေဆာင္ ေသာပထမဦးဆုံးေသာလုပ္ရပ္မွာ ထုိဘုရားႏွစ္ဆူ၏ေဘးတြင္အေစာင့္မ်ားတင္းက်ပ္စြာခ်ထားေစျခင္းျဖစ္ ေလသည္။

တစ္ခ်ိန္ကယင္းေစတီႏွစ္ဆူသည္စစ္ႏွင့္ပတ္သက္ခဲ့သလုိတစ္ခ်ိန္တြင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ရရွိေအာင္လုပ္ ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။မြန္ဘုရင္ရာဇာဓိရာဇ္သည္စစ္ခ်ီလာျပီး ထုိေစတီမ်ား၏ပရ၀ဏ္အေရာက္တြင္ျငိမ္း ခ်မ္းစြာျဖင့္ျပန္လွည္႕သြားေလသည္။ ရာဇာဓိရာဇ္သည္အင္း၀ေနျပည္ေတာ္သို႕ေရာက္ရန္မိႏွစ္အနည္း ငယ္သာလုိေတာ့သည္။၀င္တုိက္ဖုိ႕အခ်ိန္ကိုသာေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေစတီ၏ပရ၀ဏ္မွသူစစ္တုိက္ ေတာ့မည့္လွပေသာနယ္ေျမ၏ရူခင္းကုိလွမ္းၾကည္႕

လုိက္သည္။ သဲေသာင္မ်ားထြန္းေနေသာျမစ္ကမ္း ေဘးတြင္ေတာင္တန္းမ်ား၊ေတာင္ထိတ္မ်ားေပၚတြင္လေရာင္ေအာက္၌ေတာက္ပေန ေသာေစတီမ်ားကုိ ရူစားမိသည္။ေစတီမ်ား၏ေခါင္းေလာင္းသံမ်ားမွာလညး္သာယာ

လွသည္။ ဤသာယာေသာေခါင္းေလာင္း သံမ်ားေနရာတြင္စစ္ခ်ီသံမ်ားအစားထုိး၀င္ေရာက္ေတာ့မည္၊ ေငြေရာင္သဲေသာင္ျပင္မ်ားေပၚတြင္ႏိုင္ငံသား ေကာင္းမ်ား၏ေသြးမ်ားက်ရေတာ့မည္၊ဒါေတြဟာေၾကကဲြစရာပါလား။ ဤသုိ႕စဥ္းစားမိျပီးျမန္မာဘုရင္ထံမွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားလာေသာအခါျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဴပ္ခ်ဴပ္၍ျပန္သြားသည္။ သူမထြက္ခြာမီထုိေစတီႏွစ္ဆူ တည္ရွိေသာေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ဇရပ္တစ္ခုကုိ

ေဆာက္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းသည္ဘုရားဖူးမ်ားအတြက္လက္ေဆာင္တစ္ခုျဖစ္ျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာတုိ႕၏ေမတၱာစိတ္ကုိေဖာ္နည္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါသည္။”

စာထဲမွာရည္ညႊန္းထားသူ ကၽြန္မ ဆုိတာ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္ျဖစ္၍ စာအုပ္အဖုံးတြင္အဘုိးျဖစ္သူကုိလက္ဆဲြ ေနေသာေျမးမကေလးျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္မွာရပ္ေနသူကေတာ့ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏ အဘုိး ျမန္မာပညာရွိ္ ဦးေဖ ျဖစ္ပါသည္။

ေဟာသည္ link ေလးကေတာ့ ေဒၚခင္မ်ဴိးခ်စ္၏စာအုပ္သတင္းျဖစ္ပါသည္။
စာအုပ္ခ်စ္သူမ်ားအတြက္ စာအုပ္သတင္း အစုံအလင္ကုိဖတ္ရူရန္-

စာအုပ္သတင္း


Wednesday, November 7, 2007

Give me a break!(Education 2)

SirRichardLivingston

အပုိင္း ႏွစ္

ေရွးဦးစြာေအသင္ျမဳိ႕သားႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ပဲရိကလိ(Pericles,429BC)၏အဆိုတစ္ခုကုိစ တင္၍ေဖာ္ျပပါမည္။သူက”ကၽႊႏုိပ္တုိ႕၏လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္အရာရာသည္လူနည္းစုလက္ထဲတြင္ မရွိဘဲလူအမ်ား၏လက္ထဲတြင္ရွိသည္။ပုဂၢဳိလ္ေရးဆိုင္ရာ၊ပဠိပကၡမ်ားတြင္တရားဥပေဒသည္ဘက္ မလုိက္ဘဲအမွန္အတို္င္းဆုံးျဖတ္ေပးသည္။နယ္ပယ္တစ္ခုခုထဲတြင္ကၽြမ္းက်င္ေသာမည္သူမဆုိသူ ၏အရည္အခ်င္းႏွင့္ထုိက္တန္ေသာေနရာကုိရရွိသည္။ရာထူးအဆင့္ထက္အရည္အခ်င္းကုိဦးစား ေပးသည္။လူသားအတြက္ေကာင္းက်ဴိးျပဳႏုိင္လွ်င္လူတစ္ဦး၏ဆင္းရဲျခင္းသည္ထုိကဲ့သုိ႕ေကာင္း က်ဴိးျပဳျခင္းကိုအတားအဆီးမျဖစ္ရ”။ဤသည္ကားေရွးဂရိတုိ႕၏လူ႕အဖဲြ႕အစည္း၏အေျခခံမူ၀ါဒ

ျဖစ္သည္။

ေရွးဂရိလူမ်ဴိးေအသင္ျမဳိ႕သာမ်ားသည္လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြက္စည္းစည္းလုံးလုံးလုပ္ကုိင္ေဆာင္ ရြက္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကသည္။သူတုိ႕သည္လယ္သမား၊ယာသမား၊လက္သမား၊ကုန္သည္၊စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းရွင္မ်ားစသည္ျဖင့္အျဖစ္အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ၾကသည္။သုိ႕ေသာ္သူတုိ႕၏ အလုပ္သည္ဤမွ်ေလာက္တြင္ရပ္မသြားပါ။သူတုိ႕သည္ႏုိင္ငံသားမ်ားအျဖစ္တာ၀န္ေက်ေသာသူ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ႏုိ္င္ငံအတြက္အေ၇းပါေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္ရာတြင္မဲေပးျခင္း၊ပါ၀င္ေဆြး ေႏြးျခင္းတို႕ကုိအနည္းႏွင့္အမ်ားပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။တစ္ဦးျခင္းအေနျဖင့္အနည္းမွ်သာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာတြင္မ်ားစြာအက်ူဴိးသက္ရာက္သည္။လူတို္င္း သည္သူ႕အသိစိတ္ဓါတ္ႏွင့္သူလူသားအားလုံး၏အက်ဴိးအတြက္ေဆာင္ရြက္ရမည္႕တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။

ဤတြင္မကေသးဘာသာေရးဆုိင္ရာရုိးရာပဲြမ်ားတြင္လညး္ညီညီညြတ္ညြတ္ပါ၀င္ဆင္ႏြဲၾကသည္။ ဘာသာေရးအေဆာက္အဦမ်ားႏွင့္အမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာအေဆာက္အဦမ်ားျဖစ္သည္႕အား ကစားရုံ၊ဇတ္ရုံစသည္တ္ုိ႕ကုိၾကီးက်ယ္ခန္းနားစြာေဆာက္ုလပ္ထားျပီး၄င္းတုိ႕သည္အားလုံးႏွင့္ သက္္ဆုိင္သည္ဟူေသာစိတ္ဓါတ္မ်ဴိးရွိၾကသည္။ေရွးရဂရိႏိုင္ငံေအသင္ျမိဳ႕၏အႏုပညာနွင့္စာေပ လက္ရာမ်ား၏အဆင့္အတန္းသည္ယခုေခတ္တြင္ပင္လွ်င္ထပ္တန္းကပါ၀င္ေနဆဲျဖစ္ေသာ္ လည္း၄င္းတုိ႕သည္လူနညး္စုအတြက္ဟုတ္ဘဲအားလုံးအတြက္ျဖစ္သလုိ၊အားလုံးက၄င္းတုိ႕ကုိ နားလည္ျပီးဂုဏ္ယူၾကသည္ကုိေတြ႕ရသည္။

ဂရိႏုိင္ငံသားအားလုံးကလည္းေအသင္ျမိဳ႕ေပၚရွိလက္တစ္ဆုတ္စာရွိေသာပုဂၢဳိလ္မ်ား၏ပညာကုိ ေလးစားၾကျပီး၄င္းတုိ႕အတြက္မည္သည္႕တာ၀န္ကုိမဆုိထမ္းေဆာင္ၾကရန္အသင့္ရွိၾကသည္။ ဤကဲ့သို႕ေသာႏုိ္င္ငံသားမ်ားျဖစ္လာေအာင္မည္ကဲ့သုိ႕ပညာေပးစည္းရုံးခဲ့သည္ကုိသိရွိရန္ေတာ္ ေတာ္ခက္ပါသည္။ထုိခက္ခဲေသာအရာကိုကၽြန္ေတာ္တုိ႕သိရွိႏုိ္င္သမွ်သိရွိေအာင္လုပ္ဖုိ႕လုိအပ္ ပါသည္။

ယခုေခတ္တြင္လူသားမ်ားသည္ေရွးဂရိေအသင္ျမိဳ႕ထက္အဖက္ဖက္တြင္ရုပ္၀တၳဳအားျဖင့္တုိး တက္ေနျပီျဖစ္သည္။ပညာရပ္အားျဖင့္လည္ထုိေခတ္တြင္မထြန္းကားခဲ့ေသာဘာသာရပ္မ်ား ထြန္းကားေနျပီျဖစ္သည္။ဘာသာေရးနယ္ပယ္တြင္လည္းမ်ားစြာတုိးတက္လုိစိတ္ရွိလွ်င္တုိးတက္ ႏို္င္ပါသည္။ဤကဲ့သို႕ေသာအေျခအေနေအာက္တြင္ကၽြႏုိပ္တုိ႕သည္လညး္ေရွးဂရိေအသင္တုိ႕၏ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းထက္သာေသာအဖဲြ႕အစည္းမ်ဴိးဘာေၾကာင့္မထူေထာင္ႏုိင္ရမည္နည္း။

ဤတြင္အေရးၾကီးေသာေမးခြန္းမွာေရွးဂရိေအသင္တုိ႕၏လူ႕အဖဲြ႕အစည္းမ်ဴိးကုိမည္သည္႕နည္း ျဖင့္ဖဲြ႕စည္းထားပါသနည္း။လူမ်ားကိုမည္က့ဲသုိ႕ပညာေပးစည္းရုံးပါသနည္း။

ယခုေခတ္ႏွင့္ႏွဴိင္းယွဥ္လွ်င္ေရွးကေအသင္ျမဳိ႕သားမ်ားသည္ပုိ၍ဆင္းရဲသည္။အသုံးခ်သိပၸံနယ္ ပယ္တြင္အေတာ္အားနည္းသည္။မရွိသေလာက္ျဖစ္သည္။စက္ရုံၾကီးမ်ားတြင္လည္းေျပာပ ေလာက္ေအာင္မရွိေခ်။ပုိမုိ၍အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္မွာပညာေရးတြင္အေျခခံအဆင့္ထက္ပုိ ေသာစနစ္ဟူ၍မရွိ။တကၠသုိလ္မ်ားမရွိ။အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားလည္းမရွိ။ပညာရွင္မ်ားမွာလူ နည္းစုသာျဖစ္သည္။ပညာေရးတြင္မရွိမျဖစ္ေသာစာေမးပဲြဟူသည္လည္းမရွိေခ်။ေအသင္ျမဳိ႕သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္စာေရးစာဖတ္ပင္မတတ္ၾကပါ။စာဖတ္တတ္သူမ်ားအဖုိ႕ဖတ္စရာစာအုပ္ မ်ားလညး္မရွိပါ။ပညာရွင္မ်ားေရးသားထားေသာစာမူမ်ားသာရွိပါသည္။ဤကဲ့သုိ႕ေသာအေျခအ ေနေအာက္တြင္ပညာေရးသည္လူ႕ဘ၀ထဲတြင္မည္ကဲ့သုိ႕ပါ၀င္ႏုိင္မည္လဲ။

ယခုေခတ္တြင္ပင္ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိေသာစာေပမ်ားကုိမည္ကဲ့သုိ႕ဖန္တီးခဲ့သနည္း။ဖန္တီးရုံသာ မကယင္းစာေပအႏုပညာလက္ရာမ်ားသည္သာမန္လူမ်ားလက္လွမ္းမွီသည္႕အဆင့္ကုိဘယ္လုိ ေရာက္သြားသနည္း။

ယခုေျပာျပခဲ့သည္မွာပညာေရးအတြက္မရွိမျဖစ္လုိအပ္သည္ဟုယူဆထားေသာ္လည္းေရွးဂရိ ေအသင္ျမဳိ႕သားမ်ားတြင္မရွိေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္။ဤအရာမ်ားမရွိဘဲလ်က္ေရွးဂရိလူ႕အဖဲြ႕ အစည္းသည္ယဥ္ေက်းမူတြင္အဘယ္ေၾကာင့္ကၽြႏုိ္ပ္တုိ႕အတုယူေလာက္ေအာင္ပင္အဆင့္အ တန္းျမင့္သနည္း။

ဤေမးခြန္းကုိေျဖႏုိင္ရန္အတြက္သူုတုိ႕တြင္ရွိျပီးကၽြႏုိပ္တုိ႕တြင္မရွိ၊သုိ႕မဟုတ္အားနည္းေသာအ ရာမ်ားကုိလုိက္လံ၍ရွာေသာအခါထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ရွိေသာအခ်က္တစ္ခုရွိပါသည္။ေရွးဂရိ လူမ်ဴိးတုိ႕သည္စာမဖတ္ၾကပါ။သို႕ေသာ္စကားေတာ့အလြန္ေျပာၾကပါသည္။သူတုိ႕၏ပညာေရး သည္စာဖတ္ျခင္း၊ေက်ာင္းတက္ျခင္းတုိ႕မွရရွိျခင္းမဟုတ္ဘဲေဆြးေႏြးျခင္းမွရရွိျခင္ျဖစ္သည္။

ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္စိန္႕ေပါ(လ)(ST Paul)သည္ေအသင္ျမဳိ႕သုိ႕သြားခဲ့စဥ္ကဤ သုိ႕မွတ္ခ်က္ခ်သည္။

”ေအသင္ျမဳိ႕သားေတြဟာအခ်ိန္ရွိသ၍တစ္ခုခုကုိေဆြးေႏြးျခငး္၊တစ္ခုခုကုိေျပာေနျခင္း၊သုိ႕တည္း မဟုတ္လူမ်ားေျပာတာကုိနားေထာင္ေနျခင္းတုိ႕ကိုပဲလုပ္ေနၾကတယ္။”


Tuesday, November 6, 2007

Selection 12

ေဖေဖာ္၀ါရီလ၂၀၀၆ခုႏွစ္EnglishForAllမဂၢဇင္းတြင္WilliamWordsworth၏ ကမာၻေက်ာ္TheRainbowကဗ်ာကုိဂ်ဴနီယာ၀င္းကဘာသာျပန္ဆုိထားပါသည္။

The Rainbow

William Wordsworth
My heart leaps up when I
behold
A Rainbow in the sky:

So was it when my life began;
So is it now I am a man;

So be it I shall grow or let me die.

The Child is father of the Man,

And I could wish my days to be

Bound each to each by natural piety.

ေကာင္းကင္ယံမွအလွဆုံးသက္တန္႕

ေကာင္းကင္ယံမွာ ေရာင္စုံသက္တန္႕ကုိ ေတြ႕လုိက္ရတဲ့အခါ

ကၽြႏုိပ္၏ရင္မွာ ပီတိျဖင့္ ခုန္သြားတယ္-

ကၽြႏုိ္ပ္ကေလးတုန္းကလည္း အဲဒီလိ္ုပဲျဖစ္ခဲ့တယ္-

ကၽြႏုိပ္ အခု လူၾကီးျဖစ္ေတာ့လည္း အဲဒီလုိပဲ....

ကၽြႏုိပ္ ဒီထက္အသက္ေတြၾကီးသြားရင္လည္း....

အဲဒီလုိပဲျဖစ္ပါရေစ။

သို႕မဟုတ္ရင္. . .

သဘာ၀ရဲ႕အလွကုိ မခံစားႏုိင္သူျဖစ္မယ့္အစား....

ကၽြႏုိပ္ေသပါရေစေတာ့။

ငယ္စဥ္ဘ၀သည္ လူ၏ဖခင္ျဖစ္၏။

ကၽြႏုိပ္တုိ႕၏ ေန႕ရက္မ်ားသည္

ကေလးတုန္းက ခ်စ္ျမတ္ႏုိ္းခဲ့ေသာ

သဘာ၀တရား၏ အလွအပကို

ဆက္က္၍ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းျဖင့္

ကုန္လြန္သြားရပါေစသတည္း။


Sunday, November 4, 2007

Give me a break!(Education 1)

SirRichardLivingStonSomeTasksForEducationစာအုပ္မွEducationForACivilized

Society ေဆာင္းပါးဘာသာျပန္ထဲမွေကာင္းႏုိးရာရာကုိတင္ဆက္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင့္-ေငြစင္ေရာ္

အပုိင္း တစ္

ကၽြႏုိပ္တုိ႕ယခုေနထုိင္ေနေသာကမာၻၾကီးတြင္မၾကံဳစဖူးၾကီးက်ယ္လွေသာလူမူေရးဆုိင္ရာ

အေျပာင္း အလဲမ်ားျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိပါသည္။ကၽြႏုိပ္တုိ႕အေနျဖင့္ၾကဳိက္သည္ျဖစ္ေစ၊

မၾကဳိက္သည္ျဖစ္ေစ၊သတိျပဳမိသည္ျဖစ္ေစ၊မျပဳမိသည္ျဖစ္ေစ၊အေျပာင္းအလဲသည္ ကားျဖစ္ေနပါသည္။

မ်ဴိးဆက္သစ္မ်ားသည္ေပါက္ပြားလာေလျပီ။သုိ႕ရာတြင္လြန္ခဲ့ေသာေခတ္ကိုျဖတ္သန္း

လာခဲ့ေသာ ကၽြႏုိပ္တုိ.အေနျဖင့္မိဘမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း၊

မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား၏ေနာင္ေရးအတြက္အနည္းႏွင့္ အမ်ားဆုိသလုိတာ၀န္ယူရပါလိမ့္မည္။

ႏုိ္င္ငံေရးသေဘာအရဆုိရလွ်င္ဤေခတ္သည္လူသားအားလုံးအတြက္ျဖစ္သည္ဟုဆိုိ၏။

ဆင္းရဲ၊ခ်မ္းသာ မေရြးလူသားမ်ားအတြက္အတူတကြအလုပ္လုပ္ၾကရမည္ျဖစ္၏။

အားလုံးသည္ပညာေရး ဆုိ္င္ရာအခြင့္အလန္းမ်ားကုိရရွိရမည္႕ေခတ္ဟုဆုိသည္။

ဤရည္ရြယ္ခ်က္သာျဖစ္ေျမာက္သြားလွ်င္ ပညာေရးဆုိင္ရာတာ၀န္ျပီးဆုံးသြားျပီဟုဆုိၾကသည္။

သုိ႕ေသာ္ဤသုိ႕မဟုတ္ပါ။ဤသည္ကားအစသာရွိပါေသးသည္။

ဥပမာျပဇာတ္သည္ဘာကုိကျပမည္၊ဇတ္ေကာင္မ်ားဘာလုပ္ၾကမည္ဟူသည္ ႏွင့္ပတ္သက္၍ဘာမွမသ္ိေသးပါ။ေနာက္ခံကားခ်ပ္မ်ားေျပာင္းျခင္းသည္လုိအပ္ပါသည္။

သုိ႕ေသာ္ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ျပဇာတ္မျဖစ္ေသးပါ။ကျပရမည္႕ျပဇာတ္မွာယဥ္ေက်းေသာ

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ ပါသည္။

ဤေနရာတြင္ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္းဟူေသာေ၀ါဟာရကုိလြတ္လြတ္လပ္လပ္သုံး

လ်က္ ရွိသည္။စာဖတ္သူအေနျဖင့္ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္းဟူသည္ဘာကုိဆ္ုိလုိပါ

နည္းဟုေမးစရာရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ဘာကုိဆုိလုိသည္ကုိမေျပာမီေျပာခ်င္တာတစ္ခုမွာ

ေကာင္းမြန္စြာစားေသာက္ေနထုိင္ျပီးကုိယ္၏စြမ္းအားမ်ားကုိသုံးႏို္င္ေလာက္ေသာအလုပ္ႏွင့္

အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္မဟုတ္တာမလုပ္ပဲအပ်င္းေျပစရာမ်ားရွိေနရုံျဖင့္ယဥ္ေက်းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္မလာႏုိင္ ေသးပါ။

ယဥ္ေက်းမူဟူသည္တန္ဖုိးထားမူျဖစ္၏။သုိ႕ေသာ္ထုိတန္ဖုိးထားမူသည္လူ႕က်င့္၀တ္အသိဥာဏ္ ႏွင့္ေတြးေခၚမူတ္ုိ႕အထိအက်ဴိးသက္ေရာက္ရန္လုိအပ္ပါသည္။ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္း သည္လူ႕ဘ၀အတြက္အေကာင္းဆုံးသည္ဘာျဖစ္သည္ကုိသိရမည္။သိရုံသာမကရရွိေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္ရမည္။အထူးသျဖင့္အႏုပညာနယ္၊စာေပနယ္၊သိပၸံနယ္တုိ႕တြင္အေကာင္းဆုံးကုိ

ဖန္တီးႏိုင္ စြမ္းရွိရမည္။သုိ႕ေသာ္ဤနယ္ပယ္မ်ားတြင္အေကာင္းဆုံးသည္အလြယ္တကူျဖင့္မရပါ။

လူတုိင္းလည္းမရႏုိင္ပါ။လူအနည္းငယ္မွ်သာဤနယ္ပယ္မ်ားတြင္အေကာင္းဆုံးကုိ ဖန္တီးႏုိင္သည္။

ထုိလူ အနည္းငယ္၏ဖန္တီးမူမ်ားသည္လူသား၏တန္ဖုိးထားမူကုိကုိယ္စားျပဳရမည္။

သမုိင္းတြင္အႏုပညာ၊စာေပ၊သိပၸံနယ္ပယ္တုိ႕တြင္အေကာင္းဆုံးကုိဖန္တီးႏုိင္ေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားစြာ ထြန္းကားခဲ့သည္။ဥပမာအနည္းငယ္ကုိေျပာရေသာ္ဟုိးမား၊ပေလတုိ၊ဒင္ေတ၊ရွိတ္စပီးယား၊မုိက္ ကယ္အိန္ဂ်ယ္လုိ၊လီယုိနာဒုိဒဗင္ခ်ီ၊နယူတန္၊ဘီသုိဘန္၊မဒန္ၾကဴရီ စသည္တုိ႕ရွိၾကသည္။

သူတို႕သည္လူနည္းစုမွ်သာျဖစ္သည္။လူအမ်ားစုသည္သူတုိ႕ကဲ့သုိ႕မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သုိ႕ေသာ္သူတုိ႕ကဲ့သုိ႕မျဖစ္ႏိုင္ေသာလူမ်ားစုအေနျဖင့္သူတုိ႕ကိုတန္ဖုိးထားတတ္ရမည္။

ဂုဏ္ယူရမည္။ ဤသည္ကား ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္း၏၀ိေသသတစ္ခုျဖစ္သည္။

လူတုိင္းအေနျဖင့္လက္လွမ္းမီျပီးအေကာင္းဆုံးစံခ်ိန္ကိုရႏုိင္ေသာနယ္ပယ္တစ္ခုရွိသည္။ ၄င္းမွာကုိယ္က်င့္တရားျဖစ္သည္။ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႕အတြက္အလြန္ ေတာ္ေသာလူျဖစ္ရန္မလုိပါ။ဤနယ္ပယ္သည္အားလုံးလက္လွမ္းမီေသာအရာျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားတုိ႕၏သင္ခန္းစာလည္းျဖစ္သည္။

ယဥ္ေက်းမူသည္မွန္ကန္ေသာတန္ဖုိးထားမူႏွင့္ထုိတန္ဖုိးထားမူကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း ဟုဆုိလွ်င္ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ရွိရုံလူမ်ားသည္ေကာင္းေကာင္းေန၊ေကာင္းေကာင္းစားႏုိင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္မူမ်ားရွိေနရုံျဖင့္ယဥ္ေက်းေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္မလာေသးပါ။ကၽြႏုိပ္တုိ႕သည္ ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ပတ္သက္၍ပထမတန္းစားျဖစ္ျခင္းကုိဦးတည္ရမည္။

ဤကဲ့သုိ႕ေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္းမ်ဴိးသည္သမုိင္းတြင္မရွိခဲ့ပါ။ရွိဖုိ႕လညး္ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ပထမတန္းစားျဖင့္အနီးကပ္ဆုံးလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုသမုိင္းတြင္ရွိဖူးပါသည္။၄င္းသည္ ေအသင္(Athens)သုိ႕မဟုတ္ေရွးဂရိ(Greek)တုိ႕၏လူ႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္သည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ အေၾကာငး္ႏွင့္အက်ဴိးကုိဆက္စပ္ေတြးေခၚတတ္ေသာလူတုိင္းအဖုိ႕ေရွးဂရိယဥ္ေက်းမူသမုိင္းႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ေလ့လာသင့္ေသာအေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္သည္။