အပုိင္း ႏွစ္
ျဖစ္သည္။
ေရွးဂရိလူမ်ဴိးေအသင္ျမဳိ႕သာမ်ားသည္လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြက္စည္းစည္းလုံးလုံးလုပ္ကုိင္ေဆာင္ ရြက္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကသည္။သူတုိ႕သည္လယ္သမား၊ယာသမား၊လက္သမား၊ကုန္သည္၊စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းရွင္မ်ားစသည္ျဖင့္အျဖစ္အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ၾကသည္။သုိ႕ေသာ္သူတုိ႕၏ အလုပ္သည္ဤမွ်ေလာက္တြင္ရပ္မသြားပါ။သူတုိ႕သည္ႏုိင္ငံသားမ်ားအျဖစ္တာ၀န္ေက်ေသာသူ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ႏုိ္င္ငံအတြက္အေ၇းပါေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္ရာတြင္မဲေပးျခင္း၊ပါ၀င္ေဆြး ေႏြးျခင္းတို႕ကုိအနည္းႏွင့္အမ်ားပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။တစ္ဦးျခင္းအေနျဖင့္အနည္းမွ်သာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာတြင္မ်ားစြာအက်ူဴိးသက္ရာက္သည္။လူတို္င္း သည္သူ႕အသိစိတ္ဓါတ္ႏွင့္သူလူသားအားလုံး၏အက်ဴိးအတြက္ေဆာင္ရြက္ရမည္႕တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။
ဤတြင္မကေသးဘာသာေရးဆုိင္ရာရုိးရာပဲြမ်ားတြင္လညး္ညီညီညြတ္ညြတ္ပါ၀င္ဆင္ႏြဲၾကသည္။ ဘာသာေရးအေဆာက္အဦမ်ားႏွင့္အမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာအေဆာက္အဦမ်ားျဖစ္သည္႕အား ကစားရုံ၊ဇတ္ရုံစသည္တ္ုိ႕ကုိၾကီးက်ယ္ခန္းနားစြာေဆာက္ုလပ္ထားျပီး၄င္းတုိ႕သည္အားလုံးႏွင့္ သက္္ဆုိင္သည္ဟူေသာစိတ္ဓါတ္မ်ဴိးရွိၾကသည္။ေရွးရဂရိႏိုင္ငံေအသင္ျမိဳ႕၏အႏုပညာနွင့္စာေပ လက္ရာမ်ား၏အဆင့္အတန္းသည္ယခုေခတ္တြင္ပင္လွ်င္ထပ္တန္းကပါ၀င္ေနဆဲျဖစ္ေသာ္ လည္း၄င္းတုိ႕သည္လူနညး္စုအတြက္ဟုတ္ဘဲအားလုံးအတြက္ျဖစ္သလုိ၊အားလုံးက၄င္းတုိ႕ကုိ နားလည္ျပီးဂုဏ္ယူၾကသည္ကုိေတြ႕ရသည္။
ဂရိႏုိင္ငံသားအားလုံးကလည္းေအသင္ျမိဳ႕ေပၚရွိလက္တစ္ဆုတ္စာရွိေသာပုဂၢဳိလ္မ်ား၏ပညာကုိ ေလးစားၾကျပီး၄င္းတုိ႕အတြက္မည္သည္႕တာ၀န္ကုိမဆုိထမ္းေဆာင္ၾကရန္အသင့္ရွိၾကသည္။ ဤကဲ့သို႕ေသာႏုိ္င္ငံသားမ်ားျဖစ္လာေအာင္မည္ကဲ့သုိ႕ပညာေပးစည္းရုံးခဲ့သည္ကုိသိရွိရန္ေတာ္ ေတာ္ခက္ပါသည္။ထုိခက္ခဲေသာအရာကိုကၽြန္ေတာ္တုိ႕သိရွိႏုိ္င္သမွ်သိရွိေအာင္လုပ္ဖုိ႕လုိအပ္ ပါသည္။
ယခုေခတ္တြင္လူသားမ်ားသည္ေရွးဂရိေအသင္ျမိဳ႕ထက္အဖက္ဖက္တြင္ရုပ္၀တၳဳအားျဖင့္တုိး တက္ေနျပီျဖစ္သည္။ပညာရပ္အားျဖင့္လည္ထုိေခတ္တြင္မထြန္းကားခဲ့ေသာဘာသာရပ္မ်ား ထြန္းကားေနျပီျဖစ္သည္။ဘာသာေရးနယ္ပယ္တြင္လည္းမ်ားစြာတုိးတက္လုိစိတ္ရွိလွ်င္တုိးတက္ ႏို္င္ပါသည္။ဤကဲ့သို႕ေသာအေျခအေနေအာက္တြင္ကၽြႏုိပ္တုိ႕သည္လညး္ေရွးဂရိေအသင္တုိ႕၏ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းထက္သာေသာအဖဲြ႕အစည္းမ်ဴိးဘာေၾကာင့္မထူေထာင္ႏုိင္ရမည္နည္း။
ဤတြင္အေရးၾကီးေသာေမးခြန္းမွာေရွးဂရိေအသင္တုိ႕၏လူ႕အဖဲြ႕အစည္းမ်ဴိးကုိမည္သည္႕နည္း ျဖင့္ဖဲြ႕စည္းထားပါသနည္း။လူမ်ားကိုမည္က့ဲသုိ႕ပညာေပးစည္းရုံးပါသနည္း။
ယခုေခတ္ႏွင့္ႏွဴိင္းယွဥ္လွ်င္ေရွးကေအသင္ျမဳိ႕သားမ်ားသည္ပုိ၍ဆင္းရဲသည္။အသုံးခ်သိပၸံနယ္ ပယ္တြင္အေတာ္အားနည္းသည္။မရွိသေလာက္ျဖစ္သည္။စက္ရုံၾကီးမ်ားတြင္လည္းေျပာပ ေလာက္ေအာင္မရွိေခ်။ပုိမုိ၍အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္မွာပညာေရးတြင္အေျခခံအဆင့္ထက္ပုိ ေသာစနစ္ဟူ၍မရွိ။တကၠသုိလ္မ်ားမရွိ။အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားလည္းမရွိ။ပညာရွင္မ်ားမွာလူ နည္းစုသာျဖစ္သည္။ပညာေရးတြင္မရွိမျဖစ္ေသာစာေမးပဲြဟူသည္လည္းမရွိေခ်။ေအသင္ျမဳိ႕သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္စာေရးစာဖတ္ပင္မတတ္ၾကပါ။စာဖတ္တတ္သူမ်ားအဖုိ႕ဖတ္စရာစာအုပ္ မ်ားလညး္မရွိပါ။ပညာရွင္မ်ားေရးသားထားေသာစာမူမ်ားသာရွိပါသည္။ဤကဲ့သုိ႕ေသာအေျခအ ေနေအာက္တြင္ပညာေရးသည္လူ႕ဘ၀ထဲတြင္မည္ကဲ့သုိ႕ပါ၀င္ႏုိင္မည္လဲ။
ယခုေခတ္တြင္ပင္ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိေသာစာေပမ်ားကုိမည္ကဲ့သုိ႕ဖန္တီးခဲ့သနည္း။ဖန္တီးရုံသာ မကယင္းစာေပအႏုပညာလက္ရာမ်ားသည္သာမန္လူမ်ားလက္လွမ္းမွီသည္႕အဆင့္ကုိဘယ္လုိ ေရာက္သြားသနည္း။
ယခုေျပာျပခဲ့သည္မွာပညာေရးအတြက္မရွိမျဖစ္လုိအပ္သည္ဟုယူဆထားေသာ္လည္းေရွးဂရိ ေအသင္ျမဳိ႕သားမ်ားတြင္မရွိေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္။ဤအရာမ်ားမရွိဘဲလ်က္ေရွးဂရိလူ႕အဖဲြ႕ အစည္းသည္ယဥ္ေက်းမူတြင္အဘယ္ေၾကာင့္ကၽြႏုိ္ပ္တုိ႕အတုယူေလာက္ေအာင္ပင္အဆင့္အ တန္းျမင့္သနည္း။
ဤေမးခြန္းကုိေျဖႏုိင္ရန္အတြက္သူုတုိ႕တြင္ရွိျပီးကၽြႏုိပ္တုိ႕တြင္မရွိ၊သုိ႕မဟုတ္အားနည္းေသာအ ရာမ်ားကုိလုိက္လံ၍ရွာေသာအခါထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ရွိေသာအခ်က္တစ္ခုရွိပါသည္။ေရွးဂရိ လူမ်ဴိးတုိ႕သည္စာမဖတ္ၾကပါ။သို႕ေသာ္စကားေတာ့အလြန္ေျပာၾကပါသည္။သူတုိ႕၏ပညာေရး သည္စာဖတ္ျခင္း၊ေက်ာင္းတက္ျခင္းတုိ႕မွရရွိျခင္းမဟုတ္ဘဲေဆြးေႏြးျခင္းမွရရွိျခင္ျဖစ္သည္။
ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္စိန္႕ေပါ(လ)(
”ေအသင္ျမဳိ႕သားေတြဟာအခ်ိန္ရွိသ၍တစ္ခုခုကုိေဆြးေႏြးျခငး္၊တစ္ခုခုကုိေျပာေနျခင္း၊သုိ႕တည္း မဟုတ္လူမ်ားေျပာတာကုိနားေထာင္ေနျခင္းတုိ႕ကိုပဲလုပ္ေနၾကတယ္။”
No comments:
Post a Comment