တကၠသုိလ္ေရႊရီ၀င္း ေရးသားေသာ ကမာၻအရပ္ရပ္မွပုံျပင္မ်ားစာအုပ္မွျမန္မာပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိတင္ ဆက္လုိက္ရပါတယ္။
(တခါကအလုပ္လုပ္ရန္အလြန္ျပင္းရိေသာေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ရွိၾက သည္။)
ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာ
တခါကအလုပ္လုပ္ရန္အလြန္ျပင္းရိေသာေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာမိတ္ေဆြႏွစ္
ေယာက္ရွိၾက သည္။တစ္ေန႕တြင္ေမာင္လူလိမ္ကေမာင္လူညာအား“တုိ႕ႏွစ္ေယာက္
ပူးေပါင္းလိမ္ညာျပီးပုိက္ဆံရွာရေအာင္”ဟုတုိင္ပင္ေလသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္ရြာတရြာသို႕
သြား၍ႏြားတစ္ေကာင္ကုိခုိး၀ွက္ထားေလသည္။ဲႏြားပုိင္ရွင္သည္တစ္ရြာလုံးအႏွ႕ံႏြား
ေပ်ာက္ကုိရွာလ်က္ရွိေလသည္။ထုိအခါေမာင္လူလိမ္က
”ဦးေလး..ဒီရြာကုိအခုပဲ ေရာက္လာတဲ့ေဗဒင္ဆရာေမာင္လူညာဆ္ုိတာရွိတယ္။
သူကေဗဒင္အေဟာ သိပ္မွန္တာ။အခုေတာ့ရြာထိ္တ္ကဇရပ္မွာေန ေနတယ္။သူ႕ကိုေမးပါလား”ဟုတုိက္တြန္းေလသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ႏြားပုိင္ရွင္သည္ေမာင္လူညာထံသြား၍ႏြားေပ်ာက္ကိုျပန္ေတြ႕ေအာင္ေဗဒင္
တြက္ခုိင္း သည္။ေမာင္လူညာကေဗဒင္စာအုပ္မ်ားဖတ္၍အလုပ္ရွဴပ္ေနဟန္ႏွင့္
အခ်ိန္ျဖဳန္းေနျပီးမွ”ဒီဇရပ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကုိသြား။အဲဒီမွာသရက္ပင္အၾကီးၾကီးတစ္ပင္
ေတြ႕လိမ့္မယ္။ အဲဒီသရက္ပင္ကေနေတာင္ ဘက္ကုိသြားရင္ေတာ့မန္က်ည္းပင္ၾကီး
တစ္ပင္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီမွာႏြားမရွိေသးဘူး။အဲ..အဲဒီ မန္က်ည္းပင္ရဲ႕ေျမာက္
ဘက္မွာေညာင္ပင္ၾကီးေတြ႕မယ္။ အဲဒၤီေညာင္ပင္ေအာက္မွာခင္ဗ်ားရဲ႕ႏြားကုိ ေတြ႔ရင္က်ဴပ္ကုိေဗဒင္ေဟာခအတြက္ေငြဒဂၤါးဆယ္ျပားေပးေပေတာ့။တကယ္လုိ႕
ႏြားမေတြ႕ရင္ေတာ့က်ဴပ္္ဟာမွန္ေအာင္မေဟာႏုိင္တဲ့ေဗဒင္ဆရာပဲ။ဒီေတာ့က်ဴပ္ကုိ
ေဗဒင္ေဟာခတစ္ျပား မွေပးစရာမလုိ ဘူး”ဟုေျပာေလသည္။
ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္တုိ႕သည္ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္မလုပ္ဘဲေငြဒဂၤါးဆယ္ျပား
ရလုိက္ၾက သည္။ႏွစ္ေယာက္သား၀မ္းသာအားရျဖင့္ေငြထုတ္ပုိ္က္ကာဇရပ္မွထြက္ရန္
ျပင္ေလသည္။ ထုိစဥ္ရြာသူ ၾကီးဇရပ္သုိ႕ေရာက္လာသည္။ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္
တု္ိ႕လည္းမိမိတု္ိ႕လိမ္မူအတြက္သူၾကီးကလာေရာက္ဖမ္းသည္ထင္ကာမ်က္စိမ်က္ႏွာ
ပ်က္ေနၾကသည္။ သူၾကီးက
”ဦးကေမာင္ရင္ေဗဒင္ေဟာ တာမွန္လွတယ္ဆုိလုိ႕လာျပီးေဗဒင္လာေမးတာပါ။ တစ္ရြာလုံးကေတာ့ႏြားေပ်ာက္ကိုေနရာအတိအက်ညႊန္ျပျပီးေတြ႕ေအာင္ေဟာႏုိင္တဲ့ ေမာင္ရင္ရဲ႕ေဗဒင္ပညာကုိ ဟုိးေလးတေက်ာ္ေျပာဆုိေနၾကတယ္။ ဦးရဲ႕ေရႊကြမ္းအစ္မေန႕ညကအခိုးခံရတယ္။အဲဒီေရႊကြမ္းအစ္ျပန္ရေအာင္ရွာေပးပါကြယ္။
ဦး ဆုေငြ မ်ားမ်ားပးပါ့မယ္“ ဟုေျပာေလသည္။ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္
သူၾကီး၏ စကားအဆုံးတြင္မွတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်ႏိုင္
ေတာ့သည္။ ေမာင္လူညာသည္ေခတၱမွ်စဥ္းစားလုိက္ျပီး
“ေဗဒင္ေဟာရတာ နကၡတ္ကုိၾကည့္ျပီးေဟာရတာဆုိေတာ့အခုခ်ိန္မွာနကၡတ္ေတြကသိပါမစုံ
ေသးဘူး။ဒါေၾကာင့္အခုေနတုန္းေတာ့ေဟာလုိ႕မျဖစ္ဘူး။ေနာက္တစ္ေန႕မနက္က်မွလာခဲ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဦးရဲ႕ေရႊကြမ္းအစ္ဘယ္ ေနရာမွာေတြ႕ရမယ္ဆုိတာေျပာပါ့မယ္“ ဟုေျပာေလသည္။
ရြာသူၾကီးျပန္သြားေသာအခါေမာင္လူညာသည္သူ၏သူငယ္ခ်င္းအားဤရြာမွခ်က္ခ်င္း
ထြက္ေျပးရန္ တုိက္တြန္းေလသည္။သုိ႕ေသာ္ေမာင္လူလိမ္ကသူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွမေျပာဘဲထြက္ေျပးသြားလွ်င္ တစ္ရြာလုံးႏြားခုိးမူကိုုသိသြားျပီးလုိက္ဖမ္းၾကမည္။ လြတ္လမ္းမရွိေၾကာင္းေျပာေလသည္။
“ညမိုးခ်ဴပ္ေအာင္ေတာ့ေစာင့္ပါဦးကြာ“ ဟုလည္းေမာင္လူလိမ္ကေတာင္းပန္ေလသည္။
သုိ႕ႏွင့္ညမုိး ခ်ဴပ္ျပီးတုိ႕ေတြသြားၾကစုိ႕“ ဟုေခၚေလသည္။
ထုိအခါေမာင္လူလိမ္က“မင္းကလည္းေလာလုိက္တာကြာ။လ ထြက္အာင္ေစာင့္ပါဦးကြ“
ဟုေျပာေလ သည္။သုိ႕ႏွင့္လထြက္သည့္အခ်ိန္ေရာက္လာသည္။
ထုိစဥ္သူၾကီး၏ေရႊကြမ္းအစ္ကုိခုိးယူလာေသာ သူခိုးေမာင္ကံသည္ေမာင္လူလိမ္ႏွင္ ့
ေမာင္လူညာ တည္းခိုေနေသာရြာထိပ္ရွိဇရပ္ဆီသုိ႕တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာ ျပီးလွ်င္ဇရပ္ေအာက္တြင္ပုန္းေအာင္းေနသည္။ ေဗဒင္ဆရာသည္ၾကယ္တာရာ
နကၡတ္စုံ လင္လွ်င္မည္သူခုိးယူေၾကာင္းသိသည္ဟုေျပာသည္ကိုဟုတ္မဟုတ္ သိလုိသျဖင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ေျပာစကားကုိခိုးျပီးနားေထာင္ေနသည္။
ထုိသူကားသူၾကီးႏွင့္ ေဆြမ်ိဴးမကင္းသူျဖစ္ သည္။
ေမာင္လူညာကေမာင္လူလိမ္္အား
“မင္းဘာျဖစ္လုိ႕ငါ့ကုိဒီလုိမဟုတ္တာေတြလုပ္ခုိင္းတာလဲကြာ။ ခုေတာ့ငါသူခိုးမဟုတ္ဘဲန႕ဲသူခုိးလုိထြက္ေျပးရေတာ့မယ္။ငါ့ကုိသူခုိးအထင္ခံရေတာ့မယ္။”
ဟုစိတ္ ဆုိးဆုိးႏွင့္ေျပာေလသည္။ေမာင္လူလိမ္ကလညး္“ငါ့ကုိအျပစ္မတင္ပါနဲ႕ကြ။
ဒါ ကံေၾကာင့္ကြ။ဒါ ကံ လုပ္တာကြ”ဟုေအာ္ေျပာေလသည္။ ဇရပ္ေအာက္တြင္ခုိးနားေထာင္ေနေသာသူခုိးေမာင္ကံမွာ အေပၚမွသူခိုးလုိထြက္ေျပးရေတာ့မယ္ဟူေသာစကားႏွင့္
“ဒါ ကံေၾကာင့္ ကံကုိအျပစ္တင္ကြ”ဟူ ေသာစကားမ်ားကုိၾကားရေသာအခါစိတ္ထဲတြင္
ေဗဒင္ဆရာသည္သူ႕အေၾကာင္းေျပာဆုိေနသည္ဟုထင္သြားသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္တုန္ရီ
ေၾကာက္ရြ႕ံစြာျဖင့္ ဇရပ္ေပၚတက္လာျပီး”ေဗဒင္ဆရာၾကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အလြန္ကံမေကာင္းတဲ့ ေမာင္ကံပါ။ဒီကြန္းအစ္က္ို ကၽြန္ေတာ္ခိုးမိပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကြမ္းအစ္ကုိခုိးယူျပီးသခ်ၤဴိင္းကဇရပ္ေလွကားခုံေအာက္မွာျမဳပ္ထားခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူၾကီးလက္ထဲမအပ္ပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ”ဟုေတာင္းပန္ေလသည္။
ထုိအခါေမာင္လူညာလည္း၀မ္းသာအားရပင္”ေအး ေကာင္းျပီ၊မင္းသြားေပေတာ့”
ဟုခြင့္ေပးလုိက္ သည္။ေမာင္ကံသည္အလြန္ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ခြင့္ပန္ကာ ဤရြာမွထြက္ခြာသြားေလသည္။ေနာက္တေန႕မုိးလင္းသည္ႏွင့္သူၾကီးမင္းသည္
ဇရပ္သုိ႕ေရာက္လာေလသည္။ ေမာင္လူညာလည္း ေရႊကြမ္းအစ္၀ွက္ထားရာေနရာကုိ သိရွိျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေနရာမွန္ကိုေကာင္းမြန္စြာေဟာႏုိင္ေလသည္။သူၾကီးလည္း ၀မ္းသာအားရျဖင့္သခ်ၤဴိင္းရွိဇရပ္သုိ႕ သြားကာေလွကားခုံေအာက္တြင္တူးေဖာ္ ေသာအခါေရႊကြမ္းအစ္ကုိျပန္ေတြ႕ရေလသည္။ထုိအခါသူၾကီးသည္ေဗဒင္ဆရာ
ေမာင္လူညာအား ေဗဒင္ေဟာခအျဖစ္ငြဒဂ္ါးတစ္ရာေပးေလသည္။ ၎အျပင္မနက္စာေကၽြးေမြးရန္အတြက္ေမာင္လူညာႏွင့္ေမာင္လူလိမ္ကုိသူၾကီးအိမ္သုိ႕
ေခၚသြားသည္။
ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ထမင္းစားေသာက္ျပီး၍သူၾကီးကုိႏွဴတ္ဆက္
ကာခရီးဆက္ ရန္ျပင္ျပင္ၾကသည္။ထုိစဥ္ဘုရင့္တမန္ေတာ္မ်ားေရာက္လာကာ
သူၾကီးကုိသတင္းစကားဆင့္ဆုိ ေလသည္။ဘုရင္တမန္ေတာ္မ်ားဆင့္ဆုိေသာစကားမွာ
”တုိင္းတပါးမွကုန္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္သည္သေဘၤာခုႏွစ္စင္းတြင္ေက်ာက္သံပတၱျမား
အျပည့္တင္ ေဆာင္ကာဘုရင္ၾကီး၏ေနျပည္ေတာ္သုိ႕ယေန႕မနက္ပင္ဆုိက္ေရာက္လာ
သည္။ ထုိကုန္သည္ၾကီးကဘုရင္ၾကီးႏွင့္အေလာင္းအစားတစ္ခုျပဳလုပ္ရန္ေတာင္းဆုိသည္။ ထုိကုန္သည္ၾကီးကသံႏွင့္ျပဳလုပ္ထား ေသာေသတၱာတစ္လုံးပါလာသည္။ ကုန္သည္ၾကီးကဘုရင္ၾကီးအား”ဒီရက္မွစတင္ေရတြက္၍ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္သည့္ေန႕ အထိဘုရင္၏ေဗဒင္တက္သူတစ္ ေယာက္ေယာက္ကဤသံေသတၱာအတြင္းတြင္ မည္သည့္အရာရွိသည္ကုိေျပာႏုိင္လၽွ်င္ဤသေဘၤာခုႏွစ္စင္းတြင္အျပည့္တင္ယူလာခဲ့
ေသာေက်ာက္ သံပတၱျမားႏွင့္အတူသေဘၤာမ်ားကုိဘုရင္မင္းျမတ္အားေပးအပ္မည္။ အကယ္၍ဘုရင္၏ေဗဒင္လကၡ ဏပညာရွိတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မွန္မွန္ကန္ကန္မေဟာ
ႏဳိင္လွ်င ္ဘုရင့္နန္းေတာ္ကုိကၽြႏုိပ္အားအပ္ ရမည္”ဟူေသာစာကုိေပးပုိ႕ေလသည္။ ဘုရင္ၾကီးကလည္းထုိအေလာင္းအစားကုိလက္ခံလုိက္သည္။ဘုရင္ၾကီးစိတ္ထဲတြင္ နန္းေတာ္ရွိေဗဒင္ပညာရွိမ်ားအေနျဖင့္ ဤသံေသတၱာတြင္ဘာရွိသည္ကုိသိရန္ ခက္ခဲေသာအလုပ္မဟုတ္ဟုထင္သည္။သုိ႕ေသာ္နန္းတြင္းေဗဒင္ပညာရွိကထုိ
သံေသတၱာတြင္ဘာရွိ သည္ကုိမိမိတြက္ခ်က္၍မသိႏိုိင္ေၾကာင္းအရွဴံးေပးကာ
ေတာင္းပန္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ဘုရင္ၾကီးသည္ ေနျပည္ေတာ္အႏွ႕ံသုိ႕လူမ်ားေစလႊတ္ကာ ထုိသံေသတၱာထဲတြင္ဘာရွိသည္ကိုမွန္ကန္စြာေဟာႏုိင္ေသာေဗဒင္ပညာရွိကုိလုိက္လံ၍ ရွာေဖြေစသည္”ဟူ၍ျဖစ္သည္။
သူၾကီးမင္းသည္ဘုရင္ေစလွႊတ္လုိက္ေသာတမန္ေတာ္၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္၀မ္းသာအားရ
ပင္”ဟာ အေတာ္ပဲ။ဒီေဗဒင္ဆရာေမာင္လူာကုိဘုရင့္ဆီေခၚသြားေပေတာ့။
သူကသံေသတၱာထဲမွာဘာရွိသလဲ ဆုိတာေဟာႏဳိင္မွာအမွန္ပဲ”ဟုေျပာေလ၏။
ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ႏွစ္ေယာက္မည္မွ်စိတ္ညစ္မည္ကုိေဖာ္ျပ၍ရမည္
မဟုတ္ေပ။ဘုရင့္ တမန္ေတာ္ႏွင့္အတူေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္နန္းေတာ္သုိ႕ လုိက္သြားၾကေလသည္။ ေမာင္လူညာသည္ဘုရင္ၾကီးအားကုန္သည္ၾကီးေျပာထား သည့္ေန႕တြင္သံေသတၱာၾကီးထဲတြင္မည္သည့္အရာထည့္ထားေၾကာင္းေျဖၾကား မည္ဟုေျပာေလသည္။ဘုရင္ၾကီးမွာေမာင္လူညာ၏စကားကုိၾကားရေသာအခါအ
လြန္၀မး္သာေလသည္။ အစားအေသာက္မ်ားလည္းလုိေလေသးရွိစီမံေစသည္။
ေမာင္လိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာသည္ေလာကစည္းစိမ္အျပည့္ႏွင့္ေပ်ာ္ပါးေနၾကသည္မွာ
ေဗဒင္ေဟာမည့္ ေန႕မေရာက္မီညသုိ႕ေရာက္လာေလသည္။
ေမာင္လူလိ္မ္ကေမာင္လူညာအား
”တုိ႕ေတြနန္းတြင္းမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ေနျပီးၾကပီ။နက္ဖန္ကိစၥကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႕ဆုိတာလည္းစဥ္းစားလုိ႕ကုိမရဘူး။ဒီေတာ့တုိ႕ေတြျမစ္ဆိပ္ကုိသြားျပီးေရထဲ
ခုန္ခ်ျပီကုိယ့္ ကုိယ္ကုိသတ္ေသၾကစုိ႕”ဟုေျပာေလသည္။
(”ေရထဲခုန္ခ်ျပီးသတ္ေသရေအာင္ ငါတုိ႕ကေရကူးတတ္တယ္ကြ”)
ေမာင္လူညာက”ေရထဲခုန္ခ်ျပီးသတ္ေသရေအာင္ ငါတုိ႕ကေရကူးတတ္တယ္ကြ”ဟု
ဆင္ေျခတက္ ေလသည္။ေမာင္လူညာသည္ေမာင္လူလိမ္၏ေသေၾကာင္းၾကံရန္ အၾကံအစည္ကုိသေဘာမတူေခ်။
ေမာင္လူလိမ္က”မင္းကလဲကြာ ခက္တာလုိက္လုိ႕ ေရနက္အထိကူးသြားတာေပါ့။
အဲဒီလုိကူးရင္း ကူးရင္းနဲ႕ေမာျပီးေရနက္လာေတာ့ေရနစ္မွာေပါ့ကြာ”ဟုေျပာသည္။ သုိ႕ႏွင့္ႏွစ္ေယာက္သားျမစ္္ဆိပ္ သုိ႕သြားကာေရထဲသုိ႕ခုန္ခ်လုိက္ေလသည္။
ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ေရထဲတြင္ကူးရင္းႏွင့္ကုန္သည္ၾကီး၏ေလွမ်ား
ေဘးမွျဖတ္ သန္းသြားစဥ္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏ေျပာသံကုိၾကားလုိက္သည္။
”ဘုိးဘုိး ဘိုးဘုိး ၊ဘုိးဘုိးကဒီသူေဌးၾကီးရဲ႕စားဖုိမွဴးၾကီးဆုိေတာ့ဒီေသတၱာထဲဘာရွိမလဲ
ဆ္ုိတာ သိမွာပဲေနာ္”
ထုိအခါအဘုိးအုိ၏အသံက
”ငါ့ေျမးရယ္၊မင္းကလဲ ကုိယ္နဲ႕မဆုိင္တာဘာလုိ႕သိခ်င္ရတာလဲ”ဟု ျပန္ေျဖသံၾကားရ
သည္။
”အုိ....ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ ဘုိးဘုိးရယ္၊ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ႕ပါ။ဘုိးဘုိးမေျပာရင္ေတာ
့ အေနာ္ ဒီညမအိပ္ပဲေနမွာပဲ”
”မင္းေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ကေလးပဲ”ဟုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာေသာအဘုိး၏အသံကုိ
ၾကားရသည္။ ကေလးကလည္းထပ္ခါထပ္ခါေမးလ်က္ရွိသည္။
”ေျပာပါဘုိးဘုိးရယ္။ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ႕ပါ။”
ေနာက္ဆုံးတြင္အဘုိးျဖစ္သူသည္ေျမးခ်စ္၏အလုိကိုလုိက္ေလ်ာရေတာ့သည္။
”ကဲ...နားေထာင္၊အဲဒီသံေသတၱာထဲမွာေၾကးေသတၱာရွိတယ္၊ေၾကးေသတၱာရဲ႕အထဲမွာ
ေတာ့ ေငြေသတၱာရွိတယ္၊ေငြေသတၱာထဲမွာေရႊေသတၱာရွိတယ္ေရႊေသတၱာထဲမွာ
ေတာ့အေကာင္းဆုံး ေရႊတစ္က်ပ္သားရွိတယ္။ကဲ...သိျပီမဟုတ္လား။သြား အိပ္ေပေတာ့။”
အဘုိးၾကီေျမးသည္သံေသတၱာထဲဘာရွိသည္ကိုသ္ိသြားကာအိပ္ေလသည္။သူ႕အတြက္က
မူအဘိုးျဖစ္သူကုိ ႏြဲ႔ဆုိးဆုိးလုိက္ရသျဖင့္ေက်နပ္သြားရုံသာျဖစ္သည္။
သူ႕ေၾကာင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာ မည္မွ်ကံေကာင္းသြားသည္ကုိမသိေပ။
ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕သည္ေရေအာက္မွေန၍ေျမးအဖုိးႏွစ္ေယာက္ေျပာ
စကားကုိအေသ အခ်ာၾကားလုိက္ရသည္။သူတုိ႕ဲႏွစ္ေယာက္သည္ေျမးကုိ အလုိလုိက္ေသာအဘိုးေၾကာင့္ကံေကာင္း သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အဘုိး၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္ေမာင္လူလိမ္ႏွင့္ေမာင္လူညာတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ သားအသံမၾကားရေအာင္ကမ္း္ဆီသုိ႕ေရကူးခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္တေန႕တြင္ေမာင္လူညာသည္သံေသတၱာထဲတြင္မည္သည့္အရာရွိေၾကာင္း၊
မမွားမယြင္းဘဲ ေသခ်ာစြာေဟာႏုိင္ေလသည္။ ကုန္သည္ၾကီးလည္းအရွဴံးေပးကာေက်ာက္သံပတၱာျမားအျပည့္ပါေသာ သေဘၤာခုႏွစ္စင္းကုိဘုရင္ၾကီးအားေပးဆက္ရေလေတာ့သည္။
ေမာင္လူညာအားဘုရင္ၾကီးကနန္း တြင္းေဗဒင္ပညာရွိအျဖစ္ခန္႕အပ္လုိ္ကေလသည္။ ျပီးလွ်င္ဘုရင္ၾကီးနန္းတြင္းသို႕ျပန္ေသာအခါနန္း ေတာ္သို႕ေမာင္လူညာအားေခၚသြား
သည္။
ဘုရင္ၾကီးကေမာင္လူညာအားနန္းေတာ္တြင္းေခၚေဆာင္သြားစဥ္ေမာင္လူလိမ္သည္
သူတုိ႕ကုိေပး ထားေသာအိမ္သုိ႕အလ်င္အျမန္ျပန္ျပီးအိမ္ကုိမီးေလာင္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္။ ျပီးလွ်င္သူ၏လက္မ်ား ကုိမီးေလာင္ေအာင္ျပဳလုပ္သည္။ မီးရွဴ႕ိ၍အားရလွ်င္နန္းေတာ္သို႕အေျပးအလႊားသြားျပီးသူ၏သူငယ္ခ်င္းေရွ႕တြင္
နြမ္းလ်စြာျဖင့္
”ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးကုိခြင့္လႊတ္ပါအရွင္၊အရွင္ရဲ႕ေဗဒင္စာအုပ္ေတြေတာ့အားလုံးမီးေလာင္
ကုန္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးတု္ိ႕အိမ္ကိုမီးေလာင္တာအရွင့္ရဲ႕ေဗဒင္စာအုပ္ေတြမီးထဲပါ
ကုန္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဴးအစြမ္းးကုန္ၾကိဳးစားျပီးစာအုပ္ေတြကိုယူေပမယ့္အခ်ည္းနွီး
ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဴးရဲ႕လက္ေတြလည္း မီးေလာင္လုိ႕ဒဏ္ရာေတြျပည့္ေနပါျပီ”
ဟုေျပာေလသည္။
ေမာင္လူညာသည္ပထမတြင္သူ၏သူငယ္ခ်င္းေျပာေသာစကားမ်ားကိုနားေထာင္ျပီး
ပါးစပ္အေဟာင္း သားျဖင့္အံ့ၾသေနေလသည္။ေနာက္ေတာ့မွသူငယ္ခ်င္း၏အၾကံအစည္
ကိုရိပ္မိကာတကယ္စိတ္ မေကာင္းဟန္ျဖင့္ဆက္၍နားေထာင္ေနသည္။ေမာင္လူလိမ္၏ စကားဆုံးသြားေသာအခါေမာင္လူညာ သည္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ကာဆံပင္မ်ားဆဲြလုိက္၊ ရင္ဘတ္တဘုန္းဘုန္းထုလုိက္ျဖင့္လုပ္ကာငိုေလ သည္။ပါးစပါမွလည္း
”အုိ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ဒါဆုိ ငါ ဘယ္လုိေဗဒင္ေဟာလုိ႕ရပါေတာ့မလဲ။
ဒီစာအုပ္ေတြမရွိေတာ့ရင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲ”ဟုေျပာဆုိေလသည္။
ေမာင္လူညအျဖစ္ကုိၾကည့္ကာဘု၇င္ၾကီးကႏွစ္သိမ့္အားေပးေလသည္။
ျပီးလွ်င္ေမာင္လူညာအား ဆုလာဘ္မ်ားေပးသနားကာအတုိင္ပင္ခံအမတ္ေနရာေပး
ေလသည္။ ဘုရင္ၾကီးသည္သူငယ္ခ်င္းအက်ဴးိအတြက္မိမိလက္မ်ား အပူေလာင္သည္အထိစြန္းစားျပီးေဗဒင္စာအုပ္မ်ားယူရန္ၾကိဳးစား ေသာေမာင္လူလိမ္
အားၾကည့္ျပီး
”မင္းဟာအေတာ့ကုိရွားပါးျပီးသစၥာရွိတဲ့ငယ္ကၽြန္ပါပဲ။မင္းအသက္စြန္႕ျပီးမင္းဆရာ
စာအုပ္ေတြရ ေအာင္လုပ္ရွာတာပါပဲ။မင္းလုိလူမ်ိဴးလဲေျမာက္စားဖုိ႕လုိတယ္။”
ဟုေျပာကာေမာင္လူလိမ္အား ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ားေပးေလသည္။
No comments:
Post a Comment