အဆိုးအေကာင္း - ဂ်ဴနီယာ၀င္း

  (အမွတ္ ၁၈၅၊ ၂ဝဝ၇၊ ျသဂုတ္)

          ဘဝမွာ အဆိုးအေကာင္းေတြရိွတယ္။ အေျခအေနတစ္ခုကို လက္မခံခ်င္ဘဲ လက္ခံထားရတာမို်း။ ကိုယ္က ဒီလို ဆိုးရြားတဲ့ အေျခ အေနတစ္ခုကို လက္ခံလာဖို့ျကိုးစားရတယ္။ အဲဒီလို ျကိုးစားေနလာရာကေန ပိုေကာင္းသြားတဲ့ အျဖစ္ေတြရိွတယ္။ ကြ်န္မ ဆယ္တန္းေအာင္ ျပီး တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ သခၤ်ာအဓိကနဲ့။ ေနာက္ေတာ့ဂုဏ္ထူးတန္းဝင္ေအာင္လုပ္၊ စာျကိုးစားဒီလိုနဲ့ တစ္ေန့မွာ ငါတကၠသိုလ္မွာ ဆရာမ ျပန္လုပ္ရင္း ဘဝဆိုတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္ျဖစ္ျပီလို့ ခပ္ရိုးရိုး လြယ္လြယ္ မွတ္ယူခဲ့ဖူးတယ္။ အခုဆို ကိုယ္ရည္မွန္းထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ သို့ေသာ္လည္း ကြ်န္မအဘိုး ဘဘျကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ မျကာခဏဆိုသလို ေျပာဆိုေရရြတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းလိုေပါ့။ ‘Blessing in dishuise တဲ့။ 'အဆိုးထဲက အေကာင္း'ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္။ 'အဆိုးထဲမွာ အေကာင္းေတြရိွသတဲ့'။ သို့ေသာ္လည္း အဲဒီလို အဆိုးကာလကို ရင္ဆိုင္ေနစဥ္တုန္းမွာေတာ့ အဲဒီစကားတစ္ခြန္းကို သံသယ ျဖစ္မိပါရဲ့။ ဘယ့္နွယ္လဲဘယ္မွာလဲ 'အေကာင္း'ဆိုတာ။ အခုေတာ့လည္း ဒီစကားမွန္လိုက္တာလို့ ေရရြတ္ခဲ့မိတဲ့အခိ်န္မွာ ရက္ေတြ၊ ရက္သတၲပတ္ေတြ၊ လေတြ၊ နွစ္ေတြ စေတးခဲ့ရျပီးတာကို ဂရုျပုမိပါရဲ့။ အဲဒီ အေျကာင္းနဲ့ ပတ္သက္ျပီး အေတြးထဲဝင္လာခဲ့မိတာေတြပါ။

          Albert Einstein (၁၈၇၉-၁၉၅၅) ဆိုတာ သိပၸံပညာရွင္ျကီး၊ သခၤ်ာပညာရွင္ျကီး၊ ရူပေဗဒပညာရွင္ျကီးပါ။ သူ့ကို သိျကပါတယ္။ ကမၻာျကီးအား အသိပညာတံခါးကို ဖြင့္ေပးခဲ့သူလို့ တင္စားေခၚေဝၚခဲ့ျကပါတယ္။ သူ့ဘဝဟာ ခ်မ္းသာျြကယ္ဝတဲ့ လမ္းေပၚမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ သခၤ်ာပညာရပ္ရပ္ အလြန္ေတာ္ျပီး ညဏ္ေကာင္းသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆရာေတြ၊ ပါေမာကၡေတြက ဘယ္ေလာက္ျကီး ပဲ ေထာက္ခံခဲ့ပါေစ ေနေရး၊ ထိုင္ေရးအတြက္ ေငြေျကးမျပည့္စံုမႈေျကာင့္ ဆစ္ဇာလန္က ရံုးတစ္ရံုးမွာ စာေရးအလုပ္ကို ၁၉ဝ၂ ခုနွစ္မွာ ဝင္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ သူရည္မွန္းထားတဲ့ တကၠသိုလ္အလုပ္နဲ့ ေဝးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအျဖစ္ကို စဥ္းစားျကည့္ရင္ သူ့ဘဝဟာ အဆိုးထဲမွာပါ။ သို့ေသာ္လည္း အဲဒီအဆိုးထဲမွာ အေကာင္းရိွေနျပန္တယ္။

          အိုင္စတိုင္းရဲ့ စာေရးဘဝဟာ တကၠသိုလ္ဘဝနဲ့ ျခားသြားျပီလို့ ဆိုနိုင္ေပမယ့္ သူ့မွာ လစာလည္းရ၊ အလုပ္ကလည္း လြယ္ကူသက္သာ ဆိုေတာ့ သူ့မွာ စဥ္းစားခိ်န္ေတြ မ်ားစြာရခဲ့ပါသတဲ့။ စဥ္းစားတယ္ဆိုတဲ့ အရာကိုက သိပၸံပညာရွင္ျကီးေတြရဲ့ အဓိကအလုပ္ မဟုတ္ပါလား။ သူ့ရဲ့ စာေရးစားပဲြအံထဲမွာ စာရြက္ အတိုအစေတြ တပံုတပင္ ရိွေနခဲ့တယ္။ သူ့အားခိ်န္ေတြမွာမ်ား' လို့ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ေခၚတြင္ခဲ့ျကရတဲ့ အိုင္စတိုင္းရဲ့ Special theory of Relaivity စာအုပ္ ထြက္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ အိုင္စတိုင္းကို ကမၻာက အသိအမွတ္ျပုလိုက္ဖို့ ျဖစ္လာ ရတဲ့ အေျခခံအျဖစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ့ဘဝ အကို်းေပးဟာ သူ့ကို အေကာင္းေတြကို ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ အရာေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

          Sir Issac Newton(၁၆၄၂-၁၇၂၇)  ကို သိပၸံပညာရွင္ျကီးလို လူတိုင္းသိျကမွာပါ။ သစ္ပင္ေပၚက ပန္းသီးေလးတစ္လံုး ေၾကြတာကို အေျကာင္းျပုလို့ ကမၻာျကီးမွာ ဆဲြအားရိွတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတြ့ရိွခဲ့သူလို့ဆိုရင္ ကေလးေတြေတာင္ သိျကဦးမယ္ထင္ပါရဲ့။ န်ဴတန္ဟာ မိခင္အားမေပးခဲ့တဲ့ ပညာေရးကို သူ့ဆရာေတြ၊ သူ့ဦးေလးေတြရဲ့ ပံ့ပိုးမႈေတြေျကာင့္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရခဲ့ျပီး ၁၆၆၁ ခုနွစ္မွာ CambridgeကTrinity ေကာလိပ္မွာတက္ခဲ့တယ္။ သို့ေသာ္လည္း ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ၁၆၆၅ ခုနွစ္ေနြရာသီကာလတစ္ခုမွာ အဂၤလန္မွာ ပုလိပ္ေရာဂါေတြ ျဖစ္လို့ Cambridge ကိုလည္းကူးလာတာေျကာင့္ ေအာက္တိုဘာ ၁ဝရက္ေန့မွာ တကၠသိုလ္ပိတ္ခဲ့ရတယ္။ ပလိပ္ေရာဂါဟာ   Cambridge မွာ နွစ္နွစ္ျကာခဲ့ပါတယ္။ ၁၆၆၇ ခုနွစ္ ေနြဦးရာသီမွာမွ ျပန္ဖြင့္နိုင္ခဲ့တယ္။ ႏ်ဴတန္ဟာ တကၠသိုလ္ပိတ္တာေျကာင့္ သူ့ေနရပ္ ကို ျပန္ခဲ့ရ တယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းပိတ္ကာလ ၁၈ လကို 'ႏ်ဴတန္၏ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာအိပ္မက္မ်ား ဖံြျဖိုးလာေသာေန့ရက္မ်ား'လို့ ဒ႑ာရီ ဆန္ဆန္ ဆိုခဲ့ျကပါသတဲ့။

          န်ဴတန္ရဲ့ ထူးျခားေသာ အယူအဆေတြ၊ အျကံညဏ္ေတြဟာ အဲဒီ ၁၈ လ ကာလအတြင္းမွာ ရရိွခဲ့တာေျကာင့္လို့ ဆိုပါတယ္။ သူ့ရဲ့နားရက္ေတြ၊ အခိ်န္ေတြကို သူဘယ္လိုမ်ား ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ ထင္ပါသလဲ။ စဥ္းစားျပီး ကုန္လြန္တယ္လို့့ပဲဆိုရမွာပါပဲ။ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ရဲ့ ဘဝအေျပာင္းအလဲေတြေျကာင့္၊ သူတို့ရဲ့ ဘဝအေျပာင္းအလဲေတြေျကာင့္ သူတို့ရဲ့ စဥ္းစားခိ်န္ေတြအတြက္ အခိ်န္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပး လိုက္နိုင္ျပီဆိုရင္ ထူးျခားတဲ့ မွတ္တိုင္ေတြျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ န်ဴတန္ စိုက္ထူခဲ့တဲ့မွတ္တိုင္ေတြကို အခုလို ေတြ့ရတယ္။

          ပထမဦးဆံုးသူကLaws of Gravity (ဆဲြအားနိယာမမ်ား)ကို ေလ့လာခဲ့တယ္။ ကဲကုလ (Calulus) ဘာသာကို တီထြင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက သခၤ်ာဘာသာ၏ စံနစ္သစ္။ ျပီးေတာ့ အလင္းနွင့္ အေရာင္ေတြ အေျကာင္းကို ေလ့လာတယ္။ ေနေရာင္ဟာ သံုးေျမွာင့္ဖန္တံုးကို ျဖတ္ျပီး ေရာင္စဥ္ခုနွစ္သြယ္ကို ျဖစ္ေစသတဲ့။ ျပီးေတာ့မကၠင္းနစ္ပညာရဲ့ အေျခခံ ေဖာ္ျမူလာေတြထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေရရဲ့ ဥပေဒသေတြ ေတြ့ခဲ့တယ္။ အထူးအားျဖင့္ေတာ့ ကမၻာျကီးရဲ့ဆဲြအားအေျကာင္းကို ေတြ့ရိွခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ႏ်ဴတန္ရဲ့ နိယာမေတြ ေပၚထြက္လာတယ္။ သူရဲ့ princira(ဥပေဒသမ်ား) ဆိုတဲ့စာအုပ္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုအရာေတြ၊ ေတြ့ရိွခ်က္ေတြကို အဲဒီ ၁၈လ ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ေတြ့ရိွေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာေတြျကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏ်ဴတန္ဟာ ေငြေရးေျကးေရး မတတ္နိုင္ခဲ့လို့စေကာလားရွစ္ရေအာင္ ေန့မအိပ္ ညမအိပ္ ျကိုးစားခဲ့ရရွာျပီး တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ရခင္ အခိ်န္မွာ အဲဒီအျဖစ္ကို ျကံုေတြ့ခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြ မပိတ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ႏ်ဴတန္ တစ္ေယာက္ အဲဒီလို စဥ္းစားေတြးေခၚခိ်န္ေတြ ရခဲ့နိုင္ပါ့မလား။ အဲဒီလို အေျခခံတြန္းအားေပးခဲ့မႈေတြရခဲ့လို့သာလွ်င္ သူ့ရဲ့ေနာက္ပိုင္း ျကိုးစား ခဲ့မႈေတြဟာ အရိွန္ရခဲ့တယ္လို့ ဆိုရလိမ့္မယ္။

          ဘူမိေဗဒ၏ ဖခင္ျကီးလို့ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းခံရသူ Charles Lyell (ခ်ားလ္လီရယ္) (၁၇၉၇-၁၈၇၅) ဟာ သူ့ရဲ့ အျမင္အာရံု ခိ်ဴ႕တဲ့ အားနည္းခဲ့မႈေျကာင့္ သူေလ့လာခဲ့တဲ့ ဥပေဒပညာကို စြန့္ခြာျပီး သူဝါသနာသန္ရာ ဘူမိေဗဒဘက္ကို ေလ့လာျဖစ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္စိုင္ေတြကို စိတ္ဝင္စား ဝါသနာသန္ရာဘက္ကို လံုးဝဥႆံု ကူးေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ သူရဲ့အျဖစ္ဟာ ဘူမိေဗဒဖခင္ျကီး သဖြယ္ သူ့ကို အသိအမွတ္ျပုခံရသည့္တိုင္ပါပဲ။

          လွ်ပ္စစ္၏ ဖခင္ျကီး Michael Faraday(မိုက္ကယ္ဖာရာေဒး) (၁၇၉၁-၁၈၆၇)ရဲ့ ဇာတ္ေျကာင္းကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။ ဖခင္က ပန္းပဲဆရာ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ဆင္းရဲလြန္းတာေျကာင့္ သူ့ကို ေက်ာင္းပင္မပို့နိုင္ခဲ့ရွာပါ။ အသက္ ၁၃ နွစ္အရြယ္မွာ စာအုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ မွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ဖာရာေဒးဟာ စာအုပ္ပံုေတြျကားထဲကို ေရာက္သြားရျပီ။ သူဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ပါ တယ္။ သိပၸံပညာရွင္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြကို အထူးသျဖင့္ ဖတ္ပါတယ္။ ရိွရိွ သမွ်ေသာ စာအုပ္စင္ေတြဆီက ေတြ့သမွ်စာအုပ္ေတြ ဖတ္ပါ တယ္။ အမ်ားသူငါလို ပညာသင္ျကားဖို့ အခြင့္အေရးမရခဲ့ျခင္းဟာ သူ့ဘဝအတြက္ ကံဆိုးမႈျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအျဖစ္ဟာ အခုလိုလမ္းကို ေလွ်ာက္ဖို့ ခင္းေပးတဲ့လမ္းျဖစ္ခဲ့ရျပီ။ ျပီးေတာ့ သူရရိွခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္ပဲ နွစ္ပဲေတြကို စုေဆာင္းျပီး သိပၸံပညာရွင္ျကီးေတြရဲ့ ပို့ခ်ခ်က္ေတြ ကို တက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ မွတ္သားခဲ့တယ္။ သူ အဲဒီ ခုနွစ္နွစ္တာ စာအုပ္ဆိုင္မွာ လုပ္ခဲ့ရတဲ့ ကာလဟာ သူ့ကို ပညာရည္ဝသြားေစခဲ့ျပီ။

          အသက္ ၂၁ နွစ္မွာ သိပၸံပညာရွင္ျကီး Humphey Dary ဆီကို သူတက္ခဲ့တဲ့ ပို့ခ်ခ်က္ေတြ နမူနာေပးပို့ျပီး မိတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၁၈၁၃ ခုနွစ္၊ သူ အသက္ ၂၂ နွစ္အရြယ္မွာ Royal Insitute (ေတာ္ဝင္တကၠသိုလ္)မွာ ဓာတုေဗဒ လက္ေထာက္ရာထူးကို ရရိွခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ သူ အလြန္စိတ္အားထက္သန္လွတဲ့ လွ်ပ္စစ္ နည္းပညာ စမ္းသပ္မႈေတြကို လုပ္နိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို လမ္းျပေပးခဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့ လမ္းေပၚကို ေရာက္ခဲ့ရျပီေပါ့။

          အဲဒီလို အထင္ကရ ပုဂၢိုလ္ျကီးေတြမွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္လူေတြမွာလည္း အဲဒီလို အျဖစ္ကေလးေတြ ရိွနိုင္တယ္။ သူတို့ရဲ့ ဘဝ အေျကာင္းေတြကို အခုလို ရွာေဖြဖတ္ရႈခြင့္ျကံုလာရေတာ့ အားတက္စရာေတြ ျဖစ္ရတယ္။ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီထက္မကေသာ အျဖစ္ ကေလးေတြ ရိွနိုင္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို 'အဆိုး'ဆိုတဲ့ ကာလေတြကို ရင္ဆိုင္ေနရစဥ္မွာေတာ့ ဒီ 'အဆိုး'ဟာ ကိုယ့္ဘဝကို ပိုေကာင္းျပီး ပိုျပီး ေတာက္ပသြားေစဖို့ လမ္းတစ္ခုကို ခင္းေပးေနတယ္လို့ ဘယ္လိုလုပ္ ျမင္နိုင္ပါ့မလဲ။ ေအာင္ျမင္မႈ အသီးအပြင့္ေတြကို ဆြတ္ခူးစားသံုးရ တဲ့အခါ စေတးခဲ့ရတဲ့ နွစ္ေတြဟာလည္း 'အဆိုးထဲက အေကာင္းေပါ့'လို့ ဘဝကိုရင္ဆိုင္ဖို့ သတၲိေတြ ေပးနိုင္ရင္ေပး၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကံဆိုးေလျခင္းလို့ စိတ္ပ်က္ေနသူကို နွစ္သိမ့္ေပးနိုင္တဲ့စကားတစ္ခြန္း ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲ။