ေျကာက္လန့္ေစေသာ အရာမ်ား - ဂ်ဴနီယာ၀င္း

(အမွတ္ ၁၆၃၊ ၂ဝဝ၃ ခုနွစ္၊ စက္တင္ဘာလ အေတြးအျမင္)

          ‘Scare me’  ဆိုတဲ့Discvery Channelအပိုင္းတစ္ခုကို ဘာသာျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအပိုင္းမွာ ပါဝင္တဲ့ အေျကာင္းအရာေတြ က ေျကာက္ရံြ့မႈေတြအေျကာင္းနဲ့ ဘယ္လိုေျကာက္ရံြ့မႈေတြဟာ လူေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ လႊမ္းမိုးထားတယ္ဆိုတဲ့ အေျကာင္းေတြ ပါဝင္ပါ တယ္။ အဲဒီထဲက စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အခို့်ကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

          ကြ်န္မတို့ လူသားေတြမွာ ရိွတဲ့ ေျကာက္စိတ္ေတြက ဘယ္ကေန ေရာက္လာတာပါလဲ။ ကြ်န္မတို့ဟာ ဒီလိုအရာေတြကို ေျကာက္တတ္ ရမယ္လို့ အစကတည္းက သတ္မွတ္ထားျပီးသားလား သို့မဟုတ္ ေျကာက္ဖို့အတြက္ သင္ယူဖို့လိုအပ္ပါသလား။

          သုေတသန ပညာရွင္ေတြက ကြ်န္မတို့မွာ ေမြးရာပါ ေျကာက္စိတ္အနည္းငယ္စီ ပါလာခဲ့တယ္လို့ ယံုျကည္ျကပါတယ္။ အျမင့္ေျကာက္ တဲ့ စိတ္ဟာ ေျခာက္လသား အရြယ္ေလာက္မွာ ရိွလာပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းခဲြထားခံရရင္လည္း ေျကာက္စိတ္ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပညာ ေလ့လာမႈေတြအရ ကြ်န္မတို့ဟာ ေျကာက္ေနဖို့ တစ္ခုတည္းနဲ့ ေမြးလာတာ မဟုတ္ဘူးလို့ ဆိုပါတယ္။

          ကြ်န္မတို့ကို ေျကာက္လန့္ေစတဲ့ အေျကာင္းအရာ အမ်ားစုဟာ ဦးေနွာက္ကေန ထူပူျပီး ျဖစ္လာတာတစ္ခုတည္းေျကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္ အေတြ့အျကံုအရလည္း ျဖစ္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အေတြ့အျကံုေတြေျကာင့္ ကြ်န္မတို့ဟာ အနၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ဖို့ အခြင့္အေရး ေတြ၊ အေျခအေနေတြ ေပးလာပါတယ္။ ေျကာက္ရံြ့တဲ့ အေတြ့အျကံုေတြကို ေလ့လာျကည့္လိုက္ေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္ အနာတရျဖစ္ ေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တိုက္ရိုက္သက္ေရာက္တဲ့ ခြန္အားအျကီးဆံုး လမ္းေျကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။

          ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေခြးကိုက္ခံရဖူးရင္ ဦးေနွာက္ထဲမွာ ဒီခံစားမႈအစိုင္အခဲဟာ စိမ့္ဝင္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခြန္အားျကီးတဲ့ ခံစားမႈဟာ ဦးေနွာက္က မွတ္ညဏ္မွာ ေတာ္ေတာ္စိုးမိုးရတတ္ပါတယ္။ ျကာျကာလည္း ခံပါတယ္။ မွတ္ညဏ္ရဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာလည္း သူက ျဖန့္ျကက္လႊမ္းမိုးလ်က္ ရိွေနပါတယ္။ ဒီလႊမ္းမိုးမႈျကီးထြားလာတဲ့ မွတ္ညဏ္ဟာ ကြ်န္မတို့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဆက္လက္ လိုက္ ပါေနပါတယ္။

          ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့ ခံစားမႈ၊ ရုတ္တရက္ တစ္ခုခုျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈ၊ ရုပ္ရွင္ျကည့္ရင္း ရလာတဲ့ စိုးရိမ္ထိတ္လန့္မႈေတြဟာ မွတ္ညဏ္ထဲမွာ တစ္စစီ စိမ့္ဝင္ေနပါတယ္။ ပင့္ကူရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေတြပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားျဖစ္တဲ့ Arachnophobia ''အာရ္ခ္နိုဖိုး ဘီးရား''ကို ျကည့္ျပီးတဲ့ အမို်းသမီးတစ္ေယာက္ဟာ ညအိပ္ရင္ေတာင္ ပင့္ကူမလာေအာင္ ကာကြယ္တဲ့ အေနအထားမို်းနဲ့ အိပ္မိတယ္လို့ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုထိေအာင္ ေျကာက္ဖို့မလိုအပ္ပါဘူး။ ရုပ္ရွင္ထဲက သရုပ္ေဆာင္ေတြရဲ့ေျကာက္ရံြ့မႈေတြကို ေအးေအး ေဆးေဆး ထိုင္ျကည့္တယ္ဆို လံုေလာက္ပါျပီ။

          တြားသြားသတၲဝါေတြနဲ့ အင္းဆက္ေတြဟာ ေျခာက္လွန့္ေစတဲ့ အရာေတြအျဖစ္ ရိွေနျကပါတယ္။ ေဟာလိဝုဒ္ကလည္း ပရိသတ္ေတြကို ဒီအေကာင္ေတြကို အသံုးခ်ျပီး ရိုက္ျပေနျကပါတယ္။ ''အာရ္ခ္နိုဖိုးဘီးရား''လို့ ေခၚတဲ့ ပင့္ကူေျကာက္စိတ္ဟာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရိွေနတတ္ပါတယ္။ သူတို့နား မေနရဲတာ၊ သူတို့ကို အနီးကပ္ေတာင္ မျကည့္ဝံ့တာစတဲ့ သိပ္မျပင္းထန္တဲ့ ေျကာက္ရံြ့မႈေတြ ရိွေနတတ္ပါ တယ္။ သူတို့ေလးေတြကို ယဥ္ပါးေအာင္ လုပ္လို့ရပါတယ္လို့ စိတ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ဆိုပါတယ္။ ပင့္ကူကို အလြန္အမင္း ေျကာက္ စိတ္ရိွေနတဲ့ စိတ္ေဝဒနာရွင္ကို ကုစားဖို့ ပင့္ကူကို ယဥ္ပါးေအာင္လုပ္ျပီး သူ့ကို ျပျကည့္ဖို့ ျကိုးစားရမယ္လို့ ဆိုပါတယ္။

          ပင့္ကူကို စဥ္းစားလိုက္တာနဲ့တင္ ေျကာက္ေနရတယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ ပင့္ကူဆိုတဲ့ သတၲဝါဟာ အျငိမ္ေနတဲ့အေကာင္ေတြ မဟုတ္ပါ ဘူး။ သူ့အေျကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္တာနဲ့ ေျကာက္ရံြ့ေနတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားမႈဟာ မွားယြင္းတဲ့ လမ္းေျကာင္းဘက္ကို ေရာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို ျမင္တဲ့လူေတြကို အရူးေတြလို လက္ခံထားျကပါတယ္။ ပင့္ကူကို လြန္လြန္ကူ်းကူ်း ေျကာက္ေနရတဲ့အျဖစ္ဟာ စိတၲဇဆန္လြန္းတယ္ လို့ ဆိုပါတယ္။ ဒီေျကာက္ရံြ့ေနတယ္ဆိုတာဟာ ေရေျကာက္တာ၊ ေခြးေျကာက္တာဆိုတာနဲ့ သေဘာခ်င္းအတူတူပါပဲ။ စိတ္ပညာရွင္တစ္ဦး ကေတာ့ လူေတြရဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကုသမႈေတြကို အခုလိုရွင္းျပပါတယ္။

          ''ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ အေတြးေတြဟာ ဦးေနွာက္ထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနျကပါတယ္။ အဓိကလိုအပ္တာက အဲဒီထဲက အသိစိတ္က ခိုင္းေစတာ ကို လုပ္ဖို့ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျပီး လုပ္ေနရတဲ့၊ စိတ္စိုက္ျပီး လုပ္ေနရတဲ့ ပံုစံမို်းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအလုပ္ဟာ သာမန္လုပ္ ရိုး လုပ္စဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးေနွာက္ထဲမွာ ရိွရိွသမွ်ေသာ ဥပမာ-ပင့္ကူေျကာက္စိတ္ေျကာင့္ ေခြ်းျပန္တာ၊ တုန္လႈပ္တာေတြ အပါအဝင္ စိတ္ဖိစီးတာေတြ၊ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ရိွေနတာေတြ အားလံုးကို ယူျပီး ေကာင္းကင္ထဲကို လႊတ္ပစ္လိုက္ျပီး ကိုယ္အသံုးမလိုတာေတြကို ဖယ္ပစ္ လိုက္မယ္။ ျပီးရင္ အသံုးဝင္တာေတြကိုပဲ ျပန္ယူတဲ့နည္းကို သံုးပါမယ္''

          ကိုယ့္ဦးေနွာက္ထဲမွာ ရိွေနတဲ့ ေျကာက္စိတ္ကို ဘယ္လို ထုတ္ပစ္ရမလဲလို့ ေမးစရာရိွပါတယ္။ ပင့္ကူကို ေျကာက္ေနတဲ့ ေဝဒနာရွင္ ဟာ စိတ္ပညာရွင္ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ပင့္ကူထည့္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ကို ယူျပီး အိမ္အျပင္ကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ခပ္ေဝးေဝးတစ္ေနရာ မွာ အဖံုးကိုဖြင့္ျပီး ပင့္ကူကို လႊတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္က အခုလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။

          ''သူ တကယ္ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ သူဟာ ကြ်န္မအိမ္နဲ့ ေဝးရာကို ထြက္သြားျပီ။''

          ေဝဒနာရွင္ဟာ ဒီစကားကို ေတာ္ေတာ္ အေလးအနက္ထားျပီး ေျပာလိုက္ျပီး ဒီအလုပ္ကိုလည္း ေလးေလးနက္နက္လုပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ သူေျကာက္ေနတဲ့ ပင့္ကူက တကယ္ပဲ ထြက္သြားျပီလို့ ဒီလိုပဲ ယံုျကည္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဖန္တီးယူတဲ့နည္းနဲ့ ဦးေနွာက္က လက္ခံထားတဲ့ ေျကာက္စိတ္ကို ကုစားလိုက္တဲ့နည္းဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လို့ ထင္ရပါတယ္။ ''ေရာဂါေပ်ာက္သြားတာကေတာ့ မယံုနိုင္စရာ ပါဘဲ''လို့ ေဝဒနာရွင္က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပင့္ကူကို ခ်စ္လို့ေတာ့ မရနိုင္ပါဘူး။ ေျကာက္တဲ့စိတ္သာ မရိွေတာ့သာ ျဖစ္ပါတယ္။

          လူမွာ ပင့္ကူနဲ့ တျခားတိရစၧာန္ေတြ ေျကာက္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္း ရိွေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တျခား ေျကာက္ရံြ့တဲ့ စိတ္ေတြကလည္း ေပၚလာနိုင္ပါတယ္။ ပင့္ကူေျကာက္တဲ့ စိတ္ကို ေျဖရွင္းလိုက္တာ တစ္ခုတည္းနဲ့ေတာ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။ အေျကာင္းကေတာ့ ဦးေနွာက္ထဲ မွာ ဒီေျကာက္ရံြ့စိတ္ကို သိမ္းဆည္းထားျပီးျဖစ္လို့ သူက အျမဲတမ္းအသင့္ျဖစ္ေနလို့ ျဖစ္ပါတယ္။

          ျကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာထဲမွာ ေမြးလာတဲ့ ေမ်ာက္ေတြဟာ သဘာဝအရ ေျမြကို ေျကာက္ျကပါတယ္။ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ အထူးေရြး ခ်ယ္ ေမြးျမူထားတဲ့ ေမ်ာက္အခို့်ကို ေျမြမေျကာက္ေအာင္ ဓာတ္ခဲြခန္းထဲမွာ ထားထားပါတယ္။ သူတို့ဟာ ေျမြတစ္ေကာင္တစ္ေလေျကာင့္မွ အနၲရာယ္ အခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ရာမျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားလို့က တစ္ေျကာင္း၊ ေျမြကို လံုးဝမျမင္ဖူးတာကတစ္ေျကာင္း သူတို့မွာ ေျမြကို ေျကာက္စိတ္ လံုးဝမရိွဆိုတာကို စမ္းသပ္ဖို့အတြက္ သူတို့ကို အဆိပ္မရိွတဲ့ ေျမြကို ျပျကည့္ျကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သူတို့ဟာ ေတာထဲက ေမ်ာက္ေတြလိုပဲ ေျမြကို ေျကာက္ရံြ့တဲ့ လကၡဏာကို ျပပါတယ္။ သူတို့ဟာ ေျမြကို တစ္ခါမွမေတြကဖူး၊ မျမင္ဖူးတဲ့အတြက္ေျကာင့္ သူတို့ရဲ့ ေျကာက္ရံြ့မႈဟာ ျမင့္မားျပီး ေဖာက္ျပန္တဲ့အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္သြားရပါတယ္။

          ဒီစမ္းသပ္မႈကေန ရလာတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္မတို့ဟာ မေတြ့မျမင္ဖူးတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့အရာေတြကို ေျကာက္တဲ့စိတ္ကို ခုခံဖို့ လိုအပ္ တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေပၚလာတာေတြ၊ ကိုယ္မနိုင္တဲ့ဝန္ေတြ ထမ္းရတဲ့အခါ ကြ်န္မတို့ရဲ့ စိတ္ေတြကို ေျကာက္ရံြ့ေစဖို့ တြန္းအားေပးပါတယ္။ လူေတြဟာ တျခားေသာ စိတ္ခံစားမႈေတြထက္ ေျကာက္လန့္တဲ့ စိတ္ဟာ လူကို ပိုျပီး လႊမ္းမိုးတယ္လို့ ဆိုပါတယ္။

          ရိုလာကိုစတာ (Roller Coaster) ဟာ စတီးလို ခိုင္မာတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ့ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး အနၲရာယ္မရိွေအာင္ အထူးကာကြယ္ ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ေပတစ္ရာ အျမင့္ကေန တစ္နာရီမိုင္ ၇ဝ နႈန္းနဲ့ ဆင္းခ်လာတဲ့ ရိုလာကိုစတာ စီးသူဟာ မည္းေမွာင္ ေနတဲ့ အေပါက္ဆီကို ဦးတည္လာေနပါတယ္။ အလြန္အကူ်း ေျကာက္တဲ့စိတ္ေတြကိုလည္း အစြမ္းကုန္ ျဖစ္ေစေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ ပညာရွင္ေတြရဲ့ အဆိုအရကေတာ့ လူေတြဟာ ထိတ္လန့္ေျကာက္ရံြ့မႈေတြကို လိုလိုလားလားနဲ့ ရွာယူျကရတာကို နွစ္သက္ျကတယ္လို့ ဆိုပါ တယ္။

          ''လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရိုလာကိုစတာ စီးျပီး သူတို့ရဲ့ ပူပန္မႈေတြကို ေပါ့ပါးေအာင္ လုပ္ပစ္ခ်င္ျကပါတယ္။ ဥပမာ-ရံုးမွာ တစ္ခုခု အဆင္မေျပတာေတြ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရိွလာတဲ့အခါမွာ ဒါကို စီးလိုက္ေတာ့ ကိုယ္စိတ္ညစ္ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြဟာ ရိုလာကိုစတာ စီးတဲ့အခါ ရလာတဲ့ ေျကာက္ရံြ့စိတ္နဲ့ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ပါလားလို့ ျဖစ္သြားပါတယ္''

          စိတ္ပညာရွင္ေတြက ရိုလာကိုစတာ စီးရာက ရလာတဲ့ ေျကာက္လန့္စိတ္ဟာ လူရဲ့ မသိစိတ္ေတြကိုပါ လႈပ္နိႈးေပးလိုက္တယ္လို့ ယံုျကည္ျကပါတယ္။ ေျကာက္ရံြ့မႈဆိုတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈဟာ လူနဲ့တိရစၧာန္ေတြရဲ့ စြမ္းရည္ေတြကို ထိခိုက္ေစတယ္လို့လည္း ဆိုပါ တယ္။ ေကာင္းတဲ့့ဘက္က ျကည့္ရင္ အဲဒီစိတ္ေျကာင့္ လုပ္တဲ့ဆီမွာ ေအာင္ျမင္တာေတြ ရိွနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းခု်ပ္ နိုင္ရင္ အဲဒီေဘာင္အတြင္းမွာ ကိုယ့္ကို ခြန္အားေပးတဲ့အရာေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။

          ၁၉၄ဝ ျပည့္နွစ္စစ္အတြင္းတုန္းက အဂၤလန္ျမို့ေပၚ ဗံုးေတြက်တာကို ခံခဲ့ရသူတစ္ဦးက အဲဒီအေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္အသက္ရွင္သန္ ဖို့ ျကိုးစားပံုကို ေျပာျပပါတယ္။ အခု နွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေလာက္ျကာတဲ့တိုင္ေအာင္ အဲဒီတုန္းက ခံစားမႈေတြဟာ သူ့ကို လႊမ္းမိုးဆဲ၊ ခြန္အား ျကီးစိုးေနဆဲျဖစ္တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စစ္ဒဏ္ခံခဲ့ရသူေတြရဲ့ ေျကာက္ရံြ့မႈတစ္စိတ္တစ္ေဒသ ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ပံုကို အခုလိုေျပာျပပါ တယ္။

          ''ကြ်န္ေတာ္ မနက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ့ရပါတယ္။ သူတို့က အဲဒီမနက္ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ သီခ်င္းတေအးေအးနဲ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝတ္ထားတာေတြကလည္း စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္၊ တခို့်ဆိုရင္ ညအိပ္အဝတ္အစားေတြနဲ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ ေတာ္နဲ့ ေက်ာ္သြားျပီး သူတို့စကားေျပာသံျကားရပါတယ္။ ''ငါတို့ စိတ္ဓာတ္က်ေနျကလား''တဲ့။ သူတို့အားလံုးက ''လံုးဝမက်ဘူး''လို့ ေအာ္ျကပါတယ္။ စစ္အတြင္းမွာ အဲဒီလိုပဲ ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပာျကရင္းနဲ့ ကိုယ့္ခံစားမႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို့ ျကိုးစားျကပါတယ္''

          California  ကEi Toro Base မွာ US ေလေျကာင္းဆိုင္ရာ ေလ့က်င့္ေရးစခန္းရိွပါတယ္။ ေလတပ္အဖဲြ့ဝင္ေတြကို ရုတ္တရက္ ထိတ္တိုက္ေတြ့တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တံု့ျပန္မႈေတြအတြက္ ေလ့က်င့္မႈေတြ လုပ္ေပးပါတယ္။ ေလေျကာင္းသိပၸံဆိုင္ရာ စိတ္ပညာရွင္ ဗိုလ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ Michael Prevost က ''ရုတ္တရက္ေျကာက္ရံြ့စိတ္ဟာ နံပါတ္တစ္ အေရးျကီးဆံုးအခ်က္ျဖစ္တယ္''လို့ ဆိုပါတယ္။

          စစ္ေလယာဥ္ ပ်က္က်တဲ့ အေျခအေနမို်းမွာ ေလတပ္အဖဲြ့သားေတြရဲ့ ေျကာက္ရံြ့ထိတ္လန့္မႈဟာ သူတို့ကို ေသေစနိုင္ပါတယ္။ ေရထဲ ကို က်သြားတဲ့အခါ မို်းဆိုရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။ အသက္ရွူနႈန္းက ျမင့္သထက္ ျမင့္လာမယ္။ ဒါဟာ ေလယာဥ္ေမာင္းသူကို ဘာမွ အကူ အညီ မေပးတဲ့အျပင္ ေရထဲမွာ ပိတ္မိသြားေစနိုင္ပါတယ္။

          Michael Prevost ဟာ ဒီလို အနၲရာယ္ ျကံုလာတဲ့အခါ ရင္ဆိုင္နိုင္ေအာင္ အေျခအေနေတြကို ဖန္တီးျပီး ေရထဲမွာ ေလ့က်င့္မႈေတြ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဟယ္ရီေကာ္ပတာ အတုကို ေရထဲမွာ နွစ္ထားပါတယ္။ အဖဲြ့သားေတြဟာ အေရးေပၚ ေလရွူပိုက္နဲ့ ပုလင္းေတြဟာ အေရး ေပၚ ေလရွူပိုက္နဲ့ ပုလင္းေတြကို သယ္လာရပါတယ္။ အသက္ရွူဖို့အတြက္ အခိ်န္ဟာ တစ္မိနစ္ ဒါမွမဟုတ္ ရင္တစ္မိနစ္ခဲြေလာက္ရမယ္လို့ Prevost က ဆိုပါတယ္။''

          ''ဒါေပမဲ့ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ့ နိႈင္းယွဥ္လိုက္တဲ့အခါ စိတ္လႈပ္ရွားျပီး သာမန္ထက္ ေလကို ပိုရွူတာေျကာင့္ စကၠန့္- ၂ဝ ေလာက္ပဲ ေလက ခံပါတယ္။ ဒါေျကာင့္ စမ္းသပ္မႈေတြမွာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ ေျကာက္ရံြ့မႈေတြကို ထိန္းခု်ပ္ဖို့ အဓိကထား စမ္းသပ္ရပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနမို်းကို ေလ့က်င့္ျကရာမွာ ေလတပ္အဖဲြ့ဝင္ေတြအတြက္ အသက္ရွင္နိုင္ဖို့ အခြင့္အေရးဟာ ဆယ္ရာခိုင္နႈန္းေလာက္ ရိွရင္ရိွ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္က ကံေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ဆိုျပီး ေျပာလို့ ရပါတယ္''

          ဒါေပမဲ့ သူတို့ရဲ့ ေလ့က်င့္မႈေတြမွာ ေျကာက္ရံြ့တဲ့စိတ္ကို အျမစ္ဖ်က္ျပီး ေျကာက္စိတ္ေပ်ာက္ေစလိုတဲ့ အေျခအေနမို်း မျဖစ္လိုျကပါဘူး။ ေျကာက္စိတ္ကို တံု့ျပန္မႈက ရလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို လိုလားပါတယ္။ Prevost က အခုလို ဆိုပါတယ္။

          ''ေျကာက္စိတ္ လံုးဝမျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဒါဟာ အနၲရာယ္ပါပဲ။ ေလယာဥ္ထိုင္ခံုေပၚမွာထိုင္ျပီး မေျကာက္တဲ့လူ၊ ေျကာက္စိတ္ကင္းမဲ့ ေနတဲ့လူကို ကြ်န္ေတာ္တို့ မလိုခ်င္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို့ လိုခ်င္တာက သတၲိရိွသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၲိရိွမွသာ လိုအပ္တဲ့အခိ်န္မွာ လိုအပ္သလို လႈပ္ရွားနိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္''

          သတၲိရိွမႈက ေျကာက္ရံြ့မႈကို ရင္ဆိုင္တဲ့အခါ စြမ္းရည္အျကီးမားဆံုး ခြန္အားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာတစ္ကိုယ္တည္း မွာသာမက အဖဲြ့အစည္းမွာပါ အသံုးဝင္ပါတယ္။       

          အနၲရာယ္ေတြကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ့ ရင္ဆိုင္ရဲဖို့ေတာ့္ ခက္ပါတယ္။ ဘဝ ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ တန္ဖိုးကို သိဖို့အနၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ ျကည့္တယ္ဆိုတာဟာ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ ေခတ္မီတဲ့ စြန့္စားမႈေတြ လုပ္ျကည့္ျပီး အနၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္တယ္ ဆိုတာဟာ လံုးဝဥႆံုေကာင္း တဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြ မဟုတ္ဘူးလို့ ဆိုပါတယ္။ အမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ေခတ္မီတဲ့ စြန့္စားမႈေတြ၊ လြန္လြန္ကူ်းကူ်း အားကစားလုပ္ျကသူေတြဆီ ကမွ ထိတ္လန့္မႈေတြ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင့္စြန္းတိုင္းမွာ တံခါးေပါက္ေတြရဲ့ ေနာက္မွာ ကြ်န္မတို့ရဲ့ ေျကာက္လန့္မႈေတြက ေပါက္ကဲြဖို့ အသင့္ေစာင့္ေနျကပါတယ္။ လူတိုင္းေျကာက္တတ္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ခံစားမႈက တစ္ခုခုလုပ္ဖို့ တြန့္ဆုတ္ေစပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း ဒီေျကာက္ရံြ့မႈေတြေျကာင့္ အလုပ္ေတြ ေအာင္ျမင္သြားေအာင္ တြန္းပို့ေပးတဲ့ အရာေတြအျဖစ္ တည္ရိွေနမွာျဖစ္ပါတယ္။