အဆိုးထဲက အကာင္း - Junior Win

-->

ကြယ္လြန္သူ ကြ်န္မ အဘိုး အဂၤလိပ္စာ ဆရာျကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္က blessing in disguiseဆိုတဲ့ အသံုးအနႈန္းေလးတစ္ခုကို ကြ်န္မ ၁ဝ တန္းတုန္းက ျကံု့ေတြ့ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုနွင့္ တိုက္ဆိုက္လို့ အခုလို ရွင္းျပခဲ့တယ္။

blessing in disguiseကို ျမန္မာလို အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ 'အဆိုးထဲက အေကာင္း' ေပါ့။ ကံေကာင္းျခင္းဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကံဆိုးျခင္းဆိုတဲ့ မ်က္နွာ ဖံုးနဲ့ ဖံုးကြယ္ျပီး ေရာက္လာတတ္တယ္တဲ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံဆိုးေလျခင္းလို့ ယူဆမိေပမယ့္ အဲဒီလို ကံဆိုးတာဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ကံေကာင္းမႈ မို်းကို ေတြ့ျကံုရတတ္တယ္။ အခု သမီး ၁ဝ တန္းစာေမးပဲြ ေျဖေနတုန္း ေနာင္ဆံုး သမိုင္းဘာသာ မေျဖခင္ေန့မွာ အေဆာ့လြန္ျပီး ေျခေထာက္ေခါက္လို့ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ ကိုယ့္အသား နာက်င္ေအာင္ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာဟာ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ေျခေထာက္မေထာက္နိုင္ခဲ့လို့ ေက်ာင္းကလုပ္တဲ့ ပဲြတစ္ခုမွာ သမီး မပါခဲ့ရပါဘူးဆို။ အခု သမီးသူငယ္ခ်င္း ေတြ ေနပူထဲမွာ အပင္ပန္းခံျပီး ေလ့က်င့္ရလို့ စာေမးပဲြျပီးလို့ ေက်ာင္းပိတ္တာ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မကစားရဘူးေလ။ သမီးက အခု အိမ္မွာ အခိ်န္ျပည့္ နားနိုင္တယ္။ ကစားနိုင္တယ္။ ဒါကို သမီး ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား။ သမီး ေျခေထာက္ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္လို့ အခု သမီးအိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနရ တယ္။ သမီးက ေအးေအးေဆးေဆး ေနရတာ ဝါသနာပါတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီလို့ မေကာင္းတာျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းတာျဖစ္လာရတာကို blessing in disguiseလို့ ေခၚတယ္။

ကြ်န္မအဘိုး ဘဘျကီးဟာ တိုက္ဆိုင္မႈေတြနဲ့ ျကံုလာရင္ အဂၤလိပ္စကား ပံုေတြနွင့္ ရွင္းျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီ blessing in disguiseဆိုတဲ့ အသံုးအနႈန္း ကို ဘဘျကီးက သူ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေတြ့ျကံုျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေတြနွင့္ ျကံုရင္ျကံုသလို ေျပာျပေလ့ရိွတယ္။

ဘဘျကီး I.Sc (Immediate Science) ေအာင္ျပီး ေရွ့ဆက္ဘဲြ့ရေအာင္ ဆက္မတက္ဘဲနွင့္ အရင္းရွင္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ တစ္လ ေျခာက္ဆယ္က်ပ္နွင့္ ဝင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မက ဘဘျကီးကို M.A ဘဲြ့ရျပီးတယ္ဆိုတာ သိထား ေတာ့ I.Scကေန M.Aဘယ္လို ဆက္တက္ခဲ့တယ္။ M.A ဘဲြ့ရခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနတယ္။

ဘဘၾကီးဟာI.Sc ေအာင္ျပီး ရရာအလုပ္ ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ စစ္ျပီးသြားေတာ့ (လြတ္ လပ္ေရးရျပီး) နိုင္ငံျခားေရးဌာနက သံတံမန္ေရးရာဌာနမွာ အလုပ္လိုခ်င္လြန္းလို့ ျကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘဘျကီးက အသက္ ၃ဝ ဝန္းက်င္ပါ။ အဲဒီ နိုင္ငံျခားေရးရံုးမွာ အေျကာင္းအမို်းမို်းေျကာင့္ အလုပ္မရခဲ့ဘူး။ ဒါေျကာင့္ အေရးျကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ျဖစ္ခဲ့တယ္။ နိုင္ငံျခားေရးရံုးမွာ မရခဲ့တာ ကို ေက်ေအာင္ M.Aရေအာင္ ယူရမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါပဲ။

အဲဒီတုန္းက လုပ္ေနတဲ့ ေထာက္ပံ့ေရးရံုးမွာ လခ ၅ဝဝ က်ပ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာက်က္ခိ်န္ မရိွဘူး။ ဒါေျကာင့္ အဲဒီကေန ထြက္ျပီး လခ ၁၅ဝက်ပ္ ပဲရတဲ့ စာေပဗိမာန္မွာ ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ စာက်က္ခိ်န္ ရခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္စာေတာ္တယ္။ အဂၤလိပ္စာကို စိတ္ဝင္စားသူဆိုေတာ့ English Literature အဓိက ယူျပီး B.Aေအာင္ခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္မွာ အခိ်န္ပိုင္း ကူ်တာ လခ ၁၅ဝ နွင့္ ဝင္လုပ္ေတာ့ လခ ၂၅ဝ က်ပ္ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ စာေပဗိမာန္က ထြက္လိုက္ျပန္တယ္။ M.Aဆက္တက္တယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူး။ ဘဘ ျကီးမွာေတာ့ အလုပ္ေျပာင္းတယ္ဆိုျပီး တစ္ခါေျပာင္းလိုက္ရင္ လခနည္းနည္း သြားလိုက္ရင္းနွင့္ လူတိုင္း ကဲ့ရဲ့စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါ ဂရုစိုက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ကိုယ္ဝါသနာပါတာ လုပ္ေနရတာကို အဓိက ထားတယ္။

နိုင္ငံျခားေရးရံုးမွာ ကိုယ္သိပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္မရရိွခဲ့လို့ အခုလို M.Aဘဲြ့ရတဲ့ အထိ တက္နိုင္ခဲ့တာပါပဲ။ နိုင္ငံျခားေရးရံုးက အလုပ္ဟာ အင္မတန္ မက္ေမာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ မရခဲ့ လို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကံဆိုးတယ္လို့ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ မရခဲ့လို့ ဘဘျကီး ဝါသနာပါတဲ့ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္လုပ္ဖို့ M.A ဘဲြ့ရခဲ့တယ္ဆိုတာ အထင္အရွားပါပဲ။ ဒါဟာblessing in disguise  ပဲ မဟုတ္လား။

ကြ်န္မအဘြား စာေရးဆရာမျကီး ေဒၚခင္မို်းခ်စ္ကလည္း blessing in disguiseအေတြ့အျကံုရိွတယ္။ ေမေမျကီးဟာ ဘုရားသမိုင္းေတြကို မေပ်ာက္ မပ်က္ ရိွေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ့ အဂၤလိပ္လို ေရးခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ စာေပအရသာ  တစ္ခုမွာ 'အံ့ျသျခင္း' ဆိုတဲ့ အရသာ ရိွတယ္။ ဘယ္ေလာက္ စက္မႈလက္မႈ ထြန္းကားေနပါေစ၊ အဲဒီအရသာ မရိွဘူး။ ဒါေျကာင့္ Science Fiction စိတ္ကူး ယဥ္သိပံၸ ဇာတ္ကားေတြ တီထြင္ျပီး အံ့ျသေအာင္ လုပ္ယူေနျကတာလို့ ယူဆပါ တယ္။ ဒါေျကာင့္ ဒီဘုရား သမိုင္းကို အဂၤလိပ္လို ေရးရင္ နိုင္ငံျခာသားေတြ ျကိုက္ကို ျကိုက္ရမယ္လို့ ယံုျကည္ခဲ့တယ္။

အဲဒီမွာ 'ကို်က္ထီးရိုးသမိုင္း' စေရးတယ္။ Guardianအဂၤလိပ္သတင္း စာကို ပို့ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက နတ္သိျကား မပါရဆိုေတာ့ ဘုရားသမိုင္းမွာ ဒီနတ္ေတြ သိျကားေတြ မပါဘဲေရးလို့ မျဖစ္ေတာ့ အယ္ဒီတာက ေမေမျကီးကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ့ ျပန္ေပးခဲတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီေဆာင္းပါးကို အာရွမဂၢဇင္းAsia magazine ကို ေပးခဲ့တယ္။ ဗ်ငေ ာေါေဖငညန ဆိုတာ တနဂၤေနြေန့တိုင္း သတင္းစာနဲ့ တဲြေရာင္း တဲ့ မဂၢဇင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ Centre page အလယ္စာမ်က္နွာမွာ ပါလာ တယ္။ အဲဒီမွာတင္ သံတမန္အဖဲြ့ေတြက သေဘာက်၊ ကို်က္ထီးရိုးသြားခ်င္တဲ့ သူေတြက ပံုေနေတာ့တယ္။ ကို်က္ထီးရိုးကလည္း ျပုျပင္ကာစမို့ နိုင္ငံျခားသား ေတြအတြက္ အျမန္ကို ျပုျပင္ခဲ့ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူဖို့ေကာင္းသလဲ။ အခုလို လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားရတာ ကြ်န္မ အားက်မိတယ္။

ေနာက္ 'မယ္လမုဘုရား' အေျကာင္းပါလာတယ္။ ေနာက္ေရးပါဦးလို့ တိုက္တြန္းျကေတာ့ A  Wonderland of Burmese Legend ဆိုတာ ဗန္ေကာက္ မွာ ထုတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ review က ေဟာင္ေကာင္သတင္းစာမွာ ပါလာတာ။

Blessing in disguise ဆိုတာကို ကြ်န္မ သေဘာေပါက္လာျပီ။ Guardian မွာ ပါခဲ့ရင္ 'အာရွမဂၢဇင္း' ကို ပို့ဖို့အေျကာင္း မရိွဘူး။ အာရွမဂၢဇင္းမွာ ပါလာေတာ့ နိုင္ငံတကာက သိလာတယ္။ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္လာရတာ။ ျပီးေတာ့ ေဒၚလာနဲ့ ရတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ မရရိွခဲ့၊ မျဖစ္ခဲ့ရတာေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ကံျကမၼာနွင့္ ဆံုစည္းခြင့္ရခဲ့ ရတာပါလို့ ကြ်န္မ ေတြးမိတယ္။

ကြ်န္မအဘိုးရဲ့ ဆရာ တစ္ေယာက္က သူအျမတ္တနိုးထားတဲ့ ေဆးတံ ေလး ကို်းသြားတာေတာင္ blessing in disguise လို့ ေျပာတယ္တဲ့။ ေနာက္ ေဆးတံအသစ္တစ္ခု ရတာေပါ့ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ခု ရိွေနတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျဖစ္သမွ်အေျကာင္း အေကာင္းေပါ့။

ကြ်န္မလည္း ၁ဝ တန္းစာေမးပဲြ ေျဖျပီးတဲ့အခိ်န္ အဲဒီ blessing in disguise ဆိုတဲ့ အသံုးအနႈန္းေလးကို စသိခဲ့ရတယ္။ တစ္ခုခု ခက္ခက္ခဲခဲျဖစ္ ရရင္ ဆိုးဆိုးရြားရြား ျကံုေတြ့ရရင္ အေကာင္းဘက္က စဥ္းစားတတ္လာတယ္။ ကြ်န္မလည္း ကြ်န္မ အဘိုးအဘြားေတြကို အားက်လို့ ကြ်န္မမွာလည္း ဘဝနွင့္ ယွဥ္ခဲ့ရတဲ့ blessing in disguiseေတြကို ညဏ္မီသေလာက္ ခ်ေရးခဲ့မိပါ တယ္။

ကြ်န္မ ၁ဝ တန္းေအာင္ျပီး သခၤ်ာ အဓိက ယူခဲ့တယ္။ B.Sc(Hons) ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၅ခုနွစ္ ေမလမွာ မဟာသိပၸံေနာက္ဆံုးနွစ္ ေအာင္ျမင္ ခဲ့တယ္။ အဲဒီ မဟာသိပၸံေနာက္ဆံုးနွစ္ စာေမးပဲြေျဖတဲ့ ေန့ေတြနဲ့ ၁ဝရက္ေလာက္ ျကာေတာ့ အလုပ္စာေမးပဲြ ေျဖရတယ္။ နည္းျပစာေမးပဲြေပါ့။ စာက်က္ခိ်န္ မေပးနိုင္ခဲ့လို့ အဲဒီီ အလုပ္စာေမးပဲြ က်တယ္။ ဒါဟာ စိတ္ထိခိုက္စရာ တစ္ခုလို့ ယူဆရင္ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ္းျပုစုေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ စာျကည့္ရ၊ သခၤ်ာပုစၧာေတြ တြက္ရတာ သိပ္ကို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခဲ့တယ္။ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ့ဆို မဟာသိပၸံက်မ္းအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အခိ်န္ မေပးနိုင္ဘူးလို့ စဥ္းစားတတ္ခဲ့တာဟာ ဘဘျကီးသင္ထားတဲ့ ‘blessing in disguise’ ေျကာင့္ပါပဲ။

မဟာသိပၸံက်မ္း ျပုစုေနတဲ့ အခိ်န္မွာ တာဝန္သိပ္မျကီးတဲ့ အခိ်န္ပိုင္း နည္းျပအလုပ္ကို လုပ္သားေကာလိပ္မွာ ၁၉၉၅ ဇြန္လက စျပီး ဝင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ၁၉၉၆ ခုနွစ္ နိုဝင္ဘာလကစျပီး လိႈင္ေကာလိပ္မွာ အခိ်န္ပိုင္းဝင္လုပ္ ေနတုန္းမွာပဲ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ မတ္လမွာ မဟာသိပၸံက်မ္း စာေမးပဲြကို ေအာင္ျမင္ ခဲ့တယ္။

အဲဒီ မဟာသိပၸံက်မ္း စာေမးပဲြေန့မွာ ေမးခြန္းတစ္ခုမွ အေမးမခံခဲ့ရလို့  ကြ်န္မ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရတယ္။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ ့ thesis defendက်မ္း စာေမးပဲြေတြမွာ ေမးခြန္းေတြ အေမးခံျကရလို့ ကြ်န္မကို နားလည္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ကြ်န္္မကို ေျပာကုန္ျကတယ္။ 'နင့္အေဖက သခၤ်ာဆရာျကီးဆိုေတာ့ ေမးစရာမလိုဘူးလို့ ယူဆေနလိုက္တာ ေနမွာေပါ့၊ နင့္ အေဖက သခၤ်ာဆရာျကီးဆိုေတာ့ နင့္thesisအေျကာင္း နင့္အေဖနဲ့ပဲ ေဆြးေနြး လိုက္ျကတာေနမွာ၊ 'ငါ့က်ေတာ့ အမ်ားျကီး ေမးတယ္၊ နင့္ကိုက်ေတာ့ တစ္ခုမွ မေမးဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္တရားပါ့မလဲ' ကြ်န္မကို ခ်လိုက္ျကတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ေဝဖန္သံတြကို ကြ်န္မ ခံနိုင္ရည္ မရိွခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မရဲ့ ပညာေရးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အခုလို ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ျကီး စိတ္ထိခိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ thesis defendတစ္ခုျပန္လုပ္ဖို့ ျကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ ပါေမာကၡရဲ့ ခြင့္ျပု ခ်က္နဲ့ ျပုလုပ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ့ ်နာငညေမ စာတမ္းဖတ္ပဲြမွာ စာ အလြန္ေမးတယ္လို့ နာမည္ျကီးတဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါေမာကၡတစ္ဦးကို ဖိတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မဟာ M.Scနဲ့ ထိုက္တန္သလား မထိုက္တန္ဘူးလားဆိုတာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ ပဲြပဲလို့ ကြ်န္မ မွတ္ခ်က္ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။

ဒthesis defend ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို 'ဘာမွ မေမးလို့ မေျဖခဲ့ရဘူး' လို့ ျပန္ေျဖေနရတာထက္စာရင္ အခုလုပ္တဲ့ seminar မွာ ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြ မေျဖနိုင္ရင္ေတာင္မွ 'ဘယ္ေမးခြန္းေတြကို ဘယ္လိုေမးလိုက္တာ' ဆိုျပီး ေျပာ လိုက္ရတာကို ဂုဏ္ယူခ်င္ပါတယ္။ ဒီ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါေမာကၡ ေမးတာကို ေျဖကို ေျဖနိုင္ရမယ္။ အတတ္နိုင္ဆံုး ရေအာင္ေျဖမယ္ဆိုျပီး စိတ္ထဲမွာ ယံုျကည္ ထားရတာကို ကြ်န္မအတြက္ အင္အားတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

အဲဒီေန့မွာ seminar တက္ေရာက္ လာျကတဲ့ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ လုပ္သားေကာလိပ္၊ ဒဂံု၊ ေဒသ-၂၊ ေဒသ-၁ စသည္ျဖင့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ေရွ့မွာ ကြ်န္မ စိတ္ျကိုက္ေျဖဆိုခြင့္၊ ေဆြးေနြးခြင့္၊ ဂုဏ္ထူး ေဆာင္ပါေမာကၡျကီးဆီက သူ့ရဲ့ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြ ျကားသိ လိုက္ရတာ သိပ္ကို ေက်နပ္စရာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ thesis defend တုန္းက ဘာတစ္ခုမွ အေမးမခံလိုက္ရလို့ မဟုတ္လား။ ဒါ blessing in disguise လို့ ဘဘျကီးသာ သက္ရိွထင္ရွားရိွေနရင္ ကြ်န္မကို ေျပာမွာ ေသခ်ပါတယ္။

လူဆိုတာ အသက္ ၁ဝဝ မေနရေပမယ့္ အမႈ ၁ဝဝ ျကံုရတယ္လို့ ဆိုရိုးစကား ရိွတယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒီလို အခက္အခဲေတြ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ ျကံုလာတိုင္း blessing in disguise ဆိုတဲ့ စကားေလး ေခါင္းထဲမွာရိွေနရင္ အမ်ားျကီး စိတ္သက္သာရာ ရတယ္ဆိုတာ အျကံေပးခ်င္တယ္။ မည္သူမဆို 'အဆိုးထဲကအေကာင္း'၊ ျဖစ္သမွ်အေျကာင္း အေကာင္းျကီး' ပါပဲလို့ ခံယူနိုင္ ျကပါေစဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နွင့္ ကြ်န္မေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခု်ပ္လိုက္ပါတယ္။