ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသူမ်ား - ဂ်ဴနီယာ၀င္း

(အမွတ္ ၁၈၄အေတြးအျမင္)

Jeffrey Sachs ေရးသားေသာ The End of Poverty အမည္ရိွ စာအုပ္တစ္အုပ္ထြက္ရိွလာခဲ့ပါသည္။ ''ဆင္းရဲတြင္းအဆံုးသတ္ဖို့ ကြ်န္ေတာ္တို့ ဘယ္လိုလုပ္နိုင္ျကသလဲ''ဟု ဆိုထားပါသည္။ ထိုစာအုပ္ကို မဖတ္ရႈခင္စာအုပ္ထဲမွာ ဘာေတြပါသလဲဆိုတာကို မစူးစမ္းခင္မွာ စာအုပ္ရဲ့ နိဒါန္းတစ္ခုကို ေတြ့လိုက္ရသည္။ အဲဒီနိဒါန္းမွာကိုက စာအုပ္ရဲ့ အနွစ္သာရေတြပါေန၏။ ယင္းတို့ကို ယခု တင္ျပသြားပါမည္။

          ''အာဖရိကကို သြားမယ့္ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာ လူနွစ္ေယာက္တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မီွအိပ္လို့၊ မႈန္ရီအံု့ဆိုင္းတဲ့ တိမ္စိုင္ေတြရဲ့ အေပၚမွ ေက်နပ္ စရာေကာင္းေပါ့။ တစ္ဦးက မုတ္ဆိတ္ေတြကို ရိတ္ထားတယ္။ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနဲ့ လံုးဝမအိပ္ရတဲ့ မ်က္လံုးေဟာက္ပက္နဲ့ သူ့ရဲ့ဦးေနွာက္က ျကီးျကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေတြးေနပံု။ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ကေလကေခ်။ ပရမ္းပတာ၊ မုတ္ဆိတ္ေတြမရိတ္ ျဖစ္သလိုေနတဲ့ပံု။ ဒီလိုပံုနဲ့ ေနလာတာ ဘယ္ေလာက္ျကာျပီလဲမသိ။ သူ့ရဲ့ကေလးဆန္တဲ့မ်က္နွာေလးက ဒီလို ေလေကာင္းေလသန့္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနရေပါ့။ သူအိပ္ရာ ထနိုးလာခိ်န္မွာ ေလယာဥ္မယ္ေလးက လက္မွတ္လာထိုးခိုင္းတယ္။ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္သလို ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္သြားပါရဲ့။ အနက္ေရာင္ ကုတ္အကၤီ်xJu စာရြက္အတိုအစေတြျကားထဲက ကတ္ျပားကို ထုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ မိတ္ဆက္မယ္။ (ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ဘိုနို)။ ကြ်န္ေတာ္က ေရာခ့္ဂီတ ေက်ာင္းသားျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္နံေဘးကလူက Jeffery D.Sachsသူက စီးပြားေရးပညာရွင္ျကီးေပါ့။ ျပီးေတာ့ နွစ္အေတာ္ျကာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆရာျဖစ္လာသူျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းကမ်ား သူ့ရဲ့လက္မွတ္က ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေတာင္ တန္ဖိုးရိွပါ့။

          ဒီခရီးကြ်န္ေတာ္တို့ထြက္ျဖစ္ပံုကို ေျပာျပမယ္။ Jeff Sachs ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္ရဲ့ Earth Institudeဒါရိုက္တာ ျဖစ္မလာခင္ အခိ်န္ကေနစရမယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို မက္ဆက္ခူ်းဆက္က ကင္းဘရစ္မွာရိွတဲ့ ဟားဘတ္တကၠသိုလ္က တတိယေျမာက္ ဘဲြ့ဒီဂရီကို Jeff က ေပးအပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခိ်န္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းBobby Shriver က ကြ်န္ေတာ့္ကို သူနဲ့ သြားေတြ့ဖို့ အျကံေပးတယ္။ အေျကာင္းကေတာ့ ၂ဝဝဝ ျပည့္နွစ္ အမွတ္တရအျဖစ္ OECD (Organization for Economic Coorporation and Development) ရဲ့ အခ်မ္းသာဆံုး တိုင္းျပည္ေတြဆီကို ကမၻာ့မတိုးတက္ဆံုးနိုင္ငံ LDC(Least Development Countries)မ်ားရဲ့ အေျြကးစာရင္းေတြကေန ပယ္ဖ်က္ေပးဖို့ Jubilee2000 ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ မဲဆြယ္ရာမွာ ဘာေတြေျပာရမလဲဆိုတာ သိရိွဖို့ဆိုပါေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကိန္းဂဏန္း ေတြနဲ့ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကမၻာထဲမွာ စြပ္ျပုတ္တစ္ပန္းကန္ရဲ့ ရာဇဝင္ကို ေမႊေနွာက္စူးစမ္းေနသူလူသားတစ္ဦးနဲ့ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို့ ေျပာရမွာေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ စြပ္ျပုတ္ကို ေသာက္ရတာ ဘယ္နွယ့္လဲ။ အကယ္၍မ်ား စြပ္ျပုတ္ဟာ အစာေျကတယ္ဆိုရင္ လူေတြအမ်ား ျကီး ေသာက္သံုးဖို့ စြပ္ျပုတ္ေတြအမ်ားျကီးရိွရမယ္။

          အစာငတ္ျခင္း၊ ေရာဂါဘယျဖစ္ျခင္း၊ အသက္မ်ားစြာဆံုးရံႈးရျခင္းဆိုတာေတြဟာ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ ဒုကၡေတြေျကာင့္ ျဖစ္လာရတာေတြပဲ။ ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို့ မ်က္စိေရွ့မွာ Jeff  အတြက္ ခက္ေတာ့ခက္ေပမယ့္ ေျဖရွင္းနိုင္တဲ့ ျပႆနာပါ။ ဒါကို ညီမွ်ျခင္းခ်မယ္ဆိုရင္ ေငြေရး ေျကးေရး ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့ လူသားေတြ၊ ခ်င္းသာျြကယ္ဝတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြရဲ့ လံႈ့ေဆာ္မႈေတြနဲ့အတူ ဆင္းရဲမဲြေတေနတဲ့ တိုင္းျပည္ ေတြမွာ လုပ္ရမယ့္ အစီးအစဥ္အသစ္ေတြရိွတယ္။

          ကြ်န္ေတာ္က အျကားအာရံု၊ သံစဥ္ဖဲြ့သီတဲ့အဆိုေတာ္ပါ။ ျကီးက်ယ္တဲ့ အျကံညဏ္ေတြ မ်ားစြာက လွပတဲ့ တီးလံုးေတြျဖစ္လာတယ္။ ဒီလိုသန့္ရွင္းစင္ျကယ္၊ ေမြးရာပါ၊ ပါရမီ၊ အမွတ္တရ တမ္းတမ္းတတ အျဖစ္ေတြ... ဒါေတြကို ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လို့မရဘူး။ တစ္ခိ်န္လံုး ကိုယ့္ကို အေနွာင့္အယွက္ေပးေနမွာ။ စာအုပ္ထဲက အေျကာင္းအရာေတြက သီခ်င္းရွည္ျကီးတစ္ပုဒ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နိုင္မယ့္ အရာေတြ၊ ဆင္းရဲတြင္းနက္ျခင္းမွ အဆံုးသတ္ေပးတဲ့ အျကံညဏ္ေတြျဖစ္လာမယ္။ ဒါေတြ လ်စ္လူ်ရႈဖို့ ခက္တယ္ဆိုတာ အေလာင္းအစားလုပ္မယ္။

          ဂ်က္ (ဖ) (Jeff) က လ်စ္လူ်ရႈဖို့ခက္ေနတယ္။ သူနဲ့စကားေျပာရတာမ်ား ကြ်န္ေတာ့္မွာ သူ့ေနာက္တစ္ေကာက္ေကာက္၊ ဘီးတဲ(လ္) အဖဲြ့ျကည့္ျပီးအျပန္ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရသလို။ သူ့အသံက လွ်ပ္စစ္ဂီတသံထက္ ေတာင္ က်ယ္တယ္။ ဟဲဗီးေတးဂီတတီးလံုးေတြထက္ေတာင္ ေလးလံျပင္းထန္တယ္။ သူ့ခံစားမႈေတြက သူ့အမူအရာထဲမွာ တစ္ခါတည္းပါျပီး သားလို့ ေျပာရမယ္။ အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ ခပ္ျကမ္းျကမ္း အမူအရာေတြ ဝင္ေနေပမဲ့ ေရွ့ေနာက္ဆီေလ်ာ္မႈေတာ့ ရိွပါတယ္။ ဘုရားသခင္ က သူ့အသံထဲမွာ အသံခဲ့်စက္ပါ တစ္ခါတည္း တပ္ေပးထားတယ္။ ဒီလိုနဲ့ တစ္ေန့လံုးျငင္းလိုက္ခံုလိုက္နဲ့ ကုန္ပါေရာ။

          သူစိတ္ဆိုးေနတာေတာ့ တကယ္ပါပဲ။ တိုးတက္ေနတဲ့ ကမၻာျကီးမွာ ဒုကၡ သုကၡေတြ၊ အက်ပ္အတည္းေတြ မ်ားစြာရိွေနတာသူသိတယ္။ Malawi က ျပင္ပေဆးရံုတစ္ခုမွာ ကုတင္ေပၚ ၂ ေယာက္၊ ကုတင္ေအာက္ တစ္ေယာက္အိပ္ဖို့ အေရးအန္စာတံုးေခါက္ျပီး အလွည့္က်အိပ္ေန ရတဲ့ လူေတြကို ျကည့္ပါဦး။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ တုန္လႈပ္မိပါရဲ့။ ဂ်က္ (ဖ္)က ဘယ္လိုေျဖရွင္းဖို့စဥ္းစားမွာလဲ။ သူကစီးပြားေရး ပညာရွင္ တစ္ဦး။ သူက အတြက္အခ်က္စာရင္းဇယားေတြနဲ့ ဘဝကို အသက္ဝင္ေစမွာလား။ သူက ကိန္းဂဏန္းေတြ၊ စာမ်က္နွာေတြကို အျကမ္းဖ်င္း ျဖန့္ျကက္ျကည့္တယ္။ ကမၻာ့အဆံုးကို ထရပ္ကား တစ္စီးနဲ့ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း သြားေနရတဲ့ မိသားစုေတြ။ ဒါေတြကို ခံစားျကည့္ျကဖို့ ကြ်န္ေတာ္တို့ကို ဂ်က္(ဖ္)က ေျပာမယ္ဆိုရင္ မခံစားတတ္ေအာင္လည္း ေနတတ္ဖို့လိုမယ္။ အာဖရိကမွာ လူေပါင္းတစ္ေသာင္းခဲြ ေန့စဥ္နွင့္ အမွ် ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနရတာ၊ ေရာဂါဘယေတြ AIDS ငွက္ဖ်ား၊ တီဘီ၊ ေဆးမလံုေလာက္တာေတြဟာ ဝဋ္ေျြကးေတြတဲ့လား။

          ကိန္းဂဏန္းေတြ အတြက္အခ်က္ေတြကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးနိုင္လိမ့္မယ္လို့ ခပ္ရူးရူး အေတြးေတြနဲ့ ညီမွ်ျခင္းခ်ျပျကမွာလား။ အာဖရိ က အျဖစ္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ သနားစာနာမႈတို့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈတို့၊ မယံုျကည္မႈတို့ ေမးခြန္း ပရမ္းပတာေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ျကရင္ ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ကသာ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ရင္ ဒီလို ေန့စဥ္နွင့္အမွ် ေသေက်ပ်က္စီးတာေတြ ေနရာအနံွ့မွာ ျဖစ္ပြား ေနတာေတြအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးနိုင္ရလိမ့္မယ္။ ေျမာက္အေမရိကတိုက္၊ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္မွာမွမဟုတ္ပါဘူး။ တိုက္ေတြ အကုန္လံုးက ေပါက္ကဲြျပျကည့္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္တို့ကသာ အာဖရိကက အသက္ေတြအတြက္ အမွန္တကယ္ပဲ စာနာျပီး လက္ခံျပမယ္ဆိုရင္ ဒီေလာင္ ကြ်မ္းေနတဲ့မီးကို တစ္ကမၻာလံုးအတိုင္းအတာနဲ့ ျငိမ္းသတ္နိုင္ပါျပီဗ်ာ။ ဒါဟာ မသက္မသာနဲ့ လက္ခံရတဲ့ အမွန္တရားပါပဲ။

          ဒီစာအုပ္က ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုကို ခ်ျပမယ့္ ခရီးစဥ္တစ္ခုရဲ့ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းဆိုပါေတာ့။ ညီမွ်ျခင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးက ျကီးက်ယ္ ပါတယ္။ ဒီစကားလံုးက လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ့ ဆက္သြယ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေတြးအေခၚဟာ လြတ္လပ္ဖို့အတြက္ ဆိုတဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို့သာ အေလးအနက္ထားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအတြက္ ေပးဆပ္ဖို့အသင့္ရိွရမယ္။ တခို့်လူေတြက ေျပာတယ္။ မတတ္နိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာမတူဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့က လုပ္ဖို့ကို မတတ္နိုင္တာပါ။ ကမၻာျကီးထဲမွာ အကြာအေဝးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ကိုယ့္ရဲ့အိမ္နီးခ်င္းဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာနဲ့ တိုင္းျကည့္ရေအာင္။ အဲဒါဆိုဘယ္လိုလဲ။ ဒါဆို ရင္ နီးစပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားမႈအျပင္ ေက်နပ္စရာေတာ့ ျဖစ္သြားမယ္။ လက္ခံနိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ''ရိွျခင္း'' ဆိုတဲ့သေဘာတရားက ''ဘာမွမရိွဘူး''ဆိုတဲ့ ကံျကမၼာကေန လာတယ္လို့ သဘာဝက်က် ေတြးလို့ရပါတယ္။ ၂ဝဝ၁ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန့ကအျဖစ္ ဆိုးျကီးကို စဥ္းစားျကည့္လိုက္ရင္ အျကမ္းဖက္သမားေတြကို အားေပးေနတာက ခ်မ္းသာတဲ့ ေဆာ္ဒီေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပယ့္ အျကမ္းဖက္ သမား ေတြခိုလံႈရာက ဆင္းရဲပါတယ္ဆိုတဲ့ အာဖဂန္နစၥတန္ေဒသက ေနရာေတြျဖစ္ေနတယ္။ အျကမ္းဖက္တာကို တိုက္ခိုက္တဲ့ စစ္ပဲြမွာ အာဖရိကကို ေရွ့တန္းအေနနဲ့ မတိုက္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္လာနိုင္တယ္။

          ''အျကမ္းဖက္ျခင္းကို ဆန့္က်င္ တိုက္ခိုက္တဲ့ စစ္ပဲြသည္ ဆင္းရဲျခင္းကို ဆန့္က်င္တိုက္ခိုက္ေသာ စစ္ပဲြနွင့္ ပတ္သက္လ်က္ရိွသည္''။ ဒီစကားကို ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါျငိမ္းခ်မ္းေရးအုပ္စုေတြဆီကလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ နိုင္ငံျခားေရး ဝန္ျကီးတစ္ေယာက္က ေျပာတာပါ။ စစ္ဘက္ကပုဂၢိုလ္က ဒီလိုစကားမို်းကို ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ နားေထာင္ျကတယ္။ အံ့ျသျကတယ္။ ျကက္ေသေသမိတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ သူတို့နဲ့ ဆန့္က်င္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ေနရတာထက္ ျဖစ္နိုင္ေခ်ရိွတဲ့ ရန္သူေတြနဲ့ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ဖို့ျကိုးစားရ တာ ပိုျပီးဟန္က်မလား။

          ဂ်က္(ဖ္)က အစီအစဥ္တစ္ခုကို ဆဲြတယ္။ ကမၻာနဲ့လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ ၂ဝ၂၅ ခုနွစ္မွာ ဆင္းရဲျခင္းတစ္ဝက္ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရမည္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို ခင္းေပးမယ့္ လမ္းဆိုပါေတာ့။ ဒီစာအုပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို့ အလုပ္ကို ဘယ္လိုျပီး ေျမာက္ေအာင္လုပ္သလဲဆိုတဲ့ အေျကာင္းအရာေတြပါတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ဟာ ဒီလိုအစြန္းေရာက္၊ စုတ္ျပတ္ဆင္းရဲလွတဲ့... ဆင္းရဲလြန္းလို့ အစာငတ္ေသတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို လက္ပိုက္ျကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္ကို ေရွာင္ကြင္းလို့ ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ဟာ ကူေငြ ၂၅ ဆင့္ကိုေပးျပီး ဒီေရာဂါ ဘယကို ကာကြယ္ေပးမယ့္ ပထမဦးဆံုးမို်းဆက္တဲ့လား။ ကြ်န္ေတာ္တို့ဟာ ဒီလိုပရဟိတအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ေပးမယ့္ ပထမဦးဆံုးေသာ မို်းဆက္။ ဆိုးဝါးေသာ စီးပြားေရး၊ ဆိုးဝါးေသာအေျြကး၊ ဆိုးဝါးေသာကံဆိုးမိုးေမွာင္ဆိုတဲ့ ရႈပ္ေထြးရက္ရွယ္ေနတဲ့ ျကိုးထံုးျကီးကို ျဖည္ေပး မယ့္ ပထမဆံုးေသာ မို်းဆက္။ အျကာျကီးမွားယြင္းစြာ လည္ပတ္ေနတဲ့ ကမၻာျကီးထဲမွာ ရွင္သန္လ်က္ရိွျကတဲ့ ခြန္အားရိွသူနဲ့ ခြန္အားနည္းသူ ေတြရဲ့ ျကားထဲက ဆက္ဆံေရး မေျပလည္မႈကို အဆံုးသတ္ေပးမယ့္ ပထမဦးဆံုးေသာ မို်းဆက္။

          ကြ်န္ေတာ္တို့ လည္ပင္းထိေအာင္ ေရာက္ေနတဲ့ ဂ်က္ (ဖ္)ရဲ့ လက္ထဲက လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖို့ အခြင့္အလမ္းေတြဟာ စြန့္စားခန္းေတြ ျဖစ္လာမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးေျမာက္ေစမွာလား။ သူရဲ့ေဆြးေနြး တင္ျပခ်က္ေတြကလည္း ရွင္းလင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ မတူညီတဲ့ စမွတ္ကေန ခဲြထြက္ျကမယ္။ သူက ေဈးေရာင္းေဈးဝယ္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားမႈကေန စမယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေျကာ္ျငာကေန စမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ နွစ္ေယာက္စလံုး လက္ခံနိုင္တဲ့အတြက္ ကံေကာင္းတယ္လို့ဆိုရမယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ စာအုပ္ေတြထဲကေန အေျဖရဖို့ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အေျဖေတြဟာ အျပင္ဘက္က သီအိုရီေတြ၊ ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈေတြကေန ရိွေနလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ဟာ ကေလးတစ္ေယာက္ေသတယ္ ရွင္တယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္သနစ္ကို စဥ္းစားရင္း လက္မခံနိုင္ျဖစ္ရင္းနဲ့ျပီးသြားမယ့္ မို်းဆက္ေတြလား၊ အေနာက္ တိုင္းသား ကြ်န္ေတာ္တို့တစ္ေတြက ေကာင္းမြန္စြာ အိပ္စက္ေနထိုင္လိုျခင္းဆိုတဲ့ ဆနၵေနာက္ကို လိုက္ရင္း ကိုယ့္နားနေဘးကေန မတူညီတဲ့ စုတ္သံေတြကို နားဆင္ရင္း အိပ္စက္သြားမယ့္လူေတြလား။ AIDS၊ တီဘီေရာဂါသည္ေတြနဲ့ လူေပါင္း တစ္ေသာင္းခဲြ ေန့တိုင္း ေသမလိုျဖစ္ ေနျကတယ္။ မိခင္ေတြ ဖခင္ေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ သူနာျပုေတြ၊ စက္ျပင္ဆရာေတြ၊ ကေလး သူငယ္ေတြ။ အဲဒါ အာဖရိကရဲ့ဒုကၡ။ အဲဒါည အခိ်န္လႊင့္တဲ့ သတင္းေတြေပၚက မဟုတ္ဘူး။ ဒါေတြက အေရးေပၚကိစၥေတြလို ရုပ္ခ်ည္းထျပီး ေျဖရွင္းလို့ျပီးသြား ျကတဲ့ အရာေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒါကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ ဒုကၡေတြ။

          ေနာက္လာမယ့္ မို်းဆက္သစ္ေတြက ဒီစာမ်က္နွာေတြကို အမွတ္မထင္ေက်ာ္လႊားသြားရင္းနဲ့ ဒီအခါက ေမးခြန္းကို ေမးထားတဲ့အေျဖကို သိခ်င္လည္း သိလာလိမ့္မယ္။ သူတို့နေဘးမွာရိွတဲ့ ကမၻာက သက္ေသျပုလိမ့္မယ္။ သမိုင္းသည္ ကြ်န္ေတာ္တို့၏ တရားသူျကီး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေပၚ ဘာေရးထားတာလဲဆိုတာက ကြ်န္ေတာ္တို့အေပၚ မူတည္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ကဘယ္သူလဲ၊ ဘာလဲ၊ ဘာေတြကို သတိရေနေစခ်င္ တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ မို်းဆက္သစ္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ပါလို့ မေျပာနိုင္ပါဘူး။ ဘယ္လိုမလုပ္နိုင္ဘူးလို့လဲ မေျပာနိုင္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ မို်းဆက္ေတြ လုပ္ကို လုပ္ရမယ္လို့လည္း အေျကာင္းျပခ်က္မေပးနိုင္။ ဒါကြ်န္ေတာ္တို့ဟာ တာဝန္ကို သူမ်ားကို လဲႊခ်မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီစာအုပ္မွာ ဆရာသမားက ညႊန္ျပထားသလို အျဖစ္သနစ္ေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ျကမွာလား''

          အထက္ေဖာ္ျပပါအေရးအသားမွာ The End of Poverty စာအုပ္၏ နိဒါန္းျဖစ္ပါသည္။ စာေရးဆရာ Jeffrey D.Sachs ၏ ရုပ္ပံု လႊာကို ထိုနိဒါန္းထဲမွာ တစ္စြန္းတစ္စ ေတြ့လိုက္ရပါ၏။ မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီက ငွားရမ္း ဖတ္ရႈရင္းနွင့္မွ စိတ္ဝင္စားစရာ နိဒါန္း ေရးသား လိုက္ပံုကို သေဘာက်မိသျဖင့္ ထိုနိဒါန္းကို ဘာသာျပန္လိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။