ကိုးရစ္ကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ား - Junior Win

အေတြးအျမင္ (၁၃၇)၊ ၁၉၉၉ မတ္လ

''ကိုးရပ္စ္ဆိုတာ ဘာလဲ''

ကြ်န္မ ဤေမးခြန္းကို ေျဖရလွ်င္-

'ကိုးရပ္စ္ဆိုတာ စကား အင္မတန္ အေျပာေကာင္းသူေတြပါပဲ။ ကိုးရပ္စ္ ေတြကို ဂရိျပဇာတ္ေတြမွာ ေတြ့နိုင္ပါတယ္။ သူတို့ဟာ သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ့ စကားေျပာလို့ ရသလို ျပဇာတ္ျကည့္ ပရိသတ္ကိုလည္း စကားလွမ္းေျပာလို့ ရတယ္။ သူတို့တစ္ေတြဟာ အင္မတန္ လြတ္လပ္ျပီး အေျကာက္အရံြ့မရိွဘဲ စကားအရာမွာ အလြန္ လိမၼာပါးနပ္ ကြ်မ္းက်င္သူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္'

ထိုအခါ ကြ်န္မေျဖေသာ အေျဖနွင့္ မလံုေလာက္ဟု ေစာဒက တက္ျကပါ သည္။ ကြ်န္မကို ဂရိျပဇာတ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ျကည့္ဖူးလို့ ဤသို့ ေျပာသလားဟု ေမးေသာအခါ ကြ်န္မ ေခါင္းခါရသည္။ ဂရိ ျပဇာတ္ေတြကို မျကည့္ဖူးသူ၊ မသိ မမီလိုက္သူေတြျကားထဲတြင္ ထိုအေျဖသည္ ယခုေခတ္နွင့္ မေလ်ာ္ညီဟု ဆိုပါသည္။ ယခုေခတ္မွာ ကိုးရပ္စ္ေတြ မရိွေတာ့ဟု ယူဆဟန္တူပါသည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ကိုးရပ္စ္ေတြကို ဘယ္မွာ ေတြ့နိုင္မလဲ၊ ဒီလို လြတ္လပ္ျပီး စကား ေျပာ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြနွင့္ ပရိသတ္ေတြ အျကားမွာ စကား တံတားခင္းသူေတြကို လက္ေတြ့က်က် ျမင္ဖူးခ်င္လွသည္ဟုဆိုေသာအခါ ကြ်န္မ ေကာက္နုတ္ေရြးခ်ယ္ျပဖို့ စိတ္ကူးရမိပါသည္။

နာမည္ျကီးအဆိုေတာ္ Madonnaပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Evita ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ ကိုးရပ္စ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ့ရလိမ့္မယ္။Evita ဆိုတာ အာဂ်င္တီးနားသမၼတ Juan Peron (၁၈၉၅-၁၉၄၇) ရဲ့ ဇနီးျဖစ္တယ္။ Evitaရဲ့ နာမည္အရွည္က Maria Eva Duarte Peron (၁၉၁၉-၁၉၅၂) ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီဇာတ္ကားဟာ အာဂ်င္တီးနားသမၼတ ကေတာ္ Evita  ရဲ့ အေျကာင္း၊ တစ္နည္း အားျဖင့္ အာဂ်င္တီးနားသမၼတ John Peronရဲ့ ဇနီးတစ္ေယာက္ရဲ့ နိုင္ငံေရး ေလာကထဲမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ပံုအေျကာင္းကို ရိုက္ကူးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ Evita ဇာတ္ကားဟာ ၁၉၉၆ ခုနွစ္ ၆၉ ျကိမ္ေျမာက္ ေအာ္စကာ ဆုေပးပဲြမွာ ''အေကာင္းဆံုး မူရင္းသီခ်င္းဆု'' ကို ရရိွခဲ့ပါတယ္။ သီခ်င္းအမည္ You Must Love Me ျဖစ္ျပီး သီဆိုသူကေတာ့ ပါဝင္ သရုပ္ေဆာင္သူ  Madonnaကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား စစခ်င္း ၁၉၅၂ ခုနွစ္က စျပပါတယ္။ ျပကြက္က ေတာ့ ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ေရွးေဟာင္းဇာတ္ကားတစ္ခုကို စိတ္ဝင္တစား ျကည့္ရႈ ေနျကတဲ့ ရုပ္ရွင္ျကည့္ ပရိသတ္ေတြကေန စျပပါတယ္။ ပရိသတ္ေတြရဲ့ စိတ္ဝင္ စားမႈဟာ Evita ေသဆံုးသြားျပီျဖစ္ေျကာင္း ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ ျဖတ္ျပီး ေျကညာ လိုက္တဲ့အခါမွာ သူတို့တစ္ေတြရဲ့ Evita အေပၚ ခ်စ္ျမတ္နိုးမႈကို ကြ်န္မတို့ ေတြ့လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခန္းမွာ ရုပ္ရွင္ထိုင္ျကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ထဲမွာ သီခ်င္းနဲ့ စကားေျပာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ့ရမယ္။ အဲဒီအခန္းျပီးေတာ့ Evita ကေလးဘဝကို ေနာက္ေျကာင္းျပန္တယ္။ အဲဒီခုနွစ္က ၁၉၂၆၊ အဲဒီမွာ လည္း ခုနက ၁၉၅၂ တုန္းက သီခ်င္းနဲ့ စကားေျပာေနတဲ့ သူ့ကို ထပ္ေတြ့ရ ျပန္တယ္။ ခုနွစ္ကသာ ေနာက္ေရာက္သြားတာ သူက ဒီအရြယ္၊ ဒီအရြယ္ပဲေလ။ အဲဒီသူက Evita ဇာတ္ကားထဲက ကိုးရပ္စ္ပါပဲ။

၁၉၄၅ ေအာက္တိုဘာလမွာ Juan Peron အဖမ္းခံရေတာ့ ကိုးရပ္စ္လုပ္ တဲ့သူလည္း ပါတယ္။ Evita တရားေဟာေတာ့လည္း သူ့ကို နားေထာင္တဲ့ ပရိသတ္အျဖစ္ ေတြ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး Evita ေသဆံုးသြားေတာ့ Evita အတြက္ ငိုေျြကးေနျကတဲ့ လူထုပရိသတ္ထဲမွာလည္း သူ့ကို ေတြ့လိမ့္မယ္။

သူ့ရဲ့ သရုပ္ေဆာင္မႈကို ေသခ်ာျကည့္ပါ။ သူဟာ ဇာတ္လိုက္သရုပ္ေဆာင္ ေတြကို ေဝဖန္ေနတယ္။ တစ္ခါတေလ ဝင္ျပီး စကားေျပာတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္ျကည့္ ပရိသတ္ကိုလည္း သူ့မွာ ေျပာျပရွင္းျပေနလိုက္တာ အလုပ္ကို ရႈပ္ေနတာပဲ။ အဲဒီ Evita တစ္ကားလံုးမွာ ဒီကိုးရပ္စ္တစ္ေယာက္ပဲ စကားအမ်ား ဆံုးနဲ့ စကားေျပာ အလြန္ပါးနပ္ ကြ်မ္းက်င္သူ ျဖစ္ေနတာ ေတြ့ရလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့ ဂရိျပဇာတ္ေတြကို မသိမမီလိုက္လို ကိုးရပ္စ္ကို လက္ေတြ့က်က် ျကည့္ဖူးခ်င္ရင္ အဲဒီ Evita ကားကို ျကည့္ျဖစ္ေအာင္ ျကည့္လိုက္ပါ။

ထိုအခါ ကိုးရပ္စ္ကို လက္ေတြ့က်က် ျမင္ဖူးျပီး ကိုးရပ္စ္၏ သဘာဝကို အနည္းငယ္ ခံစားလို့ရလာျပီဟု ဆိုနိုင္ပါျပီ။

သို့ေသာ္ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္မွာေရာ ကိုးရပ္စ္ဆိုတာ မရိွဘူးလားဟု ေမးခြန္း တစ္ခု ထပ္တိုးလာပါသည္။ ထို့ေျကာင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲက ကိုးရပ္စ္ ဥပမာ တစ္ခုေလာက္ ထုတ္ျပဖို့ ကြ်န္မ ျကားဖူးသမွ်ထဲမွာ စဥ္းစားရေတာ့သည္။

'ျမန္မာဇာတ္ပဲြေတြထဲမွာ မင္းသားနဲ့မင္းသမီး ေလမုန္တိုင္းက်လို့ပဲ ျဖစ္ ျဖစ္၊ အေျကာင္းတစ္ခုခုေျကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တကဲြတျပား ျဖစ္သြားခိ်န္မွာ ေမာင္ ျကီးနတ္ ဆိုတာ ေရာက္လာတယ္။ (အဲဒီအခန္းကို နာခံုလို့ ေခၚတယ္) အဲဒီလို လြမ္းရေတာ့မယ့္ အခန္းမွာ မင္းသားျဖစ္ျဖစ္ မင္းသမီးျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္း လြမ္းေနရင္ ေျကာင္တာေပါ့။ ေမာင္ျကီးနတ္ ေရာက္လာေတာ့ အေဖာ္ရသြားတယ္၊ အဲဒီေမာင္ျကီးနတ္ဟာ ကိုးရပ္စ္ပါပဲ။ ရေသ့၊ သိျကားမင္း၊ ရုကၡစိုး၊ ေဇာ္ဂီ် ဆိုတာေတြဟာ ကိုးရပ္စ္ေတြပါပဲ။ ဒီ ကိုးရပ္စ္ ဆိုတာေတြေျကာင့္ ဇာတ္လမ္းက ေရြ့မသြားဘူး၊ ေျပာင္းမသြားဘူး။ သူတို့ဟာ ဇာတ္လမ္းကို ဘာမွ အေထာက္ အကူ ျပုျကသူေတြကို မဟုတ္သလို သရုပ္ေဆာင္ေတြကိုလည္း ဘာမွ အကူအညီ ေပးျကသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို့ရဲ့ အျမင္ကို အမွန္အတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာျကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္'

အဲဒီ ျမန္မာဇာတ္ပဲြေတြကို ျကည့္ဖူးလို့ ဤသို့ ေျဖနိုင္သလားဟု ကြ်န္မကို ေမးေသာအခါ ေခါင္းခါရျပန္သည္။ ကြ်န္မ၏ အဘြား ေဒၚခင္မို်းခ်စ္က ဒီလိုပဲ ရိွတယ္ဟု ေျပာျပတတ္သည္ဟု ရွင္းျပရသည္။

ကြ်န္မ ျမန္မာဇာတ္ပဲြေတြ မျကည့္ဖူးပါ။ ကြ်န္မ သိတတ္သည့္ အခိ်န္မွာ ျမန္မာဇာတ္ပဲြေတြ ျကည့္ဖို့ အေျခအေန မေပးေတာ့၍လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စတိတ္ရိႈးေတြေလာက္သာ ေခတ္စားလာေတာ့သည္ဟု ဆိုရပါမည္။

ဒါဆိုလွ်င္ ယခုေခတ္နွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ကိုးရပ္စ္ ဥပမာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ မွာ ျပစရာမရိွဟု မွတ္ခ်က္ခ်သြားမည္ကို ကြ်န္မ စိုးရိမ္မိသည္။ ျမန္မာရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား တခို့်ထဲတြင္ ပါဝင္တတ္ေသာ ကိုးရပ္စ္မ်ားကို ဆဲြထုတ္ျပမွ ျဖစ္လိမ့္ မည္။ ထိုဥပမာတို့ကို ျကည့္၍ ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ားထဲမွ ကိုးရပ္စ္သရုပ္ေဆာင္ေတြ ကို ကိုယ့္ဘာသာ ရွာေဖြစဥ္းစားလို့ ရလိမ့္မည္ဟု စိတ္ကူးရမိေလသည္။ ရုပ္ျမင္ သံျကားတြင္ ျပတတ္ေသာ ရုပ္ရွင္ကားေဟာင္းထဲမွ တစ္ကားကို သတိရမိသည္။

ရုပ္ရွင္ပရိသတ္ ေလးစားေသာ သဘာဝသရုပ္ေဆာင္ ေဇာ္လင္း ေခါင္း ေဆာင္ပါဝင္တဲ့ ''ဖက္ဖူးေရာင္'' ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားထဲမွာ ''မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ ျကိုးစားမည္'' ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ရြတ္ရြတ္ေနတဲ့ အရူးတစ္ ေယာက္ကို ေတြ့လိမ့္မယ္။ အတင္းထိုင္ေျပာေနတဲ့ အဘြားျကီးနွစ္ေယာက္ကို လည္း ေတြ့လိမ့္မယ္။ သူတို့ေတြဟာ ကိုးရပ္စ္ေတြပါပဲ။ သူတို့ဟာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ လိုက္ေတြကို ရယ္သြမ္းေသြးေနျကပါတယ္၊ ေဝဖန္ေနျကတယ္၊ မွတ္ခ်က္ေတြ ခ်ေနျကတယ္။ သူတို့ဟာ ရုပ္ရွင္ျကည့္ ပရိသတ္ရဲ့ ရင္ထဲမွာ ထုတ္ေဖာ္မေျပာ ျဖစ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို သူတို့အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနျကသလိုလိုနဲ့ မသိမသာ အသိေပးေနျကတယ္။

ဝင္ဦး ရိုက္ကူး သရုပ္ေဆာင္တဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတခို့်မွာလည္း ကိုးရပ္စ္ ေတြ ေတြ့ရမယ္။ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားမွာ ဇာတ္လိုက္မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ လူျကမ္း၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိဘသရုပ္ေဆာင္ေတြဟာ သူ့ေနရာနဲ့သူ အေရးပါသလို ကိုးရပ္စ္ဆိုတာလည္း အေရးျကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရိွတယ္။ ကိုးရပ္စ္ ပါမွ ျပည့္စံုတယ္လို့ တစ္ထစ္ခ် မေျပာနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ျကည့္ ပရိသတ္နဲ့ ရုပ္ရွင္တင္ျပသူေတြရဲ့ ျကားမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္တစ္ခုကို ကိုးရပ္စ္ေတြက ျဖည့္ေပးေနပါတယ္။

ကိုးရပ္စ္ကို စိတ္ဝင္စားသူတို့သည္ ျမန္မာဇာတ္ကားထဲက ကိုးရပ္စ္ေတြ ကို ရွာေဖြဆန္းစစ္ဖို့ စိတ္အားထက္သန္သြားျကေလသည္။ ယခုေခတ္ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတခို့်နွင့္ ဗီဒီယိုဇာတ္ကားအခို့်မွာ ေတြ့ရေသာ ကိုးရပ္စ္ေတြကို  ရွာေဖြရင္း ကိုးရပ္စ္ေတြ၏ သေဘာသဘာဝနွင့္ ရပ္တည္မႈကို ဂရုတစိုက္ ေလ့လာ မိျပီဟု ဆိုပါသည္။ သူတို့ေျပာေသာ စကားေတြကိုလည္း အေတာ္အသင့္ ေလ့ လာဖူးျပီး ကိုးရပ္စ္ေတြ၏ ရပ္တည္မႈကိုလည္း နားလည္လက္ခံလို့ ရျပီဟု မွတ္ခ်က္ခ်ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ကိုးရပ္စ္ကို စတင္တီထြင္သူ အေျခအျမစ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း နွစ္ေထာင္ေလာက္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ဂရိျပဇာတ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဂရိျပဇာတ္မ်ား တြင္ ဘုရင္၊ မင္းသား၊ မင္းသမီး စသည္ျဖင့္ သရုပ္ေဆာင္မ်ား၏ ေနရာကို ယခုေခတ္ ျပဇာတ္မ်ားကဲ့သို့ စာမ်က္နွာအစတြင္ မိတ္ဆက္ေဖာ္ျပထားသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ ယေန့ျမင္ေတြ့ရခဲ့သည့္ ကိုးရပ္စ္၏ေနရာ မည္သူမည္ဝါ ျဖစ္သည္ ဟူေသာ ေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဂရိျပဇာတ္တစ္ခုလံုးတြင္ ကိုးရပ္စ္၏ ေျပာဆို ခ်က္မ်ားကို အေရးတျကီးပင္ ထည့္သြင္းထားသည္။ တခို့်စာမ်က္နွာမ်ားတြင္ ကိုးရပ္စ္၏ ေျပာဆိုေဝဖန္ခ်က္မ်ားနွင့္ ျပီးသြားတာမို်းေတြပင္ ရိွေလသည္။

ဂရိျပဇာတ္ေတြမွာ ေခတ္အစားဆံုး ဂရိဖက္ရွင္ကို ျပပါဆိုလွ်င္ ကိုးရပ္စ္ ပါပဲဟု ဆိုခဲ့ျကသည္မွာ ျငင္းနိုင္ဖြယ္မရိွေအာင္ပင္ ဂရိျပဇာတ္မ်ားက သက္ေသခံ ေလသည္။ ဂရိျပဇာတ္မ်ားထဲမွာ ကိုးရပ္စ္ မည္သူမည္ဝါျဖစ္သည္ဟူေသာ ေဖာ္ျပ ခ်က္ အခို့်ကို ေကာက္နုတ္ေရြးခ်ယ္ျပရလွ်င္-

Sopheles (ဘီစီ-၄၉၆-၄ဝ၆) ေရးသားေသာOedipus the king ျပဇာတ္ထဲတြင္ ကိုးရပ္စ္မွာ Thebes ဘိသိစ္ျပည္မွ အဘိုးျကီးမ်ား ျဖစ္သည္။

Aechylus (ဘီစီ-၅၂၅-၄၅၆) ေရးသာေသာPrometheus ျပဇာတ္ထဲတြင္ ကိုးရပ္စ္မ်ားမွာ Oceanos ပင္လယ္နတ္မင္းျကီး၏ သမီးမ်ားျဖစ္ ေသာ ပင္လယ္နတ္သမီးေလးမ်ား ျဖစ္ျကသည္။

Aechylusေရးသားေသာ The Libration Bearers ျပဇာတ္ထဲတြင္ ကိုးရပ္စ္မွာ အမို်းသမီး အက်ဥ္းသားမ်ား သို့မဟုတ္ အမို်းသမီး ေက်းကြ်န္မ်ား ျဖစ္ျကသည္။

ဂရိျပဇာတ္၏ အခန္းအခို့်တြင္ ထိုကိုးရပ္စ္တို့ ေပၚထြက္လာတတ္သည္။ ဂရိျပဇာတ္ကို ဖတ္သူသည္ ကိုးရပ္စ္ေတြ ထြက္လာျပီး စကားေျပာျကလွ်င္ ကိုးရပ္စ္ ဘယ္သူပါလိမ့္ဟု စိတ္ဝင္တစား ရွာေဖြမိေအာင္၊ မွတ္သားထားမိေအာင္ ဆဲြေဆာင္ေလသည္။ ဂရိျပဇာတ္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားျကည့္သူတို့သည္ ျပဇာတ္စင္၏ နံေဘးတြင္ ခံုကေလးခ်၍ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ေနေသာ ကိုးရပ္စ္တစ္ေယာက္ကို နဖူးေတြ့ဒူးေတြ့ ျမင္ဖူးျကလမ့္မည္။ ထိုအခါ ထိုကိုးရပ္စ္ တို့၏ ဟန္အမူအရာ အေျပာအဆိုမ်ားကို ျကည့္ရင္း၊ သေဘာက်မိရင္းနွင့္ သရုပ္ေဆာင္မ်ားထက္ပင္ သူတို့ကို ပိုျပီး ဂရုစိုက္မိျကေပလိမ့္မည္။

ထို ဂရိျပဇာတ္ေတြေနာက္ပိုင္း ကိုးရပ္စ္ေတြ၏ အခန္းက႑ကို အေပၚ လြင္ဆံုး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာ ပညာရွင္မ်ားမွာ ၁၇ ရာစုေနာက္ပိုင္း ေပၚထြန္းလာေသာ ကမၻာေက်ာ္ Shakespeare နွင့္George Bernard Shawတို့ ျဖစ္ျကသည္။ သူတို့သည္ ၄င္းတို့ ေရးသားထားခဲ့ေသာ ျပဇာတ္အခို့်တြင္ ဇာတ္ေဆာင္မ်ားနွင့္ အတူ ကိုးရပ္စ္အရည္အခ်င္းနွင့္ ျပည့္စံုေသာ သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးကို ထည့္သြင္း ေရးသားခဲ့ျကသည္။ ထိုသရုပ္ေဆာင္သည္ ဂရိျပဇာတ္ေတြမွာ ဖတ္ရသလို သူ့ကို ကိုးရပ္စ္ဟု အတိအလင္း ေျကညာခံရသူ မဟုတ္ေခ်။ သူ၏ ေျပာပံုဆိုပံုမ်ားကို ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနွင့္ ဒီျပဇာတ္ထဲက ဒီသရုပ္ေဆာင္ကေတာ့ျဖင့္ ကိုးရပ္စ္ေပပဲ ဟု သတိျပုမိလာေသာ ခံစားမႈမို်းကို ေပးစြမ္းေလသည္။

ကိုးရပ္စ္ဟု အမည္မတပ္ထားေသာ ကိုးရပ္စ္ သရုပ္ေဆာင္မ်ားထဲမွ အခို့်ကို ေရြးခ်ယ္ျပရလွ်င္-

ကမၻာေက်ာ္William Shakespeare (၁၅၄၆-၁၆၁၆) ေရးသားေသာ Antony and Cleopatra ျပဇာတ္ထဲမွ Antony ၏ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ Domiius Abenobarbus, George Bernard Shaw(၁၈၅၆-၁၉၅ဝ) ေရးသားေသာ Caesar and Cleopatra(၁၉၅ဝ) ျပဇာတ္ထဲမွ Appllodorus တို့သည္ ကိုးရပ္စ္ဟု မေျကညာထားေသာ ကိုးရပ္စ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကိုးရပ္စ္အေျကာင္း၊ ဂရိျပဇာတ္ ထဲက ကိုးရပ္စ္ေတြကို ေလ့လာဖတ္ရႈ ျကည့္ဖူးထားသူမ်ားသာလွ်င္ ထိုသူတို့ကို ကိုးရပ္စ္ေတြဟု ေခၚေျကာင္း သိျကေပလိမ့္မည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ဂရိဖက္ရွင္မ်ား၏ ေနာက္ပိုင္း ကိုးရပ္စ္ အတိအလင္း ေျကညာထားေသာ ျပဇာတ္ေတြ မရိွေတာ့ျပီ လားဟု ေမးစရာ ရိွေလသည္။

အေမရိကန္ဖြား ေမာ္ဒန္စာေရးဆရာT.S.Eliot(Thomas Sterns Eliot) (၁၈၈၈-၁၉၆၅) ေရးသားေသာ Murder in the Cathedral (၁၉၃၅) ျပဇာတ္ထဲတြင္ ကိုးရပ္စ္ကေတာ့ Cantebury ျမို့မွ အဘြားျကီးမ်ားပါပဲဟု ဂရိစတိုင္ျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္ကို ထူးထူးျခားျခားေတြ့ရေပမည္။ ထိုျပဇာတ္သည္ အဂၤလိပ္ဘုရင္HenryII လက္ထက္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို ေရးဖဲြ့ထား ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အေမရိကန္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ အဂၤလန္ျပည္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို မည္သို့ ေရးဖဲြ့ထားေလသလဲ။ Cantebury ဘုရားရိွခိုး ေက်ာင္းက ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းခု်ပ္ျကီး Thomas Becket အသတ္ခံရပံုကို မည္သို့ မည္ပံု သရုပ္ေဖာ္ထားေလသလဲ။ ထိုအေရးျကီးေသာ သမိုင္းဝင္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုထဲက အေရးျကီးေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားအျကားတြင္ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူ့ဘဝဇာတ္ခံုေပၚတြင္ မပါမျဖစ္ မရိွမျဖစ္ေသာ လူပရိသတ္အျဖစ္ ကိုးရပ္စ္ မ်ားကို ထည့္သြင္းလိုက္ျခင္းေျကာင့္ ပို၍ အသက္ဝင္လာပါသလား။

ဘုရင္ Henryသည္ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းမ်ား၏ ကိစၥအဝဝတြင္ သူ၏အာဏာ ရိွလိုသည္။ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းမ်ားသည္ ထိုအခိ်န္က သူတို့ဘာသာ တရားစီရင္ခြင့္ ရိွသည္။ ခရစ္ယာန္ဘုန္းျကီးသည္ လူသတ္မႈကို ကူ်းလြန္လွ်င္ ေတာင္မွ ဘုရင္၏ ဥပေဒတရားစီရင္မႈကို ေရွာင္လဲႊျပီး ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းတြင္ စီရင္ခြင့္ရိွသည္။ ဤသည္ကို မွားသည္ဟု Henryက ယူဆခဲ့သည္။

ထိုစနစ္ကို ျပုျပင္ဖို့ ဘုရင္ Henry သည္ သူ၏ အနီးကပ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း Thomas Becket (၁၁၁၈-၁၁၇ဝ) ကို Canebury ၏ ခရစ္ယာန္ သာသနာပိုင္ အျဖစ္ ဇြန္လ ၂ ရက္၊ ၁၁၆၂ ေန့တြင္ ေရြးခ်ယ္ခန့္အပ္ခဲ့ေလသည္။ အမဲလိုက္ ျခင္း၊ စစ္တုရင္ကစားျခင္းနွင့္ ဘုရင့္နန္းတြင္းေရးရာမ်ားကို စိတ္ဝင္စားသူ Thomas Becket သည္ ထိုသိမ္ဝင္ေသာေန့တြင္ ''ငါသည္ ယေန့မွစ၍ ဘုရင္၏ လူ မဟုတ္ေတာ့၊ ထာဝရ ဘုရားသခင္၏လူ ျဖစ္သြားျပီ''ဟု ေျကညာခဲ့ျပီး ဘုရားရိွခိုေက်ာင္း၏ အခြင့္အေရးမ်ား ရပိုင္ခြင့္မ်ား၏ေရွ့မွ ရပ္တည္ရင္း ဘုရင္ ၏ ဆနၵကို ဆန့္က်င္ခဲ့သည္။

ထို့ေျကာင့္ Thomas Becket သည္ အဂၤလန္ျပည္မွ ျပည္နွင္ဒဏ္ေပးခံရ ျပီး ဥေရာပတြင္ ခုနစ္နွစ္ျကာ သီတင္းသံုးေနထိုင္ခဲ့သည္။ ၁၁၇ဝ တြင္ Thomas သည္ အဂၤလန္သို့ ျပန္လာေလသည္။ ျပည္နွင္ဒဏ္ အေပးခံရသူတစ္ဦး ထိုသို့ ျပန္လာျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ ျပန္လာျခင္း မဟုတ္နိုင္ေပ။ T.S.Eliot ၏ Murder in the Catherdral ျပဇာတ္သည္ ထိုေနရာမွ စေလသည္။

ဒီဇင္ဘာ ၂ ရက္ ၁၁၇ဝ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းခန္းမထဲသို့ Thomas Becket ေျခမခ်မီမွာပင္ ကိုးရပ္စ္မ်ားက ယခုလို နိမိတ္ဖတ္ျကေလသည္။

''ခုနစ္နွစ္ ဟူေသာ အခိ်န္ကာလ ကုန္လြန္ခဲ့ေလျပီ။

လူေတြအေပၚ အျမဲတမ္း သနားျကင္နာတတ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ျကီး ငါတို့ တစ္ေတြကို ထားပစ္ခဲ့တာ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ခုနစ္နွစ္ကတည္းကပါ။ ယခု သူျပန္လာလည္း ထူးျပီ ေကာင္းလာမည္ မဟုတ္''

ကိုးရပ္စ္မ်ားသည္ Thomas Becketေရာက္မလာမီမွာပင္Thoma ၏ ေကာင္းေသာ ျပန္လာျခင္းမဟုတ္ေျကာင္းကို ဖဲြ့ကာနဲြ့ကာနွင့္ Thomas ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနျကေသာ ခရစ္ယာန္ဘုန္းျကီးမ်ားနွင့္အျပိုင္ ေျပာဆိုျကေလသည္။ နားျကားျပင္းကတ္လာေသာ ဘုန္းေတာ္ျကီးတစ္ပါးသည္-

'မင္းတို့ဟာ ဘာမွ အသံုးမက် ဣေျနၵမရ၊ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေရေနြးအိုး ထဲက ေရပူေတြကို အဆက္မျပတ္ ပြတ္ေလာရိုက္ေနတဲ့ အဘြားျကီးေတြပဲ။ ငါတို့ေတြရဲ့ မြန္ျမတ္ေသာ ဘုန္းျကီး မျကာခင္ အခိ်န္အတြင္းမွာ ေရာက္ရိွလာ ေတာ့မွာကို မင္းတို့ေတြ မသိေလေရာ့သလား။ လမ္းေပၚက လူေတြဟာ လက္ခုပ္ သံေတြ ညံျပီး ငါတို့ရဲ့ ဘုန္းေတာ္ျကီးကို ျကိုဆိုေနျကေလရဲ့။ မင္းတို့တစ္ေတြ ကေတာ့ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားမွာ ဒုကၡေတြ့လို့ ညည္းတြားေနတဲ့ ဖားေတြလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဖားဆိုတာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခ်က္စားခံရမွာ ဓမၼတာပဲ။ မင္းတို့တစ္ေတြ ရဲ့ သူရဲေဘာေျကာင္တဲ့ စကားလံုးေတြနွင့္ ေျကာက္ရံြ့ေနျကမယ့္အစား ေပ်ာ္ရႊင္ ျကည္နူးတဲ့ မ်က္နွာေတြကို အစားထိုးျပီး ငါတို့ရဲ့ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ျကီး ကို လိႈက္လိႈက္လဲွလဲွ ျကိုဆိုလိုက္ျကစမ္းပါ''

ထိုအခိ်န္တြင္Thomas Becket ဝင္လာေလသည္။ Thomasကေတာ့ ကိုးရပ္စ္မ်ားကို ခီ်းကူ်းစကားေျပာပါသည္။

'သူတို့တစ္ေတြဟာ သိတာထက္ေတာင္ ပိုေျပာနိုင္ျကတယ္။ သူတို့ေျပာ တာေတြကို မင္းတို့ေတာင္ နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္။ သူတို့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာပါ ေစ'

ကိုးရပ္စ္မ်ား၏ သဘာဝကိုက အမွန္ကို ျမင္နိုင္ျက၏။ ဘဝဇတ္ခံုေပၚက သရုပ္ေဆာင္မ်ားကား သူတို့ေလာက္ မျမင္နိုင္။ အမွန္ေတြခ်ည္းပဲ ေျပာလြန္းေသာ အခါ သရုပ္ေဆာင္မ်ားပင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ျကရသည္။ ျပဇာတ္ဖတ္သူကပင္လွ်င္ ဒီကိုးရပ္စ္ေတြ ေျပာသေလာက္လည္း ဆိုးမွာ မဟုတ္ပါဘူးဟု အေတြးေတြဝင္ လာရေပသည္။ ကိုးရပ္စ္မ်ားကား မရပ္မနား ေျပာေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။

'အိုး...အသင္ Thomas . . .  အသင္နွင့္အတူ လက္ခုပ္ျသဘာသံမ်ား၊ ေပ်ာ္ရႊင္ ရႊင္ျမူးျခင္းမ်ားတင္မက ဃေညအနမဘကမပ သို့ ေသျခင္းတရားကိုပါ ယူ ေဆာင္လာခဲ့ေလျပီ'

ထိုသို့ ကိုးရပ္စ္မ်ား ျကိုတင္နိမိတ္ဖတ္ထားသလိုပင္ ဘုရင္ Henry ၏ မခံမရပ္နိုင္၊ Thomasအေပၚ ထားရိွေသာ အမ်က္ေဒါသမ်ားက ဘုရင္၏ သူရဲေကာင္းေလးဦးအား Thomas ကို Canteburt ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းတြင္ အဆံုးစီရင္ပစ္ဖို့ တြန္းအားေပးသလို ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

'ထိတ္လန့္တုန္လႈပ္ဖြယ္၊ ေျကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္တိုင္းမွာ သူ့

အဓိပၸာယ္နွင့္သူ ရိွျကသည္။

စိတ္ပူပင္ေသာက ျဖစ္ရျခင္းတိုင္းမွာလည္း အဆံုးသတ္ပံုတစ္မို်းစီ ရိွျကတယ္။

ဘဝမွာ အျကာျကီး ဝမ္းနည္းပူေဆြးဖို့အတြက္ အခိ်န္မရိွဘူး' ဟု ကိုးရပ္စ္ မ်ားက အထက္ပါအတိုင္း သူတို့အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုေနျကေလသည္။ ထိုျပဇာတ္ ျပီးဆံုးသြားသည္အထိ ကိုးရပ္စ္မ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား၊ ေဝဖန္မွတ္ခ်က္ခ်မႈမ်ား၊ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားနွင့္ပင္ ေရးဖဲြ့ တင္ျပထားသည္ကို ဖတ္ရႈရေပသည္။

ကိုးရပ္စ္ကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ားသည္ Murder in the Cathedral ျပဇာတ္ ထဲက ကိုးရပ္စ္မ်ားနွင့္ ရင္းနီွးလာသည္ဟု ဆိုျကသည္။ ဇာတ္ကြက္ထဲက အခန္းတိုင္း အခန္းတိုင္း၏ အေျခအေနမ်ားကို အျပင္လူလို ရပ္ျကည့္ျပီး ေဝဖန္ တတ္ေသာ ကိုးရပ္စ္မ်ား၏ အေျကာင္းကို ဆက္ျပီး ေလ့လာေဆြးေနြးမည္ဆိုလွ်င္ မဆံုးနိုင္ေတာ့ျပီ။