ယံုျကည္ခ်က္ - Junior Win

-->

 အေတြးအျမင္ (၁၃ဝ)၊ ၁၉၉၇ ဒီဇင္ဘာ + ၁၉၉၈ ဇန္နဝါရီ

မဟာဗုဒၶဝင္ထဲမွာ၊ သမိုင္းဝင္အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ၊ စာအုပ္စာေပေတြထဲမွာ၊ ကြ်န္မတို့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ၊ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ယံုျကည္မႈေလးေတြ ရိွေနတတ္ ျကပါတယ္။ ကြ်န္မ ေလ့လာမိသေလာက္ထဲက တခို့်ကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဘာမဟုတ္တာကေလးကို ေရးျကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ျပီး စဲြကိုင္ ယံုျကည္မိတာေတြ ရိွတယ္။ ကြ်န္မလည္း ဘာမဟုတ္တာကေလးကို မွန္တယ္လို့ ယူဆျပီး ေခါင္းမာတတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္မ ငယ္စဥ္ အတန္းထဲမွာ စာေမးခံရတုန္းက အေျကာင္းပါ။ ဆရာမက ကြ်န္မ နာမည္ေခၚျပီး မတ္တတ္ ရပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဆရာမက ေမးခြန္းကို ေျပာျပီး ကြ်န္မကို ေျဖဖို့ ခြင့္မျပုခင္ေလး မွာ ကြ်န္မ ေရွ့နားက ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က အဲဒီ အေျဖကို ဝင္ေျဖလိုက္ပါ တယ္။ သူ ေျဖလိုက္တာကို ကြ်န္မနဲ့ အနီးတစ္ဝိုက္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြအျပင္ ဆရာမလည္း ျကားလိမ့္မယ္လို့ ကြ်န္မ ထင္တယ္။ 'ကဲ...ေျဖ' လို့ ဆရာမက ကြ်န္မကို တိုက္တြန္းခိ်န္မွာ ဆရာမ စေမးကတည္းက ေျဖဖို့ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ အေျဖကို ေျဖရမယ့္အစား ကြ်န္မဦးေနွာက္ထဲမွာ 'ငါေျဖလိုက္ ရင္ ေရွ့က ေက်ာင္းသူေျပာတာကို ျကားလို့ ေျဖနိုင္တယ္လို့ ထင္သြားမယ္။ ငါ့ အရည္အခ်င္းနဲ့ ငါ ေျဖတာကို ယံုမွာမဟုတ္ဘူး' လို့ ေတြးေနခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမက ေမးခြန္းကို ထပ္ရြတ္ျပျပန္ပါတယ္။ သူမ်ား ေျဖျပီးသား လိုက္ေျဖ တယ္ဆိုတဲ့ အထင္မို်းကို အထင္မခံခ်င္လို့ ဆရာမက အထင္ေသးျပီး ဒါေလး ေတာင္ မရရေကာင္းလားဆိုတဲ့ အျပစ္တင္စကားမို်းနဲ့ ကြ်န္မ လဲလွယ္ယူခဲဖူးပါ တယ္။

အဲဒီကိစၥနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြ်န္မကို အျပစ္ တင္ျကပါတယ္။

'ဟိုတစ္ေယာက္ေျပာတာ နင္ မျကားဘူးလား။ ဘာျဖစ္လို့လဲ'

'ျကားပါတယ္။ သူ မေျပာလည္း ငါ ေျဖတတ္တာပဲ။ ငါ ေျဖလိုက္ရင္ သူ ေျပာလိုက္တာေျကာင့္လို့ ထင္သြားျကမွာ ငါ မလိုခ်င္ဘူး။ အခုေတာင္ နင္ အဲဒီလိုပဲ ယူဆေနတယ္ မဟုတ္လား'

'ဘာဆိုင္လဲ။ အေရးျကီးတာ ဆရာမ ေမးတာ ေျဖနိုင္ဖို့ပဲ''

သူမ်ားေတြက ေျကာင္တယ္လို့ ေျပာတာေတာင္ သိပ္လက္မခံခ်င္ဘူး။ ကြ်န္မ မွန္တယ္ဆိုျပီး ယံုျကည္မိတာကို ဘာနဲ့မွ မလဲခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္အတိုင္း ကြ်န္မ သခၤ်ာအဓိကနဲ့ တကၲသိုလ္ ပထမ နွစ္မွာ အဂၤလိပ္စာ ဆရာမ စာေမးခံရစဥ္တုန္းက ထပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ တုန္းကလည္း ကြ်န္မ ငယ္ငယ္တုန္းကလိုပဲ ပါးစပ္ပိတ္ျပီး ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ အျပစ္တင္တာမို်း ကြ်န္မေဘးက သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြက ဝိုင္းျပီး မေက်မနပ္ ေျပာျကတာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ငယ္စဥ္ state ေက်ာင္းေတြနဲ့ မတူတာက စာသင္ခန္းေဘးမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ၊ ေလွာင္တတ္ ေျပာင္တတ္တဲ့သူတြ ရိွေနတာပါပဲ။ အဲဒီျကားထဲက ကြ်န္မဟာ ယံုျကည္မႈရဲ့ အစဲြကို အေလွ်ာ့ေပးဖို့ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။ အဲဒီအတြက္လည္း ေနာင္တ မရခဲ့ဘူး။

'အဲဒါဆိုလည္း ဆရာမကို ေနာက္ေမးခြန္းအသစ္တစ္ခု ေမးပါလို့ ေျပာ လိုက္ပါလား။ သူမ်ား ေျဖျပီးသား မေျဖခ်င္ဘူးလို့ ဆရာမကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္ေပါ့' လို့ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကမွ မေျပာဖူးျကသလို ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ လည္း မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး။ အခု ၁၉၉၇ ခုနွစ္ မတ္လ M.Scမဟာသိပံၸ စာေမးပဲြက်မွ အဲဒီ အေတြးမို်း ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၇ မတ္လမွာ ျပုလုပ္တဲ့ မဟာသိပံၸက်မ္းျပု စာေမးပဲြ M.S thess defend အတြက္ အစစအရာရာ ျပင္ဆင္ျကိုးစားခဲ့ရသမွ်defendမွာ ဘာတစ္ခုမွ အေမးမခံရတဲ့အတြက္ ကြ်န္မ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မရဲ့ အရည္အခ်င္းကို သိရိွနိုင္ဖို့ defendျပန္လုပ္ခြင့္ ရဖို့ ျကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့defendအစား စာတမ္း seminor စာတမ္းဖတ္ပဲြ လုပ္ခြင့္ရျပီး အဲဒီမွာ ဆရာေတြ ဝိုင္းေမးျကတဲ့ ေမးခြန္း ေတြ ေျဖနိုင္ခဲ့လို့၊ စာေဆြးေနြးခြင့္ ရခဲ့လို့ တက္ေရာက္ခဲ့ျကတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြ  ကြ်န္မရဲ့ အရည္အခ်င္းကို ေဝဖန္ေျပာဆိုမႈေတြရဲ့ ေအာက္မွာ M.Scဆိုတဲ့ ဘဲြ့ကို ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ထိုက္တန္ျပီလို့ ဝမ္းသာေက်နပ္ ဂုဏ္ယူခဲ့ရပါတယ္။

ကြ်န္မ ငယ္စဥ္က ''ေနာက္ေမးခြန္းအသစ္တစ္ခု ေမးဖို့ ဆရာမကို ေျပာသင့္တယ္'' ဆိုတဲ့ အေတြးမို်း မဝင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခု M.Scဆိုတဲ့ ဘဲြ့တစ္ခုအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ ေမးခြန္းမို်းကို ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္တျကီး ေတာင္းဆို တတ္သြားခဲ့တာကို ေက်နပ္ခဲ့မိတယ္။ M.Scေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကြ်န္မ သိပ္လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ credit တို့Dတို့ မရေပမယ့္ ကြ်န္မ ေက်နပ္ပါတယ္။

ကြ်န္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ယံုျကည္မႈကို သစၥာ မေဖာက္မိဖို့ အဓိက ထားခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒစကားနဲ့ ေျပာရရင္ ပဋိညာဥ္ ထားတယ္ေပါ့။ ပဋိညာဥ္ (contract) ကတိစာခု်ပ္လို့ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ စာနဲ့ေပနဲ့ ခု်ပ္ထားမွ မဟုတ္ဘူးလို့ ကြ်န္မအေမက သူ့ကို Commerical Law သင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္က အတန္းထဲမွာ ရွင္းျပပံုနွင့္ ဥပမာ ေျပာျပပါ တယ္။

'သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ စိတ္ဆိုးျပီး စာတစ္ေစာင္ကို စာတိုက္ပံုးထဲ ထည့္ျပီးသြားျပီ ဆိုပါေတာ့။ ထည့္ျပီးမွ စိတ္ေျပျပီး ျပန္လိုခ်င္လို့ စာသိမ္းခိ်န္ ေစာင့္ျပီး ကိုယ့္စာေလး ျပန္ေတာင္းဖို့ စာသိမ္းသမား အလာကို ထိုင္ေစာင့္ေနရ တယ္။ စာသိမ္းသမား လာေတာ့ ကိုယ့္စာေလး ျပန္ေတာင္းတဲ့အခါ အဲဒီ စာသိမ္းသမားက ဒါ contract ျဖစ္သြားျပီ၊ ျပန္မေပးနိုင္ဘူးလို့ ေျပာမွာပဲ။ အဲဒါ မနည္းျကီး ေတာင္းပန္လည္း ကိုယ္စာ ကိုယ့္လက္ထဲ ျပန္ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ (contract) ပဋိညာဥ္ဆိုတာ စာနဲ့ေပနဲ့ ခု်ပ္ထားမွ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို ေနရာမွာလည္းcontract ပဲတဲ့'

ဥပေဒ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ့ contract အေပၚ ယံုျကည္မႈကေတာ့ 'စာေမးပဲြမွာ ခိုးမခ်ရဘူးဆိုတဲ့ contract ဆိုတာ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ contract ဟာ စာေမးပဲြခန္းေစာင့္တဲ့ ဆရာမေတြနဲ့ ခု်ပ္ထားတာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ လိုက္နာသင့္တယ္၊ မလိုက္နာသင့္ဘူးဆိုတဲ့ အေျဖဟာ စဥ္းစားစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္' တဲ့။ စားေမးပဲြေစာင့္ သခၤ်ာဆရာတစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို ျပန္ေျပာ ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Sir Walter Scott (၁၇၇၁-၁၈၃၂) ဟာ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာဆရာျကီးတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကဗ်ာေရးသူ၊ လံုးခ်င္းဝတၴုရွည္ျကီးမ်ားေရးသူ ပညာရွင္ တစ္ဦးအျဖစ္ ထင္ရွားပါတယ္။ သူ့ကို ၁၇၇၁ ခုနွစ္ စေကာ့တလန္ျပည္ Edinburghမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြဟာ သူ့ရဲ့ ယံုျကည္မႈ ကို သူ့ကဗ်ာဖတ္တဲ့ သူေတြပါ စဲြဝင္ယံုျကည္သြားေအာင္ ဖန္တီးနိုင္စြမ္း ရိွပါ တယ္။ ကြ်န္မ အခု ဆဲြထုတ္ျပခ်င္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေတာ့ Patrotism ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကဗ်ာ  ကြ်န္မနဲ့  ရင္းနီွးခဲ့ရတဲ့  အေျကာင္းကေတာ့  အဘြား ေဒၚခင္မို်းခ်စ္ကိုယ္တိုင္ ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနလို့ပါပဲ။ အဲဒီ ကဗ်ာကို ကြ်န္မရဲ့ အဘိုးအဘြားတို့ တက္ခဲ့ျကတဲ့ ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းမွာ ၁ဝ တန္းတုန္းက Aditionl Englishသို့မဟုတ္Optional English စိတ္ျကိုက္ အဂၤလိပ္စာမွာ သင္ခဲ့ရတယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ အဘြားဟာ Patrotism ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို ေတးထပ္အျဖစ္ေရးျပီး ၁၉၃၂-၃၃ တကၠသိုလ္မဂၢဇင္း၊ ဝသနၲစာေစာင္ကို ပို့ခဲ့ပါတယ္။ ကေလာင္အမည္ ထည့္မေရးခဲ့လို့ အယ္ဒီတာ ေဒၚသန္းရင္က ဒီကဗ်ာေလးဟာ မို်းခ်စ္စိတ္ကို ဦးစားေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲဆိုျပီး  ကေလာင္အမည္ကို 'ခင္မို်းခ်စ္' လို့ ေပးလိုက္ရာက အဲဒီနာမည္တြင္ခဲ့တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။

Patriotismကဗ်ာရဲ့ အစမွာ Sir Walter Scottက သူ့ကဗ်ာဖတ္သူေတြ ကို အခုလို ေမးခြန္းေမးျပီး အလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

‘Brethe there the man, with soul so dead,

Who never to himself hath said,

 This is my own, my native land?’

''ဒါ ငါ၏ ကိုယ္ပိုင္တိုင္းျပည္ ငါ၏ ေမြးဖြားရာ တိုင္းျပည္ရင္းလို့ မဟစ္ေအာ္ဖူး၊ မေၾကြးေျကာ္ဖူးတဲ့ လူမို်း၊ နွလံုးသား မရိွတဲ့ လူမို်း၊ ရိွတဲ့ နွလံုးသားကလည္း မခံစားတတ္ဘူး၊ အဲဒီေလာက္ နွလံုးသား ေသေနတဲ့ လူမို်း၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွန္း ကိုယ္မသိတဲ့ လူမို်း၊ ဒီေလာကျကီးေပၚမွာ ရိွသလား တဲ့။

သူဆိုလိုတာက ''ဒါတို့ျပည္၊ ဒါတို့ေျမ၊ တို့ပိုင္တဲ့ ေျမရယ္လို့ မဟစ္ ေျြကးဖူးတဲ့ သူဟာ မို်းခ်စ္စိတ္ မရိွတဲ့သူပဲ'' ဆိုတာ ကဗ်ာဖတ္သူေတြ ခံစား နားလည္ခဲ့ျကတယ္။ Sir WalterScott ဟာ သူ့ရဲ့ ယံုျကည္မႈကို သူ့ကဗ်ာက တစ္ဆင့္ သူ့ကဗ်ာခ်စ္သူေတြရဲ့ ရင္ထဲကို ပို့ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

အဂၤလိပ္လူမို်း စာေရးဆရာ Sir Thomas More(၁၄၇၈-၁၅၃၅) ကို ၁၄၇၈ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္၊ ဃ့နေ်ငိန မွာေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေရွ့ေနတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အျပင္ ရွစ္ဆယ္ေျမာက္ ဟင္နရီဘုရင္ (Henry VIII) ရဲ့ အမတ္တစ္ဦး၊ သူငယ္ခ်င္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ Henry VIIIရဲ့ ဝန္ျကီး CardinalWolsey ဟာ ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ခံရျပီးေနာက္ Sir Thomas More ဟာ ဝန္ျကီး ခန့္အပ္ျခင္းခံရပါတယ္။ Sir Thomas Moreဟာ ၁၅ ရာစု နကမသစန တစ္တိုက္လံုးက ေလးစားျခင္း ခံရသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ Henry VIIIရဲ့ အိမ္ေထာင္ျပုဖို့ ကိစၥမွာ Sir Thomas Moreဟာ သေဘာတူ တယ္လည္း မေျပာ၊ မတူဘူးလည္း မေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ‘An honest man silence is ringing all thorough Europe’. ‘Sir Thomas More လို ပုဂၢိုလ္တစ္ဦးရဲ့ နႈတ္ဆိတ္ေနျခင္းဟာ Europe တစ္တိုက္လံုးကို တုန္လႈပ္ေစပါတယ္'' တဲ့။ Sir Thomas Moreဟာ သူ မွန္တယ္ထင္တာကို သူ ယံုျကည္ထားမိတာကို ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ ျပသခဲ့ပါတယ္။

အရွင္ေကာ႑ည မေထရ္ဟာ ဘုရားအေလာင္း သိဒၶတၴမင္းသားကို ဖြားျမင္ျပီး ငါးရက္ေျမာက္ေသာေန့မွာ ဘုရားအေလာင္းကို လကၡဏာဖတ္ခဲ့သူ ပုဏၰားရွစ္ေယာက္ထဲမွာ အသက္ အငယ္ဆံုး၊ အသက္ ၁၅ နွစ္သာ ရိွေသးတဲ့ ပုဏၰားတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ပဥၥဝဂီၢငါးဦးမွာ အမွူးျပုသူတစ္ဦးအျဖစ္ ထင္ရွားပါတယ္။ အရွင္ေကာ႑ညဟာ သိဒၶတၴမင္းသားကို လကၡဏာ ဖတ္ခဲ့စဥ္ကတည္းက ''ဧကန္စင္စစ္ ဘုရားျဖစ္လတၲံ့'' လို့ လက္တစ္ေခ်ာင္းေထာင္လ်က္ စကားလံုး တစ္လံုးတည္းျဖင့္ အျပီးအျပတ္ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ထို အသက္ငယ္ရြယ္ဆဲ ေကာ႑ညဟာ အေလာင္းေတာ္ကို ရည္ညႊန္း၍ ရဟန္းျပုျပီး ေတာေက်ာင္းမ်ားကို အမီွျပုကာ သိဒၶတၴမင္းသား ဘုရားျဖစ္မယ့္အခိ်န္ကို ၃၅ နွစ္တိုင္တိုင္ ရဟန္း ဘဝနွင့္ ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္။ အရွင္ေကာ႑ညရဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ သူ့ရဲ့ ယံုျကည္မႈကို လက္ေတြ့က်က် သက္ေသျပလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို လကၡဏာ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ပုဏၰားရွစ္ေယာက္ထဲမွာ ေကာ႑ညမွတစ္ပါး က်န္ပုဏၰားခုနစ္ဦးဟာ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၴမင္းသားရဲ့ လကၡဏာေတာ္ကို ျကည့္ျပီး လက္ေခ်ာင္း နွစ္ေခ်ာင္း ျပိုင္တူေထာင္လ်က္ ''ေလးကြ်န္းသနင္း စျကမင္း ျဖစ္လတံၲ၊ ရဟန္းျပုျငားက ဘုရားျဖစ္လတၲံ'' လို့ မဆံုးမျဖတ္ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ ၁၅ နွစ္အရြယ္ ေကာ႑ညက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဘုရားအျဖစ္ကို ရဟန္းဝတ္ျပီး ေစာင့္ဖို့ လူ့ေဘာင္ကို စြန့္လႊတ္ခိ်န္မွာ အဲဒီ က်န္ပုဏၰားခုနစ္ေယာက္စလံုးကပါ ေကာ႑ညနွင့္အတူ ရဟန္းျပုျကျခင္းျဖင့္  ''ဘုရားစင္စစ္  ဧကန္  ျဖစ္ရမယ္''  ဆိုတဲ့  အခ်က္ကို ယံုျကည္မႈအျပည့္ရိွေျကာင္း ျပသခဲ့ပါတယ္။

ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းျကီးဟာ သူ့သားေတာ္သိဒၶတၴမင္းသား ဘုရား  ျဖစ္မွာကို မလိုလားခဲ့ေပမယ့္ သိဒၶတၲမင္းသား ေတာထြက္ျပီး တရားအားထုတ္ရင္း အစာေရစာ ျပတ္ျပီး ေမ့ေမ်ာသြားတာကို ေသျပီထင္ကာ သုေဒၶါမင္းျကီးကို လာေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ''ငါ့သားေတာ္ဟာ ဘုရားမျဖစ္ဘဲ မေသဘူး'' လို့ ယံုျကည္မႈ အျပည့္နွင့္ ေျပာခဲ့ပါတယ္တဲ့။

ကြ်န္မ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးလမ္းေျကာင္းေပၚမွာ၊ ကြ်န္မ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္စာေပေတြထဲက စာေျကာင္းေတြေပၚမွာ ကြ်န္မ ေတြးမိသလို ကိုယ္ယံုျကည္ မိတာကို ဘယ္လို ျပသျကတယ္ဆိုတာ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။